R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hi allemaal,
Ik wilde graag even mijn verhaal kwijt en hoop dat er anderen zijn die zich in mijn verhaal herkennen en of tips hebben hoe hiermee om te gaan.
Ik denk namelijk dat mijn moeder borderline heeft. Mijn ouders zijn een aantal jaar geleden gescheiden en sindsdien zie ik bij mijn moeder heel ander gedrag. Nu ik zelf iets ouder ben (28) ben ik me steeds bewuster van haar gedrag. Mijn vader geeft ook aan dat ze altijd al zo is geweest maar dat ze haar gedrag vooral naar hem toe liet zien, ik was in die tijd ook bezig met heel andere dingen en heb daarom nooit iets gemerkt.
Ik zal in ieder geval even kort uitleggen hoe mijn moeder een beetje in elkaar steekt.
Mijn moeder praat altijd maar dan ook echt ALTIJD over zichzelf en over haar problemen. Iedere keer komen dezelfde, vaak negatieve onderwerpen naar boven. Ze plaatst zichzelf heel vaak in een slachtoffer rol en denkt erg zwart wit. Interesse in anderen is er bijna niet. Wanneer ik bijvoorbeeld vertel over een belangrijke gebeurtenis op mijn werk en daar twee weken daarna weer op terug kom heeft ze geen idee waar ik het over heb. Waar ik uit concludeer dat ze niet luistert naar wat ik of anderen haar vertellen. In situaties waarbij we in gezelschap zijn van anderen doet ze zich heel anders voor en probeert alle aandacht naar zich toe te trekken.
Ze maakt erg impulsieve beslissingen en is ze erg wispelturig.
Daarnaast heeft ze, sinds ze gescheiden is van mijn vader een aantal knipperlicht relaties gehad met foute mannen. Wanneer het weer eens uit is kan ze heel snel switchen naar een andere man om vervolgens weer bij de eerste man terug te komen.
Ze heeft een tijd geleden ook veel gedronken en geblowd. Dat is nu volgens mij niet meer zo, maar het drinken is een tijdje een behoorlijk ding geweest waarbij ik mijn moeder 1 x heb laten ophalen door een ambulance en ze als een gek te keer ging in het ziekenhuis.
Daarnaast heeft ze er nooit bij stil gestaan hoe het voor mij was om mijn moeder half bewusteloos op de grond te vinden (ik was toen ik denk een jaar of 24)
Ik merk dat ik erg veel moeite heb om met deze situatie om te gaan, ik ben dan ook echt gesloopt wanneer ik een uur bij mijn moeder geweest ben maar wil het contact niet verbreken. Ik merk wel dat ik haar zoveel mogelijk probeer te ontwijken en eens in de 2 a 3 weken contact heb omdat het toch mijn moeder is en ik zeker weet dat ze wel heel veel van mij houdt. Ik kan me hier dan ook echt ontzettend schuldig om voelen terwijl zij eigenlijk degene is die zich schuldig zou moeten voelen.
Ik, en een heleboel anderen hebben haar al op haar gedrag gewezen, adviezen gegeven en voorzichtig voorgesteld om eens naar een psycholoog te gaan maar dit heeft allemaal geen effect gehad. Ook niet wanneer je heel direct bent naar haar toe. Het lijkt wel alsof ze je gewoon niet hoort.
Ik vind het vreselijk om zo een relatie te hebben met mijn moeder. In mijn ogen zou het echt heel anders moeten maar ik realiseer me dat dit waarschijnlijk nooit gaat veranderen. Ik hoop dus dat er anderen zijn die een soort gelijke situatie hebben of gehad hebben. Hoe ging je hier mee om?
liefs
Ik wilde graag even mijn verhaal kwijt en hoop dat er anderen zijn die zich in mijn verhaal herkennen en of tips hebben hoe hiermee om te gaan.
Ik denk namelijk dat mijn moeder borderline heeft. Mijn ouders zijn een aantal jaar geleden gescheiden en sindsdien zie ik bij mijn moeder heel ander gedrag. Nu ik zelf iets ouder ben (28) ben ik me steeds bewuster van haar gedrag. Mijn vader geeft ook aan dat ze altijd al zo is geweest maar dat ze haar gedrag vooral naar hem toe liet zien, ik was in die tijd ook bezig met heel andere dingen en heb daarom nooit iets gemerkt.
Ik zal in ieder geval even kort uitleggen hoe mijn moeder een beetje in elkaar steekt.
Mijn moeder praat altijd maar dan ook echt ALTIJD over zichzelf en over haar problemen. Iedere keer komen dezelfde, vaak negatieve onderwerpen naar boven. Ze plaatst zichzelf heel vaak in een slachtoffer rol en denkt erg zwart wit. Interesse in anderen is er bijna niet. Wanneer ik bijvoorbeeld vertel over een belangrijke gebeurtenis op mijn werk en daar twee weken daarna weer op terug kom heeft ze geen idee waar ik het over heb. Waar ik uit concludeer dat ze niet luistert naar wat ik of anderen haar vertellen. In situaties waarbij we in gezelschap zijn van anderen doet ze zich heel anders voor en probeert alle aandacht naar zich toe te trekken.
Ze maakt erg impulsieve beslissingen en is ze erg wispelturig.
Daarnaast heeft ze, sinds ze gescheiden is van mijn vader een aantal knipperlicht relaties gehad met foute mannen. Wanneer het weer eens uit is kan ze heel snel switchen naar een andere man om vervolgens weer bij de eerste man terug te komen.
Ze heeft een tijd geleden ook veel gedronken en geblowd. Dat is nu volgens mij niet meer zo, maar het drinken is een tijdje een behoorlijk ding geweest waarbij ik mijn moeder 1 x heb laten ophalen door een ambulance en ze als een gek te keer ging in het ziekenhuis.
Daarnaast heeft ze er nooit bij stil gestaan hoe het voor mij was om mijn moeder half bewusteloos op de grond te vinden (ik was toen ik denk een jaar of 24)
Ik merk dat ik erg veel moeite heb om met deze situatie om te gaan, ik ben dan ook echt gesloopt wanneer ik een uur bij mijn moeder geweest ben maar wil het contact niet verbreken. Ik merk wel dat ik haar zoveel mogelijk probeer te ontwijken en eens in de 2 a 3 weken contact heb omdat het toch mijn moeder is en ik zeker weet dat ze wel heel veel van mij houdt. Ik kan me hier dan ook echt ontzettend schuldig om voelen terwijl zij eigenlijk degene is die zich schuldig zou moeten voelen.
Ik, en een heleboel anderen hebben haar al op haar gedrag gewezen, adviezen gegeven en voorzichtig voorgesteld om eens naar een psycholoog te gaan maar dit heeft allemaal geen effect gehad. Ook niet wanneer je heel direct bent naar haar toe. Het lijkt wel alsof ze je gewoon niet hoort.
Ik vind het vreselijk om zo een relatie te hebben met mijn moeder. In mijn ogen zou het echt heel anders moeten maar ik realiseer me dat dit waarschijnlijk nooit gaat veranderen. Ik hoop dus dat er anderen zijn die een soort gelijke situatie hebben of gehad hebben. Hoe ging je hier mee om?
liefs
Afgezien van al het andere: hoort ze je wel? Alles in orde met de oren van je moeder? Of bedoel je dat ze Oostindisch doof is als het om haar problemen gaat?
Ik denk dat je het -hoe moeilijk ook- toch moet loslaten. Ik bedoel zolang je moeder niet verandert ga je dit cyclisch blijven tegenkomen.
Ben je serieus?quote:Op vrijdag 9 december 2016 16:32 schreef Lunatiek het volgende:
Afgezien van al het andere: hoort ze je wel? Alles in orde met de oren van je moeder? Of bedoel je dat ze Oostindisch doof is als het om haar problemen gaat?
@ Lunatiek: ze is oostindisch doof inderdaad ja wanneer het om iemand anders gaat en wanneer ze adviezen krijgt of wanneer ik aangeef dat ik hiermee zit
kan ze snel woedeaanvalen krijgen?quote:
@ Lunatiek: ze is oostindisch doof inderdaad ja wanneer het om iemand anders gaat en wanneer ze adviezen krijgt of wanneer ik aangeef dat ik hiermee zit
...maar niet heus HAAAAAAA! _O-
@ Anthonie24: Woede aanvallen kan ik het niet echt noemen maar ze kan wel snel switchen in haar stemming. Ik weet even niet hoe ik direct op jouw berichtje kan reageren dus doe het even zo
Wat heeft het voor zin haar te diagnosticeren? (Mag ook niet in dit subforum)
En je moet vooral je eigen grenzen stellen. Je bent volwassen. Gewoon gedrag dat je niet wil accepteren ook niet accepteren. Afkappen en weg gaan en zeggen dat je best over andere dingen wil praten op een ander moment of zo
En je moet vooral je eigen grenzen stellen. Je bent volwassen. Gewoon gedrag dat je niet wil accepteren ook niet accepteren. Afkappen en weg gaan en zeggen dat je best over andere dingen wil praten op een ander moment of zo
dat ben ik niet met jou eens. wat jij zegt is dus dat TS haar moeder zoveel moet vermijden. maar TS doet dat al. bovendien heeft het weinig zin om je kop in het zand te steken....quote:
Wat heeft het voor zin haar te diagnosticeren? (Mag ook niet in dit subforum)
En je moet vooral je eigen grenzen stellen. Je bent volwassen. Gewoon gedrag dat je niet wil accepteren ook niet accepteren. Afkappen en weg gaan en zeggen dat je best over andere dingen wil praten op een ander moment of zo
...maar niet heus HAAAAAAA! _O-
nee hoor dat zeg ik nietquote:
[..]
dat ben ik niet met jou eens. wat jij zegt is dus dat TS haar moeder zoveel moet vermijden. maar TS doet dat al. bovendien heeft het weinig zin om je kop in het zand te steken....
Maar wat stel jij voor dan
ik stel voor dat TS de band met haar moeder gaat herstellen. per slot van rekening is en blijft het toch haar moeder. en in therapie gaan is mischien ook wel een goed idee. ik denk dat de moeder van TS nu ook niet gelukkig is. en ongelukkige mensen zijn vaak niet zo aardig voor hun omgeving. ik weet dat nog van mezelf vroeger....ik ben zelf ook een tijdje heel ongelukkig geweest en toen deed ik ook heel onaardig tegen iedereen. ik denk dat de moeder van TS nu ook zo'n fase heeft en daardoor niet zo fijn is in de omgang. en ik weet gewoon dat zij daar niks aan kan doen. daarom zal ik daar ook zeker niet over ordelen.quote:Op vrijdag 9 december 2016 17:12 schreef Allures het volgende:
[..]
nee hoor dat zeg ik niet
Maar wat stel jij voor dan
...maar niet heus HAAAAAAA! _O-
Dat zegt ze niet. Gedrag niet accepteren is heel wat anders dan vermijden.quote:
[..]
dat ben ik niet met jou eens. wat jij zegt is dus dat TS haar moeder zoveel moet vermijden. maar TS doet dat al. bovendien heeft het weinig zin om je kop in het zand te steken....
Ik vind Allures haar tip juist een goede
.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
dat stel ik ook voor maar wel door consequent te zijn over je eigen grenzenquote:
[..]
ik stel voor dat TS de band met haar moeder gaat herstellen. per slot van rekening is en blijft het toch haar moeder. en in therapie gaan is mischien ook wel een goed idee. ik denk dat de moeder van TS nu ook niet gelukkig is. en ongelukkige mensen zijn vaak niet zo aardig voor hun omgeving. ik weet dat nog van mezelf vroeger....ik ben zelf ook een tijdje heel ongelukkig geweest en toen deed ik ook heel onaardig tegen iedereen. ik denk dat de moeder van TS nu ook zo'n fase heeft en daardoor niet zo fijn is in de omgang. en ik weet gewoon dat zij daar niks aan kan doen. daarom zal ik daar ook zeker niet over ordelen.
En moeder wil niet in therapie, dat staat er al
en wat vind je van mijn tip dan. want ik had ook een hele goede tip hoor. bovendien denk ik dat haar moeder nu niet gelukkig is.....en daarom rechtvaardig ik ook haar gedrag.quote:
[..]
Dat zegt ze niet. Gedrag niet accepteren is heel wat anders dan vermijden.
Ik vind Allures haar tip juist een goede
...maar niet heus HAAAAAAA! _O-
Ik zou niet zo snel met diagnoses gaan strooien, kan gewoon iets anders zijn. Depressie, ptsd, stress. Misschien heeft de breuk met jouw vader haar veel pijn gedaan.
Heb je haar gevraagd om naar een psycholoog te gaan?
Heb je haar gevraagd om naar een psycholoog te gaan?
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Ik denk dat adviseren om hulp te zoeken slim is en dus een goede tip.quote:
[..]
en wat vind je van mijn tip dan. want ik had ook een hele goede tip hoor. bovendien denk ik dat haar moeder nu niet gelukkig is.....en daarom rechtvaardig ik ook haar gedrag.
TS geeft echter aan dat haar moeder niet naar een psycholoog wil. En dat is TS haar moeder haar goed recht. Dus kan TS wellicht wat doen met de tips van Allures.
Het kan overigens idd best zijn dat de moeder van TS niet gelukkig is, maar dat betekent niet dat zij zich maar zo kan gedragen
. Een verklaring voor gedrag is nog niet meteen een excuus voor gedrag.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
@ Allures: ik probeer mijn eigen grenzen ook echt wel te stellen door haar minder vaak te zien en direct aan te spreken op haar gedrag. Ik probeer haar ook zoveel te negeren in haar gedrag en inderdaad positief te reageren als het wel eens "normaal" gaat maar dat is naar mijn idee nog niet voldoende.
@ keep walking: Ik heb al eens voorgesteld aan haar om naar een psycholoog te gaan. Dat hebben meerdere mensen gedaan trouwens maar ook daar doet ze niks mee. Ze heeft gewoon een blad voor haar hoofd. Ik denk trouwens ook niet dat het iets te maken heeft met de breuk met mijn vader. Ze heeft dit gedrag namelijk altijd al gehad. Alleen ik ben me er de laatste jaren pas bewust van geworden en heb er nu dus steeds meer last van
@ keep walking: Ik heb al eens voorgesteld aan haar om naar een psycholoog te gaan. Dat hebben meerdere mensen gedaan trouwens maar ook daar doet ze niks mee. Ze heeft gewoon een blad voor haar hoofd. Ik denk trouwens ook niet dat het iets te maken heeft met de breuk met mijn vader. Ze heeft dit gedrag namelijk altijd al gehad. Alleen ik ben me er de laatste jaren pas bewust van geworden en heb er nu dus steeds meer last van
Ja. Mijn moeder luisterde ook niet, negeerde me, heel frustrerend - bleek dat ze gewoon een hoorapparaat moest.quote:
Op Maar het gaat hier dus om Oostindisch doof.
quote:
[..]
Ja. Mijn moeder luisterde ook niet, negeerde me, heel frustrerend - bleek dat ze gewoon een hoorapparaat moest.
Woon je nog thuis?quote:
@ Allures: ik probeer mijn eigen grenzen ook echt wel te stellen door haar minder vaak te zien en direct aan te spreken op haar gedrag. Ik probeer haar ook zoveel te negeren in haar gedrag en inderdaad positief te reageren als het wel eens "normaal" gaat maar dat is naar mijn idee nog niet voldoende.
1 + 1 = blauw
Hoe kijk je terug op je jeugd met haar? Hoe was ze als moeder toen je nog een jong kind was?
Wie dit leest is een lezer van dit
Heel duidelijk omschreven, en zoals je het omschrijft beschrijf je wel een heel, heel, heel typisch geval. Alle kenmerken zijn duidelijk aanwezig. Doet me ook wel sterk denken aan narcisme. Maar borderline en narcisme gaan volgens mij behoorlijk hand in hand. Ach, 't zijn ook maar labeltjes om bepaalde problematische patronen te beschrijven natuurlijk.
"A leader must be a terror to the few who are evil in order to protect the lives and well-being of the many who are good"
Opzich prima jeugd gehad. Wel weinig interresse vanuit mijn moeder als ik terug kijkquote:
Hoe kijk je terug op je jeugd met haar? Hoe was ze als moeder toen je nog een jong kind was?
|
|
