Guns N’ Roses in Madrid: een verpletterende en euforische showGuns N’ Roses is terug samen en viert dat met de Not In This Lifetime-tour die hen op 24 juni ook langs TW Classic brengt. Wij gingen alvast de temperatuur opmeten in Madrid, waar ze met een niks minder dan overdonderende stadionshow de stoutste dromen van de 50.000 aanwezige fans meermaals overtroffen.
Om maar meteen de dingen bij naam te noemen: het is een op zijn zachtst gezegd stoute move van deze krant om de grootste, of toch zeker meest fanatieke Guns N’ Roses-fan van Europa op het vliegtuig richting Madrid te zetten voor een concertverslag. Nu, die net niet onvoorwaardelijke liefde voor de band (en Axl Rose specifiek) censureert misschien wel alle mogelijke kritiek, maar zelfs ik heb met gefronste wenkbrauwen en open muil staan kijken naar hoe ‘the most dangerous band in the world’ sinds 1994 evolueerde.
Hun debuutplaat Appetite For Destruction zorgde in 1987 voor de ultieme samensmelting tussen de Stones, Aerosmith, Sex Pistols, de Stooges, Mötley Crüe en zelfs Little Richard, waarmee ze de laatste en meteen ook allergrootste larger than life rockband werden vooraleer Nirvana de rock-’n-roll van zijn glamour ontdeed. Tussen die plaat en vandaag zitten wereldtours, personeelswissels, rechtszaken, ruzie en niet te vergeten: de zeventien lange jaren die Axl nodig had om de rest van de band te ontslaan en met een leger huurlingen Chinese Democracy te maken. Ik bespaar u mijn waterdicht betoog in defense of Chinese Democracy, maar dat ze tijdens deze tour ook enkele songs van die plaat spelen (terwijl Slash er geen noot van heeft ingespeeld) betekent niet alleen dat Axl de meest hardcore manager heeft.
Twee miljoen euro“They said it would never happen”, luidt de subtekst bij deze Not In This Lifetime-reünietour. Zelfs de meest verwoede fans durfden niet meer te hopen dat ze ooit nog samen op een podium zouden staan. Axl trok onder de naam Guns N’ Roses om de paar jaar de wereld rond met zijn huurlingen, Slash en Duff bouwden hun soloprojecten uit en kwamen elkaar nog tegen in onder meer Velvet Revolver (met ook nog Matt Sorum op drums), Izzy Stradlin dook dieper in die underground waar hij zichzelf altijd al veel comfortabeler voelde dan in stadions, terwijl er over Steven Adler en Gilby Clarke eigenlijk niet eens meer gesproken werd. Tot plots vorig jaar - kumbaya nog aan toe - Axl, Slash en Duff zich toevallig alle drie samen herinnerden waarom ze ooit een band waren begonnen. Dat, en het feit dat ze zo’n dikke twee miljoen euro per show in hun binnenzak mogen steken.
Drie van de vijf originele leden trekken opnieuw samen de wereld rond aangevuld met enkele van Axls muzikanten. Stradlin wou niet, Adler kon/mocht niet omwille van fysieke redenen. En het moet gezegd dat het spel een dikke tweeënhalf uur behoorlijk hoog gespeeld werd gisterenavond. Waar Axl vorig jaar met AC/DC al een gezondere indruk gaf dan de vele jaren voordien, leek hij nu haast terug op die Venetiaans blonde god van weleer. Hij holde, dolde, danste en scheurde van de ene kant van het podium naar de andere. Zo kon zelfs (de nochtans ook fel vermagerde) Slash hem amper volgen. Een dikke 50.000 man zag in het uitverkochte Estadio Vicente Calderon een band met heel erg veel goesting.
Is Guns N’ Roses nog steeds the most dangerous band in the world? Hoewel ze terug het schuim op de lippen hebben, luidt het simpele antwoord daarop: natuurlijk niet. Niettegenstaande dat ze nog steeds gevaar uitstralen, voelde je toch een sterke Vrolijke Vrienden-sfeer die de angel er wat uithaalde. Zo mochten ze duidelijk alle drie enkele nummers kiezen. Axl staat bekend voor de wat meer uitgesponnen epische songs (Estranged, November Rain), Slash opteerde voor het wat hardere werk en zijn ronduit fantastische gitaarsolo met Speak Softly Love (Theme From Godfather) terwijl punker Duff ook even zelf achter de micro mocht staan met een cover van Attitude van Misfits volgend op een stukje You Can’t Put Your Arms Around A Memory. Frappant: tijdens de introriff van Chinese Democracy ging Slash wel heel erg ostentatief vooraan het podium staan, alsof hij zijn zegen gaf. Guns N’ Roses klinkt misschien niet meer alsof ze je lief een tong komen draaien terwijl je er naast staat maar we stonden wel naar een band te kijken die muzikaal misschien zelfs sterker staat dan tijdens de hoogdagen.
EerherstelEn dat zag het publiek ook. Dit was niet zomaar een reünieconcert, het was de grote return to power van een van de allermachtigste rockbands ooit, een eerherstel voor Axl Rose en een afspraak met de geschiedenis. Deze show vaagde met een vlotte beweging al die jaren van hoongelach van tafel. Van begin tot eind was elke aanwezige ziel vervuld van uitzinnigheid, terwijl tranen van geluk rijkelijk vloeiden, de samenzang in het stadion soms ettelijke malen luider klonk dan de band zelf en vuisten onophoudelijk in de lucht gingen. Ja, zo goed was het écht.
Met retestrakke show - buiten wat bedankjes zelfs geen bindteksten - leverden ze na 2,5 uur dan ook een heel erg compleet pakketje af waar zowel ultieme klassiekers als Sweet Child O’ Mine en Welcome To The Jungle bij zaten als minder voor de hand liggend werk als Double Talkin’ Jive, aangevuld met covers van onder meer The Who (The Seeker) en Soundgarden (Black Hole Sun) als eerbetoon aan de vorige week overleden Chris Cornell. Minpuntjes? Eigenlijk - eerlijk waar! - niet echt, al hadden het net iets te vrijblijvende Coma en een wat slordig This I Love niet gehoeven. Dat is dan ook het enige wat hen van een vijfsterrenconcert hield.
Het mag duidelijk zijn: de thuiskomst van Slash en Duff heeft Guns N’ Roses-legacy weer helemaal opgeblonken. En op basis van deze volstrekt euforische, beresterke en alles omver beukende show is er de laatste 30 jaar geen enkele rock-’n-roll-band geweest die nog maar aan de hielen komt van Guns N’ Roses. Afspraak op 24 juni op TW Classic.
SetlistSPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn
ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis
Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 06-06-2017 14:42:32 ]