Ik zit met een probleem.
Enkele jaren terug heb ik een geweldige meid leren kennen op mijn werk.
We zagen elkaar vrijwel direct zitten.
Na enkele keren verlegen met elkaar gesproken te hebben, stiekeme blikken uitgewisseld, etc raapte ik al mijn moed bijeen en vroeg haar mee uit. Ze bleef diezelfde nacht nog slapen.
In de maanden daarna zijn we blijven daten en na verloop van tijd ben ik haar ook mijn vriendin gaan noemen. Het was meer dan geweldig. Op een klein puntje na. Ik mocht nooit bij haar thuiskomen. Ze kwam altijd naar mij, elke keer weer een ander smoesje, maar voor mij was het duidelijk dat ze iets verborg.
Eerst dacht ik dat ze zich schaamde voor haar huis, dat ze misschien nog bij haar ouders woonde, wat dan ook. Ik probeerde het onderwerp bespreekbaar te maken maar het mocht niet baten. Tot op een dag ze besloot mij in vertrouwen te nemen. Ik mocht mee naar haar huis op voorwaarde dat ik niet meteen zou oordelen.
Een vreemd opmerking maar ze was mijn vriendin dus vooruit dan maar. Opgelaten en nerveus ging ik diezelfde avond nog mee naar haar huis. Ik had er zin in maar was toch benieuwd wat mij te wachten stond. Van buiten was er niets vreemd. Twee-onder-een-kap-huis, keurige buurt, niks mis mee. Wat me wel opviel was dat ze al haar gordijnen dichthield. Maar dat doen wel meer mensen dacht ik nog.
De verrassing die mij binnen stond te wachten kon ik mij echter niet op voorbereiden. Toen ze de voordeur opendeed stonden we in een aartsdonkere gang. Ik hoorde haar schuifelend zoeken naar de deur van de woonkamer. Opeens hoorde ik een heel vreemde stem in het donker. Piepend, een volwassene die een klein meisje probeert na te doen, heel vreemd. Nadat ze het licht aan had gedaan wist ik niet of ik keihard moest wegrennen of haar moest aanstaren. De hele woonkamer, van boven tot onder, van de boekenkasten tot de banken en stoelen, poppen, overal poppen, kleine poppen, grote poppen, maar letterlijk overal poppen. Begrijp me niet verkeerd, geen knuffels, maar keurig onderhouden kleine meisjes in antieke jurkjes. Met geverfde al dan niet porseleinen ogen die je strak aankeken. Ik wist niet waar ik moest staan uit angst een pop om te stoten.
Nadat ik bij was gekomen van de schrik zag ik haar angstvallig naar me kijken. Ze begon te huilen. Wist dat het niet normaal was. Maar het was een obsessie voor haar geworden. Dit was een belangrijk deel van haar leven. En dat zou altijd zo blijven. Ik besloot het maar even aan te kijken. Van dat moment werd alles van kwaad tot erger. Voor haar voelde het als acceptatie. Elke keer als we bij haar thuis waren was ze continue in de weer om alle poppen te verzorgen. Niet alleen in de woonkamer, maar op zolder, in de toilet, badkamer, en uiteraard slaapkamer. Je ziet ze overal, als je slaapt, je behoefte doet, eet, continue staren ze je aan, verder geen nare ervaringen maar prettig is het niet. En zeker niet als je ziet dat je vriendin compleet geobsedeerd is en je weet hoeveel tijd en geld erin omgaat. Kleren verwisselen, kleren kopen, kleren schoonmaken (?!), haren kammen, poppen verplaatsen, er tegen praten, op schoot nemen, in slaap sussen, etc etc etc. De lijst gaat maar door.
Na een tijdje was ik het zat. Ik besloot het haar simpelweg te zeggen. Dit kan niet. Ze moest een keuze maken, de poppen, of ik. Ze weigerde te kiezen, het ging toch prima vond ze, er viel werkelijk waar geen land mee te bezeilen. Dus koos ik maar voor haar. En ik maakte het uit. Was het de beste keuze of actie? Misschien niet. Ze barste in tranen uit en ik liep simpelweg weg, geen idee wat ik nog te zeggen had, maar voor mij leek het beter gewoon weg te gaan. Het voelde als een opluchting.
Natuurlijk dacht ik van het probleem af te zijn maar de ellende begon nu pas echt. Ze kon het niet accepteren dat ik haar verlaten had en begon alles in werking te stellen om mij terug te krijgen. En om mij de poppen te laten waarderen. Dagenlang kreeg ik telefoontjes, van haar, waarin ze met de stem van een haar poppen mij probeerde te overtuigen. Wat ik ook zei, het hielp niet, ze ging maar door. Tig berichten op mijn voicemail, sms's, mails en ga zo maar door. Mijn werkmail kon ik niet veranderen [en wilde ik ook niet want ik wilde haar geheim niet openbaren bij de baas] maar mijn telefoonnummers, simcards, en niet werk gerelateerde mailaddressen heb ik gewijzigd. Het maakte niet uit. Als ze via een van mijn vrienden achter mijn nieuwe adres kwam [ook hen weigerde ik het te vertellen] begon het relaas van voren af aan.
Met de mails en telefoontjes was het nog wel uit te houden. Het leek ook minder te worden. Maar oh, wat zat ik verkeerd. Het begon op werk. Overal vond ik ze, vooral kleine poppen, in mijn tas, achter mijn computer, op mijn stoel. Het begon collega's op te vallen en ik hoorde ze lachen. Toen ik op een avond thuis kwam van werk en de voordeur van mijn huis opendeed zag ik dat er licht brande terwijl ik dit normaal gesproken altijd uitdeed. Ik voelde de bui al hangen. Acht grote poppen op mijn bank, televisie aan het kijken, een romantische film die zij had opgezet. Kennelijk was ik vergeten haar sleutel van mijn huis terug te vragen. Alle sloten mogen vervangen.
Hoe creepy sommige poppen zijn ben ik al lang overheen. Het gaat mij puur om het feit dat dit moet stoppen. Uiteraard heb ik geprobeerd met haar te spreken. Ik heb niks tegen poppen maar dit is gewoon te extreem. Elke keer weigert ze me ook maar iets tegemoet te komen. Ik ben het maar die moet leren die poppen terug te vinden en ze is ervan overtuigd dat ik dit dan ook ga doen op een dag als ze maar vol blijft houden.
Kortom, ik heb tips nodig, aankaarten bij de baas, iemand in vertrouwen nemen, ik weet het niet. Gisteren reed ik per ongeluk met mijn auto over een paar poppen die ze op mijn oprit had geplaatst. Ik zag haar woedend en krijsend uit de bosjes komen. Net een moeder die een paar kinderen verloren heeft. Ze sloeg en schopte tegen mijn auto. Ik ben er maar vandoor gegaan. Een uur later hing ze alweer met die poppenstem aan de telefoon. Moet ik de politie bellen? De poppendokter? Ik heb werkelijk waar geen idee hoe dit valt op te lossen of verder aan te pakken. Elke hulp is dus meer dan welkom te noemen in deze en bij voorbaat dank.
Groet,
DeParo
[ Bericht 0% gewijzigd door DeParo op 05-12-2016 10:18:14 ]
Goed verhaal
Literair hoogstandje!
je kan er nog geld mee verdienen als je het meer uitwerkt 
OP gequote, zodat de TS hem niet nog verder veranderd.quote:Op zondag 4 december 2016 23:43 schreef DeParo het volgende:
Beste allemaal,
Ik zit met een probleem.
Enkele jaren terug heb ik een geweldige meid leren kennen op mijn werk.
We zagen elkaar vrijwel direct zitten.
Na enkele keren verlegen met elkaar gesproken te hebben, stiekeme blikken uitgewisseld, etc raapte ik al mijn moed bijeen en vroeg haar mee uit. Ze bleef diezelfde nacht nog slapen.
In de maanden daarna zijn we blijven daten en na verloop van tijd ben ik haar ook mijn vriendin gaan noemen. Het was meer dan geweldig. Op een klein puntje na. Ik mocht nooit bij haar thuiskomen. Ze kwam altijd naar mij, elke keer weer een ander smoesje, maar voor mij was het duidelijk dat ze iets verborg.
Eerst dacht ik dat ze zich schaamde voor haar huis, dat ze misschien nog bij haar ouders woonde, wat dan ook. Ik probeerde het onderwerp bespreekbaar te maken maar het mocht niet baten. Tot op een dag ze besloot mij in vertrouwen te nemen. Ik mocht mee naar haar huis op voorwaarde dat ik niet meteen zou oordelen.
Een vreemd opmerking maar ze was mijn vriendin dus vooruit dan maar. Opgelaten en nerveus ging ik diezelfde avond nog mee naar haar huis. Ik had er zin in maar was toch benieuwd wat mij te wachten stond. Van buiten was er niets vreemd. Twee-onder-een-kap-huis, keurige buurt, niks mis mee. Wat me wel opviel was dat ze al haar gordijnen dichthield. Maar dat doen wel meer mensen dacht ik nog.
De verrassing die mij binnen stond te wachten kon ik mij echter niet op voorbereiden. Toen ze de voordeur opendeed stonden we in een aartsdonkere gang. Ik hoorde haar schuifelend zoeken naar de deur van de woonkamer. Opeens hoorde ik een heel vreemde stem in het donker. Piepend, een volwassene die een klein meisje probeert na te doen, heel vreemd. Nadat ze het licht aan had gedaan wist ik niet of ik keihard moest wegrennen of haar moest aanstaren. De hele woonkamer, van boven tot onder, van de boekenkasten tot de banken en stoelen, poppen, overal poppen, kleine poppen, grote poppen, maar letterlijk overal poppen. Begrijp me niet verkeerd, geen knuffels, maar keurig onderhouden kleine meisjes in antieke jurkjes. Met geverfde al dan niet porseleinen ogen die je strak aankeken. Ik wist niet waar ik moest staan uit angst een pop om te stoten.
Nadat ik bij was gekomen van de schrik zag ik haar angstvallig naar me kijken. Ze begon te huilen. Wist niet dat het niet normaal was. Maar het was een obsessie voor haar geworden. Dit was een belangrijk deel van haar leven. En dat zou altijd zo blijven. Ik besloot het maar even aan te kijken. Van dat moment werd alles van kwaad tot erger. Voor haar voelde het als acceptatie. Elke keer als we bij haar thuis waren was ze continue in de weer om alle poppen te verzorgen. Niet alleen in de woonkamer, maar op zolder, in de toilet, badkamer, en uiteraard slaapkamer. Je ziet ze overal, als je slaapt, je behoefte doet, eet, continue staren ze je aan, verder geen nare ervaringen maar prettig is het niet. En zeker niet als je ziet dat je vriendin compleet geobsedeerd is en je weet hoeveel tijd en geld erin omgaat. Kleren verwisselen, kleren kopen, kleren schoonmaken (?!), haren kammen, poppen verplaatsen, er tegen praten, op schoot nemen, in slaap sussen, etc etc etc. De lijst gaat maar door.
Na een tijdje was ik het zat. Ik besloot het haar simpelweg te zeggen. Dit kan niet. Ze moest een keuze maken, de poppen, of ik. Ze weigerde te kiezen, het ging toch prima vond ze, er viel werkelijk waar geen land mee te bezeilen. Dus koos ik maar voor haar. En ik maakte het uit. Was het de beste keuze of actie? Misschien niet. Ze barste in tranen uit en ik liep simpelweg weg, geen idee wat ik nog te zeggen had, maar voor mij leek het beter gewoon weg te gaan. Het voelde als een opluchting.
Natuurlijk dacht ik van het probleem af te zijn maar de ellende begon nu pas echt. Ze kon het niet accepteren dat ik haar verlaten had en begon alles in werking te stellen om mij terug te krijgen. En om mij de poppen te laten waarderen. Dagenlang kreeg ik telefoontjes, van haar, waarin ze met de stem van een haar poppen mij probeerde te overtuigen. Wat ik ook zei, het hielp niet, ze ging maar door. Tig berichten op mijn voicemail, sms's, mails en ga zo maar door. Mijn werkmail kon ik niet veranderen [en wilde ik ook niet want ik wilde haar geheim niet openbaren bij de baas] maar mijn telefoonnummers, simcards, en niet werk gerelateerde mailaddressen heb ik gewijzigd. Het maakte niet uit. Als ze via een van mijn vrienden achter mijn nieuwe adres kwam [ook hen weigerde ik het te vertellen] begon het relaas van voren af aan.
Met de mails en telefoontjes was het nog wel uit te houden. Het leek ook minder te worden. Maar oh, wat zat ik verkeerd. Het begon op werk. Overal vond ik ze, vooral kleine poppen, in mijn tas, achter mijn computer, op mijn stoel. Het begon collega's op te vallen en ik hoorde ze lachen. Toen ik op een avond thuis kwam van werk en de voordeur van mijn huis opendeed zag ik dat er licht brande terwijl ik dit normaal gesproken altijd uitdeed. Ik voelde de bui al hangen. Acht grote poppen op mijn bank, televisie aan het kijken, een romantische film die zij had opgezet. Kennelijk was ik vergeten haar sleutel van mijn huis terug te vragen. Alle sloten mogen vervangen.
Hoe creepy sommige poppen zijn ben ik al lang overheen. Het gaat mij puur om het feit dat dit moet stoppen. Uiteraard heb ik geprobeerd met haar te spreken. Ik heb niks tegen poppen maar dit is gewoon te extreem. Elke keer weigert ze me ook maar iets tegemoet te komen. Ik ben het maar die moet leren die poppen terug te vinden en ze is ervan overtuigd dat ik dit dan ook ga doen op een dag als ze maar vol blijft houden.
Kortom, ik heb tips nodig, aankaarten bij de baas, iemand in vertrouwen nemen, ik weet het niet. Gisteren reed ik per ongeluk met mijn auto over een paar poppen die ze op mijn oprit had geplaatst. Ik zag haar woedend en krijsend uit de bosjes komen. Net een moeder die een paar kinderen verloren heeft. Ze sloeg en schopte tegen mijn auto. Ik ben er maar vandoor gegaan. Een uur later hing ze alweer met die poppenstem aan de telefoon. Moet ik de politie bellen? De poppendokter? Ik heb werkelijk waar geen idee hoe dit valt op te lossen of verder aan te pakken. Elke hulp is dus meer dan welkom te noemen in deze en bij voorbaat dank.
Groet,
DeParo
Alleen serieuze reacties graag.quote:
[..]
OP gequote, zodat de TS hem niet nog verder veranderd.
Edit:
Tips
Ik heb al een serieuze reactie gegeven. Snap niet dat je in zo een goed verhaal wijzigingen gaat aanbrengen.quote:
Spelvoutjesquote:
[..]
Ik heb al een serieuze reactie gegeven. Snap niet dat je in zo een goed verhaal wijzigingen gaat aanbrengen.
.Fuck.
Maar serieus, dit klinkt als een nieuw boek van Stephen King. Te onwaarschijnlijk om waar te zijn.
Of kijk die samen met haar.
Het beste is natuurlijk aangifte doen en alles vastleggen.
*mocht dit echt waar zijn*
Ik heb genotenHad ze naast jou een sociaal leven? Heeft ze je wel eens wat over haar jeugd verteld? Heb wel eens een aflevering gezien van een programma waar ik de naam niet meer van weet met vrouwen met hetzelfde probleem. Desbetreffende vrouw had geen kinderen, wel een partner, maar vulde de leegte met poppen die haar 'accepteerde' en onvoorwaardelijke liefde 'gaven'.
Misschien een keer Dead Silent kijken met haar
Of 'The Puppet Master'quote:Op maandag 5 december 2016 08:06 schreef Faxie het volgende:
Misschien een keer Dead Silent kijken met haar
_[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 05-12-2016 08:26:20 ]
Of 'The Boy'quote:
quote:
Als ze al die films gezien heeft durft ze haar huis niet meer in
Ik gaf haar de liefde en acceptatie, ze dacht dat ze het allemaal kon krijgen, dat verlies is groot schijnbaar.quote:
Creepy as fuck. Sorry TS, geen tips voor je.
Had ze naast jou een sociaal leven? Heeft ze je wel eens wat over haar jeugd verteld? Heb wel eens een aflevering gezien van een programma waar ik de naam niet meer van weet met vrouwen met hetzelfde probleem. Desbetreffende vrouw had geen kinderen, wel een partner, maar vulde de leegte met poppen die haar 'accepteerde' en onvoorwaardelijke liefde 'gaven'.
[ Bericht 23% gewijzigd door DeParo op 05-12-2016 10:58:35 ]
Indien waar: bel de politie.
Heeft ze wel eens hulp gezocht?
Jij gelooft het?quote:
[ Bericht 27% gewijzigd door EggsTC op 05-12-2016 09:56:25 ]
Gelukkig maar moet je indenken wat een herrie het dan was.
Laat ook maar... die laatste alinea had ik nog niet gelezenquote:
Begin een dildo-obsessie en geef haar een koekje van eigen deeg. Verstop overal dildo's in en rond haar huis en werkplaats, groot en klein. Laat ze stiekem bezorgen. Bel midden in de nacht met een klein stemmetje namens de dildo's op.quote:
Moet ik de politie bellen? De poppendokter? Ik heb werkelijk waar geen idee hoe dit valt op te lossen of verder aan te pakken. Elke hulp is dus meer dan welkom te noemen in deze en bij voorbaat dank.
Ja leuk verzonnen hoor! En ook een beetje een foutje in het verhaal: ze durft hem niet mee naar huis te nemen en staat te janken zodra hij de kamer in komt, maar 'wist niet dat het niet normaal was'. Uh huh.quote:Op maandag 5 december 2016 09:09 schreef Lonaa het volgende:
Die laatste alinea is a bit too much.
[ afbeelding ]
Ik kende overigens iemand met precies zo'n poppenobsessie, ik moest daar slapen na een feestje, en ik moet zeggen dat ik dat toch ook best creepy vond. Alleen was die mevrouw zeker 60+, beetje oud voor een vriendin.
Verzonnen?quote:
[..]
Ja leuk verzonnen hoor! En ook een beetje een foutje in het verhaal: ze durft hem niet mee naar huis te nemen en staat te janken zodra hij de kamer in komt, maar 'wist niet dat het niet normaal was'. Uh huh.
Schrijffoutje, bedoelde uiteraard dat ze dat wist, zal een 'niet' weghalen.
Annabelle!quote:Ik kende overigens iemand met precies zo'n poppenobsessie, ik moest daar slapen na een feestje, en ik moet zeggen dat ik dat toch ook best creepy vond. Alleen was die mevrouw zeker 60+, beetje oud voor een vriendin.
[ Bericht 7% gewijzigd door DeParo op 05-12-2016 10:19:19 ]
Ah ja, die 2e 'niet' verwarde mij ook...quote:
[..]
Verzonnen?
Schrijffoutje, bedoelde uiteraard dat ze dat wist, zal een 'niet' weghalen.
[..]
Annabelle!
[ Bericht 25% gewijzigd door CoolGuy op 05-12-2016 10:33:39 ]
Die eerste 'niet' is gewoon verwarrend.quote:
[..]
Too much dit. Mooi verhaal in eerste instantie, maar ik zou het hier afkappen, want je doet nu in rap tempo afbreuk aan een prachtige OP.
!Wel als mensen nou eens serieus erop in gingen. Anders heeft TS weinig te reagerenquote:Op maandag 5 december 2016 10:36 schreef luckass het volgende:
Dit topic kan zich wel eens ontpoppen tot een FOK!-klassieker.
Ik kom geen koek-koek mensen tegen en denk alleen dat je serieuze kunt ontvangen van mensen die zoiets dergelijks meegemaakt hebben.
Sterkte.
Dan nog kan ie schrijver wordenquote:
Als dit een troll is ben je geniaal en moet je schrijver worden. Als dit echt is wens ik je heel veel sterkte
Heet ze toevallig ook Gerda of Ria? Heb bij poppen sparende vrouwen toch meer dit beeld;
Je kan ook je eigen collectie gaan beginnen;
Wat een overdreven vereringen. Had al meteen door dat dit een verzonnen verhaal is om complimenten om zijn schrijfstijl te cashen is. Kan dit niet naar ONZ of zo?
En daar ging mijn koffie..quote:
Goed verhaal wel!
Neuh, je bent gewoon zuur.quote:
Ik denk dat ik hier inmiddels te oud voor ben (30+)
Dit. Je kan het niet vaak genoeg benadrukken.quote:
Op Ik ben er zelf 11 jaar geleden ook ingetrapt. Mijn dick in crazy gestoken. Tot op heden blijft ze me minstens 1 keer per jaar lastig. Dan wil ze seks, ga ik daar niet in mee en gaat ze krijsen als een viswijf op de markt.
Natuurlijk is dit niet waarquote:
Als het waar is: aangifte doen van stalking.
Poppendokter.
Dit dus...quote:
Als het waar is: aangifte doen van stalking.
Maar het klinkt wel als een z-film
Leuk geschreven!
Pareltje.
Helaas verzonnen
Op verzoek
Ik vraag me af de juiste tips in ONZ te krijgen.quote:
Fijn dat het in ONZ verder mag, maar hoe gaat het met TS?
Wat zijn de juiste tips?quote:
[..]
Ik vraag me af de juiste tips in ONZ te krijgen.
Zeg het maar.quote:
Mayonaise met appelstaart.quote:
[..]
Ik vraag me af de juiste tips in ONZ te krijgen.
Terug vindt post Beetje vuurwerk kopen en dan maak je op 31 december een paar 100 bomgordel barbiesquote:
Dat gezegd hebbende moet je haar gewoon bezwangeren. Het is duidelijk dat ze iets wil verzorgen, dus een kind zal het vast wel oplossen.