Schizofrenie #13

quote:

Op zondag 25 februari 2018 10:38 schreef Somberling het volgende:
Ik had gister een reukhallucinatie. Ik rook overal koeien terwijl ik midden in de stad woon.

Kijk, je eindigt nog wel een keer op het platteland.

quote:

Op zondag 25 februari 2018 11:11 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Kijk, je eindigt nog wel een keer op het platteland.

Daar is het alleen maar eenzamer haha.

Ik ben zo bang voor de toekomst!

quote:

Op zondag 25 februari 2018 11:51 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Daar is het alleen maar eenzamer haha.

Dat valt te betwijfelen. Wil jij anoniem en eenzaam zijn in een grote stad?

quote:

Op maandag 26 februari 2018 13:24 schreef Somberling het volgende:

[..]

Daar heb je een punt. Aan de ene kant vind ik die anonimiteit fijn. De eenzaamheid is een raar iets, als ik veel mensen zie vind ik het even leuk maar ben het snel zat. Heeft niks met die mensen te maken maar gewoon omdat mijn hoofd een grote berg onrust is.

Herkenbaar. Ik ben altijd bang dat mensen iets van mij moeten of willen.

quote:

Op zaterdag 3 maart 2018 09:43 schreef Somberling het volgende:

[..]

Heb ik ook. Aan de ene kant waardeer ik de hulpverlening ook maar damn, soms voelt het benauwend als ze de hele tijd achter je aan zitten.

Haha, dat heb ik nu ook met die lui van het UWV. Ze willen mij ook nooit ergens bedenktijd over geven. Lekker druk zetten.

Ik geniet ook van mijn rust haha. Soms voel ik me eenzaam, maar wil meestal snel afronden als ik bezoek heb.

Hoihoi allemaal,

Even een vraagje: ik heb een zware psychose achter de rug die ongeveer een maand heeft geduurd en daarvoor als flink aan het sudderen was. Ik dacht de hele wereld en mijn rol erin te begrijpen en precies te weten wat ik moest doen. De realiteit klapt er nu hard in en weet ik even niet hoe ik dit moet verwerken. Mijn wereldbeeld en visie zijn weg.

Hoe gaan jullie om met het verwerken. Het tekentopic is er, alleen ik kan niet goed tekenen. Zijn er andere (al dan niet creatieve/beeldende) wijzen waarop jullie hiermee omgaan? Waar je het gevoel van rouw, eenzaamheid en overige emoties in gooien? Ik ben behoorlijk zoekende.

Liefs

quote:

Op dinsdag 6 maart 2018 19:01 schreef ChildoftheStars het volgende:
Hoihoi allemaal,

Even een vraagje: ik heb een zware psychose achter de rug die ongeveer een maand heeft geduurd en daarvoor als flink aan het sudderen was. Ik dacht de hele wereld en mijn rol erin te begrijpen en precies te weten wat ik moest doen. De realiteit klapt er nu hard in en weet ik even niet hoe ik dit moet verwerken. Mijn wereldbeeld en visie zijn weg.

Hoe gaan jullie om met het verwerken. Het tekentopic is er, alleen ik kan niet goed tekenen. Zijn er andere (al dan niet creatieve/beeldende) wijzen waarop jullie hiermee omgaan? Waar je het gevoel van rouw, eenzaamheid en overige emoties in gooien? Ik ben behoorlijk zoekende.

Liefs

Ik doe veel met lotgenotencontact en antistigma projecten. Zo heb ik samen met wat anderen deze website opgericht:

www.veerkrachtfabriek.nl

Binnenkort komt er ook een interactieve aspect. Ik kan ook niet tekenen, en heb weinig creatieve talent behalve schrijven. Ik kan een beetje rappen maar moet veel oefenen als ik enigzins goed wil worden.

Ik heb het dus mijn missie gemaakt om het leven van lotgenoten beter te maken. Ik doe aan verschillende projecten en organisaties mee om dit gedaan te krijgen. Misschien is het een idee om jezelf in die kringen te krijgen? Dan ben je tenminste omringd door mensen die je begrijpen.

quote:

Op dinsdag 6 maart 2018 19:09 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Ik doe veel met lotgenotencontact en antistigma projecten. Zo heb ik samen met wat anderen deze website opgericht:

www.veerkrachtfabriek.nl

Binnenkort komt er ook een interactieve aspect. Ik kan ook niet tekenen, en heb weinig creatieve talent behalve schrijven. Ik kan een beetje rappen maar moet veel oefenen als ik enigzins goed wil worden.

Ik heb het dus mijn missie gemaakt om het leven van lotgenoten beter te maken. Ik doe aan verschillende projecten en organisaties mee om dit gedaan te krijgen. Misschien is het een idee om jezelf in die kringen te krijgen? Dan ben je tenminste omringd door mensen die je begrijpen.

Ik ga het eens vragen bij Lentis of ze iets hebben en even het internet op duiken. In Groningen zullen ze vast ook wel zoiets hebben.

Ik heb met mijn eetstoornis en PTSS wel lotgenotencontact gehad en elke keer viel ik zo enorm buiten de boot. Ik vond het echt heel erg naar en het lukte me niet om aansluiting te vinden. Ik ben bang dat me dat op dit gebied weer gaat gebeuren. Die ervaringen hebben me echt heel erg bang gemaakt. En ik weet niet zo goed wat ik toen fout heb gedaan

quote:

Op dinsdag 6 maart 2018 19:23 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Ik ga het eens vragen bij Lentis of ze iets hebben en even het internet op duiken. In Groningen zullen ze vast ook wel zoiets hebben.

Ik heb met mijn eetstoornis en PTSS wel lotgenotencontact gehad en elke keer viel ik zo enorm buiten de boot. Ik vond het echt heel erg naar en het lukte me niet om aansluiting te vinden. Ik ben bang dat me dat op dit gebied weer gaat gebeuren. Die ervaringen hebben me echt heel erg bang gemaakt. En ik weet niet zo goed wat ik toen fout heb gedaan

Heb je gevraagd?

quote:

Op dinsdag 6 maart 2018 19:44 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Heb je gevraagd?

Naja... in het dagelijks leven ervaar ik dit probleem niet en ik voelde me te kwetsbaar om dat wel te doen...

quote:

Op dinsdag 6 maart 2018 19:01 schreef ChildoftheStars het volgende:
Hoihoi allemaal,

Even een vraagje: ik heb een zware psychose achter de rug die ongeveer een maand heeft geduurd en daarvoor als flink aan het sudderen was. Ik dacht de hele wereld en mijn rol erin te begrijpen en precies te weten wat ik moest doen. De realiteit klapt er nu hard in en weet ik even niet hoe ik dit moet verwerken. Mijn wereldbeeld en visie zijn weg.

Hoe gaan jullie om met het verwerken. Het tekentopic is er, alleen ik kan niet goed tekenen. Zijn er andere (al dan niet creatieve/beeldende) wijzen waarop jullie hiermee omgaan? Waar je het gevoel van rouw, eenzaamheid en overige emoties in gooien? Ik ben behoorlijk zoekende.

Liefs

Moet je er per se goed in zijn of kunnen worden, om je rouw enzo erin kwijt te kunnen en ervan te kunnen genieten?

Breder dan tekenen alleen en in Groningen http://www.hettekenatelier.nl. Als je qua budget te beperkt bent, dan kun je misschien wel alleen een keer een consult kunnen proberen om wat pointers te krijgen voor bepaalde creatieve technieken die wellicht meer aanspreken.

Schrijven een idee? Misschien vanuit jezelf als dagboek of wat afstandelijker door een personage wat iets vergelijkbaars heeft meegemaakt? (Geen idee of dat laatste handig is qua psychosegevoeligheid en stabiliteit, maar hoop dat je sowieso dit soort dingen eerst even doorspreekt met je behandelaar).

Voor mij, als rouwende, helpt muziek. Het kan me helpen gevoelens te uiten en te doorleven op ietwat passieve wijze. Ik hoef niet na te denken over de verwoording en alleen maar er in mee te gaan zeg maar. Wel zorg ik ervoor dat het niet te lang duurt. Dus geen non-stop deprilijstje, maar ook een opbouw naar lichtere dingen. Zie het als een cooling down bij sporten of zoals je beter wat rustigere muziek aanzet voor het slapen gaan.

Hoop dat je er wat aan hebt en sterkte in ieder geval

User Moira studeert dacht ik creatieve therapie toch? Misschien haar een dm sturen?

quote:

Op dinsdag 6 maart 2018 21:04 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]

Moet je er per se goed in zijn of kunnen worden, om je rouw enzo erin kwijt te kunnen en ervan te kunnen genieten?

Breder dan tekenen alleen en in Groningen http://www.hettekenatelier.nl. Als je qua budget te beperkt bent, dan kun je misschien wel alleen een keer een consult kunnen proberen om wat pointers te krijgen voor bepaalde creatieve technieken die wellicht meer aanspreken.

Schrijven een idee? Misschien vanuit jezelf als dagboek of wat afstandelijker door een personage wat iets vergelijkbaars heeft meegemaakt? (Geen idee of dat laatste handig is qua psychosegevoeligheid en stabiliteit, maar hoop dat je sowieso dit soort dingen eerst even doorspreekt met je behandelaar).

Voor mij, als rouwende, helpt muziek. Het kan me helpen gevoelens te uiten en te doorleven op ietwat passieve wijze. Ik hoef niet na te denken over de verwoording en alleen maar er in mee te gaan zeg maar. Wel zorg ik ervoor dat het niet te lang duurt. Dus geen non-stop deprilijstje, maar ook een opbouw naar lichtere dingen. Zie het als een cooling down bij sporten of zoals je beter wat rustigere muziek aanzet voor het slapen gaan.

Hoop dat je er wat aan hebt en sterkte in ieder geval

User Moira studeert dacht ik creatieve therapie toch? Misschien haar een dm sturen?

Heel erg dank je wel ik ga er morgen achterheen.

Ik houd wel verschillende dagboekjes bij (dat is een hobby van me. Ik heb bullet journals, piekerdagboek, mooie momentendagboek, eetdagboek en iets waarin ik random dingen schrijf). Ook doe ik aardig wat aan 'creatief' schrijven. Misschien moet ik daar mijn ei in kwijt. En je hebt gelijk, ik hoef er niet goed in te zijn... alleen ik heb nog niet hetgeen gevonden waarin ik echt mijn gevoelens in kwijt kan. Misschien moet ik morgen bij de action gewoon een homp klei kopen en random erin gaan kneden... gewoon experimenteren met media. Of toch tekenen, lekker met krijt of verf aan de klieder... Perfectionisme loslaten.

Mijn therapeut is bezig met onderzoeken hoe ik op dit stuk geholpen kan worden, waarschijnlijk met een andere therapeut (de huidige behandeld me voor PTSS en de eetstoornis. Alleen ze is niet gespecialiseerd in schizofrenie. Dus dat pakt een collega van haar dan op). Misschien vangt zij ook wat tips op.

Ik bedenk me nu trouwens dat ik als puber veel gedichten schreef als ik me rot voelde (niet dat ik me nu rot voel). Was ik niet goed in, maar het gaf me wel ruimte in mijn hoofd. Morgen ga ik daar ook eens mee experimenteren... Gewoon de komende dagen elke dag een ander medium proberen. Ik ga even nadenken hoe ik hier vorm aan kan geven

Ben je weer geland

quote:

[b]Op dinsdag 6 maart 2018 22:33 schreef ChildoftheStars

Ik bedenk me nu trouwens dat ik als puber veel gedichten schreef als ik me rot voelde (niet dat ik me nu rot voel). Was ik niet goed in, maar het gaf me wel ruimte in mijn hoofd. Morgen ga ik daar ook eens mee experimenteren... Gewoon de komende dagen elke dag een ander medium proberen. Ik ga even nadenken hoe ik hier vorm aan kan geven

Ik zou me zo in kunnen denken dat de gevoelens van rouw en eenzaamheid bijvoorbeeld die je hierboven beschrijft je ook wel rot kunnen doen voelen?

En is het misschien een idee om niet van alles te gaan proberen maar even ergens mee door te gaan? Misschien lijkt nu niks te helpen omdat het te vers en te veel is?

quote:

Op woensdag 7 maart 2018 15:07 schreef Luchtbel het volgende:
Ben je weer geland

[..]

Ik zou me zo in kunnen denken dat de gevoelens van rouw en eenzaamheid bijvoorbeeld die je hierboven beschrijft je ook wel rot kunnen doen voelen?

En is het misschien een idee om niet van alles te gaan proberen maar even ergens mee door te gaan? Misschien lijkt nu niks te helpen omdat het te vers en te veel is?

Eigenlijk is er na een psychose altijd een periode van rouw en verdriet. Ze gaan onvermijdelijk heel depressief voelen voor minimaal 6 maanden wat ze ook doet. Daarna krabbelt ze er bovenop.

quote:

Op woensdag 7 maart 2018 15:07 schreef Luchtbel het volgende:
Ben je weer geland

Gelukkig wel Hoofd functioneert weer goed

quote:

[..]

Ik zou me zo in kunnen denken dat de gevoelens van rouw en eenzaamheid bijvoorbeeld die je hierboven beschrijft je ook wel rot kunnen doen voelen?

En is het misschien een idee om niet van alles te gaan proberen maar even ergens mee door te gaan? Misschien lijkt nu niks te helpen omdat het te vers en te veel is?

Ik vind de rouw en eenzaamheid heel erg rot. Iedereen om me heen haalt me in op het leven, en ik blijf maar op hetzelfde punt hangen, ook al knok ik nog zo hard. Nu zit ik een half jaar thuis, omdat mijn studie me geen stage wilde laten lopen totdat ik echt was hersteld van de eerst. Dat is moeilijk te accepteren.

Misschien moet ik dat inderdaad doen. Ik merk nu met haken dat ik er echt in op kan gaan. Dat is heerlijk, even niet voelen of denken. Eigenlijk heb ik dat wel met al mijn knutsels. Alleen ik uit me niet echt. Ik heb eerder een halfjaar lang yoga geprobeerd, maar dat eindigde in paniekaanvallen en huilbuien. Misschien ga ik gewoon weer ouderwets een dagboek bijhouden. Gewoon lekker van me af schrijven. Dat kan soms verhalend zijn, soms een gedicht en andere keer zet ik er citaten en songteksten in. Volgens mij werkt dat nog wel het beste voor me.
Je hebt gelijk dat ik wat langer op een ding moet blijven om het überhaupt een echte kans te geven. Dank je wel, daar ga ik mee bezig.

quote:

Op woensdag 7 maart 2018 15:12 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Eigenlijk is er na een psychose altijd een periode van rouw en verdriet. Ze gaan onvermijdelijk heel depressief voelen voor minimaal 6 maanden wat ze ook doet. Daarna krabbelt ze er bovenop.

Het gekke is, ik wist hoe de wereld in elkaar zat. Alleen om het evenwicht te herstellen moest ik dood. Iedereen wilde me dood hebben en ik kon maar beter zelfmoord plegen omdat het beter voor iedereen zou zijn en het maar een kwestie van tijd was dat men ging knoeien met mijn eten/drinken/medicatie. Dus deels rouw ik omdat ik de waarheid niet meer heb. Anderzijds voel ik me soms dolgelukkig omdat ik mag blijven bestaan. Ik wissel heel snel in de buien (nog een reden om een half jaar thuis te zitten).
Ondanks dat dit misschien een half jaar duurt, wil ik er wel alles aan doen om elk geluksmomentje, elke keer dat ik mijn gevoelens constructief kan uiten, aanpakken.

quote:

Op woensdag 7 maart 2018 15:12 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Eigenlijk is er na een psychose altijd een periode van rouw en verdriet. Ze gaan onvermijdelijk heel depressief voelen voor minimaal 6 maanden wat ze ook doet. Daarna krabbelt ze er bovenop.

Dat weet ik. Ik verwees naar het stukje waarin ze schreef "niet dat ik me nu rot voel"
Terwijl gevoelens van rouw en eenzaamheid over het algemeen toch wel een "vrij rot" gevoel geven bij mensen.

quote:

Op woensdag 7 maart 2018 16:38 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Gelukkig wel Hoofd functioneert weer goed

[..]

Ik vind de rouw en eenzaamheid heel erg rot. Iedereen om me heen haalt me in op het leven, en ik blijf maar op hetzelfde punt hangen, ook al knok ik nog zo hard. Nu zit ik een half jaar thuis, omdat mijn studie me geen stage wilde laten lopen totdat ik echt was hersteld van de eerst. Dat is moeilijk te accepteren.

Misschien moet ik dat inderdaad doen. Ik merk nu met haken dat ik er echt in op kan gaan. Dat is heerlijk, even niet voelen of denken. Eigenlijk heb ik dat wel met al mijn knutsels. Alleen ik uit me niet echt. Ik heb eerder een halfjaar lang yoga geprobeerd, maar dat eindigde in paniekaanvallen en huilbuien. Misschien ga ik gewoon weer ouderwets een dagboek bijhouden. Gewoon lekker van me af schrijven. Dat kan soms verhalend zijn, soms een gedicht en andere keer zet ik er citaten en songteksten in. Volgens mij werkt dat nog wel het beste voor me.
Je hebt gelijk dat ik wat langer op een ding moet blijven om het überhaupt een echte kans te geven. Dank je wel, daar ga ik mee bezig.

[..]

Het gekke is, ik wist hoe de wereld in elkaar zat. Alleen om het evenwicht te herstellen moest ik dood. Iedereen wilde me dood hebben en ik kon maar beter zelfmoord plegen omdat het beter voor iedereen zou zijn en het maar een kwestie van tijd was dat men ging knoeien met mijn eten/drinken/medicatie. Dus deels rouw ik omdat ik de waarheid niet meer heb. Anderzijds voel ik me soms dolgelukkig omdat ik mag blijven bestaan. Ik wissel heel snel in de buien (nog een reden om een half jaar thuis te zitten).
Ondanks dat dit misschien een half jaar duurt, wil ik er wel alles aan doen om elk geluksmomentje, elke keer dat ik mijn gevoelens constructief kan uiten, aanpakken.

f

Oké. Ik reageerde erop omdat je aangeeft rouw en eenzaamheid te voelen maar ook schreef "niet dat ik me nu rot voel". Terwijl gevoelens natuurlijk voor iedereen anders zijn, rouw en eenzaamheid zijn meestal wel dingen die vrij rot voelen
Maar ik lees nu ook je gelukkige gevoel omdat je mag blijven bestaan.

Ik heb vanuit mijn problematiek ook verschillende dagboeken. En ook eentje die alleen maar gaat over verlies door opname. Daar staat van alles in, geschreven, gevonden, foto's. Voor mij helpt het soms als er ergens gewoon een plek voor is waar ik wat in kan doen als er iets speelt, dan dat ik geforceerd met een homp klei iets moet.
Ga lekker haken als dat is wat je nu afleiding heeft en dat fijn voelt.

Ik snap dat het moeilijk te accepteren is en dat het naar is om iedereen voorbij te zien gaan. Ik hoop dat het op een dag beter te verwerken is voor je, en dat je leert om te gaan met, in de hoop dat er ook minder van zulke nare grote dingen gebeuren vaak. Misschien is accepteren wel het begin van echt ontwikkelen, waar zo vaak het ontwikkelen van alle vaardigheden en opgelegde eisen leidend zijn. Ik heb het je eerder gezegd maar ik hoop echt dat er wat meer rust komt voor jou. X

Worden jullie moe van de uitzichtloosheid van deze ziekte?

Best wel, maar ook van de gedachte van het uwv bij een eventuele herkeuring, daar ik cognitief nog goed ben dat ze zullen zeggen dat ik best kan werken. Dat ik gewoon zo'n onterechte uitkeringstrekkert zou zijn ofzo.

Daarnaast eindigt mijn indicatie voor wonen ook, hoewel iedereen in mijn omgeving zegt dat ik alle recht heb voor een verlenging ben ik toch bang. Want ja, ik kan praten enzo.