Hooggevoelige (HSP) en Hooggevoelige Strong-Willed (HSS) Kinderen

Twinkly, ik zou denk ik met de zwemjuf in gesprek gaan. Vragen wat er gebeurde. En dat je ziet dat hij zo moeite heeft met water in zijn gezicht. Of ze wellicht tips heeft.
En ik denk dat jij haar misschien nog wel een tip kan geven over hoe ze N. dingen uit kan leggen op een manier die beter bij hem past .

Bij het gymmen, lees ik dat N heeft aangegeven dat hij niet op schoot wilde om getroost te worden en dat N. aangaf dit niet te willen en zij doorging.
Juf had vast goede bedoelingen, maar hij geeft een grens aan en zij gaat er overheen, ik snap wel dat hij dan nog bozer wordt. Misschien goed om het eens met juf over te hebben. Of misschien samen met juf en N over te hebben over hoe hij wel getroost wil/kan worden.

Ik vind trouwens dat N. het best wel duidelijk kan vertellen (zoals je het schrijft tenminste komt het vrij duidelijk over )

Evenstar

L-E: wat naar dat je oudste het zo niet naar zijn zin heeft op school. En dat hij zo worstelt met die stomme Cito… is het een idee om samen met hem het gesprek met juf aan te gaan?

Onze jongste maakt het zichzelf zo lastig… die kan zichzelf zo in de weg zitten.
Vind dat ze alles moet kunnen en het ook gelijk goed moet doen.
Vanmorgen wilde ze iets kleuren en de stift deed het niet, dan wordt ze kwaad. Ze moet NU een nieuwe stift. Die heb ik niet 's ochtends vroeg en ook geen tijd om op zoek te gaan naar een die het wel doet. Kwaad was ze. Vervolgens gooit ze haar tekening weg, wil een nieuw strookje knippen, maar dat ging scheef. Nog kwader.
Ze legt de lat heel hoog voor zichzelf en dan is ze boos dat het niet gelijk lukt.
Zo durfde ze op school ook niks te vragen, want dan ben je dom, had ze bedacht.
Hier heb ik het met juf over gehad en later nog met jongste erbij. Dat juf haar op het hart heeft gedrukt dat ze echt mag vragen als ze het niet weet. En ze hebben afgesproken dat juf af en toe ook even aan haar vraagt of het lukt. Dat ging eigenlijk wel beter.

Maar op het moment is het weer een bonk frustratie…

Er worden vrij veel faalangst reductietrainingen gegeven, misschien is dat iets, L-E? En Nijna misschien ook?

Twinkly, wat betreft het zwemmen zou ik naar de juf gaan een aangeven wat je zag gebeuren en dat jij er geen fijn gevoel van kreeg.
Wat betreft bet gymen zou ik open vragen wat er gebeurd is.

L-e, wat naar dat je oudste het zo moeilijk heeft

Loj, wat een nare gebeurtenis waarin jij niet eens iets kon uitleggen. Ik geloof dat ik meteen een beetje snap waar het gedrag vandaan komt bij het jongetje

Hier is ze vandaag op school begonnen. Zin had ze echt niet. Ze wilde ook niet bij de juf. Hopelijk went ze snel

Nijna, wat je beschrijft herken ik ook heel erg. Hij is ervan overtuigd dat hij alles weet, alles kan, en accepteert het niet van zichzelf als hij fouten maakt. Heel zwaar, ook omdat hij dus zelden iets vraagt, want hij weet alles toch al

Aan een faalangst-training oid zat ik ook te denken. Alleen weet ik niet zo goed hoe ik dat in moet bouwen in zijn schema met school en gitaarles en binnenkort weer logopedie. Nog even kijken hoe we dat vorm willen geven.

Loj, kan ik gewoon tegen juf zeggen dat ik denk dat het beter is als hij apart de toetsen maakt? Hij heeft eigenlijk alleen met de eigen juf een band, dat is ook de juf die met de klas mee gaat elk jaar dus hij zit al jaren bij haar in de klas. Geen kindercoach op school, wel een IB'er die op en af ziek is. Ik zal kijken of zij iets kan betekenen.

Oja! Dat is "mindset" toch Twinkly?!
Heel fijn en nuttig! En als ik jou zo hoor zou dat ook iets voor je Oudste kunnen zijn LE

En natuurlijk kan je dan aan de juf vragen (ik zou het "vragen" en niet "eisen" ) want waarom niet, het is geen moeite voor de leerkracht. Ik heb zelf ook bij iedere toets een leerling buiten de klas zitten..

Ik zou misschien een gesprek met de ib'er aanvragen. Dan kunnen jullie samen kijken wat er bij hem past. Er zijn zoveel "dingen" die ze kunnen doen op school of kunnen aanraden via school!

De jongste heeft een juf gehad die bleef herhalen dat fouten maken prima is omdat je daar alleen maar van leert. En ook deze leerkrachten hebben volgens mij die insteek, dus dat is wel fijn.
Ze heeft denk ik ook wat last van grote zus, waarbij een boel dingen gewoon aan komen waaien.
Dat ze (de jongste) zelf dingen kan die zus niet kan, vergeet ze voor het gemak dan maar.

Sinds een half jaar tekent ze bij een tekentherapeute, heel prettig mens. Die op die manier probeert om haar zelfvertrouwen wat te vergroten en ze heeft ook oog voor het faalangstige. De jongste gaat er graag heen en ik heb het idee dat het wel iets doet.
En door de karate is ze ook al enorm gegroeid moet ik zeggen. Maar blijkbaar zijn er van die periodes dat het toch wel weer erg op de voorgrond aanwezig is. En ik wil het er zeker ook weer eens met juf over hebben. Toch horen hoe het in de klas gaat en wellicht dat zij ook nog wel iets te bieden hebben hierin.

Dat van Growie en Fixie ga ik eens op mn gemak bekijken.

Oeh, die faalangst herken ik heel erg! Dank voor de tips, die ga ik onthouden. Mijn kleuter ontwijkt alweer maanden de werkjes op school, en vanwege de decemberdrukte zat ik er ook niet genoeg 'bovenop'. Mind you, ik vind het prima als hij liever speelt, maar hij vindt werkjes vreselijk leuk maar is gewoon echt bang. Bang om fouten te maken, bang dat hij niet snapt hoe het moet, bang dat hij het wel kan en weer vergeet. Laatst zei hij: "ik kan het werkje wel doen maar dan vergeet ik het daarna weer hoe het moest en dan kan ik het later niet aan mijn kindjes uitleggen " Vier jaar, en dan is dat je grote zorg Vandaag citotoets voor het eerst en hij is gelukkig zo enorm leergierig dat hij, eenmaal gedwongen, het ontzettend leuk vond.

L-E: ziet hij het verband met zijn afwezige juf zelf ook? Heeft hij er grip op wanneer ze weer terug komt? En kan hij vertellen wat hij graag zou willen, wat school voor hem leuker zou maken?

Ja hoor: hij wil een school waar alleen zijn beste vriendjes in de klas zitten, en waar papa en mama juf en meester zijn. 'Want jij kan goed schrijven mam, dus jij leert ons taal, en papa is goed in alle andere dingen want die werkt op kantoor'

quote:

Op maandag 23 januari 2017 23:02 schreef Twinkly het volgende:

[..]

Dat het normaal kindergedrag is dat weet ik en daar heb ik het ook niet over. Ik heb het over het gedrag van de leerkrachten.
Ja, hij is regels gewend.

Ergo: heeft niets te maken met HSP en HSS, wat sowieso al niet bestaat trouwens.

Misschien moet je er wat minder bovenop zitten. Die zwemjuf is wellicht gewoon een kreng, nou die gaat hij vaker tegenkomen. Daar kun je met je kind over praten, maar het feit dat hij niet doet wat de bedoeling is met zwemmen ook. Dat is in essentie wel de reden dat de juf onaardig doet... ik gok op frustratie.

Dat gaan ze wel vaker meemaken. Die juf op school probeerde hem waarschijnlijk te kalmeren, helaas werkte het niet...

Het klinkt alsof je er veel te veel bovenop zit. Probeer geen helikoptermoeder te worden.

http://www.psychology-spo(...)parents-dangers.html

Want dit hele topic druipt ervan. Ik mag het allemaal natuurlijkniet zeggen van onze helikopter mods hier. Maar geloof me als ik zeg dat ik het echt goed meen met iedereen hier en met name hun kinderen.

quote:

Op dinsdag 24 januari 2017 20:13 schreef Clubsoda het volgende:
Oeh, die faalangst herken ik heel erg! Dank voor de tips, die ga ik onthouden. Mijn kleuter ontwijkt alweer maanden de werkjes op school, en vanwege de decemberdrukte zat ik er ook niet genoeg 'bovenop'. Mind you, ik vind het prima als hij liever speelt, maar hij vindt werkjes vreselijk leuk maar is gewoon echt bang. Bang om fouten te maken, bang dat hij niet snapt hoe het moet, bang dat hij het wel kan en weer vergeet. Laatst zei hij: "ik kan het werkje wel doen maar dan vergeet ik het daarna weer hoe het moest en dan kan ik het later niet aan mijn kindjes uitleggen " Vier jaar, en dan is dat je grote zorg Vandaag citotoets voor het eerst en hij is gelukkig zo enorm leergierig dat hij, eenmaal gedwongen, het ontzettend leuk vond.

L-E: ziet hij het verband met zijn afwezige juf zelf ook? Heeft hij er grip op wanneer ze weer terug komt? En kan hij vertellen wat hij graag zou willen, wat school voor hem leuker zou maken?

COnclusie: zit er eens helemaal niet bovenop en laat dat kind lekker keutelen. Komt bijna altijd wel goed, boeien, die werkjes. Maar die moeder die er steeds bovenop zit legt de druk er wel op...

En kom maar op met de shitstorm.

quote:

Op dinsdag 24 januari 2017 20:25 schreef Spanky78 het volgende:

[..]

COnclusie: zit er eens helemaal niet bovenop en laat dat kind lekker keutelen. Komt bijna altijd wel goed, boeien, die werkjes. Maar die moeder die er steeds bovenop zit legt de druk er wel op...

Laat het gaan, serieus... Je hebt je punt nu wel gemaakt. Dit is niet jouw topic, prima, maar post dan ook gewoon niet.

Ik hoop echt dat als ik ooit zo gelukkig mag zijn om ALLES beter te weten over ALLES, ik dat wel voor mezelf weet te houden.

quote:

Op dinsdag 24 januari 2017 20:25 schreef Spanky78 het volgende:
En kom maar op met de shitstorm.

ja kijk je mag van mij best je mening geven natuurlijk, maar door dit soort toevoegingen wek je toch vooral de indruk dat je even lekker wil komen rellen in plaats van gewoon de discussie aangaan. Correct me if I'm wrong, maar maak dan ook dit soort statements niet.

quote:

Op dinsdag 24 januari 2017 20:33 schreef Stormqueen het volgende:

[..]

ja kijk je mag van mij best je mening geven natuurlijk, maar door dit soort toevoegingen wek je toch vooral de indruk dat je even lekker wil komen rellen in plaats van gewoon de discussie aangaan. Correct me if I'm wrong, maar maak dan ook dit soort statements niet.

Deze opmerking is geplaatst naar aanleiding van de vorige post die ik met de beste intenties heb gepost. Onder andere door jouw eigen rol hierin zet ik dit er nu bij ja. Noem het rellen, ik noem het eerlijk zijn. Ik hoop dat er iemand nadenkt en zijn/haar kind de ruimte gunt die het nodig heeft ipv er bovenop te zitten met echte of zelfbedachte stoornissen.

Het zou voor mij een stuk makkelijker zijn niets te zeggen. Zodat hier de omerat kan blijven zoals deze is. Ik kies er juist voor wel iets te zeggen. Weliswaar met iets dat niet iedereen prettig zla vinden, maar iets dat ik wel belangrijk vind.

quote:

Op dinsdag 24 januari 2017 20:25 schreef Spanky78 het volgende:

[..]

COnclusie: zit er eens helemaal niet bovenop en laat dat kind lekker keutelen. Komt bijna altijd wel goed, boeien, die werkjes. Maar die moeder die er steeds bovenop zit legt de druk er wel op...

Nee, er is geen druk. Hij keutelt maar een eind raak, allemaal best. Maar hij is dan wel verdrietig omdat hij graag iets wilde maar niet durfde. Moet ik hem dan maar mijn rug toe draaien onder het mom 'ontspannen'? Ik vind dat een moeilijke balans: wat laat ik gaan en waar grijp ik in? Ik ken ook genoeg voorbeelden van mensen die nooit 'moesten' en daar echt last van hebben gehad.

Verder vind ik het irritant dat je een shitstorm op het toneel brengt. Ik heb in dit topic in alle redelijkheid met je gediscussieerd en tegengas neem ik heus serieus. Maar om bij voorbaat me als hysterica neer te zetten op basis van wat zinnen die ik hier typ, daar pas ik voor. Ik zie echt nergens een soort van open mind voor mensen die anders in het leven staan dan jij en al helemaal niet de 'oprechte bezorgdheid' die je claimt te hebben.

Ach ja natuurlijk. Ik heb je zo hard aangepakt de vorige keer.

quote:

Op dinsdag 24 januari 2017 20:39 schreef Clubsoda het volgende:

[..]

Nee, er is geen druk. Hij keutelt maar een eind raak, allemaal best. Maar hij is dan wel verdrietig omdat hij graag iets wilde maar niet durfde. Moet ik hem dan maar mijn rug toe draaien onder het mom 'ontspannen'? Ik vind dat een moeilijke balans: wat laat ik gaan en waar grijp ik in? Ik ken ook genoeg voorbeelden van mensen die nooit 'moesten' en daar echt last van hebben gehad.

Verder vind ik het irritant dat je een shitstorm op het toneel brengt. Ik heb in dit topic in alle redelijkheid met je gediscussieerd en tegengas neem ik heus serieus. Maar om bij voorbaat me als hysterica neer te zetten op basis van wat zinnen die ik hier typ, daar pas ik voor. Ik zie echt nergens een soort van open mond voor mensen die anders in het leven staan dan jij en al helemaal niet de 'oprechte bezorgdheid' die je claimt te hebben.

Tsja, ik vind dat ook een moeilijke balans! Net als elke ouder denk ik. Ik wil jou niet neerzetten als hysterica. Maar ik bedoel wel aan te geven dat ik de sfeer/cultuur in OUD en dit topic erg zweverig en slapjes vind. Trek het je niet persoonlijk aan. Ik vind dat er enorm wordt gezwetst over kleine details en zogenaamde gevoeligheden waarvan ik denk: laat dat kind lekker zelf even uitzoeken hoe het moet, gecombineerd met een opvoeding waarin alles aangepast wordt aan het kind.

Ik denk dat uiteindelijk af en toe iets moeten (zonder dat je vader of moeder je in de nek staat te hiijgen) heel gezond is, zoals bij zwemles. En ja, afgeblaft worden door zo'n juf is kut en misschien zelf onacceptabel. Maar ook zoals het echte leven is. Kinderen zullen toch gedoseerd in contact moeten komen met de hardheid van het leven. Anders krijg je allemaal van die tere zieltjes die bij de eerste tegenslag overspannen raken...

Die shitstorm heeft betrekking op de manier waarop je hier wordt bejegend als je eens iets anders zegt dan men hier 'behoort' te zeggen volgens de heersende windrichting hier.

quote:

Op dinsdag 24 januari 2017 20:43 schreef Stormqueen het volgende:
Ach ja natuurlijk. Ik heb je zo hard aangepakt de vorige keer.

Misschien zou je eens iets minder denigrerend moeten reageren, dat zou helpen.

quote:

Op dinsdag 24 januari 2017 20:49 schreef Spanky78 het volgende:

[..]

Misschien zou je eens iets minder denigrerend moeten reageren, dat zou helpen.

dat is een beetje actie - reactie uiteindelijk. Ik vind namelijk niet dat er überhaupt heel onredelijk is gedaan. Maar goed - jij vindt dat kennelijk wel, ook prima, maar weinig gegrond imo. Ik vraag me gewoon nog steeds oprecht af wat je blijft drijven.

quote:

Op dinsdag 24 januari 2017 20:52 schreef Stormqueen het volgende:

[..]

dat is een beetje actie - reactie uiteindelijk. Ik vind namelijk niet dat er überhaupt heel onredelijk is gedaan. Maar goed - jij vindt dat kennelijk wel, ook prima, maar weinig gegrond imo. Ik vraag me gewoon nog steeds oprecht af wat je blijft drijven.

Hey, je kunt ook normaal reageren... fijn.

Wat ik erg vind is dat ik om me heen zo veel ouders zie die de problemen met gedrag van hun kind niet eerst bij zichzelf zoeken. Want hoe pijnlijk ook, vaak is de belangrijkste reden van afwijkend of vervelend gedrag dat van de ouders.

Ja, ook bij mij. Die van mij gedragen zich soms ook ongewenst of anders. Dan kijk ik eerst naar mezelf. En heel vaak ben ik (of mijn vrouw) de reden van dat gedrag. Dat is geen HSP of stoornis, dat is gewoon en tekortkoming in opvoeding, die iedereen heeft, want we zijn allemaal mensen.

Het resulterende helicopterouderen en het zoeken naar allerlei externe oorzaken (want dan heb jij het als ouder tenminste niet fout gedaan) vind ik echt hel zorgelijk. In extreme mate noem je zoiets munchhausen by proxy.

Kortom; ik maak me wel zorgen over zoiets en ik proef in OUD en dit topic een tendens om daar positief op te reageren terwijl ik het zorgelijk vind. Dus ja, wat drijft me; die kinderen die het er maar mee moeten stellen. Want ik ben er van overtuig dat al die mensen wel enorm hun best doen maar in hun onzekerheid juist rare fratsen uithalen. Waaronder het verzinnen van of aan sluiten bij verzonnen syndromen of licht autistiforme trekjes onder gaan brengen in een diagnose met dito label en self-fulfilling prophecy.

Spanky, fijn dat jij fouten van je kind ook bij jezelf zoekt. Want ik heb toch vaak het idee dat jij alleen maar open staat voor mensen die precies zoals jij opvoeden.
Daarnaast geloof ik niet dat al het gedrag van kinderen aan de ouders te wijten is. Kinderen hebben ook slechte dagen, twijfelen ook wel eens of zijn ergens bang voor wat bepaald gedrag veroorzaakt.
En je zorgen maken hoe andere mensen hun kinderen opvoeden? Laat ouders die het op een andere manier doen ook in hun waarde. Jij doet het op de manier hoe het voor jou goed voelt. Ik doe het op mijn manier. Leven en laten leven in mijn ogen.

Dank je Omen,, je zegt precies wat ik wou zeggen maar de woorden niet voor kon vinden

quote:

Op dinsdag 24 januari 2017 21:14 schreef Omentielvo het volgende:
Spanky, fijn dat jij fouten van je kind ook bij jezelf zoekt. Want ik heb toch vaak het idee dat jij alleen maar open staat voor mensen die precies zoals jij opvoeden.
Daarnaast geloof ik niet dat al het gedrag van kinderen aan de ouders te wijten is. Kinderen hebben ook slechte dagen, twijfelen ook wel eens of zijn ergens bang voor wat bepaald gedrag veroorzaakt.
En je zorgen maken hoe andere mensen hun kinderen opvoeden? Laat ouders die het op een andere manier doen ook in hun waarde. Jij doet het op de manier hoe het voor jou goed voelt. Ik doe het op mijn manier. Leven en laten leven in mijn ogen.

Waarom zou ik niets mogen vinden van wat anderen doen? Ik zie om me heen dat men zelfreflectie ontwijkt en oorzaken elders zoekt. En 'gevoel' wordt weer het belangrijkste argument, net zoals 'geloof' dat was voor de verlichting. Ik ga daar niet in mee.

Er zijn allerlei stijlen, geen probleem. Maar los van de door jou genoemde slechte dagen zijn er heel wat kinderen die van psycholoog naar faalcursus naar psychiater worden gesleept. Met ouders die weigeren in de spiegel te kijken en hun eigen onzekerheid op het kind projecteren en het als een levenslange last meegeven.

Het is een vrij land en jij mag binnen grenzen van de wet doen wat je wilt. En ik mag in dit topic zeggen wat ik er van vind. Dat doe ik dan ook. En wie zich aangesproken voelt: wie de schoen past...

quote:

Op dinsdag 24 januari 2017 21:30 schreef Twinkly het volgende:
Spanky, dankjewel voor je bezorgdheid, deze is echter niet nodig. Helikopterouders zijn ouders die meer dan andere ouders het leven van hun kinderen proberen te beïnvloeden, ze houden hun kinderen langer klein en afhankelijk.
Wij, school en ouders, zijn juist actief bezig om N zelfstandiger te leren worden, omdat hij het uit zichzelf vaak niet doet of durft. We proberen hem júist tegen grenzen aan te laten lopen, zijn eigen fouten te laten maken, zijn eigen keuzes te leren maken.
Maar als je het topic goed gelezen had, dan had je dat ook begrepen en niet alleen de bevestiging van je eigen overtuiging gelezen.

Je hebt het wel weer voor elkaar, hè. Weer alle aandacht naar jou.

Ga je me nou beschuldigen? Of projecteer je je eigen behoeften niet alleen op je kind maar ook op mij?

Prima. Ik voel mezelf niet aangesproken. En ik denk dat niemand zich in dit topic echt aangesproken voelt.

Dus mocht je je zorgen maken om mijn kind, niet doen. Ik wil niet op mijn geweten hebben dat je slapeloze nachten krijgt door mijn helicoptermanier van opvoeden.

Kunnen we nu weer ontopic gaan