Hoogbegaafdheid is een term waar vele definities aan gekoppeld worden, meestal wordt echter gehanteerd een IQ boven de 130.
Wat ik in deze topic tot nu toe heb gelezen, is dat er gedeeltelijk twee termen door elkaar worden gehaald, namelijk het IQ en het EQ. Het EQ draait voornamelijk om 'het menselijke' in de mens, dus het kunnen begrijpen van bijvoorbeeld emoties of relaties met andere (zowel vriendschappelijk, zakelijk en alle overige vormen). Vaak wordt er verwacht van mensen die hoogbegaafd zijn dat zij zowel een hoog IQ als EQ hebben, nu zou je echter de regel kunnen stellen; hoe hoger het IQ hoe lager het EQ.
Ikzelf heb te maken met een bovengemiddelde intelligentie, al laat ik mijzelf daar nooit over uit en zijn er vrijwel geen mensen in mijn (dagelijks)leven die hiervan op de hoogte zijn.
Ik kan mij dus ontzettend goed voorstellen hoe fijn het zou zijn om op 'passend' onderwijs te zitten voor, zoals ik het noem, deze aandoening. Zelf ervaar ik iedere dag de negatieve aspecten van mijn brein en zou dan ook graag willen dat ik mezelf beter zou kunnen plaatsen in de gedachtengang van mijn leeftijdgenoten en hoop dan ook nog altijd gelijkgestemde tegen te komen, wat ik mis in het reguliere onderwijs. Echter is heeft het feit dat ik zelf geen passend onderwijs heb genoten, momenteel getriggert dat ik graag wil reageren op deze topic.
Zoals in mijn inleiding te lezen was, is er een verschil tussen het IQ en het EQ. Mijn IQ zorgt ervoor dat ik een vervelende schooltijd doorloop. Het regulier onderwijs is vooral gericht op de linker hersenhelft, welke het beste kan leren door kleine stukjes stof te begrijpen en deze vervolgens samen te voegen tot het geheel. Iemand met een hoog IQ ziet dit liever andersom, het geheel leren om vervolgens de stof op te delen en gedetailleerd uit te zoeken. Doordat het reguliere onderwijs niet aansluit op mijn behoefte van leren loopt ik nu aan tegen onderpresteren, faalangst, perfectionisme en ga zo maar door (dit betekend tevens niet dat ik mijn studie niet 'fatsoenlijk' kan doorlopen en afronden). Heel kort samengevat is het regulier onderwijs geen leuk verhaal voor iemand met een bovengemiddelde intelligentie, echter als ik de keuze zou hebben tussen regulier onderwijs en passend onderwijs, zou ik in vrijwel alle gevallen kiezen voor regulier onderwijs!
Het zit namelijk als volgt;
Mijn IQ mag dan hoger dan gemiddeld zijn, mijn EQ is echter niet zo hoog als dat ik zou willen. Het is voor mij ontzettend lastig om om te gaan met leeftijdgenoten, in het werkleven resulteert dit in snel uitgekeken zijn op de werkplek, begrijpen wat de gedachtegang is van een gemiddeld persoon lijkt op veel momenten onmogelijk en gesprekken voeren over (voor mij) interessante onderwerpen resulteert vaak in een wederpartij die snel de draad kwijt is en het gesprek dus niet meer kan volgen. Kortom op sociaal gebied schiet ik behoorlijk te kort. Als ik niet had deelgenomen aan het regulier onderwijs was het zeer onwaarschijnlijk dat ik hiermee had leren omgaan. Ondanks dat met de bovengenoemde zaken omgaan ontzettend lastig is, leer ik hier mee om te gaan doordat ik dagelijks te maken heb met deze situatie; ik heb geen contact met gelijkgestemde. Dit is aan de ene kant (op z'n zachtst uitgedrukt) vervelend, maar aan de andere kant zorgt het ervoor dat ik leer hoe ik mee kan draaien in de maatschappij. Op de werkvloer is het de bedoeling dat je een goed functionerende werknemer bent. Het is zeer onwaarschijnlijk dat de personen die jou aansturen dezelfde 'aandoening' hebben, dit betekend dat het belangrijk is dat je op een 'gemiddeld' niveau moet kunnen communiceren.
Samengevat; wat ik wil zeggen is dat ik het belangrijker vind dat hoogbegaafde (of uiterst intelligente) mensen leren omgaan met de maatschappij en daarmee dus de mens, dan dat ze op een passende manier onderwijs ervaren. De maatschappij zal zich, naast het onderwijs, niet aanpassen op de intelligentie, en is het dus zaak dat de intelligente leert omgaan met de maatschappij. De enige kant-tekening die ik hierbij wil maken is; het is redelijk belangrijk dat, indien mogelijk, er een passende begeleiding is bij dit 'traject', deze heb ik zelf niet gehad omdat mijn intelligentie 'later' is vastgesteld, waardoor ik momenteel tegen een aantal dingen aanloop. Doordat ik niet uitkom voor mijn begaafdheid moet ik toegeven dat ik beter met mensen heb leren omgaan, ondanks dat ik een gelijkgestemde in mijn leven mis, ben ik ontzettend dankbaar dat ik "gewone mensentaal" heb leren spreken door de jaren heen.