Het peutertopic (2-4 jaar) deel 199

Razz, smelt

MM, ik heb het gevraagd bij het cb. Aangegeven wat ik geprobeerd heb en dat ik niet wil dwingen.
Er kwam toen een dame thuis en ze luisterde ook naar Riley haar verhaal.
Ze gaf als tip om haar vijf momenten per dag op het toilet te zetten en dan sticker/spelletje/kusje of ze nou wel of niet plassen.
En hier lijkt het te werken. Na twee weken gaat ze nu soms uit zichzelf plassen en poepte ze gisteren zelfs.
En tussen die momenten door loopt ze gewoon in luier.

Had J verder geen last van de prik MM?
Ow is nog steeds ziek ervan

Ow was trouwens ook "bang" voor de wc. Op een gegeven moment hebben we gewoon een tijdstip (1 nachtje nadat we terugkwamen van vakantie) afgesproken dat hij geen luier meer om kreeg en op de wc moest poepen en plassen.
Ow heeft zelf aangegeven welke brilverkleiner hij wou en dat hij een krukje wou... maar dat heb je vast ook al geprobeerd.
Maar samen met hem de afspraak maken heeft wel echt geholpen.

_{en in de afgelopen 24 uur al 3 bedden moeten verschonen en 5 onderbroeken Ziek is hij dus niet zindelijk}

Lief die Sint liedjes

Wat fijn dat het cb zo goed met je meedenkt en dat het lijkt te werken, Omen. Is toch wel een opluchting denk ik. Je zult wel trots zijn op haar. Je angsten overwinnen; ik vind het altijd maar mooi en knap.

Ben wel benieuwd eigenlijk hoe jullie kindjes omgaan met pijn. Ik vind dat I daarin wel wat opvallend gedrag vertoont, maar misschien is het juist vrij normaal..
I heeft de neiging om bij pijn juist niet naar ons toe te komen. Het is wel voorgekomen dat ze - terwijl ik in de buurt was-, was gevallen en dat ik pas later een grote schram zag. Was in de tuin gebeurd, toen ze daar alleen aan het spelen was. Liep ze ineens met haar handje de hele tijd op haar knie. Bij navraag zegt ze dan dat ze inderdaad gevallen is, maar ze heeft dan niet gehuild. Verder wil ze ook liever niet dat je ernaar kijkt. Vandaag had ze haar voet geschaafd onder een deur. Toen moest ze wel heel hard huilen maar haar voet verstopte ze onder een kussen en wij mochten er echt niet naar kijken, als we dat wel willen doen en haar uitleggen dat we alleen maar willen kijken, raakt ze helemaal hysterisch. Ik heb wel met haar te doen dan. Ik wil haar natuurljk alleen maar graag troosten en helpen.

Heel herkenbaar Franny. Hier zet ik schaamteloos de serie De speelgoeddokter in, waarin heel vaak wordt uitgelegd dat je alles kunt vertellen en dat de dokter helpt En dat werkt redelijk.

Bij Riley werkt pijn ook apart. Bij groot pijn is ze ineens de stoerheid zelve. Heel dapper en hoor je haar niet of is ze in ieder geval redelijk snel getroost.
Bij kleine pijntjes gedraagt ze zich als stervende zwaan ongeveer.
Ik neem overigens alle pijntjes serieus. Dus maak het zelf niet groter of kleiner dan het is.

quote:

Op woensdag 16 november 2016 22:23 schreef Franny_G het volgende:
Wat fijn dat het cb zo goed met je meedenkt en dat het lijkt te werken, Omen. Is toch wel een opluchting denk ik. Je zult wel trots zijn op haar. Je angsten overwinnen; ik vind het altijd maar mooi en knap.

Ben wel benieuwd eigenlijk hoe jullie kindjes omgaan met pijn. Ik vind dat I daarin wel wat opvallend gedrag vertoont, maar misschien is het juist vrij normaal..
I heeft de neiging om bij pijn juist niet naar ons toe te komen. Het is wel voorgekomen dat ze - terwijl ik in de buurt was-, was gevallen en dat ik pas later een grote schram zag. Was in de tuin gebeurd, toen ze daar alleen aan het spelen was. Liep ze ineens met haar handje de hele tijd op haar knie. Bij navraag zegt ze dan dat ze inderdaad gevallen is, maar ze heeft dan niet gehuild. Verder wil ze ook liever niet dat je ernaar kijkt. Vandaag had ze haar voet geschaafd onder een deur. Toen moest ze wel heel hard huilen maar haar voet verstopte ze onder een kussen en wij mochten er echt niet naar kijken, als we dat wel willen doen en haar uitleggen dat we alleen maar willen kijken, raakt ze helemaal hysterisch. Ik heb wel met haar te doen dan. Ik wil haar natuurljk alleen maar graag troosten en helpen.

Is dat niet ook een beetje fight/freeze/flight wat in het karakter zit?

Melle freezet: blijft meestal waar hij is en huilt heel hard. Alleen als t niet zo erg is komt hij wel vragen om 'kus! Beteh makeh, menneh auw fienger!'....Maar als hij valt of ergens vast zit tussen een kastdeurtje ofzo dan bevriest hij helemaal. Papa mag hem dan wel oppakken, ik niet.

Zeld heb ik meer flight dan freeze gedrag.

Vanaf wanneer zou zo'n kleine beloning als sticker plakken oid werken? Stip is namelijk echt enorm aan het piepen om alles en gaat eerst zeuren voordat hij iets normaal zegt. Als ik vraag of hij het kan vragen zonder te zeuren doet hij dat netjes, maar ik wil dat niet bij alles hoeven doen. Zou een sticker plakken bij netjes vragen al te begrijpen zijn voor 2 jaar en 8 maanden?

Fijn om die tips bij laat zindelijk te lezen! Hier nog totaal geen interesse helaas en zelfs nog weigeren om luiers te verschonen bij overduidelijke poepluiers.

De motivatie om iets normaal te vragen is hier al voldoende als ik niet uitvoer wat de peuter eist. Maar ik hou sowieso niet van stickers plakken enzo.

Ik had als kind hetzelfde als I inderdaad, Kwak. Ik dacht eigenlijk altijd dat ik als kind zo was, omdat mijn ouders vaak maar weinig tijd en aandacht voor me hadden, en dat ik daardoor dus niet snel naar ze toe ging bij pijn. Vandaar dat ik me nu wel afvroeg hoe dat bij I dan zit. Maar misschien zit dat wel gewoon in het karakter ja. .

Dot, volgens mij is dat gedrag echt een fase. I heeft het ook erg gehad. Gewoon stug blijven doorgaan met zeggen dat je wilt dat hij iets op normale toon vraagt. Hier heeft het uiteindelijk geholpen. Ze kan nog steeds wel heel commanderend of bozig/zeurend iets vragen, maar eigenlijk is ze heel vaak ook juist erg beleefd. Ik denk zelf dat met stickertjes werken bij zoiets lastig is omdat het ook zo vaak per dag gebeurt. Het is niet iets waarvan je weet dat het vier keer zal zijn. Op een slechte dag kan ik bij wijze van spreken wel honderd keer tegen I zeggen dat ik wil dat ze iets normaal vraagt, en op een goede dag hoef ik dat misschien maar 1 keer te zeggen. Er is niet echt een peil op te trekken, het heeft ook met haar humeur en moeheid te maken.

Over beleefd iets vragen gesproken. Vorige week had ik een gesprekje met I waar je dan van denkt: goh, toen ik nog geen kind had, had ik echt geen idee dat ik ooit op een dag zo'n gesprek zou hebben. .
Ik ging naar de wc.
"I, ik ga even naar de wc ja? ik ben zo terug."
"Ja mama, dat is goed, dat mag" (ja ik krijg gewoon permissie van mijn kind om naar de wc te gaan .)
"Mama, als je klaar bent, mag ik dan kijken?"
"Ja, oké, dat is wel goed"
"Dank je, mama."
.

quote:

Op woensdag 16 november 2016 22:11 schreef kwakz0r het volgende:

Verder hier alles ok, ben werk weer aan t opbouwen na drie weken overspannen thuis en t valt me vies tegen

Ja, dat kan ik me voorstellen. Je was ook niet voor niets thuis. Is er wel iets veranderd in je uren?

quote:

Op donderdag 17 november 2016 09:01 schreef Franny_G het volgende:

[..]

Ja, dat kan ik me voorstellen. Je was ook niet voor niets thuis. Is er wel iets veranderd in je uren?e

Ja ze denken goed mee hoor!

Ik heb nu drie klassen, 1 taak die ik graag wilde en mijn 8 mentorleerlingen. Ik krijg alle tijd om het tentamen dat er omverwacht nog lag na te kijken (3 per dag is maximum merk ik) en ik krijg veel ruimte.

Gisteren te veel gedaan, examenklasvergaderingen van 14-17 waar ik bij was omdat mentor, maar was teveel. Vanavond een cursus waar ik graag heenwilde maar die ga ik skippen.

Dat klinkt inderdaad goed! En top dat je je grenzen voelt en aangeeft.

Omen, ik zie echt steeds meer gelijkenissen tussen Riley en J. Ook hier is grote pijn kusje er op en verder, en kleine pijntjes (prik) een enorm drama.

Loj, J lijkt er verder geen last van te hebben. Hij heeft pijn aan zn arm zegt ie (ik gok dat die stijf aanvoelt) maar is verder vrolijk.

Dank verder voor de zindelijkheidstips. Ik doe zo lang de Sint in het land is even niets actiefs. Heb wel vanochtend met J afgesproken dat we weer opde wc gaan oefenen zodra hij op de basisschool gaat oefenen (8 december eerste keer). Hij is helaas niet gevoelig voor stickers. Wat ik wel nog heel pedagogisch onverantwoord kan proberen is dat ie even tv mag kijken als hij de wc geprobeerd heeft. Brilverkleiners, krukjes etc hebben we in huis. Potje ook trouwens, maardaar is ie met zn 102cm echt te groot voor (en weigert ie ook hoor, nog nooit iets op gedaan).

Lief al die verhalen! En mooie liedjes bij Franny en Omen

Wij hadden gisteren dat bijzondere huwelijk (waar ik dus niets over mag zeggen ). De buurman kwam de hele dag op B passen. Alles werd uit de kast getrokken, letterlijk en figuurlijk. Hij wilde alleen mee naar het Pietenhuis als hij een cadeau kreeg en in de speeltuin bleef mijnheer in zijn buggy zitten. Hij vond kijken prima, hij was moe zei hij.
Maar ze hebben het allebei enorm naar hun zin gehad, goed gegeten, top geslapen.

Vanochtend was B om 05:30 wakker PFFF en is nu is enorm sjago naar jet KDV gegaan. Morgen ga ik met hem, mijn moeder, zus en mijn neefje een weekend naar een huisje. Hopelijk slaapt ie vannacht goed

quote:

Op donderdag 17 november 2016 08:42 schreef Dot. het volgende:
Vanaf wanneer zou zo'n kleine beloning als sticker plakken oid werken? Stip is namelijk echt enorm aan het piepen om alles en gaat eerst zeuren voordat hij iets normaal zegt. Als ik vraag of hij het kan vragen zonder te zeuren doet hij dat netjes, maar ik wil dat niet bij alles hoeven doen. Zou een sticker plakken bij netjes vragen al te begrijpen zijn voor 2 jaar en 8 maanden?

Fijn om die tips bij laat zindelijk te lezen! Hier nog totaal geen interesse helaas en zelfs nog weigeren om luiers te verschonen bij overduidelijke poepluiers.

Sticker heeft die periode ook gekend, maar eigenlijk is dat soort van vanzelf weer over gegaan. Door herhaaldelijk aan te geven hoe hij het ook kan vragen, en door zelf voor te doen. Maar ik ben van de voorleven-werkt-beter-dan-stickers-plakken-brigade Hij is nu overdreven beleefd soms. 'Mama, dankjewel dat ik ontbijt kreeg vanmorgen'

Haha lE, prachtig

Leuke verhalen. En wat een foto razz

Cb: he, lichaamsdelen aanwijzen? Blokjes? Hier gewoon vrij spelen, pakte zelf wat blokjes en kwam niet verder dan 3 blokjes met twee handen (dat vond ze goed maar is toch minder goed dan 1 hand?). Maar hik speelde meteen met alles en klom op dw stoel, waar de verpleegkundige van schrok want oeh valt hij niet? En ik zo Ach dan valt hij wel, dan leert hij daar van hij sprak ook veel minder dan thuis, met visite ook altijd zo, maat ze geloofde mij op mijn woord.

Gister hele boel onder gespuugd want zo moe en overstuur dat hij moest gaan slapen en niet wou. Ik stond te kokhalzen

J moest op het CB vormen in de vormenstoof doen. Seriously, hij is bijna 4? Ik vroeg nog aan vriend of hij zich niet vergisten en F dat moest doen, maar het was echt J. Needless to say dat J natuurlijk weigerde, want dat is voor baby's F hoefde niks, maar demonstreerde heel trots zijn loop en klimkunsten vrijwillig

quote:

Op donderdag 17 november 2016 10:34 schreef L-E het volgende:

[..]

Sticker heeft die periode ook gekend, maar eigenlijk is dat soort van vanzelf weer over gegaan. Door herhaaldelijk aan te geven hoe hij het ook kan vragen, en door zelf voor te doen. Maar ik ben van de voorleven-werkt-beter-dan-stickers-plakken-brigade Hij is nu overdreven beleefd soms. 'Mama, dankjewel dat ik ontbijt kreeg vanmorgen'

Het netjes vragen zit er wel al goed in want als we het aangeven klinkt er meteen Mag. Ik. Een. Appel. Asseblief? Goed gedrilld

Maar ik denk dat we toch stickers gaan plakken, maar dan voor luiers verschonen. Hij vertikt het bij zn vader om zn luier te laten verschonen en aangezien hij 3 dagen met hem alleen thuis is is dat erg vervelend. Een vieze of natte broek boeit hem niks dus we moeten even iets verzinnen.

quote:

Op donderdag 17 november 2016 14:14 schreef mousemicky het volgende:
J moest op het CB vormen in de vormenstoof doen. Seriously, hij is bijna 4? Ik vroeg nog aan vriend of hij zich niet vergisten en F dat moest doen, maar het was echt J. Needless to say dat J natuurlijk weigerde, want dat is voor baby's F hoefde niks, maar demonstreerde heel trots zijn loop en klimkunsten vrijwillig

Verbaasde mij ook ja die bijna 4 jaars afspraak. blokjes in de vormenstoof, één streep op het papier natekenen... Super makkelijk voor W.
Maar aanwijzen aan welke kant het rondje open was bij de ogentest snapte ze dan weer niet. Toen teruggegrepen werd op de plaatjes ging het prima..

Oh en voorleven gaat hier goed. L zegt nu geheel uit zichzelf: mama, graag pap! en als je het hem dan geeft: Dank!
(helaas leeft W hem af en toe ook enorm zeur/huilgedrag voor, wat hij direct imiteert. Mooi is wel dat W dat enorm vervelend vind en L dan gaat zeggen dat hij niet meteen mag gaan huilen als hij iets niet mag en van schrik houd ze er dan dus zelf ook mee op. Ik vind het als enigst kind maar wat intrigerend hoe zo'n broer/zusverhouding werkt/kan werken )

[ Bericht 0% gewijzigd door watmoetikkiezen op 17-11-2016 14:55:24 ]

W kwam op een gegeven moment zelf met: mama? Weet je wat geen vraag is?
Mag ik alsjeblieft een snoepje? (op ultrazeurderige toon uitgesproken). Dat is dan geen vraag toch mama? Vond het wel een goede observatie van haar dat het niet alleen om de woorden, maar ook om de toonzetting gaat..

Maar helaas gaat t lang niet altijd goed en haar erop aanspreken werkt meestal averechts..

Hier ook af en toe alleen aanwijzen wat ze wil met een zeurderige 'èèh' of andere klank, als ik daar niet op reageer, of zeg dat ze het gewoon moet vragen dan wordt de zeur nog wat langer, om uiteindelijk boos te gaan huilen en drammen.
Meestal doet ze het wel goed hoor, is maar een enkele keer op een dag (afhankelijk van haar humeur). Afgelopen week was ze ziek met best een lange nasleep van moe en nog niet helemaal fit zijn, toen was het met enige regelmaat, dan laat ik het ook niet zo ver komen dat ze boos wordt of een huilbui krijgt, ziek zijn kost al energie genoeg.
Gelukkig is ze vandaag (tot nu toe) weer helemaal in haar hum.

Dot. Bij de oudste hebben we dat ook gehad dat hij niet verschoond wilde worden (hij gaf er echt niks om dat z'n luier vol zat). Wat hier werkte was om hem (bij alleen plas dan) staand te verschonen (vergde even een klein beetje oefening), dat vond hij zelfs wel leuk. Misschien heb je het al wel geprobeerd maar wou het even benoemd hebben. Of (indien het speelgoed waar hij mee aan het spelen was het toe liet) het speelgoed waar hij mee bezig was gewoon mee te laten nemen naar het verschonen. Had bij hem ook het idee dat verschonen een noodzakelijk kwaad was waardoor hij onderbroken werd in z'n spel (helaas zat bij hem daar ook het gebrek aan motivatie om zindelijk te worden, moest hij z'n spel nog vaker onderbreken).

quote:

Op donderdag 17 november 2016 16:38 schreef hilliebillie het volgende:
Hier ook af en toe alleen aanwijzen wat ze wil met een zeurderige 'èèh' of andere klank, als ik daar niet op reageer, of zeg dat ze het gewoon moet vragen dan wordt de zeur nog wat langer, om uiteindelijk boos te gaan huilen en drammen.
Meestal doet ze het wel goed hoor, is maar een enkele keer op een dag (afhankelijk van haar humeur). Afgelopen week was ze ziek met best een lange nasleep van moe en nog niet helemaal fit zijn, toen was het met enige regelmaat, dan laat ik het ook niet zo ver komen dat ze boos wordt of een huilbui krijgt, ziek zijn kost al energie genoeg.
Gelukkig is ze vandaag (tot nu toe) weer helemaal in haar hum.

Dot. Bij de oudste hebben we dat ook gehad dat hij niet verschoond wilde worden (hij gaf er echt niks om dat z'n luier vol zat). Wat hier werkte was om hem (bij alleen plas dan) staand te verschonen (vergde even een klein beetje oefening), dat vond hij zelfs wel leuk. Misschien heb je het al wel geprobeerd maar wou het even benoemd hebben. Of (indien het speelgoed waar hij mee aan het spelen was het toe liet) het speelgoed waar hij mee bezig was gewoon mee te laten nemen naar het verschonen. Had bij hem ook het idee dat verschonen een noodzakelijk kwaad was waardoor hij onderbroken werd in z'n spel (helaas zat bij hem daar ook het gebrek aan motivatie om zindelijk te worden, moest hij z'n spel nog vaker onderbreken).

Ja, ik doe dat idd regelmatig, maar mijn vriend lukt dat niet. Speelgoed meenemen, tussen het speelgoed verschonen, afleiden met wat eten of drinken, niks werkt bij hem. Bij mij lukt het vaak wel, maar ik werk 3 dagen en dan moet zn vader het gewoon mogen doen. En idd, het onderbreken van het spel vindt hij gewoon enorm storend. Eten vindt ie ook maar vervelend als er echt geen speelgoed op tafel mag, dus we hebben nu een puzzel die hij erbij mag houden. Anders at ie gewoon niet.

Hoe hebben jullie hem dan uiteindelijk zindelijk gekregen?

Ik heb E vorig jaar rond deze tijd alleen kunnen verschonen (en aankleden) als ze ondertussen een filmpje mocht kijken. Dus liggend op de bank / het kleed, en niet meer op de commode. En nu nog is dat een truc die ik wel eens uit de kast haal als er even iets moet.

Commanderen heeft ze ook een handje van, maar tegenwoordig hoef ik alleen maar zelf "Mamaaaa?" te zeggen, en dan volgt hetzelfde verzoek in keurige vorm

M weigert ook veel bij mij, dus ik kies de makkelijke weg van telefoon in zn handen duwen bij t verschonen

Ik weet dat t een fase is maar die constante afwijzing doet me echt verdriet.

quote:

Op donderdag 17 november 2016 19:43 schreef LadyBlack het volgende:
Ik heb E vorig jaar rond deze tijd alleen kunnen verschonen (en aankleden) als ze ondertussen een filmpje mocht kijken. Dus liggend op de bank / het kleed, en niet meer op de commode. En nu nog is dat een truc die ik wel eens uit de kast haal als er even iets moet.

Commanderen heeft ze ook een handje van, maar tegenwoordig hoef ik alleen maar zelf "Mamaaaa?" te zeggen, en dan volgt hetzelfde verzoek in keurige vorm

Exact hetzelfde hier, werkt prima, bij allebei inmiddels

Hilarische bijkomstigheid: hoe liever ze iets willen / hoe groter ze zelf de kans inschatten dat het een afwijzend antwoord wordt, hoe hoger en liever het stemmetje wordt