Ik open dit topic dat best wel privé is. Maar echt privé is het niet meer. Velen weten er al van.
Ik ben momenteel aan het afkicken van een alcoholverslaving. Ben 54, en een groot deel ervan gedronken. Geleidelijk aan steeds meer. Tot je jezelf een alcoholist kunt noemen die iedere dag veel drinkt. Je bereikt het punt dat je na 2 liter wijn per dag nog naar buiten kunt gaan en niemand iets merkt. Althans, dat denk je. Het drinken is niet meer uit gezelligheid of een glaasje bij het eten, het is drinken om te kunnen functioneren en de dag door te komen.
Ik bereikte het punt dat functioneren weg viel. Ik moest de dag doorkomen punt. Je staat op....drinkt de zooi op en gaat weer naar bed. Je leeft niet meer je zwemt in alcohol.
Het kwartje valt altijd te laat. Bij mij ook. De ontkenningsfase duurt langer dan de ontwenningsfase. Ik heb hulp gezocht, het lukte me niet in m'n eentje. Moeder, broer en familie opgebiecht dat ik 15 jaar tegen hun heb gelogen. Explosie van emoties.
Nu zit ik voor de tweede dag aan de Valium. Heftig spul. Warm en koud krijg je ervan.
Je wordt sloom en toch energiek. Heftig spul. Mijn onderbuurman en zijn vriendin zijn helden.
Hans is zelfstandig wiskunde-leraar en ontwerpt studie-producten om les mee te geven. Slimme jongen die me in de gaten houdt. We zijn collega's geweest en toevallig kwam ie hier 15 jaar geleden op het hofje wonen.
We komen niet bij elkaar over de vloer maar hebben een prettig contact. Hij komt niet alleen iedere dag vragen hoe het gaat en kijken of alles in orde is. Hij doet mijn boodschappen terwijl ie voor zichzelf winkelt. Iedere dag brengt ie het avondeten omdat ie voor mij ook kookt. Als ik iets nodig heb is ie er al voordat ik de telefoon neer heb gelegd. 'Nee, maakt niet uit.' 'Tuurlijk, hoeveel.' Hij houdt de financiën bij. Zorgt dat er een lijntje naar mijn familie is en opent mijn post beneden. Hij is mijn held, samen met mijn familie, van 2016.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !