vroeger als ik geen zin had in school, dan had ik gewoon geen zin.
Stak het tegen na 2 lesuren dan verzon ik een smoes, ik voel me duizilig, ik ga naar huis.
Of gewoon s'morgens naar de wekker kijken en je realiseren dat je sowieso te laat gaat komen, dus gewoon maar blijven liggen dan

Nu enkele jaren later werk ik 38 uur in een fucking taartenfabriek Samen met Polen en Bulgaren
Ik ben een man met een onverklaarbare fascinatie voor capuchons. Ze zijn mijn tweede huid—altijd om me heen, altijd vertrouwd. Ik draag ze niet alleen, ik lééf erin. Het voelt magisch als iemand er zachtjes aan trekt, een speels moment vol onverwachte connectie. En als mijn capuchon ergens blijft haken? Pure vreugde! Een klein avontuur in het alledaagse, alsof de wereld me even vasthoudt. Capuchons en ik? Een onafscheidelijk duo