Kitten en een PeuterBegin oktober heb ik een kitten gevonden in een natuurgebied hier in de buurt. Hij zat in een doos zonder eten of drinken. Dit vond ik zoals waarschijnlijk de meeste van jullie, sneu. Ik wilde wat voor de kat doen. Ik heb een nabij gelegen asiel aan de telefoon gehad maar die zaten vol. Ook de dierenambu gebeld, maar aangezien ze met vrijwilligers werken, en er niemand beschikbaar was ( en dit geen noodgeval was ) kwamen ook zij niet.
Nu is het zo dat ik al vanaf kinds af aan een kitten/kat wilde. En bwah, het was mijn verjaardag, mijn dochter is gek op katten... ik heb een huis, een tuin(die nog afgezet moet worden maar dat zit er wel aan te komen).. dus waarom ook niet. Dacht ik...
Goed, kitten was dan eindelijk thuis en het was een angstig mooi goeduitziend katje. Op Facebook niemand gevonden die de eigenaar van deze kitten bleek te zijn, evenals op amivedi. De volgende dag ben ik naar de dierenarts hier in de buurt gegaan om te kijken of hij een chip had. Wat niet zo bleek te zijn. De DA schatte de kitten op een week of 7/8 oud. Hij had gelukkig geen vlooien en zag er prima uit. Meteen wormen/vlooien spul erin en hop richting huis. Hij heeft dagen verstopt gezeten achter de stoel en ín de bank. ( met het verhuizen is er een gat in de onderkant gekomen, de bank is hol, en daar kan hij mooi in schuilen) Toen hij er uit kwam was het echt een lief klein schatje.
Inmiddels is het december de kat is zindelijk, slaapt netjes op zijn plek, eet goed, drinkt goed, komt regelmatig aan een lijntje buiten zodat hij straks écht naar buiten kan. Komt savonds lekker op schoot slapen en kan enorm goed knuffelen. Dit ging vrij vlot.
Ik heb ook op verschillende websites gelezen over kittens en met vrienden gesproken over kittens en katten en hoe je ze moet opvoeden. Ik ben consequent, geef de kat veel aandacht. Ook mijn dochter is gek op deze kat (ze is net 2 geworden). Hij begint alleen steeds feller te worden. Harder te bijten, harder te krabben. Ik begrijp heus dat ik met een echte kat te maken heb en niet met een pluche knuffel die de hele dag kroelt en dat de kat meer kracht krijgt en zwaarder is dan in het begin. Maar sinds een week of wat begin ik te twijfelen of het nog wel spelen is wat hij doet.
Hij jaagt letterlijk op mijn dochter. Hij bespringt haar en jaagt haar door de kamer. Hij klauwt en bijt in haar gezicht en slaat zijn poten om haar nek en wil dan in haar gezicht bijten. Zo te zien bijt hij haar niet minder hard dan mij. Zijn oren staan niet bepaald vriendelijk. Soms is zijn staart dik maar vaak dus ook niet. Ik haal ze vaak uit elkaar en zie ook niet altijd wie er begint. Natuurlijk lokt mijn peuter de kat ook regelmatig ook uit en dat vind ik dan uiteraard d'r eigen schuld. Haar corrigeer ik ook. Zodra zij de kat pijn doet (knijpen, staart trekken) krijgt zij natuurlijk net zo goed op haar kop. Ik laat haar ook zien dat ze moet aaien. Vaak wil ze hem kusjes geven.
Het gebeurt nu steeds vaker dat hij gewoon vanuit het niets de aanval inzet. Ze heeft echt behoorlijk diepe krassen (inc bloed) op haar lijf. Alleen op sokken binnen is geen optie meer. Haar voeten zijn niet veilig. Als het me echt te veel is geworden zet ik hem op de gang. Dan kan hij daar afkoelen of naar boven gaan om zijn eigen ding te doen.
Na het eerst te bespreken met de DA heb ik zijn nageltjes een klein beetje geknipt. ( natuurlijk let ik erg goed op dat ik niet in zijn vlees knip ) Maar dit helpt misschien 1 dag
Ik zit inmiddels een beetje met de handen in het haar, ik weet niet of ik hem nu al naar buiten moet doen, laten ''helpen'' is aangezien zijn leeftijd nog geen optie. Ik heb diverse kattenspeeltjes en probeer zo de kat een beetje moe te krijgen zodat hij de focus niet meer op mijn dochter legt. Ook dit lijkt niet voldoende te helpen.
Begin er ook aan te twijfelen of mijn reddingsactie wel een goede actie is geweest, of ik niet alles op alles had moeten zetten dat hij hier maar tijdelijk bleef. Maar als ik dan naar de momenten kijk dat ze erg lief voor elkaar zijn, en mijn dochters enthousiasme zie voor de kat denk ik ook weer dat het juist een goede beslissing is geweest.
Ik ben overigens niet altijd thuis, ik werk drie dagen, hij is dan alleen en mijn dochter naar de gastouder. Als ik wel thuis ben, en mijn dochter ligt op bed is de kat meestal ook rustig. Hij ligt dan op de bank, stoel, vensterbank of op mijn schoot te slapen. Of begint hij op mij te jagen. Soms is dit speels, maar de laatste tijd lijkt dit ook meer op serieuze aanvallen. Hij blaast overigens naar iedereen die ons huis binnen komt. Naar ons dan weer niet(meer).
Overigens heb ik mij laten vertellen dat deze kat wellicht niet is opgevoed en ook te vroeg uit het nest is gegaan waardoor het sociale problemen kan hebben. Nu hoop ik dat ik het wel goed kan ''opvoeden'' daar doe ik ook mijn best voor.
Doel van mijn post is wel om tips en ervaringsverhalen te vergaren. Alvast bedankt
Op zaterdag 20 mei 2017 22:17 schreef Lot88 het volgende:jij bent in mijn hoofd volledig gelinkt aan Alex Vause :@