Heb jij je ouders wel eens uitgescholden?

quote:

Op woensdag 26 oktober 2016 19:30 schreef Harvest89 het volgende:

Mijn stiefmoeder wel. Meerdere malen.

Dat kan ik zonder verder er van wat te weten wel begrijpen

quote:

Op woensdag 26 oktober 2016 19:10 schreef Villas__Rubin het volgende:
Hoe werd dat dan gestopt?

Ik kom verder ook niet uit een of ander rampengezin of zo. Maar er viel wel eens wat voor, en werd zeker best wel eens flink gescholden. Achteraf heb je dan wel spijt natuurlijk.
Maar mijn moeder kon soms ook een verschrikkelijk iemand zijn. Dan maakte ze het er ook wel gewoon naar. En andersom net zo goed.

Door te zeggen ermee te kappen en evt uit elkaar te halen/weg te sturen, maar meestal was een uitgesproken stop voldoende, dat is iets dat van kleins afaan gaat en een gewoonte wordt. Wij waren natuurlijk ook niet heilig, maar er werd niet gescholden, ook mijn ouders deden dat nooit onder elkaar. Ik heb wel stemverheffingen gehoord en ook zelf gedaan, onredelijk zijn was ik als puber natuurlijk ook goed in (nu nooit meer, grinnik). Maar geen schelden of erger.

Moet ook eerlijk zeggen dat geen van beide ouders ooit verschrikkelijk waren, was het lang niet altijd met ze eens, naar verschrikkelijk, nee. Ze pijn doen is nooit bij me opgekomen, de keren dat ik met gewone woorden pijn deed heb ik vrijwel gelijk veel spijt van gehad.
Ik was geen moeilijk kind, ook niet als puber (zover dat mogelijk is voor een puber), dat heeft wel meegeholpen, maar ik heb ook echt hele fijne ouders waarmee echt te praten viel. Wist dat als ik boos wegstampte ik later wel gehoord zou worden.

quote:

Op woensdag 26 oktober 2016 19:57 schreef erodome het volgende:

[..]

Door te zeggen ermee te kappen en evt uit elkaar te halen/weg te sturen, maar meestal was een uitgesproken stop voldoende, dat is iets dat van kleins afaan gaat en een gewoonte wordt. Wij waren natuurlijk ook niet heilig, maar er werd niet gescholden, ook mijn ouders deden dat nooit onder elkaar. Ik heb wel stemverheffingen gehoord en ook zelf gedaan, onredelijk zijn was ik als puber natuurlijk ook goed in (nu nooit meer, grinnik). Maar geen schelden of erger.

Moet ook eerlijk zeggen dat geen van beide ouders ooit verschrikkelijk waren, was het lang niet altijd met ze eens, naar verschrikkelijk, nee. Ze pijn doen is nooit bij me opgekomen, de keren dat ik met gewone woorden pijn deed heb ik vrijwel gelijk veel spijt van gehad.
Ik was geen moeilijk kind, ook niet als puber (zover dat mogelijk is voor een puber), dat heeft wel meegeholpen, maar ik heb ook echt hele fijne ouders waarmee echt te praten viel. Wist dat als ik boos wegstampte ik later wel gehoord zou worden.

Klinkt wel als een gezonde basis verder. Tja, het ligt er idd ook maar aan hoe je ouders zijn. Ik ken ook wel zulke gezinnen, waar de ouders altijd heel redelijk waren, intelligente, heel begripvolle mensen die hun kinderen in alle facetten volledig de ruimte gaven etc. Je mag denk ik heel blij zijn als je dat geluk hebt van zo'n lekker nest. Best wel ideaal op zich. Dat zou ik soms ook wel gewild hebben. Maar goed, het is zoals het is en het had veel erger gekund.

Als ik er nu over nadenk scheld ik me moeder best vaak uit maar dat komt denk omdat ik een puber ben. Achteraf denk ik wel had ik dat maar niet gezegd maar mama trekt zich er niet zoveel van aan gelukkig.

quote:

Op woensdag 26 oktober 2016 23:48 schreef Assiiee het volgende:
Als ik er nu over nadenk scheld ik me moeder best vaak uit maar dat komt denk omdat ik een puber ben. Achteraf denk ik wel had ik dat maar niet gezegd maar mama trekt zich er niet zoveel van aan gelukkig.

Ik heb daar ook best wel problemen mee gehad met dat puberen. Ik had regelmatig huisarrest te pakken daardoor. Hierdoor is het uitschelden verleden tijd, hoewel ik best nog weleens ruzie kan hebben met ze waar ze weer excuses van me willen. Dat doe ik dan ook niet altijd en dan heb ik weer straf.