Voor Hut: Gedichten over ouderen en over ouder worden.

quote:

Op woensdag 19 oktober 2016 10:32 schreef Treehut362 het volgende:

[..]

daar ken ik een rijmpje over

ik ben al heel erg oud en ik mis mijn vrouw
en m'n ouwe handen trillen heel de dag
beneden kun je kaarten bij de automaat
alhoewel dat van m'n dochter niet mag
dan zeggen ze dat ik zo goed de kaarten schudt
en dan lach ik elke keer maar weer mee
ik ken een raadsel over eenzaamheid en het gaat als volgt:
wat doet pijn en telt voor twee

[quote]

Op woensdag 19 oktober 2016 10:35 schreef Treehut362 het volgende:

[..]

Spinvis
Spinvis is de eenmansband van Erik de Jong (Spijkenisse, 2 februari 1961).

Maar iedereen mag hier een gedicht posten over ouderen en ouder worden natuurlijk

OP DE OVERTOOM

Het dooit op de Overtoom
maar het vriest ook alweer op
melden mijn voeten
die mijn dag verlopen
ik blijf dicht bij huis
steeds dichter
dat is mijn leeftijd
wolken worden zwaarder van onkleur
de geur van gisteren hangt nog aan me
ik at met mijn vriend
we braken het brood
en deelden de doden
we zijn al bijna uit zicht
wij lachen nog
wat moet je anders?
omhelzen elkaar ten afscheid
misschien je weet maar nooit

Remco Campert

uit: ‘Nieuwe herinneringen’

Youp van 't hek - Oude Man

Oude man in de hal van het station
kijkt naar de veel te grote klok
leunt op een been en op een stok
weet dat op elk perron
een trein vertrekt

naar daar waar hij wil wezen
naar zijn overleden vrouw en kind
hij vreest niet
want hij heeft niets te vrezen
niets te verliezen

dus hij wint alleen maar
door die sprong te wagen
maar springen gaat heel moeilijk
met zo'n stok
en aan wie kan je dat duwtje vragen?

er staat een oude man te kijken naar de klok
Oude man in de hal van het station
kijkt wanhopig naar de hordes mensen
niemand begrijpt iets van z'n wens
hij wil naar dat perron

hij heeft zijn oudste broer
dement zien worden
zijn zus is doof
en ook nog bijna blind
hij is op zijn been na

goed in orde
niets te verliezen
dus hij wint
alleen maar
door die sprong te wagen
maar springen gaat heel moeilijk
met zo'n stok

en aan wie kan je dat duwtje vragen
er staat een oude man te kijken naar de klok
vroeger had hij last van angsten
de dood was een tiran die zei:
'je moet'
van al zijn vrienden was hij
veruit de bangste

maar nu wil hij
als voorste in de stoet
vertrekken naar een beter leven
naar zijn vrouw en naar zijn kind
hij kiest de trein van negen over zeven
en weet dat hij die waagt
heel zeker wint

alles is beter dan verpleegtehuizen
denkt hij
als hij valt
van dat perron
wat zal hij horen?
een krachtig suizen?
hoe gaat de lucht
uit de ballon?

hij valt
met zijn twee benen
precies verkeerd
onder de trein
zodat alleen zijn benen
zijn verdwenen
en hij er nog een jaar of wat
moet zijn

in het tehuis zegt men:
'Die man die heeft geen leven'
hij ligt daar in een bed
niet in de goot
en acht jaar later
om negen over zeven
gaat hij natuurlijk
dood

DE WINTERSLAAP

Als de sneeuw niet meer
Smelten wil,
Een boterham met dubbel jam
De mond niet opent,
een oog kijkt eerder scheel
naar een gebroken ruit –
Dan hangt men lakens voor het raam,
De kille bloedsomloop
Zakt naar de modder,
Er is geen wakker worden aan.

Jan Wolkers

Uit: Wintervitrines

Soms roep ik mijn ikken bij elkaar
Ik heb inmiddels al een aardig reservoir
En als ik dan vraag: "He welke ik is eigenlijk waar"
"Ik, ik, ik", roepen mijn ikken dan door elkaar
En dan zwaai ik met mijn voorzittershamer
Verzoek om stilte in mijn bovenkamer
En dan geef ik met een vorstelijk gebaar
Het woord aan mijn ik van negen jaar
Hij woont nog in mijn binnenkant

Kijk, daar loopt-ie met een gulden voor de kapper
Maar hij geeft zijn gulden uit aan veterdrop
Want hij vindt: 't maar een stomme lul, die kapper
Wat je ook vraagt, hij knipt altijd zo'n stekelkop
Kijk hem daar nou huilend op de gang staan
Hij is er weer een keertje uitgezet
Omdat-ie, en dat was gewaagd
Bij godsdienst heeft gevraagd
"Pater, God die weet toch alles?"
"Dus hij weet ook wat ik wil"
"Als dat dan het geval is, heb ik toch geen vrije wil!"

Kijk, daar bindt-ie met een elastiekje
Vier pennen op een rijtje naast elkaar
Omdat-ie na moet blijven, strafwerk moet schrijven
Met vier pennen is hij lekker sneller klaar
Kijk hem daar nu eens fantastisch scoren
Juichend loopt ie terug over het plein
"Goed he, met zijn linkerbeen"
"Hoezo? Hij was er overheen!"
"Joh, hij was er helemaal niet overheen"
Roept hij over het plein
"Joh, dat leek maar zo d'r overheen
Dat komt door die keeper joh
Die is veel te klein!"

Kijk, daar loopt-ie met zijn rood-oranje vlieger
Naar het landje waar je zo goed vliegeren kan
Zijn vlieger klimt omhoog, nog hoger dan de regenboog
En dan verstuurt-ie langs de draad een telegram
Waarop-ie met een potlood heeft geschreven
"Sorry God, misschien een beetje raar
Maar ik wil iets hebben, wat zelfs Sinterklaas maar niet wil geven
Ik wil zo graag een Lassiehond, met van dat Lassiehaar
Een Lassiehond, met van dat Lassiehaar"

Kijk, daar wordt-ie wakker in de winter
Hij kan even niet geloven wat ie ziet
Moet je horen hoe ie schreeuwt
"Het heeft vannacht gesneeuwd!"
Moet je zien hoe snel-ie in zijn kleren schiet
Kijk hem daar nu kwaad op Sinterklaas zijn
Wat-ie gekregen heeft, vindt ie geen flikker aan
Hij vindt het: 'achterlijk en stom
Vooral die goudvis in die kom!'
Op zijn verlanglijst stond een Lassie boven aan

En in de lente gaat-ie kikkervisjes vangen
En in de zomer fietst-ie helemaal naar Wassenaar
Hij knikkert in de knikkertijd
Daar raakt-ie dan zijn knikkers kwijt
Dan huilt-ie thuis weer nieuwe bij elkaar

Ach, mijn ik van negen jaar die alles meeheeft
Die door zijn moeder op zijn wenken wordt bediend
Hij snapt niet dat-ie in een paradijs leeft
Dat zijn vader elke dag voor hem verdiend
Maar het stomste van mijn ik van negen jaar is
Dat weet ik zeker, omdat ik hem goed ken
Het stomste wat-ie wil, met zijn kleine vrije wil
Hij wil groot zijn, net zo groot als ik nu ben
Hij wil groot zijn, net zo groot, als ik nu ben

Soms roep ik mijn ikken bij elkaar
Het woord is nu aan mijn ik van twintig jaar
Mijn ik van twintig jaar, die denkt in uitroeptekens
In zwart en wit, dwars tegen alles in
Gematigd en voorzichtig zijn, vindt-ie
Water bij de wijn
Hij wil alles of niks en niks er tussen in
En later, joh, da's voor hem allang begonnen
Hij heeft genoeg aan een acoustische gitaar
En dat later zal er trouwens later anders uitzien
Voor 'The times they're changing', reken maar

Kijk, daar zit-ie op zijn kamer met zijn vrienden
Hij heeft die middag alle platenzaken afgezocht
En voor het geld dat-ie op zaterdag verdiend heeft
De nieuwste van Bob Dylan net gekocht
Kijk, ze drinken en ze praten over vriendschap
Die zal voor eeuwig zijn, 'an everlasting song'
Ze gaan nooit meer uit elkaar, zeker weten, reken maar
En Bob Dylan zingt: 'May you stay forever young!'
En Dylan zingt 'May you stay forever young!'

Een rugzak vol met idealen, dat is mijn ik van twintig jaar
Dat wordt later bakzeil halen, want die zak is veel te zwaar

Soms roep ik mijn ikken bij elkaar
Het woord is nu aan mijn ik van dertig jaar

Mijn ik van dertig jaar is teruggekomen
Van: "Zeker weten, zwart en wit" en "Ik heb gelijk!"
Hij nuanceert met zijn verstand
De waarheid tot een diamant
Die steeds van kleur verandert als je anders kijkt
Hij geeft absoluut het voordeel aan de twijfel
Maar soms krijgt-ie opeens zo'n heimwee naar
Dat stompzinnige geloof in idealen
Van zijn uitgesproken ik van twintig jaar

Kijk, daar kiest-ie nog een keertje voor de vrijheid
Maakt z'n verkering uit en zegt z'n baantje op
Maar hij heeft veel te snel beslist, zich vreselijk vergist
Hij kan geen kant met al die nieuwe vrijheid op
Kijk, daar wordt-ie wakker met een kater
De grote ongebonden, vrije twijfelaar
Ach, kwam zijn moeder maar, met een glaasje water
Ach, was-ie maar weer veilig negen jaar

Ach, mijn ik van dertig jaar, wordt nooit geen negen meer
Hij wordt al aangesproken met: meneer

Laatst riep ik weer mijn ikken bij elkaar
En toen ik weer eens vroeg "He‚ welke ik is eigenlijk waar?"
Zeiden mijn ikken opeens: "Zeg jij het maar
Jij bent de oudste, de ik van veertig jaar!"
En toen ik zei: "Dat zou ik eigenlijk niet weten"
Zeiden mijn ikken: "Da's helemaal niet waar
Weet je wat jij bent, joh? Je bent ons niet vergeten
Daarom roep je ons nog altijd bij elkaar"

Je bent die jongen met die rood-oranje vlieger
Die af en toe nog blij is als het sneeuwt
Je bent die jongen met lang haar
Van twintig jaar, met een gitaar
Die af en toe nog weleens over onrecht schreeuwt
En soms ben je die jongen weer van dertig
Van: "Ik weet niet, misschien, bekijk het maar"
Je bent een dromer, een drammer, een twijfelaar
Een ik van veertig jaar, die nog geen ikje is vergeten
En nog vaak van ons wil weten
Maak ik jullie af en toe nog wel eens waar

Read more: http://muzikum.eu/nl/123-(...)t.html#ixzz4NWUVDqTv

EEN GEDICHT

Is het vandaag of gistren, vraagt mijn moeder,
bladstil, gewichtloos drijvend op haar witte bed.
Altijd vandaag, zeg ik. Ze glimlacht vaag
en zegt: zijn we in Roden of Den Haag?
Wat later: kindje ik word veel te oud.
Ik troost haar, dierbare sneeuwwitte astronaut
zo ver al van de aarde weggedreven,
zo moedig uitgestapt en in de ruimte zwevend
zonder bestek en her en der.
Zij zoekt - het is een S.O.S.-
haar herkomst en haar zijn als kind
en niemand niemand, die haar vindt
zoals zij was. Haar Franse les
herhaalt zij van haar 8e jaar:
'bijou, chou, croup, trou, clou, pou, où,
die eerste juffrouw, weet je wel
die valse ouwe mademoiselle
hoe heet ze nou. Ik ben zo moe.'

Had ik je maar als kind gekend,
die nu mijn kind en moeder bent.


M. Vasalis

uit: Tirade (1974)

Oude Mensen

Ze hebben honderd rimpels
en ze hebben grijze haren
en ouderwetse dingen
die ze altijd maar bewaren.
Oude mensen, oude mensen.

Ze hebben snoepjes bij zich
om aan kinderen te geven,
daar moeten ze naar zoeken,
Dus dan wacht je nog maar even.
Oude mensen, oude mensen.

Ze willen graag vertellen
over heel erg lang geleden,
toen 't zo koud was in de winter,
toen er nergens auto's reden.
Oude mensen, oude mensen.

Kinderen, weet je wat zo gek is
aan dit grappige verhaal?
Over dertigduizend nachtjes,
dan zijn jullie allemaal
oude mensen, oude mensen.

Willem Wilmink

quote:

Op donderdag 20 oktober 2016 00:50 schreef Treehut362 het volgende:
Rozen verwelken
Schepen vergaan
maar onze liefde
zal altijd bestaan

nah ik had beter verwacht

quote:

Op donderdag 20 oktober 2016 00:52 schreef Treehut362 het volgende:
Hier ligt Poot
hij is dood

Wat kan het je nou schelen,
die vouwen en die plooien.
Een mooie 'ouwe kop',
is beter dan een dooie.

quote:

Op donderdag 20 oktober 2016 00:54 schreef Treehut362 het volgende:
wat ik ook een mooi liedje vind is "Bridge over troubled water" by Paul Simon and Art Garfunkel

Of Roosje mijn Roosje

Laat je toch niet verbouwen,
laat je toch niet plastisch plakken.
Want na een maand of twee,
gaat toch weer alles zakken.

quote:

Op donderdag 20 oktober 2016 00:56 schreef Treehut362 het volgende:
Persoonlijk vind ik dus Limericks niet veel aan.

waarom doe je het dan?

je bent wel ondankbaar

quote:

Op donderdag 20 oktober 2016 00:58 schreef Treehut362 het volgende:
Gisteren nog een jonge roos,vandaag al een oude doos.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Er was een man in Cairo,
die stuurde zijn kwakkie per Giro.
Maar zijn vrouw in Parijs,
die zei ben je niet wijs?
Als je wilt neuken dan doe je dat hiero