Bevallingsverhalen deel 22

quote:

Op vrijdag 29 september 2017 13:54 schreef Davientje_ het volgende:
/lurk
En waarom reageert men nu pas nadat het weggehaald is?
Ik reageer nooit, maar dit wilde ik wel even kwijt.
*Lurkt weer verder

In principe doe je zelf toch hetzelfde? Je reageert verder nooit, zeg je al.
Soms weet ik niet wat ik zou moeten zeggen, soms lees ik iets, maar heb ik geen tijd om erop te reageren.

Adrian, ik heb je verhaal wel gelezen en vond het zo mooi om te lezen hoe je het samen met je man hebt beleefd. Ik snap je overweging prima, een bevalling is toch het meest intieme wat je doet in je leven.

Dank jullie wel voor de lieve reacties.

quote:

Op vrijdag 29 september 2017 14:12 schreef Philomijn het volgende:
Ik reageer wel eens op bevallingsverhalen. Niet alleen als ze weggehaald worden.
In dit geval was ik aan het werk en dan neem ik niet altijd de tijd om te reageren. Daarnaast ben ik zelf nog nooit bevallen dus voel ik me nog niet echt in de positie om te reageren, omdat ik niet weet hoe het voelt om zoiets mee te maken.

Een ieder reageert wanneer en op wie hij/zij wil daar zijn geen regels voor.

Ik dacht al: waarom verdedig ik mezelf Maar wil geen feeks zijn Tnx GM87

Nou, het opschrijven was even een tranendal, maar hierbij mijn bevallingsverhaal (+nasleep). Ik probeer er zo nog even wat foto's bij te plaatsen.

26 oktober // 38 weken en 6 dagen zwanger

Vandaag is het donderdag, dus onze peuter van bijna 3 gaat naar de gastouder. We ontbijten met zijn drietjes en ik help om iedereen op tijd de deur uit te krijgen. Daarna rommel ik beneden nog lekker wat om, tot ik tegen tien uur zelf ook ga douchen. Als ik me uitkleed, merk ik dat ik bloedverlies heb. Mijn hartslag schiet naar 200 en mijn benen beginnen te trillen. Bloedverlies, dat was bij de bevalling van I ook één van de eerste tekenen! Door de bevallingsspecial van Ouders van Nu, waar ik gisteren in de bieb nog in heb zitten bladeren, zit de schrik voor een stortbevalling er goed in (mijn eerste bevalling duurde krap aan 2,5 uur). Ik merk dat ik me in mijn eentje niet zo prettig voel, dus ik vraag Baard om naar huis te komen. Hij doet dat en gaat in de studeerkamer zitten werken. Af en toe roept hij naar beneden: ‘Is de baby er al?’ Maar nee - ik zit de rest van de dag tevergeefs te wachten op weeën. Om half 6 wandelen we samen naar de gastouder om I op te halen en we doen nog wat boodschapjes. Ook ‘s avonds gebeurt er niets.

27 oktober // 39 weken zwanger

Het is 2 uur ‘s nachts. Ik word wakker van wat ik denk dat een wee is. Is dit het? Is het begonnen? Ik stoot Baard wakker (zijn reactie: ‘Ja, wat is er nou?’ - goh, je vrouw is 39 weken zwanger, wat denk je?) en vraag om zijn telefoon. Die geeft hij me, om zich vervolgens weer om te draaien en verder te slapen. . Ik begin de weeën bij te houden: ze duren steeds zo’n 45 seconden en komen om de 4 minuten. Tijd om de verloskundige te bellen, denk ik! Ik ben bang om midden in de nacht voor niets te bellen, dus ik zeg aan de telefoon heel voorzichtig dat ik denk dat ik misschien wel iets van een soort van weeën heb. De verloskundige hoort hoe ik een wee weg moet puffen en zegt nuchter dat zij vermoedt dat dit wel echt is. Ze komt eraan. Ik bel ook JufMariska, de bevallingsfotograaf.
Baard, die inmiddels wel wakker is, en ik gaan naar beneden en daar zetten we alles klaar: Baard verschuift de eettafel naar de woonkamer en legt de matras erop. Ik doe het hoeslaken om de matras en zet het kraampakket op het aanrecht. In de tussentijd vang ik staand de weeën op, tot ik merk dat mijn benen me niet meer kunnen dragen. Ik ga liggen. Daardoor nemen de weeën in frequentie wel wat af. Als ik eenmaal lig, merk ik dat mijn lijf me aan het tegenwerken is. De weeën zijn pijnlijk, natuurlijk, maar waar ik nog het allermeeste last van heb is mijn bekken. Ik kan mezelf letterlijk niet meer bewegen, wat het opvangen van de weeën erg moeilijk maakt. Baard wijkt niet van mijn zijde, want het enige wat ik kan doen als er een wee aankomt is heel hard in zijn handen knijpen.
Al die tijd ligt onze peuter I boven te slapen. Rond 4 uur horen we hem even door de babyfoon. Baard gaat naar hem toe en legt hem in ons bed.
Als hij weer terug is, stelt de verloskundige voor om even te voelen hoe ver ik ben. Tot die tijd heeft ze zich, net als JufM en Y, de kraamverzorgster, volledig afzijdig gehouden om het mij en Baard samen te laten doen. Ik vind dat prima - naar mijn idee ben ik al uren bezig en de pijn in mijn bekken begint ondraaglijk te worden. Het is dan 4:15 uur. Ik blijk 6 cm ontsluiting te hebben en ik raak een beetje in paniek. Uitgaande van een centimeter per uur, hoe moet ik dit dan nog vier uren volhouden? De verloskundige stelt me gerust. Ze vermoedt dat het wel eens heel snel zou kunnen gaan vanaf het breken van de vliezen. Ik laat haar dat doen en inderdaad: na het breken van de vliezen zit ik letterlijk in no time van 6 cm op 10 cm ontsluiting en voel ik ook persweeën opkomen. Eindelijk iets waar ik iets mee kan! Het persen gaat heel vlot: na 6 minuten wordt om 4:49 uur onze dochter A.nne J.utta geboren! Ze is prachtig en doet het direct heel goed.

De kennismaking van I met zijn kleine zusje is een geweldig moment. Baard haalt het om half 6 uit bed en met een slaperig koppie, maar een grijns van oor tot oor, begroet I zijn zusje A. Hij kijkt helemaal niet raar op van al die mensen in de kamer of van het feit dat mama midden in de woonkamer op de eettafel ligt. Na A bekeken te hebben wil hij ook het liefst even een boekje lezen met Baard. .

Als alles en iedereen een beetje schoon is, loop ik met behulp van Y en JufM naar boven. Daar ga ik snel even douchen om vervolgens moe maar voldaan met A in ons bed te kruipen.

28 oktober // de nasleep

Ik vertelde al dat ik tijdens de bevalling veel pijn had in mijn bekken. Ik moest een aantal keer draaien van zij naar rug en weer terug, en dat was ontzettend pijnlijk. Na de bevalling leek dat weer over te zijn. Totdat ik de dag na de bevalling ‘s ochtends wakker word. De pijn in mijn bekken, om preciezer te zijn mijn schaambeen, is zo verschrikkelijk dat ik volledig in paniek raak. Bij de minste beweging van of aanraking aan mijn onderlijf schreeuw ik het uit van de pijn. Ik krijg telefonisch diclofenac voorgeschreven van de HAP en we vinden godzijdank een bekkenfysio die op zaterdag langs wil komen.
Tijdens de anderhalve week die volgt, heb ik heel erg veel pijn. Ik probeer één keer per dag even van bed te gaan om te douchen, maar dat lukt alleen met behulp van twee mensen, die me vrij letterlijk naar de badkamer sleuren (Baard heeft de deur van de badkamer eruit gehaald, omdat die twee meter extra eromheen lopen te veel zijn). Uit bed om te plassen lukt niet. Soms lukt op de ondersteek komen niet eens. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal vind ik dit heel, heel erg zwaar. Ik zie dat het I heel erg raakt en ik kan niet beschrijven hoe moeilijk ik het vind om niet voor hem te kunnen zorgen. A valt in de eerste dagen te veel af: door de pijn komt de borstvoeding niet op gang. Er wordt me meerdere keren geadviseerd om maar over te stappen op kunstvoeding, maar dat weiger ik. Gelukkig staat de kraamverzorgster, die haar gewicht in goud waard is, daarbij helemaal achter me. Door veel aanleggen en een paar keer bijkolven, komt dit uiteindelijk goed. Het voelt heel erg goed om zelf iets gedaan te hebben, in deze periode waarin ik alles door anderen moet laten doen.

Na die eerste anderhalve week merk ik dat ik langzamerhand vooruit ga: de pijnaanvallen komen minder snel en minder vaak op elkaar en met hulpmiddelen kom ik soms zelf weer uit bed.

Inmiddels zijn we ruim drie weken verder en het gaat relatief gezien heel erg goed. Ik kan zelf in en uit bed, ik kan weer zitten, ik kan met krukken al best wel een stuk lopen, en één keer per dag, voor het avondeten, ga ik de trap af naar beneden. Het moeilijkste nu is om weer op mijn lichaam te gaan vertrouwen en de kracht weer terug te vinden. Oh, en dat moedergevoel - dat moet ik ook nog even zien te vinden…

[ Bericht 0% gewijzigd door DevilsAndDust op 21-11-2017 11:36:13 ]

Klik hier voor wat foto's (no worries, ik heb alles met bloed en bloot eruit gelaten ). De volgorde klopt niet helemaal, maar goed.

Wauw die foto's En heftige nasleep zeg, fijn dat het lichamelijk nu wel weer wat beter met je gaat!

Boh Dad, wat een ontzettende pech zo met je bekken zeg. Je houdt bij een tweede bevalling met een hoop dingen rekening, maar dat dan weer niet. heel veel sterkte en een spoedig herstel gewenst en dan hopelijk heerlijk van de feestdagen genieten met je gezin!

Prachtig verhaal DaD, dat bevallen ging je weer goed af zo te lezen! En gewoon met je peuter boven in het grote bed, tof hoor.
Ik ben blij dat je A's eerste dag in ieder geval niet die vreselijke pijn had.

Die foto met I lievelings

Prachtig Dad...
Die foto's ook!

En ik hoop dat het snel weer veter gaat zodat je helemaal kan gaan genieten van je koningskoppel

DaD wauw, gewoon wauw...

Ik duim dat je herstel snel doorzet!

Dad ik weet niet meer of ik je al gefeliciteerd had, maar bij deze: van harte gefeliciteerd met je mooie dochter.
Wat goed dat je naar je moedergevoel (!) hebt geluisterd en bent door gegaan met bv.

Prachtige plaatjes, zeg, ik smelt.

Fijne kraamtijd gewenst en hopelijk gaat het herstel verder voorspoedig

DaD, wat een vreselijke nasleep. Je zegt dat het moedergevoel nog moet komen, maar wat Arja zegt, uit jouw daden blijkt dat je al vanaf het begin als een leeuwin vecht voor A! Bedenk maar eens wat je allemaal aan extra sterke pijnstilling had kunnen krijgen als je geen borstvoeding had gegeven. Het zit dus wel in je, en ik hoop dat je snel bij dat gevoel kan komen nu het wat beter gaat.

DaD wat een intens heftige nasleep. Maar wat is ze mooi. De foto met I ontroert me.

Ik schoot ook vol bij die foto met I.

Wat een mooi verhaal, en dat op de keukentafel. Heel veel sterkte nog met de hele nasleep, hopelijk gaat het nu vlot beter.

quote:

Op dinsdag 21 november 2017 23:54 schreef ViviRAWRS het volgende:
DaD, wat een vreselijke nasleep. Je zegt dat het moedergevoel nog moet komen, maar wat Arja zegt, uit jouw daden blijkt dat je al vanaf het begin als een leeuwin vecht voor A! Bedenk maar eens wat je allemaal aan extra sterke pijnstilling had kunnen krijgen als je geen borstvoeding had gegeven. Het zit dus wel in je, en ik hoop dat je snel bij dat gevoel kan komen nu het wat beter gaat.

. Dit doet me heel veel. Dank je wel, jij en ook alle anderen, voor de mooie woorden. En bedankt voor het meedenken over medicatie, je weet niet hoe fijn ik dat vond. .

De foto's van de kennismaking van I en zijn zusje zijn ook mijn lievelings. .

Bijzonder verhaal en ook geweldig dat je weer thuis hebt kunnen bevallen met dit keer een peuter erbij. . Maar wat een nasleep, wat een pijn moet je gehad hebben. Hopelijk breekt nu een goede tijd aan, en kun je steeds meer genieten van je beide kinderen. Er gaan nog zoveel mooie momenten komen en het besef dat je gewoon mama bent van twee gezonde mooie kindjes. .

Oh, ik lees het nu pas! Lieve DaD en Baard, ik ben zo trots op hoe jullie het doen en gedaan hebben die nacht Ik vond het enorm bijzonder om zoveel vertrouwen van jullie te krijgen, om op dat ongelooflijk intieme moment bij jullie te mogen zijn.

Dank voor de mooie reacties op de foto’s allemaal Het vastleggen van een geboorte is het mooiste op de hele wereld, en deze was driedubbel extra bijzonder En baby A is een prachtkind, en ze heeft een geweldig nestje uitgekozen om in te landen op deze wereld.

Heel mooi verhaal DaD! Je bent een topper! Hopelijk gaat het herstel snel wat beter.
Hele mooie foto's!

*edit binnen de tijd ivm persoonlijk verhaal*

[ Bericht 98% gewijzigd door Lemijn op 30-11-2017 21:48:24 ]

Lemijn. En dan vooral die laatste zin.

Wat een mooi verhaal Lemijn! Op de laatste foto lijkt J. ook een soort van glimlachje te hebben

Wat fijn geschreven lemijn! Prachtig, een mooie bevalling!

Wauw, Lemijn. Wat beschrijf je dat mooi zeg. Jacob lijkt op de foto te zeggen datie blij is jouw te zien met dat lachje. Echt heel mooi. (ik was in zoverre geboeid dat ik niet eens doorhad dat Dirk in slaap gevallen was aan de borst. Iets wat ik snachts normaal probeer te voorkomen. )

DaD, wat een sneltreinbevalling zeg! Ik had nog in z&g gelezen dat je je er zo druk om maakte dat het weer zo snel zou gaan, maar het klinkt alsof je op dat moment goed wist waar je aan toe was. Prachtig. En die foto's! Wat een domper is dan die nasleep van je bevalling zeg.

Lemijn

Wat mooi ook weer Lemijn.

Wat mooi, Lemijn . De eerste tranen van vandaag zijn een feit

Oh Lemijn, wat een schitterend verhaal. .

Mooi verhaal Lemijn
Dat ‘bij’ zijn tijdens de persweeën herken ik.

Wat een prachtig verhaal Lemijn! Zo rustig en dat lachje Begrijp ik nou goed dat je zelf hebt gevoeld hoeveel ontsluiting je hebt?

[ Bericht 11% gewijzigd door Songeur op 30-11-2017 09:31:30 ]

Dank allemaal!
Inmiddels vind ik het ook een mooie bevalling en ben ik enorm blij dat het zo is gegaan. De eerste dagen was ik wat onder de indruk van de heftigheid van het proces en ook van opeens een baby hebben. Dat ik het al vaak had gezien vanaf de andere kant maakte niet zo heel veel verschil .

En Songeur ja dat klopt, alhoewel ik het exacte aantal cm niet zo spannend vond, meer check waar we ongeveer waren in het proces. Ook tijdens het persen. Wel handig voor de vk, die kreeg geen natte armen . Als je weet wat je moet voelen is het logisch om te doen denk ik.
Trouwens, ik denk dat de vk ook niet had gevoeld als ik het niet had gedaan. Ze zag en hoorde aan mij wel ongeveer wat er gebeurde.

quote:

Op donderdag 30 november 2017 15:42 schreef Lemijn het volgende:
Wel handig voor de vk, die kreeg geen natte armen .

Ik dacht even: "Zó ver hoef je nou ook weer niet naar binnen, dat je er natte armen van krijgt", maar je zat natuurlijk in bad.

quote:

Op donderdag 30 november 2017 16:38 schreef ViviRAWRS het volgende:

[..]

Ik dacht even: "Zó ver hoef je nou ook weer niet naar binnen, dat je er natte armen van krijgt", maar je zat natuurlijk in bad.

Hehe... ik heb er nog aan gedacht om dat erbij te zetten maar dat leek me overbodig .

quote:

Op donderdag 30 november 2017 16:38 schreef ViviRAWRS het volgende:

[..]

Ik dacht even: "Zó ver hoef je nou ook weer niet naar binnen, dat je er natte armen van krijgt", maar je zat natuurlijk in bad.

Hahah, bedankt voor deze opmerking. Ik snapte er niks van, was dat hele bad alweer vergeten

Prachtig verhaal, Lemijn. . Echt leuk om te lezen, ik was al best benieuwd hoe het gegaan was.
En ik voelde helemaal met je mee, bij I heb ik ook anderhalf uur over het persen gedaan. Tjonge, op een gegeven moment ga je denken dat het niet meer gaat lukken (ik had althans wel even zo'n moment toen). Ik vind het knap hoe je zo goed bij jezelf bent gebleven en steeds kon aangeven wat je nodig had.

Nou inderdaad... ik dacht ook 'het lukt echt niet. Oh nee, het lukt bij iedereen uiteindelijk. Ja, maar bij mij toch niet.' Ik herkende ook totaal niet de gedachte van als ik even doorzet dan heb ik straks mijn baby. Die baby verdween een beetje naar de achtergrond in het laatste half uur. Daarom was ik zo verbaasd dat er echt een méns bij was opeens.

Ik ga 'm zo weghalen trouwens... sorry laatkomers.

quote:

Op donderdag 30 november 2017 17:09 schreef Lemijn het volgende:
Ik herkende ook totaal niet de gedachte van als ik even doorzet dan heb ik straks mijn baby. Die baby verdween een beetje naar de achtergrond in het laatste half uur.

Ja klopt. Maar dat is niet zo gek, want het kost zoveel kracht en energie, je hebt even geen ruimte voor die andere gedachten. En toen I er eenmaal was, kon ik het ook bijna niet geloven. Hoe heftig die lange persfase eigenlijk was, heb ik pas echt beseft na de tweede bevalling die zoveel sneller ging.

Mooi verhaal Lemijn!

Wat een prachtig verhaal Lemijn!

Vandaag is het precies 1 jaar geleden dat wij de positieve test in handen hadden
Het lijkt me dan ook een mooi moment om mijn bevallingsverhaal te vertellen. Ik denk er nog vaak aan terug met fijne gevoelens!

Hoop dat het goed leesbaar is, heb het mobiel getypt

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

[ Bericht 0% gewijzigd door Flav op 15-12-2017 20:28:49 ]

Wauw!! Wat een bijzondere bevalling en fijn dat je toch thuis kon blijven!

Wat een mooi verhaal Flav! En wat ging het snel zeg. Hoe lang heb je geperst uiteindelijk?

Wat een mooi verhaal Flav. Maar poeh toch even spannend aan t end zeg.

Flav wat een mooie prestatie! Toch nog je o-zo-gewenste thuisbevalling

Wow Flav wat een enorm bijzonder verhaal!!

quote:

Op vrijdag 15 december 2017 23:11 schreef Lemijn het volgende:
Wat een mooi verhaal Flav! En wat ging het snel zeg. Hoe lang heb je geperst uiteindelijk?

40 minuten. Het leek op dat moment een eeuwigheid want moest de weeen wegpuffen totdat de ambulance er was. Maar aangezien dat echt niet lukte met die persdrang mocht ik heel zachtjes meeduwen. Ik denk dat hij daardoor misschien wel dieper is gekomen met zijn hoofd waardoor ik thuis kon blijven.