Vriendin in de overgang

Zo dan, even gebezemd. Reageer normaal of reageer niet .

quote:

Weg gaan speelt wel eens door mijn hoofd. Maar hoop dat het toch een keer veranderd en wil diep van binnen dat wij gelukkig zijn met z'n 4en.. Zie dat ze er veel aan probeert te doen. Echter lukt het haar dus niet om nu het tij te keren.

Het valt me op dat je de oplossing wel enkel bij haar legt. Zo van: zij is in de overgang, dus zij moet het ook oplossen, hoe ik me voel.

De overgang is een moeilijk proces, je hormonen slaan op hol en ja dan wordt je als vrouw zijnde niet vrolijk van.
En soms gebeurd het dat de vrouw als een kat reageert maar dit helemaal niet wilt op dat moment.
Het beste is om haar dan maar even te laten, vat de kattige reacties niet persoonlijk op.
Wat ook vooral belangrijk is , laat haar weten dat je nog steeds van haar houd ondanks de nukken die ze nu heeft, laat haar vrouw voelen, want door die overgang kan ze zich heel onaantrekkelijk en onvrouwelijk gaan voelen.

En dat ze moe is.....tja niet gek met twee kleine kinderen plus de overgang.

Het lijkt me heet moeilijk voor een partner, dat vooropgesteld. Ik denk dat dingen bestempelen als 'drama' sowieso niet constructief werkt. Probeer haar gevoel te erkennen, er te laten zijn, en niet weg te relativeren.


Dat gezegd hebbende, je kunt als vrouw ook wat doen. Steeds vaker geven artsen bepaalde hormonen als het echt heel zwaar is voor de vrouw en haar omgeving. Daarnaast kan ze ook zelf proberen te werken aan haar vermoeidheid, zoals bijvoorbeeld door te sporten. Met name krachttraining kan een positieve uitwerking hebben; niet alleen krijg je van sporten energie, maar kennelijk produceer je door krachttraining te doen ook meer testosteron, wat dan weer goed is tegen de overgang. Althans, dat heb ik gelezen en het klinkt me niet onlogisch in de oren.

Succes! En bedenk, dit is niet alleen haar ding, of alleen jouw ding. Overgang of niet, zij draagt net zo goed verantwoordelijkheid voor dit alles.

Gezien de leeftijd van de kinderen is ze nog niet zo oud. Of heb ik het mis.

quote:

Op woensdag 28 september 2016 21:30 schreef Curiosity het volgende:
Gezien de leeftijd van de kinderen is ze nog niet zo oud. Of heb ik het mis.

Dat wil ik ook weleens weten.

Misschien eens erover hebben samen met een huisarts.

quote:

Op woensdag 28 september 2016 21:30 schreef miss_sly het volgende:
Het lijkt me heet moeilijk voor een partner, dat vooropgesteld. Ik denk dat dingen bestempelen als 'drama' sowieso niet constructief werkt. Probeer haar gevoel te erkennen, er te laten zijn, en niet weg te relativeren.

Dit ja.

quote:

Op woensdag 28 september 2016 21:26 schreef Boca_Raton het volgende:

[..]

Het valt me op dat je de oplossing wel enkel bij haar legt. Zo van: zij is in de overgang, dus zij moet het ook oplossen, hoe ik me voel.

Ja, is toch logisch! Als je een griepje hebt moet je het toch ook zelf uitzieken!
Je kunt hooguit een beetje haar tegemoet komen, een glaasje water of bouillon brengen.

Zou voor haar eens goed in het internet snuffelen, er zijn tips, ik meen bv soja produkten eten, die zouden helpen. Het fenomeen "ovegang" komt in Azie nauwelijks voor. Hee, alweer een reden om een Aziatische vrouw te preferen. Want helaas ts ´er, die overgang duurt minimaal 5 jaren, en al gauw 8-10, sommigen wel 13 jaar! Heeft ze ook last van "opvliegingen"? Dat haar gewoon van het ene op het andere moment gigantisch het zweet uitbreekt. Is allemaal een hormonale kwestie!

Sterkte jongen!


[ Bericht 0% gewijzigd door LeesFoknl op 30-09-2016 05:12:38 ]

Het is in ieder geval een tijdelijk probleem. Ga sporten, neem een hobby of duik de kroeg in. Over een paar jaar is het weer rustig.

Doe eens normaal zeg...

Als het voor haar ook als problematisch wordt ervaren dan is er volgens mij redelijk wat aan te doen met hormoonafbouw regulatie etc. Via huisarts of homeopathie.

En hoe denk je dat het voor haar is? Denk je niet dat zij (juist nu ze het zo zwaar heeft) iemand nodig heeft die er voor háár is? Iemand die haar en haar gevoelens serieus neemt?

Ik lees alleen maar 'ikke, ikke, ikke', denk je überhaupt weleens aan hoe het voor haar is? Wat zij misschien nodig heeft?

Begrijp me niet verkeerd, ik begrijp best dat het voor jou niet altijd makkelijk is maar kom op zeg verplaats je eens in haar..

quote:

Op woensdag 28 september 2016 23:46 schreef LeesFoknl het volgende:

[..]

Het fenomeen "ovegang" komt in Azie nauwelijks voor.

Je kunt je ook afvragen waarom de overgang daar nauwelijks voorkomt. Verschil in leefstijl? Voeding? Andere rolverdeling waardoor vrouwen minder gestrest zijn?
Hoewel er geen leeftijd genoemd is lijkt je vriendin er inderdaad vroeg bij te zijn.

Zij is niet verantwoordelijk voor jouw geluksgevoel. Als jij je ongelukkig voelt in de huidige context moet je proberen je geluk op een andere manier te beleven of een andere context zoeken.

Heb je er al eens goed met haar over gepraat?

quote:

Op woensdag 28 september 2016 21:03 schreef I14027 het volgende:

Mijn vriendin is nu officieel begin dit jaar in de overgang.

Wij hebben 2 kids van 3 en 4 jaar.

Goeie planning wel

Respectloze post verwijderd, meteen ook de (overigens nette) reacties daarop .

Daar kun je bij de huisarts wel iets voor krijgen en verkijk je niet hoe kleine kinderen iemand kunnen afpeigeren.

quote:

Op donderdag 29 september 2016 00:29 schreef madam-april het volgende:
En hoe denk je dat het voor haar is? Denk je niet dat zij (juist nu ze het zo zwaar heeft) iemand nodig heeft die er voor háár is? Iemand die haar en haar gevoelens serieus neemt?

Ik lees alleen maar 'ikke, ikke, ikke', denk je überhaupt weleens aan hoe het voor haar is? Wat zij misschien nodig heeft?

Begrijp me niet verkeerd, ik begrijp best dat het voor jou niet altijd makkelijk is maar kom op zeg verplaats je eens in haar..

Wat een kutreactie . TS is hier om zijn probleem van zich af te schrijven en een oplossing te krijgen. Deze reactie draagt 0,0 bij hier aan..

Ts kan ook weinig voor haar betekenen als ze alleen maar ligt te slapen is het niet

quote:

Op donderdag 29 september 2016 08:03 schreef Redbullkid het volgende:

[..]

Wat een kutreactie

* Dat ben ik niet met je eens, want ....

quote:

Op donderdag 29 september 2016 08:03 schreef Redbullkid het volgende:

[..]

Wat een kutreactie

Misschien is ze in de overgang

quote:

Op donderdag 29 september 2016 08:03 schreef Redbullkid het volgende:
Ts kan ook weinig voor haar betekenen als ze alleen maar ligt te slapen is het niet

Moet je eens kijken wat er allemaal in het huishouden is te doen om haar te ontlasten als zij ligt te slapen.

quote:

Op donderdag 29 september 2016 08:18 schreef Norma_Jeane het volgende:

[..]

Moet je eens kijken wat er allemaal in het huishouden is te doen om haar te ontlasten als zij ligt te slapen.

True, maar ze moet het niet te gek maken natuurlijk.

Ze heeft als moeder en als partner haar verplichtingen, net zoals hij als vader en partner die ook heeft.

Elkaar gewoon met respect behandelen ondanks overgang of wat dan ook is het minste wat er gedaan kan worden.

quote:

Op woensdag 28 september 2016 23:46 schreef LeesFoknl het volgende:

Ja, is toch logisch! Als je een griepje hebt moet je het toch ook zelf uitzieken!
Je kunt hooguit een beetje haar tegemoet komen, een glaasje wat er of bouillon brengen.

Zou voor haar eens goed in het internet snuffelen, er zijn tips, ik meen bv soja produkten eten, die zouden helpen. Het fenomeen "ovegang" komt in Azie nauwelijks voor. Hee, alweer een reden om een Aziatische vrouw te preferen. Want helaas ts ´er, die overgang duurt minimaal 5 jaren, en al gauw 8-10, sommigen wel 13 jaar! Heeft ze ook last van "opvliegingen"? Dat haar gewoon van het ene op het andere moment gigantisch het zweet uitbreekt. Is allemaal een hormonale kwestie!

Sterkte jongen!

Hardop gelachen.

Mijn man had de OP geschreven kunnen hebben, behalve dat wij één kind (van 5 jaar) hebben.

Ik merk dat een jaar zwangerschapshormonen, vervolgens 2,5 jaar borstvoeding geven en daarna linea recta door de overgang in idd een behoorlijke wissel trekt, op je lichaam en je psyche (en die van je partner).
Wat mij fysiek helemaal sloopte (en dus geestelijk ook) was de enorme vermoeidheid door de compleet onvoorspelbare menstruaties, de cyclus was er compleet uit om vervolgens zo lang en zo zwaar bloedverlies te hebben dat ik op de grens van bloedarmoede zat, en dat op een gegeven moment 2 keer in nog geen jaar tijd, en een paar maanden later weer.
Nou is dat probleem opgelost door weer aan de pil te gaan (na 23 jaar niet-hormonale anticonceptie), en eerlijk gezegd lijkt dat ook een positief effect op andere overgangsklachten te hebben, en ja, er zijn nog steeds avonden dat ik nog eerder in bed lig dan de kleuter, maar in mijn geval spelen er ook wat andere fysieke issues mee.

Laat je vriendin iig naar de huisarts gaan, want er zijn best mogelijkheden om de klachten te beperken.

[ Bericht 88% gewijzigd door Leandra op 29-09-2016 10:00:28 ]

Ts, is ze er al mee naar de huisarts geweest? Evt om bloed te laten prikken? Er kunnen natuurlijk ook tekorten zijn die meespelen bij haar vermoeidheid.

_{Net even bij mijn man gecheckt of weggaan tijdens mijn post natale depressie door zijn hoofd is gegaan en hij zegt van niet. Blij dat ik er niet een heb getroffen die zijn hielen licht als het leven wat lastiger wordt.}

quote:

Op woensdag 28 september 2016 21:03 schreef I14027 het volgende:
Mijn vriendin is nu officieel begin dit jaar in de overgang. En ik vind dat lastig.

Begrijpelijk, dat is het ook.

quote:

Ze heeft moodswings, opvliegers en is veel moe. Mede door de opvliegers. Door opvliegers wordt ze ook wakker van, dus gebroken nachten.
Wij hebben 2 kids van 3 en 4 jaar. De vermoeidheid is al een lange klacht, om verscheidende en valide redenen. Nu dus de overgang.

En er zijn helaas avonden waarbij ik dus alleen op de bank zit. Zo nu ook.

Twee kinderen zo vlak achter elkaar lijkt me best heftig. Komen ze uit de luiers en zou je iets meer rust kunnen krijgen, komt die overgang daar overheen.
Maar goed, alleen op de bank zitten lijkt me dan niet het ergste eerlijk gezegd. (Denk dat het 'm meer zit in je gevoel dat ze er niet meer zo voor je kan zijn en die avondjes bijslapen niet zoveel verbetering lijken te geven misschien..)
Heb jij omgekeerd ook niet minimaal een avondje per week dat je even wat anders gaat doen ofzo? Of kan dat niet door de omstandigheden? Hobby die je thuis zou kunnen doen?
Heeft zij nog wel tijd en energie om iets voor zichzelf te kunnen doen of is dat vooral slapen?

quote:

Gisteren hadden we ruzie, over wat eigenlijk wat ik bestempel als 'drama'. Er ligt dus niets serieus aan ten grondslag. Alleen een donkere bui van haar kant. Dan ziet ze alles somber in.

Begrijpelijk dat je daar niet altijd (meer) geduld voor op kan brengen, maar het helpt niet als jij je serieus genomen wil voelen en omgekeerd haar shit afdoet als niet serieus en drama. Hormonen kunnen nogal een drama zijn, net zoals een langdurig slaaptekort. Ze zal zich niet meer uitgenodigd voelen om naast je te blijven zitten op de bank als je dit alleen als een donkere bui wil of kan zien.

quote:

Voel mij alleen en heb behoefte aan contact met haar. Maar door die oneindige vermoeidheid van haar ligt ze nog wel eens vroeg op bed. Als ze eenmaal in slaap is gevallen en er dan toch uit komt, dan is ze gegarandeerd een uur wakker voordat ze weer in slaap kan vallen. Dus snap ook dat ze er dan veelal voor kiest om toch maar te blijven liggen.

Fijn dat je dat snapt. Hoe kan zij dit begrip aan jou merken denk je?

quote:

Weg gaan speelt wel eens door mijn hoofd. Maar hoop dat het toch een keer veranderd en wil diep van binnen dat wij gelukkig zijn met z'n 4en.. Zie dat ze er veel aan probeert te doen. Echter lukt het haar dus niet om nu het tij te keren. Merk dat ik nu dit zo opschrijf gewoon behoefte heb aan iemand die er voor mij is. En op haar kan ik niet altijd rekenen.

Snap de gedachte, maar denk dat het een beetje kortzichtig is qua impact op de rest van je gezin. En dat terwijl nog niet alles geprobeerd lijkt te zijn. Wat ik een beetje mis in je verhaal is wat jullie zoal gedaan hebben om dat tij te keren. Het klinkt nu alsof jij de situatie vooral tolereert in hoop op verbetering, maar wat is er concreet geprobeerd?
Ook niet genoemd is hoe het met de kinderen gaat. Lijden die niet onder deze situatie?

quote:

Heeft iemand tips hoe ik als man, met mijn vrouw in de overgang om kan gaan?

Ik denk dat jullie samen eens moeten kijken naar de mogelijkheden. Ten eerste, ga naar de huisarts en bespreek wat er op dat gebied mogelijk is. Misschien wel zo handig om zelf mee te gaan, voor meer inzicht in haar klachten en misschien ook hands on tips te krijgen. Er zijn overgangsconsulentes. Misschien zelfs lotgenotencontact. Verder zou je kunnen kijken naar ergotherapie om te kijken of er verbeteringen aangebracht zouden kunnen worden qua planning. Misschien is een luisterend oor en mee denken met haar al wat verzachtend ofzo. In dat opzicht is therapie misschien ook te overwegen. En dan zou je ook eens mee kunnen of zelfs voor relatietherapie kunnen gaan om weer wat nader tot elkaar te kunnen komen. Maar denk dat zij eerst wat lucht moet krijgen (om erger te voorkomen) en de focus daarna pas weer wat meer op jullie kan komen. Overigens zou je zelf natuurlijk ook eens kunnen praten met een professional, want dit is natuurlijk niet alleen haar probleem en kan zeker niet in je koude kleren gaan zitten.

Verder kun je kijken naar hoe een en ander nu geregeld is thuis en wat jullie daar qua belasting aan zouden kunnen doen. Hoeveel werken jullie? Hoe is de verdeling in het huishouden? Is er een netwerk dat eventueel bij zou kunnen springen of is er misschien financiele ruimte voor professionele hulp?

Stel hè, je kan één à twee dagen/dagdelen in de week meer ruimte creëren voor je vrouw, door bijvoorbeeld de kinderen elders uit te besteden en/of hulp in de huishouding te regelen. Dan kan je vrouw misschien dan proberen wat meer de batterij op te laden en weer iets meer balans te vinden in haar verschillende rollen (waarvan partner nu wat meer ondergeschoven is). Ofzo.

Sterkte iig, kan erg heftig zijn.

Topic opgeschoond. Trollen en SC'en doe maar ergens anders.

quote:

Op woensdag 28 september 2016 23:46 schreef LeesFoknl het volgende:

[..]
Ja, is toch logisch! Als je een griepje hebt moet je het toch ook zelf uitzieken!
Je kunt hooguit een beetje haar tegemoet komen, een glaasje wat er of bouillon brengen.

Op zich helemaal mee eens, maar TS komt op mij over als iemand die daar geen waarde aan hecht of zo. Integendeel:

quote:

En er zijn helaas avonden waarbij ik dus alleen op de bank zit. Zo nu ook.

quote:

Gisteren hadden we ruzie, over wat eigenlijk wat ik bestempel als 'drama'. Er ligt dus niets serieus aan ten grondslag.

quote:

Zie dat ze er veel aan probeert te doen. Echter lukt het haar dus niet om nu het tij te keren. Merk dat ik nu dit zo opschrijf gewoon behoefte heb aan iemand die er voor mij is. En op haar kan ik niet altijd rekenen.

Ik proef hier geen moeite uit die TS zou doen om het zijn vriendin wat minder moeilijk te maken. Hij lijkt er een beetje tegenaan te kijken. Lijkt vooral bezig met z'n eigen behoeftes. Daar word je als vrouw níet gelukkiger van.

Volgens mij gaat het hierom:

'Heeft iemand tips hoe ik als man, met mijn vrouw in de overgang om kan gaan, want ik wil weer sex.'

quote:

Op woensdag 28 september 2016 21:03 schreef I14027 het volgende:
Mijn vriendin is nu officieel begin dit jaar in de overgang. En ik vind dat lastig.

Ze heeft moodswings, opvliegers en is veel moe. Mede door de opvliegers. Door opvliegers wordt ze ook wakker van, dus gebroken nachten.
Wij hebben 2 kids van 3 en 4 jaar. De vermoeidheid is al een lange klacht, om verscheidende en valide redenen. Nu dus de overgang.

En er zijn helaas avonden waarbij ik dus alleen op de bank zit. Zo nu ook.

Gisteren hadden we ruzie, over wat eigenlijk wat ik bestempel als 'drama'. Er ligt dus niets serieus aan ten grondslag. Alleen een donkere bui van haar kant. Dan ziet ze alles somber in.

Voel mij alleen en heb behoefte aan contact met haar. Maar door die oneindige vermoeidheid van haar ligt ze nog wel eens vroeg op bed. Als ze eenmaal in slaap is gevallen en er dan toch uit komt, dan is ze gegarandeerd een uur wakker voordat ze weer in slaap kan vallen. Dus snap ook dat ze er dan veelal voor kiest om toch maar te blijven liggen.

Weg gaan speelt wel eens door mijn hoofd. Maar hoop dat het toch een keer veranderd en wil diep van binnen dat wij gelukkig zijn met z'n 4en.. Zie dat ze er veel aan probeert te doen. Echter lukt het haar dus niet om nu het tij te keren. Merk dat ik nu dit zo opschrijf gewoon behoefte heb aan iemand die er voor mij is. En op haar kan ik niet altijd rekenen.

Heeft iemand tips hoe ik als man, met mijn vrouw in de overgang om kan gaan?

Jij hebt iemand nodig op wie je kunt rekenen. Maar hoe gaat dat andersom? Kan zij op jou rekenen in een lastige hormonale periode waar zij totaal geen invloed op heeft? Want zoals het op mij overkomt, zie je haar momenteel als last en reken maar dat zij dat merkt aan jou.

quote:

Op donderdag 29 september 2016 09:52 schreef Boca_Raton het volgende:

[..]

Op zich helemaal mee eens, maar TS komt op mij over als iemand die daar geen waarde aan hecht of zo. Integendeel:

[..]

[..]

[..]

Ik proef hier geen moeite uit die TS zou doen om het zijn vriendin wat minder moeilijk te maken. Hij lijkt er een beetje tegenaan te kijken. Lijkt vooral bezig met z'n eigen behoeftes. Daar word je als vrouw níet gelukkiger van.

Volgens mij gaat het hierom:

'Heeft iemand tips hoe ik als man, met mijn vrouw in de overgang om kan gaan, want ik wil weer sex.'

Volgens mij gaat het er TS om dat hij het gevoel heeft dat hij alleen staat voor de zorg van zijn kinderen terwijl ze dat samen horen te doen.

Ook al zit je in de overgang, je hebt gewoon plichten naar je kinderen toe en ook naar je partner uiteraard.

Ik zou dan ook niet vrolijk worden van een vrouw die heel de tijd aan het slapen is.. En als ze dan ook eens niet werkt of weinig in het huishouden doet is het nog fraaier natuurlijk. Al weet ik dat laatste natuurlijk niet ;-).

Maar ik ga er van uit dat TS gewoon een fulltime baan heeft en de vrouw fulltime voor het huis of de kinderen zorgt of part time beiden doet.

quote:

Op donderdag 29 september 2016 09:55 schreef Samzz het volgende:

[..]

Jij hebt iemand nodig op wie je kunt rekenen. Maar hoe gaat dat andersom? Kan zij op jou rekenen in een lastige hormonale periode waar zij totaal geen invloed op heeft? Want zoals het op mij overkomt, zie je haar momenteel als last en reken maar dat zij dat merkt aan jou.

Daar heeft ze wel invloed op ;-). Je hebt meerdere instanties die je ermee kunnen helpen omgaan.

Moet je het wel willen doen uiteraard ;-)

quote:

Op donderdag 29 september 2016 09:57 schreef Redbullkid het volgende:

[..]

Volgens mij gaat het er TS om dat hij het gevoel heeft dat hij alleen staat voor de zorg van zijn kinderen terwijl ze dat samen horen te doen.

Ook al zit je in de overgang, je hebt gewoon plichten naar je kinderen toe en ook naar je partner uiteraard.

Ik zou dan ook niet vrolijk worden van een vrouw die heel de tijd aan het slapen is.. En als ze dan ook eens niet werkt of weinig in het huishouden doet is het nog fraaier natuurlijk. Al weet ik dat laatste natuurlijk niet ;-).

Maar ik ga er van uit dat TS gewoon een fulltime baan heeft en de vrouw fulltime voor het huis of de kinderen zorgt of part time beiden doet.

Ik lees nergens dat plichten naar de kinderen en het huishouden toe niet vervuld worden. Jij wel?

Edit: er zal vast iets zijn dat gedaan kan worden, tuurlijk. Maar de heftigheid en de last die iemand ondervindt van de overgang is in de eerste instantie iets waar je niets aan kunt doen.

Tjonge TS, gelijk denken over weggaan als het even niet zo lekker loopt in je relatie is wel erg drastisch he?

Misschien zijn er dingen die jij kunt doen om je vrouw te ontlasten, waardoor zij zich niet zo moe voelt? Jullie hebben jonge kinderen, dat vreet energie. Heeft zij een baan en draait ze misschien ook op voor het huishouden? Dat zou een optelsom zijn die voor menigeen te zwaar is, overgang of niet.

Wat ik maar wil zeggen is: denk eerst eens na over oplossingen voordat je het bijltje er bij neer gooit. Die oplossingen moeten ook van jouw kant komen, niet alleen van haar kant. Jezelf zielig vinden als je alleen op de bank zit, helpt niet.

Sterkte!

quote:

Op donderdag 29 september 2016 09:57 schreef Redbullkid het volgende:

Daar heeft ze wel invloed op ;-). Je hebt meerdere instanties die je ermee kunnen helpen omgaan.

Moet je het wel willen doen uiteraard ;-)

Dus de vrouw moet zich tot instanties richten. Maar toch niet nadat haar vriend zélf ook moeite heeft gedaan om de situatie beter te laten worden. En dat is nou juist wat ik nergens teruglees in zijn verhaal. Waar lees jij dat dan...?

Misschien een gebrekkige manier van uitdrukken!? Zou ook zomaar kunnen dat hij bedoelde dat er geen contact te krijgen is en dat hij door zijn manieren van communiceren heen is.

Hij wil wel, maar het lukt niet..

Meteen dat aanvallende.. Poeh hé, Tommie..

quote:

Op donderdag 29 september 2016 10:00 schreef Boca_Raton het volgende:

[..]

Dus de vrouw moet zich tot instanties richten. Maar toch niet nadat haar vriend zélf ook moeite heeft gedaan om de situatie beter te laten worden. En dat is nou juist wat ik nergens teruglees in zijn verhaal. Waar lees jij dat dan...?

Ik lees dat nergens, want dat word niet vermeld door TS. Maar veel posters hier vallen TS aan omdat hij een vraag stelt. Vind ik niet fair.

We weten niet wat de situatie bij TS thuis is en hoe de rolverdeling is daar.

Feit is wel dat er 2 jonge kinderen in het spel zijn, daar is samen voor gekozen. Je kan dan niet aankomen met "ik ben moe want overgang" of je gedachten laten afdwalen.

Je hebt dan gewoon een zorg en voorbeeldplicht, oftewel niet aanstellen en gewoon doen wat je moet doen voor je partner en kind.

Van een man word dit gedrag andersom ook niet geaccepteerd, en terrecht. Gewoon gedragen als een volwassene.

quote:

Op woensdag 28 september 2016 21:03 schreef I14027 het volgende:
Mijn vriendin is nu officieel begin dit jaar in de overgang. En ik vind dat lastig.

Ze heeft moodswings, opvliegers en is veel moe. Mede door de opvliegers. Door opvliegers wordt ze ook wakker van, dus gebroken nachten.
Wij hebben 2 kids van 3 en 4 jaar. De vermoeidheid is al een lange klacht, om verscheidende en valide redenen. Nu dus de overgang.

En er zijn helaas avonden waarbij ik dus alleen op de bank zit. Zo nu ook.

Gisteren hadden we ruzie, over wat eigenlijk wat ik bestempel als 'drama'. Er ligt dus niets serieus aan ten grondslag. Alleen een donkere bui van haar kant. Dan ziet ze alles somber in.

Voel mij alleen en heb behoefte aan contact met haar. Maar door die oneindige vermoeidheid van haar ligt ze nog wel eens vroeg op bed. Als ze eenmaal in slaap is gevallen en er dan toch uit komt, dan is ze gegarandeerd een uur wakker voordat ze weer in slaap kan vallen. Dus snap ook dat ze er dan veelal voor kiest om toch maar te blijven liggen.

Weg gaan speelt wel eens door mijn hoofd. Maar hoop dat het toch een keer veranderd en wil diep van binnen dat wij gelukkig zijn met z'n 4en.. Zie dat ze er veel aan probeert te doen. Echter lukt het haar dus niet om nu het tij te keren. Merk dat ik nu dit zo opschrijf gewoon behoefte heb aan iemand die er voor mij is. En op haar kan ik niet altijd rekenen.

Heeft iemand tips hoe ik als man, met mijn vrouw in de overgang om kan gaan?

Is je vriendin ouder dan jij?

quote:

Op donderdag 29 september 2016 10:09 schreef Redbullkid het volgende:

[..]

Ik lees dat nergens, want dat word niet vermeld door TS. Maar veel posters hier vallen TS aan omdat hij een vraag stelt. Vind ik niet fair.

We weten niet wat de situatie bij TS thuis is en hoe de rolverdeling is daar.

Feit is wel dat er 2 jonge kinderen in het spel zijn, daar is samen voor gekozen. Je kan dan niet aankomen met "ik ben moe want overgang" of je gedachten laten afdwalen.

Je hebt dan gewoon een zorg en voorbeeldplicht, oftewel niet aanstellen en gewoon doen wat je moet doen voor je partner en kind.

Van een man word dit gedrag andersom ook niet geaccepteerd, en terrecht. Gewoon gedragen als een volwassene.

Het is wel wat meer dan "moe want overgang", dus laten we niet op voorhand doen alsof het allemaal zo makkelijk is.

Daarbij stelt TS helemaal niet dat ze haar taak als moeder verzaakt, en ik zou niet weten waarom ze een voorbeeld zou moeten zijn voor haar partner.
Kom op zeg.

quote:

Op donderdag 29 september 2016 10:11 schreef Leandra het volgende:

[..]

Het is wel wat meer dan "moe want overgang", dus laten we niet op voorhand doen alsof het allemaal zo makkelijk is.

Daarbij stelt TS helemaal niet dat ze haar taak als moeder verzaakt, en ik zou niet weten waarom ze een voorbeeld zou moeten zijn voor haar partner.
Kom op zeg.

Voorbeeld voor haar kinderen, niet voor haar partner.

Als je de hele avond slaapt ben je niet echt bezig met je ouderlijke taak, is het wel?

Er zijn medicijnen, behandelingen en praatgroepen voor de overgang die het in elk geval draaglijker maken om doorheen te komen.

Als je dat niet wilt, moet je niet anderen ermee lastig vallen. Zeker je kinderen niet.

quote:

Op donderdag 29 september 2016 10:14 schreef Redbullkid het volgende:

[..]

Voorbeeld voor haar kinderen, niet voor haar partner.

Als je de hele avond slaapt ben je niet echt bezig met je ouderlijke taak, is het wel?

Er zijn medicijnen, behandelingen en praatgroepen voor de overgang die het in elk geval draaglijker maken om doorheen te komen.

Als je dat niet wilt, moet je niet anderen ermee lastig vallen. Zeker je kinderen niet.

Die kinderen slapen waarschijnlijk ook, hè?

quote:

Gisteren hadden we ruzie, over wat eigenlijk wat ik bestempel als 'drama'. Er ligt dus niets serieus aan ten grondslag. Alleen een donkere bui van haar kant. Dan ziet ze alles somber in.

Dit trof me het eerste. Als zij in een donkere bui is, dit niet serieus nemen. Maar wel intimiteit willen. Maar zo werkt dat niet. Als ik haar was had ik 'm uit het bed geduwd.

quote:

Op donderdag 29 september 2016 10:14 schreef Redbullkid het volgende:

Voorbeeld voor haar kinderen, niet voor haar partner.

Je schreef dit:

quote:

Je hebt dan gewoon een zorg en voorbeeldplicht, oftewel niet aanstellen en gewoon doen wat je moet doen voor je partner en kind.

Een zorg- en voorbeeldplicht, naar man en kinderen.

quote:

Op donderdag 29 september 2016 10:15 schreef Lienekien het volgende:

[..]

Die kinderen slapen waarschijnlijk ook, hè?

Ik lees dat ook nergens. Zijn speculaties he ;-).

quote:

Op donderdag 29 september 2016 10:16 schreef Boca_Raton het volgende:

Dit trof me het eerste. Als zij in een donkere bui is, dit niet serieus nemen. Maar wel intimiteit willen. Maar zo werkt dat niet. Als ik haar was had ik 'm uit het bed geduwd.

TS zou er goed aan doen zich een beetje te verdiepen in de overgang om zo zijn vrouw beter te leren begrijpen. 'Stel je niet aan'-mentaliteit werkt enkel averechts.

quote:

Op donderdag 29 september 2016 10:17 schreef Redbullkid het volgende:

[..]

Ik lees dat ook nergens. Zijn speculaties he ;-).

Die kinderen zijn 3 en 4. Die liggen om 7 uur in bed. Dat is geen speculatie.

quote:

Op donderdag 29 september 2016 10:17 schreef Copycat het volgende:

[..]

TS zou er goed aan doen zich een beetje te verdiepen in de overgang om zo zijn vrouw beter te leren begrijpen. 'Stel je niet aan'-mentaliteit werkt enkel averechts.

Denk dat dat wat teveel gevraagd is. Hij reageert ook niet eens meer.

quote:

Op donderdag 29 september 2016 10:19 schreef Lienekien het volgende:

[..]

Die kinderen zijn 2 en 3. Die liggen om 7 uur in bed. Dat is geen speculatie.

Hangt van de cultuur af. Bij Marokkaanse gezinnen gaan ze pas om 23 uur er in...