We gaan weer een nieuwe financiele crisis krijgen.

De vraag is alleen wanneer. In dit topic zal ik artikelen plaatsen die dit punt ondersteunen. We leven op het moment weer in een enorme bubbel. We hebben herstel van de economie dus mensen zijn blij. Maar waar is dit herstel op gebaseerd? Oa op de enorme hoeveelheden geld die de laatste jaren in de economie gepompt worden en zo een enorme luchtbel creeeren. En luchtbellen gaan ooit knappen.

Economie
Zonnig

Het was deze week uitgebreid in het nieuws: vrijwel alle seinen staan op groen voor de Nederlandse economie.

door Dirk Bezemer 31-08-2016
Dertien van de vijftien indicatoren op het ‘conjunctuurdashbord’ van het CBS wijzen op een hoogconjunctuur. Het bbp groeit, de werkloosheid neemt af, het consumentenvertrouwen is positief, woningprijzen stijgen. U las op deze plek nooit een positieve column over onze economie het afgelopen jaar. Wordt dat nu niet eens tijd?

Ik ga u teleurstellen. Het herstel is echt, maar het opwaartse pad loopt dood, als ik me niet vergis. De financiële fundering van het herstel is niet solide; ze is juist uiterst fragiel. Het verschil tussen fragiele groei en robuuste groei vind je niet terug in het bbp, de werkloosheid, of het consumentenvertrouwen. Het CBS heeft geen fragiliteitsdashboard.

Op zo’n dashboard zou je kunnen aflezen hoe de groei gefinancierd wordt. In iedere economie die groeit, wordt geleend. Dat geeft niet, zolang de leningen bedrijven helpen om inkomen te genereren, waaruit de lening afbetaald kan worden. Het financieren van groei door bedrijfsinvesteringen is dus in de regel een robuuste basis voor voortgaande groei.

Financiële fragiliteit ontstaat wanneer er wel geleend wordt, maar niet door bedrijven om te investeren in ons vermogen om inkomen te genereren. U voelt het al aankomen: in die situatie zitten wij. Kijk naar de toename van bankleningen aan bedrijven in de reële sector (voor de fact checkers: dat is DNB tabel 5.2.1). Die toename is er niet; sinds de laatste recessie in 2012 nam de omvang van uitstaande bankleningen aan niet-financiële bedrijven in de private sector af, van 311 miljard euro naar 298 miljard euro. Logisch, denkt u misschien. Na een schuldencrisis moet je schulden afbouwen. Het is dan ook niet vreemd dat de productie in Nederland nog steeds afneemt. Dat is, naast de zeer lage rente, een van de twee indicatoren op het CBS-dashboard die níet positief zijn. De BV Nederland heeft een raar verdienmodel: wel meer besteden, maar niet meer produceren.

We groeien financieel scheef en dat eindigt doorgaans met tranen
Kijk dan naar bankleningen aan huishoudens, waarvan het leeuwendeel uiteraard hypotheken zijn. Die namen wel toe, van 368 miljard euro in januari 2012 naar 417 miljard euro vorige maand. Anders gezegd: vier jaar geleden hadden banken nog twintig procent meer leningen aan huishoudens uitstaan dan aan bedrijven. Nu is dat veertig procent meer. Ik noem het maar even mijn ‘fragiliteitsindex’, die dus sterk toeneemt. We groeien financieel scheef en dat eindigt doorgaans met tranen.

Want als economen één ding uit de crisis geleerd hebben, dan is het dat een toename van huishoudschulden heel, heel gevaarlijk is. Er zijn inmiddels talloze studies die laten zien dat landen die hieraan lijden meer kans op een bankencrisis hebben dan gemiddeld, en dat op die crisis een langere recessie volgt. Nederland was kampioen huishoudschulden vóór de crisis, en we maakten inderdaad een keiharde bankencrisis door, en twee recessies, en zeven jaar stagnatie. We komen daar nu uit door hetzelfde pad van fragiele groei op te gaan dat we vanaf midden jaren negentig bewandelden: wel veel meer gaan lenen, niet veel meer gaan produceren. Ik word er niet blij van.

En voor wat het waard is: ik ben de enige niet. In het Nederlandse debat zijn deze kanttekeningen vrijwel niet te vinden. Maar over de grenzen hoor ik veel zorgen over de fragiliteit van het mondiale herstel. De Bank of International Settlements (BIS), de club van centrale banken, sprak bij haar laatste kwartaaloverzicht in april van ‘een ongemakkelijke rust’ in de wereldeconomie, niet van stabiliteit. En ze waarschuwde voor de toename van schuld wereldwijd, die groter is dan de toename van inkomen. Kortom, ze waarschuwde voor toenemende financiële fragiliteit. We zouden daar goed naar moeten luisteren, want Nederland groeit nu slechts doordat de wereldeconomie aantrekt.

Janet Yellen, president van de Federal Reserve, deed afgelopen vrijdag hetzelfde. Ze waarschuwde dat de voortdurende lage rente de financiële stabiliteit aan het ondermijnen is. Ook onze eigen Klaas Knot zei onlangs nog dat huishoudens wel twee keer moeten nadenken voordat ze gaan lenen vanwege de lage rente.

We doen dat nu toch, en we genieten van de extra banen en bestedingen die dat voortbrengt. Over het wankele financiële fundament van die groei lees ik in de Nederlandse media eigenlijk niets. We zijn best tevreden met onszelf, en ik zou daar natuurlijk graag in meegaan, want het voelt goed. Echt, ik beloof u een zonnige column – maar pas als mijn fragiliteitsindex gaat dalen.

https://www.groene.nl/artikel/zonnig

‘Ik ben woest’
George van Houts
bereikte de politiek met zijn toneelstukken over banken en geld. ‘Bankiers lachten me uit. Maar nu niet meer.’
Rinskje Koelewijn
9 september 2016

Oeioei, mailt acteur George van Houts (58), „dat gaat heel moeilijk worden”. Hij zit „tot aan z’n nek” in de repetities van de volgende voorstelling, de vierde alweer, waarin hij de grootmachten, de fraudeurs en veelverdieners van deze tijd de maat neemt. Een lunchafspraak maken lukt niet, maar op tijd ontbijten dat kan wel. We spreken af in het enige zaakje in Amsterdam-Oost dat vroeg open is én dichtbij de repetitieruimte is waar hij met De verleiders oefent. De verleiders, dat zijn de acteurs Pierre Bokma, Leopold Witte, Tom de Ket, Victor Löw en hijzelf. Avond aan avond vertellen zij aan volle zalen wat er fout zit bij de banken, de vastgoedbedrijven en het financiële systeem. De volgende voorstelling Slikken en stikken komt in oktober en gaat over de ‘pillendraaiers en premiejagers’ van de farmaceutische industrie.

‘Stand-up colleges’ worden hun toneelstukken wel genoemd. Je kunt het ook donderpreken noemen, of gewoon opruiend theater. Wat werd het publiek bij Door de bank genomen verteld? Dat iedereen met een hypotheek, een lening, of een bankrekening, dus zeg maar iedereen, systematisch wordt voorgelogen, opgelicht en misleid. Door wie? Door bankiers van ‘grootbanken’. En waarom doen bankiers dat? Omdat ‘het systeem’ hen daartoe dwingt. Van deze voorstelling heeft George van Houts nu ook een boek gemaakt. Stel je daarbij geen leesboek voor, het is meer een pamflet, het economieboek dat je op de middelbare school niet las. Het is, zegt hij, een „Okkie en Taptoe-werkboek” voor financiële onbenullen. En een onbenul, dat is vrijwel elke Nederlander, inclusief hijzelf. „Ik heb ook alle financiële blunders begaan.”

Aha, interessant, vertel. „Nou ja, er zijn jaren geweest dat niet alleen bankiers, maar ook consumenten gelddronken waren.” In die booming jaren negentig heeft hij dus ook een veel te duur huis laten bouwen aan het water, op IJburg, een Vinex-wijk op kunstmatige eilanden in het oosten van Amsterdam. Hij kon dat betalen, omdat hij eerder als beginnend acteur zijn toenmalige huurwoning in de stad voordelig kon kopen van de woningbouwvereniging. „Voor honderdduizend gulden.” Hij lacht. „Daar lag ik wakker van.” Vier huizen later – elk met overwaarde verkocht – kwam die villa aan het water. Twee jaar geleden heeft hij die verkocht, nadat het huis tweeënhalf jaar te koop had gestaan. „Het stond nog net niet ónder water.” Nu woont hij, met zijn vrouw en twee kinderen (zijn jongste dochter en haar jongste zoon) in een rijtjeshuis. „Als alle kinderen weg zijn, overweeg ik weer te gaan huren.”

Twee jaar geleden, reken ik hardop. Zijn toenmalige vrouw overleed toen. Verkocht hij daarom het huis? Nee, zegt hij. Die villa moest weg, omdat ik het belachelijk vond dat ik tot mijn tachtigste krom moest liggen om alleen de rente op de hypotheek te betalen.” Bovendien, hij wilde vrij zijn. Vrij om te stoppen met cabaret, wat hij tot 2010 gedaan had. Hij wilde „Griekse tragedies” maken over „het nu”, over de zakelijke moraal en de financiële hygiëne. Dat die voorstellingen door honderdduizenden mensen bezocht zouden worden, dat er Kamervragen over het geldsysteem gesteld zouden worden, dat de minister van Financiën een onderzoek zou gelasten en dat de WRR, de adviesraad van de regering, dat zou gaan uitvoeren, nee, dat had hij nooit kunnen bevroeden.

Acteurs schrikken wakker

Zo ging het ook niet meteen. „In het begin lachten bankiers ons gewoon uit.” Voorzichtig begin ik te zeggen dat ik dat wel een beetje begrijp. De voorstelling laat zich samenvatten als: acteurs schrikken wakker en realiseren zich dat er zoiets bestaat als kapitalisme. Wat volgt is een bombardement van cijfers en feiten waar niet een, twee, drie iets tegenin te brengen valt, zeker niet als je geneigd bent het eens te zijn met de laatste spreker. Maar je voelt dat er ergens in hun verhaal iets wringt. Wie op school heeft opgelet, en af en toe de krant leest, zeg ik, zou toch moeten weten...

„Ik héb gewoon vwo gedaan, ik lees de krant”, zegt George van Houts. „Maar wist jij van wie het geld is dat op jouw bankrekening staat? Niet van jou hoor, maar van de bank.” Daar kwam hij ook pas achter toen hij research deed voor Door de bank genomen. „Toen stuitte ik op het systeem van geldcreatie. Niet De Nederlandsche Bank of het ministerie van Financiën maakt ons geld, maar de particuliere, commerciële banken.” Hij dacht ook eerst dat het alleen maar „internetgekkies” waren die complotten vermoedden achter ons geldsysteem. Maar hij vroeg het aan economen. „En die bevestigden: banken zijn de baas.”

Zijn medeacteurs wisten dat niet, het publiek niet, niemand niet. „We speelden de voorstelling voor tweehonderd medewerkers van De Nederlandsche Bank. Het verontrustende was: ze spraken ons niet tegen. Waarom zouden de mensen dit moeten weten?, zei de baas Klaas Knot na afloop tegen me. ‘Dat maakt mensen maar bang.’” Uitgelachen wordt hij niet meer. Banken en bedrijven nodigen hem uit als spreker en sturen hun personeelsleden naar zijn voorstelling. „En professor Arnold Heertje is nu zijn economisch leerboek aan het herschrijven en univ ersiteiten passen hun curriculum aan.” Fijn, zeg ik, dat hij nu ook nog ‘de slimste mens’ is geworden. Hij won vorige week de finale van het quizprogramma. Hij lacht bescheiden. „Ik ben gewoon een burger die is gaan lezen. Ik ben erachter hoe verrot het systeem is en wil dat aan iedereen vertellen.”

Maar dat systeem van geld creëren door het uit te lenen, heeft er toch maar mooi voor gezorgd dat hij als 28-jarige met geleend geld van de bank negen maanden kon gaan zeilen op zee? „Jaha, maar dat was een andere tijd. Dertig jaar geleden. Toen had je nog een persoonlijke relatie met de mensen bij de bank. Ik kende de bankdirecteur. Zijn zoon was verslaafd, hij woonde in een kraakpand. Hij kwam elke dag aan de balie van zijn vaders bank en dan kreeg hij een tientje mee. Ik dreigde ook ten onder te gaan in het wilde Amsterdam. Drank, cocaïne. Ik moest weg. Die bankdirecteur vertrouwde me en leende me vijfduizend gulden.” Alles afgelost? „Tot op de laatste cent.” Afgekickt? „Ook dat nog.”

Altijd zuinig

Maar, zegt hij, dit is allemaal micro. „We moeten het hebben over het macroverhaal.” De welvaart die de afgelopen dertig jaar gestegen is, is dat macro genoeg? „De welvaart stagneert juist”, zegt hij en hij begint over de geldhoeveelheid die in 1980 nog overeen kwam met de reële economie, maar nu 500 maal groter is. „We leven in een luchtbel. Wij teren op de welvaart die de generatie na de oorlog heeft opgebouwd.” De generatie van zijn ouders. Zijn vader had een reclamebureau met tachtig man personeel. Zijn moeder zorgde voor de vijf kinderen, van wie George nummer vier is. „Mijn vader heeft zich letterlijk kapot gewerkt. Altijd zuinig, altijd bezorgd, ontzegde zichzelf alles. Deed rustig twee jaar met één kostuum. Wij leven op hun welvaart. Op de pof. Dat voelen wij misschien nu nog niet, maar de mensen aan de onderkant van de samenleving wel.” Maar die zitten niet bij hem in de theaterzaal, zeg ik. „Wel.” Kunnen ze dat betalen? „Met een stadspas hoop ik van wel.”

Nog even terug naar micro. Als banken niet te vertrouwen zijn, hoe bewaart hij dan zijn geld? „In bitcoins en in edelmetalen.” Hij telt op zijn vingers. „Rabo, ING, Van Lanschot. O ja, en Triodos natuurlijk, sympathiek imago, maar onderdeel van hetzelfde systeem.” Hij is het aantal banken aan het tellen waarover hij zijn tegoeden heeft verdeeld. Het zijn er zes. Hij zegt: nooit het salaris van je vrouw, je hypotheek en de studiefinanciering van je kinderen op één rekening stallen. Je moet compartimenteren, je geld spreiden. „Er hoeft maar iets te gebeuren, of ze pakken je alles af. Die verhalen ken ik.” Sparen doet hij niet. Verzekeringen vindt hij onzin, „allemaal angsthandel”, maar hij heeft onlangs toch maar een arbeidsongeschiktheidsverzekering afgesloten. „Zeer tegen mijn principes.”

Niet mis wat hij op het toneel en in zijn boek allemaal oprakelt, zeg ik. Hij haalt de Bijbel, de Thora en de Koran erbij om het „systeem” te vervloeken. Hij spreekt van rente die woekert als een kankercel, de burger die als een melkkoe wordt uitgewrongen, hij roept de revolutie uit. „Op naar de Zuidas, op naar het Binnenhof.” Misschien niet zo gek dat de minister een onderzoek gelast, al was het maar om een volksopstand in de kiem te smoren? „Ik hoop op vreedzaam verzet. Zoals destijds met de Brent Spar.” De olieopslagtanker op zee die Shell na een wereldwijde boycot moest ontmantelen in plaats van te laten zinken.

De vraag is, hoe houdt hij het vreedzaam? George van Houts is woest, hij zegt het zelf. Maar hoe doseert hij die woede op het toneel? „Wij, de verleiders, hebben het daar vaak en veel over.” En ze zijn het met elkaar eens? „Niet altijd. Ik ben bezig met een solovoorstelling voor maart 2017. Kom-plot gaat die heten. Daarin pluis ik nog wat meer zaken uit waarvan de officiële lezing niet blijkt te kloppen. De moord op Kennedy, 9/11. Rare kwesties.” Een solovoorstelling? Hij knikt. „Ik kreeg De verleiders niet mee.” Vinden ze hem te ver gaan? „Tom en Leopold wel ja. Victor en Pierre wilden wel meedoen. Maar het is of allemaal unaniem, of ik alleen.” Nee, hij is niet boos of teleurgesteld. Hij heeft vaker ongeloof en scepsis getrotseerd. Maar hij wil ook niet uitsluiten dat hij het mis heeft. „Misschien wordt dit wel mijn Icarusvlucht en stort ik straks alsnog uit de lucht.”

https://www.nrc.nl/nieuws(...)est-4145244-a1520401

quote:

Op dinsdag 13 september 2016 14:34 schreef RM-rf het volgende:

[..]

Dat is nogal een open deur

Een kapitalistisch stelsel beweegt zich altijd van de ene naar de volgende crisis...
wisselt tussen periodes van hoogconjunctuur en laagconjunctuur de omslagmomenten..

Financiele crisissen uit de laatste paar tiental jaren

- Russische financiele crisis 2014
- Zuideuropese schuldencrisis van 2009-2011
- Kredietcrisis 2007-2008
- IJsland bankencrisis 2008
- Argentijnse crisis 2002
- Turkse financiele crisis 2001
- Dotcom bubble barst 2001
- Russische financiele crisis 1998
- Aziatische crisis 1997
- EMU-crisis 1992
- Japanse huizenmarkt crisis 1992
- USA Savings & Loans crisis 1989
- Beurscrash van zwarte maandag in 1987

...etc

Een kapitalistisch vrije markt systeem kan niet bestaan zonder regelmatig optredende crissen en crashes

De reden dat we financiele crisa hebben en zeker de laatste hebben te maken met de geldcreatie. De manier waarop geld in ons systeem komt. Niet zozeer met ons kapitalistische (wat we trouwens niet meer hebben anders hadden we een heleboel banken om moeten laten vallen) systeem.

Als je de manier van geldcreatie veranderd kan je de financiele crisa eruit halen. Verder is de ene crisis de andere niet. De vorige financiele crisis was al wat impact betreft erg groot. Kijk maar naar de armoede in landen als Griekenland en Spanje. De volgende gaat nog veel groter worden omdat er niks is veranderd, alleen nog maar veel meer schuld bij is gekomen. De luchtbel is dus nog veel groter geworden. En als deze knapt dan zou het maar zo kunnen dat we weer terug zijn bij de ruilhandel. Als we geen financiele reset krijgen waar achter de schermen nu veel over gesproken wordt.

quote:

Op dinsdag 13 september 2016 14:46 schreef RM-rf het volgende:

[..]

het heeft te maken met het maken van winst; investeringen doen om winst te maken en het gegeven dat het altijd mogelijk is dat verwacht winsten uitblijven en dan ook de investeringen 'verloren' gaan...

Ieder systeem gebasseerd op deze zinstverwachting loopt dat risico

Daarover hebben al Karl Marx, Stuart Mills en Adam Smith veel en interssante dingen geschreven...

pogingen een economisch systeem op te zetten zonder een bepaald 'winst-streven' zijn altijd fout-gelopen

?? Het maken van winst?

De voornaamste reden van alle financiele crisa en zeker die van 07/08 is de geldcreatie. Private banken die enorm veel geld hebben gecreeerd (geldhoeveelheid is 500 maal groter dan in 1980) waardoor de huizenprijzen enorm stegen (bubbel) en op een gegeven moment kunnen mensen de rente niet meer betalen omdat de inkomens niet mee stijgen met de huizenprijzen en dan knapt de bubbel.

“The financial crisis of 2007 to 2008 occurred because we failed to constrain the
financial system’s creation of private credit and money.”

Lord Adair Turner

quote:

Op dinsdag 13 september 2016 15:05 schreef zuchtje het volgende:
En dapper trok Jappie77 weer ten strijde tegen het huidige monetaire stelsel.

[ afbeelding ]

Mooi plaatje. Maar ben niet de enige hoor. Er zijn en komen er steeds meer.

quote:

Op dinsdag 13 september 2016 23:21 schreef nikao het volgende:
Gaan we weer...oversimplificatie en misinterpretatie van (zeer) complexe systemen. Alleen maar weer ongenuanceerd (en vaak niet helemaal correct) te hebben over die geldcreatie is eigenlijk gewoon heel zonde; het staat een interessante discussie in de weg.

Geef mij maar iemand als Paul Mason en discussies met hem over de economy, ons economisch model en waarom het aan het falen is en wat de volgende stap zou kunnen zijn..

Paul Mason - is capitalism dead? | Guardian Live

Waarom wil je het niet over geldcreatie hebben maar wel over andere problemen mbt de economie? Geldcreatie staat aan de basis van onze economie. Lijkt me belangrijk genoeg om over te discussieren.

Ik ga je filmpje kijken. Dank voor de bijdrage.

quote:

Op dinsdag 13 september 2016 22:29 schreef justarandomdude het volgende:
TS, waar kan ik het beste mijn spaargeld aan besteden: een woning (zonder hypotheek), goud/zilver of beide? Ik wil rijker uit de crisis komen.

Dat soort dingen moet je mij niet vragen.

quote:

Op dinsdag 13 september 2016 23:56 schreef nikao het volgende:

[..]

Oh we kunnen het best over geldcreatie hebben, maar niet als DE boosdoener of het kwaad of weet ik veel welke hyperbool en simplificatie ik vaak tegen kom...
Volgens mij kan je het niet geisoleerd zien van het hele systeem..

Je kunt inderdaad niks los zien van het hele systeem maar ik denk dat geldcreatie wel een heel belangrijk onderdeel is van het gehele systeem. Als je de geldstromen controleert bezit je een onwijs grote macht.

Laten we dan 1 onderdeel van het geldsysteem eruit pikken. Het is tegenwoordig zo dat je 40% van je uitgaven betaald aan rente. Deze rente komt terecht bij de superrijken van deze planeet. Dit zorgt er oa voor dat arbeid heel goedkoop is voor deze mensen/organisaties.

Wat zijn jouw gedachtes daarover?

quote:

Op zondag 18 september 2016 09:45 schreef nikao het volgende:

[..]

Leg uit..

Dit komt doordat je enorm veel rente indirect betaald doordat bedrijven leningen aangaan voor investeringen en dit door berekenen in de prijs die jij als consument betaald.

Who receives interest payments?
If the government were to return value added tax to every household to the extent of
the payments rendered, it could have spared itself the whole exercise. However, if it
were to distribute the collected money mainly to socially weaker sections of society,
their lot would have been improved at the expense of the remaining.
The share of interest contained in prices, (which, for example, nowadays in Germany
is three to four times larger than the so-called value added tax!), when redistributed,
do not benefit all households and least of all the weaker ones. The overwhelming
part of it flows towards those who have the most interest bearing assets at their disposal.
More precisely: the richer one is, this means, the more interest bearing tangible
and monetary capital one possesses, the larger is the share that one gets from
the pot of the interests collected. The biggest loss is borne relatively, however by
those households that have no interest yielding assets, or at least, none worth mentioning.
They only pay in without ever getting anything back. And since interest-demanding
tangible and monetary assets clearly increase more rapidly than economic
output and state revenues, even the most social state is less capable of making up for
the redistribution of money that is conditioned by the flow of interest from the poor
to the rich through a tax financed re-allocation.

https://realcurrencies.fi(...)_ch-7-18-21-22-1.pdf

quote:

Op zondag 18 september 2016 10:09 schreef TheoddDutchGuy het volgende:
Geldcreatie, zover je het geld kan noemen want het is en blijft krediet op het moment dat het niet langer contant is, staat inderdaad aan de basis.

Maar vanuit die basis heb je natuurlijk tig, vooral nieuwe ook wel, systemen die samenlopen.

Het helpt ook niet dat met name de beurzen wereldwijd praktisch gezien sychroon lopen, dat was voor 2000 nog niet het geval.
Als de een instort storten ze allemaal in.

Maar meestal gebeuren dit soort dingen niet doordat bijv. een land failliet gaat, maar vaak is het een relatief klein iets.
Kijk naar Lehman brothers, op wereldschaal, niet zo heel bijzonder maar bracht bijna het einde van de welvaart zoals wij die kennen.

En eigenlijk zitten we nog steeds in de crisis want het zijn nu de centrale banken die het draaiende houden en daarmee ook niet meer kunnen stoppen want er is teveel afhankelijk van geworden.

Rentes verhogen kan dan ook niet meer, Amerika alleen al heeft dan een gigantisch probleem.
20 biljard officiele schuld, de werkelijke schuld ligt meer rond de 200 biljard. (Amerika hoeft als enige entiteit zijn liabilities niet op te geven, tel die bij de officiele schuld op en voila)

De enige reden waarom de FED in principe niet "failliet" is, dat wil zeggen hun eigen betaalverplichtingen mocht het er op aan komen, is vanwege het goldcontract wat nog stamt uit 1913.
Dat contract houdt zoveel in als "all your gold belongs to us", die die 8k ton van Amerika, is zo'n 300miljard waard, en daardoor blijven ze nog solvent.

En nee centrale banken kunnen niet eeuwig printen, uiteindelijk ondermijnt dat wat fiat waarde geeft, namelijk vertrouwen.

Het is allemaal zeer complex en zo moet je het ook zien en berekenen, ik ben het op dit punt eens met Jim Rickards die het economisch stelsel benadert als een complex systeem.
De meeste economen hanteren een verkeerd stelsel.

Anyway, hier kun je uren over lullen, feit is zolang men doet alsof het monetaire stelsel / de economie, een soort vliegtuig is wat je kan bijsturen, in plaats van een vliegtuig dat ineens in een vlinder kan veranderen, hou je dit gezeik en zal het alleen maar erger gaan worden.

Beste manier is dan ook voorbereiding, hou hard assets aan, niet teveel spaargeld alleen wat je nodig hebt, wat aandelen die dividend uitkeren, uiteraard een voorraad eten voor wanneer het spelletje in Derivaten eindelijk klapt.. en dat gaat pas de echte crisis worden.

quote:

Op zondag 18 september 2016 16:53 schreef nikao het volgende:

[..]

En dus? Ik betaal ALLE kosten die gemaakt worden in de product prijs, lijkt me toch logisch?

[..]

En dus?

Het zou dus veel goedkoper kunnen. De enige reden dat je die extra 40% betaald is door het soort systeem dat we hebben waarbij in feite die 40% terecht komt bij de superrijken en daar hoeven ze helemaal niks voor te doen.

quote:

Op zondag 18 september 2016 17:00 schreef RM-rf het volgende:

[..]

in welke zin is dat een voorbereiding en waarvoor?

een voorraard eten is best leuk, maar wat heb je verder aan blikvoer voor een paar maanden en wat denk je dat daarna gebeurt?

En wat heeft in godsnaam een etensvoorraad met een financiele crisis te maken, nog nooit heeft het ook mar enig nut gehad om bij een financiele crisis blikvoer in je keukenkast te hebben, omdat dat juist verdomd weinig invloed op infrastructuur of bv voedselvoorziening heeft..
Alle beursen kunnen volledig crashen, zekere bij de meer risicovolle kunnen honderden miljarden opees *poef* verloren gaan (bv nadat het volkswagen-schandaal) bekend werd 'verdampte' in korte tijd iets van 175 miljard dollar, bv vele malen wat er aan risico's bij de griekenland-crisis uitstaan).. zelfs bv de handel in voedsel en enegrie-grondstoffen (koffie, graan of bv olie) kan crashen.. zonder dat dat werkelijk veel veranderd aan de hoeveelheid voedsel ter wereld, juist dat maakt het veelal speculatie.

Aan de andere kant, een belegging in aandelen "die dividend uitkeren" is volledig nutteloos, te bezitten in een crisis en als je het mogelijk op de zeer korte termijn als hanteerbaar vermogen nodig zou kunnen hebben, juist die zullen vermoedelijk en stevige daling in waarde kennen in bv een fikse beurscrisis (tijdelijk meestal wel , en deze herstellen zich evengoed op de langere termijn wel weer, maar bij een crisis helpt juist een belegging in aandelen je verdomd weinig)

Right. Ik denk dat jij de gevolgen van een totale crash niet goed door ziet. Als een supermarkt geen toegang heeft tot haar geld en dus ook geen nieuwe voorraad kan kopen is deze met een dag leeg. Zeker als iedereen dat door krijgt.

quote:

Op zondag 18 september 2016 18:22 schreef RM-rf het volgende:

[..]

geld is hooguit een ruilmiddel...
als tijdelijk bv geldautomaten niet werken of banken niet werken vind men wel andere wegen om bv kredieten te verstrekken en goederen daarvoor te verkopen, of in te kopen...

En supermarkten moeten gewoon omzet draaien.

het is nogal kortzichtig te draaien dat de hele maatschappij 'stil' zou vallen, enkel als er een financiele crisis is...

ngmaals, er is helemaal niks nieuws of unieks aan financiele crissen, ongeveer een paar maal per decenia vinden financiele crissen plaats... van staatsfaillisiementen zoals bv in Argentinie 2002 (toen oo tijdelijk de valuta Peso waardeloos werd) of bankencrissen of economische crissisen

Tuurlijk niet. Ons complete systeem is ingericht op geld. Hoe zie je het voor je dat supermarkten dan gaan betalen? Met goud?

Dit is waarschijnlijk een realiteit die jij niet voor je kunt zien omdat het zo'n enorm verschil is met wat we gewend zijn maar geloof me maar dat dit een heel realistisch scenario is bij een grote crash. En dat geld ook voor een crash van het internet bv. In 2008 tijdens de financiele crisis waren we op een haar na weer terug bij de ruilhandel geweest.

Die crisa die jij noemt zijn op geen enkele manier te vergelijken met wat wij in 2007/8 hebben meegemaakt en wat wij gaan meemaken als we weer een banken of financiele crisis hier krijgen. De luchtbel is alleen nog maar veel en veel groter geworden door de enorme bedragen die de laatste jaren in het systeem zijn gepompt.

quote:

Op zondag 18 september 2016 18:22 schreef nikao het volgende:

[..]

Wat is je voorstel?

Bedenk wel dat je dit 'soort systeem' te danken hebt voor al je luxe en vrije tijd en welvaart in het algemeent

Dat is een conclusie die je niet kunt trekken omdat we niet zouden weten hoe we er nu voor zouden staan als we een ander systeem gehad zouden hebben.

Maar we moeten voorruit kijken. Er zijn genoeg goeie voorstellen om bepaalde delen van het systeem te veranderen. Alleen gebeurt dit niet omdat de mensen die nu aan de macht zijn het huidige systeem prima vinden omdat zij er enorm van profiteren.