R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Doorgaan, stoppen of alles compleet omgooien?
Misschien beginnen met wat minder werkuren te gaan maken per week en daarnaast wat extra dingen vinden die je leuk vindt om te doen?
Vrienden en een vriendin kunnen daarna nog best wel, maar je hebt toch wel enigzins controle over zulk soort basisdingen? Zeker als je stelt er financieel goed voor te staan.
Bedoel je vraagt wat je kan doen min of meer, nou het eerste lijkt mij om niet in extremen te denken. Welk gezond persoon denkt als oplossing aan het verkopen van zijn huis en het opgeven van zijn baan? Er zijn veel gradaties in oplossingen die minder extreem zijn en waarmee je jezelf niet extra verneukt.
Beetje nadenken en je niet al te veel laten leiden door je emoties zeg
Edit: zie nu dat het topic dus al een jaar oud is. Jezelf goed verneukt dus, is ook een vaardigheid
Vrienden en een vriendin kunnen daarna nog best wel, maar je hebt toch wel enigzins controle over zulk soort basisdingen? Zeker als je stelt er financieel goed voor te staan.
Bedoel je vraagt wat je kan doen min of meer, nou het eerste lijkt mij om niet in extremen te denken. Welk gezond persoon denkt als oplossing aan het verkopen van zijn huis en het opgeven van zijn baan? Er zijn veel gradaties in oplossingen die minder extreem zijn en waarmee je jezelf niet extra verneukt.
Beetje nadenken en je niet al te veel laten leiden door je emoties zeg
Edit: zie nu dat het topic dus al een jaar oud is. Jezelf goed verneukt dus, is ook een vaardigheid
Door die reis te maken? Of bedoel je het feit dat ik hier al meer dan een jaar last van heb?quote:Op zaterdag 16 december 2017 19:45 schreef TheNightIsFullOfTerrors het volgende:
Jezelf goed verneukt blijkbaar
Nou ja je geeft aan dat je geen geld meer over hebt en weer bij je werkgever zit wat je niet wil. In mijn tekst schrijf ik dat ik zou zorgen dat het me beter lijkt dat je het financieel wat gezond houdt maar minder gaat werken etc. Lees nu dat je dat niet hebt gedaan en je nog kutter voelt dan eerder blijkbaar. Dus ja voor mij lijkt het dan alsof je jezelf verneukt hebt met een soort van idee dat zoiets je gaat helpen terwijl dat het dus niet echt deedquote:
[..]
Door die reis te maken? Of bedoel je het feit dat ik hier al meer dan een jaar last van heb?
Reizen is zeker geen wondermiddel. Dat heb ik zelf nooit verwacht, was nooit het doel en is ook niet uitgekomen. Sommige mensen zeggen wel eens dat een lange reis hun hele leven heeft veranderd, dat ze er sterker zijn geworden door te reizen, etc. Voor mij geldt dat niet. Ik ben nog steeds hetzelfde als ervoor. Het was een mooie tijd, maar het verandert voor mij niets permanent. De reis was voor mij vooral een test voor het maken van het een definitief besluit.quote:
Sommige mensen zien reizen echt als een wondermiddel, maar het is echt niet alsof je dan een compleet ander persoon wordt. Het kan zeker helpen om even uit de sleur te breken of je leven vanuit een ander perspectief te bekijken, maar ook niet meer dan dat. Als je (een beetje) depressief bent is het niet zo dat die gevoelens thuis blijven en je in het buitenland een nieuw leven begint.
Heb dat al bij verschillende mensen fout zien gaan. Weten niet zo goed wat ze willen of waar ze staan in het leven en gaan vervolgens een paar maanden backpacken in de hoop dat als ze terugkomen ze opeens weten wat ze willen gaan doen.
Het lijkt er vooral op dat je gewoon eenzaam bent TS, ook iets waar veel jonge mensen last van hebben in deze steeds meer individualistische wereld.
Ik ben eenzaam inderdaad. Het grote verschil tussen het normale leven en reizen is voornamelijk ook contacten. Tijdens het reizen ontmoette ik altijd mensen. Soms voor een avond, soms meerdere dagen. Daardoor was ik vrijwel nooit alleen. Thuis ben ik zo goed als elke avond en elk weekend alleen. Minder gaan werken alleen helpt niet, dat zal het juist erger maken. Er zou dan met name iets moeten veranderen in m'n privéleven, maar ik ben al tientallen jaren niet in staat om dat te doen.
Financieel is nog steeds wel gezond hoor. Maar na zo'n reis zonder inkomen, met doorlopende kosten in Nederland heb ik niet nog eens zo'n bedrag over om het op korte termijn opnieuw te doen. Dat betekent niet dat geen cent spaargeld meer heb en ik heb ook m'n overwaarde van m'n huis nog. In feite is er helemaal niets anders dan voor het reizen.quote:
[..]
Nou ja je geeft aan dat je geen geld meer over hebt en weer bij je werkgever zit wat je niet wil. In mijn tekst schrijf ik dat ik zou zorgen dat het me beter lijkt dat je het financieel wat gezond houdt maar minder gaat werken etc. Lees nu dat je dat niet hebt gedaan en je nog kutter voelt dan eerder blijkbaar. Dus ja voor mij lijkt het dan alsof je jezelf verneukt hebt met een soort van idee dat zoiets je gaat helpen terwijl dat het dus niet echt deed
Ik heb nooit gezegd dat ik de verwachting had om het hier mee op te lossen. Het was een testperiode als het ware om te bepalen voordat ik alles in Nederland zou opgeven.
Oke dan mijn excuses, ging wat te kort door de bocht dan.quote:
[..]
Financieel is nog steeds wel gezond hoor. Maar na zo'n reis zonder inkomen, met doorlopende kosten in Nederland heb ik niet nog eens zo'n bedrag over om het op korte termijn opnieuw te doen. Dat betekent niet dat geen cent spaargeld meer heb en ik heb ook m'n overwaarde van m'n huis nog. In feite is er helemaal niets anders dan voor het reizen.
Ik heb nooit gezegd dat ik de verwachting had om het hier mee op te lossen. Het was een testperiode als het ware om te bepalen voordat ik alles in Nederland zou opgeven.
Wat ga je nu doen de komende tijd?
Voorlopig werk ik weer. Ik ben ondertussen op zoek naar een nieuwe baan. Daarnaast denk ik dus na om definitief m'n werk op te zeggen en m'n huis te verkopen en dan voor langere tijd te gaan reizen. Besluit blijft moeilijk, want daarna zou ik wel echt een nieuwe start moeten maken indien ik weer naar Nederland kom. Verder weet ik dat m'n ouders het absoluut niet leuk zullen vinden. Dat vonden ze nu in eerste instantie al niet.quote:
[..]
Oke dan mijn excuses, ging wat te kort door de bocht dan.
Wat ga je nu doen de komende tijd?
Klopt. Maar als je in een hostel zit waar andere mensen zijn die op dezelfde plek zijn om leuke dingen te doen, dan is het bijzonder makkelijk om samen wat te gaan doen. Iedereen vraagt je mee of je vraagt zelf mensen mee. Die mensen zijn dan al om je heen. Hier thuis zit ik nu alleen. Aan wie zo ik moeten vragen om nu of morgen iets (wat?) samen te gaan doen?quote:Op zaterdag 16 december 2017 20:02 schreef HaverMoutKoekje het volgende:
Tijdens je reizen ontmoette je mensen doordat je je niet in je huis opsloot. Dat is een keuze.
Oke tjah. Ik begrijp het waarschijnlijk niet. De reis was vast leuk maar je gaf aan eigenlijk nog minder eraan toe te zijn dan een jaar geleden van wat ik las. Nu wil je je huis verkopen en dan weer hetzelfde doen en dan als die 2e keer ook niet werkt dan heb je niks meer min of meer?quote:
[..]
Voorlopig werk ik weer. Ik ben ondertussen op zoek naar een nieuwe baan. Daarnaast denk ik dus na om definitief m'n werk op te zeggen en m'n huis te verkopen en dan voor langere tijd te gaan reizen. Besluit blijft moeilijk, want daarna zou ik wel echt een nieuwe start moeten maken indien ik weer naar Nederland kom. Verder weet ik dat m'n ouders het absoluut niet leuk zullen vinden. Dat vonden ze nu in eerste instantie al niet.
Waar zie je dat staan?quote:
[..]
Oke tjah. Ik begrijp het waarschijnlijk niet. De reis was vast leuk maar je gaf aan eigenlijk nog minder eraan toe te zijn dan een jaar geleden van wat ik las. Nu wil je je huis verkopen en dan weer hetzelfde doen en dan als die 2e keer ook niet werkt dan heb je niks meer min of meer?
ik ben een ongelofelijke einzelgänger dus ben niet de juiste persoon om advies te geven hierover denk ik. Toch zie ik om mij heen vriendschappen ontstaan omdat mensen elkaar ontmoeten bijvoorbeeld op de sportschool of op werk en dan meer/andere dingen gaan ondernemen.quote:
[..]
Klopt. Maar als je in een hostel zit waar andere mensen zijn die op dezelfde plek zijn om leuke dingen te doen, dan is het bijzonder makkelijk om samen wat te gaan doen. Iedereen vraagt je mee of je vraagt zelf mensen mee. Die mensen zijn dan al om je heen. Hier thuis zit ik nu alleen. Aan wie zo ik moeten vragen om nu of morgen iets (wat?) samen te gaan doen?
Je vond moutainbiken leuk, ik kom heel veel groepjes tegen in weekend die in duinen of ander natuurgebied fietsen
quote:
quote:
Maar dan nu.. Nu is m'n geld op, nog een keer zoiets zit er simpelweg niet in. Ik ben weer aan het werk bij m'n oude werkgever, maar er is werkelijk waar geen zak aan. Voorheen had ik leuke collega's, nu geen. Nu is het gevoel uit de OP dus nog veel sterker. Ik voel me nu ik weer een paar weken terug ben zoals vanouds en misschien nog wel erger dan voordat ik weg ging.
Oh zo. Ik las je zin verkeerd. Ik dacht dat je bedoelde dat ik minder aan reizen toe was.quote:
Ik ben net terug, dus hoe het op lange termijn is, kan ik nog niet heel goed inschatten. Maar het werk is enorm verslechterd tov tijdens de OP. De laatste dagen voel ik me weer vrij eenzaam en verloren. Ik denk dat m'n gevoel thuis gelijk is, maar daarnaast zit ik met de slechten werksituatie erbij nu.
Oke tjah vraag mezelf toch af hoe slecht mijn eerste advies dan is. Minder werken en meer hobbies/dingen proberenquote:
[..]
Oh zo. Ik las je zin verkeerd. Ik dacht dat je bedoelde dat ik minder aan reizen toe was.
Ik ben net terug, dus hoe het op lange termijn is, kan ik nog niet heel goed inschatten. Maar het werk is enorm verslechterd tov tijdens de OP. De laatste dagen voel ik me weer vrij eenzaam en verloren. Ik denk dat m'n gevoel thuis gelijk is, maar daarnaast zit ik met de slechten werksituatie erbij nu.
Ik heb veel moeite om echte vriendschappen te maken en te behouden. Op het werk had ik leuke collega's. Daarmee gingen we wel eens stappen, maar vaak maar enkele keren per jaar. En dan nog is het elke keer een hele onderneming om al een klein groepje bij elkaar te krijgen, omdat iedereen vol zit met andere dingen. Behalve ik dan, ik kan altijd.quote:
[..]
ik ben een ongelofelijke einzelgänger dus ben niet de juiste persoon om advies te geven hierover denk ik. Toch zie ik om mij heen vriendschappen ontstaan omdat mensen elkaar ontmoeten bijvoorbeeld op de sportschool of op werk en dan meer/andere dingen gaan ondernemen.
Je vond moutainbiken leuk, ik kom heel veel groepjes tegen in weekend die in duinen of ander natuurgebied fietsen
Ik twijfel er niet aan dat het bij mezelf ligt, maar ik heb altijd het gevoel dat iedereen z'n vrienden al heeft en dat je verder alleen kennissen erbij kan krijgen. Ik mis gewoon een paar leuke mensen om me heen waar ik regelmatig wat mee kan doen en bijvoorbeeld ook spontaan. Niet drie maanden vooruit moeten plannen om een keer een biertje bij elkaar te kunnen drinken.
Tijdens reizen staat vrijwel iedereen hier voor open en kan je dus eigenlijk altijd iets met iemand doen.
Heel herkenbaar, maar bij mij komt het na die op-je-knieën-ervaring die op pagina 1 van dit topic genoemd is. Ik heb door omstandigheden tot 3 jaar terug ongeveer geen sociaal leven op kunnen bouwen en moest toen beginnen om mijn leven vanaf de grond op te bouwen.quote:
[..]
Klopt. Maar als je in een hostel zit waar andere mensen zijn die op dezelfde plek zijn om leuke dingen te doen, dan is het bijzonder makkelijk om samen wat te gaan doen. Iedereen vraagt je mee of je vraagt zelf mensen mee. Die mensen zijn dan al om je heen. Hier thuis zit ik nu alleen. Aan wie zo ik moeten vragen om nu of morgen iets (wat?) samen te gaan doen?
De praktische zaken zoals werk, huis etc. had ik gelukkig snel op de rails, maar daarna liep ik er ontzettend tegenaan dat ik niet zoals "normale" mensen vriendschappen op had kunnen bouwen van mijn 19e tot mijn 37e. Ik vloog tegen de muren op om iets te ondernemen, maar wist niet wat en vooral met wie.
Ik ben dus gewoon dingen alleen gaan doen. Naar concerten bijvoorbeeld. Ben alle vette bands die ik tot dat moment alleen op tv of Youtube kon beluisteren gaan bezoeken. Je loopt altijd wel tegen iemand aan om tegenaan te lullen. Ben in een band gaan spelen (je had het over muziek maken in je OP?) en dat is ook een manier om mensen te ontmoeten. Alle uren die ik ooit heb gestoken in het leren spelen van een instrument betalen zich nu uit op een andere manier die ik ooit gedacht had.
Ik ben ook intensief gaan sporten om a) meer energie te krijgen voor mezelf en b) wederom meer mensen te ontmoeten. Ik ben ook nog een sport gaan doen waar ik geen achtergrond in, voeling mee en eigenlijk ook geen talent voor heb, gewoon om mezelf te dwingen uit die comfort zone te komen. En het werkt!
Inmiddels ben ik blij als ik een avond op de bank zit. De eerste maanden dat ik het roer omgooide was het heel onwennig en spannend. Ik moest mezelf echt een schop onder mijn hol geven om in de auto te stappen om bijvoorbeeld in mijn eentje een concert te gaan bezoeken, maar ik heb er nog geen enkele keer spijt van gehad. Ik heb elke keer vette muziek geluisterd, mensen leren kennen, tips gekregen over andere bands, afspraken gescoord om iets anders te doen.
Ik denk dat het niet veel uitmaakt wat je doet, als je maar iets doet. Dus niet zitten prakkiseren wat nou een logische stap is (nieuwe baan, nog een reis, helemaal weg uit Nederland) maar gewoon die deur uitlopen naar iets wat je nooit zou doen.
Ik wil trouwens niet suggereren dat dit dé oplossing is die voor iedereen en dus ook voor TO werkt. Voor mij werkt het wel.
Voor mij viel het kwartje bij het besef dat je eerst moet investeren voordat je ergens iets uitkrijgt. Het is misschien niet altijd wat je in eerste instantie beoogde, maar je wordt er eigenlijk nooit slechter van, je haalt er altijd iets uit al is het maar een matige ervaring
Dus probeerde ik meer initiatief te tonen. Als je in een bandje wilt aanrommelen, dan ga je andere muzikanten zoeken en een oefenruimte regelen. Wordt dat niks, dan is dat maar zo. Ik ben eerst ook op een sport gegaan waar het me niet beviel. Keuzes en dingen zijn niet zaligmakend en zeker niet allesbepalend. Er is werkelijk weinig dat alles ineens anders maakt en je leven Het Enige Ware Geluk maakt.
Je kunt het eigenlijk bijna niet fout doen als je maar iets (anders) doet.
Voor mij viel het kwartje bij het besef dat je eerst moet investeren voordat je ergens iets uitkrijgt. Het is misschien niet altijd wat je in eerste instantie beoogde, maar je wordt er eigenlijk nooit slechter van, je haalt er altijd iets uit al is het maar een matige ervaring
Dus probeerde ik meer initiatief te tonen. Als je in een bandje wilt aanrommelen, dan ga je andere muzikanten zoeken en een oefenruimte regelen. Wordt dat niks, dan is dat maar zo. Ik ben eerst ook op een sport gegaan waar het me niet beviel. Keuzes en dingen zijn niet zaligmakend en zeker niet allesbepalend. Er is werkelijk weinig dat alles ineens anders maakt en je leven Het Enige Ware Geluk maakt.
Je kunt het eigenlijk bijna niet fout doen als je maar iets (anders) doet.
Ik denk dat je zeker gelijk hebt. Maar het is vooral het laatste: ik weet het gewoon niet. Het is geen onwil, maar ik weet het echt niet.quote:
[..]
Heel herkenbaar, maar bij mij komt het na die op-je-knieën-ervaring die op pagina 1 van dit topic genoemd is. Ik heb door omstandigheden tot 3 jaar terug ongeveer geen sociaal leven op kunnen bouwen en moest toen beginnen om mijn leven vanaf de grond op te bouwen.
De praktische zaken zoals werk, huis etc. had ik gelukkig snel op de rails, maar daarna liep ik er ontzettend tegenaan dat ik niet zoals "normale" mensen vriendschappen op had kunnen bouwen van mijn 19e tot mijn 37e. Ik vloog tegen de muren op om iets te ondernemen, maar wist niet wat en vooral met wie.
Ik heb wel dingen geprobeerd ook naar aanleiding van dit soort topics (account heb ik al een jaar of 8 en daarvoor een andere), maar dat heeft tot nu toe niet geholpen. Starten met een muziekinstrument was daar één van, heb ook een tijdje een teamsport gedaan, gaan hardlopen, het reizen.
Tot nu toe heeft het me alleen niet geholpen. Enerzijds is het een soort van demotivatie waarom ik niet nog iets nieuws probeer, maar anderzijds zou ik ook echt gewoon niet weten wat nu weer.
Lijkt me op zich gaaf, maar ik ben op m'n 24e begonnen, heb nooit les gehad en ook niet echt veel geoefend. Ik woon ook nog steeds niet in een vrijstaand huis, dus buren zijn ook een probleem om te oefenen.quote:Ik ben dus gewoon dingen alleen gaan doen. Naar concerten bijvoorbeeld. Ben alle vette bands die ik tot dat moment alleen op tv of Youtube kon beluisteren gaan bezoeken. Je loopt altijd wel tegen iemand aan om tegenaan te lullen. Ben in een band gaan spelen (je had het over muziek maken in je OP?) en dat is ook een manier om mensen te ontmoeten.
quote:Alle uren die ik ooit heb gestoken in het leren spelen van een instrument betalen zich nu uit op een andere manier die ik ooit gedacht had.
Ik ben ook intensief gaan sporten om a) meer energie te krijgen voor mezelf en b) wederom meer mensen te ontmoeten. Ik ben ook nog een sport gaan doen waar ik geen achtergrond in, voeling mee en eigenlijk ook geen talent voor heb, gewoon om mezelf te dwingen uit die comfort zone te komen. En het werkt!
Inmiddels ben ik blij als ik een avond op de bank zit. De eerste maanden dat ik het roer omgooide was het heel onwennig en spannend. Ik moest mezelf echt een schop onder mijn hol geven om in de auto te stappen om bijvoorbeeld in mijn eentje een concert te gaan bezoeken, maar ik heb er nog geen enkele keer spijt van gehad. Ik heb elke keer vette muziek geluisterd, mensen leren kennen, tips gekregen over andere bands, afspraken gescoord om iets anders te doen.
Ik denk dat het niet veel uitmaakt wat je doet, als je maar iets doet. Dus niet zitten prakkiseren wat nou een logische stap is (nieuwe baan, nog een reis, helemaal weg uit Nederland) maar gewoon die deur uitlopen naar iets wat je nooit zou doen.
Ik zei ook al dat ik absoluut niet de garantie kan geven dat het voor een ander en dus jou ook zo werkt. Ik vind eigenlijk dat je al ontzettend voortvarend bent geweest door gewoon je boeltje te pakken en te gaan reizen.quote:
[..]
Ik denk dat je zeker gelijk hebt. Maar het is vooral het laatste: ik weet het gewoon niet. Het is geen onwil, maar ik weet het echt niet.
Ik heb wel dingen geprobeerd ook naar aanleiding van dit soort topics (account heb ik al een jaar of 8 en daarvoor een andere), maar dat heeft tot nu toe niet geholpen. Starten met een muziekinstrument was daar één van, heb ook een tijdje een teamsport gedaan, gaan hardlopen, het reizen.
Tot nu toe heeft het me alleen niet geholpen. Enerzijds is het een soort van demotivatie waarom ik niet nog iets nieuws probeer, maar anderzijds zou ik ook echt gewoon niet weten wat nu weer.
Het is misschien niet geworden wat je ervan gehoopt hebt, maar je hebt er denk ik toch nuttige dingen uit gehaald. Je weet nu dat er een verschil zit voor jouw beleving van het leven als je elke dag sociale dingen doet. Op reis ging dat alleen spontaner doordat je er dan snel iets van kunt maken met andere reizigers, zo hap snap bij gelegenheid. Thuis blijkt dat dus moeilijker, en zo zit je weer op hetzelfde punt als eerst.
Zelf merk ik dat ik erg "opknap" van sociale dingen ook al ben ik nogal onhandig op dat vlak. Ik moet mezelf er vaak toe dwingen eigenlijk, maar heb daar dan nooit spijt van. Is er -bijvoorbeeld- een kroeg in de buurt waar het een optie is bij het meubilair te gaan horen. Of ik noem maar iets een dartvereniging? Fok die pijltjes en de score, het gaat om het gezelschap. Ken je nieuwe mensen leren kennen? Of is lid worden van een politieke partij iets voor je? Het zijn allemaal maar voorbeelden he, het gaat erom dat je een sociale kring opbouwt.
Ik heb bijna 10 jaar niet kunnen spelen en ben echt ook niet geweldig goed. Ik ben een vrouw van 40, dus dan is het echt aanrommelen voor de lol geworden en niet het najagen van de droom om een rockgodin te worden.quote:[..]
Lijkt me op zich gaaf, maar ik ben op m'n 24e begonnen, heb nooit les gehad en ook niet echt veel geoefend. Ik woon ook nog steeds niet in een vrijstaand huis, dus buren zijn ook een probleem om te oefenen.
Speel je electrisch? Want dat kun je behoorlijk zacht instellen toch? Je hoeft ook niet per se zelf te spelen, want als je bijvoorbeeld een bepaalde band goed vindt, kun je online mensen vinden die die ook leuk vinden en zo nieuwe contacten vinden.Opnieuw, ik heb de wijsheid niet in pacht, maar wel de wetenschap dat ik er persoonlijk altijd wel iets uithaal, al is het de les dat ik darten echt kut vind. Het is niet erg als het niet leuk uitpakt. Wat wel erg is, is dat jij de motivatie om iets nieuws te proberen echt goed kwijt lijkt te zijn nadat je er zoveel moeite en hoop in hebt gestoken. Ik begrijp het wel hoor, maar ik hoop dat je jezelf nog een paar schoppen onder de kont kunt geven alleen. Die comfort zone kun je ook uitkomen zonder naar Nepal te hoeven reizen hoop ik.
Als laatste heb ik de ervaring dat het voor mij een slok op een borrel heeft gescheeld om mijn reistijd te verkorten. Ik heb jaren twee uur per dag minstens gereisd naar het werk, dat is nu een half uurtje geworden en soms thuiswerken. Werkt voor mij een stuk beter qua balans. Is dat voor jou een optie?
Precies wat Qarrad zegt, je hebt gewoon een schop onder je kont nodig, maar dat moet je wel zelf doen.
Oude user in een nieuw jasje.
Probeer het leven wat minder serieus te nemen, en zeker het feit dat je je kut voelt. Hoe meer je denkt dat je gelukkig moet zijn hoe meer dat juist niet lukt. Wie de zoektocht naar geluk staakt merkt juist dat het geluk binnenstroomt.
Oh btw misschien kun je een tijdje in hostels werken abroad.
Oh btw misschien kun je een tijdje in hostels werken abroad.
Kick nummer drie.
Sinds de OP:
• Korte backpackreis gemaakt van 3 weken als try-out. Leuke dingen gedaan, maar erg onwennig, uiteindelijk blij dat ik weer naar huis ging.
• Weer gaan werken, situatie op werk enorm verslechterd.
• Nav de werksituatie bij een psycholoog gelopen en na 25 sessies weggestuurd omdat ze niets voor me konden betekenen.
• Onbetaald verlof kunnen nemen, backpackreis van 4.5 maanden gemaakt. Goed bevallen, veel plezier gehad.
• Weer gaan werken bij oude werkgever, ondertussen naar nieuw werk gezocht.
• Inmiddels een klein half jaar in een nieuwe baan.
En dan.. dan blijft de vraag van de topic titel gewoon staan eigenlijk. M'n nieuwe werk is minder spannend dan m'n oude werk. Ik werk minder uren, minder verantwoordelijkheden en heb minder reistijd. Helaas voor m'n hoofdpijn maakt het niet uit. Dat is er nog steeds vrijwel altijd en zeker ook de weekend hoofdpijn. De extra tijd die ik heb, gebruikt ik om een taal te leren. Wellicht nog eens handig voor als ik weer ga reizen of definitief verhuis naar een ander land. Doordat m'n werk nu een stuk minder voorstelt, haal ik daar veel minder voldoening uit en ben ik in feite nog ongelukkiger dan ik al was. Niet zozeer in m'n eigen tijd, dat is gelijk gebleven, maar wel onder werktijd.
Ik vraag me nog steeds elke dag af of ik m'n huis niet moet verkopen en echt lang moet gaan reizen. Ik zou m'n reis kunnen oppakken waar ik was gebleven en vanaf daar in principe gewoon verder gaan reizen. Complicerende factor sinds de OP, is dat m'n ouders ouder worden en dat het vooral bij m'n bij pa qua gezondheid niet zo goed zit. Ik weet niet zo goed wat ik daar mee aan moet. Het kan nog heel lang goed gaan, maar het kan ook zo over zijn. Ik zou me heel schuldig voelen als ik weg zou gaan en hem vervolgens niet meer zou zien.
Het liefst zou ik nog steeds horen dat ik zelf een ernstige ziekte zou hebben en nog maar een aantal weken te leven heb, dan hoef ik zelf die keuze niet te maken en dat zou echt als een bevrijding voelen.
Sinds de OP:
• Korte backpackreis gemaakt van 3 weken als try-out. Leuke dingen gedaan, maar erg onwennig, uiteindelijk blij dat ik weer naar huis ging.
• Weer gaan werken, situatie op werk enorm verslechterd.
• Nav de werksituatie bij een psycholoog gelopen en na 25 sessies weggestuurd omdat ze niets voor me konden betekenen.
• Onbetaald verlof kunnen nemen, backpackreis van 4.5 maanden gemaakt. Goed bevallen, veel plezier gehad.
• Weer gaan werken bij oude werkgever, ondertussen naar nieuw werk gezocht.
• Inmiddels een klein half jaar in een nieuwe baan.
En dan.. dan blijft de vraag van de topic titel gewoon staan eigenlijk. M'n nieuwe werk is minder spannend dan m'n oude werk. Ik werk minder uren, minder verantwoordelijkheden en heb minder reistijd. Helaas voor m'n hoofdpijn maakt het niet uit. Dat is er nog steeds vrijwel altijd en zeker ook de weekend hoofdpijn. De extra tijd die ik heb, gebruikt ik om een taal te leren. Wellicht nog eens handig voor als ik weer ga reizen of definitief verhuis naar een ander land. Doordat m'n werk nu een stuk minder voorstelt, haal ik daar veel minder voldoening uit en ben ik in feite nog ongelukkiger dan ik al was. Niet zozeer in m'n eigen tijd, dat is gelijk gebleven, maar wel onder werktijd.
Ik vraag me nog steeds elke dag af of ik m'n huis niet moet verkopen en echt lang moet gaan reizen. Ik zou m'n reis kunnen oppakken waar ik was gebleven en vanaf daar in principe gewoon verder gaan reizen. Complicerende factor sinds de OP, is dat m'n ouders ouder worden en dat het vooral bij m'n bij pa qua gezondheid niet zo goed zit. Ik weet niet zo goed wat ik daar mee aan moet. Het kan nog heel lang goed gaan, maar het kan ook zo over zijn. Ik zou me heel schuldig voelen als ik weg zou gaan en hem vervolgens niet meer zou zien.
Het liefst zou ik nog steeds horen dat ik zelf een ernstige ziekte zou hebben en nog maar een aantal weken te leven heb, dan hoef ik zelf die keuze niet te maken en dat zou echt als een bevrijding voelen.
Ga even dromen. Stel dat er even geen anderen bestaan, geen mensen waar je rekening mee hoeft te houden, geen maatschappij die iets van je verwacht, geen norm die een bepaalde status stelt. En stel dat er geen beperkingen waren (huis, baan, etc). Stel dat jij het gewoon helemaal voor het zeggen had voor jouw leven. Wat zou je dan ten diepste willen?
[ Bericht 5% gewijzigd door Postbus100 op 04-08-2018 22:41:36 ]
[ Bericht 5% gewijzigd door Postbus100 op 04-08-2018 22:41:36 ]
Somebody that I used to know
Dan kom ik toch op hetgeen uit de OP: een lang reis maken. En dan het liefst samen met iemand en per voet of per fiets.
Ga het verwezenlijken. Stel een doel, maak een plan, tref voorbereidingen. En wat daarna komt, zie je dan wel weer.quote:Op zaterdag 4 augustus 2018 22:37 schreef OngeschiktX het volgende:
Dan kom ik toch op hetgeen uit de OP: een lang reis maken. En dan het liefst samen met iemand en per voet of per fiets.
En wat betreft je huis wel of niet verkopen: wat je ook kiest, doe het weloverwogen.
Somebody that I used to know
Ik snap je wel, zou haast zeggen doen we samen, maar helaas is dat dan voor mij weer financieel weer een soort van onmogelijkheidquote:
Dan kom ik toch op hetgeen uit de OP: een lang reis maken. En dan het liefst samen met iemand en per voet of per fiets.
Do what you love, love what you do!
Weet trouwens niet hoe oud je bent, maar deze gozer heeft het met behulp van sponsors voor elkaar gebokst (waar overigens ook nadelen aan zaten, daar niet van)
Somebody that I used to know
Je kunt zoveel reizen als je wil, je neemt jezelf gewoon mee.
Al die dingen van andere culturen, andere impulsen, andere invloeden. Klopt 100% allemaal. Het doet een mens goed om uit de normale omgeving weg te gaan. Maar uiteindelijk kom je jezelf keer op keer tegen, TS. En als ik het zo lees, doe je best veel leuke dingen en heb je helemaal geen verkeerd leven. Het zit 'm meer in jouw gitzwarte kijk erop. Zodra jij tevreden bent met je eigen gezelschap, zal het leven lichter aanvoelen. Ik weet eigenlijk niet of er een praktische oplossing is voor je.
Mijn chiropractor had veel hoofdpijn. Zijn zus heeft hem er vanaf geholpen door een paar kraaksessies, waardoor hij besloot chiropractor te worden. Dat is het enige praktische advies dat ik weet.
Al die dingen van andere culturen, andere impulsen, andere invloeden. Klopt 100% allemaal. Het doet een mens goed om uit de normale omgeving weg te gaan. Maar uiteindelijk kom je jezelf keer op keer tegen, TS. En als ik het zo lees, doe je best veel leuke dingen en heb je helemaal geen verkeerd leven. Het zit 'm meer in jouw gitzwarte kijk erop. Zodra jij tevreden bent met je eigen gezelschap, zal het leven lichter aanvoelen. Ik weet eigenlijk niet of er een praktische oplossing is voor je.
Mijn chiropractor had veel hoofdpijn. Zijn zus heeft hem er vanaf geholpen door een paar kraaksessies, waardoor hij besloot chiropractor te worden. Dat is het enige praktische advies dat ik weet.
Resistance is futile.
Ben begin 30. Als ik zoiets zou doen, dan heb ik de overwaarde van m'n huis nodig op spaargeld alleen gaat dat niet lukken. Verkopen zou de enige optie zijn. Voordeel momenteel is natuurlijk de compleet idiote huizenprijzen, dus daar kan ik aardig lang van op reis.quote:Op zaterdag 4 augustus 2018 22:40 schreef Postbus100 het volgende:
Weet trouwens niet hoe oud je bent, maar deze gozer heeft het met behulp van sponsors voor elkaar gebokst (waar overigens ook nadelen aan zaten, daar niet van)
Ik ben op een van die reizen iemand tegen gekomen die van Alaska naar zuid Argentinië aan het fietsen was, dat lijkt me heel gaaf. Of een van die voetreizen die Levison Wood heeft gemaakt. Lengte van de Nijl, Himalaya van west naar oost en Mexico naar Colombia geloof ik.quote:
Oh ja, kijk The Last Shaman op Netflix, gaat over een jonge gast die suïcidaal is en uiteindelijk bij een sjamaan uitkomt voor een ayahuesca behandelprogramma. Met name de valkuilen worden belicht, maar hij knapte er uiteindelijk zowaar van op.
Resistance is futile.
Draai het eens om. Ipv met alles wat je hebt te gaan reizen, juist gaan reizen met niks. Dan moet je wel en ben je volledig op je zelf aangewezen. Duizende voorbeelden van mensen waar het geholpen heeft.
Alle hoeren kunnen vertrekken, zolang de man nog z'n handen heeft om zelf te kunnen trekken.
Never underestimate the power of stupid people in a large group
Never underestimate the power of stupid people in a large group
En dan kom je terug. Op wat voor verandering hoop je? Ik bedoel dit niet cynisch, reizen kan wel degelijk je perspectief op het leven veranderen, maar uiteindelijk is het ook een soort vlucht. Het moet wel leiden tot ook in het normale leven weer kunnen genieten van war je hebt en daae kleinere doelen nastreven.quote:
Dan kom ik toch op hetgeen uit de OP: een lang reis maken. En dan het liefst samen met iemand en per voet of per fiets.
Het lijkt heel simpel. Op reis ontmoet je nieuwe mensen, je vindt dat leuk en ervaart minder dat je alles maar saai is. Je lijkt voorzichtig te genieten.
En dan kom je terug en je werk is kut. Maar ja je moet toch wat als hypotheekslaaf, tenminste dat denk je zelf.
Volgens mij is de oplossing simpel. Ga een andere baan zoeken. En dan bedoel ik een echt totaal andere baan. Iets waarbij je regelmatig in contact komt met veel andere mensen. Waarom wordt je geen gids ofzo? Tijdens mijn studententijd wad ik rondvaartschipper, ik vond dat een geniale baan. Je spreekt continu mensen van over de hele wereld, de werkdruk is laag en eigenlijk heb je helemaal niet het gevoel dat je aan het werk bent. Als je voor jezelf zoiets kunt vinden weet je wat je moet doen. Waarschijnlijk betaalt het minder goed, maar fuck die baan die je nu ongelukkig maakt en die hypotheek. Je bent pas rijk als je gelukkig bent.
En dan kom je terug en je werk is kut. Maar ja je moet toch wat als hypotheekslaaf, tenminste dat denk je zelf.
Volgens mij is de oplossing simpel. Ga een andere baan zoeken. En dan bedoel ik een echt totaal andere baan. Iets waarbij je regelmatig in contact komt met veel andere mensen. Waarom wordt je geen gids ofzo? Tijdens mijn studententijd wad ik rondvaartschipper, ik vond dat een geniale baan. Je spreekt continu mensen van over de hele wereld, de werkdruk is laag en eigenlijk heb je helemaal niet het gevoel dat je aan het werk bent. Als je voor jezelf zoiets kunt vinden weet je wat je moet doen. Waarschijnlijk betaalt het minder goed, maar fuck die baan die je nu ongelukkig maakt en die hypotheek. Je bent pas rijk als je gelukkig bent.
quote:Op zondag 5 augustus 2018 08:28 schreef viceversa het volgende:
[..]
En dan kom je terug. Op wat voor verandering hoop je? Ik bedoel dit niet cynisch, reizen kan wel degelijk je perspectief op het leven veranderen, maar uiteindelijk is het ook een soort vlucht. Het moet wel leiden tot ook in het normale leven weer kunnen genieten van war je hebt en daae kleinere doelen nastreven.
Voor beide reacties: Ik ga dus zeker niet op reis met het idee dat ik daardoor verander, een andere kijk op het leven krijg en daarna opeens weer gelukkig verder ga leven. Die verwachting had ik de laatste twee keer niet en dat is ook niet zo gelopen. Als ik zou gaan, doe ik dat, omdat ik meer kan genieten tijdens het reizen en dus op die manier m'n leven hopelijk iets gelukkiger kan doorbrengen.quote:
Het lijkt heel simpel. Op reis ontmoet je nieuwe mensen, je vindt dat leuk en ervaart minder dat je alles maar saai is. Je lijkt voorzichtig te genieten.
En dan kom je terug en je werk is kut. Maar ja je moet toch wat als hypotheekslaaf, tenminste dat denk je zelf.
Volgens mij is de oplossing simpel. Ga een andere baan zoeken. En dan bedoel ik een echt totaal andere baan. Iets waarbij je regelmatig in contact komt met veel andere mensen. Waarom wordt je geen gids ofzo? Tijdens mijn studententijd wad ik rondvaartschipper, ik vond dat een geniale baan. Je spreekt continu mensen van over de hele wereld, de werkdruk is laag en eigenlijk heb je helemaal niet het gevoel dat je aan het werk bent. Als je voor jezelf zoiets kunt vinden weet je wat je moet doen. Waarschijnlijk betaalt het minder goed, maar fuck die baan die je nu ongelukkig maakt en die hypotheek. Je bent pas rijk als je gelukkig bent.
De laatste vakantie heb ik er in eerste instantie helemaal geen last van gehad, dus gewoon nul dagen. Alleen tegen het einde toen ik weer een terugticket had, kwam het weer, maar nog steeds minder erg dan hier in Nederland.quote:
Was de hoofdpijn er ook tijdens je backpack vakanties?
Hoe bedoel je reizen met alles dat ik heb? Ik wil niet van luxe hotel naar luxe hotel gaan reizen mocht je dat bedoelen. De laatste keer ook veel met bussen gedaan en van hostel naar hostel gegaan. Nu heb ik het over een voet- of fietsreis.quote:
Draai het eens om. Ipv met alles wat je hebt te gaan reizen, juist gaan reizen met niks. Dan moet je wel en ben je volledig op je zelf aangewezen. Duizende voorbeelden van mensen waar het geholpen heeft.
Ik kan op zich prima van m'n spaargeld een tijdje goedkoop op reis. Wat dan weer niet kan is van m'n spaargeld een tijdje goedkoop op reis en tegelijkertijd m'n vaste lasten hier in Nederland betalen. Dus om die reden zou ik m'n huis moeten verkopen, niet om een of andere glamourvakantantie te kunnen houden van de overwaarde.
Tja, ik ben ook maar opgezadeld met mezelf. Ik had het liever niet gehad, maar dit is opgelegd aan me. En tijdens de vorige reis had ik aanzienlijk minder last van mezelf dan hier tijdens het gewone leven. Inmiddels na ruim een half jaar ook ervaren dat ik niet verander door het reizen, dus ik moet het puur hebben van tijdens het reizen zelf.quote:
Je kunt zoveel reizen als je wil, je neemt jezelf gewoon mee.
Al die dingen van andere culturen, andere impulsen, andere invloeden. Klopt 100% allemaal. Het doet een mens goed om uit de normale omgeving weg te gaan. Maar uiteindelijk kom je jezelf keer op keer tegen, TS. En als ik het zo lees, doe je best veel leuke dingen en heb je helemaal geen verkeerd leven. Het zit 'm meer in jouw gitzwarte kijk erop. Zodra jij tevreden bent met je eigen gezelschap, zal het leven lichter aanvoelen. Ik weet eigenlijk niet of er een praktische oplossing is voor je.
Mijn chiropractor had veel hoofdpijn. Zijn zus heeft hem er vanaf geholpen door een paar kraaksessies, waardoor hij besloot chiropractor te worden. Dat is het enige praktische advies dat ik weet.
Het enige wat gaat werken is jezelf accepteren zoals je bent en van daaruit ergens je best voor doen als je iets wilt bereiken.quote:
[..]
Tja, ik ben ook maar opgezadeld met mezelf. Ik had het liever niet gehad, maar dit is opgelegd aan me. En tijdens de vorige reis had ik aanzienlijk minder last van mezelf dan hier tijdens het gewone leven. Inmiddels na ruim een half jaar ook ervaren dat ik niet verander door het reizen, dus ik moet het puur hebben van tijdens het reizen zelf.
Zoals oma ooit zei: de gebraden kippetjes komen je mond niet invliegen.
Whatever...
Nee ik zeg ook niet dat je die verwachting had. Ik lees wat je anders doet op vakantie dan op je werk. Het verschil lijkt te zijn dat je nieuwe dingen doet en nieuwe mensen ontmoet.quote:
[..]
[..]
Voor beide reacties: Ik ga dus zeker niet op reis met het idee dat ik daardoor verander, een andere kijk op het leven krijg en daarna opeens weer gelukkig verder ga leven. Die verwachting had ik de laatste twee keer niet en dat is ook niet zo gelopen. Als ik zou gaan, doe ik dat, omdat ik meer kan genieten tijdens het reizen en dus op die manier m'n leven hopelijk iets gelukkiger kan doorbrengen.
Als je een levensstijl vindt waarbij je dat kunt doen ga je denk ik geluk vinden. Vandaar mijn suggestie om gids te worden om op die manier veel mensen te ontmoeten die ook een leuke tijd hebben.
Hoe heb je trouwens bijzondere momenten op reis ervaren? Ik was single toen ik backpackbestemming en soms miste ik, ondanks dat je altijd met anderen op pad bent, een maatje om die mooie dingen mee te delen. Heb je dat ook gehad of herken je dat niet?
gelukkig niet zegquote:
[..]
Zoals oma ooit zei: de gebraden kippetjes komen je mond niet invliegen.
Misschien op reis gaan met als doel om uit te zoeken waar je voldoening uit haalt? Dan kan je bij terugkomst vervolgstappen zetten in plaats van dat je zonder antwoord in je oude leven terecht komt.
Somebody that I used to know
En jezelf niet zien als vaststaand. Genoeg mogelijkheden tot self improvement. Kan ook mooie doelen met zich meebrengen. Iets waar je naartoe streeft.quote:
[..]
Het enige wat gaat werken is jezelf accepteren zoals je bent en van daaruit ergens je best voor doen als je iets wilt bereiken.
Zoals oma ooit zei: de gebraden kippetjes komen je mond niet invliegen.
Ik hwb niet alles gelezen, maar is het niet op een of andere manier mogelijk om van reizen je werk te maken? Dus een baan kiezen waarbij je veel reist, of een baan kiezen die je als ZZP'er overal zou kunnen doen? of een baan in de toerisme-sector? Of als Zzp'er gaan werken en je woonlasten verlagen zodat je 1 a 2 maanden per jaar kan reizen?
Dat lijkt me een wat structureler dan nu alles opgeven zonder plan en iets wat je mogelijk ook langer volhoudt.
Dat lijkt me een wat structureler dan nu alles opgeven zonder plan en iets wat je mogelijk ook langer volhoudt.
Zal zeker waar zijn, maar hoe? Hoe ga ik accepteren zoals ik ben? Ik heb nogal een pleuris hekel aan mezelf, ondanks dat ik van alles heb (in het goede land geboren, goede opleiding, financieel prima), ben ik doodongelukkig en lijk ik nergens van te kunnen genieten. In feite ben ik gewoon een heel naar ondankbaar persoon.quote:
[..]
Het enige wat gaat werken is jezelf accepteren zoals je bent en van daaruit ergens je best voor doen als je iets wilt bereiken.
Zoals oma ooit zei: de gebraden kippetjes komen je mond niet invliegen.
Aha op die manier. Zo had ik het niet gelezen, sorry. Ik weet niet of perse iets met mensen doen wat voor mij is, ik ben niet zo'n sociaal persoon. Dat zullen anderen zoals m'n ouders ook kunnen beamen. Ik heb nooit veel vrienden gehad en al helemaal niet weten te behouden. Overigens had ik vooral in m'n vorige baan veel contacten met allerlei mensen uit verschillende bedrijven. Wel zakelijk, dus heel anders dan mensen die een dagje uit zijn.quote:
[..]
Nee ik zeg ook niet dat je die verwachting had. Ik lees wat je anders doet op vakantie dan op je werk. Het verschil lijkt te zijn dat je nieuwe dingen doet en nieuwe mensen ontmoet.
Als je een levensstijl vindt waarbij je dat kunt doen ga je denk ik geluk vinden. Vandaar mijn suggestie om gids te worden om op die manier veel mensen te ontmoeten die ook een leuke tijd hebben.
Daar heb ik niet zo veel last van gehad eigenlijk. Ik heb nooit iemand gehad om dat soort dingen mee te delen, dus dat ben ik sowieso niet gewend denk ik. Sociaal media doe ik verder ook niet aan. Ik heb alleen af en toe eens een paar foto's naar m'n ouders gestuurd.quote:Hoe heb je trouwens bijzondere momenten op reis ervaren? Ik was single toen ik backpackbestemming en soms miste ik, ondanks dat je altijd met anderen op pad bent, een maatje om die mooie dingen mee te delen. Heb je dat ook gehad of herken je dat niet?
Doorgaan, stoppen of alles compleet omgooien?
