Ik zoek al minimaal 10 jaar naar een vriendin, en al die jaren helaas zonder resultaat.
Bijna al mijn vrienden hebben allang een vriendin, en enkele hebben zelfs al een gezinnetje met een kind.
Laatst was ik dus bij een oude vriend op bezoek, wat een leuke vrouw en kind, huilend en schreeuwend ben ik naar huis gereden, niet alleen van jaloezie, maar ook gewoon omdat ik begrijp dat iedereen in een nieuwe fase zit, en ik nog steeds ben blijven hangen in het vrijgezelle leven, en eigenlijk totaal niets heb bereikt, geen spaarrekening, geen vrienden, geen vriendin.
(geen spaargeld omdat ik al de extra's opmaak een betaalde seks...)
En het vrijgezelle leven kan misschien erg leuk zijn, maar niet voor iemand die er al jaren gedwongen in zit.
Mijn enige contact ooit met een vrouw is via prostitutie. Dit weten mensen in mijn omgeving ook, omdat ik een persoon ben die er vrij makkelijk over praat, en de meeste keuren het sterk af, maar als ik zoiets nooit zou doen, dan had ik denk ik allang een einde aan mijn leven gemaakt.
Omdat ik gewoon zo intens verlang naar een meisje.
Gisteravond stond ik bij de bar zoals elke vrijdag en zaterdagavond, en naast mij kwam een meisje staan, ik had mijn elleboog hangend op de tafel gelegd, en zei kwam dus met haar arm tegen mijn arm aan, en gegeven moment zat haar hele blote arm tegen mijn arm aan... Dat moment.. dat zachte gevoel, dat je 1 op 1 cm tegen een meisje aan zit, al is het je arm.. voor mij is het al een moment waar ik continu aan terug denk, en misschien is het voor haar iets wat ze niet eens bewust heeft meegemaakt.
Ik heb hulp gezocht voor mijn problemen bij een psycholoog, en ze leert me wel een beetje leren relativeren, en denken hoe een ander meisje denkt e.d maar het heeft niet het resultaat waar ik op hoopte, wel heeft ze me gedeeltelijk kunnen terug brengen van het plan om met een hoge snelheid tegen een boom te rijden, want die neiging heb ik elke avond als ik terug rijd van het stappen, omdat ik woedend ben op mezelf, dat ik nooit beet heb, en dat ik dan wel walgelijk moet zijn als geen meisje me ziet staan, en dat het me nooit zal lukken.
Ik heb autisme, (PDD-NOS), Een angststoornis, en kan niet zo erg tegen onverwachte situaties, een meisje spontaan aanspreken zal mij dus niet lukken, het zou theoretisch lukken, maar ik ken mezelf goed genoeg, en weet zeker dat ik met trillende stem zou spreken, en dat ik niet uit m'n woorden zal kunnen komen (Dat heb ik altijd als ik gespannen ben).
Datingsites doe ik allemaal, er gaan 10 tallen berichten per dag uit, maar zonder resultaat tot nu toe.
Stappen maakt mij niet gelukkig maar ongelukkig, doe het alleen om een meisje te scoren wat nooit lukt
Het vrijgezelle leven maakt mij wanhopig en depressief
Het zorgt ervoor dat ik mezelf overbodig voel op deze wereld, en het schetst een beeld dat niemand mij wilt...
Maar ik ben een doorzetter, ik wil het niet laten rusten, want als ik eenmaal oud ben ga ik daar ongelooflijk veel spijt van hebben, dus ik wil zo graag doorzetten....
Om mijn droom te bereiken.
Ik heb steeds vaker het idee dat ''plan Z'' is aangebroken, mijn laatste plan, en dat is een meisje halen uit het buitenland.
Mijn voorkeur? Blond...
Een meisje uit Oekraïne of Rusland zou echt mijn droom zijn..
Anderen optie is een meisje uit Thailand.
Wat heb ik een meisje te bieden?
- Veel liefde
- Iemand die voorwaardelijk achter haar blijft staan, en die trouw is.
Heb wel een wajong uitkering, (1050 per maand).
Dus ik weet niet of ik financieel genoeg te bieden heb voor zo'n vrouw....
En of je uberhaupt iemand naar NL mag halen als je zelf geen minimumloon verdiend..
Wat denken jullie, zou ik mezelf in deze weg slaan?
Of zal ik alles opgeven het zoeken, en mezelf berusten in het feit dat ik altijd alleen zal blijven..
Bedankt alvast voor het meedenken!!!