R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hallo allemaal,
Mijn beste vriendin heeft begin van dit jaar een einde gemaakt aan haar leven. Ik ben met heel veel vragen achtergebleven en hoop hier wat antwoorden te vinden in jullie verhalen.
Ik ben nu bezig met vooronderzoek voor mijn afstudeerproject aan de Nederlandse Filmacademie. Ik maak daar documentaires, en wil dit onderwerp gebruiken voor mijn laatste film. De vragen waarmee ik achterbleef na het verlies van mijn beste vriendin zullen de rode draad gaan vormen in mijn film. Ik ben nooit boos op haar geweest en wil daarom ook geen kritische film maken over zelfdoding. Ik wil een documentaire maken die de bespreekbaarheid van dit onderwerp verbetert en het taboe dat er vaak nog op rust doorbreekt.
Ik hoop daarom in contact te komen met mensen die bijna nabestaande zijn geworden en hun verhaal of ervaring met mij zouden willen delen. Ik ben benieuwd naar jullie ideeën over zo’n gebeurtenis en of de bespreekbaarheid van het onderwerp zou kunnen bijdragen aan de verwerking of het verkleinen van de enorme shock die je te verduren krijgt. Uiteraard blijven al jullie verhalen anoniem en zal ik hier nooit zomaar iets van gebruiken. Het gaat mij er nu gewoon om dat ik een beter beeld kan vormen van de gedachten en overwegingen achter zelfdoding.
Alvast heel erg bedankt allemaal, en als jullie vragen aan mij hebben dan hoor ik dat ook graag natuurlijk.
Mijn beste vriendin heeft begin van dit jaar een einde gemaakt aan haar leven. Ik ben met heel veel vragen achtergebleven en hoop hier wat antwoorden te vinden in jullie verhalen.
Ik ben nu bezig met vooronderzoek voor mijn afstudeerproject aan de Nederlandse Filmacademie. Ik maak daar documentaires, en wil dit onderwerp gebruiken voor mijn laatste film. De vragen waarmee ik achterbleef na het verlies van mijn beste vriendin zullen de rode draad gaan vormen in mijn film. Ik ben nooit boos op haar geweest en wil daarom ook geen kritische film maken over zelfdoding. Ik wil een documentaire maken die de bespreekbaarheid van dit onderwerp verbetert en het taboe dat er vaak nog op rust doorbreekt.
Ik hoop daarom in contact te komen met mensen die bijna nabestaande zijn geworden en hun verhaal of ervaring met mij zouden willen delen. Ik ben benieuwd naar jullie ideeën over zo’n gebeurtenis en of de bespreekbaarheid van het onderwerp zou kunnen bijdragen aan de verwerking of het verkleinen van de enorme shock die je te verduren krijgt. Uiteraard blijven al jullie verhalen anoniem en zal ik hier nooit zomaar iets van gebruiken. Het gaat mij er nu gewoon om dat ik een beter beeld kan vormen van de gedachten en overwegingen achter zelfdoding.
Alvast heel erg bedankt allemaal, en als jullie vragen aan mij hebben dan hoor ik dat ook graag natuurlijk.
Nee hoor. Dat heeft niks te maken met de antwoorden die ik kreeg. Die waren heel bruikbaar en ik ben ook heel dankbaar dat mensen de moeite nemen om hun verhaal te delen. Ik heb echter mijn vraag iets aangepast omdat we het plan ook een beetje verandert hebben. Ik wil me meer richten op de mensen die bijna nabestaanden zijn geworden, in plaats van de mensen die zelf bijna uit het leven zijn gestapt.
En daarom inderdaad, een nieuw topic.
En daarom inderdaad, een nieuw topic.
Ik ben een nabestaande van zelfdoding. In 2008 heeft mijn vriend (geen liefdesrelatie, gewoon mannelijke vriend) zeer onverwacht zelfmoord gepleegd.
Wij gingen in die tijd niet meer dagelijks met elkaar om ivm studie in andere steden. Toch spraken we elkaar regelmatig en spraken we ook zo veel mogelijk af. Tijdens die gesprekken en ontmoetingen was hij af en toe wat afstandelijk, maar niets wat mij (en anderen) zorgen baarde.
Op een dag kwam hij niet opdagen. Dus ben ik maar bij hem thuis langsgegaan om te kijken hoe of wat en daar heb ik m in t trapgat gevonden. Hangend aan een touw.
Op zijn computer draaide op repeat breaking the habit en behalve een afscheidsbrief niks.
Op het moment zelf voelde ik niet zo veel, was vooral bezig zakelijk alles te regelen, hulpdiensten bellen, ouders informeren. Daarna echt volledig ingestort.
Vooral de vraag waarom, waarom deed hij dit, waarom zocht hij geen hulp, waarom praatte hij niet met ons. Ik ben eigenlijk serieus de vijf stadia van rouw doorgegaan, waarvan woede eigenlijk het minst tot uiting kwam, acceptatie was er heel snel en daamee ook vrede met. Begrip heb ik er nog steeds niet volledig voor omdat ik gewoon niet snap dat hij het zo ver heeft kunnen brengen.
De bovestaande vragen spoken af en toe nog door mijn hoofd. Maar een antwoord zal ik nooit krijgen.
Wij gingen in die tijd niet meer dagelijks met elkaar om ivm studie in andere steden. Toch spraken we elkaar regelmatig en spraken we ook zo veel mogelijk af. Tijdens die gesprekken en ontmoetingen was hij af en toe wat afstandelijk, maar niets wat mij (en anderen) zorgen baarde.
Op een dag kwam hij niet opdagen. Dus ben ik maar bij hem thuis langsgegaan om te kijken hoe of wat en daar heb ik m in t trapgat gevonden. Hangend aan een touw.
Op zijn computer draaide op repeat breaking the habit en behalve een afscheidsbrief niks.
Op het moment zelf voelde ik niet zo veel, was vooral bezig zakelijk alles te regelen, hulpdiensten bellen, ouders informeren. Daarna echt volledig ingestort.
Vooral de vraag waarom, waarom deed hij dit, waarom zocht hij geen hulp, waarom praatte hij niet met ons. Ik ben eigenlijk serieus de vijf stadia van rouw doorgegaan, waarvan woede eigenlijk het minst tot uiting kwam, acceptatie was er heel snel en daamee ook vrede met. Begrip heb ik er nog steeds niet volledig voor omdat ik gewoon niet snap dat hij het zo ver heeft kunnen brengen.
De bovestaande vragen spoken af en toe nog door mijn hoofd. Maar een antwoord zal ik nooit krijgen.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Er is al een film als dit gemaakt. Ik heb hem recent zitten kijken... Is dat geen probleem voor je en je opleiding?
Kan even niet op de titel komen...
Gecondoleerd met het verlies van je vriendin
Kan even niet op de titel komen...
Gecondoleerd met het verlies van je vriendin
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Ik ken een aantal mensen die zelfmoord hebben gepleegd of een poging hebben gedaan. Redenen ervoor zijn heel verschillend, maar een rode draad is dat ze het gevoel hadden dat niemand hen begreep of voor hen klaar stond. Ze voelde zich emotioneel eenzaam.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Heftigquote:Op zaterdag 30 juli 2016 16:25 schreef Samzz het volgende:
Ik ben een nabestaande van zelfdoding. In 2008 heeft mijn vriend (geen liefdesrelatie, gewoon mannelijke vriend) zeer onverwacht zelfmoord gepleegd.
[...]
Welk taboe?
Ik denk meer dat je als nieuwsposter een geile egocentrische narcist moet zijn, die een flinke stijve krijgt van alle berichten die ie van zijn eigen hand ziet op de FP, zo! ©yvonne
Beste nieuwsbericht ooit op de FOK!frontpage!
Beste nieuwsbericht ooit op de FOK!frontpage!
Stond de reden niet in de afscheidsbrief?quote:Op zaterdag 30 juli 2016 16:25 schreef Samzz het volgende:
Ik ben een nabestaande van zelfdoding. In 2008 heeft mijn vriend (geen liefdesrelatie, gewoon mannelijke vriend) zeer onverwacht zelfmoord gepleegd.
Wij gingen in die tijd niet meer dagelijks met elkaar om ivm studie in andere steden. Toch spraken we elkaar regelmatig en spraken we ook zo veel mogelijk af. Tijdens die gesprekken en ontmoetingen was hij af en toe wat afstandelijk, maar niets wat mij (en anderen) zorgen baarde.
Op een dag kwam hij niet opdagen. Dus ben ik maar bij hem thuis langsgegaan om te kijken hoe of wat en daar heb ik m in t trapgat gevonden. Hangend aan een touw.
Op zijn computer draaide op repeat breaking the habit en behalve een afscheidsbrief niks.
Op het moment zelf voelde ik niet zo veel, was vooral bezig zakelijk alles te regelen, hulpdiensten bellen, ouders informeren. Daarna echt volledig ingestort.
Vooral de vraag waarom, waarom deed hij dit, waarom zocht hij geen hulp, waarom praatte hij niet met ons. Ik ben eigenlijk serieus de vijf stadia van rouw doorgegaan, waarvan woede eigenlijk het minst tot uiting kwam, acceptatie was er heel snel en daamee ook vrede met. Begrip heb ik er nog steeds niet volledig voor omdat ik gewoon niet snap dat hij het zo ver heeft kunnen brengen.
De bovestaande vragen spoken af en toe nog door mijn hoofd. Maar een antwoord zal ik nooit krijgen.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Taboe is misschien niet helemaal het goede woord. M'n punt is meer dat mensen vaak al een oordeel klaar hebben als het over zelfdoding gaat. Dit komt de bespreekbaarheid van het onderwerp niet ten goede. Iets dat voor mensen die met het idee rondlopen erg zonde is. Ik heb inmiddels meerdere mensen gesproken die een serieuze poging tot zelfdoding gedaan hebben en ze hebben het allemaal voor zichzelf gehouden. Naar hun idee kwam dit vooral voort uit de angst om in een hokje geplaatst te worden (bijvoorbeeld aandachttrekker) in plaats van serieus genomen en geholpen te worden.quote:
Dat bedoel ik met taboe. Sorry voor de verwarring.
Ja. Maar dan blijf je alsnog zitten met waarom niet erover praten, waarom geen hulp gezocht, waarom deze definitieve stap.quote:Op zaterdag 30 juli 2016 19:51 schreef Keep_Walking het volgende:
[..]
Stond de reden niet in de afscheidsbrief?
Nu, jaren verder, begrijp ik het wel beter.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Wellicht bedoel je deze:quote:Op zaterdag 30 juli 2016 16:28 schreef DancingPhoebe het volgende:
Er is al een film als dit gemaakt. Ik heb hem recent zitten kijken... Is dat geen probleem voor je en je opleiding?
Kan even niet op de titel komen...
Gecondoleerd met het verlies van je vriendin
http://tomylovedones.nl/
...everyone's afraid, but that's no excuse...
Was bijna mijn moeder eerder kwijt geweest als de politie haar niet had gevonden toen ik 12 was.
Wat ik in al die jaren (en al die pogingen van mijn moeder) geleerd heb is dat als het niet echt lukt en ze het dus meermaals proberen het ook vaak een schreeuw om hulp is.
Ze voelen iets, iets vreselijks, maar weten niet waarheen.
En dan doen zo ziets.
En nee, ik heb mijn moeder er nooit om veroordeeld, en anderen ook niet.
Wat ik in al die jaren (en al die pogingen van mijn moeder) geleerd heb is dat als het niet echt lukt en ze het dus meermaals proberen het ook vaak een schreeuw om hulp is.
Ze voelen iets, iets vreselijks, maar weten niet waarheen.
En dan doen zo ziets.
En nee, ik heb mijn moeder er nooit om veroordeeld, en anderen ook niet.
Life is a highway...let's ride it!
Ik snap die heisa over zelfmoord nooit zo. Als je geen zin meer hebt, stop je er toch mee. Waarom zou je doorleven als je er niks aan vindt?
Mensen hebben de neiging om hun nietige leventje veel te gewichtig op te vatten.
Mensen hebben de neiging om hun nietige leventje veel te gewichtig op te vatten.
Ja, die was het. Erg mooie docu.quote:Op zaterdag 30 juli 2016 23:02 schreef Nitzer het volgende:
[..]
Wellicht bedoel je deze:
http://tomylovedones.nl/
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Ben ik absoluut met je eens.quote:Op zondag 31 juli 2016 03:04 schreef Micson het volgende:
Ik snap die heisa over zelfmoord nooit zo. Als je geen zin meer hebt, stop je er toch mee. Waarom zou je doorleven als je er niks aan vindt?
Mensen hebben de neiging om hun nietige leventje veel te gewichtig op te vatten.
Echter is het bij heel veel mensen die worstelen met problemen, depressie ofwah zo, dat ze niet dood willen, maar een eind aan hun huidige situatie/problematiek. En dat het volgens mij in NL heel lastig is om daar de adequate hulp voor te vinden en dat is ergens wel heel erg zonde.
Maar verder absoluut eens. Zelfbeschikking is een heel groot goed.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Er is wel een taboe op praten over suïcidale gevoelens, net zoals andere psychische problemen.quote:
Daarmee onderschat je de impact van zelfmoord nogal. Iemand die zijn zoon, vader of beste vriendin kwijtraakt. Nog los van het feit dat de daad zelf erg eenzaam moet zijn. Het is niet alsof het veelal een rationele beslissing is, meestal is iemand gewoon ziek. 'Als je er geen zin meer in hebt' is dus wel erg simplistisch.quote:Op zondag 31 juli 2016 03:04 schreef Micson het volgende:
Ik snap die heisa over zelfmoord nooit zo. Als je geen zin meer hebt, stop je er toch mee. Waarom zou je doorleven als je er niks aan vindt?
Mensen hebben de neiging om hun nietige leventje veel te gewichtig op te vatten.
Maar iemand moet natuurlijk altijd zelf kunnen bepalen of het leven de moeite waard is, ja. Dat vind ik verder ook wel.
Heb het zelf twee keer meegemaakt, beide keren onverwacht al waren er achteraf gezien wel tekenen. Een vader met twee kleine kinderen en een jonge jongen die altijd erg geliefd was bij iedereen. Eerst overheersen gevoelens van ongeloof, hoe kon hij dat doen, waarom hebben we niets gemerkt. Daarna vooral verdriet dat die persoon nooit hulp heeft gezocht voor specifieke problemen. Er speels in beide gevallen wel wat, maar niet iets waarvan je zou zeggen dat ze er niet meer uit zouden kunnen komen. Maar ja, blijkbaar dachten ze daar zelf anders over. Of misschien zagen ze de uitwegen niet meer door depressie of iets.
Eens. Niemand heeft ervoor gekozen geboren te worden, geef mensen dan in ieder geval de keuze ermee te stoppen als ze dat willen.quote:Op zondag 31 juli 2016 03:04 schreef Micson het volgende:
Ik snap die heisa over zelfmoord nooit zo. Als je geen zin meer hebt, stop je er toch mee. Waarom zou je doorleven als je er niks aan vindt?
Mensen hebben de neiging om hun nietige leventje veel te gewichtig op te vatten.
Aangezien de medische wereld daar niet aan mee wil helpen in de meeste gevallen, dan maar het heft in eigen hand nemen.
Ook al ben je niet enorm depressief, als je gewoon geen reden ziet om door te gaan op deze planeet, zie ik niet in waarom en van wie je dat dan toch zou moeten.
Dat er nog wel theoretische oplossingen en uitwegen zijn, wil nog niet zeggen dat iemand wellicht gewoon moegestreden is.quote:Op zondag 31 juli 2016 10:04 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Daarmee onderschat je de impact van zelfmoord nogal. Iemand die zijn zoon, vader of beste vriendin kwijtraakt. Nog los van het feit dat de daad zelf erg eenzaam moet zijn. Het is niet alsof het veelal een rationele beslissing is, meestal is iemand gewoon ziek. 'Als je er geen zin meer in hebt' is dus wel erg simplistisch.
Maar iemand moet natuurlijk altijd zelf kunnen bepalen of het leven de moeite waard is, ja. Dat vind ik verder ook wel.
Heb het zelf twee keer meegemaakt, beide keren onverwacht al waren er achteraf gezien wel tekenen. Een vader met twee kleine kinderen en een jonge jongen die altijd erg geliefd was bij iedereen. Eerst overheersen gevoelens van ongeloof, hoe kon hij dat doen, waarom hebben we niets gemerkt. Daarna vooral verdriet dat die persoon nooit hulp heeft gezocht voor specifieke problemen. Er speels in beide gevallen wel wat, maar niet iets waarvan je zou zeggen dat ze er niet meer uit zouden kunnen komen. Maar ja, blijkbaar dachten ze daar zelf anders over. Of misschien zagen ze de uitwegen niet meer door depressie of iets.
Erg veel respect voor andermans leven toon je hier in elk geval niet.quote:Op zondag 31 juli 2016 03:04 schreef Micson het volgende:
Ik snap die heisa over zelfmoord nooit zo. Als je geen zin meer hebt, stop je er toch mee. Waarom zou je doorleven als je er niks aan vindt?
Mensen hebben de neiging om hun nietige leventje veel te gewichtig op te vatten.
Als iemand die je verder niet kent, zelfmoord pleegt, hoe kun je dan over de waarde van diens leven oordelen? Je geeft eigenlijk een beetje aan alsof je anderen niet serieus wilt nemen oid.
En TS, er was al een vergelijkbare film hierover, stond ergens op youtube. Weet alleen even niet meer hoe die heet.
deze dus
quote:Op zaterdag 30 juli 2016 23:02 schreef Nitzer het volgende:
[..]
Wellicht bedoel je deze:
http://tomylovedones.nl/
Gelukkig geen ervaring mee. Ik moest wel denken aan het boek Dogma van Anne Eekhout. Is wellicht interessant voor je om te lezen.
Ja, die met de ballen in de bek.
Nee, dat kan inderdaad ook.quote:Op zondag 31 juli 2016 13:34 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Dat er nog wel theoretische oplossingen en uitwegen zijn, wil nog niet zeggen dat iemand wellicht gewoon moegestreden is.
Vandaag is het precies 3,5 jaar geleden dat mijn beste vriend zelfmoord pleegde. Ik wil je graag helpen bij je project, stuur maar een PM als je meer informatie wilt.
|
|
