Op mijn werk bij de betoncentrale maak ik het ook vaak mee als ik in de buitendienst zit.
Je breekt de straat open, je zet afzettingen en borden met omleidingen neer, binnen afzienbare tijd ligt de hele boel open en staat alles vol zwaar en lawaaierig materiaal.
Kortom: Voor iedereen duidelijk, iedereen rijd of loopt ff een blokje om toch?
Voetgangers, fietsers, scooters , invalidenvoertuigen, auto's en stadsbussen, iedereen krijgt de boodschap en je hebt er geen omkijken meer naar..
Nééééééééeéééé! ben je daar met 28 graden jezelf het zweet aan het sjouwen met loeizware betonblokken, in de waan dat je toch niet aangesproken word heb je dan een koptelefoon op of oortjes in om met ontbloot bovenlijf lekker naar je favoriete muziek te luisteren.
Word je er opeens attent op gemaakt dat er achter je zo'n vrouw met duwwagen staat te schreeuwen.
Zoals het de omgekeerde wereld betaamt is juist zij geïrriteerd om dat jij niet aanspreekbaar bent, Dit terwijl jij er verdomme toch op rekent dat dat vanzelfsprekend was zoals het er uit ziet, alles is afgezet en jij bent druk bezig.
Krijg je vervolgens het verzoek of je niet even
''De kinderwagen over de werkplaats wilt sjouwen naar de parkeerplek aan de overkant''Als je er dan vervolgens op wijst dat iedereen om dient te lopen krijg je vervolgens een langdurig zeikverhaal te horen in de trant van ''
Aaaaaaaaah..nououou..moet ik nu helemaal met mijn kind en die zware boodschappen....'' en omdat je dan word neergezet als hork tillen jij en je collega's dat verdomde ding met schijtjong er in naar de overkant....
Om vervolgens na een schijterig bedankje de verloren tijd weer in te halen....
Na zo'n dag was ik blij dat ik vorige week thuis was en dat de bouwvak was aangebroken, dus voorlopig even verlost van dergelijke taferelen.
Ik dacht Fuck it! ik ga twee lekkere pizza's halen voor vanavond, en dan gelijk ook maar de rest van de boodschappen halen in de Jumbo.
Daar werd mijn humeur er ook niet beter op aangezien twee kwekkende exemplaren met twee kinderwagens naast elkaar het volledige gangpad in beslag namen.

Ik dacht
''ZELFS HIER!''Sta ik daar na afloop met de boodschappenmand in de rij bij de kassa.
Het schoot niet op en na een broeierige dag hing er ook nog onweer in de lucht..
Omdat ik van nature best wel netjes ben bewaar ik altijd enigszins afstand tussen mij en mijn voorganger, niet te veel maar ook niet te weinig.
Dit ook in verband met pinnen natuurlijk..
Komt er opeens weer zo'n Viva-trut met hoog opgestoken kapsel en zomerjurk met kinderwagen aan die zonder enige blaam of bloos voordringt door hem via een bochtje in de rij te manoeuvreren!
Ik spreek haar er op aan dat ze mijn plek in neemt, kijkt ze me verbaasd aan:
''Ja, ik had het wel gezien maar ik dacht dat ik gezien de opening wel even voor mocht, ik heb tenslotte maar een paar kleine dingen (tas vol) e
n ik wil graag thuis zijn met Danny voordat het gaat regenen!'' om vervolgens haar hoofd arrogant weg te draaien en mij verder te negeren.
Na een minuut mezelf op te hebben gevreten in de zin van
''Zelfs hier ook!'' krijg ik een inval!
Ik vraag aan diegene achter mij of hij even mijn plek besproken wil houden zie kans om even de rij van de kassa te verlaten om bij de naastgelegen broodafdeling een stokbrood in mijn mand te doen, deze leg ik er expres schuin van voren in...
Ik neem weer plaats in de rij achter moeders met haar korte zomerjurkje...
Je mag zeggen wat je wilt, maar ze had een riant achterwerk..
Zonder pardon torpedeer ik de punt van het harde stokbrook tussen de twee puddingbillen tegen haar poepertje!
Verbijsterd kijkt ze om om mijn daar vervolgens een praatje te zien maken met degene achter me...
Ze knippert even maar reageert niet...
Vervolgens wacht ik even (de rij was lang zat) en herhaal ik deze zet maar dan net een tikkeltje harder!
Vervolgens draait ze zich zeer bliksemsnel om, kijkt mij aan maar dit keer sta ik haar doodleuk negerend te whats-appen met mijn mobiel in de hand..
Achteloos en me zogenaamd van geen kwaad bewust..
wederom duidelijke irritatie maar geen reactie..
De rij word korter en we naderen de kassa..wederom herhaal ik de manoeuvre en nu duw ik hard door!
Ze draait zich nu rood en pislink om terwijl ze mij overijverig mijn boodschappen op de band ziet zetten,,, het duurt dit keer even voor ze zich weg draait maar wederom geen woord....

net als ik plaatst ze haar boodschappen voor de mijne op de band...
Blijkt haar kleine troetel ineens geluid te maken, ik haal vliegensvlug en zonder dat iemand het ziet het scheidingsbordje tussen haar en mijn boodschappen van de band weg!
de kleine doerak ging nogal fel te keer, moest zeker verschoond worden of iets anders, afijn! Terwijl moeders troostende woordjes tegen de kleine uitkraamt verslapt haar aandacht voor de boodschappen en scant de Cassierre door...haar boodschappen en de mijne!
Terwijl ze de kleine even uit de wagen haalt om te troosten
''We zijn zo thuis, even wachten nog, mama moet even afrekenen!''Zonder te na te denken pint ze het volledige bedrag.
Ik spurt naar voren en laad alles vliegensvlug in de tassen!
Het volk achter me had het in de gaten en door het geroezemoes werd het de moeder nu duidelijk!
Terwijl ze de baby nog tegen zichzelf vast houd schreeuwt ze
''MAAR DAT HEB IK ALLEMAAL AFGEREKEND MAAR DAT IS HELEMAAL NIET VAN MIJ!!!''Waarop ik reageer met:
''JA, IK HAD HET WEL GEZIEN MAAR IK HAD GEDACHT DAT U HET VANWEGE MIJN HAAST EN HET AFSTAAN VAN MIJN PLEK IN DE RIJ NIET ERG VOND, IK HEB TENSLOTTE MAAR EEN PAAR KLEINE DINGEN!''Om vervolgens het stokbrood bij haar in de kinderwagen te gooien (ze had de kleine nog vast) met de woorden:
''DEZE MAG JE HOUDEN ALS DANK, ZORG MAAR SNEL DAT JE THUIS KOMT MET DANNY VOOR DE REGEN, IK GA AL VAST!''Waarop ik de vloekende en tierende moeder en verbaasde klanten de rug toe draai, mijn hand in de lucht steek en naar de uitgang loop...
Klacht: Denken dat arbeiders stokbrood vreten....
[ Bericht 0% gewijzigd door Werkman op 27-07-2016 14:33:35 ]