[Centraal] PTSS en Traumaverwerking

Ik vond het heel indrukwekkend dat ik een gebeurtenis moest na spelen in een rollenspel en daarna het opnieuw door anderen gespeeld zag worden en dan als 'volwassen persoon' moest optreden en je 'tegenstander' moest aanspreken op zijn gedrag.

EMDR kreeg ik tegen het einde van mijn traject aangeboden, maar toen was ik al zo ver hersteld en heb ik onder het motto: je had dit moeten doen toen alles open lag qua gevoelens en niet nu alles bijna afgerond is.

Vind het best.

Maar erg knap dat je aan de slag bent gegaan, succes.
Zal hier niet veel posten want hier weet ik niet veel van, maar ben wel benieuwd hoe zoiets bij anderen gaat.

Tvp (ook gezien FB). Officieel geen PTSS, maar loop de laatste tijd bij een psycholoog en die weet ook niet wat die met me aanmoet

Tis 1 grote knoop spaghetti hier (sorry voor evt offtopic zijn).

En als ik het met andere mensen vergelijk, was mijn 'trauma' echt niet wereldschokkend.

Alleen bij mij konden heftige gebeurtenissen als een clusterbom schade achterlaten.
Dat is gelukkig een stuk minder tegenwoordig maar toch.

quote:

Op vrijdag 22 juli 2016 21:15 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Trauma's kun je niet vergelijken, de 1 heeft veel meer of minder last ergens van dan een ander. En als het werkt zoals bij jou kun je er toch nog veel last van hebben, en daar gaat het om. Wel fijn dat het tegenwoordig een stuk minder is

Klopt, dat heb ik ook moeten leren om mijn eigen issues niet te bagataliseren en niet zoveel naar anderen moest kijken als vergelijkingsmaterieel.

Maar het gaat prima met mij, zelden last van en hopelijk gaat dat voor jou ook gelden

En stroomt je topic straks vol met wijze mensen en ervaringen

quote:

Op vrijdag 22 juli 2016 20:49 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Heb je wel klachten die op PTSS wijzen, dat je zeg maar niet aan genoeg criteria voldoet, maar wel last van een aantal hebt zeg maar? 1 grote knoop spaghetti lijkt me erg frustrerend, want waar begin je dan? Ik hoop dat je er samen met je psycholoog uitkomt of dat er anders iets is waar ze wel weten wat ze met je aanmoeten

Wel symptomen die veel weg hebben van hyperventilatie/paniekaanval wanneer ik over bepaalde onderwerpen praat (als ik maar lang genoeg doorga, begin ik zelfs bewustzijn te verliezen).

Ik denk niet dat het om 1 of enkele supertraumatische dingen gaat, maar meer een jaaaarenlange opeenstapeling van shit. M'n psycholoog is zeker wel kundig, maar gaf aan dat het ondoenlijk was de boel te ontrafelen door in m'n verleden te gaan graven. Zal ik dus ok een andere manier moeten gaan doen (ik denk zelf aan iets wat wat meer gericht is op het hier en nu, maar omdat ik zelf geen ervaring heb met dit soort behandelingen en met hoe psychologen werken en wat er mogelijk is, weet ik gewoon zelf ook niet wat nu het beste zou kunnen zijn).

Vorige week ergens een gesprek gehad. Nu kwam ik daar wegens omstandigheden al enorm gestrest aan. Maar goed, het was die mevrouw al gauw duidelijk dat ik waarschijnlijk PTSS heb. Verder (nog) geen contact meer gehad met betreffende instantie.

Ik wil hier ook reageren, heb jarenlang veel stress gehad, van mishandelende vriend tot overlijden van mijn man, van bijna failliet gaan tot aan een zwaar auto ongeluk.
Al een 8 maand na mijn ongeluk begon ik rare symptomen te krijgen, niet slapen, constant het gevoel dat er iets ergs ging gebeuren, slecht tegen harde geluiden en druktes kunnen, overdag doodmoe, hartkloppingen, pijn in mijn borst en tussen mijn schouderbladen.
Uiteindelijk na aandringen van mijn vriend naar de huisarts gegaan, deze dacht aan PTSS en stuurde mij door naar de psycholoog. Na contact met de psycholoog kreeg ik een heel intake formulier met allemaal vragen, de gekste dingen vroegen waar ik totaal het nut niet van inzag.
Die avond kwam een kameraad van mij langs, hij werkte als agent en ben tegen hem gaan zeiken over dat onderzoek, Hij zei meteen, kom op jij hebt absoluut geen PTSS, je hebt een magnesium gebrek.
Ik ben toen op zijn aanraden, immers win je niets verlies je niets, magnesium gaan slikken de eerste 4 dagen een hele hoge dosis en daarna de aanbevolen hoeveelheid, binnen 2 dagen waren mijn klachten weg.
Ik ben hem nog steeds dankbaar dat hij naar mijn gezever en gezeik wou luisteren, anders was ik 12 keer naar de psycholoog geweest voor iets wat ik blijkbaar dus helemaal niet had.

Ik ben ook destijds gediagnosticeerd met PTSS. Er is mij verteld dat ik een 'matige' PTSS heb door de psychologen en psychiaters die mij hebben onderzocht. Er werd mij verteld dat ik het matig had, omdat ik wel in crisis situaties in het verleden ben beland. Ik heb niet las van nachtmerries, maar ik ben wel heel schrikkerig en houd niet van lichamelijk contact. Ik vind het interessant om te lezen over de verschillende opdrachten in behandelingen te lezen die gerelateerd zijn aan PTSS.

Ik heb altijd gevoel dat ik gebrand merkt (schrijf ik het zo goed?) ben. Alsof het heel groot op mijn voorhoofd staat, maar eigenlijk niemand die het weet. Ik heb wel een jaar bij een psycholoog gezeten, een jaar bij de GGZ en verschillende intakes gehad, waarbij dit heel kort ter sprake kwam.

Het is heel gek als je trauma als 'matig' wordt beschouwd (althans, zo voelt dat) als je er al (bijna) heel je leven last van hebt. Ik ben benieuwd hoe jullie er voor uit zijn gekomen bij vrienden en familie, als ik dit mag vragen?

Ik zou graag iets willen uitleggen over PTSS.

Tijdens een traumatische ervaring gebeurt het volgende:

Eerst wordt het sympatische zenuwstelsel extreem actief, dit heeft als doel de vecht/vlucht stand te activeren, zodat het organisme (mensen, maar ook dieren kunnen PTSS krijgen) kan proberen te vechten of te vluchten.

Als dit niet kan of niet lukt, wordt het parasympatische zenuwstelsel overactief. Het organisme komt dan in de freeze (bevriezing) terecht. In deze staat maak je veel endorfinen aan en dissocieer je (de shock), zodat je niet mee krijgt wat er gebeurt.

Vervolgens vindt bij de meeste organismen die in de vrije natuur leven na het trauma, mits ze niet zijn gedood, een zogeheten "freeze discharge" plaats. Dit gaat gepaard met veel schudden en beven en hevig ademhalen, zodat het parasympatische zenuwstelsel weer rustig wordt. Als het organisme de freeze discharge heeft doorlopen, is het trauma verwerkt.

Er zijn een aantal organismen die de freeze discharge niet doorlopen, en daardoor getraumatiseerd blijven. Dit zijn alleen dieren in gevangenschap, laboratoriumdieren of gedomesticeerde dieren. De mens doet dit in principe ook niet, omdat wij in "culturele gevangenschap" leven of omdat wij het onbewust blokkeren.

Als de freeze discharge niet doorlopen is, zal je getraumatiseerd zijn. Dit betekent dat je een tijd lang in de Freeze stand blijft hangen. Hierna zal het sympatische deel van het autonome zenuwstelsel chronisch overactief blijven (de vecht/vlucht of fight/flight stand). Dit kan een aantal jaar duren en geeft specifieke klachten:

- agressie of angst probleem (afhankelijk van de persoon/persoonlijkheid, het is of het een of het ander (fight or flight)
- angst in situatie die aan het trauma doet herinneren
- matig slapen
- stress
- gejaagdheid
- lichte neerslachtigheid

Hierna zal weer het parasympatische deel van het autonome zenuwstelsel overactief worden, en kom je dus weer in de "Freeze" terecht. Dit geeft weer andere specifieke klachten. Als je traumatische ervaringen niet verwerkt, zal je op de lange termijn in deze "Freeze" stand blijven hangen.

In de Freeze stand (overactief parasympatisch zenuwstelsel) kunnen specifiek de volgende klachten optreden:

- zware hyperventilatie/stress
- chronische pijnklachten (fibromyalgie)
- extreem slecht slapen
- dissociaties
- conversie (bijvoorbeeld uitval armen of benen, tijdelijk of permanent)
- ernstige depressie
- chronische vermoeidheid
- psychose als onderdeel van PTSS
- dwangstoornissen

Verder zijn er ook klachten die niet specifiek onderdeel zijn van de freeze of de fight/flight (=vecht/vlucht) stand. Deze klachten zijn er altijd en zijn vooral:

- hyperwaakzaamheid, alle beweging en geluiden in de omgeving vragen je aandacht.
- ontwikkelen van een persoonlijkheidstoornis (voldoen aan de kenmerken van een van de persoonlijkheidsstoornissen).
- onrust/angst in de buurt van andere mensen.
- somatische dissociatie (= fysiologische verandering op de plek die geraakt is tijdens het trauma, bijvoorbeeld afknijpen van bloedvaten, spiermyoclonus etc.)
- op de korte termijn continue schakelen tussen overmatig sympatische activiteit en overmatig parasympatische activiteit (beide erg ongezond)
- in rust is het sympatische deel van het autonome zenuwstelsel actiever dan het parasympatische deel.

Indien onbehandeld is PTSS een progressieve ziekte in de zin dat iemand steeds slechter zal functioneren naarmate de tijd vordert. Uiteindelijk, in het ergste geval kun je in de laatste Freeze stand dus met conversie in een rolstoel of in een psychose terecht komen.

Ik hoop dat ik mensen zo een beetje kan uitleggen wat PTSS ongeveer is. Een deel van deze kennis is overigens nauwelijks aanwezig bij psychologen/psychiaters helaas.

Ik heb geen ptss (zover ik weet), ik wens jullie heel veel sterkte met het verwerken ervan.

quote:

Op dinsdag 2 augustus 2016 21:36 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Bedankt voor de heldere uitleg! Ik kan bij traumatische gebeurtenissen niet vechten of vluchten en ik bevries dus idd en ga dissociëren. Ik voel me daar altijd heel erg schuldig over, maar het is dus gewoon een natuurlijke reactie. PTSS heeft bij mij vooral voor angstklachten gezorgd, niet voor agressie.
Verder herken ik me in de depressie (heb een dysthyme stoornis met af en toe klinische depressies), persoonlijkheidsstoornis NAO, het slecht slapen (nachtmerries/herbelevingen) en het hyperalert zijn. Vooral dat laatste kost ontzettend veel energie altijd. Ik krijg altijd alles mee en wil alles onder controle houden. Ik heb ook trekken van een dwangstoornis.

Heb jij zelf ook ervaring met PTSS of weet je dit als professional?

[..]

Dankjewel

Ik had zelf PTSS, dus alles uit eigen ervaring. En heb mij ook wel verdiept in de materie natuurlijk, en dan voornamelijk het werk van Robert C. Scaer, Lee Gerdes (http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=lee+gerdes) en Charles Tegeler, Stephen Porges, Robert Sapolsky en Peter Sterling

[ Bericht 9% gewijzigd door pompoen20 op 02-08-2016 22:08:23 ]

Centraal gezet .

Ik heb een innerlijke pijn in mijn borst die nooit weggaat.

Als kind ben ik over een periode van zo'n tien jaar opgesloten, mishandeld en verkracht door mijn ouders en oudste broer. Het gebrek aan veiligheid toen ervaarde ik als een gegeven, ik was niet echt depressief of iets dergelijks ervan.
Nu, twintig jaar later ben ik er achter gekomen dat ik mentaal nog steeds in die overlevingsmodus zit waar ik als kind in leefde, ieder moment leef ik nog met het gevoel dat vandaag de dag is dat ik eindelijk vermoord wordt en het voorbij is. Maar nog steeds heb ik geen verdriet, en ben ik niet depressief of iets dergelijks.

Daarentegen ben ik dan volledig losgekoppeld van mijn persoonlijkheid, dissociatie dus. Mijn angsten en dergelijke zitten volledig weggestopt omdat ik nog steeds het gevoel heb ieder moment doodgeslagen te kunnen worden, nog steeds ben ik alert op verkrachting en mishandeling.

Heb een vrouw, kind, huis, baan en een 'normaal' leven, maar dat is voor mij niet meer dan een poppenkast zodat niemand ziet dat ik abnormaal ben, en dat het gezin waaruit ik kom volledig disfunctioneel is.

Net als de TS zei, ik kom niet meer bij mn gevoel. Volg sinds dit jaar therapie, EMDR ook, maar alles zit muurvast. Heb het gevoel dat alles een leugen is, mijn hele leven en verlang soms naar de simpelheid van opsluiting en verkrachting, dan weet ik tenminste zeker dat de dood snel komt.

En dat is gek, want ben echt niet depressief in de omgang, of suïcidaal. Ik ben gewoon een acteur geworden, om normaal te kunnen zijn. Nu besef ik dat mijn hele leven een leugen is, en wil ik gewoon iets normaals voelen, een oprechte emotie.

Ik houd van mijn vrouw en kind, maar ben iedere dag bang dat mijn emoties daarin ook geacteerd zijn, en dat ik ze voor de gek houd.

Bedankt voor het luisteren, ik lees mee in dit topic.

quote:

Op donderdag 19 januari 2017 10:50 schreef Marsenal het volgende:
mijn vrouw en kind, maar ben iedere dag bang dat mijn emoties daarin ook geacteerd zijn, en dat ik ze voor de gek houd.

Weet je vrouw dit?

Jawel, die is alleen van een andere overtuiging dus doet daar niet zo veel mee.

quote:

Op dinsdag 2 augustus 2016 20:40 schreef pompoen20 het volgende:
Ik zou graag iets willen uitleggen over PTSS.

Tijdens een traumatische ervaring gebeurt het volgende:

Eerst wordt het sympatische zenuwstelsel extreem actief, dit heeft als doel de vecht/vlucht stand te activeren, zodat het organisme (mensen, maar ook dieren kunnen PTSS krijgen) kan proberen te vechten of te vluchten.

Als dit niet kan of niet lukt, wordt het parasympatische zenuwstelsel overactief. Het organisme komt dan in de freeze (bevriezing) terecht. In deze staat maak je veel endorfinen aan en dissocieer je (de shock), zodat je niet mee krijgt wat er gebeurt.

Vervolgens vindt bij de meeste organismen die in de vrije natuur leven na het trauma, mits ze niet zijn gedood, een zogeheten "freeze discharge" plaats. Dit gaat gepaard met veel schudden en beven en hevig ademhalen, zodat het parasympatische zenuwstelsel weer rustig wordt. Als het organisme de freeze discharge heeft doorlopen, is het trauma verwerkt.

Er zijn een aantal organismen die de freeze discharge niet doorlopen, en daardoor getraumatiseerd blijven. Dit zijn alleen dieren in gevangenschap, laboratoriumdieren of gedomesticeerde dieren. De mens doet dit in principe ook niet, omdat wij in "culturele gevangenschap" leven of omdat wij het onbewust blokkeren.

Als de freeze discharge niet doorlopen is, zal je getraumatiseerd zijn. Dit betekent dat je een tijd lang in de Freeze stand blijft hangen. Hierna zal het sympatische deel van het autonome zenuwstelsel chronisch overactief blijven (de vecht/vlucht of fight/flight stand). Dit kan een aantal jaar duren en geeft specifieke klachten:

- agressie of angst probleem (afhankelijk van de persoon/persoonlijkheid, het is of het een of het ander (fight or flight)
- angst in situatie die aan het trauma doet herinneren
- matig slapen
- stress
- gejaagdheid
- lichte neerslachtigheid

Hierna zal weer het parasympatische deel van het autonome zenuwstelsel overactief worden, en kom je dus weer in de "Freeze" terecht. Dit geeft weer andere specifieke klachten. Als je traumatische ervaringen niet verwerkt, zal je op de lange termijn in deze "Freeze" stand blijven hangen.

In de Freeze stand (overactief parasympatisch zenuwstelsel) kunnen specifiek de volgende klachten optreden:

- zware hyperventilatie/stress
- chronische pijnklachten (fibromyalgie)
- extreem slecht slapen
- dissociaties
- conversie (bijvoorbeeld uitval armen of benen, tijdelijk of permanent)
- ernstige depressie
- chronische vermoeidheid
- psychose als onderdeel van PTSS
- dwangstoornissen

Verder zijn er ook klachten die niet specifiek onderdeel zijn van de freeze of de fight/flight (=vecht/vlucht) stand. Deze klachten zijn er altijd en zijn vooral:

- hyperwaakzaamheid, alle beweging en geluiden in de omgeving vragen je aandacht.
- ontwikkelen van een persoonlijkheidstoornis (voldoen aan de kenmerken van een van de persoonlijkheidsstoornissen).
- onrust/angst in de buurt van andere mensen.
- somatische dissociatie (= fysiologische verandering op de plek die geraakt is tijdens het trauma, bijvoorbeeld afknijpen van bloedvaten, spiermyoclonus etc.)
- op de korte termijn continue schakelen tussen overmatig sympatische activiteit en overmatig parasympatische activiteit (beide erg ongezond)
- in rust is het sympatische deel van het autonome zenuwstelsel actiever dan het parasympatische deel.

Indien onbehandeld is PTSS een progressieve ziekte in de zin dat iemand steeds slechter zal functioneren naarmate de tijd vordert. Uiteindelijk, in het ergste geval kun je in de laatste Freeze stand dus met conversie in een rolstoel of in een psychose terecht komen.

Ik hoop dat ik mensen zo een beetje kan uitleggen wat PTSS ongeveer is. Een deel van deze kennis is overigens nauwelijks aanwezig bij psychologen/psychiaters helaas.

Wow.....hier herken ik een boel punten bij mezelf.
De onrust, gejaagdheid, slecht slapen, conversie, stress en angst.
En naarmate de trauma's herbeleeft worden des te erger het lijkt te worden

quote:

Op donderdag 19 januari 2017 22:24 schreef Luuntje het volgende:

[..]

Wow.....hier herken ik een boel punten bij mezelf.
De onrust, gejaagdheid, slecht slapen, conversie, stress en angst.
En naarmate de trauma's herbeleeft worden des te erger het lijkt te worden

in welke vorm heb jij last van conversie eigenlijk?

quote:

Op zaterdag 11 februari 2017 01:42 schreef pompoen20 het volgende:

[..]

in welke vorm heb jij last van conversie eigenlijk?

Rechterbeen en rechterarm verliezen vaak kracht, artsen kunnen het niet verklaren.
Ooit een keer gehad dat ik helemaal niks meer kon.
Zowel links als rechts had ik dusdanig krachtverlies dat ik niet eens een vinger omhoog kon doen.

Als ik ga sporten dan wordt het rechts juist erger.
En dat heeft een fysiotherapeut getest.
Eerste meting was goed, en naarmate ik meer sportte zagen ze dat rechts steeds minder kracht had.
Mijn reflexen zijn aan de rechterkant ook flink verminderd.

quote:

Op donderdag 19 januari 2017 10:50 schreef Marsenal het volgende:
Als kind ben ik over een periode van zo'n tien jaar opgesloten, mishandeld en verkracht door mijn ouders en oudste broer. Het gebrek aan veiligheid toen ervaarde ik als een gegeven, ik was niet echt depressief of iets dergelijks ervan.
Nu, twintig jaar later ben ik er achter gekomen dat ik mentaal nog steeds in die overlevingsmodus zit waar ik als kind in leefde, ieder moment leef ik nog met het gevoel dat vandaag de dag is dat ik eindelijk vermoord wordt en het voorbij is. Maar nog steeds heb ik geen verdriet, en ben ik niet depressief of iets dergelijks.

Daarentegen ben ik dan volledig losgekoppeld van mijn persoonlijkheid, dissociatie dus. Mijn angsten en dergelijke zitten volledig weggestopt omdat ik nog steeds het gevoel heb ieder moment doodgeslagen te kunnen worden, nog steeds ben ik alert op verkrachting en mishandeling.

Heb een vrouw, kind, huis, baan en een 'normaal' leven, maar dat is voor mij niet meer dan een poppenkast zodat niemand ziet dat ik abnormaal ben, en dat het gezin waaruit ik kom volledig disfunctioneel is.

Net als de TS zei, ik kom niet meer bij mn gevoel. Volg sinds dit jaar therapie, EMDR ook, maar alles zit muurvast. Heb het gevoel dat alles een leugen is, mijn hele leven en verlang soms naar de simpelheid van opsluiting en verkrachting, dan weet ik tenminste zeker dat de dood snel komt.

En dat is gek, want ben echt niet depressief in de omgang, of suïcidaal. Ik ben gewoon een acteur geworden, om normaal te kunnen zijn. Nu besef ik dat mijn hele leven een leugen is, en wil ik gewoon iets normaals voelen, een oprechte emotie.

Ik houd van mijn vrouw en kind, maar ben iedere dag bang dat mijn emoties daarin ook geacteerd zijn, en dat ik ze voor de gek houd.

Bedankt voor het luisteren, ik lees mee in dit topic.

Phuck, ik dacht dat ik wat ergs had meegemaakt. Sterkte ouwe!

quote:

Op zaterdag 23 juli 2016 17:38 schreef _Hestia_ het volgende:

[..]

Ja precies daar heb je helemaal niemand mee met vergelijken. Maar het is wel heel menselijk om dat te doen
Dankje

[..]

Jeetje dat klinkt toch wel erg heftig hoor als je zelfs het bewustzijn verliest tijdens zo'n aanval

En ja een opeenstapeling van problemen kan daardoor ook traumatisch werken. En dan is het idd lastig om het te ontrafelen. Dan kun je misschien beter kijken naar waar je in het hier en nu last van hebt en daar verandering in proberen te brengen. Maar wat voor behandeling daarbij past weet ik zo ook niet. De meeste therapieën doen toch wel iets met het verleden vaak. Ik hoop dat je toch iets vindt!

[..]

Heftig hoor dat je de diagnose pas zo kort hebt. Hoe voelt het voor je? En wat wil je verder in dat contact met die instantie dan, of weet je dat nog niet? Sterkte iig!

Je wilt niet weten hoe ontzettend veel tegenwerking ik heb gehad van de mensen die mij nota bene hadden moeten helpen (echt 9001 x ), maar het is me gelukt en ik ga EMDR en schema's krijgen.

quote:

Op dinsdag 2 augustus 2016 20:40 schreef pompoen20 het volgende:
Ik zou graag iets willen uitleggen over PTSS.

Tijdens een traumatische ervaring gebeurt het volgende:

Eerst wordt het sympatische zenuwstelsel extreem actief, dit heeft als doel de vecht/vlucht stand te activeren, zodat het organisme (mensen, maar ook dieren kunnen PTSS krijgen) kan proberen te vechten of te vluchten.

Als dit niet kan of niet lukt, wordt het parasympatische zenuwstelsel overactief. Het organisme komt dan in de freeze (bevriezing) terecht. In deze staat maak je veel endorfinen aan en dissocieer je (de shock), zodat je niet mee krijgt wat er gebeurt.

Vervolgens vindt bij de meeste organismen die in de vrije natuur leven na het trauma, mits ze niet zijn gedood, een zogeheten "freeze discharge" plaats. Dit gaat gepaard met veel schudden en beven en hevig ademhalen, zodat het parasympatische zenuwstelsel weer rustig wordt. Als het organisme de freeze discharge heeft doorlopen, is het trauma verwerkt.

Er zijn een aantal organismen die de freeze discharge niet doorlopen, en daardoor getraumatiseerd blijven. Dit zijn alleen dieren in gevangenschap, laboratoriumdieren of gedomesticeerde dieren. De mens doet dit in principe ook niet, omdat wij in "culturele gevangenschap" leven of omdat wij het onbewust blokkeren.

Als de freeze discharge niet doorlopen is, zal je getraumatiseerd zijn. Dit betekent dat je een tijd lang in de Freeze stand blijft hangen. Hierna zal het sympatische deel van het autonome zenuwstelsel chronisch overactief blijven (de vecht/vlucht of fight/flight stand). Dit kan een aantal jaar duren en geeft specifieke klachten:

- agressie of angst probleem (afhankelijk van de persoon/persoonlijkheid, het is of het een of het ander (fight or flight)
- angst in situatie die aan het trauma doet herinneren
- matig slapen
- stress
- gejaagdheid
- lichte neerslachtigheid

Hierna zal weer het parasympatische deel van het autonome zenuwstelsel overactief worden, en kom je dus weer in de "Freeze" terecht. Dit geeft weer andere specifieke klachten. Als je traumatische ervaringen niet verwerkt, zal je op de lange termijn in deze "Freeze" stand blijven hangen.

In de Freeze stand (overactief parasympatisch zenuwstelsel) kunnen specifiek de volgende klachten optreden:

- zware hyperventilatie/stress
- chronische pijnklachten (fibromyalgie)
- extreem slecht slapen
- dissociaties
- conversie (bijvoorbeeld uitval armen of benen, tijdelijk of permanent)
- ernstige depressie
- chronische vermoeidheid
- psychose als onderdeel van PTSS
- dwangstoornissen

Verder zijn er ook klachten die niet specifiek onderdeel zijn van de freeze of de fight/flight (=vecht/vlucht) stand. Deze klachten zijn er altijd en zijn vooral:

- hyperwaakzaamheid, alle beweging en geluiden in de omgeving vragen je aandacht.
- ontwikkelen van een persoonlijkheidstoornis (voldoen aan de kenmerken van een van de persoonlijkheidsstoornissen).
- onrust/angst in de buurt van andere mensen.
- somatische dissociatie (= fysiologische verandering op de plek die geraakt is tijdens het trauma, bijvoorbeeld afknijpen van bloedvaten, spiermyoclonus etc.)
- op de korte termijn continue schakelen tussen overmatig sympatische activiteit en overmatig parasympatische activiteit (beide erg ongezond)
- in rust is het sympatische deel van het autonome zenuwstelsel actiever dan het parasympatische deel.

Indien onbehandeld is PTSS een progressieve ziekte in de zin dat iemand steeds slechter zal functioneren naarmate de tijd vordert. Uiteindelijk, in het ergste geval kun je in de laatste Freeze stand dus met conversie in een rolstoel of in een psychose terecht komen.

Ik hoop dat ik mensen zo een beetje kan uitleggen wat PTSS ongeveer is. Een deel van deze kennis is overigens nauwelijks aanwezig bij psychologen/psychiaters helaas.

Is "- conversie (bijvoorbeeld uitval armen of benen, tijdelijk of permanent)" ook zeg maar voor enkele minuten? Of valt dat onder zware hyperventilatie/stress? Wat is dit precies?

Vetgedrukte herken ik wel of deels. Onderstreepte weet ik niet zeker, maar ik heb pas onlangs de bevestiging gehad dat ik het goed had aangevoeld toen ik het in de hoek van de trauma's moest zoeken.

En een vraagje voor de "ervaringsdeskundigen" hier, hoe uit zich bij jullie een herbeleving? En is het goed of juist slecht om vaker met (niet-leerzame) herbelevingen geconfronteerd te (moeten) worden?

Zelf merk ik dat het geen voordeel lijkt te hebben en meervoudige herbelevingen dingen eigenlijk alleen maar erger maken, ik word er eigenlijk alleen maar energieloos van.

quote:

Op dinsdag 2 augustus 2016 20:40 schreef pompoen20 het volgende:
Ik zou graag iets willen uitleggen over PTSS.

Tijdens een traumatische ervaring gebeurt het volgende:

Eerst wordt het sympatische zenuwstelsel extreem actief, dit heeft als doel de vecht/vlucht stand te activeren, zodat het organisme (mensen, maar ook dieren kunnen PTSS krijgen) kan proberen te vechten of te vluchten.

Als dit niet kan of niet lukt, wordt het parasympatische zenuwstelsel overactief. Het organisme komt dan in de freeze (bevriezing) terecht. In deze staat maak je veel endorfinen aan en dissocieer je (de shock), zodat je niet mee krijgt wat er gebeurt.

Vervolgens vindt bij de meeste organismen die in de vrije natuur leven na het trauma, mits ze niet zijn gedood, een zogeheten "freeze discharge" plaats. Dit gaat gepaard met veel schudden en beven en hevig ademhalen, zodat het parasympatische zenuwstelsel weer rustig wordt. Als het organisme de freeze discharge heeft doorlopen, is het trauma verwerkt.

Er zijn een aantal organismen die de freeze discharge niet doorlopen, en daardoor getraumatiseerd blijven. Dit zijn alleen dieren in gevangenschap, laboratoriumdieren of gedomesticeerde dieren. De mens doet dit in principe ook niet, omdat wij in "culturele gevangenschap" leven of omdat wij het onbewust blokkeren.

Als de freeze discharge niet doorlopen is, zal je getraumatiseerd zijn. Dit betekent dat je een tijd lang in de Freeze stand blijft hangen. Hierna zal het sympatische deel van het autonome zenuwstelsel chronisch overactief blijven (de vecht/vlucht of fight/flight stand). Dit kan een aantal jaar duren en geeft specifieke klachten:

- agressie of angst probleem (afhankelijk van de persoon/persoonlijkheid, het is of het een of het ander (fight or flight)
- angst in situatie die aan het trauma doet herinneren
- matig slapen
- stress
- gejaagdheid
- lichte neerslachtigheid

Hierna zal weer het parasympatische deel van het autonome zenuwstelsel overactief worden, en kom je dus weer in de "Freeze" terecht. Dit geeft weer andere specifieke klachten. Als je traumatische ervaringen niet verwerkt, zal je op de lange termijn in deze "Freeze" stand blijven hangen.

In de Freeze stand (overactief parasympatisch zenuwstelsel) kunnen specifiek de volgende klachten optreden:

- zware hyperventilatie/stress
- chronische pijnklachten (fibromyalgie)
- extreem slecht slapen
- dissociaties
- conversie (bijvoorbeeld uitval armen of benen, tijdelijk of permanent)
- ernstige depressie
- chronische vermoeidheid
- psychose als onderdeel van PTSS
- dwangstoornissen

Verder zijn er ook klachten die niet specifiek onderdeel zijn van de freeze of de fight/flight (=vecht/vlucht) stand. Deze klachten zijn er altijd en zijn vooral:

- hyperwaakzaamheid, alle beweging en geluiden in de omgeving vragen je aandacht.
- ontwikkelen van een persoonlijkheidstoornis (voldoen aan de kenmerken van een van de persoonlijkheidsstoornissen).
- onrust/angst in de buurt van andere mensen.
- somatische dissociatie (= fysiologische verandering op de plek die geraakt is tijdens het trauma, bijvoorbeeld afknijpen van bloedvaten, spiermyoclonus etc.)
- op de korte termijn continue schakelen tussen overmatig sympatische activiteit en overmatig parasympatische activiteit (beide erg ongezond)
- in rust is het sympatische deel van het autonome zenuwstelsel actiever dan het parasympatische deel.

Indien onbehandeld is PTSS een progressieve ziekte in de zin dat iemand steeds slechter zal functioneren naarmate de tijd vordert. Uiteindelijk, in het ergste geval kun je in de laatste Freeze stand dus met conversie in een rolstoel of in een psychose terecht komen.

Ik hoop dat ik mensen zo een beetje kan uitleggen wat PTSS ongeveer is. Een deel van deze kennis is overigens nauwelijks aanwezig bij psychologen/psychiaters helaas.

Dit allemaal is heel herkenbaar voor mij.

quote:

Op zaterdag 18 maart 2017 18:28 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Is "- conversie (bijvoorbeeld uitval armen of benen, tijdelijk of permanent)" ook zeg maar voor enkele minuten? Of valt dat onder zware hyperventilatie/stress? Wat is dit precies?

Uitval kan ook tijdelijk zijn. Ik denk dat er geen "precies" in is, het kan er variëren van permanent tot herhaaldelijk in verschillende tijdsduren tot eenmalig.

quote:

Op zaterdag 18 maart 2017 18:28 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

En een vraagje voor de "ervaringsdeskundigen" hier, hoe uit zich bij jullie een herbeleving? En is het goed of juist slecht om vaker met (niet-leerzame) herbelevingen geconfronteerd te (moeten) worden?

Zelf merk ik dat het geen voordeel lijkt te hebben en meervoudige herbelevingen dingen eigenlijk alleen maar erger maken, ik word er eigenlijk alleen maar energieloos van.

Ik geloof dat ik je tweede vraag niet helemaal begrijp. Het hebben van herbelevingen, het herbeleven van je trauma is ontzettend slopend. Dat vooropgesteld.
Maar ik maak uit jouw bericht op dat iemand met opzet jouw trauma triggert zodat je weer gaat herbeleven? Als in een therapeutische setting? Of jijzelf? Of doen anderen het onbewust?

Of begrijp ik je bericht verkeerd?

Sorry. Ik quote een beetje raar. Ik kan niet goed lezen mobiel.

quote:

Op zaterdag 18 maart 2017 20:27 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Uitval kan ook tijdelijk zijn. Ik denk dat er geen "precies" in is, het kan er variëren van permanent tot herhaaldelijk in verschillende tijdsduren tot eenmalig.

Bij mij is het echt maar een paar minuten, maar aangezien ik me nog niet zo lang bewust ben -waardoor- het allemaal kwam, kon ik ook niet op de signalen letten.

Meestal had ik ze niet door (zoals overdreven schrikreacties (zoals me rot schrikken als ik tijdens het smeren van een melbatoastje het toastje doormidden brak en schrok van het breek-geluidje van de brekende toast)).

Maar er zijn talloze van die dingetjes waar ik nu steeds meer aan terug moet denken en dingen die ik nu pas kan plaatsen nu ik weet waar het vandaan komt.

Je kunt ten slotte niet ergens op letten als je van niks weet (net zoals je van een bosjesman niet kunt verwachten dat die weet hoe de verkeersregels hier werken).

quote:

Op zaterdag 18 maart 2017 20:36 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Ik geloof dat ik je tweede vraag niet helemaal begrijp. Het hebben van herbelevingen, het herbeleven van je trauma is ontzettend slopend. Dat vooropgesteld.
Maar ik maak uit jouw bericht op dat iemand met opzet jouw trauma triggert zodat je weer gaat herbeleven? Als in een therapeutische setting? Of jijzelf? Of doen anderen het onbewust?

Of begrijp ik je bericht verkeerd?

Sorry. Ik quote een beetje raar. Ik kan niet goed lezen mobiel.

Ik doel met name op situaties buiten een traumabehandeling (dus zeg maar in het dagelijks leven). De mensen die dit expliciet blijven triggeren bij mij zijn de ergsten.

quote:

Op zondag 19 maart 2017 17:17 schreef _Hestia_ het volgende:

[..]

Jammer van die tegenwerking, maar mooi dat je nu dit kunt gaan doen dan. Veel succes!

Niet rot naar jou bedoeld, maar ik vind "jammer" eerlijk gezegd een behoorlijke understatement (1 van m'n behandelaars noemde het vorige week ook al "jammer" en toen zei ik eigenlijk hetzelfde).

En dank

quote:

Op maandag 20 maart 2017 15:12 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik doel met name op situaties buiten een traumabehandeling (dus zeg maar in het dagelijks leven). De mensen die dit expliciet blijven triggeren bij mij zijn de ergsten.

Magnetronkoffie, sorry ik bedoel het goed maar ik kan soms je berichten niet goed begrijpen. Hoe ik zelf berekeningen ervaar vind ik wat te ingewikkeld en te persoonlijk om uit te leggen.

Maar het hebben van herbelevingen is uitputtend en verwarrend. Het draagt niks bij, wat mij betreft.
Bedoel je dat de herbelevingen die door expliciete in je leven getriggerd worden het ergste zijn?
Zo ja, kun je voorkomen dat die mensen steeds in je leven zijn? Of er een omgang mee vinden die voor jou beter behapbaar is?
Kijk je kunt niet alles gaan vermijden en sommige dingen zijn niet te vermijden maar soms wel anders mee om te gaan toch? Sterkte. Sorry als ik je verkeerd begrepen heb.

quote:

Op maandag 20 maart 2017 20:24 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Magnetronkoffie, sorry ik bedoel het goed maar ik kan soms je berichten niet goed begrijpen. Hoe ik zelf berekeningen ervaar vind ik wat te ingewikkeld en te persoonlijk om uit te leggen.

Geeft verder niks
Ik vind het eerlijk gezegd juist tof dat uitgerekend jij probeert mee te denken
Ja, het is ook (erg) persoonlijk en mijn ervaring is (helaas) ook dat het meestal geen zin heeft om te proberen het uit te leggen. Ze snappen het niet en zoeken het antwoord in iets anders.

Ik doel dan op mensen die bij mij deze dingen triggeren, waarbij ik mijn grenzen probeer aan te geven en waarbij ik merk dat dit niet als resultaat heeft dat ze stoppen met mijn grenzen overschrijden.

Oftewel kort gezegd: Wanneer iemand iets doet en ik wil dat niet, dan zeg ik "nee" maar de ander blijft gewoon doorgaan.

quote:

Maar het hebben van herbelevingen is uitputtend en verwarrend. Het draagt niks bij, wat mij betreft.

Bedankt dat je dit bevestigt, ik heb heel vaak zitten twijfelen omdat ik zoveel feedback kreeg die op wat anders wees. Maar ik weet onderhand wel dat ik het al die tijd al bij het juiste eind had.

Ze begrijpen het gewoon niet, ze vullen maar wat in en ik moet maar even veranderen...ja hoe dan?? Ja, met hulpverlening...maar wat als die het ook al niet begrijpen en alles ook steeds op de verkeerde dingen blijven gooien terwijl ik allang al weet dat dat het niet is?

Tsja, dan moet ik maar van hulpverlener wisselen he? Ja dat heb ik het afgelopen jaar ook al 6 keer gedaan
Helpt dat? Nee, niet als de volgende hulpverlener dezelfde fouten weer blijft maken, dan zit ik vast.

En de "sorries" krijg ik hooguit nadat het kalf al verdronken is...ja dan heb ik er geen reet meer aan
Vaak krijg ik trouwens helemaal geen sorries, maar ik heb liever dat ze gewoon normaal doen.
Is dat nou zo veel gevraagd? Blijkbaar wel...

Logisch denken kunnen de meeste mensen blijkbaar niet.
Oorzaak-gevolg en oplossen door deductie snappen de meesten niet. Ik word er een beetje gestoord van.

quote:

Bedoel je dat de herbelevingen die door expliciete in je leven getriggerd worden het ergste zijn?
Zo ja, kun je voorkomen dat die mensen steeds in je leven zijn? Of er een omgang mee vinden die voor jou beter behapbaar is?
Kijk je kunt niet alles gaan vermijden en sommige dingen zijn niet te vermijden maar soms wel anders mee om te gaan toch? Sterkte. Sorry als ik je verkeerd begrepen heb.

Mensen die keer op keer op keer blijven triggeren zijn de ergsten. Het is als een zweepslag steeds op dezelfde plek ofzo.

Als ik "nee" zeg dan bedoel ik ook "nee" en dan moeten ze niet gewoon door blijven gaan. Ik zeg toch niet voor niets "nee"?

Ik begrijp ook niet waarom zoveel mensen het zo moeilijk vinden om de grenzen van anderen te respecteren? Ik kan het toch ook? Mijn grootste probleem met het respecteren van andermans grenzen is wanneer de ander ze simpelweg niet aangeeft (en nog erger is het wanneer ik iemand vraag of ik diens grens overschrijd en die persoon geeft expliciet aan van niet, maar dan later aangeven dat dat de hele tijd wel zo was en mij dat verweten word ).

Sorry ik ben nogal warrig

quote:

Op maandag 20 maart 2017 20:24 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Maar het hebben van herbelevingen is uitputtend en verwarrend. Het draagt niks bij, wat mij betreft.

Hier was ik ondertussen ook al uit, maar ik dacht dat ik gek aan het worden was omdat zoveel mensen meenden dat "ik er maar wat aan moest doen effesnel" terwijl ik allang al aangaf dat dat niet ging. Maar hoe maak je dit andere mensen duidelijk? Hoe kun je ervoor zorgen dat andere mensen hier rekening mee gaan houden? Veel mensen lijken hier nogal ambivalent tegenover te staan.

Iemand anders hier die ook met dit probleem zit? Er moet toch een manier zijn om die mensen te kunnen bereiken?

Sorry. Ik denk toch echt dat ik je niet goed begrijp. Kun je me uitleggen wat voor jou een herbeleving is, hoe het voelt, wat er gebeurt?
Als ik lees lijkt het soms net alsof je schrijft dat die bepaalde mensen een herbeleving zijn? Maar ze kunnen enkel triggeren. Of ik lees niet goed of er gaat wat anders mis.

Misschien kun je het proberen uit te leggen. Ik heb nu ook niet veel ruimte om te reageren, later meer.

Ik reageer later wel, ik wilde net gaan aftaaien hier.

Ik denk dat ik het wat beter snap nu Luchtbel.

quote:

Op maandag 20 maart 2017 20:24 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Maar het hebben van herbelevingen is uitputtend en verwarrend. Het draagt niks bij, wat mij betreft.

Hoe zouden andere mensen hier wel mee om kunnen gaan?

Stel dat je een herbeleving krijgt bij (ik zeg maar wat) een groepje vrienden of terwijl je samen met wat andere mensen ergens op de bus staat te wachten.

Wat zou de beste manier zijn waarop deze mensen op jouw herbeleving kunnen reageren?

Moeten ze jou met rust laten of een beetje op je gaan letten totdat het voorbij is? Ik weet nml zelf ook niet wat ik op dat moment van anderen verwachten moet.

edit: Bij een paniekaanval weet ik dat ondertussen wel.

[ Bericht 3% gewijzigd door magnetronkoffie op 23-03-2017 21:23:12 ]

quote:

Op donderdag 23 maart 2017 20:28 schreef magnetronkoffie het volgende:
Ik denk dat ik het wat beter snap nu Luchtbel.

[..]

Hoe zouden andere mensen hier wel mee om kunnen gaan?

Stel dat je een herbeleving krijgt bij (ik zeg maar wat) een groepje vrienden of terwijl je samen met wat andere mensen ergens op de bus staat te wachten.

Wat zou de beste manier zijn waarop deze mensen op jouw herbeleving kunnen reageren?

Moeten ze jou met rust laten of een beetje op je gaan letten totdat het voorbij is? Ik weet nml zelf ook niet wat ik op dat moment van anderen verwachten moet.

edit: Bij een paniekaanval weet ik dat ondertussen wel.

Er zijn een heleboel manieren waarop je in kunt gaan met herbelevingen (en binnen therapeutische setting kunnen herbeleving ook wel degelijk wat bijdragen) maar wat je nodig hebt is natuurlijk totaal persoonlijk. Die vraag kan ik niet voor je beantwoorden.
Ik denk dat je jezelf het beste de vraag kunt stellen, wat zijn voor mij dingen die mij uit die herbeleving kunnen halen terug de actuele situatie in. En hoe kunnen anderen daar evt bij helpen?

Want ik weet niet wat je mag verwachten van een ander, misschien merkt een ander wel niet zo veel aan jou. Je schrijft hierboven ergens, iets als waarom kunnen anderen dat niet ik kan het toch ook?
Ik snap wel dat dingen soms zo kunnen voelen maar zo werkt het helaas toch niet? We hebben toch allemaal andere capaciteiten?
Als mensen blijven triggeren is het misschien beter om (tijdelijk) uit de buurt te blijven. Als dat een optie is.

quote:

Op vrijdag 24 maart 2017 12:47 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Er zijn een heleboel manieren waarop je in kunt gaan met herbelevingen (en binnen therapeutische setting kunnen herbeleving ook wel degelijk wat bijdragen) maar wat je nodig hebt is natuurlijk totaal persoonlijk. Die vraag kan ik niet voor je beantwoorden.
Ik denk dat je jezelf het beste de vraag kunt stellen, wat zijn voor mij dingen die mij uit die herbeleving kunnen halen terug de actuele situatie in. En hoe kunnen anderen daar evt bij helpen?

Want ik weet niet wat je mag verwachten van een ander, misschien merkt een ander wel niet zo veel aan jou. Je schrijft hierboven ergens, iets als waarom kunnen anderen dat niet ik kan het toch ook?
Ik snap wel dat dingen soms zo kunnen voelen maar zo werkt het helaas toch niet? We hebben toch allemaal andere capaciteiten?

Ik ga 100% voor die behandeling, ik hou wel van een uitdaging.

quote:

Als mensen blijven triggeren is het misschien beter om (tijdelijk) uit de buurt te blijven. Als dat een optie is.

Oké, dat doe of probeer ik dus al jaren maar ik blijf ze maar tegenkomen

Maar hoe uiten herbelevingen zich bij jullie? En heeft stress een (nadelige) invloed op trauma's?

Herbelevingen weet ik niks van, ik heb enkel nachtmerries, in die categorie. Stress bovenop je trauma, daar heb ik daarentegen wel ervaring mee. Op mij werkt het verlammend, en ik ga structureel mijn kop in het zand steken en de boel de boel laten, wat voor nog meer problemen zorgt.

Ik heb nog nooit iets meegemaakt wat mijn trauma 'triggert' op een manier dat ik niet meer normaal gedrag kon vertonen, en dat mijn omgeving het opvalt. Maar goed, onderdeel van mijn trauma is ook dan dat ik alles geheim moet houden.

Het lijkt me loodzwaar

quote:

Op maandag 27 maart 2017 13:42 schreef Marsenal het volgende:
Herbelevingen weet ik niks van, ik heb enkel nachtmerries, in die categorie. Stress bovenop je trauma, daar heb ik daarentegen wel ervaring mee. Op mij werkt het verlammend, en ik ga structureel mijn kop in het zand steken en de boel de boel laten, wat voor nog meer problemen zorgt.

Ik heb nog nooit iets meegemaakt wat mijn trauma 'triggert' op een manier dat ik niet meer normaal gedrag kon vertonen, en dat mijn omgeving het opvalt. Maar goed, onderdeel van mijn trauma is ook dan dat ik alles geheim moet houden.

Het lijkt me loodzwaar

Ik merk dat als ik daarbovenop extra stress krijg, dat ik alleen maar slechter begin te gaan. Mijn grootste probleem is vooral om mensen de door mij gestelde grenzen te laten respecteren. Vandaar ook dat ik lever de meeste mensen uit de weg ga.

Nachtmerries heb ik niet echt, maar de laatste tijd merk ik wel dat dingen zeg maar steeds meer aan het terugkomen zijn. Er lopen al langer dingen fout en ik ben eigenlijk al meer dan een jaar bezig met dweilen, maar ik merk dat ik (weer!) te goed van vertrouwen ben geweest en (weer) de verkeerde mensen om hulp heb gevraagd.

Liefst beperk ik me tot een kleine schare mensen die wel normaal kunnen doen, want ik merk dat ik dan zelfs in de meest heftige tijden veel slagkrachtiger blijf (ondanks alle shit).

Ik ben er ondertussen uit dat mijn slaapproblemen voornamelijk door stress veroorzaakt worden, want zodra de stressoren weg zijn, slaap ik zelfs weer redelijk normale tijden. Ik kon het alleen niet geloven...maar wat moet je dan als je iemand tegenover je hebt die letterlijk zegt "ik wil je alleen maar helpen" om daarna achter de daadwerkelijke (verdraaide) feiten te komen waardoor ik ontdek dat het voor een groot deel steeds dezelfde externe factoren blijken te zijn waardoor ik steeds weer naar beneden wordt getrokken.

Verder heb ik moeite met alles plaatsen (wat waardoor veroorzaakt wordt) en heb ik eigenlijk meer behoefte aan uitleg en aan (concrete) voorbeelden.

quote:

Op maandag 27 maart 2017 19:05 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik merk dat als ik daarbovenop extra stress krijg, dat ik alleen maar slechter begin te gaan. Mijn grootste probleem is vooral om mensen de door mij gestelde grenzen te laten respecteren. Vandaar ook dat ik lever de meeste mensen uit de weg ga.

Nachtmerries heb ik niet echt, maar de laatste tijd merk ik wel dat dingen zeg maar steeds meer aan het terugkomen zijn. Er lopen al langer dingen fout en ik ben eigenlijk al meer dan een jaar bezig met dweilen, maar ik merk dat ik (weer!) te goed van vertrouwen ben geweest en (weer) de verkeerde mensen om hulp heb gevraagd.

Liefst beperk ik me tot een kleine schare mensen die wel normaal kunnen doen, want ik merk dat ik dan zelfs in de meest heftige tijden veel slagkrachtiger blijf (ondanks alle shit).

Ik ben er ondertussen uit dat mijn slaapproblemen voornamelijk door stress veroorzaakt worden, want zodra de stressoren weg zijn, slaap ik zelfs weer redelijk normale tijden. Ik kon het alleen niet geloven...maar wat moet je dan als je iemand tegenover je hebt die letterlijk zegt "ik wil je alleen maar helpen" om daarna achter de daadwerkelijke (verdraaide) feiten te komen waardoor ik ontdek dat het voor een groot deel steeds dezelfde externe factoren blijken te zijn waardoor ik steeds weer naar beneden wordt getrokken.

Verder heb ik moeite met alles plaatsen (wat waardoor veroorzaakt wordt) en heb ik eigenlijk meer behoefte aan uitleg en aan (concrete) voorbeelden.

Maar uitleg en voorbeeld en ga je nu toch krijgen in therapie denk ik, of denk je dat je nu nog geen goede hulp hebt?

Hoe ervaren jullie zelf herbelevingen?

quote:

Op zondag 2 april 2017 11:47 schreef magnetronkoffie het volgende:
Hoe ervaren jullie zelf herbelevingen?

Ik raak in paniek en krijg enorme angstgevoelens. En af en toe sla ik om me heen of schud ik met me hoofd.

Voelen jullie je ook een totaal ander mens sinds het trauma?
Ik kan het me echt niet voorstellen dat ik hier in verzeild ben geraakt.

pfoe toch wel wat herkenning hier...

Mijn psycholoog noemt het ptss, Ik weet niet of ik het zelf die stempel wil geven, ik weet alleen dat ik regelmatig terug denk aan wat er gebeurd is en dat dit vaak getriggerd wordt door onbenullige dingen...

In December werd mijn zoontje (toen 7 weken oud) heel ziek, zo ziek dat hij op zaterdagavond met spoed naar het WKZ in utrecht is gebracht, geintubeerd is en 2x gereanimeerd...Daarna 9 dagen aan de beademing gelegen en een aantal keer bradycardisch geweest. dit gaat gepaard met heel veel alarmen op de de monitoren die op hem waren aangesloten...

De 1e dagen vloog ik omhoog om daarna compleet te verstijven bij het afgaan van de alarmen, en nu 4 maanden later raak ik nog steeds onrustig als ik ze hoor...
Vanavond zat ik traumacentrum te kijken en daar zag ik mijn gyneacoloog een keizersnede uitvoeren en op de O.K stonden ook een anestesist en O.K medewerker die er die avond bij zijn geweest ( De gynecoloog heeft mijn zoontje bij zijn geboorte al een keer extra geholpen om op gang te komen)
In 1 klap zag ik dus 3 mensen die te maken hebben gehad met het redden van mijn kind, en zag ik mezelf weer zitten op mijn krukje op de IC terwijl de alarmen gillen want mijn zoontje ligt dood te gaan... En zie ik de lange gang vh WKZ weer voor mij, een gang die ik in 10 dagen tijd oneindig veel keren op en neer heb gelopen...
Het zit geloof ik toch wat dieper dan ik dacht...
Met mijn zoontje gaat het nu goed, en langzaam durf ik nu te ontspannen...

Wat zijn jullie ervaringen met EMDR?

EMDR is inderdaad voor vele mensen erg zwaar. Je wordt elke keer terug gehaald naar je trauma totdat je anders tegenover je trauma staat. Je bekijkt de trauma vanuit een ander perspectief.

Er is een effectief alternatief alleen zou het niet iedereen aanspreken. Ayahuasca of iboga dit kan je in Nederland binnen ceremonies doen. Ayahuasca of Iboga is een psychedelica waardoor mensen vaak terug naar de kern van hun trauma gaan, dit kan ook in je kinderjaren zijn en dit verwerken, je hersenen krijgen hierna een soort reset waardoor je weer wat anders naar de wereld kijkt en naar je trauma's. Dit is iets dat je zelf moet onderzoeken, kan altijd hierna meer informatie of documentaires geven.

Bedankt voor je reactie!

quote:

Op dinsdag 18 april 2017 02:07 schreef Propps het volgende:
EMDR is inderdaad voor vele mensen erg zwaar. Je wordt elke keer terug gehaald naar je trauma totdat je anders tegenover je trauma staat. Je bekijkt de trauma vanuit een ander perspectief.

Er is een effectief alternatief alleen zou het niet iedereen aanspreken. Ayahuasca of iboga dit kan je in Nederland binnen ceremonies doen. Ayahuasca of Iboga is een psychedelica waardoor mensen vaak terug naar de kern van hun trauma gaan, dit kan ook in je kinderjaren zijn en dit verwerken, je hersenen krijgen hierna een soort reset waardoor je weer wat anders naar de wereld kijkt en naar je trauma's. Dit is iets dat je zelf moet onderzoeken, kan altijd hierna meer informatie of documentaires geven.

Heb je misschien ook een linkje hiervan?

quote:

Op woensdag 12 april 2017 20:17 schreef MidnightB00m het volgende:
Wat zijn jullie ervaringen met EMDR?

Zelf (nog) geen EMDR gehad, maar wel schema's. Ik had begrepen dat EMDR zwaarder is (hoeft niet voor iedereen zo te zijn en voor sommigen is EMDR gewoon niet "het"). Ik vond de schema's zelf al heel vermoeiend. Bij mij was het dermate dat ik na 1 gesprek van iets meer dan een uur, na afloop onderweg naar huis m'n ogen nauwelijks nog open kon houden en eenmaal thuis ben ik meteen op bed ingestort met kleren en al nog aan (en daarna 2 tot 4 uur comaslapen, als ik dan al kan slapen ).

Een tip die ik kan geven is dit: Zorg er vooral voor dat je sociale steunsysteem goed op orde is en dat wispelturige energieslurpende aandachtstrekkers even afstand van je nemen. Beter neem je de hele dag van je sessie helemaal vrij
Misschien dat het voor jou heel makkelijk lijkt te gaan, maar beter onderschat je het niet.

Wel moet ik zeggen dat het zelfinzicht dat het me tot nu toe verschaft, me bijna direct al geholpen heeft. Ik herken dingen nu makkelijker voor wat het is (iets kuts dat ik niet meer wil hebben en dat lastig voor me is) maar ik weet/begrijp nu ook veel beter waar het vandaan komt. Ik snap het eindelijk en dat is al heel wat. En ik neem het mezelf ook niet meer kwalijk (of nog minder in elk geval) want ik weet waar het door kwam.

Succes!

quote:

Op zondag 2 april 2017 14:56 schreef Dakterras het volgende:

[..]

Ik raak in paniek en krijg enorme angstgevoelens. En af en toe sla ik om me heen of schud ik met me hoofd.

Voelen jullie je ook een totaal ander mens sinds het trauma?
Ik kan het me echt niet voorstellen dat ik hier in verzeild ben geraakt.

Dat schudden met mijn hoofd heb ik inderdaad ook.. alsof zodra ik mijn hoofd schud de herinnering wegschud ofzo. En mijn spanning en stress ontlaad ik ook door te bewegen en slaan.. Gaat vanzelf dacht dat ik de enige was die zn hoofd schudde bij zoiets.

quote:

Op woensdag 12 april 2017 20:17 schreef MidnightB00m het volgende:
Wat zijn jullie ervaringen met EMDR?

Zwaar in de zin van moe. Ik had het in ieder geval erg onderschat Maar ook interessant tegelijk want wat anderen eerder zei laat mijn therapeut me tijdens de therapie andere invalshoeken van het trauma zien waarvan ik denk.. wow zo diep erover had ik het eigenlijk nooit gezien/ over nagedacht..

quote:

Op woensdag 19 april 2017 18:58 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

Zwaar in de zin van moe. Ik had het in ieder geval erg onderschat Maar ook interessant tegelijk want wat anderen eerder zei laat mijn therapeut me tijdens de therapie andere invalshoeken van het trauma zien waarvan ik denk.. wow zo diep erover had ik het eigenlijk nooit gezien/ over nagedacht..

Helpt het? En is het bij jouw een eenmalig trauma?

Ik start volgende week bij nieuwe therapeut.

quote:

Op woensdag 19 april 2017 19:09 schreef Dakterras het volgende:

[..]

Helpt het? En is het bij jouw een eenmalig trauma?

Ik start volgende week bij nieuwe therapeut.

Nee het is bij niet een eenmalige trauma. Ik heb complexe ptss.

En ik merkte niet meteen heel veel resultaat de eerste keer, ondanks dat die ene trauma niet zo erg was. (We waren van plan om met de 'lage' trauma/ beeld/ herbeleving te beginnen)

Ik moest aan het begin van de sessie een cijfer aangeven met hoe 'naar' de trauma was, en dat was eerst een 7 en na de sessie een 6.5. Niet heel veel maar wel wát dus. En dan is het de bedoeling dat dat getal nog lager wordt..

Ze gaan aan de slag een voor een met de trauma's waar je last van hebt.

quote:

Op woensdag 19 april 2017 19:27 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

Nee het is bij niet een eenmalige trauma. Ik heb complexe ptss.

En ik merkte niet meteen heel veel resultaat de eerste keer, ondanks dat die ene trauma niet zo erg was. (We waren van plan om met de 'lage' trauma/ beeld/ herbeleving te beginnen)

Ik moest aan het begin van de sessie een cijfer aangeven met hoe 'naar' de trauma was, en dat was eerst een 7 en na de sessie een 6.5. Niet heel veel maar wel wát dus. En dan is het de bedoeling dat dat getal nog lager wordt..

Ze gaan aan de slag een voor een met de trauma's waar je last van hebt.

Ik vind het altijd lastig te becijferen, het trauma. 3 van de 4 x dat ik EMDR deed, deedt het trauma me niks, geen gevoel ofzo als ik er aan dacht. Aparte is zodra ik thuis ben het ongewild in me gedachten komt en ik ernorm angstig kan worden, heel vaag. Enigzins herkenbaar? Is wel eenmalig trauma trouwens, zal wel wat verschillen vermoed ik.

quote:

Op woensdag 19 april 2017 19:35 schreef Dakterras het volgende:

[..]

Ik vind het altijd lastig te becijferen, het trauma. 3 van de 4 x dat ik EMDR deed, deedt het trauma me niks, geen gevoel ofzo als ik er aan dacht. Aparte is zodra ik thuis ben het ongewild in me gedachten komt en ik ernorm angstig kan worden, heel vaag. Enigzins herkenbaar? Is wel eenmalig trauma trouwens, zal wel wat verschillen vermoed ik.

Ja ik herken het wel deels.. Ik kan soms heel makkelijk en openhartig praten over mijn trauma's, en denk soms zelfs dat ik het al heb verwerkt. Ik voel er ook vaak niets bij maar nadat ik het heb verteld en ik ga dan inderdaad weg.. dan komt het inderdaad vaak toch ongewild in mijn gedachten en dan denk ik 'maar ik had het toch al verwerkt?'

Ik vond het ook ontzettend lastig om het een cijfer te geven omdat mijn gevoel erbij telkens verandert.. is dat misschien wat je bedoelt? Dat je gevoel bij dat trauma telkens verandert, en je gedachten/ hoe je erover denkt?

quote:

Op woensdag 19 april 2017 19:47 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

Ja ik herken het wel deels.. Ik kan soms heel makkelijk en openhartig praten over mijn trauma's, en denk soms zelfs dat ik het al heb verwerkt. Ik voel er ook vaak niets bij maar nadat ik het heb verteld en ik ga dan inderdaad weg.. dan komt het inderdaad vaak toch ongewild in mijn gedachten en dan denk ik 'maar ik had het toch al verwerkt?'

Ik vond het ook ontzettend lastig om het een cijfer te geven omdat mijn gevoel erbij telkens verandert.. is dat misschien wat je bedoelt? Dat je gevoel bij dat trauma telkens verandert, en je gedachten/ hoe je erover denkt?

Ja het is nogal wisselend. Thuis kan het bijvoorbeeld 10 zijn, maar zodra ik in die stoel zit een 1...

Hoop trouwens echt dat er een wis- therapie komt door die eiwitten waar die bewuste herinnering is opgeslagen gewist/vernietigd kunnen worden.

Je hoort wel eens mensen/betweters zeggen dat je ervaringen je maken en er dus trots op moet zijn....Nou, ik ben afgelopen jaren meerdere malen suicidaal geweest door die tering gedachtes.

quote:

Op woensdag 19 april 2017 17:34 schreef JohnShooter het volgende:

[..]

Heb je misschien ook een linkje hiervan?

Hier is zoveel informatie over te vinden. Zoek vooral in het engels op ayahuasca of ibogaine, voor wetenschappelijke artikelen zet er research achter. https://www.google.nl/amp(...)e-of-ptsd-treatment-
Documentaires heb ik wel genoeg voor je.

quote:

Op woensdag 19 april 2017 19:52 schreef Dakterras het volgende:

[..]

Ja het is nogal wisselend. Thuis kan het bijvoorbeeld 10 zijn, maar zodra ik in die stoel zit een 1...

Hoop trouwens echt dat er een wis- therapie komt door die eiwitten waar die bewuste herinnering is opgeslagen gewist/vernietigd kunnen worden.

Je hoort wel eens mensen/betweters zeggen dat je ervaringen je maken en er dus trots op moet zijn....Nou, ik ben afgelopen jaren meerdere malen suicidaal geweest door die tering gedachtes.

Herkenbaar wat je tikt..

Ja dat sterk wisselende herken ik ook heel erg.

Maar je moet vooral een cijfer geven aan hoe 'naar' je het trauma vind en niet bij hoe naar je erover voelt geloof ik..

En anders zou ik zelf dan het cijfer benoemen van het punt waarop je de trauma het allerergst vond.. maar ik denk dat je therapeut je hiervoor ook wat beter tips kan geven. Misschien doet zij het wel iets anders. Maar ik zou dit sowieso ook uitleggen dat je gevoel erover sterk wisselend is.


En met die ervaringen dat die je sterker zouden maken idd Ik ben daar ook klaar mee, maar ik snap wel een beetje wat ze daarmee bedoelen.. waarschijnlijk dat je er wijzer van wordt.
Ik was bijvoorbeeld in het verleden heel naïef, en liet me over mijn grenzen gaan. Later heb ik wel van mijn verleden -geleerd-. Geleerd om mijn grenzen aan te geven en om zo te voorkomen dat mensen eroverheen zouden gaan (wat zo nu en dan overigens nog steeds gebeurt maar minder) Maar het verleden heeft mij tegelijk ook weer zwakker, en ook mijn klachten veroorzaakt, en mijn suicidale gedachten. Dus nee ik denk niet dat je van nare dingen in het verleden meteen sterker zou worden, maar wel dat je ervan kan leren..
M

Edit: maar dat hangt ook weer erg af van wat je trauma is.. en of je er überhaupt van zou kunnen leren. Maar dat je ervan kan leren betekent ook niet dat het trauma jouw schuld zou zijn.. echt niet.

quote:

Op woensdag 19 april 2017 20:15 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

Herkenbaar wat je tikt..

Ja dat sterk wisselende herken ik ook heel erg.

Maar je moet vooral een cijfer geven aan hoe 'naar' je het trauma vind en niet bij hoe naar je erover voelt geloof ik..

En anders zou ik zelf dan het cijfer benoemen van het punt waarop je de trauma het allerergst vond.. maar ik denk dat je therapeut je hiervoor ook wat beter tips kan geven. Misschien doet zij het wel iets anders. Maar ik zou dit sowieso ook uitleggen dat je gevoel erover sterk wisselend is.

En met die ervaringen dat die je sterker zouden maken idd Ik ben daar ook klaar mee, maar ik snap wel een beetje wat ze daarmee bedoelen.. waarschijnlijk dat je er wijzer van wordt.
Ik was bijvoorbeeld in het verleden heel naïef, en liet me over mijn grenzen gaan. Later heb ik wel van mijn verleden -geleerd-. Geleerd om mijn grenzen aan te geven en om zo te voorkomen dat mensen eroverheen zouden gaan (wat zo nu en dan overigens nog steeds gebeurt maar minder) Maar het verleden heeft mij tegelijk ook weer zwakker, en ook mijn klachten veroorzaakt, en mijn suicidale gedachten. Dus nee ik denk niet dat je van nare dingen in het verleden meteen sterker zou worden, maar wel dat je ervan kan leren..
M

Edit: maar dat hangt ook weer erg af van wat je trauma is.. en of je er überhaupt van zou kunnen leren. Maar dat je ervan kan leren betekent ook niet dat het trauma jouw schuld zou zijn.. echt niet.

Hmm, ik snap wat je bedoeld. Maar kan me niet voorstellen dat bijv. een verkracht meisje op een gegeven moment die verkrachting niet meer naar vind...

Moet wel zeggen, heb nu 3x emdr gehad, 1 dacht ik echt genezen te zijn. Toen ik de deur uitliep dacht ik echt van ''wtf is dit?'' met een grote smile op me gezicht. Ik kon leek wel niet meer bij het trauma en als ik forceerde deed het me helemaal niks en ook geen bijkomende gedachten eraan gekoppeld. Helaas was ik na een goede week (beste in 2 jaar) weer terug bij af.. Jammer dat mijn toenmalige therapeut het wel goed vond zo, flapdrol.
Die overige 2 keren werkte het niet, wss omdat ik me vertrouwen kwijt was in die therapeut.

Mijn trauma is ook gekomen door naief handelen... (schuldbesef..)

Inderdaad! Leren, meer positiefs kan ik er niet uithalen. Het is gewoonweg levensbedreigend. Mensen die dat roeptoeteren piepen wel anders als ze zelf in zo'n situatie zijn geraakt..

quote:

Op woensdag 19 april 2017 20:25 schreef Dakterras het volgende:

[..]

Hmm, ik snap wat je bedoeld. Maar kan me niet voorstellen dat bijv. een verkracht meisje op een gegeven moment die verkrachting niet meer naar vind...

Moet wel zeggen, heb nu 3x emdr gehad, 1 dacht ik echt genezen te zijn. Toen ik de deur uitliep dacht ik echt van ''wtf is dit?'' met een grote smile op me gezicht. Ik kon leek wel niet meer bij het trauma en als ik forceerde deed het me helemaal niks en ook geen bijkomende gedachten eraan gekoppeld. Helaas was ik na een goede week (beste in 2 jaar) weer terug bij af.. Jammer dat mijn toenmalige therapeut het wel goed vond zo, flapdrol.
Die overige 2 keren werkte het niet, wss omdat ik me vertrouwen kwijt was in die therapeut.

Mijn trauma is ook gekomen door naief handelen... (schuldbesef..)

Inderdaad! Leren, meer positiefs kan ik er niet uithalen. Het is gewoonweg levensbedreigend. Mensen die dat roeptoeteren piepen wel anders als ze zelf in zo'n situatie zijn geraakt..

Het eerste kan overigens wel.. het gebeurt misschien niet vaak. Maar ik heb soortgelijks meegemaakt wat ik ook even prettig vond. Dat ligt heel verder erg complex in elkaar, maar het is dus wel mogelijk..

En wow die ene week klinkt wel geweldig tof. Zoals jij het beschrijft durf(de) ik niet eens te dromen eigenlijk
Wel ontzettend zonde van je therapeut. Moest/ moet je nu helemaal opnieuw beginnen met die therapie?

quote:

Op zaterdag 29 april 2017 00:10 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

Het eerste kan overigens wel.. het gebeurt misschien niet vaak. Maar ik heb soortgelijks meegemaakt wat ik ook even prettig vond. Dat ligt heel verder erg complex in elkaar, maar het is dus wel mogelijk..

En wow die ene week klinkt wel geweldig tof. Zoals jij het beschrijft durf(de) ik niet eens te dromen eigenlijk
Wel ontzettend zonde van je therapeut. Moest/ moet je nu helemaal opnieuw beginnen met die therapie?

Ik ben weg gegaan bij die therapeut. Gevoel was totaal verdwenen, kreeg ook het idee dat ie er wat bij zocht, diep graven in mijn jeugd enzo. Tja, dan vind je altijd wel wat.

Maar goed, ik weet waar deze ellende vandaan komt. En mijn huidige therapeut snapt me ook. A.s. week sessie 2.

Hier ook zo mijn twijfels bij de therapie die ik momenteel doorloop. Binnenkort het afrondende gesprek en voor mijn gevoel ben ik er weinig mee opgeschoten.

Nu nog een hoop klachten waar ze naar eigen zeggen niets meer mee kunnen. EMDR hielp weinig omdat ik geen versterkt gevoel had bij het oproepen van de beelden.

Herbelevingen zijn inmiddels wel minimaal door het vermijden van de locatie en buiten zijn op dat tijdstip, maar of de rest van de klachten nu ook verdwijnen ... Zij verwacht van wel, ik betwijfel het.

Denk dat ik binnenkort maar terugkeer naar mijn POH van de huisarts om het daar te bespreken. Na 6 maanden had ik toch wel gehoopt en verwacht verder te zijn.

Hoi allemaal!

Ik sluit me hier aan! Na bijna drie jaar wekelijkse EMDR zijn mijn psych en ik tot de conclusie gekomen dat het voor mij niet werkt, maar schematherapie en rescripting wel. Al hebben ze tegen me gezegd dat ik voor altijd wel last zou houden van PTSS. Het is nu een kwestie van de copingen en denkpatronen aanpassen. Dus ik zou graag hier mee posten om wat lotgenoten te horen.

quote:

Op vrijdag 5 mei 2017 21:36 schreef ChildoftheStars het volgende:
Hoi allemaal!

Ik sluit me hier aan! Na bijna drie jaar wekelijkse EMDR zijn mijn psych en ik tot de conclusie gekomen dat het voor mij niet werkt, maar schematherapie en rescripting wel. Al hebben ze tegen me gezegd dat ik voor altijd wel last zou houden van PTSS. Het is nu een kwestie van de copingen en denkpatronen aanpassen. Dus ik zou graag hier mee posten om wat lotgenoten te horen.

Voor altijd wel last van PTSS? Ik wist niet eens dat het mogelijk was. Heftig denk ik ook als je dat zo moet horen.. Welke vorm van PTSS heb je?.

En hoe kwam jullie (je psych en jij) er precies achter gekomen dat Emdr niet voor jou werkte..

Zelf heb ik nu sinds kort ook Emdr en ik vind het erg lastig ook om mijn trauma's te pijlen omdat mijn gevoel erbij continu verandert en bij emdr ging het er voor zover ik begreep juist dat het gevoel bij die beelden en herbelevingen die je hebt veranderen maar dat is dus lastig omdat mijn gevoel erbij steeds verandert. Ik denk daarom ook soms ook dat het niet echt bij me helpt. ik weet het eigenlijk helemaal niet. Heb vaak het gevoel/ het idee dat ik mijzelf voor de gek houd dat iets mij wel helpt..

quote:

Op vrijdag 5 mei 2017 21:36 schreef ChildoftheStars het volgende:
Hoi allemaal!

Ik sluit me hier aan! Na bijna drie jaar wekelijkse EMDR zijn mijn psych en ik tot de conclusie gekomen dat het voor mij niet werkt, maar schematherapie en rescripting wel. Al hebben ze tegen me gezegd dat ik voor altijd wel last zou houden van PTSS. Het is nu een kwestie van de copingen en denkpatronen aanpassen. Dus ik zou graag hier mee posten om wat lotgenoten te horen.

Je bent wat mij betreft van harte welkom!

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 20:36 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

Voor altijd wel last van PTSS? Ik wist niet eens dat het mogelijk was. Heftig denk ik ook als je dat zo moet horen.. Welke vorm van PTSS heb je?.

En hoe kwam jullie (je psych en jij) er precies achter gekomen dat Emdr niet voor jou werkte..

Zelf heb ik nu sinds kort ook Emdr en ik vind het erg lastig ook om mijn trauma's te pijlen omdat mijn gevoel erbij continu verandert en bij emdr ging het er voor zover ik begreep juist dat het gevoel bij die beelden en herbelevingen die je hebt veranderen maar dat is dus lastig omdat mijn gevoel erbij steeds verandert. Ik denk daarom ook soms ook dat het niet echt bij me helpt. ik weet het eigenlijk helemaal niet. Heb vaak het gevoel/ het idee dat ik mijzelf voor de gek houd dat iets mij wel helpt..

Ik kan met het stukje wat je vertelt over dat je moeilijk kunt inschatten of het daadwerkelijk wel of niet helpt, wel voorstellen. Zeker als alles sowieso meer op en neer gaat en er ook nog andere factoren (kunnen) zijn, kan je op de korte termijn nooit/heel moeilijk echt zeker weten of het door dat ene dingetje komt.

Wat wel kan helpen daarbij is door het wat meer tijd te gunnen. Op die manier streep je als het ware andere mogelijke factoren weg en het kan ook zijn dat het feit dat je behandeling nog niet afgelopen is, komt omdat het simpelweg nog niet afgerond is (je bent er dus mee bezig, maar net als een half afgebouwde boot nog steeds net zo snel zinkt als een baksteen, betekent dit niet dat die boot nooit zal gaan drijven, ten slotte is die boot nog in aanbouw en is de kans dat die later wel graat drijven een stuk groter).

Bij mij is de EMDR uitgesteld (en dus nog niet begonnen ), in onderling overleg. Dit heeft meerdere oorzaken, waaronder dat schema's voor mij nog totaal nieuw zijn (en hier voor mij dus veel nog te winnen zou kunnen zijn) en omdat schema's mij meer zelfinzicht geven, waardoor de kans dat de EMDR later slaagt, groter zal zijn.
En omdat ik dan wat meer tijd heb om m'n privé-leven nog beter op orde te krijgen (en wat stabieler in het leven staan, want vorig jaar was dus helemaal niks ) en zodat ik nog meer eventuele stoorzenders uit m'n leven kan krijgen.

Ondertussen ben ik de hulpverlening (en vooral het achter de vodden zitten van ze) beu en wil ik ook gewoon weer een leven gaan oppakken, zo efficiënt mogelijk.

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 20:36 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

Voor altijd wel last van PTSS? Ik wist niet eens dat het mogelijk was. Heftig denk ik ook als je dat zo moet horen.. Welke vorm van PTSS heb je?.

En hoe kwam jullie (je psych en jij) er precies achter gekomen dat Emdr niet voor jou werkte..

Zelf heb ik nu sinds kort ook Emdr en ik vind het erg lastig ook om mijn trauma's te pijlen omdat mijn gevoel erbij continu verandert en bij emdr ging het er voor zover ik begreep juist dat het gevoel bij die beelden en herbelevingen die je hebt veranderen maar dat is dus lastig omdat mijn gevoel erbij steeds verandert. Ik denk daarom ook soms ook dat het niet echt bij me helpt. ik weet het eigenlijk helemaal niet. Heb vaak het gevoel/ het idee dat ik mijzelf voor de gek houd dat iets mij wel helpt..

Welke vorm van PTSS ik heb, behalve chronisch en complex, weet ik eigenlijk niet.

We kwamen erachter omdat ik, letterlijk, over de honderdvijftig sessies zat en de PTSS-klachten eigenlijk alleen erger werden. Ik merk nu met rescripting dat het zich stabiliseert en hopelijk binnenkort ook geneest.

Ik kan niet zo zeggen of het voor je helpt. Dit zal je met je behandelaar moeten bespreken en je twijfels bij hem uiten. Praten over wat je ervaart is de enige manier om die conclusie te kunnen trekken

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 21:27 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Welke vorm van PTSS ik heb, behalve chronisch en complex, weet ik eigenlijk niet.

We kwamen erachter omdat ik, letterlijk, over de honderdvijftig sessies zat en de PTSS-klachten eigenlijk alleen erger werden. Ik merk nu met rescripting dat het zich stabiliseert en hopelijk binnenkort ook geneest.

Ik kan niet zo zeggen of het voor je helpt. Dit zal je met je behandelaar moeten bespreken en je twijfels bij hem uiten. Praten over wat je ervaart is de enige manier om die conclusie te kunnen trekken

Dat heb ik gelukkig niet, dat het erger wordt..

Ik heb mijn twijfels al wel uitgesproken, maar ze geloofde er wel in. Ook omdat er wel iets van gevoel bij was afgenomen.. en ze zei wel dat het normaal.was dat het zo langzaam ging. Maar toen ik van jou hoorde dat ze pas na 3 jaar achterkwamen dat het niet werkte schrok ik een beetje. Maar ik.hoef daar niet bang voor te zijn denk ik, want ik zie wel enigszins verbetering..
Ik ben ook wel erg kritisch, en perfectionistisch/ wantrouwend.. ik moet denk ik gewoon echt geduld hebben (dat niet alles meteen resultaat geeft.. ) en meer vertrouwen.

Wel erg bedankt voor je reactie trouwens, en veel sterkte ook.. want het lijkt me niet makkelijk.

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 21:05 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Je bent wat mij betreft van harte welkom!

[..]

Ik kan met het stukje wat je vertelt over dat je moeilijk kunt inschatten of het daadwerkelijk wel of niet helpt, wel voorstellen. Zeker als alles sowieso meer op en neer gaat en er ook nog andere factoren (kunnen) zijn, kan je op de korte termijn nooit/heel moeilijk echt zeker weten of het door dat ene dingetje komt.

Wat wel kan helpen daarbij is door het wat meer tijd te gunnen. Op die manier streep je als het ware andere mogelijke factoren weg en het kan ook zijn dat het feit dat je behandeling nog niet afgelopen is, komt omdat het simpelweg nog niet afgerond is (je bent er dus mee bezig, maar net als een half afgebouwde boot nog steeds net zo snel zinkt als een baksteen, betekent dit niet dat die boot nooit zal gaan drijven, ten slotte is die boot nog in aanbouw en is de kans dat die later wel graat drijven een stuk groter).

Klopt ja.. ik denk dat het ook echt een kwestie van geduld is. Ik heb ook maar 3 sessies nu gehad..
Bij mijn broertje was na 2 sessies geloof ik al een heel beeld weg, dus daar raakte ik onzeker ook door. Maar misschien omdat ik compleze ptss heb en het misschien ingewikkelder is daardoor. Ik weet het niet. Maar ieder mens is ook anders, dus bij de een gaat het sneller dan de ander. Ik ben/ was gewoon erg bang dat ik heel lang met iets verkeerds/ wat mij niet helpt bezig te zijn.

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 22:08 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

Klopt ja.. ik denk dat het ook echt een kwestie van geduld is. Ik heb ook maar 3 sessies nu gehad..
Bij mijn broertje was na 2 sessies geloof ik al een heel beeld weg, dus daar raakte ik onzeker ook door. Maar misschien omdat ik compleze ptss heb en het misschien ingewikkelder is daardoor. Ik weet het niet. Maar ieder mens is ook anders, dus bij de een gaat het sneller dan de ander. Ik ben/ was gewoon erg bang dat ik heel lang met iets verkeerds/ wat mij niet helpt bezig te zijn.

Phineas, ik snap je twijfels en je kunt ze ook zeker uitspreken. Maar drie sessies bij complex trauma is niet zo veel hoor. Dat kan echt nog wel komen. Succes.

quote:

Op vrijdag 5 mei 2017 21:36 schreef ChildoftheStars het volgende:
Hoi allemaal!

Ik sluit me hier aan! Na bijna drie jaar wekelijkse EMDR zijn mijn psych en ik tot de conclusie gekomen dat het voor mij niet werkt, maar schematherapie en rescripting wel. Al hebben ze tegen me gezegd dat ik voor altijd wel last zou houden van PTSS. Het is nu een kwestie van de copingen en denkpatronen aanpassen. Dus ik zou graag hier mee posten om wat lotgenoten te horen.

Hoi Child daar zijn we weer. Ook hier de c varianten van ptss en van daaruit een dissociatieve stoornis ontwikkeld. Emdr deed mij daardoor ook geen goed.

http://www.carienkarsten.nl/oefeningen-emdr/

Kost wat discipline, maar bij mij helpt het wel een beetje om de angst te temperen.

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 22:50 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Hoi Child daar zijn we weer. Ook hier de c varianten van ptss en van daaruit een dissociatieve stoornis ontwikkeld. Emdr deed mij daardoor ook geen goed.

Dat dissociatieve heb ik ook. Al heb ik het gevoel er een beetje controle over te krijgen
EMDR is gewoon gemeen

quote:

Op zondag 7 mei 2017 11:35 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Dat dissociatieve heb ik ook. Al heb ik het gevoel er een beetje controle over te krijgen
EMDR is gewoon gemeen

Ja ik weet niet. Ik heb echt een dissociatieve stoornis als in delen enzo en ik heb juist heel vaak het gevoel dat, dat het allerlastigste is om aan te werken ofzo. En te erkennen, en begrip voor te krijgen en inzichtelijk te krijgen en überhaupt mee te leven et cetera....

quote:

Op maandag 8 mei 2017 18:55 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Ja ik weet niet. Ik heb echt een dissociatieve stoornis als in delen enzo en ik heb juist heel vaak het gevoel dat, dat het allerlastigste is om aan te werken ofzo. En te erkennen, en begrip voor te krijgen en inzichtelijk te krijgen en überhaupt mee te leven et cetera....

Dat is heel herkenbaar. Bij mij is het ook een stoornis, alleen het begint gelukkig beter te worden. Dat zal ook met jou gebeuren