Steeds wanhopiger

quote:

Op donderdag 7 juli 2016 21:30 schreef Zalmplaat010 het volgende:

[..]

Ik heb geen psycholoog omdat ik niet geloof dat ik dan wel opeens een vriendin kan krijgen

quote:

Op zaterdag 9 juli 2016 21:02 schreef Zalmplaat010 het volgende:

[..]

Je hebt gelijk!
En weet je wat het is, ik zelf heb nog nooit iemand gezien in een kroeg dat ik bij mezelf dacht ''zo die is lelijk'', ik zie zelf haast nooit lelijke mensen.. Misschien zien anderen dat ook wel niet in mij.

Ik vul het misschien allemaal wel te snel in de situatie, en ik ben nou eenmaal verlegen, en onzeker, maar ik ga dat zo in de spiegel een aantal keer tegen mezelf zeggen..

En ik ga proberen wat te dansen, en minimaal 1 / 2 meisjes proberen aan te spreken, nu ik dit typ komen er alweer angstgolven door m'n buik heen, en begin ik een beetje te trillen, want ik wil ook niet mezelf opdringen aan een meisje, ik hou m'n ogen open, of iemand interesseren in mij toont, en als dat zo is, ga ik een zo klein mogelijk gesprekje aan om te oefenen.

En als dat lukt, misschien over een halfjaar erbij ''lijkt het je leuk om nummers uit te wisselen''.
Maar zo ver ben ik nog lang niet, nummers regelen moet ik even vergeten, ik ga nu een heel klein gesprekje proberen, om te wennen.

Vind jij het trouwens vervelend als een jongen op je af komt?
Kan niets garanderen, want alleen uitgaan is al spannend genoeg, maar ik hoop echt met positief nieuws te komen morgen hier!

quote:

Op zaterdag 9 juli 2016 21:02 schreef Zalmplaat010 het volgende:
Vind jij het trouwens vervelend als een jongen op je af komt?

quote:

Op zaterdag 9 juli 2016 20:22 schreef Zalmplaat010 het volgende:
Bedankt voor de reacties, en excuses dat ik zo laat reageer!!

Ik ging gister stappen, was in het begin een beetje angstig, want het was met een paar collega's.
Het was al donker dus ik liep door de binnenstad langs elke winkeletalage en keek naar mezelf door de weerspiegeling. Daarna de toilet van de McDonald's ingelopen om naar mezelf te kijken, en nog een aantal toiletten...

En continu als ik mezelf zag, walgde ik van mezelf.. Omdat ik steeds dacht ''wie wil dit nou hebben als vriend''.
Afijn, collega ontmoet, biertjes gedronken, daarna kwam mijn collega een bekend meisje tegen van mijn werk, ze gaf hem heel veel aandacht, en ik probeerde ook wat te zeggen tegen haar, maar daar ging ze niet op in....

Op dat moment voelde het weer alsof er een bowlingbal in mijn buik zat, rillingen liepen over m'n lichaam en weer voelde ik verdriet, haat naar mezelf, en het gevoel van falen door m'n lichaam.

Ik deed net alsof er niets was, en ging vervolgens mee met stappen, na een tijdje vroeg er een meisje of ze een sigaret mocht bietsen bij mij.. Ik zei ''ja'' maar durfde haar niet aan te kijken, en toen ze ''dankjewel'' zei, durfde ik verder ook niets terug te zeggen, omdat ik mijn stem lelijk vind en te hoog... Als ik mezelf opneem op mijn telefoon klinkt mijn stem heel anders als dat ik hem zelf hoor, zowel onzeker over mijn uiterlijk en stem, en met ervaringen in het verleden hoe meisjes naar mij doen, had ik niet de moed om een gesprek met haar uit te wisselen.

Misschien was dit wel de kans dat dit mijn toekomstige vriendin kon worden, en was misschien de vraag naar een sigaretje wel bedoeld voor een aanknopingspunt voor een gesprek...

Ik denk dat ik eerst aan m'n negatieve zelfbeeld moet werken..
We hebben een vrouw van 60 bij ons werken en die zegt altijd tegen mij ''als ik jouw leeftijd was, wist ik het wel'', en geeft mij telkens complimentjes, maar in waarom in godsnaam altijd complimentjes van ouderen vrouwen, en nooit een leeftijdsgenootje..

Ik weet gewoon niet of ik haar moet geloven, of dat ze het gewoon zomaar zegt.

Vanavond ga ik misschien even alleen stappen (vrienden kunnen niet)
Hebben jullie nog een doel voor vanavond, wat ik moet proberen?
Misschien als er druk op ligt, dat ik het dan wel doe..
Dan kan ik morgen vertellen hoe het ging

quote:

Op zondag 10 juli 2016 02:46 schreef Zalmplaat010 het volgende:

[..]

Ben weer thuis, het was echt een hele vervelende avond, omdat ik mezelf rot voelde, en van dat gevoel af wou komen gaf ik een jongen een schouderklopje (bij jongens durf ik wel contact te zoeken), maar ipv. dat hij glimlachte keek hij ontzettend kwaad.

Meisjes zagen mij zoals gewoonlijk niet staan, en ik durf zelfs de barvrouw tijdens het bestellen niet aan te kijken, laat staan dat ik zomaar naar een wild vreemde meid stap..

Ik hield mezelf steeds voor ''Wij mensen zijn allemaal van het zelfde ras, we zijn allemaal even veel waard''.
Om mezelf het idee te laten geven dat ik ook mag ''bestaan'' op deze wereld, en ik mezelf niet als een lager wezen moet zien, en ik dus ook gewoon op een meisje mag afstappen..

Maar toch, het voelt onmogelijk, zit nu weer al een halfuur thuis te huilen, de gedachtes, ''niemand wilt je, je bent niet goed genoeg voor dit leven, de maatschappij haat je '' spoken continu door m'n hoofd, ik heb daarom besloten om niet meer te stappen voorlopig.

Ik zie overal zoenende mensen, mensen die met elkaar aan het dansen zijn en met hun lichamen tegen elkaar aan glijden, verliefd kijkende ogen naar elkaar.. mensen die knuffelen...
Het steekt als een mes in je ziel. op elke plek op aarde waar mensen wonen, zijn koppeltjes, van Nederland tot Brazilië, en vanuit daar tot in China, miljarden mensen....

Het is ook niet te ontlopen, ik heb laatst een zoenend stel aangesproken in m'n straat.. Hun reactie was lachen.... Ze vonden me schijnbaar een stakker,
En het ligt niet aan die mensen, het ligt aan mij en m'n jaloezie.

Ik ga proberen te slapen en accepteren dat ik te mislukt ben voor een vriendin.
Misschien wel een natuurlijke selectie, de zwakke geslachten (ik) planten zich op deze manier niet voort...

Ik ben trouwens bij club vie geweest en even bij sorbonne gekeken

quote:

Op zondag 10 juli 2016 02:46 schreef Zalmplaat010 het volgende:

[..]

Ben weer thuis, het was echt een hele vervelende avond, omdat ik mezelf rot voelde, en van dat gevoel af wou komen gaf ik een jongen een schouderklopje (bij jongens durf ik wel contact te zoeken), maar ipv. dat hij glimlachte keek hij ontzettend kwaad.

Meisjes zagen mij zoals gewoonlijk niet staan, en ik durf zelfs de barvrouw tijdens het bestellen niet aan te kijken, laat staan dat ik zomaar naar een wild vreemde meid stap..

Ik hield mezelf steeds voor ''Wij mensen zijn allemaal van het zelfde ras, we zijn allemaal even veel waard''.
Om mezelf het idee te laten geven dat ik ook mag ''bestaan'' op deze wereld, en ik mezelf niet als een lager wezen moet zien, en ik dus ook gewoon op een meisje mag afstappen..

Maar toch, het voelt onmogelijk, zit nu weer al een halfuur thuis te huilen, de gedachtes, ''niemand wilt je, je bent niet goed genoeg voor dit leven, de maatschappij haat je '' spoken continu door m'n hoofd, ik heb daarom besloten om niet meer te stappen voorlopig.

Ik zie overal zoenende mensen, mensen die met elkaar aan het dansen zijn en met hun lichamen tegen elkaar aan glijden, verliefd kijkende ogen naar elkaar.. mensen die knuffelen...
Het steekt als een mes in je ziel. op elke plek op aarde waar mensen wonen, zijn koppeltjes, van Nederland tot Brazilië, en vanuit daar tot in China, miljarden mensen....

Het is ook niet te ontlopen, ik heb laatst een zoenend stel aangesproken in m'n straat.. Hun reactie was lachen.... Ze vonden me schijnbaar een stakker,
En het ligt niet aan die mensen, het ligt aan mij en m'n jaloezie.

Ik ga proberen te slapen en accepteren dat ik te mislukt ben voor een vriendin.
Misschien wel een natuurlijke selectie, de zwakke geslachten (ik) planten zich op deze manier niet voort...

Ik ben trouwens bij club vie geweest en even bij sorbonne gekeken

quote:

Op zondag 10 juli 2016 03:03 schreef Dejavu85 het volgende:

[..]

Omdat je je sociaal al ongemakkelijk voelt als je op stap bent is het al moeilijker om contact te leggen met anderen. Zeggen dat je daarom niet meer op stap gaat is het tegenovergestelde van wat je zou moeten doen. Vaker blijven proberen herhaling werkt! Gewoon niet gelijk al te hoge verwachtingen.

quote:

Op zondag 10 juli 2016 03:32 schreef Faxie het volgende:
Vind je uitgaan uberhaupt wel leuk?

quote:

Op zondag 10 juli 2016 03:35 schreef Andromache het volgende:
Werk alsjeblieft,asn je zelfvertrouwen. Zoek hulp.

quote:

Op zondag 10 juli 2016 02:46 schreef Zalmplaat010 het volgende:

[..]

Ben weer thuis, het was echt een hele vervelende avond, omdat ik mezelf rot voelde, en van dat gevoel af wou komen gaf ik een jongen een schouderklopje (bij jongens durf ik wel contact te zoeken), maar ipv. dat hij glimlachte keek hij ontzettend kwaad.

Meisjes zagen mij zoals gewoonlijk niet staan, en ik durf zelfs de barvrouw tijdens het bestellen niet aan te kijken, laat staan dat ik zomaar naar een wild vreemde meid stap..

Ik hield mezelf steeds voor ''Wij mensen zijn allemaal van het zelfde ras, we zijn allemaal even veel waard''.
Om mezelf het idee te laten geven dat ik ook mag ''bestaan'' op deze wereld, en ik mezelf niet als een lager wezen moet zien, en ik dus ook gewoon op een meisje mag afstappen..

Maar toch, het voelt onmogelijk, zit nu weer al een halfuur thuis te huilen, de gedachtes, ''niemand wilt je, je bent niet goed genoeg voor dit leven, de maatschappij haat je '' spoken continu door m'n hoofd, ik heb daarom besloten om niet meer te stappen voorlopig.

Ik zie overal zoenende mensen, mensen die met elkaar aan het dansen zijn en met hun lichamen tegen elkaar aan glijden, verliefd kijkende ogen naar elkaar.. mensen die knuffelen...
Het steekt als een mes in je ziel. op elke plek op aarde waar mensen wonen, zijn koppeltjes, van Nederland tot Brazilië, en vanuit daar tot in China, miljarden mensen....

Het is ook niet te ontlopen, ik heb laatst een zoenend stel aangesproken in m'n straat.. Hun reactie was lachen.... Ze vonden me schijnbaar een stakker,
En het ligt niet aan die mensen, het ligt aan mij en m'n jaloezie.

Ik ga proberen te slapen en accepteren dat ik te mislukt ben voor een vriendin.
Misschien wel een natuurlijke selectie, de zwakke geslachten (ik) planten zich op deze manier niet voort...

Ik ben trouwens bij club vie geweest en even bij sorbonne gekeken

quote:

Op zondag 10 juli 2016 01:08 schreef DatIsJammurZeg het volgende:
Herkenbaar, maar dan focus ik me ook alleen op bezette stelletjes die het happy met elkaar hebben. Waardoor je jezelf weer als minder gaat zien want ben ik dan niet leuk/gewild voor een relatie? Ga gelegenheden waar stelletjes zijn nu ook steeds meer uit de weg. De 'confrontatie' is steeds pijnlijker dat je nog steeds alleen bent/blijft.