Steeds wanhopiger

Ik neem vandaag even als voorbeeld, heb vandaag een vrije dag, maar heb bijna de hele dag in bed gelegen, en gehuild. Ik kan bijna niet meer buiten lopen op een vrije dag zonder mezelf niet depressief te voelen of te moeten huilen.

Vanaf mijn 16'e ben ik opzoek naar een vriendin, sommige periodes was ik 24/7 bezig met relatie sites, meisjes aanspreken op internet, en de anderen periodes iets minder intensief.

Ik ben nu 23... en tot de dag van vandaag heeft het nooit geleid tot een relatie.
Nog nooit heeft een meisje me aangeraakt op seksueel gebied zonder te hoeven betalen.

Je leeft maar 1 keer... En de tijd tikt steeds harder, ik heb in mijn leven misschien wel 4000 duizend meisjes aangesproken op tinder/badoo/datingssites, en nog nooit heeft het geleid tot een relatie en slechts 1 keer een date....

Ik was op vakantie, (met familie uiteraard want ik heb geen vriendin). En daar zag ik allemaal verliefde stelletjes lopen, zoenen, hand in hand... Ik raakte hier zo van in ''paniek'' dat ik de hele vakantie heb verpest, vind het heel erg voor familie, maar ik functioneer niet meer goed door al die frustraties/ jaloezie.

Ik zag een stelletje diep in elkaars ogen kijken dol waren ze op elkaar..... Terwijl ik dit nu type schieten de tranen weer over m'n wangen,

Ik zat er nog aan te denken, ik zit liever in Syrië in een oorlogsgebied, met een vrouw, die naast mijn zijde zou staan, dan dat ik geïsoleerd leef zonder vriendin in het veilige en welvarende Nederland.... Een vriendin is gewoon voor mij echt een levensbehoefte..

Ik wil het zo verschrikkelijk graag, en ik wil niet langer wachten want straks ben ik oud.. Zijn mijn leeftijdsgenoten oud, en heb ik het mooiste gemist...

Door mijn autisme, vind ik het heel moeilijk om vrouwen in het echt aan te spreken, ik zeg namelijk vaak rare dingen die niet passen in een situatie (door mijn autisme), zeker als ik ook nog eens gespannen ben. Verder is mijn uiterlijk ook niet meer als een 6, (probeer mij wel zo goed mogelijk te kleden).

En heb ik gesubsidieerde baan.. (geen hoge baan, verdien 70% van het minimum inkomen).

Al met al snap ik dat ik niet de eerste zou zijn, waarmee een leuke meid een relatie zou willen, zowel op badoo als tijdens uitgaan zijn er altijd jongens die knapper zijn, een veel en veel vlottere babbel hebben, zelfverzekerder zijn, meer ervaring hebben met vrouwen etc...

De concurrentie is gewoon ook heel hoog.
De laatste maanden krijg ik steeds meer het idee dat vrouwen mij echt verschrikkelijk stom vinden, hierdoor begin ik ook steeds bozer gedrag te vertonen, bijvoorbeeld expres een groepje meisjes afsnijden op de fiets, en als ze dan wat zeggen dat ik ga schreeuwen boos.... Een soort afreageren van mijn frustraties naar vrouwen, enkele secondes na zo'n voorval barst ik in tranen uit, omdat de enige aandacht wat ik van meisjes krijg negatieve aandacht is, en dat het niet aan de meisjes ligt, maar aan MEZELF.. want anderen krijgen wel relaties.

Wat moet iemand op deze wereld die geen vriendin kan krijgen? Het leven is gemaakt om verkering te krijgen, voortplanten, voor kinderen zorgen en doodgaan....

Er zijn niet voor niets gevoelens die je verliefd maken.. Die zijn allemaal ontwikkeld voor de voortplanting van de mens..

Maar het enige waar het leven voor dient, daar faal ik in... Ik voel me steeds wanhopiger, en hoe ouder ik word, en hoe langer ik geen vriendin heb, hoe erger en wilder mijn gevoelens worden vrees ik.

Ik ben niet altijd zo geweest, ik ook maanden gehad, dat ik overdreven aardig was naar meisjes, maar ook dat heeft niet geholpen.

Ben nu aan het kijken of ik een meisje kan krijgen uit het buitenland, maar volgens mij kan dat niet als je onder het minimumloon verdiend, en heb geen idee hoe je zo'n traject moet aanpakken.
Ook wou ik een week naar Gambia op vakantie (alleen), want daar schijn je dus voor een week een soort ''vriendin'' te kunnen krijgen, je trakteert zo'n vrouw op wat eten, je koopt leuke spulletjes, en je geeft ze een klein geldbedrag, en ze blijven een weekje bij je..

Het zou wel wat ervaring kunnen geven, hoe het is om wat uurtjes/dagen met een vrouw te zijn van je eigen leeftijd... Maarja.. Het voelt zo sneu zo'n plan, en ik zou van mijn familie nooit toestemming krijgen om naar een Afrikaans land af te reizen in m'n eentje, zoiets kan ik nooit uitleggen hier...

Ik ben echt radeloos, zijn er nog meer wegen om aan een vriendin te komen? Iemand tips? Alles is welkom, alles echt... Want na zoveel jaar weet ik het echt niet meer.

Het lijkt wel alsof het iedereen lukt op de wereld, zelfs in hele arme landen hebben ze relaties, maar mij lukt het maar niet.

quote:

Op donderdag 7 juli 2016 21:25 schreef Hyaenidae het volgende:
Wat zegt je moeder ervan als je heel de dag in bed ligt te huilen omdat je geen dinnetje hebt?

Ze snapt mij totaal niet, als we het er over hebben lijd het heel snel tot een ruzie, omdat ze mijn wanhoop niet begrijpt.
Ze zegt steeds ''je hebt zoveel'' maar.. alles kan mij gestolen worden, ik hoef niet perse een auto, of wat dan ook , ik wil een leuk lief meisje.. Waarmee ik op vakantie kan gaan, en mooie herinneringen maken en foto's, zodat ik later terug kan kijken op een onvergetelijke tijd.

Kinderen krijgen lijkt mij ook geweldig, gewoon een flatje, met een meisje, en misschien 1 kindje, meer wens ik niet in dit leven

quote:

Op donderdag 7 juli 2016 21:27 schreef schrijfveer het volgende:
Dit klinkt niet echt gezond. Ik zou dit toch maar eens met een psycholoog gaan bespreken.

Ik heb geen psycholoog omdat ik niet geloof dat ik dan wel opeens een vriendin kan krijgen