Het dreumestopic (1 - 2 jaar) deel 366

Och arme Ro. Al denk ik wel dat kindjes groot worden door vallen en opstaan, Chanty. (Hoe hard ik soms van binnen ook huil. Al valt N. de laatste tijd alleen nog heel knullig als ze te enthousiast is en daar moet ik stiekem wel om lachen )

Wat lastig, die verlatingsangst. N. heeft het ook heel erg, maar bij haar is het altijd met een paar minuutjes (en bij de GO seconden) over over, als ze maar kan spelen. "Mama gaat werken, tot vanmiddag lieverd." En dan nog even in de gang staan luisteren hoelang ze huilt (alleen de eerste keren dan). Ik kan me wel heel goed voorstellen dat je niet lekker rustig gaat liggen bevallen (überhaupt ) als dit nog niet opgelost is.

Vaderdag: N. had 2 knutsels gemaakt bij de GO (een tekening + handafdruk en een schort met vingerverf erop: my daddy is king of the grill; hilarisch als je mijn man kent. ) en ik had een T-shirt voor hem gekocht.

N. was gisteren nog een beetje onder de indruk van de meet, maar we vonden het wel heel gezellig. Om nog zolang mogelijk van de gezelligheid te genieten bleef ze op tot 21.00 en heeft ze de rest van de nacht lekker gespookt. Gelukkig is man vandaag thuis en kon ik net een dutje doen.

10 minuten is ook nog te overzien .

V is bijna 4 en gaat in sept naar school. Ik denk dat het dan in het begin ook wel hysterisch wordt, maar ik heb er zelf niet zo heel veel moeite mee. Het gaat wel wennen, ik moet toch werken en hij is altijd bij mensen die het beste voor hebben met V. Meer dan dat kan ik toch niet voor hem doen, behalve keuzes maken omtrent een rustigere wenperiode etc.

Nou Chanty ik gok op fase

Ik postte gisteren toch over het slapendrama?
Vanmiddag zelfde drama dus niet geslapen.
Nu met vriend afgesproken dat hij het bad/bedritueel gaat doen.
Dikke drama toen ik net even de opstart heb gedaan samen en naar beneden ging.
Het is rustig nu met af en toe een roep om mama (mamaaaaa benje??) en wat gesnik.
Ben benieuwd hoe dit af gaat lopen als hij zo zijn bed inmoet.

Wij gaan altijd rond 18.15/18.30 naar boven. In bad, aankleden, boekje en drinken bij mij en meestal ligt hij er rond 19/19.15 in en rond half 8 slaapt hij wel

Hier rond 18.30 naar boven, 18.45 ligt-ie en meestal tukt hij dan binnen de kortste keren. Geen dagelijks badritueel ivm gevoelig huidje, wel tandenpoetsen, luier/slaapzak/puf, fles en hop in bed.

Net gingen mijn ouders weg vlak voor hij naar bed ging, toen was daar z'n eerste tweewoorden-zinnetje: nee dada
Sneu tijdens naar bed brengen en toen ik net z'n kamer uit liep was het brullen, poppie.. Nog even terug en nu lijkt 't

Ik zit me nu te verbijten op de bank beneden terwijl ik boven groot verdriet hoor en alleen maar mama mama hoor
(Helpt ook niet mee dat ik m'n vriend dan hou es op hoor zeggen tegen hem, alsof hij het express doet )

Wij eten standaard tussen half zes en kwart voor zes.
Mijn dagdiensten zijn om 16u al afgelopen.

Chanty, dat is inderdaad niet goed voor je hart, zulke afscheidstaferelen.

Ik wil toch eigenlijk een lans breken voor wel zeer tijdig aan je kind vertellen wat er gaat gebeuren. I heeft geen probleem met afscheid nemen, en huilt daar zelden bij. Maar de keer dat ze wel hysterisch werd (vorige week), was toen we het pas een half uur van tevoren hadden aangekondigd. Het was op een moment (eind van de middag op maandag) waarop we anders nooit weggaan. Ze begreep er niets van. Ik voelde me daar toen ook rot en schuldig over, maar vooral dus omdat ik het mezelf verweet dat ik haar er niet beter op had voorbereid.

Het gaat goed als ik haar 's ochtends al vertel dat aan het einde van de middag de oppas komt. En ook wat ze dan met de oppas gaat doen (spelen, eten, boekje lezen, slapen). We hebben een voorlees boekje over een meisje Floortje dat ook een oppasmeisje heeft, met wie ze deze dingen doet. Dat boekje lees ik dan ook voor.

Dan zeg ik regelmatig: weet je nog wie er straks komt? En nu kan ze ook zelf de naam van het oppasmeisje zeggen, maar voorheen zei ik dat dan. Gewoon af en toe even op terug komen.

Ik merk dat als ik dit soort dingen op een rustig moment aankondig, als we allebei relaxed zijn en er geen druk op zit, dat dus heel goed gaat. Als dan het moment daar is dat de deurbel gaat, dan is I ook niet verrast.

Ik geloof dus ook niet dat zulke kleine kinderen geen tijdsbesef hebben. Ik merk bijvoorbeeld ook dat I al vrij goed weet/aanvoelt wanneer het wel een kdv dag is en wanneer niet. Nu is I natuurlijk al een peuter, maar ik denk dat ze het als dreumes ook al door had, alleen kan ze het nu beter verbaal laten blijken.

quote:

Op zondag 19 juni 2016 19:03 schreef Chanty het volgende:

[..]

en als je heel even erheen gaat om nog een kus te geven dan wordt het zeker erger? Bij Lucas werkt dat wel.

Ik ben naar boven gelopen en toen hij me zag nog harder huilen en kroop zowat in me.
Zijn slaapzak moest meteen uit en 'Mamabed' werd me opgedragen.
Daar lig ik nu met een jochie stijf tegen me aangekropen die nu in slaap valt.

Niet de goeie manier denk ik maar dat vedriet vind ik vreselijk en dan maar even 3 kwartier op bed met hem en hem zo overhevelen.

Als het werkt om F zo tot rust te laten komen, is het toch de goede manier? I heeft de afgelopen week ook meer in ons bed dan in het zijne geslapen, hoor. Blijkbaar heeft hij dat even nodig.

We hebben een ukeleleworkshop gedaan, op mijn vrijgezellenfeestje. . Het was supertof en best wel moeilijk. .

Ik zag nog een Ro in een prachtig jasje. . En wat sneu van het vallen!

Ukeleles Ik heb er twee, maar sinds Ketel nog maar zelden tijd om te spelen.

Rokapje Stond haar zo snoezig fap! Sneu van het vallen inderdaad, maar hoort erbij vrees ik.

Chanty Geen tips, maar het klinkt heel pittig! Hopelijk idd een fase.

Rokapje

Chanty wat sneu dat Lucas zo overstuur raakt. Hoop op een korte fase

Blue ook al zo een verdrietig mannetje

Oeh. Wat moeilijk die verlatingsangst Chanty. Ik zou daar ook moeilijk mee om kunnen gaan.

Geweldig rood jasje voor Ro! En helaas bloederige valpartij

Verder las ik over een vrijgezellenfeest van JM en DaD (geloof ik?) Wat gezellig!

Wij zijn heerlijk uit eten geweest. Pannenkoeken met mijn vader erbij.
Misha heeft genoten van pannenkoeken met aardbeien, en haar record mensen-aanstaren-tot-die-zich-compleet-ongemakkelijk-voelen verbeterd.

Na wat korte pieps ligt ze heerlijk te slapen.

mijn meisje

Blue het is natuurlijk vervelend zo'n fase maar het klinkt echt heel schattig.

Vervelend hoor, verlatingsangst. Kleuters in mijn klas probeer ik altijd extra te knuffelen als ze daar behoefte aan hebben. J heeft er (nog) geen last van, als hij iets te spelen heeft ziet hij je niet meer staan. Wij vertellen altijd 's ochtends wat er die dag gaat gebeuren en benoemen 's avonds voor het naar bed gaan nog wat we gedaan hebben.

Ik vind het trouwens zo bijzonder om te zien hoe snel mijn dreumes nu nieuwe begrippen/woorden (passief) leert