NWS Nieuws & Achtergronden
Discussieer hier diepgaander over de actualiteiten.
Nieuwe president Filipijnen: doodstraf weer invoeren en schieten op criminelen
De nieuw gekozen Filipijnse president Rodrigo Duterte heeft gezworen de doodstraf opnieuw in te voeren en om veiligheidstroepen toestemming te geven mensen dood te mogen schieten. Dat zei de omstreden politicus zondag op een persconferentie.
Eerder liet Duterte al weten dat er een verbod moeten komen op alcohol en roken, en een avondklok voor kinderen. De 71-jarige Duterte werd vorige week gekozen tot president van de Filipijnen. Hij zet zich af tegen de heersende elite en gaat er prat op dat hij als burgemeester van de ooit door politiek geweld geteisterde stad Davao, stabiliteit, veiligheid en discipline heeft gebracht.
Tijdens een persconferentie zei hij er bij het congres op aan te zullen dringen om de doodstraf door middel van ophanging weer in te stellen. Mensen die zich verzetten tegen hun arrestatie, moeten wat hem betreft straffeloos kunnen worden doodgeschoten.
Doodseskaders
Duterte wordt door een groot deel van de bevolking gezien als de man die een eind kan maken aan criminaliteit (met name drugshandel) en corruptie. Door mensenrechtenorganisaties wordt hij afgeschilderd als de grote man achter doodseskaders die meer dan duizend mensen om het leven brachten. Hoewel Duterte niet openlijk toegeeft dat hij daarin de hand heeft gehad, noemde hij het doden van criminelen 'legitiem'. De bevolking heeft hem de bijnaam De Bestraffer gegeven.
http://www.volkskrant.nl/(...)criminelen~a4301536/
Logisch, bij bepaalde volkeren moet je hard-to-hard spelen. Dat heeft te maken met een mate van ontwikkeling. Als een volk redelijk tot goed ontwikkeld is dan kan men het doen met de halfzachte aanpak maar bij schorriemorrie zoals in de Filipijnen, El Salvador en andere bananenrepublieken veel voorkomt, wil je als land verder in de toekomst, dan zal je eerst tienduizenden kogels moeten pompen in het vuil. Bepaalde groepen zijn nu eenmaal niet meer te redden dus dan maar lood in hun schedels pompen. Ik houd nu al van deze man. Een goede keuze van de Filipijnen, die graag verder willen, om De Bestraffer als hun president te kiezen. Hij heeft na verluidt al resultaten geboekt als burgemeester met zijn aanpak.
De nieuw gekozen Filipijnse president Rodrigo Duterte heeft gezworen de doodstraf opnieuw in te voeren en om veiligheidstroepen toestemming te geven mensen dood te mogen schieten. Dat zei de omstreden politicus zondag op een persconferentie.
Eerder liet Duterte al weten dat er een verbod moeten komen op alcohol en roken, en een avondklok voor kinderen. De 71-jarige Duterte werd vorige week gekozen tot president van de Filipijnen. Hij zet zich af tegen de heersende elite en gaat er prat op dat hij als burgemeester van de ooit door politiek geweld geteisterde stad Davao, stabiliteit, veiligheid en discipline heeft gebracht.
Tijdens een persconferentie zei hij er bij het congres op aan te zullen dringen om de doodstraf door middel van ophanging weer in te stellen. Mensen die zich verzetten tegen hun arrestatie, moeten wat hem betreft straffeloos kunnen worden doodgeschoten.
Doodseskaders
Duterte wordt door een groot deel van de bevolking gezien als de man die een eind kan maken aan criminaliteit (met name drugshandel) en corruptie. Door mensenrechtenorganisaties wordt hij afgeschilderd als de grote man achter doodseskaders die meer dan duizend mensen om het leven brachten. Hoewel Duterte niet openlijk toegeeft dat hij daarin de hand heeft gehad, noemde hij het doden van criminelen 'legitiem'. De bevolking heeft hem de bijnaam De Bestraffer gegeven.
http://www.volkskrant.nl/(...)criminelen~a4301536/
Logisch, bij bepaalde volkeren moet je hard-to-hard spelen. Dat heeft te maken met een mate van ontwikkeling. Als een volk redelijk tot goed ontwikkeld is dan kan men het doen met de halfzachte aanpak maar bij schorriemorrie zoals in de Filipijnen, El Salvador en andere bananenrepublieken veel voorkomt, wil je als land verder in de toekomst, dan zal je eerst tienduizenden kogels moeten pompen in het vuil. Bepaalde groepen zijn nu eenmaal niet meer te redden dus dan maar lood in hun schedels pompen. Ik houd nu al van deze man. Een goede keuze van de Filipijnen, die graag verder willen, om De Bestraffer als hun president te kiezen. Hij heeft na verluidt al resultaten geboekt als burgemeester met zijn aanpak.
Strafstad Davao laat zien wat de Filipijnen staat te wachten
Rodrigo Duterte in zijn thuisstad Davao vlak voor zijn verkiezing tot president van de Filipijnen. © Getty Images
Davao, de stad die president Duterte 22 jaar lang bestuurde, toont de Filipijnen van de toekomst: een veilig land, met moordeskaders.
Het groene huis is veel te klein voor een burgemeester. Dat moet een vergissing zijn. Is dit niet het chauffeurshuis? En ligt achter de gesloten poort het echte huis van Rodrigo Duterte (71), een villa met een garage voor dertig auto's en een zwembad? Echt niet, zeggen de mensen die voor de poort rondlummelen. 'Dit groene huis is waar Duterte woont', zegt Karen, een jonge vrouw met een van opwinding trillende stem en een scheve bril. Karen werkt voor Duterte. En nu wordt haar baas president van het land.
Zij en een paar collega's helpen vandaag de bezoekers die gewapend met selfiesticks naar de stille straat in Davao zijn gekomen om het bescheiden huis van de nieuwe president te zien. Dit huis aan het intieme straatje in een middenklassebuurt is een bewijs van zijn grootheid. Dit is Duterte, de man die op slippers zijn ontbijtje gaat kopen en daarna met een plastic tasje in een helikopter stapt om de Filipijnen te gaan redden. Deze eenvoud is een van de redenen waarom de mensen van Davao zo veel van hem houden. Met tientallen tegelijk komen ze naar het groene huis. Ze komen niet voor niets: voor de poort staat een kartonnen Duterte op ware grootte.
Davao is zijn burgemeester kwijt, maar de stad is er trots op. Iedereen noemt hem hier 'De Burgemeester' en hij zal dat blijven zolang hij leeft: president De Burgemeester. De mensen zijn ook trots op zichzelf want met Duterte is ook Davao gepromoveerd. Het is nu de stad die het hele land ten voorbeeld zal worden gesteld. De stad is zijn schepping, waaraan hij 22 jaar heeft gewerkt. Davao is hoe het land en de wereld volgens Duterte horen te zijn.
Wat voor een stad Davao is, wordt al duidelijk voordat het vliegtuig uit Manilla de landingsbaan heeft aangeraakt. De purser van de vlucht waarschuwt de passagiers dat roken in heel Davao is verboden, en daarmee is meteen de toon gezet. Davao is de stad waar niks mag, alles verboden is en de rest bestraft wordt met boetes. Ze zijn er trots op. 'Welcome in a smokefree Davao', staat op een metersgroot bord voor het kantoor van de burgemeester. Een kleiner bord vermeldt de boete op overtreding van het rookverbod: 5.000 peso, bijna 100 euro.
Tevreden bewoners
Onder normale omstandigheden zou dat de bewoners permanent uit hun humeur houden, maar in Davao ligt dat anders. De Davaoërs zijn tevreden mensen, en in plaats van Duterte te haten, houden zij van hem met hart en ziel. Huizen zijn behangen met een poster met zijn beeltenis, soms aangevuld met het gezicht van zijn dochter Indaysara en zoon Paolo. Ze zijn president, burgemeester en viceburgemeester. De verkiezingsuitslag in Davao was maandag de natte droom van elke dictator: 96,6 procent voor de president zelf, en 99,6 procent voor zijn dochter de burgemeester, en dat zonder geknoei met de stemmen.
De onvrijheid en de boetes zijn een kleine prijs voor orde en rust zeggen de mensen. Zij herinneren zich het Davao van vóór Duterte. 'Het was hier een Killing Field', zegt Jeof, een van de bewoners. De stad was een hel van geweld, net zoals veel andere steden in het zuiden van de Filipijnen, waar bandieten, privélegertjes en rebellen de bevolking terroriseren. Nu wordt in Davao het ene hotel na het andere gebouwd om alle mensen te herbergen die liever niet overnachten in het roerige Maguindanao, dat drie uur rijden hiervandaan ligt. Zakenlui uit de wijde regio stromen toe om in het veilige Davao hun bedrijfjes op te zetten. Toeristen trotseren het rookverbod om de stranden en het krokodillenpark te bezoeken en bijna nergens zie je bewakers met geweren in de aanslag, zoals je die wel in het naburige Cotabato bij elke winkel kunt zien staan.
Zelfs de politie patrouilleert zonder zware wapens. Een pistool is genoeg en zelfs dat zouden zij thuis kunnen laten, want niemand in Davao haalt het in zijn hoofd ongehoorzaam te zijn. 'Wij zijn trots op onze veiligheid, sir', zegt politiewoordvoerster Driz. 'Wij vinden het jammer dat de burgemeester nu naar Manila vertrekt, maar dat hij nu president wordt, vervult ons met grote trots. Dat is ook een beetje ons werk.'
Hoe Duterte de criminaliteit zijn stad uit kreeg? Een meedogenloos politieapparaat is zijn wapen en, naar verluidt, ook doodseskaders. Meer dan duizend kleine criminelen, drugsgebruikers en handelaren zijn de afgelopen jaren zonder vorm van proces geliquideerd, zeggen mensenrechtenorganisaties als Human Rights Watch. Duterte zelf ontkent elke betrokkenheid, maar pochte onlangs in een interview wel dat het er geen 1.000 maar 1.700 zouden zijn geweest. Duterte geeft toe dat hij onlangs zelf 'een stuk of drie' rovers heeft doodgeschoten. Hij toont zich absoluut niet rouwig om de moorden. De slachtoffers hebben het aan zichzelf te danken, zegt hij. Maar activisten betwijfelen dat.
Dodenlijst
Clarita Alia (62) had zes kinderen. Nu heeft ze er nog maar twee. Vier zoons zijn vermoord door doodseskaders. In haar wrakhouten huisje tussen de kramen van de grote markt bewaart zij een handjevol foto's van de jongens: Richard, Christopher, Bobby en Fernando.
De markt waar Clarita woont is een schemerige wijk en tegenwoordig de enige plek in Davao waar je af en toe iemand heimelijk een sigaret ziet opsteken. Het is geen goede omgeving om in op te groeien. Clarita zelf moest weleens een zoon laten afkicken, omdat hij lijm was gaan snuiven, maar echt slecht waren ze niet.
Het begon, volgens Clarita, toen Richard in een moordzaak getuigde tegen een politieagent. 'Vanaf dat moment begon de politie de jongen van van alles te beschuldigen. Verkrachting, berovingen. Er was geen aanklacht, maar ze kwamen aan de deur en zeiden: we hebben geen dagvaarding nodig.'
Richard werd 'OB' en als je 'OB' bent, ben je ten dode opgeschreven. De letters staan voor Order of Battle, de oorlogsverklaring van burgemeester Duterte. Een lokale journalist, die uit voorzichtigheid liever niet met zijn naam in de krant wil, legt uit hoe het werkt: 'De politie gaat naar het wijkhoofd en vraagt wie de lastpakken zijn in de buurt. Die komen op de lijst. Zij krijgen een waarschuwing, en misschien nog een, en dan...'
Fernando was pas 10 toen zijn oudere broers een voor een in 2001 en 2002 werden vermoord en leek de dans te ontspringen. Maar toen hij 15 was, ontdekte Clarita dat ook Fernando op de dodenlijst stond. In 2007 werd hij op straat met messteken afgemaakt.
Clarita houdt Duterte verantwoordelijk. 'Hij was de burgemeester. De politie werkte in zijn opdracht. Hij is het die de politie vrij spel gaf en moordeskaders mogelijk maakte.'
Eenvoud en strengheid
Aanhangers van Duterte wuiven de aantijgingen weg. De levens van een paar achterbuurtjongens wegen niet op tegen het goeds dat Duterte de stad heeft gebracht. Dat kan niet zachtzinnig. Hij wordt net zozeer bewonderd om zijn eenvoud als om zijn strengheid, en de verhalen daarover nemen mythische vormen aan. Sinds kort doet een nieuwe anekdote de ronde: toen Duterte laatst een roker betrapte, liet hij die de peuk van zijn sigaret opeten.
Politiewoordvoerster Driz noemt hem 'vader' want dat is hij voor haar. Een strenge vader. Vader wordt gevreesd, maar desondanks houden ze van hem. Eén ding waar vader niet tegenkan is tegenspraak. Davao kent geen oppositie. De hele gemeenteraad is gevuld met Dutertes mannen en vrouwen, die niets doen wat hij niet van tevoren heeft goedgekeurd. Ook van de media komt nauwelijks een kritisch woord. Een journalist: 'Er worden soms wel kritische verhalen geschreven, maar als je iets negatiefs zegt over Duterte krijg je problemen.' Hij durft niet uit te spreken waaruit die problemen bestaan. Daarover wordt alleen ver weg in Manilla gesproken: Duterte wordt beschuldigd van betrokkenheid bij de dood van drie journalisten.
Ook dat wuiven zijn aanhangers weg. Zij weten dat alles wat vader doet, ook al is het nog zo vervelend, voor hun eigen bestwil is. Duterte is een religie, en zijn onderdanen zijn zijn getuigen.
De ogen van medewerkster Karen beginnen te glanzen als zij het over De Burgemeester heeft. 'Ik houd zo ontzettend veel van hem', zegt zij. 'Ik ben bang voor hem, zeker, maar ik houd van hem.'
Bron
Rodrigo Duterte in zijn thuisstad Davao vlak voor zijn verkiezing tot president van de Filipijnen. © Getty Images
Rodrigo Duterte in zijn thuisstad Davao vlak voor zijn verkiezing tot president van de Filipijnen. © Getty ImagesDavao, de stad die president Duterte 22 jaar lang bestuurde, toont de Filipijnen van de toekomst: een veilig land, met moordeskaders.
Het groene huis is veel te klein voor een burgemeester. Dat moet een vergissing zijn. Is dit niet het chauffeurshuis? En ligt achter de gesloten poort het echte huis van Rodrigo Duterte (71), een villa met een garage voor dertig auto's en een zwembad? Echt niet, zeggen de mensen die voor de poort rondlummelen. 'Dit groene huis is waar Duterte woont', zegt Karen, een jonge vrouw met een van opwinding trillende stem en een scheve bril. Karen werkt voor Duterte. En nu wordt haar baas president van het land.
Zij en een paar collega's helpen vandaag de bezoekers die gewapend met selfiesticks naar de stille straat in Davao zijn gekomen om het bescheiden huis van de nieuwe president te zien. Dit huis aan het intieme straatje in een middenklassebuurt is een bewijs van zijn grootheid. Dit is Duterte, de man die op slippers zijn ontbijtje gaat kopen en daarna met een plastic tasje in een helikopter stapt om de Filipijnen te gaan redden. Deze eenvoud is een van de redenen waarom de mensen van Davao zo veel van hem houden. Met tientallen tegelijk komen ze naar het groene huis. Ze komen niet voor niets: voor de poort staat een kartonnen Duterte op ware grootte.
Davao is zijn burgemeester kwijt, maar de stad is er trots op. Iedereen noemt hem hier 'De Burgemeester' en hij zal dat blijven zolang hij leeft: president De Burgemeester. De mensen zijn ook trots op zichzelf want met Duterte is ook Davao gepromoveerd. Het is nu de stad die het hele land ten voorbeeld zal worden gesteld. De stad is zijn schepping, waaraan hij 22 jaar heeft gewerkt. Davao is hoe het land en de wereld volgens Duterte horen te zijn.
Wat voor een stad Davao is, wordt al duidelijk voordat het vliegtuig uit Manilla de landingsbaan heeft aangeraakt. De purser van de vlucht waarschuwt de passagiers dat roken in heel Davao is verboden, en daarmee is meteen de toon gezet. Davao is de stad waar niks mag, alles verboden is en de rest bestraft wordt met boetes. Ze zijn er trots op. 'Welcome in a smokefree Davao', staat op een metersgroot bord voor het kantoor van de burgemeester. Een kleiner bord vermeldt de boete op overtreding van het rookverbod: 5.000 peso, bijna 100 euro.
Tevreden bewoners
Onder normale omstandigheden zou dat de bewoners permanent uit hun humeur houden, maar in Davao ligt dat anders. De Davaoërs zijn tevreden mensen, en in plaats van Duterte te haten, houden zij van hem met hart en ziel. Huizen zijn behangen met een poster met zijn beeltenis, soms aangevuld met het gezicht van zijn dochter Indaysara en zoon Paolo. Ze zijn president, burgemeester en viceburgemeester. De verkiezingsuitslag in Davao was maandag de natte droom van elke dictator: 96,6 procent voor de president zelf, en 99,6 procent voor zijn dochter de burgemeester, en dat zonder geknoei met de stemmen.
De onvrijheid en de boetes zijn een kleine prijs voor orde en rust zeggen de mensen. Zij herinneren zich het Davao van vóór Duterte. 'Het was hier een Killing Field', zegt Jeof, een van de bewoners. De stad was een hel van geweld, net zoals veel andere steden in het zuiden van de Filipijnen, waar bandieten, privélegertjes en rebellen de bevolking terroriseren. Nu wordt in Davao het ene hotel na het andere gebouwd om alle mensen te herbergen die liever niet overnachten in het roerige Maguindanao, dat drie uur rijden hiervandaan ligt. Zakenlui uit de wijde regio stromen toe om in het veilige Davao hun bedrijfjes op te zetten. Toeristen trotseren het rookverbod om de stranden en het krokodillenpark te bezoeken en bijna nergens zie je bewakers met geweren in de aanslag, zoals je die wel in het naburige Cotabato bij elke winkel kunt zien staan.
Zelfs de politie patrouilleert zonder zware wapens. Een pistool is genoeg en zelfs dat zouden zij thuis kunnen laten, want niemand in Davao haalt het in zijn hoofd ongehoorzaam te zijn. 'Wij zijn trots op onze veiligheid, sir', zegt politiewoordvoerster Driz. 'Wij vinden het jammer dat de burgemeester nu naar Manila vertrekt, maar dat hij nu president wordt, vervult ons met grote trots. Dat is ook een beetje ons werk.'
Hoe Duterte de criminaliteit zijn stad uit kreeg? Een meedogenloos politieapparaat is zijn wapen en, naar verluidt, ook doodseskaders. Meer dan duizend kleine criminelen, drugsgebruikers en handelaren zijn de afgelopen jaren zonder vorm van proces geliquideerd, zeggen mensenrechtenorganisaties als Human Rights Watch. Duterte zelf ontkent elke betrokkenheid, maar pochte onlangs in een interview wel dat het er geen 1.000 maar 1.700 zouden zijn geweest. Duterte geeft toe dat hij onlangs zelf 'een stuk of drie' rovers heeft doodgeschoten. Hij toont zich absoluut niet rouwig om de moorden. De slachtoffers hebben het aan zichzelf te danken, zegt hij. Maar activisten betwijfelen dat.
Dodenlijst
Clarita Alia (62) had zes kinderen. Nu heeft ze er nog maar twee. Vier zoons zijn vermoord door doodseskaders. In haar wrakhouten huisje tussen de kramen van de grote markt bewaart zij een handjevol foto's van de jongens: Richard, Christopher, Bobby en Fernando.
De markt waar Clarita woont is een schemerige wijk en tegenwoordig de enige plek in Davao waar je af en toe iemand heimelijk een sigaret ziet opsteken. Het is geen goede omgeving om in op te groeien. Clarita zelf moest weleens een zoon laten afkicken, omdat hij lijm was gaan snuiven, maar echt slecht waren ze niet.
Het begon, volgens Clarita, toen Richard in een moordzaak getuigde tegen een politieagent. 'Vanaf dat moment begon de politie de jongen van van alles te beschuldigen. Verkrachting, berovingen. Er was geen aanklacht, maar ze kwamen aan de deur en zeiden: we hebben geen dagvaarding nodig.'
Richard werd 'OB' en als je 'OB' bent, ben je ten dode opgeschreven. De letters staan voor Order of Battle, de oorlogsverklaring van burgemeester Duterte. Een lokale journalist, die uit voorzichtigheid liever niet met zijn naam in de krant wil, legt uit hoe het werkt: 'De politie gaat naar het wijkhoofd en vraagt wie de lastpakken zijn in de buurt. Die komen op de lijst. Zij krijgen een waarschuwing, en misschien nog een, en dan...'
Fernando was pas 10 toen zijn oudere broers een voor een in 2001 en 2002 werden vermoord en leek de dans te ontspringen. Maar toen hij 15 was, ontdekte Clarita dat ook Fernando op de dodenlijst stond. In 2007 werd hij op straat met messteken afgemaakt.
Clarita houdt Duterte verantwoordelijk. 'Hij was de burgemeester. De politie werkte in zijn opdracht. Hij is het die de politie vrij spel gaf en moordeskaders mogelijk maakte.'
Eenvoud en strengheid
Aanhangers van Duterte wuiven de aantijgingen weg. De levens van een paar achterbuurtjongens wegen niet op tegen het goeds dat Duterte de stad heeft gebracht. Dat kan niet zachtzinnig. Hij wordt net zozeer bewonderd om zijn eenvoud als om zijn strengheid, en de verhalen daarover nemen mythische vormen aan. Sinds kort doet een nieuwe anekdote de ronde: toen Duterte laatst een roker betrapte, liet hij die de peuk van zijn sigaret opeten.
Politiewoordvoerster Driz noemt hem 'vader' want dat is hij voor haar. Een strenge vader. Vader wordt gevreesd, maar desondanks houden ze van hem. Eén ding waar vader niet tegenkan is tegenspraak. Davao kent geen oppositie. De hele gemeenteraad is gevuld met Dutertes mannen en vrouwen, die niets doen wat hij niet van tevoren heeft goedgekeurd. Ook van de media komt nauwelijks een kritisch woord. Een journalist: 'Er worden soms wel kritische verhalen geschreven, maar als je iets negatiefs zegt over Duterte krijg je problemen.' Hij durft niet uit te spreken waaruit die problemen bestaan. Daarover wordt alleen ver weg in Manilla gesproken: Duterte wordt beschuldigd van betrokkenheid bij de dood van drie journalisten.
Ook dat wuiven zijn aanhangers weg. Zij weten dat alles wat vader doet, ook al is het nog zo vervelend, voor hun eigen bestwil is. Duterte is een religie, en zijn onderdanen zijn zijn getuigen.
De ogen van medewerkster Karen beginnen te glanzen als zij het over De Burgemeester heeft. 'Ik houd zo ontzettend veel van hem', zegt zij. 'Ik ben bang voor hem, zeker, maar ik houd van hem.'
Bron
Ik heb een half jaar in Davao City gewoond. De beste man heeft een keer een krantenbericht laten publiceren na een ongeluk met een Jeepney waarbij 17 studenten omkwamen (omgebouwde en verlengde Amerikaanse legerjeeps die worden gebruikt als publiek transportmiddel). De chauffeurs hiervan rijden veelal veel te hard. In het krantenbericht stond dat ze zich moesten gedragen of dat ze anders kogels konden vangen. Ook had hij de dag erna een speciale traffic police ingesteld, die toezicht hield op o.a. dat soort wegpiraten. Ik heb één keer een lijk gezien van iemand die het slachtoffer was van de DDS (Davao Death Squad). Ze komen veelal op motoren en steken i.p.v. schieten om onschuldige slachtoffers te voorkomen. Naar verluidt zijn het gevangenen die strafvermindering krijgen. Ze geven eerst een waarschuwing waarbij iemand wordt verteld dat hij op de lijst staat en dat deze wordt afgewerkt tenzij ze hun activiteiten stoppen. Hij was zelfs niet te beroerd om de Ampatuan familie, die vlakbij mijn huis een gigantische villa hadden, eraan te herinneren dat zij in Davao City onder zijn gezag vielen. De Ampatuan familie was verantwoordelijk voor de Maguindanao massacre waarbij ze de gehele familie van een politieke rivaal inclusief meereizende journalisten hebben afgeslacht (sommigen waren hier zelf bij aanwezig). Dit gebeurde in de absolute no-go area van Mindanao: Maguindanao (en erboven moet je ook niet komen, Zamboanga).
De man is een ongekend fenomeen in Davao City. Mensen lopen met t-shirts van hem, hebben zijn foto in hun auto hangen. Vroeger had Davao City tien moorden per dag. Onder hem is het de veiligste stad van Zuid-Oost Azië geworden. Ik kon overal gaan en staan, zelfs in de grootste sloppenwijken. Dat is onmogelijk en zeer gevaarlijk in Manilla en Cebu. Verder heeft hij het mede voor elkaar gekregen dat de oorlog met de MILF (Moro Islamic Liberation Front) en de NPA (New Peoples Army, commies) niet in de stad wordt uitgevochten. Ondanks alles weet ik niet wat ik ervan moet vinden. Zijn beleid werkte duidelijk, hij was gigantisch populair (net als zijn dochter Inday Sara Duterte). Toch blijft het armoede en uitzichtloosheid en een niet functionerende maatschappij en rechtstaat wat mensen tot de criminaliteit drijft. Ook met drugsgebruikers (Meth is zeer populair in de Filippijnen) werd afgerekend. Aan het einde van de dag is het toch beter om corruptie aan te pakken en een rechtstaat op poten te zetten, de economie te laten ontwikkelen en zodoende de stabiliteit in de samenleving te vergroten. De Filippijnen is een prachtig land, met mooie mensen (de meest gastvrije van Zuid-Oost Azië), prachtige natuur, sommige eilanden zijn nog niet verpest door het massatoerisme. Ook kent het land veel potentieel. Hopelijk weet Duterte het eruit te halen want naast zijn controversiële acties heeft hij ook op economisch gebied veel voor Davao City betekend.
De man is een ongekend fenomeen in Davao City. Mensen lopen met t-shirts van hem, hebben zijn foto in hun auto hangen. Vroeger had Davao City tien moorden per dag. Onder hem is het de veiligste stad van Zuid-Oost Azië geworden. Ik kon overal gaan en staan, zelfs in de grootste sloppenwijken. Dat is onmogelijk en zeer gevaarlijk in Manilla en Cebu. Verder heeft hij het mede voor elkaar gekregen dat de oorlog met de MILF (Moro Islamic Liberation Front) en de NPA (New Peoples Army, commies) niet in de stad wordt uitgevochten. Ondanks alles weet ik niet wat ik ervan moet vinden. Zijn beleid werkte duidelijk, hij was gigantisch populair (net als zijn dochter Inday Sara Duterte). Toch blijft het armoede en uitzichtloosheid en een niet functionerende maatschappij en rechtstaat wat mensen tot de criminaliteit drijft. Ook met drugsgebruikers (Meth is zeer populair in de Filippijnen) werd afgerekend. Aan het einde van de dag is het toch beter om corruptie aan te pakken en een rechtstaat op poten te zetten, de economie te laten ontwikkelen en zodoende de stabiliteit in de samenleving te vergroten. De Filippijnen is een prachtig land, met mooie mensen (de meest gastvrije van Zuid-Oost Azië), prachtige natuur, sommige eilanden zijn nog niet verpest door het massatoerisme. Ook kent het land veel potentieel. Hopelijk weet Duterte het eruit te halen want naast zijn controversiële acties heeft hij ook op economisch gebied veel voor Davao City betekend.
Ik zit even te kijken op google maps maar, dat plaatsje is positief afgerond 500 bij 500 meter/?quote:Op maandag 16 mei 2016 05:35 schreef Richestorags het volgende:
Ik heb een half jaar in Davao City gewoond. De beste man heeft een keer een krantenbericht laten publiceren na een ongeluk met een Jeepney waarbij 17 studenten omkwamen (omgebouwde en verlengde Amerikaanse legerjeeps die worden gebruikt als publiek transportmiddel). De chauffeurs hiervan rijden veelal veel te hard. In het krantenbericht stond dat ze zich moesten gedragen of dat ze anders kogels konden vangen. Ook had hij de dag erna een speciale traffic police ingesteld, die toezicht hield op o.a. dat soort wegpiraten. Ik heb één keer een lijk gezien van iemand die het slachtoffer was van de DDS (Davao Death Squad). Ze komen veelal op motoren en steken i.p.v. schieten om onschuldige slachtoffers te voorkomen. Naar verluidt zijn het gevangenen die strafvermindering krijgen. Ze geven eerst een waarschuwing waarbij iemand wordt verteld dat hij op de lijst staat en dat deze wordt afgewerkt tenzij ze hun activiteiten stoppen. Hij was zelfs niet te beroerd om de Ampatuan familie, die vlakbij mijn huis een gigantische villa hadden, eraan te herinneren dat zij in Davao City onder zijn gezag vielen. De Ampatuan familie was verantwoordelijk voor de Maguindanao massacre waarbij ze de gehele familie van een politieke rivaal inclusief meereizende journalisten hebben afgeslacht (sommigen waren hier zelf bij aanwezig). Dit gebeurde in de absolute no-go area van Mindanao: Maguindanao (en erboven moet je ook niet komen, Zamboanga).
De man is een ongekend fenomeen in Davao City. Mensen lopen met t-shirts van hem, hebben zijn foto in hun auto hangen. Vroeger had Davao City tien moorden per dag. Onder hem is het de veiligste stad van Zuid-Oost Azië geworden. Ik kon overal gaan en staan, zelfs in de grootste sloppenwijken. Dat is onmogelijk en zeer gevaarlijk in Manilla en Cebu. Verder heeft hij het mede voor elkaar gekregen dat de oorlog met de MILF (Moro Islamic Liberation Front) en de NPA (New Peoples Army, commies) niet in de stad wordt uitgevochten. Ondanks alles weet ik niet wat ik ervan moet vinden. Zijn beleid werkte duidelijk, hij was gigantisch populair (net als zijn dochter Inday Sara Duterte). Toch blijft het armoede en uitzichtloosheid en een niet functionerende maatschappij en rechtstaat wat mensen tot de criminaliteit drijft. Ook met drugsgebruikers (Meth is zeer populair in de Filippijnen) werd afgerekend. Aan het einde van de dag is het toch beter om corruptie aan te pakken en een rechtstaat op poten te zetten, de economie te laten ontwikkelen en zodoende de stabiliteit in de samenleving te vergroten. De Filippijnen is een prachtig land, met mooie mensen (de meest gastvrije van Zuid-Oost Azië), prachtige natuur, sommige eilanden zijn nog niet verpest door het massatoerisme. Ook kent het land veel potentieel. Hopelijk weet Duterte het eruit te halen want naast zijn controversiële acties heeft hij ook op economisch gebied veel voor Davao City betekend.
Ik zwaai naar dieren.
Nee. De oppervlakte van Davao City 2443 km2. Dat is 1,5 keer de oppervlakte van London. Ter vergelijking Amsterdam telt 219 km2.quote:
[..]
Ik zit even te kijken op google maps maar, dat plaatsje is positief afgerond 500 bij 500 meter/?
Thanks!quote:
Ik heb een half jaar in Davao City gewoond. De beste man heeft een keer een krantenbericht laten publiceren na een ongeluk met een Jeepney waarbij 17 studenten omkwamen (omgebouwde en verlengde Amerikaanse legerjeeps die worden gebruikt als publiek transportmiddel). De chauffeurs hiervan rijden veelal veel te hard. In het krantenbericht stond dat ze zich moesten gedragen of dat ze anders kogels konden vangen. Ook had hij de dag erna een speciale traffic police ingesteld, die toezicht hield op o.a. dat soort wegpiraten. Ik heb één keer een lijk gezien van iemand die het slachtoffer was van de DDS (Davao Death Squad). Ze komen veelal op motoren en steken i.p.v. schieten om onschuldige slachtoffers te voorkomen. Naar verluidt zijn het gevangenen die strafvermindering krijgen. Ze geven eerst een waarschuwing waarbij iemand wordt verteld dat hij op de lijst staat en dat deze wordt afgewerkt tenzij ze hun activiteiten stoppen. Hij was zelfs niet te beroerd om de Ampatuan familie, die vlakbij mijn huis een gigantische villa hadden, eraan te herinneren dat zij in Davao City onder zijn gezag vielen. De Ampatuan familie was verantwoordelijk voor de Maguindanao massacre waarbij ze de gehele familie van een politieke rivaal inclusief meereizende journalisten hebben afgeslacht (sommigen waren hier zelf bij aanwezig). Dit gebeurde in de absolute no-go area van Mindanao: Maguindanao (en erboven moet je ook niet komen, Zamboanga).
De man is een ongekend fenomeen in Davao City. Mensen lopen met t-shirts van hem, hebben zijn foto in hun auto hangen. Vroeger had Davao City tien moorden per dag. Onder hem is het de veiligste stad van Zuid-Oost Azië geworden. Ik kon overal gaan en staan, zelfs in de grootste sloppenwijken. Dat is onmogelijk en zeer gevaarlijk in Manilla en Cebu. Verder heeft hij het mede voor elkaar gekregen dat de oorlog met de MILF (Moro Islamic Liberation Front) en de NPA (New Peoples Army, commies) niet in de stad wordt uitgevochten. Ondanks alles weet ik niet wat ik ervan moet vinden. Zijn beleid werkte duidelijk, hij was gigantisch populair (net als zijn dochter Inday Sara Duterte). Toch blijft het armoede en uitzichtloosheid en een niet functionerende maatschappij en rechtstaat wat mensen tot de criminaliteit drijft. Ook met drugsgebruikers (Meth is zeer populair in de Filippijnen) werd afgerekend. Aan het einde van de dag is het toch beter om corruptie aan te pakken en een rechtstaat op poten te zetten, de economie te laten ontwikkelen en zodoende de stabiliteit in de samenleving te vergroten. De Filippijnen is een prachtig land, met mooie mensen (de meest gastvrije van Zuid-Oost Azië), prachtige natuur, sommige eilanden zijn nog niet verpest door het massatoerisme. Ook kent het land veel potentieel. Hopelijk weet Duterte het eruit te halen want naast zijn controversiële acties heeft hij ook op economisch gebied veel voor Davao City betekend.
Filipino's vallen massaal voor hun eigen Donald Trump
Al jarenlang steggelen China en de Filipijnen over een groep eilanden in Zuid-Chinese Zee. Volgens Rodrigo ‘Rody’ Duterte, de gedoodverfde nieuwe Filipijnse president, is de oplossing eenvoudig. ‘Direct na mijn verkiezing neem ik de jetski om op de eilanden de nationale vlag te planten’, zo beloofde hij.
Duterte weet ook raad met criminaliteit. Westerlingen ‘willen misdadigers re-integreren’, meent de voormalige advocaat en aanklager. 'Maar we moeten geen gevangenissen bouwen, maar mortuaria. Binnen zes maanden zal de misdaad uit de Filipijnen verdwenen zijn', beloofde Duterte tijdens zijn campagne. ‘Mijn presidentschap zal bloedig zijn.’
Dirty Harry
De 71-jarige Duterte is een outsider zonder ervaring in de landelijke politiek. Hij is partijloos en niet afkomstig uit de elites in Manilla. Al 22 jaar lang is hij burgemeester van Davao City, een stad met circa 1,5 miljoen inwoners op het eiland Mindanao. Zes achtereenvolgende termijnen werd Duterte herkozen. Daar rijdt hij volgens de verhalen rond op zijn Harley Davidson om eigenhandig misdadigers op te pakken.
Gevangenisopstand
Zo noemde Duterte paus Franciscus ‘een hufter’, omdat hij een verkeersinfarct in Manilla had veroorzaakt. Vorige maand zei hij het te betreuren dat hij niet vooraan had gestaan toen een vrouwelijke Australische missionaris in 1989 tijdens een gevangenisopstand werd verkracht. Na woedende reacties van Australië en de VS daagde Duterte hen uit, de diplomatieke banden met zijn land te verbreken.
Alle ophef ten spijt prijzen aanhangers van Duterte zijn prestaties. Davao City gold bij zijn aantreden in 1988 als ‘het Nicaragua van Azië’. Communistische opstandelingen vochten er met speciale overheidstroepen; drugscriminelen beheersten de straat. Inmiddels is de stad een toeristische bestemming geworden en zijn de misdaadcijfers flink gedaald. Maar volgens mensenrechtenorganisaties bestrijdt Duterte de misdaad vooral door doodseskaders hun gang te laten gaan. Ook kruimeldieven en straatkinderen zouden daarbij worden vermoord. Een enkele keer zou de burgervader de namen van de doelwitten op de plaatselijke tv hebben voorgelezen waarna anderen het werk afmaakten.
‘The Punisher’ noemde weekblad Time hem. Anderen spreken van ‘Duterte Harry’, een verwijzing naar de genadeloze agent uit de films van Clint Eastwood. Sinds kort valt ook de vergelijking met Donald Trump. Beiden beschikken over een politieke teflonlaag: ze lijken alles te kunnen zeggen zonder electorale schade op te lopen.
Homorechten
Duterte komt uit een familie van politici. Zijn vader was gouverneur en burgemeester en ook zijn neef bestuurde een stad. Inmiddels is Dutertes eigen zoon viceburgemeester en staat zijn dochter klaar hem op te volgen als hij president wordt. Duterte begon als advocaat en werd en in de jaren zeventig aanklager. Hij is meer dan een misdaadbestrijder. Zo is hij een voorvechter van homorechten en van het recht op abortus en maakte hij heel Davao rookvrij. Dat laatste ging op geheel eigen wijze. Zo zou Duterte een rokende toerist hebben gedwongen zijn sigaret te doven en de peuk in te slikken.
Macro-economisch gaat het uitstekend met de eilandenstaat. Sinds het aantreden van president Benigno Aquino in 2000 groeit de economie gestaag en stroomt het buitenlands kapitaal binnen. Maar een aanzienlijk deel van de 100 miljoen Filipino's merkt daar te weinig van. Zij hangen aan Dutertes lippen als hij het eindeloze gepraat en de corruptie hekelt van de ‘trapos’, de traditionele politici. Zijn twee belangrijkste concurrenten bij de presidentsverkiezingen – Mar Roxas, kleinzoon van een oud-president, en senator Grace Poe – schaart hij daar ook onder.
Marcos
Niemand die weet waar Duterte provoceert en waar hij het meent. Zo is hij vol lof over Ferdinand Marcos, die twintig jaar lang het land met harde hand leidde en wiens zoon Bongbong nu hoge ogen gooit in de race voor het vicepresidentschap. Een presidentieel duo Duterte en Marcos junior is niet denkbeeldig. Dertig jaar na het afzetten van Marcos snakken veel Filipino's naar een nieuwe sterke man.
Bron
Wat een prachtig figuur. Een man die ergens voor staat! Een visie heeft voor de Filipijnen en het ambt van president niet ziet als een om zijn zakken te vullen en carrière op te bouwen.
Al jarenlang steggelen China en de Filipijnen over een groep eilanden in Zuid-Chinese Zee. Volgens Rodrigo ‘Rody’ Duterte, de gedoodverfde nieuwe Filipijnse president, is de oplossing eenvoudig. ‘Direct na mijn verkiezing neem ik de jetski om op de eilanden de nationale vlag te planten’, zo beloofde hij.
Duterte weet ook raad met criminaliteit. Westerlingen ‘willen misdadigers re-integreren’, meent de voormalige advocaat en aanklager. 'Maar we moeten geen gevangenissen bouwen, maar mortuaria. Binnen zes maanden zal de misdaad uit de Filipijnen verdwenen zijn', beloofde Duterte tijdens zijn campagne. ‘Mijn presidentschap zal bloedig zijn.’
Dirty Harry
De 71-jarige Duterte is een outsider zonder ervaring in de landelijke politiek. Hij is partijloos en niet afkomstig uit de elites in Manilla. Al 22 jaar lang is hij burgemeester van Davao City, een stad met circa 1,5 miljoen inwoners op het eiland Mindanao. Zes achtereenvolgende termijnen werd Duterte herkozen. Daar rijdt hij volgens de verhalen rond op zijn Harley Davidson om eigenhandig misdadigers op te pakken.
Gevangenisopstand
Zo noemde Duterte paus Franciscus ‘een hufter’, omdat hij een verkeersinfarct in Manilla had veroorzaakt. Vorige maand zei hij het te betreuren dat hij niet vooraan had gestaan toen een vrouwelijke Australische missionaris in 1989 tijdens een gevangenisopstand werd verkracht. Na woedende reacties van Australië en de VS daagde Duterte hen uit, de diplomatieke banden met zijn land te verbreken.
Alle ophef ten spijt prijzen aanhangers van Duterte zijn prestaties. Davao City gold bij zijn aantreden in 1988 als ‘het Nicaragua van Azië’. Communistische opstandelingen vochten er met speciale overheidstroepen; drugscriminelen beheersten de straat. Inmiddels is de stad een toeristische bestemming geworden en zijn de misdaadcijfers flink gedaald. Maar volgens mensenrechtenorganisaties bestrijdt Duterte de misdaad vooral door doodseskaders hun gang te laten gaan. Ook kruimeldieven en straatkinderen zouden daarbij worden vermoord. Een enkele keer zou de burgervader de namen van de doelwitten op de plaatselijke tv hebben voorgelezen waarna anderen het werk afmaakten.
‘The Punisher’ noemde weekblad Time hem. Anderen spreken van ‘Duterte Harry’, een verwijzing naar de genadeloze agent uit de films van Clint Eastwood. Sinds kort valt ook de vergelijking met Donald Trump. Beiden beschikken over een politieke teflonlaag: ze lijken alles te kunnen zeggen zonder electorale schade op te lopen.
Homorechten
Duterte komt uit een familie van politici. Zijn vader was gouverneur en burgemeester en ook zijn neef bestuurde een stad. Inmiddels is Dutertes eigen zoon viceburgemeester en staat zijn dochter klaar hem op te volgen als hij president wordt. Duterte begon als advocaat en werd en in de jaren zeventig aanklager. Hij is meer dan een misdaadbestrijder. Zo is hij een voorvechter van homorechten en van het recht op abortus en maakte hij heel Davao rookvrij. Dat laatste ging op geheel eigen wijze. Zo zou Duterte een rokende toerist hebben gedwongen zijn sigaret te doven en de peuk in te slikken.
Macro-economisch gaat het uitstekend met de eilandenstaat. Sinds het aantreden van president Benigno Aquino in 2000 groeit de economie gestaag en stroomt het buitenlands kapitaal binnen. Maar een aanzienlijk deel van de 100 miljoen Filipino's merkt daar te weinig van. Zij hangen aan Dutertes lippen als hij het eindeloze gepraat en de corruptie hekelt van de ‘trapos’, de traditionele politici. Zijn twee belangrijkste concurrenten bij de presidentsverkiezingen – Mar Roxas, kleinzoon van een oud-president, en senator Grace Poe – schaart hij daar ook onder.
Marcos
Niemand die weet waar Duterte provoceert en waar hij het meent. Zo is hij vol lof over Ferdinand Marcos, die twintig jaar lang het land met harde hand leidde en wiens zoon Bongbong nu hoge ogen gooit in de race voor het vicepresidentschap. Een presidentieel duo Duterte en Marcos junior is niet denkbeeldig. Dertig jaar na het afzetten van Marcos snakken veel Filipino's naar een nieuwe sterke man.
Bron
Wat een prachtig figuur. Een man die ergens voor staat! Een visie heeft voor de Filipijnen en het ambt van president niet ziet als een om zijn zakken te vullen en carrière op te bouwen.
De gehele stad is zo groot als George_Zina zegt. Binnen dit gebied wonen inderdaad zo'n 1.5 miljoen mensen. Echter kan je bepaalde delen lang niet meer tot de stad rekenen gezien je daar al in heuvels en jungle zit.quote:
[..]
Ik zit even te kijken op google maps maar, dat plaatsje is positief afgerond 500 bij 500 meter/?
Je kan zeggen wat je wil over de beste man maar een zakkenvuller is het allesbehalve inderdaad. Hij heeft ook veel voor de arme bevolking betekend, net als zijn dochter. Een uitspraak van hem: "I don't care if I burn in hell, as long as my people can live in paradise".quote:
Filipino's vallen massaal voor hun eigen Donald Trump
[ [url=https://s.yimg.com/ny/api/res/1.2/X_aNQce4aPzjveuvuQKmdQ--/YXBwaWQ9aGlnaGxhbmRlcjtzbT0xO3c9ODAwO2lsPXBsYW5l/http://media.zenfs.com/en(...)966e7.jpg]afbeelding[/url] ]
Al jarenlang steggelen China en de Filipijnen over een groep eilanden in Zuid-Chinese Zee. Volgens Rodrigo ‘Rody’ Duterte, de gedoodverfde nieuwe Filipijnse president, is de oplossing eenvoudig. ‘Direct na mijn verkiezing neem ik de jetski om op de eilanden de nationale vlag te planten’, zo beloofde hij.
Duterte weet ook raad met criminaliteit. Westerlingen ‘willen misdadigers re-integreren’, meent de voormalige advocaat en aanklager. 'Maar we moeten geen gevangenissen bouwen, maar mortuaria. Binnen zes maanden zal de misdaad uit de Filipijnen verdwenen zijn', beloofde Duterte tijdens zijn campagne. ‘Mijn presidentschap zal bloedig zijn.’
Dirty Harry
De 71-jarige Duterte is een outsider zonder ervaring in de landelijke politiek. Hij is partijloos en niet afkomstig uit de elites in Manilla. Al 22 jaar lang is hij burgemeester van Davao City, een stad met circa 1,5 miljoen inwoners op het eiland Mindanao. Zes achtereenvolgende termijnen werd Duterte herkozen. Daar rijdt hij volgens de verhalen rond op zijn Harley Davidson om eigenhandig misdadigers op te pakken.
Gevangenisopstand
Zo noemde Duterte paus Franciscus ‘een hufter’, omdat hij een verkeersinfarct in Manilla had veroorzaakt. Vorige maand zei hij het te betreuren dat hij niet vooraan had gestaan toen een vrouwelijke Australische missionaris in 1989 tijdens een gevangenisopstand werd verkracht. Na woedende reacties van Australië en de VS daagde Duterte hen uit, de diplomatieke banden met zijn land te verbreken.
Alle ophef ten spijt prijzen aanhangers van Duterte zijn prestaties. Davao City gold bij zijn aantreden in 1988 als ‘het Nicaragua van Azië’. Communistische opstandelingen vochten er met speciale overheidstroepen; drugscriminelen beheersten de straat. Inmiddels is de stad een toeristische bestemming geworden en zijn de misdaadcijfers flink gedaald. Maar volgens mensenrechtenorganisaties bestrijdt Duterte de misdaad vooral door doodseskaders hun gang te laten gaan. Ook kruimeldieven en straatkinderen zouden daarbij worden vermoord. Een enkele keer zou de burgervader de namen van de doelwitten op de plaatselijke tv hebben voorgelezen waarna anderen het werk afmaakten.
‘The Punisher’ noemde weekblad Time hem. Anderen spreken van ‘Duterte Harry’, een verwijzing naar de genadeloze agent uit de films van Clint Eastwood. Sinds kort valt ook de vergelijking met Donald Trump. Beiden beschikken over een politieke teflonlaag: ze lijken alles te kunnen zeggen zonder electorale schade op te lopen.
Homorechten
Duterte komt uit een familie van politici. Zijn vader was gouverneur en burgemeester en ook zijn neef bestuurde een stad. Inmiddels is Dutertes eigen zoon viceburgemeester en staat zijn dochter klaar hem op te volgen als hij president wordt. Duterte begon als advocaat en werd en in de jaren zeventig aanklager. Hij is meer dan een misdaadbestrijder. Zo is hij een voorvechter van homorechten en van het recht op abortus en maakte hij heel Davao rookvrij. Dat laatste ging op geheel eigen wijze. Zo zou Duterte een rokende toerist hebben gedwongen zijn sigaret te doven en de peuk in te slikken.
Macro-economisch gaat het uitstekend met de eilandenstaat. Sinds het aantreden van president Benigno Aquino in 2000 groeit de economie gestaag en stroomt het buitenlands kapitaal binnen. Maar een aanzienlijk deel van de 100 miljoen Filipino's merkt daar te weinig van. Zij hangen aan Dutertes lippen als hij het eindeloze gepraat en de corruptie hekelt van de ‘trapos’, de traditionele politici. Zijn twee belangrijkste concurrenten bij de presidentsverkiezingen – Mar Roxas, kleinzoon van een oud-president, en senator Grace Poe – schaart hij daar ook onder.
Marcos
Niemand die weet waar Duterte provoceert en waar hij het meent. Zo is hij vol lof over Ferdinand Marcos, die twintig jaar lang het land met harde hand leidde en wiens zoon Bongbong nu hoge ogen gooit in de race voor het vicepresidentschap. Een presidentieel duo Duterte en Marcos junior is niet denkbeeldig. Dertig jaar na het afzetten van Marcos snakken veel Filipino's naar een nieuwe sterke man.
Bron
Wat een prachtig figuur. Een man die ergens voor staat! Een visie heeft voor de Filipijnen en het ambt van president niet ziet als een om zijn zakken te vullen en carrière op te bouwen.
soort van anti held dus 
aan de ene kant is hij een zegen voor het volk maar aan de andere kant vind ik het een eng mannetje
aan de ene kant is hij een zegen voor het volk maar aan de andere kant vind ik het een eng mannetje
pies on joe toe
Ik heb niets met dit soort mensen. Een functionerende rechtstaat opzetten zou veel beter zijn geweest dan zelf mensen executeren zonder proces of wat dan ook.
Held. Tevens nog voorvechter van homorechten en abortus.
woensdag 6 mei 2015 17:54 schreef Libertarisch het volgende:
Helaas pindakaas dan, het leven is hard. Je kunt niet iedereen blijven begeleiden alsof het kinderen zijn, je zult het zelf moeten doen.
Helaas pindakaas dan, het leven is hard. Je kunt niet iedereen blijven begeleiden alsof het kinderen zijn, je zult het zelf moeten doen.
Dat is wat ik ook aangaf. Echter zijn de omstandigheden op Mindanao, waar hij begon, heel lastig. Een clancultuur waarin ieder gebied geregeerd wordt door een machtige familie. Daarnaast nog tribale gebieden, een deel dat bloederig strijdt voor onafhankelijkheid (het noordwestelijke deel), een deel met communistische rebellen (het centrale deel), een centrale overheid zonder veel gezag en endemische corruptie. Op de korte termijn werkte dit wel. Als president moet hij echter meer focussen op het opzetten van een rechtstaat inderdaad.quote:
Ik heb niets met dit soort mensen. Een functionerende rechtstaat opzetten zou veel beter zijn geweest dan zelf mensen executeren zonder proces of wat dan ook.
Het is een interessante denkwijze: Gewoon iedereen die misstappen begaat keihard doodmaken. Totaal onethisch natuurlijk, want rechtstaat, opleiding en een functionerende economie is veel belangrijker om armoe en de daaropvolgende criminaliteit te bestrijden. Maar blijkbaar helpt het wel. Arme mensen die een genetisch gebrek aan empathie hebben en dus makkelijker aan criminaliteit toegeven worden doodgestoken en arme mensen die hun armoe lijdzaam verdragen blijven leven. Vraag me af wat voor evolutionaire druk hier uit ontstaat. Zijn mensen uit die sloppenwijken na een aantal generaties aardiger als empathisch minderbedeelden niet kunnen voortplanten?
beter een knipoog dan een blauw oog
Die kerel vervalt binnen een paar jaar tot een bonafide dictator mocht hij verkozen worden. Bepaalde trekjes heeft hij al in overvloed als ik het zo lees.
De vraag is alleen, Sulla of Marius?quote:Op maandag 16 mei 2016 10:26 schreef Twiitch het volgende:
Die kerel vervalt binnen een paar jaar tot een bonafide dictator mocht hij verkozen worden. Bepaalde trekjes heeft hij al in overvloed als ik het zo lees.
Op woensdag 24 sept. 2008 schreef Danny het volgende:
Dagonet doet onaardig tegen iedereen. Je bent dus helemaal niet zo bijzonder als je denkt...
Mijn grootste bijdrage aan de FP.
Dagonet doet onaardig tegen iedereen. Je bent dus helemaal niet zo bijzonder als je denkt...
Mijn grootste bijdrage aan de FP.
Wie zegt dat hij de rechtvaardigheid zelf is?quote:
Het is een interessante denkwijze: Gewoon iedereen die misstappen begaat keihard doodmaken. Totaal onethisch natuurlijk, want rechtstaat, opleiding en een functionerende economie is veel belangrijker om armoe en de daaropvolgende criminaliteit te bestrijden. Maar blijkbaar helpt het wel. Arme mensen die een genetisch gebrek aan empathie hebben en dus makkelijker aan criminaliteit toegeven worden doodgestoken en arme mensen die hun armoe lijdzaam verdragen blijven leven. Vraag me af wat voor evolutionaire druk hier uit ontstaat. Zijn mensen uit die sloppenwijken na een aantal generaties aardiger als empathisch minderbedeelden niet kunnen voortplanten?
Daarnaast crimineel gedrag komt voornamelijk uit een uitzichtloze situatie en de drang om te overleven.
Dat heb je omdat mensen naar een oplossing zoeken om hun leven beter te maken. Sommigen vechten dan voor onafhankelijkheid anderen voor een andere politieksysteem.quote:Op maandag 16 mei 2016 10:08 schreef Richestorags het volgende:
[..]
Dat is wat ik ook aangaf. Echter zijn de omstandigheden op Mindanao, waar hij begon, heel lastig. Een clancultuur waarin ieder gebied geregeerd wordt door een machtige familie. Daarnaast nog tribale gebieden, een deel dat bloederig strijdt voor onafhankelijkheid (het noordwestelijke deel), een deel met communistische rebellen (het centrale deel), een centrale overheid zonder veel gezag en endemische corruptie. Op de korte termijn werkte dit wel. Als president moet hij echter meer focussen op het opzetten van een rechtstaat inderdaad.
Als je die uitzichtloosheid niet kan aanpakken( en realistisch gezien kan dat ook niet) kun je beter de gevolgen minimaliseren.quote:
[..]
Wie zegt dat hij de rechtvaardigheid zelf is?
Daarnaast crimineel gedrag komt voornamelijk uit een uitzichtloze situatie en de drang om te overleven.
Christelijke normen en waarden waar Geert zo vol lof over is.
Wat een bananenrepubliek. Jammer voor de mensen daar, zij verdienen een goed rechtssysteem.
Wat een bananenrepubliek. Jammer voor de mensen daar, zij verdienen een goed rechtssysteem.
De aanhang van de PVV vindt zo'n vent alleen maar geweldig.quote:Op maandag 16 mei 2016 11:58 schreef Zienswijze het volgende:
Christelijke normen en waarden waar Geert zo vol lof over is.
Wat een bananenrepubliek. Jammer voor de mensen daar, zij verdienen een goed rechtssysteem.
Op maandag 3 februari 2014 08:10 schreef Enchanter het volgende:[/b]
In discussie gaan met Koos Vogels :') , een grotere mongool is er niet :r
In discussie gaan met Koos Vogels :') , een grotere mongool is er niet :r
In principe heeft de gewone rechtspraak daar nog meer weg van die van een bananenrepubliek omdat macht bepaalt of je wegkomt met misdaden of niet. Het is vanuit een Nederlandse bril wel veilig (ver)oordelen.quote:
Christelijke normen en waarden waar Geert zo vol lof over is.
Wat een bananenrepubliek. Jammer voor de mensen daar, zij verdienen een goed rechtssysteem.
Inderdaad, als Geert had geroepen dat we al die kutmarokkanen en overige criminelen moeten afknallen of direct levenslang wegstoppen ergens heeft hij er zo 5 zetels bij. Tot de zoon van een PVV stemmer op deze wijze uit de samenleving wordt verwijderd, want oh oh oh, dan is het verkeerd hoor!quote:
[..]
De aanhang van de PVV vindt zo'n vent alleen maar geweldig.
beter een knipoog dan een blauw oog
Zo is dat. Moeilijk om over te oordelen. Het blijft wel een methode met kanten die ik afkeur echter in Ede was er nu geen gezeik geweest als onze overheid om bereid zou zijn geweld te gebruiken tegen raddraaiers. Er zitten zeker kanten van repressie in, maar als dat de nog ergere criminaliteit en corruptie vermindert vind ik het wel heel makkelijk om het af te keuren en niet met een uitvoerbaar alternatief te komen.quote:
[..]
In principe heeft de gewone rechtspraak daar nog meer weg van die van een bananenrepubliek omdat macht bepaalt of je wegkomt met misdaden of niet. Het is vanuit een Nederlandse bril wel veilig (ver)oordelen.
Want waarom is het erg om na een paar waarschuwingen het ergste tuig op te ruimen? In onze ogen barbaars, maar zodra jouw kind slachtoffer is van een roofmoord of loverboy verandert dat wellicht wel...
Niet zijn we wel extreem pacifistisch geworden... Maar zo is onze vrijheid niet gewonnen.
Whatever...
