SPOILERAfgelopen anderhalf jaar.
December 2014 & Januari 2015.
Ik en mijn vriendin (inmiddels een soort van ex) waren anderhalf jaar gelukkig samen. We besloten om ons ouderlijke huizen achter ons te laten, en we gingen dus samen wonen. Samen een huis gehuurd. Allebei erg blij. Na een maandje sloeg het noodlot toe, ik kreeg een hersenbloeding. Ik had al jarenlang dagelijks zoveel hoofdpijn dat ik letterlijk iedere avond/ochtend (ik werk in ploegendienst namelijk) jankend van de hoofdpijn naar bed ging.
Dat was echt gruwelijke verschrikkelijke hoofdpijn, clusterhoofdpijn. Ik ging er scheel van kijken, had echt de neiging om een mes in mijn hoofd te steken om de druk weg te laten. Het enige wat mij tegenhield was dat ik zelf toch wist dat het daar uiteindelijk niet beter van zou worden. Desondank werkte ik gewoon full-time en meer, werkte ik standaard over en had ik nog een bijbaantje vanuit mijn studententijdperk. Ik werkte dus ongeveer 80 uur in de week. Daar had ze ook geen problemen mee, ik was flink aan het sparen om vanalles voor mij (en ons) op te bouwen, daarbij moest ik ook voor zo'n beetje alles betalen, want zij studeerde nog en droeg dus derhalve weinig tot niks bij. Maar de afspraak was wel dat ze in ieder geval zo veel mogelijk zou bijdragen. In praktijk kwam het er dus op neer dat ik voor bijna alles betaalde.
Ik kreeg de hersenbloeding op een zondag, die zondagnacht moest ik de nachtdienst in. Ik lag samen met een vriend te slapen op de bank. Blijkbaar wilde ze mij wakker maken en kreeg ze mij niet goed wakker, en is ze toen gewoon naar haar ouders gevlucht. Aangezien mijn ouders op vakantie waren heb ik met een hersenbloeding 2 dagen in een huis gezeten met een hersenbloeding (hier weet ik niks meer vanaf, ik weet alleen nog dat ik 's middags ging slapen voor de nacht dienst). Toen mijn ouders terug kwamen ben ik enkele keren naar het ziekenhuis gebracht, en ook gewoon weer naar huis gestuurd. Ziekenwagen langs geweest, zijn ook gewoon weer gegaan. Huisarts weigerde om te komen, terwijl ik ab-so-luut niet aanstellerig ben ingesteld. Ik kwam nooit bij de huisars, mijn hoofdpijn werd afgedaan als migraine. Daarvoor jaren niet geweest. Ben daarna nog 2x weg gestuurd bij het ziekenhuis voordat ik pas daadwerkelijk in behandeling werd genomen.
Februari, Maart & April 2015.
Deze maanden stonden in het teken van mijn revalidatie. Na mijn hersenbloeding had ik vooral last van mijn korte termijn geheugen. In het ziekenhuis vergat ik alles binnen 5 minuten, eenmaal ontslagen uit het ziekenhuis was het gelukkig niet meer zo erg; maar wel merkbaar minder dan voor de hersenbloeding.
Eigenlijk zijn toen alle problemen begonnen in onze relatie. Mijn vriendin vond dat ik ook maar mee moest naar haar GGZ (daar liep ze al haar hele leven, ADHD, vluchtgedrag & achteraf bleek ook om sociale problemen). Want dan zouden ze mij daar kunnen behandelen. Dat heb ik langs mij neer gelegd, ik had mijn eigen specialistische revalidatie. Deze waren gespecialiseerd in onder andere mensen die hersenbloedingen hadden gehad, dit was zeker met mijn energie pijl toen (ik had flink wat vermoeidheids klachten) ook teveel geweest. Na mijn revalidatie was ik ook iedere dag helemaal kapot. Niet dat ik persé niet mee wilde (al vond ik het enigzins onnodig), ik had mijn handen gewoon vol aan mijn eigen revalidatie.
Bij mij heerstte vooral een gevoel van oneerlijkheid, want ik mocht na mijn hersenbloeding (tijdelijk) niet op mij zelf wonen, ik mocht niet autorijden en ik mocht niet werken. Ik was een uitzendkracht, en zou eigenlijk in Januari een contract krijgen. Hoewel ik dat allemaal toen natuurlijk niet direct had aangekund vond ik dat natuurlijk niet leuk, het was allemaal van mij "afgepakt". Ik zelf besefte ook wel dat ik het niet goed voor mij zou zijn om alles direct weer 100% op te pakken, maar wilde er natuurlijk wel alles aan doen om zo snel mogelijk weer de oude te worden.
Vanuit haar kant van de familie kreeg ik toen ook gezeik, 1 van de eerste keren dat ik daar kwam "bedreigde" haar vader mij als ik zo doorging met mijn leven dat hij mij wel zou pakken. Die moeder vond dat ik altijd sociaal gewenst gedrag vertoonde. In feite komt het er op neer, tenminste zoals ik het zie (maar natuurlijk heeft iedereen een "blind-spot") dat als er bijvoorbeeld bezoek komt en ook al ben ik kapot, moe, chagerijnig of gewoonweg geen zin dat ik ze niet weg zal sturen. Gewoon even netjes een kopje koffie, biertje of net wat aanbied en gewoon netjes een gesprek aan ga. En dan niet er voor kies om te zeggen dat ik er gewoonweg geen zin in heb en ze dan dus weg stuur. Ik zie dit eerlijk gezegd eerder als een goede eigenschap, dan een slechte.
Daardoor kwam ik daar dus niet graag meer, ik deed alles voor die dochter. Ik betaalde alles voor die dochter. Voor de hersenbloeding werkte ik mij uit de naad voor "ons". En voor "onze" (maar natuurlijk ook mijn) toekomst. Hun dochter had eigenlijk altijd wel problemen, niet zo zeer merkbaar voor mij en zeker niet op dat tijdstip voor de hersenbloeding; maar ze liep natuurlijk niet voor niks al bijna haar hele leven bij de GGZ.
Mijn (toenmalige) vriendin had ondertussen besloten om niks meer aan "onze" vaste lasten bij te dragen, want ze gebruikte het huis niet. Dat ik er ook geen gebruik van maakte was geen argument, want ik verdiende toch wel genoeg volgens haar. Ze was toen ik mijn hersenbloeding kreeg weer even bij die ouders gaan wonen, in feite ook omdat ze dus (blijkbaar) niet zelfstandig voor zichzelf kan zorgen.
Vanuit de revalidatie kliniek mocht ik toen langzaamaan weer mijn werk opbouwen, de eerste keer was ik na 2 uurtjes al de hele dag niks meer waard. Maar goed, dat gaf wel een zelfvoldoening. In ieder geval weer een beetje nuttig bezig zijn. Vanuit mijn werk kreeg ik verder de totale vrijheid om mijn werk op te bouwen zoals ik zelf en de revalidatiekliniek wilde, ze waren zo tevreden over mijn functioneren voor mijn hersenbloeding dat ze nergens moeilijk over deden. Ik mocht pauze nemen wanneer ik wilde en het nodig achtte, ik kreeg ondersteuning waar nodig en kreeg totale vrijheid wanneer ik kwam werken, hoeveel ik kwam werken en hoeveel werk ik verrichte. Indien nodig werd ik zelfs opgehaald en thuis gebracht omdat ik niet mocht rijden. Daarbij werd het natuurlijk ook erg gewaardeerd omdat ik zichtbaar en merkbaar ook zo snel mogelijk weer zoveel als mogelijk in mijn situatie probeerde te werken.
Ook mocht ik, ook opbouwend, weer het zelfstandig wonen oppakken. Dus eerst een keer een nachtje in ons huis slapen, daarna 2 nachtjes enzovoort. Vriendin vond dat ik dan wel alles kon doen: huishouden (deed ze al niet veel aan), koken (kon ze serieus niet, wilde ze ook niet). Als ik vroeg om de financiële lasten wat te eerlijker te verdelen, in ieder geval iets bij te dragen, werd dit wel beloofd; maar niet nagekomen. Over de huishoudelijke taken verdelen werd gezegd dat ik het best allemaal alleen kon doen, want mevrouw ging wel "full-time" naar school, en ik moest alleen maar naar de revalidatiekliniek en mijn opbouwende uurtjes werk; dat ik daar helemaal kapot en moe van was vond ze geen argument want ze had het veel drukker dan mij.
Mei, Juni, Juli, Augustus 2015
Ik mocht weer zelfstandig wonen, autorijden was inmiddels weer goedgekeurd door het CBR, en ik werktte weer volledig. Ik werd ontslagen bij mijn revalidatiekliniek. Mijn (ex-)vriendin haalde haar rijbewijs. En had vakantie. Ondanks dat ik weer volledig werkte, en het zeker de eerste weken nog erg vermoeiend vond ze nog steeds dat ik alle huishoudelijke taken moest doen naast mijn werk. Ook financieel wilde ze niks bijdragen, haar telefoon was kapot en ze vond dat ik voor haar een helemaal nieuwe moest kopen. Ik stelde voor om dezelfde telefoon tweedehands via marktplaats te kopen, voor de helft van het geld; dit was echter niet goed genoeg. En ze wilde perse een compleet nieuwe telefoon. Ondertussen was ook haar fiets gejat, en zowel zij als haar ouders vonden dat ik dan ook maar een nieuwe voor haar moest kopen. De vragen of zij dan wat kon bijdragen financieel of wat huishoudelijke taken kon overnemen (zeker in de vakantie) werden weg gelachten of als stemmingswisselingen bestempeld. Financieel werd als argument gebruikt dat ik toch wel genoeg verdien. Was ik het daar niet mee eens dan werd ze boos en zei ze dat ik last had van stemmingswisselingen na mijn hersenbloeding. Ik zelf voelde mij beter dan ooit, ik had voor het eerst in 10 jaar nooit meer last van mijn dagelijkse gruwelijke hoofdpijn. Waar ik voorheen aan een strip ibuprofen op een dag te weinig had, had (en heb) ik nu meestal aan 1/2/3/4 paracetamols in de maand genoeg.
Zeker de eerste weken na mijn hersenbloeding was ik verdrietig dat alles "afgepakt" was, maar zeker in die tijd was ik ook blij dat ik steeds meer weer mocht. Daarnaast was ik ook zeer blij dat ik nooit meer last had van mijn verschrikkelijke hoofdpijn waardoor ik onder andere mijn studies niet heb afgemaakt, en bepaalde andere dingen heb laten moeten lopen. Dat vond/vind ik niet erg, voelde (en voel) mij beter dan ooit.
Iedere keer als we een keer iets samen gepland hadden, bijvoorbeeld uiteten ging ze ineens met een vriendin samen op onze reservering. Of kwam een neef van haar op bezoek, terwijl wij samen iets samen met uiteten en bioscoop gepland hadden, mocht ik er dan iets van zeggen of opperen dat we samen toch zouden gaan kreeg ik de verwijten dat ik stemmingswisselingen zou hebben of haar claimde. Terwijl ik juist aanmoedigde dat ze met haar vriendinnen (die ze niet veel had) dingen ging ondernemen, of dat ze ook gewoon naar haar ouders ging (ook al ging ik niet graag mee, om redenen eerder in dit verhaal). Maar wat mij dan wel pijn deed was dat het iedere keer "toevallig" was als wij samen weer een keer iets gepland hadden.
September/Oktober 2015
Haar school begon weer, dat was voor haar een reden om nog minder te doen in het huishouden. Ofja, haar school begon weer, zelf ging ze er niet heen. Ze is daar ook inmiddels vanaf getrapt. Waar zowel zij, als haar ouders mij de schuld van geven. Ik heb haar vaak genoeg aangemoedigd om gewoon lekker naar school te gaan. Mocht ik het ter sprake brengen kreeg ik weer het riedeltje te horen van stemmingswisselingen en dat ik normaal moest doen. Hetzelfde als ik haar weinige inbreng (zowel financieel als in natura; als in bijdragen in huishouden) ter sprake bracht. Had ik nachtdienst eistte ze dat ze mijn auto mee moest hebben, ik had die dan toch niet nodig. Mijn auto lenen vind ik normaal gesproken niet erg, maar niet als je gratis met je OV naar school kan en dan toch de auto mee moeten hebben. Sowieso ging ze bijna niet dus, ik vraag mij dan ook af waarvoor ze dan wel de auto mee moest hebben.
November 2015
Van mijn ouders een weekendje weg gekregen, tijdens dat weekendje vertelde ze me dat ze weer bij haar ouders ging wonen. Normaal gesproken niet erg gevonden (als in overleg, en dat beter voor haar was; maar niet een weekendje weg gaan en dan tijdens dat weekendje eissen dat ik voor haar nieuwe kleding en schoenen enzovoorts voor haar kocht), maar had die tijdens die dagen haar Whatsapp gelezen. Hoe denigrerend ze over mij sprak tegen haar vriendinnen. Ik was een wandelende vuilstort. Oké toegegeven, ik ben niet de meest nette persoon ter aarde. Maar ik ruim het dan wel weer allemaal op (zeker na de hersenbloeding moest ik gewoon soms meer rust nemen ipv van op te ruimen, maar het kwam nooit op haar bordje neer), zelf ruimde ze helemaal niks op. Ze kon, uit de gesprekken opgemaakt dan, wel waarderen dat ik alles voor haar betaalde. Maar verder deed ze er alles aan om mij zwart te maken. Ik was en ben diep in mijn hart geraakt. Na de hersenbloeding dacht ik serieus dat we meer konden overleven. Maar voelde mij na dit gewoon zwaar misbruikt. Ik deed & betaalde alles voor haar, had alles voor haar over. En dan mij zo behandelen.
December 2015
Zwaar aangeslagen. Helemaal kapot. Verdrietig. Tijdens app-contact werd mij verteld dat ze de helft van de borg wilde (die ik betaald had), en de helft van de inboedel (die ik ook betaald had). En dat ze al haar spullen wilde, waarin ik ook altijd aangegeven had dat ze al haar spullen kon krijgen. Ik ga natuurlijk niet de helft van de borg geven die ik betaald heb, en ook niet de helft van mijn inboedel. Al haar spullen mag/mocht ze natuurlijk gewoon hebben. Toen ze zei dat ze anders wel even met haar vader tijdens mijn werkuren het huis zou leeg komen halen was ik het zat, heb ik per direct een ander slot in de deur gezet.
Ondanks alles kan ik haar, en alles wat gebeurd is niet uit mijn hoofd kan zetten. Als ik aangaf dat ik het ziekenhuis aan ging klagen stond ze weer op de stoep. Toen ik te horen kreeg dat ik een vast contract kreeg en dus een huis ging kopen stond ze ook op de stoep. Als ze op bezoek kwam, nadat zij en haar vader spullen waren komen halen liep ze als een politie agent rond om bijvoorbeeld een bakje te eissen waar de brokjes van mijn hond in zaten. Of bijvoorbeeld een vaatdoek.
2016
Inmiddels heb ik een huis gekocht. Mijn (vast) contract gekregen, en heb nooit meer hoofdpijn. Ik werk geen 2 baantjes meer. En voel mij verder eigenlijk beter dan ooit. Maar toch kan ik het niet uit mijn hoofd krijgen hoe ik behandeld ben. Ik voel mij als grofvuil behandeld. Waarom en hoezo zou je iemand zo behandelen? Op een normale manier een relatie over gaan, kan. Er gaan zoveel relaties over, kan altijd gebeuren. Ik kan er niet bij hoezo ik zo behandeld ben. Ik snap heel goed dat niemand hier een antwoord er op kan geven, ik wilde gewoon erg graag mijn verhaal kwijt. Het zit mij gewoon al maaaaaanden dwars. Zeker na mijn hersenbloeding kan ik het gewoon niet loslaten, het blijft maar rondspoken in mijn hoofd. Stiekem geef ik nog wel om haar, ik ben er nog niet "overheen". Niet dat ik de illusie (of zelf wil) heb dat het nog goed komt, ik voel mij gewoon misbruikt. Niet snappende hoe en waarom ik zo behandeld ben. Hoewel ik mij qua hoofdpijn enzo beter dan ooit voel, voel ik mij toch enigzins gebruikt en heb ik moeite om het los te laten. Qua situatie; haar loslaten; tja, ze heeft mij niet juist behandeld. Meerdere malen, hoeveel pijn mij dit alles doet.
Mijn zelfbeeld was al laag, en heb echt hierdoord 0 zelfvertrouwen. Nu niet echt direct behoefte aan een andere vriendin. Maar vind het wel enigzins benauwend (tenminste, het gevoel) dat ik misschien nooit meer een vriendin kan krijgen. Voel mij gewoon genaaid, kapot, kut. Intentie is ook niet om het goed te krijgen, ook niet om het uit te sluiten. Ik kom persoonlijk niet meer uit deze situatie. Ik weet echt niet meer wat ik er mee aan moet. Ben vooral gewoon erg benieuwd naar andere meningen.
Ik twijfel aan mijzelf. Heb ik onjuist gehandeld, of heb ik juist altijd teveel toegegeven. Had ik toch meer naar die ouders moeten gaan, had ik mij meer moeten openstellen voor haar opties? Ben ik zo fout? Stel ik mij aan? Zou ik haar weer terug willen (indien zij mij terug wil)? Ik twijfel gewoon aan mijzelf. Zeker ten tijde dat alles gebeurde was ik ervan overtuigt dat ik juist handelde, maar ik begin aan mijzelf te twijdelen. Misschien mede door de angst geen vriendin meer te hebben, of ooit te krijgen. Of ben ik juist beter af zonder haar? Ik weet het gewoon niet meer.
Inmiddels zit zij in een kamp op de Ardennen vanwege gedrags problemen. Ik heb dus een huis gekocht; en ben naast flink werken daarmee bezig. Andere relatie, tja ik weet het niet; voor mijn gevoel kan ik dit wat met mijn (ex?) vriendin gebeurd is niet goed genoeg langs mij neerleggen voor een nieuwe vriendin. Mocht ik die kunnen krijgen verder, ik ben geen 10/10.
Bedankt voor het lezen & eventuele (eerlijke) reacties.
Jij lag daar, zij is weggegaan en heeft je daar dagen laten liggen?quote:Blijkbaar wilde ze mij wakker maken en kreeg ze mij niet goed wakker, en is ze toen gewoon naar haar ouders gevlucht. Aangezien mijn ouders op vakantie waren heb ik met een hersenbloeding 2 dagen in een huis gezeten met een hersenbloeding
Dat is wel heftig, zeker als ik de rest van het verhaal lees, ben je beter af zonder haar.
Ze heeft mij inderdaad dagen laten liggen. Of ze mij heeft proberen te bereiken weet ik dus niet, dat is voor mij "zwart".quote:Op woensdag 27 april 2016 00:43 schreef noodgang het volgende:
[..]
Jij lag daar, zij is weggegaan en heeft je daar dagen laten liggen?
Dat is wel heftig, zeker als ik de rest van het verhaal lees, ben je beter af zonder haar.
Ze zal, naar ik aanneem, dus niet zijn langs zijn geweest om te kijken hoe het met mij ging. Ook niet aangaande naar verhalen van mijn ouders en vrienden. Bij mijn weten hebben zij (mijn ouders) mij dus weer "gevonden".
Stel jullie komen weer samen, hoe zal de toekomst zijn? Wat is de kans dat ze je weer teleurstelt en je met heel veel pijn achterlaat?quote:
[..]
Ze heeft mij inderdaad dagen laten liggen. Of ze mij heeft proberen te bereiken weet ik dus niet, dat is voor mij "zwart".
Ze zal, naar ik aanneem, dus niet zijn langs zijn geweest om te kijken hoe het met mij ging. Ook niet aangaande naar verhalen van mijn ouders en vrienden. Bij mijn weten hebben zij (mijn ouders) mij dus weer "gevonden".
Weegt dat op tegen het alternatief, namelijk een tijd alleen zijn en onzekerheid over een relatie in de toekomst, maar wel een tijd waar je aan jezelf kan werken en wat zelfvertrouwen op kan doen?
Je hoeft deze vragen niet aan mij te beantwoorden, maar aan jezelf is wellicht een goed idee
Oh, qua antwoorden hier maakt mij niks uit. Dat vind ik prima verder. Om eerlijke meningen te krijgen zul je ook gewoon antwoorden moeten geven.quote:
[..]
Stel jullie komen weer samen, hoe zal de toekomst zijn? Wat is de kans dat ze je weer teleurstelt en je met heel veel pijn achterlaat?
Weegt dat op tegen het alternatief, namelijk een tijd alleen zijn en onzekerheid over een relatie in de toekomst, maar wel een tijd waar je aan jezelf kan werken en wat zelfvertrouwen op kan doen?
Je hoeft deze vragen niet aan mij te beantwoorden, maar aan jezelf is wellicht een goed idee
Dat is dus gewoon het punt, hoe zal de toekomst zijn? Ik weet het niet. Ben ik zo fout geweest? Ben ik als stront behandeld? Ik twijfel gewoon aan mijzelf. Had ik bepaalde dingen anders moeten doen? (niemand is foutloos namelijk)
Een tijd alleen zijn vind ik niet zo zeer een probleem, nu eigenlijk totaal geen behoeft aan een (andere) vriendin. Maar op dit moment heb ik het gevoel, misschien mede door deze gebeurtenissen, dat ik (wanneer het moment zich wel voordoet) potentiële vriendinnen afschrik, of ten onrechte wantrouwend ben).
Jij komt op mij wel over als de verstandige partij (ook al is het vanuit jouw perspectief geschreven).
Je NEE, zegt mijn verstand ook. Dat daten. tja door dit allemaal weet ik dus niet meer of ik daar "capabel" genoeg voor ben. Mijn zelfvertrouwen is gewoon onder het vriespunt gezakt; eerlijk gezegd weet ik niet eens een manier om aan een fatsoenlijke date te komen.quote:
Nee! Gewoon NEE! Ik heb met open mond en tong op mijn schoenen je verhaal gelezen. je bent echt zoveel beter af zonder haar! Neem genoeg tijd voor jezelf om dit te verwerken en voor jezelf op een rijtje te zetten en ga dán voorzichtig aan daten. Ik weet bijna wel zeker dat er geen 2e exemplaar van haar rondloopt
Mijn zelfvertrouwen is echt zwaar onder het dieptepunt gezakt door deze gebeurtenissen. Ben ik wel aantrekkelijk genoeg? (fysiek; voor mijn gevoel al niet) (emotioneel of qua andere randvoorwaarden, dat weet ik niet.)
Ik heb geprobeerd om het zo "eerlijk" en "neutraal" mogelijk te beschrijven. Die GGZ problematiek van haar, dat klopt; maar ik twijfel nu gewoon aan mijzelf; had ik ondanks die hersenbloeding, toch meer aandacht aan haar moeten besteden. Heb ik juist gedaan om sommige voorstellen "af-te-wijzen", had ik er zelf meer aan moeten doen. Is mijn "blind-spot" te erg. Met momenten voel ik mij een hopeloos besluiteloos stukje stront.quote:
Pfoe. Heftig, dat ten eerste. Ten tweede zou ik niet vergeten dat ze al een hoop GGZ-problematiek had.
Jij komt op mij wel over als de verstandige partij (ook al is het vanuit jouw perspectief geschreven).
Andere momenten ben ik heel gedecideerd, en wil ik vol voor mijn eigen toekomst gaan. Vind het gewoon erg moeilijk om het achter mij te laten.
Dit zou voor mij al genoeg redenen zijn om haar te dumpen.quote:
Blijkbaar wilde ze mij wakker maken en kreeg ze mij niet goed wakker, en is ze toen gewoon naar haar ouders gevlucht. Aangezien mijn ouders op vakantie waren heb ik met een hersenbloeding 2 dagen in een huis gezeten
Dat lijken mij de beste momenten.quote:
Andere momenten ben ik heel gedecideerd, en wil ik vol voor mijn eigen toekomst gaan.
Ze heeft zich in een korte tijd meerdere malen van haar slechte kant laten zien. Jij zat te revalideren, lijkt mij juist een periode waarbij je elkaar doorgaans hoort te steunen. En dan maakt ze je ook nog eens zwart bij haar vriendinnen ... ik lees enkel minpunten. Allicht is het nog te vers voor je? Over een jaar zul je er ongetwijfeld nieuwe inzichten bij hebben gekregen die je keuze zullen bevestigen.
Zij is een manipulerende bloedzuigende kut. Gelukkig heb je dit ingezien voordat er kinderen waren of een huis gekocht is.
Ik begrijp dat het moeilijk is en dat je het nog niet los kunt laten. Je hebt van haar gehouden en zij heeft je vertrouwen beschaamd.
Luister voortaan eerder naar je gevoel en praat over zaken waar je vraagtekens bijzet of je een vreemd gevoel geven. Bij je nieuwe vriendin uiteraard. Degene van dit verhaal moet je uit je leven blocken.
.Normaal gesproken zou ik dezelfde reactie gegeven houden als jij, maar ik hield echt onvoorwaardelijk van haar. Zeker toen we nog na de hersenbloeding samen waren, dacht ik echt; hier zit toekomst in. Wat er die avond precies en hoe en wat gebeurd is... weet ik natuurlijk niet meer. Ben en was daarom misschien ook wel beïnvloedbaar daardoor. Normaal gesproken ga ik van het beste van mensen van uit.quote:Op woensdag 27 april 2016 01:15 schreef Amarantha het volgende:
[..]
Dit zou voor mij al genoeg redenen zijn om haar te dumpen.
Ach, agressief enzo word ik gelukkig nooit. Soms had en heb ik ook deze reactie. Maar dat lost al helemaal niks op. Al moet ik eerlijk toegeven, mijn broertje dacht hetzelfde als jij hoor.quote:
Ik had haar het ziekenhuis in geslagen, debiel wijf.
Klopt, maar ik heb het gevoel... Dat ik het gewoon to-taal niet los kan laten. Misschien ingegeven door bangheid, misschien ingegeven door het zwart maken door haar, en haar familie? Ik weet het niet, Soms twijfel ik gewoon zo erg dat ik het gevoel heb dat het allemaal mijn schuld is geweest. Dat ik diegene ben die fout is geweest.quote:
[..]
Dat lijken mij de beste momenten.
Ze heeft zich in een korte tijd meerdere malen van haar slechte kant laten zien. Jij zat te revalideren, lijkt mij juist een periode waarbij je elkaar doorgaans hoort te steunen. En dan maakt ze je ook nog eens zwart bij haar vriendinnen ... ik lees enkel minpunten. Allicht is het nog te vers voor je? Over een jaar zul je er ongetwijfeld nieuwe inzichten bij hebben gekregen die je keuze zullen bevestigen.
Oh ik ben nu heel blij dat ik het huis zonder haar gekocht heb. Echter, bij een nieuwe of andere vriendin ben ik wel bang dat deze gebeurtenissen een gezonde nieuwe relatie in de weg staan. In hoeverre is iemand dit gezeik, deze gebeurtenissen, eventuele gevolgen ( bijv. 0-neiging om in gemeenschap van goederen te trouwen) voor lief te nemen?quote:Op woensdag 27 april 2016 01:22 schreef nikky het volgende:
Wow, wat een heftig verhaal en gebeurtenissen.
Zij is een manipulerende bloedzuigende kut. Gelukkig heb je dit ingezien voordat er kinderen waren of een huis gekocht is.
Ik begrijp dat het moeilijk is en dat je het nog niet los kunt laten. Je hebt van haar gehouden en zij heeft je vertrouwen beschaamd.
Luister voortaan eerder naar je gevoel en praat over zaken waar je vraagtekens bijzet of je een vreemd gevoel geven. Bij je nieuwe vriendin uiteraard. Degene van dit verhaal moet je uit je leven blocken.
Haar uit mijn leven blocken, je hebt helemaal gelijk. Maar hoe en wat; ik weet het niet. Waar ik voor de hersenbloeding voor mijzelf heel snel duidelijk kon hebben (en ook kon uitvoeren) om iemand geen aandacht meer te schenken; heb ik daar nu moeite mee. Misschien ingevenen door het gebrek aan zelfvertrouwen, of wat dan ook. Misschien door het be-angstigde gevoel van de rest van mijn leven alleen te zijn. Ik weet het gewoon niet. Komt misschien ook door de twijfel of ik wel juist gehandeld heb.
Nouja, ze had op zn minst toch een huisartsenpost o.i.d. kunnen bellenquote:
[..]
Normaal gesproken zou ik dezelfde reactie gegeven houden als jij, maar ik hield echt onvoorwaardelijk van haar. Zeker toen we nog na de hersenbloeding samen waren, dacht ik echt; hier zit toekomst in. Wat er die avond precies en hoe en wat gebeurd is... weet ik natuurlijk niet meer. Ben en was daarom misschien ook wel beïnvloedbaar daardoor. Normaal gesproken ga ik van het beste van mensen van uit.
Echt waar man neem wraak
Dat wraak nemen man, heb ik stiekem ook wel zin in. Zo heeft ze bijvoorbeeld in de tijd dat ze weer thuis moest wonen haar uitwonende studiefinanctiering laten door lopen.quote:
Doe in ieder geval aangifte man, dit advies zou ik nooit iemand geven maarvjou wel :p
Echt waar man neem wraak
Maar ook nog enkele maanden nadat ze dus weer was terug gegaan naar haar ouders, ze kon zo denk ik haar nieuwe telefoon betalen.
Heb stiekem veel zin om er op 1 of andere manier melding van te maken, andere kant schiet ik daar ook weinig mee op. Wil mij niet tot bepaald gedrag verlagen.
Eens. Dat was ook zeker in de eerste maanden na de hersenbloeding een reden voor mij om flink te twijfelen aan deze relatie.quote:
[..]
Nouja, ze had op zn minst toch een huisartsenpost o.i.d. kunnen bellen
Anderzijds, zelfs het ziekenhuis heeft mij dus tot 3x toe naar huis gestuurd; hoe had zij het dan beter kunnen beoordelen?
Kerel je ligt met een hersenbloeding thuis en zij glipt er tussen uit.quote:
[..]
Dat wraak nemen man, heb ik stiekem ook wel zin in. Zo heeft ze bijvoorbeeld in de tijd dat ze weer thuis moest wonen haar uitwonende studiefinanctiering laten door lopen.
Maar ook nog enkele maanden nadat ze dus weer was terug gegaan naar haar ouders, ze kon zo denk ik haar nieuwe telefoon betalen.
Heb stiekem veel zin om er op 1 of andere manier melding van te maken, andere kant schiet ik daar ook weinig mee op. Wil mij niet tot bepaald gedrag verlagen.
[..]
Eens. Dat was ook zeker in de eerste maanden na de hersenbloeding een reden voor mij om flink te twijfelen aan deze relatie.
Anderzijds, zelfs het ziekenhuis heeft mij dus tot 3x toe naar huis gestuurd; hoe had zij het dan beter kunnen beoordelen?
Dat is gewoon strafbaar hoor...
Niet, daarom had ze ook hulp moeten zoeken.quote:
Anderzijds, zelfs het ziekenhuis heeft mij dus tot 3x toe naar huis gestuurd; hoe had zij het dan beter kunnen beoordelen?
Bij wie dan? Want zelfs de zogenaamde "professionals" hebben mij tot 3 keer toe naar huis gestuurd? Hoe had zij dat beter kunnen zien?quote:
[..]
Niet, daarom had ze ook hulp moeten zoeken.
Hoewel ik, zeker in eerste instantie, precies dezelfde gedachte als jij had hoor. Voelde mij in de steek gelaten, ze had niet haar verantwoordelijkheid genomen. Maar toch probeer (of wil) begrip voor haar situatie destijds op te brengen, iedereen maakt fouten. Al is mijn ex natuurlijk ook niet foutloos geweest.
DUO kijkt waar je staat ingeschreven bij de gemeente. Stond ze nog bij jou ingeschreven? Dan kunnen ze er er niets mee.quote:
[..]
Dat wraak nemen man, heb ik stiekem ook wel zin in. Zo heeft ze bijvoorbeeld in de tijd dat ze weer thuis moest wonen haar uitwonende studiefinanctiering laten door lopen.
Maar ook nog enkele maanden nadat ze dus weer was terug gegaan naar haar ouders, ze kon zo denk ik haar nieuwe telefoon betalen.
Heb stiekem veel zin om er op 1 of andere manier melding van te maken, andere kant schiet ik daar ook weinig mee op. Wil mij niet tot bepaald gedrag verlagen.
[..]
Eens. Dat was ook zeker in de eerste maanden na de hersenbloeding een reden voor mij om flink te twijfelen aan deze relatie.
Anderzijds, zelfs het ziekenhuis heeft mij dus tot 3x toe naar huis gestuurd; hoe had zij het dan beter kunnen beoordelen?
Verlaag je niet, laat het gaan. Je kunt haar en de situatie dan eerder een plekje hebben.
Daarnaast is karma een bitch.
Klagen over verschrikkelijke hoofdpijn deed ik al 2 jaar lang, ging iedere avond jankend van de hoofdpijn naar bed.quote:
Als mijn vriend klaagt over verschrikkelijke hoofdpijn en ik krijg hem daarna niet meer goed wakker dan gaat er wel een alarmbelletje rinkelen in mijn hoofd.
Volgens huisarts zou het altijd migraine of clusterhoofdpijn zijn, slik maar een paracetamol of ibuprofen.
Heb je die huisarts al eens aangesproken en desnoods gemeld bij de tuchtraad oid?quote:
[..]
Klagen over verschrikkelijke hoofdpijn deed ik al 2 jaar lang, ging iedere avond jankend van de hoofdpijn naar bed.
Volgens huisarts zou het altijd migraine of clusterhoofdpijn zijn, slik maar een paracetamol of ibuprofen.
Niet normaal toch zulke hoofdpijnen?
Wel overleefd (nadat hij thuis bewusteloos is gevonden en lang in ziekenhuis heeft gelegen) maar heeft wel regelmatig nu een epileptische aanval.
you're better off alone...quote:
[..]
Ze heeft mij inderdaad dagen laten liggen. Of ze mij heeft proberen te bereiken weet ik dus niet, dat is voor mij "zwart".
Ze zal, naar ik aanneem, dus niet zijn langs zijn geweest om te kijken hoe het met mij ging. Ook niet aangaande naar verhalen van mijn ouders en vrienden. Bij mijn weten hebben zij (mijn ouders) mij dus weer "gevonden".
Sterkte. Hopelijk tref je in de toekomst iemand die wat steviger in het leven staat.
Ach ja, huisartsen.quote:
[..]
Klagen over verschrikkelijke hoofdpijn deed ik al 2 jaar lang, ging iedere avond jankend van de hoofdpijn naar bed.
Volgens huisarts zou het altijd migraine of clusterhoofdpijn zijn, slik maar een paracetamol of ibuprofen.
Je mag in je handjes knijpen als je er een hebt die je serieus neemt.Ik denk dat je dit toch anders moet gaan zien. Zij heeft heel egoïstisch altijd voor zichzelf gekozen. Je hebt wel liefde en aandacht van en voor haar gevoeld en dat maakt dat je het moeilijk te geloven vindt dat ze zulke egoïstische keuzes maakt. Daar zit natuurlijk wel psychiatrie achter, maar dat maakt het nog zeker niet goed. Ook zit ze in een hele giftige omgeving zonder enig begrip voor jou. Maak eens een overzicht van haar plus en minpunten, dat maakt misschien nog eea helderder voor je.quote:
[..]
Bij wie dan? Want zelfs de zogenaamde "professionals" hebben mij tot 3 keer toe naar huis gestuurd? Hoe had zij dat beter kunnen zien?
Hoewel ik, zeker in eerste instantie, precies dezelfde gedachte als jij had hoor. Voelde mij in de steek gelaten, ze had niet haar verantwoordelijkheid genomen. Maar toch probeer (of wil) begrip voor haar situatie destijds op te brengen, iedereen maakt fouten. Al is mijn ex natuurlijk ook niet foutloos geweest.
Conclusie: zij is niet goed voor jou.
Vervolg is de toekomst. Je bent gewend met haar te zijn, misschien ga je de leuke momenten wel missen, daar moet je een invulling voor zoeken, misschien wel een hobby. Het drama ga je niet missen en dat gaat je rust en energie geven. Je hebt zoveel doorstaan met je hersenbloeding, dit kan je ook
Echt ga je dingen doen, vergeet zo'n vrouw, daar heb je niets aan dat heeft ze al bewezen.
En over een eventuele nieuwe vriendin. Belangrijker is om niet nu meteen met nieuwe relaties te beginnen, omdat je denkt snel over het gevoel van wantrouwen te moeten heenkomen. Het is niet erg om een tijd op jezelf te zijn en het emotioneel te laten inzinken. Het is niet niks hoe je bent behandeld geworden door haar.
Na al die tijd van geestelijk misbruik is het logisch dat jij dit als normaal gaat zien en daardoor aan jezelf gaat twijfelen. Maar haar gedrag is NIET normaal.
Als ze alleen al de helft had geflikt van wat jij hierboven beschrijft had niemand raar opgekeken als je de relatie had verbroken.
Doet mij serieus goed om dit allemaal te lezen; Door alle gebeurtenissen ben ik flink aan mijzelf gaan twijfelen. Ik begon soms zelf te denken dat ik fout was geweest; of dat mij iets te verwijten viel. Hiermee krijg ik toch een klein beetje bevestiging dat ik niet "de gek" was.
Als ik er later rationeel over ging nadenken wist ik stiekem wel beter; maar toch kom het 1x in de zoveel tijd weer terug.
Nieuwe vriendin, tja... heeft nu to-taal geen prioriteit. Staat mijn hoofd ook niet naar. Ik hoop alleen niet dat deze gebeurtenissen een eventuele nieuwe relatie (in niet nabije toekomst) in de weg gaan staan, dat verdiend een wel goede vriendin niet natuurlijk.
Is het niet eerder dat je het niet kan loslaten omdat je van jezelf niet kan geloven dat je je zo hebt laten behandelen?quote:
Maar toch kan ik het niet uit mijn hoofd krijgen hoe ik behandeld ben. Ik voel mij als grofvuil behandeld. Waarom en hoezo zou je iemand zo behandelen?
Weet je soms zit je in een situatie waarbij zoiets langzaam groeit en je het zelf niet meer ziet.
Zo'n beetje als een kikker die niet weet dat hij gekookt wordt.
Ondanks dat in deze situatie behoorlijk rode vlaggen wapperden snap ik ook wel dat gezien je hersenbloeding je wel wat anders aan je hoofd had om hier meer bij stil te staan.
Ban dr uit je leven en vergeef het jezelf. Bevrijdingsdag is voor jou iets vroeger dit jaar. Vier het.
O en je bent nog jong zat. Laat een nieuwe relatie even zitten totdat je je zelfvertrouwen weer terug hebt en er aan toe bent.
Persoonlijk kan ik niet eens zeggen wat het ergste is, maar ben blij voor je dat je allebei redelijk vanaf bent.
Heel simpel gezegd. Je hebt een vriendin gehad. Buiten beschouwing gelaten dat het een trut is, je bent dus aantrekkelijk genoeg. Wat ook weer relatief is. Want wat ik een waanzinnig lekker ding vind, vind mijn vriendin een aardslillekerd. Wat ik hiermee wil zeggen... Iedereen is knap genoegquote:
[..]
Je NEE, zegt mijn verstand ook. Dat daten. tja door dit allemaal weet ik dus niet meer of ik daar "capabel" genoeg voor ben. Mijn zelfvertrouwen is gewoon onder het vriespunt gezakt; eerlijk gezegd weet ik niet eens een manier om aan een fatsoenlijke date te komen.
Mijn zelfvertrouwen is echt zwaar onder het dieptepunt gezakt door deze gebeurtenissen. Ben ik wel aantrekkelijk genoeg? (fysiek; voor mijn gevoel al niet) (emotioneel of qua andere randvoorwaarden, dat weet ik niet.)
En aan een vriendin komen. Nu niet, maar straks. Er zijn zoveel mogelijkheden. Met vrienden een biertje drinken in de kroeg. In de bibliotheek. Sportclub. Of gewoon het 'good 'ol' internet. Mijn moeder leerde haar man via ICQ kennen in het verre Amerika. Ze zijn al bijna 15 jaar getrouwd. Zo ken ik nog wel meer succes verhalen. <3
Het is makkelijk gezegd. Maar je moet je door deze gebeurtenis niet in de hoek laten schoppen. Het is niet niks wat je is overkomen. Maar je moet jezelf eruit 'werken'. Dat hoeft niet nu direct. Maar je moet er niet in blijven zitten. Niet alle vrouwen zijn Bitches zo als zij
quote:
Ik kreeg de hersenbloeding op een zondag, die zondagnacht moest ik de nachtdienst in. Ik lag samen met een vriend te slapen op de bank. Blijkbaar wilde ze mij wakker maken en kreeg ze mij niet goed wakker, en is ze toen gewoon naar haar ouders gevlucht
Ja dat is makkelijk roepen natuurlijk, maar als je zoals je zelf al zegt had je veel hoofpijn.quote:
Ze heeft mij inderdaad dagen laten liggen. Of ze mij heeft proberen te bereiken weet ik dus niet, dat is voor mij "zwart".
Veel mensen zijn dan amper wakker te krijgen, ze kan je ook gewoon niet tot last willen zijn.
En je vriend was toch bij je dus heeft ze je niet alleen gelaten
Kerel, gooi haar je leven uit.
Die negatieve zooi heb je niet nodig om je heen.
Dumpen man
Eventjes pauze op het werk, straks meer en een uitgebreide reactie op de rest.quote:
[..]
[..]
Ja dat is makkelijk roepen natuurlijk, maar als je zoals je zelf al zegt had je veel hoofpijn.
Veel mensen zijn dan amper wakker te krijgen, ze kan je ook gewoon niet tot last willen zijn.
En je vriend was toch bij je dus heeft ze je niet alleen gelaten
Ach, roep en beweer niks. Ik kan gewoon niet over de situatie op dat moment oordelen. De desbetreffende vriend was trouwens eerder die middag al naar huis gegaan. Die had mij op mij verzoek al laten slapen, omdat ik de nachtdienst in moest. Dus ik ben wel degelijk gewoon enkele dagen helemaal alleen gelaten.
Dat tot niet last willen zijn lijkt mij een raar verhaal, ten eerste kun je mij dan ook laten slapen. En je woont niet voor niks samen. Dan had je niet gewoon enkele dagen mij in een huis laten zitten en niet even komen kijken, tenminste dat denk ik dan.
Verdedig jezelf toch niet. Als je je vent niet wakker kan krijgen dan bel je 112. Klaar.quote:
[..]
Eventjes pauze op het werk, straks meer en een uitgebreide reactie op de rest.
Ach, roep en beweer niks. Ik kan gewoon niet over de situatie op dat moment oordelen. De desbetreffende vriend was trouwens eerder die middag al naar huis gegaan. Die had mij op mij verzoek al laten slapen, omdat ik de nachtdienst in moest. Dus ik ben wel degelijk gewoon enkele dagen helemaal alleen gelaten.
Dat tot niet last willen zijn lijkt mij een raar verhaal, ten eerste kun je mij dan ook laten slapen. En je woont niet voor niks samen. Dan had je niet gewoon enkele dagen mij in een huis laten zitten en niet even komen kijken, tenminste dat denk ik dan.
Dan ga je niet je tas pakken en naar je ouders.
Je bent je er van bewust dat ik het slachtoffer ben? Ik Ben niet diegene die naar de ouders is gegaan?quote:
[..]
Verdedig jezelf toch niet. Als je je vent niet wakker kan krijgen dan bel je 112. Klaar.
Dan ga je niet je tas pakken en naar je ouders.
Ik verdedig derhalve niemand? Ik had ook liever gehad dat ze de ziekenwagen had gebeld. Nu heb ik 3 dagen door mijn huis lopen zwerven. Of ik in de tussentijd gegeten of gedoucht heb etc.. Weet ik niks van.
Ik denk dat Hilzillah bedoelt dat je je niet hoeft te verdedigen. Dat zij iemand had moeten waarschuwen. 112 of tenminste iemand van je familie.quote:
[..]
Je bent je er van bewust dat ik het slachtoffer ben? Ik Ben niet diegene die naar de ouders is gegaan?
Ik verdedig derhalve niemand? Ik had ook liever gehad dat ze de ziekenwagen had gebeld. Nu heb ik 3 dagen door mijn huis lopen zwerven. Of ik in de tussentijd gegeten of gedoucht heb etc.. Weet ik niks van.
Het is ook te vers voor mij, enkel.. het blijft gewoon door mijn hoofd malen. Ik kan het gewoon niet langs mij neerleggen, zeker na de hersenbloeding moeite met dingen langs mij neerleggen, ik was echt stront verliefd. Misschien te verliefd, daardoor teveel geslikt; te blind geweest. Moet ik hierbij wel eerlijk zeggen, vooral in de avonden heb ik het moeilijk. Of ik enigzins mijn maatje mis ofzo. Ik weet het niet.quote:
[..]
Dat lijken mij de beste momenten.
Ze heeft zich in een korte tijd meerdere malen van haar slechte kant laten zien. Jij zat te revalideren, lijkt mij juist een periode waarbij je elkaar doorgaans hoort te steunen. En dan maakt ze je ook nog eens zwart bij haar vriendinnen ... ik lees enkel minpunten. Allicht is het nog te vers voor je? Over een jaar zul je er ongetwijfeld nieuwe inzichten bij hebben gekregen die je keuze zullen bevestigen.
Anderzijds, ben ik juist ook weer opgelucht dat ze nu intern zit; dat ik er in ieder geval geen last van heb.
Ik ben op zoek naar een nieuwe huisarts, vertrouwensband is natuurlijk helemaal weg. Tuchtraad; tja wat win ik er mee? Gevoel van gerechtigheid? Weegt dat op tegen de moeite.quote:
[..]
Heb je die huisarts al eens aangesproken en desnoods gemeld bij de tuchtraad oid?
Niet normaal toch zulke hoofdpijnen?
Had eerlijk gezegd dat al eerder op zoek moeten zijn, echter had ik andere prioriteiten dan wisselen van huisarts. Eerst revalidatie, daarna het werk zo goed mogelijk oppakken, toen kwam het gezeik met mijn "vriendin", en nu ben ik weer druk bezig met de verbouwing van mijn gekochte huis. Maar een nieuwe huisarts is sowieso een "to-do".
Tja, wat is er onderdanig precies? Ik deed veel voor haar, helemaal gelijk. Heeft zich dat terug betaald, absoluut niet. In dit geval dan.quote:
Ja, zij is een trut. Maar jij bent zo behandelt omdat je je zo hebt laten behandelen. Als je zo over je heen laat lopen wordt geen enkele relatie een leuke. Niet zo erg als deze, maar een gelijkwaardige relatie zit er met dit onderdanige gedrag niet in.
Ik geef mijn mening wel verder hoor, ook tegen haar. Nadat die vader mij "bedreigd" had; weigerde ik ook om daar te komen. Vol tegen in gaan tegen sommige dingen, normaal gesproken had ik dat zeker gedaan. Ik vond het alleen belangrijker om mijn werk, en dus contract binnen te slepen. Dan vermoeiende discussies over randzaken voeren.
Daardoor dus nu wel vast contract, en dus een huis kunnen kopen. Had ik me misschien meer voor mezelf moeten opkomen? Absoluut.
Bedankt voor je opbeurende woorden. Ze was zeker egoïstisch. Alleen aan haarzelf denken; dat steektte mij ook. Ze wilde bijvoorbeeld niet veel langs komen toen ik nog bij mijn ouders was. Want daardoor kreeg ze het drukker. Onze gezellige avonden werden door de neus geboord omdat ze last-minute ineens met een vriendin ofzo ging. Vervolgens kreeg ik de zwarte piet toegeschoven dat ik stemmingswisselingen had. Ik heb me denk ik te kwetsbaar opgesteld, teveel in een hoek laten duwen.quote:
[..]
Ik denk dat je dit toch anders moet gaan zien. Zij heeft heel egoïstisch altijd voor zichzelf gekozen. Je hebt wel liefde en aandacht van en voor haar gevoeld en dat maakt dat je het moeilijk te geloven vindt dat ze zulke egoïstische keuzes maakt. Daar zit natuurlijk wel psychiatrie achter, maar dat maakt het nog zeker niet goed. Ook zit ze in een hele giftige omgeving zonder enig begrip voor jou. Maak eens een overzicht van haar plus en minpunten, dat maakt misschien nog eea helderder voor je.
Conclusie: zij is niet goed voor jou.
Vervolg is de toekomst. Je bent gewend met haar te zijn, misschien ga je de leuke momenten wel missen, daar moet je een invulling voor zoeken, misschien wel een hobby. Het drama ga je niet missen en dat gaat je rust en energie geven. Je hebt zoveel doorstaan met je hersenbloeding, dit kan je ook
Dit doorstaan kan ik zeker; ik heb er alleen wel gruwelijk veel moeite mee om het achter mij te laten en verder te gaan.
Eigenlijk heb je helemaal gelijk, en dat besef ik ook. Tot het malen begint. Dan ga ik twijfelen. Dat vergeten gaat dus moeilijker dan zou moeten, en eigenlijk ook dan ik zelf wil. Kon ik het maar versnellen, een donker hoofdstuk afsluiten.quote:
Wat een schijtwijf, die mag zich de ogen uit de kop schamen, hoe kun je nou je vriend/partner/maatje zomaar achter laten?? Daar kan ik echt niet bij, mijn man is destijds heel ziek geweest en reken maar dat die artsen precies wisten wie ik was, want heb daar heel wat herrie staan schoppen om dingen voor elkaar te krijgen.
Echt ga je dingen doen, vergeet zo'n vrouw, daar heb je niets aan dat heeft ze al bewezen.
Je hebt gelijk. Soms slaat de twijfel gewoon toe. Voel ik mij eenzamer dan ik gewend ben. Begin te twijfelen of ik dingen anders had moeten doen. Begin te denken dat ik fout ben geweest. Het doet mij verder wel goed om veel "support" te krijgen, sterkt mij in het gevoel van dat zij is fout geweest. Daad bij woord voegen, is bij momenten, moeilijker dan gehoopt.quote:
Jeeh, wat een heftige situatie, met zo'n vriendin heb je geen vijanden meer nodig. Je hebt er goed aan gedaan om het uit te maken. Emotioneel gezien heeft het natuurlijk zijn tijd nodig om over haar heen te komen en zul je zeker in het begin, haar nog missen. Misschien is het een idee om op het moment dat je naar haar terugverlangt dit topic door te lezen. Als je dan nog eens je eigen OP en de reacties hieronder terug leest, denk dan bij jezelf ''als zo'n gedrag voor iedereen een reden is om het uit te maken, waarom zou ik dan overwegen om bij haar terug te gaan''.
En over een eventuele nieuwe vriendin. Belangrijker is om niet nu meteen met nieuwe relaties te beginnen, omdat je denkt snel over het gevoel van wantrouwen te moeten heenkomen. Het is niet erg om een tijd op jezelf te zijn en het emotioneel te laten inzinken. Het is niet niks hoe je bent behandeld geworden door haar.
Tja, misschien is het ook gewenning. Of gewoon het terugdenken aan de tijd voor de hersenbloeding, Dat gaf nagenoeg geen problemen. Het was een "perfecte"-relatie. In zoverre "perfect", dat ik of haar minpunten niet opmerktte; of gewoon weg niet mee geconfronteerd was.quote:
[..]
Is het niet eerder dat je het niet kan loslaten omdat je van jezelf niet kan geloven dat je je zo hebt laten behandelen?
Weet je soms zit je in een situatie waarbij zoiets langzaam groeit en je het zelf niet meer ziet.
Zo'n beetje als een kikker die niet weet dat hij gekookt wordt.
Ondanks dat in deze situatie behoorlijk rode vlaggen wapperden snap ik ook wel dat gezien je hersenbloeding je wel wat anders aan je hoofd had om hier meer bij stil te staan.
Ban dr uit je leven en vergeef het jezelf. Bevrijdingsdag is voor jou iets vroeger dit jaar. Vier het.
O en je bent nog jong zat. Laat een nieuwe relatie even zitten totdat je je zelfvertrouwen weer terug hebt en er aan toe bent.
Tja, dank u. Mijn zelfvertrouwen is, mede door haar dus, momenteel zo beschadigd dat ik mij niet kan indenken dat ik potentieel relatie materiaal kan zijn.quote:
[..]
Heel simpel gezegd. Je hebt een vriendin gehad. Buiten beschouwing gelaten dat het een trut is, je bent dus aantrekkelijk genoeg. Wat ook weer relatief is. Want wat ik een waanzinnig lekker ding vind, vind mijn vriendin een aardslillekerd. Wat ik hiermee wil zeggen... Iedereen is knap genoeg
En aan een vriendin komen. Nu niet, maar straks. Er zijn zoveel mogelijkheden. Met vrienden een biertje drinken in de kroeg. In de bibliotheek. Sportclub. Of gewoon het 'good 'ol' internet. Mijn moeder leerde haar man via ICQ kennen in het verre Amerika. Ze zijn al bijna 15 jaar getrouwd. Zo ken ik nog wel meer succes verhalen. <3
Het is makkelijk gezegd. Maar je moet je door deze gebeurtenis niet in de hoek laten schoppen. Het is niet niks wat je is overkomen. Maar je moet jezelf eruit 'werken'. Dat hoeft niet nu direct. Maar je moet er niet in blijven zitten. Niet alle vrouwen zijn Bitches zo als zij
Excuus, zo lees ik het nu ook. Snel op het werk iets lezen en reageren was te voorbarig.quote:
[..]
Ik denk dat Hilzillah bedoelt dat je je niet hoeft te verdedigen. Dat zij iemand had moeten waarschuwen. 112 of tenminste iemand van je familie.
[ Bericht 0% gewijzigd door TheWhitePrinceOfBel-Air op 28-04-2016 06:26:40 ]
Wat luxerobot zegt... Jij bent niet degene geweest die iets fouts gedaan heeft.quote:
[..]
Je bent je er van bewust dat ik het slachtoffer ben? Ik Ben niet diegene die naar de ouders is gegaan?
Ik verdedig derhalve niemand? Ik had ook liever gehad dat ze de ziekenwagen had gebeld. Nu heb ik 3 dagen door mijn huis lopen zwerven. Of ik in de tussentijd gegeten of gedoucht heb etc.. Weet ik niks van.
Tenzij je een hersenbloeding gekregen hebt puur om je vriendin dwars te zitten. Maar dat lijkt me niet
Excuus, was op het werk iets te snel in mijn reactie. Toch slaat, vooral in de avonden, de twijfel toe. Had ik toch meer naar die familie mee moeten gaan, ondanks dat die vader mij "bedreigde". Had ik haar "hulp" van de ggz moeten aannemen. Etc etc. 8/10 van de tijd ben ik er van overtuigd dat ik goed heb gehandeld, de andere 2/10 krijg ik het gevoel van twijfel.quote:
[..]
Wat luxerobot zegt... Jij bent niet degene geweest die iets fouts gedaan heeft.
Tenzij je een hersenbloeding gekregen hebt puur om je vriendin dwars te zitten. Maar dat lijkt me niet
Krijg dan de neiging om bijvoorbeeld haar ggz'er te mailen met mijn verhaal, zodat hij ook een eerlijk beeld krijg. Die ouders een bericht met mijn waarheid te sturen. Kom ik eenmaal weer tot rust, dan besef ik ook dat het verspilde moeite is. Of in ieder geval, dat ik die moeite er niet eens moet willen insteken.
Je ex(?) lijkt me iemand met persoonlijke problemen. Als ik de OP lees kan ik bij jou nauwelijks iets positiefs over haar vinden. Later beschrijf je nog wel dat er gezellige avonden waren. Ik neem aan dat ze ook vaak lief en aardig was, misschien was de seks goed? Dat is voor jongens vaak ook heel belangrijk. Je ex lijkt me een behoorlijke tokkie, uit een tokkiefamilie. En daarbij zijn veel mensen gewoon ontzettend egoïstisch, vooral als het op geld aankomt. Dan denken ze zelf allemaal rechten te hebben (maar geen plichten).
Voor de rest lijk je me iemand die serieus is en hard werkt. Dat waarderen vrouwen altijd zeer. Een breuk is altijd lastig, probeer iemand zo veel mogelijk uit je leven te verwijderen, dan zal je zien dat de pijn steeds minder wordt. En uiteindelijk vind je iemand anders, en ben je helemaal blij dat ze weg is.
Achteraf gezien heb je zelf ook niet goed gehandeld. Door zo mee te gaan in het verhaal van je ex heb je haar alle ruimte gegeven voor haar gedrag. Een relatie voedt zichzelf en komt van twee kanten.quote:
[..]
Excuus, was op het werk iets te snel in mijn reactie. Toch slaat, vooral in de avonden, de twijfel toe. Had ik toch meer naar die familie mee moeten gaan, ondanks dat die vader mij "bedreigde". Had ik haar "hulp" van de ggz moeten aannemen. Etc etc. 8/10 van de tijd ben ik er van overtuigd dat ik goed heb gehandeld, de andere 2/10 krijg ik het gevoel van twijfel.
Krijg dan de neiging om bijvoorbeeld haar ggz'er te mailen met mijn verhaal, zodat hij ook een eerlijk beeld krijg. Die ouders een bericht met mijn waarheid te sturen. Kom ik eenmaal weer tot rust, dan besef ik ook dat het verspilde moeite is. Of in ieder geval, dat ik die moeite er niet eens moet willen insteken.
Ik zou haar familie niet mailen (tenzij je iemand van hen mocht, dan kan je ook bellen). Die kiezen toch wel partij voor haar. Haar arts mailen lijkt me niet zo'n slechte, dan krijgt hij ook een eerlijker beeld, die heeft geheimhoudingsplicht en zal dat dus ook niet tegen haar zeggen (vooral niet als jij aangeeft dat niet te willen).
Dat van die huisarts vind ik echt ongelooflijk, die heeft zeker fouten gemaakt. Maar het ligt ook aan jezelf. Als ik meerdere keren verschrikkelijke hoofdpijn heb, vraag ik om een second opinion bij een specialist (in het ziekenhuis), dat kan gewoon. Dat je ex je heeft laten liggen is ook heel ernstig. Maar mensen reageren in stresssituaties vaak verkeerd, stress vernauwt je geest.
Het erge is dus dat als je er eerder bij geweest zou zijn, je waarschijnlijk problemen voorkomen had kunnen hebben, en het is sowieso zaak om zo snel mogelijk in het ziekenhuis te komen.
Gelukkig gaat het nu goed, let goed op jezelf en leer ervan voor de volgende keer.
Ik was 25 toen het gebeurde, inmiddels 26 dus.quote:
Ik vind het sowieso een heftig verhaal. Ik neem aan dat je jong bent, een hersenbloeding is heel ernstig en lijkt me behoorlijk ingrijpen op je persoonlijke leven. Naast je leeftijd weet ik ook niet wat voor werk je doet of wat je verdere achtergrond is.
Je ex(?) lijkt me iemand met persoonlijke problemen. Als ik de OP lees kan ik bij jou nauwelijks iets positiefs over haar vinden. Later beschrijf je nog wel dat er gezellige avonden waren. Ik neem aan dat ze ook vaak lief en aardig was, misschien was de seks goed? Dat is voor jongens vaak ook heel belangrijk. Je ex lijkt me een behoorlijke tokkie, uit een tokkiefamilie. En daarbij zijn veel mensen gewoon ontzettend egoïstisch, vooral als het op geld aankomt. Dan denken ze zelf allemaal rechten te hebben (maar geen plichten).
Voor de rest lijk je me iemand die serieus is en hard werkt. Dat waarderen vrouwen altijd zeer. Een breuk is altijd lastig, probeer iemand zo veel mogelijk uit je leven te verwijderen, dan zal je zien dat de pijn steeds minder wordt. En uiteindelijk vind je iemand anders, en ben je helemaal blij dat ze weg is.
De sex was voor de hersenbloeding geweldig, daarna had ze minder vaak zin (of werd gezegd dat ik mijn rust moest pakken). Ach sex, ik vind het belangrijk en erbij horen. Maar is niet het hoofd-oordeel voor mij, het gevoel van mij laten zitten; laten vallen als ik haar écht nodig had. Dat deed mij pijn, maar wilde haar wel de kans geven op verbetering
Vooral haar libido was trouwens wel 1000x verschil voor- en na hersenbloeding. In mindere mate dan. En ik snap ook helemaal dat zij het ook niet leuk heeft gehad hoor, maar goed dat geld ook voor mij. Daardoor voelde ik mij, mede door haar gezeik, dus wel mee gestraft. Want ze vond dat zij het zo zwaar had gehad, maar goed; dat gold niet enkel voor haar.
De behandeling naar mij toe, vond ik een probleem. Maar wil niet iemand straffen voor een verkeerde inschatting. Iedereen maakt fouten, niemand is foutloos. Mensen moeten dan wel de kans krijgen om zich te verbeteren.
Tokkie familie, tja ze waren financieel minder goed er vanaf als mijn ouders. Echter voor de hersenbloeding had ik het wel degelijk fijn bij hun. Ook toen wij nog niet samenwoonden. Waar ik die behandeling van bijv. die vader daarna aan verdiend had? Ik weet het niet, ik snap het ook niet. En dat maakt het misschien juist moeilijker.
[ Bericht 0% gewijzigd door TheWhitePrinceOfBel-Air op 28-04-2016 06:28:20 ]
Tja, ik ga altijd in het goede van personen uit. Ik houd niet van een andere dingen verbieden (tot in alle redelijkheid, vreemdgaan betekent direct de deur). Miss had ik minder vrijheid moeten geven, ik ben echter ook geen politie agent; vertrouwen dat is een heel groot ding. Helaas denken sommigen daar misbruik van te moeten maken.quote:
[..]
Achteraf gezien heb je zelf ook niet goed gehandeld. Door zo mee te gaan in het verhaal van je ex heb je haar alle ruimte gegeven voor haar gedrag. Een relatie voedt zichzelf en komt van twee kanten.
Ik zou haar familie niet mailen (tenzij je iemand van hen mocht, dan kan je ook bellen). Die kiezen toch wel partij voor haar. Haar arts mailen lijkt me niet zo'n slechte, dan krijgt hij ook een eerlijker beeld, die heeft geheimhoudingsplicht en zal dat dus ook niet tegen haar zeggen (vooral niet als jij aangeeft dat niet te willen).
Dat van die huisarts vind ik echt ongelooflijk, die heeft zeker fouten gemaakt. Maar het ligt ook aan jezelf. Als ik meerdere keren verschrikkelijke hoofdpijn heb, vraag ik om een second opinion bij een specialist (in het ziekenhuis), dat kan gewoon. Dat je ex je heeft laten liggen is ook heel ernstig. Maar mensen reageren in stresssituaties vaak verkeerd, stress vernauwt je geest.
Het erge is dus dat als je er eerder bij geweest zou zijn, je waarschijnlijk problemen voorkomen had kunnen hebben, en het is sowieso zaak om zo snel mogelijk in het ziekenhuis te komen.
Gelukkig gaat het nu goed, let goed op jezelf en leer ervan voor de volgende keer.
Er eerder bij geweest zijn, tja.. zoals de neurologen zeiden; was het onvermijdelijk geweest. Het was hoe dan ook gebeurd, mijn redding is/was dat het op relatief jonge leeftijd is gebeurd. Daardoor was mijn herstel ook vele malen beter. Denk niet dat hierin een goed/fout is geweest van mijn kant, heb het aangekaart bij de huisarts. En ben zelf ook leren leven met die hoofdpijn, begon het normaal te vinden.
Zie nu pas in, dat het normaal vinden, eigenlijk gekkenwerk was.
Ben gewend jarenlang geregeld tussen door gezellig met haar te kunnen kletsen, bijv. Pauzes op werk etc. Nu... Is het stil. Rustig.
En ik heb echt Super goede vrienden hoor, die hebben alles voor mij gedaan na de hersenbloeding. Maar dat is natuurlijk anders dan een vriendin. Wekt een gevoel van eenzaamheid ofzo.
En daarna nog trappen na geven door bijv de helft van de borg te eissen die ik betaald heb, spullen van mijn inboedel etc. Ik kan er echt niet met mijn hoofd bij, het maakt mij echt heel erg verdrietig.
[ Bericht 0% gewijzigd door TheWhitePrinceOfBel-Air op 29-04-2016 00:20:32 ]
Zoals jij het omschrijft heeft je ex maar weinig rekening met je gehouden. Jou (vrijwel) alles laten betalen, jou het huishouden laten doen, zeuren om een nieuwe telefoon en fiets, ruzie laten oplopen tussen haar familie en jou.quote:
Daarbij heeft het mij echt diep diep diep gekwetst dat iemand waarvan ik zielsveel hield, echt alles voor over had mij zo heeft laten vallen.
En daarna nog trappen na geven door bijv de helft van de borg te eissen die ik betaald heb, spullen van mijn inboedel etc. Ik kan er echt niet met mijn hoofd bij, het maakt mij echt heel erg verdrietig.
Dit terwijl jij ziek/herstellende was. Normale mensen houden daar rekening mee. Natuurlijk moet niet alles om degene die ziek is draaien, maar jouw voorbeelden zijn het andere uiterste. Vooral de financiële kwestie snap ik niet, ze lijkt het maar niet eerlijk te kunnen bekijken. Jij betaalde vrijwel alles, dan kan zij niet van alles eisen.
Is ze nu definitief je ex? Uiteindelijk is dat wel het beste, verbreek al het contact, zoek steun bij vrienden en familie en na een tijd zal je blij zijn met deze breuk.
Tja, ze zit nu intern opgenomen dus er is nu sowieso 0 contact.quote:
[..]
Zoals jij het omschrijft heeft je ex maar weinig rekening met je gehouden. Jou (vrijwel) alles laten betalen, jou het huishouden laten doen, zeuren om een nieuwe telefoon en fiets, ruzie laten oplopen tussen haar familie en jou.
Dit terwijl jij ziek/herstellende was. Normale mensen houden daar rekening mee. Natuurlijk moet niet alles om degene die ziek is draaien, maar jouw voorbeelden zijn het andere uiterste. Vooral de financiële kwestie snap ik niet, ze lijkt het maar niet eerlijk te kunnen bekijken. Jij betaalde vrijwel alles, dan kan zij niet van alles eisen.
Is ze nu definitief je ex? Uiteindelijk is dat wel het beste, verbreek al het contact, zoek steun bij vrienden en familie en na een tijd zal je blij zijn met deze breuk.
90% van de tijd is het voor mij klaar, ik zit gewoon eraan te denken om haar en haar hele familie (evt vriendinnen) te blokkeren op Facebook & Whatsapp. Ik hoef niet eens meer een gesprek, donder maar lekker op. Ze heeft mij meerdere malen zo teleur gesteld, letterlijk laten zitten, geprofiteerd van mijn financiën en sociale goedheid. Ik hoef niet eens meer een gesprek om het uit te maken, ik word als stront behandeld; dan doe ik dat ook.
Dat ik zoiets heb: zak allemaal maar lekker in de stront. Ik heb mijn borg gelukkig terug, ik heb mijn inboedel kunnen houden, haar spullen zijn allemaal terug naar haar. Zij en haar contacten kunnen kapot vallen.
Zin om bijv. Duo te tippen van bijna een jaar onterechte uitwonende beurs heeft ontvangen, of bijv aangifte te doen dat ze mij heeft laten liggen vorig jaar. Maar ach, dan ga ik mij net zo triest gedragen als haar en die familie (die vonden het blijkbaar doodnormaal dat ze niks bijdroeg financieel of niks in huis deed; anders heeft ze daar thuis ook iedereen voorgelogen.
Maar meestal in de avond mis ik toch het contact met mijn maatje door de dag heen. Gezellig thuis komen, iets gezelligs samen gaan doen. Maar of dat nu direct met haar in verband is te brengen? Ik weet het niet; ben denk ik gewoon gewend om altijd iemand om mij heen te hebben.
Definitief mijn ex? Ik denk het. Ik ben te schofterig behandeld. Heb het daar serieus heel moeilijk mee. Maar ik zal de tering naar de nering moeten zetten; goed herstellen van een hersenbloeding is gelukt. Dan zou dit ook moeten lukken. Waarschijnlijk ben ik zelfs beter af zonder haar. Zowel financieel als emotioneel. Maar ik ben nog wel heel gevoelig op dit vlak.
Ook bang dat als ik alles weer op de rit heb dat het wéér misgaat met iets. Verleden al vaker gebeurd; en recent dus weer 2x. We woonden samen, leuke relatie. Hersenbloeding; alles weg. Compleet hersteld, volledig aan het werk. En nu dan dit gezeik weer. Nu heb ik vast contract; huis gekocht. Voel mij verder qua gezondheid beter dan ooit. Maar blijf een beetje bang dat er dan weer iets ergs gebeurd.
[ Bericht 1% gewijzigd door TheWhitePrinceOfBel-Air op 30-04-2016 20:11:00 ]
Als je definitief met haar breekt zal dat je veel toekomstige problemen besparen.quote:
[..]
Tja, ze zit nu intern opgenomen dus er is nu sowieso 0 contact.
90% van de tijd is het voor mij klaar, ik zit gewoon eraan te denken om haar en haar hele familie (evt vriendinnen) te blokkeren op Facebook & Whatsapp. Ik hoef niet eens meer een gesprek, donder maar lekker op. Ze heeft mij meerdere malen zo teleur gesteld, letterlijk laten zitten, geprofiteerd van mijn financiën en sociale goedheid. Ik hoef niet eens meer een gesprek om het uit te maken, ik word als stront behandeld; dan doe ik dat ook.
Dat ik zoiets heb: zak allemaal maar lekker in de stront. Ik heb mijn borg gelukkig terug, ik heb mijn inboedel kunnen houden, haar spullen zijn allemaal terug naar haar. Zij en haar contacten kunnen kapot vallen.
Zin om bijv. Duo te tippen van bijna een jaar onterechte uitwonende beurs heeft ontvangen, of bijv aangifte te doen dat ze mij heeft laten liggen vorig jaar. Maar ach, dan ga ik mij net zo triest gedragen als haar en die familie (die vonden het blijkbaar doodnormaal dat ze niks bijdroeg financieel of niks in huis deed; anders heeft ze daar thuis ook iedereen voorgelogen.
Maar meestal in de avond mis ik toch het contact met mijn maatje door de dag heen. Gezellig thuis komen, iets gezelligs samen gaan doen. Maar of dat nu direct met haar in verband is te brengen? Ik weet het niet; ben denk ik gewoon gewend om altijd iemand om mij heen te hebben.
Definitief mijn ex? Ik denk het. Ik ben te schofterig behandeld. Heb het daar serieus heel moeilijk mee. Maar ik zal de tering naar de nering moeten zetten; goed herstellen van een hersenbloeding is gelukt. Dan zou dit ook moeten lukken. Waarschijnlijk ben ik zelfs beter af zonder haar. Zowel financieel als emotioneel. Maar ik ben nog wel heel gevoelig op dit vlak.
Ook bang dat als ik alles weer op de rit heb dat het wéér misgaat met iets. Verleden al vaker gebeurd; en recent dus weer 2x. We woonden samen, leuke relatie. Hersenbloeding; alles weg. Compleet hersteld, volledig aan het werk. En nu dan dit gezeik weer. Nu heb ik vast contract; huis gekocht. Voel mij verder qua gezondheid beter dan ooit. Maar blijf een beetje bang dat er dan weer iets ergs gebeurd.
Met aangifte doen schiet je weinig op. Zolang zij officieel bij jou woonde, is het jouw woord tegen het hare. Dat ze je heeft laten liggen is gewoon domheid geweest, je bent wel verplicht om te helpen, maar ze heeft het ook weer niet expres gedaan.
Het is logisch dat je nog gevoelens voor haar hebt. Doe voor de afleiding dingen met anderen en praat er met familie en vrienden over.
Ach, uiteindelijk zit een ongeluk in een klein hoekje. Probeer gezond te leven, voeding, beweging en weinig stress en trek aan de bel als je iets aan je lichaam merkt.
Je hebt he-le-maal gelijk hoor. Ik moet ook definitief met haar breken. Het beste gooi ik haar uit mijn leven, niks meer meer te maken. Dat is absoluut het beste. Kan er niks tegen inbrengen.quote:
[..]
Als je definitief met haar breekt zal dat je veel toekomstige problemen besparen.
Met aangifte doen schiet je weinig op. Zolang zij officieel bij jou woonde, is het jouw woord tegen het hare. Dat ze je heeft laten liggen is gewoon domheid geweest, je bent wel verplicht om te helpen, maar ze heeft het ook weer niet expres gedaan.
Het is logisch dat je nog gevoelens voor haar hebt. Doe voor de afleiding dingen met anderen en praat er met familie en vrienden over.
Ach, uiteindelijk zit een ongeluk in een klein hoekje. Probeer gezond te leven, voeding, beweging en weinig stress en trek aan de bel als je iets aan je lichaam merkt.
Het doet verschrikkelijk veel pijn, ik hield echt zielsveel van haar. Mijn familie (lees:ouderlijk gezin) waren eigenlijk al klaar met haar toen ze mij dagenlang heeft laten liggen, ze wilden alleen niet mijn keuzes beïnvloeden,
Het is alleen moeilijk. Kon ik het maar zo makkelijk langs mij neerleggen. Miss toch een overblijvertje van de hersenbloeding. Ik blijf teveel hangen in bepaalde dingen,
Nu nog van haar (en de rest) af komen.
Toen echter "te blind" en te goed van vertrouwen.
Ik begrijp ook goed dat je haar mist als maatje, maar er zijn echt zoveel betere vrouwen op de wereld. Ik hoop echt voor je, dat als je weer gaat daten, een superleuke vrouw tegenkomt die je wel goed behandelt. Ik zou het je na al dit gedoe echt zo erg gunnen!
Je houdt nu nog de deur een klein beetje open maar eigenlijk weet je ook wel dat het geen zin heeft. Als je het volledig afsluit zal het ook gemakkelijker zijn om er overheen te komen.
En ik zou me geen zorgen maken over een toekomstige relatie. Dat gaat echt wel lukken, en het is sowieso geen reden om dan maar deze verotte relatie in stand te houden.
Succes!
Ik kan me heel erg goed voorstellen dat je je zo gekwetst ,bedrogen/beledigd voelt. Een hersenbloeding krijgen is niet niks, zeker niet aan het begin van je leven. Op je 25e moet je je helemaal niet zo met je gezondheid bezig zijn maar juist heel erg genieten en een leuke carierre opbouwen etc.quote:
En toch mis ik haar enigzins nu ze intern zit, of het zo zeer haar missen of vooral een "maatje"is missen kan ik moeilijk inschatten.
Ben gewend jarenlang geregeld tussen door gezellig met haar te kunnen kletsen, bijv. Pauzes op werk etc. Nu... Is het stil. Rustig.
En ik heb echt Super goede vrienden hoor, die hebben alles voor mij gedaan na de hersenbloeding. Maar dat is natuurlijk anders dan een vriendin. Wekt een gevoel van eenzaamheid ofzo.
Je verhaal is enorm geschreven vanaf jouw kant uiteraard en ik zie maar weinig positieve dingen van haar kant waarom jij met haar zou willen zijn. Voor mij is een van de belangrijkste dingen in een relatie dat je met zijn tweeën de wereld aan zou kunnen (of in ieder geval, zoveel mogelijk probeert. Je schrijft dat je toen jullie na je hersenbloeding nog samen waren, je echt dacht dat jullie een toekomst hadden. Maar hoe dacht je daar toen over.. Zo van: poeh ben blij dat ze bij me is gebleven ondanks mijn gezondheid of gaf ze je de steun en ruimte die je nodig had? Uit je verhaal lijkt het namelijk dat ze al vanaf moment 1 aan zichzelf dacht en je weinig steun heeft geboden. Als mijn vriend een hersenbloeding heeft en ik had hem laten liggen tijdens de bloeding zou ik me daar enorm schuldig over voelen, daarnaast zou ik als de dood zijn dat het nog eens gebeurd en willen dat iemand niet te veel dingen oppakt. Maar goed,ik ben ik, je ex is je ex. Maar toch lijkt het alsof ze veel met zichzelf bezig was en / of te weinig in zag in hoe erg een hersenbloeding is.
Waar twee handelen hebben op zich twee schuld. Een aantal rode vlaggen heb je compleet gemist, uit verliefdheid waarschijnlijk. Ik ken je verder niet maar je komt over als iemand met een benoemenswaardige werkethiek, en een zorgzaam iemand die zichzelf misschien soms net wat te veel weg kan cijferen. In een volgende relatie zou dit iets zijn waar je moet waken. Het is goed om je eigen reactie te kennen op een karaktertrek van een ander. Waarschijnlijk is de geestelijke manipulatie langzaam gegaan, eerst met reële dingen en later steeds een stapje verder. In kleine stapjes raak je steeds meer en meer jezelf kwijt en waar je voor staat. Als je je bewust bent van je eigen grenzen (gelijkheid in huishouden/eerlijke verdeling van geldzaken) dan zou ik daarbij extra alert zijn in de toekomst.
Ik hoop in ieder geval voor je dat je tzt een leuke meid tegenkomt die wel gelijkwaardig aan jou is en zich ook zo gedraagt. Niet alleen in huishouden of met geldzaken maar vooral ook emotioneel. Iets waar je ex nogal in achtergebleven is. Iemand aan wie je je op kan trekken en die aanvoelt wat jouw behoeftes zijn. Als dat gebeurt, dan zal je zelf ook tegen deze tijd aankijken met een gevoel van.. hoe dan? Sterkte in ieder geval, en geniet van je hoofdpijnvrije tijd!
Voel mij beledigd.
Gekwetst.
Ik weet niet wat nog meer.
Nooit een second opinion gehad?quote:
[..]
Klagen over verschrikkelijke hoofdpijn deed ik al 2 jaar lang, ging iedere avond jankend van de hoofdpijn naar bed.
Volgens huisarts zou het altijd migraine of clusterhoofdpijn zijn, slik maar een paracetamol of ibuprofen.
Verwijzing neuroloog?Ik heb zelf een waterhoofd, en als ik héél stevige hoofdpijn kreeg, was dat een directe aanleiding om meteen aan de telefoon te hangen. Maar ja, bij mij was het dus al gediagnositiceerd.
En je bent beter af zonder dat egocentrische wijf.
En wat haar en haar familie betreft; dit is gewoon het laagste van het laagste.
In die zin heb je het natuurlijk veel te ver laten komen, je had al lang ergens eerder in t verhaal moeten afhaken. Sowieso moet je zo'n financiele scheefgroei nooit accepteren als daar niet iets immaterieels (huishouden ofzo) tegenover staat of er concrete toekomstplannen zijn waarin dat verandert.
Belangrijk om hier lering uit te trekken.
Nja, was meer dat ik via een een ander nummer van haar(??) een kut berichtje kreeg. En dat schoot even compleet in het verkeerde keelgat. Meteen weer dingen eissen, meteen weer dingen vragen. Even vertellen dat ze(nu al?!?quote:
Is het haar wie je mist. Of het idee om iemand te hebben waar je veel van houdt?
) een nieuwe vriend heeft. Ik heb geen behoefde aan haar. Dit nummer ook weer geblokkeerd. Dus mis haar persoonlijk niet; natuurlijk wel de (die zijn er ook genoeg geweest!) mooie momenten.
En natuurlijk is en blijft het erg gevoelig voor mij. Dus trek ik die berichtjes misschien wel te veel aan; zeker misschien om dat ik ook met de nodige drank op het terras zat waardoor het harder binnen kwam. Het is daarmee ook een hele tijd rustig geweest, omdat ze opgenomen was. Dus ik neem aan dat ze terug is.
Nooit. Migraine. Pak maar paracetamol of ibuprofen. Doe maar beetje rustig aan. Maar goed, volgens de neurologen had de hersenbloeding niet voorkomen kunnen worden. Dus beter op jonge leeftijd krijgen, want nu ben ik volledig hersteld. Dat zou maar de vraag zijn als het over pakweg 10-15-20 jaar gebeurd zou zijn.quote:
[..]
Nooit een second opinion gehad?
Ik heb zelf een waterhoofd, en als ik héél stevige hoofdpijn kreeg, was dat een directe aanleiding om meteen aan de telefoon te hangen. Maar ja, bij mij was het dus al gediagnositiceerd.
En je bent beter af zonder dat egocentrische wijf.
Achteraf. Ik had haar moeten dumpen toen ze mij had laten liggen. Had veel gezeik bespaard. Zij had al aangetoond er niet voor mij te zijn wanneer ik het echt nodig had.quote:
Pff jezus, heftig verhaal.
En wat haar en haar familie betreft; dit is gewoon het laagste van het laagste.
In die zin heb je het natuurlijk veel te ver laten komen, je had al lang ergens eerder in t verhaal moeten afhaken. Sowieso moet je zo'n financiele scheefgroei nooit accepteren als daar niet iets immaterieels (huishouden ofzo) tegenover staat of er concrete toekomstplannen zijn waarin dat verandert.
Belangrijk om hier lering uit te trekken.
Daarna is de echte scheefgroei ook pas begonnen; voor de hersenbloeding was het in ieder geval "eerlijker". Er werd wel beterschap beloofd hoor (maar uiteindelijk niet nagekomen); maar goed het is een feit dat ik het te ver heb laten komen.
Even in algemeen: Eigenlijk was dit een dipje sinds lange tijd. Heb met wat andere vrouwen wel wat app-gesprekken gehad; maar merkte ook aan mijzelf dat ik nog niet echt behoefte heb aan een nieuwe vriendin. In ieder geval: Ik kan mij op dit moment er niet met volle overgave instorten. Dus heb dit ook afgekapt, of uitgelegd en op lager pitje gezet. Wat overigens begripvol werd opgevangen. Kan goed zijn dat ik over enkele maanden mijzelf er beter toe kan zetten; nu is het nog "te vroeg".
Verder. Mijn huis is bijna klaar met de verbouwing. Het word echt prachtig mooi. "
Ongeveer 2 maanden geleden de sleuteloverdracht bij de notaris gehad; en wat zijn er stappen gemaakt zeg. Dat stemt mij natuurlijk uitermate positief. Meevallertje ook dat het huis al 50k meer is getaxeerd dan ik er voor betaald heb; en dat zelfs voor de verbouwing.
Ach na een zwaar jaar; lijkt het dit jaar dus eigenlijk heel voortvarend te beginnen. Gelukkig!
[ Bericht 0% gewijzigd door TheWhitePrinceOfBel-Air op 29-05-2016 17:16:35 ]
Krijg je nog nacontroles?quote:
[..]
Nja, was meer dat ik via een een ander nummer van haar(??) een kut berichtje kreeg. En dat schoot even compleet in het verkeerde keelgat. Meteen weer dingen eissen, meteen weer dingen vragen. Even vertellen dat ze(nu al?!?
Dus mis haar persoonlijk niet; natuurlijk wel de (die zijn er ook genoeg geweest!) mooie momenten.
En natuurlijk is en blijft het erg gevoelig voor mij. Dus trek ik die berichtjes misschien wel te veel aan; zeker misschien om dat ik ook met de nodige drank op het terras zat waardoor het harder binnen kwam. Het is daarmee ook een hele tijd rustig geweest, omdat ze opgenomen was. Dus ik neem aan dat ze terug is.
[..]
Nooit. Migraine. Pak maar paracetamol of ibuprofen. Doe maar beetje rustig aan. Maar goed, volgens de neurologen had de hersenbloeding niet voorkomen kunnen worden. Dus beter op jonge leeftijd krijgen, want nu ben ik volledig hersteld. Dat zou maar de vraag zijn als het over pakweg 10-15-20 jaar gebeurd zou zijn.
[..]
Achteraf. Ik had haar moeten dumpen toen ze mij had laten liggen. Had veel gezeik bespaard. Zij had al aangetoond er niet voor mij te zijn wanneer ik het echt nodig had.
Daarna is de echte scheefgroei ook pas begonnen; voor de hersenbloeding was het in ieder geval "eerlijker". Er werd wel beterschap beloofd hoor; maar goed het is een feit dat ik het te ver heb laten komen.
Even in algemeen: Eigenlijk was dit een dipje sinds lange tijd. Heb met wat andere vrouwen wel wat app-gesprekken gehad; maar merkte ook aan mijzelf dat ik nog niet echt behoefte heb aan een nieuwe vriendin. In ieder geval: Ik kan mij op dit moment er niet met volle overgave instorten. Dus heb dit ook afgekapt, of uitgelegd en op lager pitje gezet. Wat overigens begripvol werd opgevangen. Kan goed zijn dat ik over enkele maanden mijzelf er beter toe kan zetten; nu is het nog "te vroeg".
Verder. Mijn huis is bijna klaar met de verbouwing. Het word echt prachtig mooi. "
Ongeveer 2 maanden geleden de sleuteloverdracht bij de notaris gehad; en wat zijn er stappen gemaakt zeg. Dat stemt mij natuurlijk uitermate positief. Meevallertje ook dat het huis al 50k meer is getaxeerd dan ik er voor betaald heb; en dat zelfs voor de verbouwing.
Ach na een zwaar jaar; lijkt het dit jaar dus eigenlijk heel voortvarend te beginnen. Gelukkig!
Sterkte ermee, wat een achterlijk mens zeg
[ Bericht 0% gewijzigd door knokkels op 29-05-2016 17:27:01 ]
Nee, ze hebben een angiografie gedaan. Daarop was niks te zien wat ook maar een klein risico zou kunnen vormen.quote:
Ik heb aanstaande november nog wel een keer een afspraak bij de revalidatie kliniek. Daar kijken ze gewoon of nog steeds alles goed gaat.
Natuurlijk als ik zelf klachten zou hebben mag ik 24 uur per dag direct met de afdeling neurologie contact op nemen. En ik neem aan als ik weer zoveel hoofdpijn of klachten van dergelijke aard zou krijgen dat het ditmaal serieuzer genomen word. Gelukkig zijn alle klachten echt als sneeuw voor de zon verdwenen. Mijn levenskwaliteit is na de hersenbloeding serieus beter dan voor de hersenbloeding.
Oeh, da's mooiquote:
[..]
Nee, ze hebben een angiografie gedaan. Daarop was niks te zien wat ook maar een klein risico zou kunnen vormen.
Ik heb aanstaande november nog wel een keer een afspraak bij de revalidatie kliniek. Daar kijken ze gewoon of nog steeds alles goed gaat.
Natuurlijk als ik zelf klachten zou hebben mag ik 24 uur per dag direct met de afdeling neurologie contact op nemen. En ik neem aan als ik weer zoveel hoofdpijn of klachten van dergelijke aard zou krijgen dat het ditmaal serieuzer genomen word. Gelukkig zijn alle klachten echt als sneeuw voor de zon verdwenen. Mijn levenskwaliteit is na de hersenbloeding serieus beter dan voor de hersenbloeding.
Dat vertrouwen in jezelf moet je ook langzaam weer opbouwen. Ik zal me niet druk maken om een nieuwe relatie, als het zo moet zijn kom je vanzelf iemand tegen en anders kom je daar over een tijdje weer aan toe.
Allereerst als je verhaal een beetje klopt is zijn een labiele trut.
Om het beter te plaatsen toch mijn nuancerende gedachtes:
Volgens mij was je nogal een workaholic, dus was jullie relatie, jij werkt en zij accepteert dat in ruil voor dat jij alles betaald. Iemand waarvoor werk op de eerste plaats komt, terwijl zij zelf dat totaal niet kon begrijpen, maakt de relatie al wat lastig.
Volgende keer iemand zoeken die ook van werken houd dus
Als je partner heel ziek wordt, dan is dat gewoon heel moeilijk. Aangezien jullie relatie gebaseerd was op een nogal scheve verhouding, waarbij jij alles betaalde en waarschijnlijk ook regelde, bleef daar voor haar niets van over.
Bij een liefdevolle gelijkwaardige relatie doet de ander tijdelijk de kar trekken. Maar omdat ze juist met jou had omdat jij dat altijd deed, was dat geen optie voor haar.
De relatie is dus eigenlijk nooit goed geweest en dat is nu gebleken.
Vertrouw weer op jezelf!
Dat moet ik wel een beetje nuanceren. Zij kwam op alles voor mij op 1. Dat wist ze ook, vond ze zelf ook. Ik ben in eerste instantie zoveel gaan werken omdat wij samen wilden wonen.quote:
Om het beter te plaatsen toch mijn nuancerende gedachtes:
Volgens mij was je nogal een workaholic, dus was jullie relatie, jij werkt en zij accepteert dat in ruil voor dat jij alles betaald. Iemand waarvoor werk op de eerste plaats komt, terwijl zij zelf dat totaal niet kon begrijpen, maakt de relatie al wat lastig.
Volgende keer iemand zoeken die ook van werken houd dus
Dus om de inboedel bij elkaar te gaan sparen, borg, reserve opbouwen, nieuwe auto kopen etc etc. Daar was zij het mee eens, en is ook in overleg gegaan. Het zat sowieso al in de planning om wanneer alles gestabiliseerd was om het wat rustiger aan te gaan doen. Was meer uit soort van "noodzaak" dan echt "willen".
Ik houd juist van gezellige dingen ondernemen met mijn vriendin. Alleen als wij dan een reservering hadden om te gaan uiteten; en ze gaat dan lekker met een vriendin ineens op onze reservering. Of we spreken af om naar de film te gaan; maar ineens wil ze naar een neef. Tja, dan knapt er iets; zeker omdat er nog meer van deze voorbeelden zijn; en dit niet de enige 2 gevallen zijn.
En geloof mij het verhaal klopt. Natuurlijk, vanuit mijn oogpunt, maar wel geprobeerd om het ze neutraal mogelijk neer te zetten. Zou onzinnig zijn om een heel verhaal te typen terwijl je daar allemaal leugens, onwaarheden etc in verwerkt.
Wellicht handig om een alcoholvrije maand te nemen.quote:
[..]
Nja, was meer dat ik via een een ander nummer van haar(??) een kut berichtje kreeg. En dat schoot even compleet in het verkeerde keelgat. Meteen weer dingen eissen, meteen weer dingen vragen. Even vertellen dat ze(nu al?!?
Dus mis haar persoonlijk niet; natuurlijk wel de (die zijn er ook genoeg geweest!) mooie momenten.
En natuurlijk is en blijft het erg gevoelig voor mij. Dus trek ik die berichtjes misschien wel te veel aan; zeker misschien om dat ik ook met de nodige drank op het terras zat waardoor het harder binnen kwam. Het is daarmee ook een hele tijd rustig geweest, omdat ze opgenomen was. Dus ik neem aan dat ze terug is.
[..]
Nooit. Migraine. Pak maar paracetamol of ibuprofen. Doe maar beetje rustig aan. Maar goed, volgens de neurologen had de hersenbloeding niet voorkomen kunnen worden. Dus beter op jonge leeftijd krijgen, want nu ben ik volledig hersteld. Dat zou maar de vraag zijn als het over pakweg 10-15-20 jaar gebeurd zou zijn.
[..]
Achteraf. Ik had haar moeten dumpen toen ze mij had laten liggen. Had veel gezeik bespaard. Zij had al aangetoond er niet voor mij te zijn wanneer ik het echt nodig had.
Daarna is de echte scheefgroei ook pas begonnen; voor de hersenbloeding was het in ieder geval "eerlijker". Er werd wel beterschap beloofd hoor (maar uiteindelijk niet nagekomen); maar goed het is een feit dat ik het te ver heb laten komen.
Even in algemeen: Eigenlijk was dit een dipje sinds lange tijd. Heb met wat andere vrouwen wel wat app-gesprekken gehad; maar merkte ook aan mijzelf dat ik nog niet echt behoefte heb aan een nieuwe vriendin. In ieder geval: Ik kan mij op dit moment er niet met volle overgave instorten. Dus heb dit ook afgekapt, of uitgelegd en op lager pitje gezet. Wat overigens begripvol werd opgevangen. Kan goed zijn dat ik over enkele maanden mijzelf er beter toe kan zetten; nu is het nog "te vroeg".
Verder. Mijn huis is bijna klaar met de verbouwing. Het word echt prachtig mooi. "
Ongeveer 2 maanden geleden de sleuteloverdracht bij de notaris gehad; en wat zijn er stappen gemaakt zeg. Dat stemt mij natuurlijk uitermate positief. Meevallertje ook dat het huis al 50k meer is getaxeerd dan ik er voor betaald heb; en dat zelfs voor de verbouwing.
Ach na een zwaar jaar; lijkt het dit jaar dus eigenlijk heel voortvarend te beginnen. Gelukkig!
Zit ook in mijn gedachten.quote:
[..]
Wellicht handig om een alcoholvrije maand te nemen.
Daarbuiten. Hoeft ze natuurlijk niet op zo'n manier contact met mij op te nemen. Genoeg misbruik gemaakt; dat hoeft niet door te gaan.
Maar goed, als ik daarvan zo van slag raak; is het wel eens een hele goede optie ja.
wees dan blij dat je van haar af bentquote:
[..]
Dat moet ik wel een beetje nuanceren. Zij kwam op alles voor mij op 1. Dat wist ze ook, vond ze zelf ook. Ik ben in eerste instantie zoveel gaan werken omdat wij samen wilden wonen.
Dus om de inboedel bij elkaar te gaan sparen, borg, reserve opbouwen, nieuwe auto kopen etc etc. Daar was zij het mee eens, en is ook in overleg gegaan. Het zat sowieso al in de planning om wanneer alles gestabiliseerd was om het wat rustiger aan te gaan doen. Was meer uit soort van "noodzaak" dan echt "willen".
Ik houd juist van gezellige dingen ondernemen met mijn vriendin. Alleen als wij dan een reservering hadden om te gaan uiteten; en ze gaat dan lekker met een vriendin ineens op onze reservering. Of we spreken af om naar de film te gaan; maar ineens wil ze naar een neef. Tja, dan knapt er iets; zeker omdat er nog meer van deze voorbeelden zijn; en dit niet de enige 2 gevallen zijn.
En geloof mij het verhaal klopt. Natuurlijk, vanuit mijn oogpunt, maar wel geprobeerd om het ze neutraal mogelijk neer te zetten. Zou onzinnig zijn om een heel verhaal te typen terwijl je daar allemaal leugens, onwaarheden etc in verwerkt.
Zij heeft je gebruikt in een tijd waar jij het hardst iemand nodig had.
Damn....nee zo iemand had van mij maat 39 onder de reet kunnen krijgen.
Ja, je hebt teveel toegegeven, maar dan nog, dit is gewoon ziek wat zij deed.
Knap van je dat je nu weer je leven hebt opgepakt, houd je daar aan vast, jij voelt je top en doet het prima.
En zij....tja, ze zit waar ze hoort.
Het is in ieder geval goed dat jij al het contact verbroken hebt.quote:
[..]
Zit ook in mijn gedachten.
Daarbuiten. Hoeft ze natuurlijk niet op zo'n manier contact met mij op te nemen. Genoeg misbruik gemaakt; dat hoeft niet door te gaan.
Maar goed, als ik daarvan zo van slag raak; is het wel eens een hele goede optie ja.
Gewoon volhouden en je zult merken dat ze steeds minder belangrijk voor je wordt.
Maar goed, hoe gaat het nu? Prima eigenlijk. De verbouwing van mijn gekochte huis is bijna klaar. Ik moet zeggen, ik ben er echt trots op! Het is/word geweldig mooi (naar mijn bescheiden mening dan; maar goed mijn huis dus het allerbelangrijkste is ook dat ik het zelf mooi vind)! Veel te groot voor mij alleen, met 4 slaapkamers etc. etc. Maar goed, beter teveel ruimte dan te weinig.
Zoals jullie ook kunnen zien heb ik een compleet nieuwe auto gekocht. Het zit dit jaar tot nu toe echt gruwelijk mee. Ben ik echt blij omSPOILER
. Spaargeld is na een complete verbouwing en de nieuwe auto wel een heel eind weggevaagd (op wat reserve na). Maar goed, daar is het resultaat ook naar. Ik ben opgelucht dat ik mij het niet door haar heb laten "afpakken/afnemen".Op het werk gaat het prima; ik krijg een opleiding volledig gefinancierd door het werk. Omdat ze merken dat ik niet "dom" ben verder; maar mijn vooropleidingen niet echt goed aansluiten bij mijn werkzaamheden. Hoewel ze erg tevreden zijn verder, geen aan- of opmerkingen zou dit een eventuele doorgroei wel in de weg kunnen staan. Ik had hoe dan ook iedere opleiding erbij met handen aangepakt; omdat de opleiding die ik eigenlijk afgerond heb zeer specifiek is; en ik zelf ook twijfels heb of ik dat nu nog kan uitvoeren; als dat al zou mogen.
Is alles koek en ei? Buiten dat ieder mens altijd moeilijkheden heeft, een heel eind wel. Ik merk wel dat ik nog gevoelig ben hoe ik behandeld ben door mijn ex. Ik heb er geen vrede mee, zal dat misschien ook wel nooit hebben. Maar goed; zij is fout geweest, zij is opgenomen geweest. Buiten dat twijfel ik soms nog wel aan mijn eigen handelen, naar haar toe in de tijd dat wij een relatie hadden. Natuurlijk weet ik dat mij niks te verwijten valt; anderzijds is denken dat je zelf perfect bent en nooit fouten maakt ook een valkuil. Had ik toch naar die familie moeten gaan, of had ik de hulp moeten volgen die zij vond dat ik moest volgen buiten mijn specialistische revalidatie om. Maar goed, rationeel besef ik dat het onzin is; en dan ik niet de "gek" ben. Soms nog moeilijkheden met het zien van foto's van haar met haar nieuwe lover, maar goed; ben niet jaloers.. Moeilijk te omschrijven waarom ik het wel moeilijk heb.
Ik kan het in ieder geval een heel stuk beter achter mij laten dan enkele maanden geleden. En dat doet mij goed. In eerste instantie wilde ik bijvoorbeeld al mijn foto's van mijn "nieuwe en verbeterde" leven allemaal op Facebook dumpen in de hoop dat al haar vriendinnen/familieleden zouden zien dat ik veel beter af ben zonder haar. Hoewel ik misschien wel enkele foto's op Facebook ga zetten; is dat niet de gedachten erachter meer. Fuck hun; dat ze in de stront zakken haha.
Goed, zeikkwartiertje voorbij. Al met al gaat het dus fantastisch ik begin weer alles op te bouwen; en nog beter dan voor mijn hersenbloeding. Het kost soms pijn, moeite en veel tijd. Maar het is het wel allemaal waard. Ik ben trots op de zogenaamde resultaten die geboekt zijn. En ik begin er steeds meer overtuigd van te raken dat ik met haar deze resultaten niet eens had kunnen boeken. Soms nog de angst om weer alles te verliezen; hopelijk slijt dat nog.
[ Bericht 7% gewijzigd door TheWhitePrinceOfBel-Air op 21-07-2016 02:22:10 ]
En dit is waarheid als een koe.quote:
[..]
Gewoon volhouden en je zult merken dat ze steeds minder belangrijk voor je wordt.
Goed om te lezen dat het goed met je gaat
. Fijn dat het goed gaat TS. Alleen over bovenstaand stukje: zolang je nog nadenkt over wat zij misschien wel/niet hoort/ziet, heeft ze nog steeds invloed op je. Neem het heft nog meer in eigen hand en wees niet meer met haar bezig - ze doet er niet toe.quote:
Ik kan het in ieder geval een heel stuk beter achter mij laten dan enkele maanden geleden. En dat doet mij goed. In eerste instantie wilde ik bijvoorbeeld al mijn foto's van mijn "nieuwe en verbeterde" leven allemaal op Facebook dumpen in de hoop dat al haar vriendinnen/familieleden zouden zien dat ik veel beter af ben zonder haar. Hoewel ik misschien wel enkele foto's op Facebook ga zetten; is dat niet de gedachten erachter meer. Fuck hun; dat ze in de stront zakken haha.
Dat je iemand met een hersenbloeding 2 dagen kan laten liggen en zo zijn leven in gevaar brengt - ik kan er gewoon niet bij. Wat een onverantwoordelijke egoïstisch kutwijf. Twijfel niet aan jezelf maar zie haar als wat ze is: een probleemgeval dat andere mensen gebruikt.
En die foto's... Doe je goed!
Fijn om te zien dat het goed met je gaat, TS. Je huis ziet er prachtig uit en ik hoop dat je daar ook een stukje geluk uit haalt. De rest komt wel weer. Geniet gewoon van alles wat je hebt en wees blij dat je haar kwijt bent.
Wat me nog wel opviel is dat je haar wel heel veel ruimte gaf om zich zo te gedragen. Je betaalde alles voor haar, tot aan het onredelijke toe. Ik zie nergens in je verhaal terug dat je haar ooit hebt tegen gesproken of een grens hebt getrokken. Ik zou daar in het vervolg wel rekening mee houden. Je kan nog zoveel van iemand houden, maar je moet ook van jezelf kunnen houden. Voor jezelf kunnen zeggen: "Tot hier en niet verder". Je gaf inderdaad aan weinig zelfvertrouwen te hebben, maar dat is wel echt key in toekomstige relaties. Anders herhaalt het riedeltje zich iedere keer weer. Want er lopen wat fucked up mensen rond op deze planeet. De enige die kan voorkomen dat ze je helemaal leeg zuigen ben jij zelf.
Veel geluk toegewenst verder. Je verdient het.
Ik wens je nog veel geluk toe.Mocht je nog je ei kwijt willen, je kan altijd DM'en.
Wees blij dat je van haar af bent.
quote:
Wat een mooie update TS!
Goed om te lezen dat het goed met je gaat
quote:
Dankjulliewel. Lijkt mij wel zo netjes. Ik heb in slechte tijden mijn verhaal mogen doen; dat hebben jullie gelezen en reacties op gegeven. Natuurlijk dan ook wel zo leuk als er verbeteringen zijn om het ook te delen. Leuk voor jullie als Fokkers, leuk voor mij om te delen. Natuurlijk ook een stuk waardering voor jullie.quote:[quote]Op donderdag 21 juli 2016 20:52 schreef schrijfveer het volgende:
Wat fijn dat het goed met je gaat. Leuk om eens een update met een positieve afloop te zien.
Dat stukje was ook in verleden bedoeld. Hoewel je gelijk hebt dat ik erover nadenk hoor; maar ik heb er wel schijt aan. Ze mag mij zwart maken etc etc; ze doet maar. Zij is gestoord.quote:
[..]
Fijn dat het goed gaat TS. Alleen over bovenstaand stukje: zolang je nog nadenkt over wat zij misschien wel/niet hoort/ziet, heeft ze nog steeds invloed op je. Neem het heft nog meer in eigen hand en wees niet meer met haar bezig - ze doet er niet toe.
Dat je iemand met een hersenbloeding 2 dagen kan laten liggen en zo zijn leven in gevaar brengt - ik kan er gewoon niet bij. Wat een onverantwoordelijke egoïstisch kutwijf. Twijfel niet aan jezelf maar zie haar als wat ze is: een probleemgeval dat andere mensen gebruikt.
Niet met haar bezig zijn; tja je hebt gelijk. Ze doet er inderdaad niet toe voor mijn toekomst. Mijn toekomst is hoe dan ook zonder haar in mijn leven. Ik ben serieus wel echt geraakt door de behandeling van haar uit.
Ik gaf alles, volgens sommige hier misschien wel teveel. Hebben ze misschien ook wel gelijk in; maar ik ben er wel van overtuigd dat als je met iemand een relatie hebt dat je voor elkaar door het vuur gaat. Helaas deed zij precies het tegenovergestelde.
Dat stukje wat je geciteerd had was ook mijn gedachten zoals ik erover dacht; nu boeit het mij veel minder wat ze wel of niet zou zien. Natuurlijk als ik de hele situatie, zoals met dit topic, weer naar boven haal schiet het wel door mijn hoofd.
Ik zou willen dat ik de deur in dit opzicht keihard dicht zou kunnen gooien; helaas overdenk ik (maar ook altijd gedaan) alles te veel. Soms zou ik willen dat het minder was; maar goed als ik dan kijk wat ik nu allemaal bereikt heb maakt het mij trots.
Er naar terug gaan is ab-so-luut geen enkele optie. Dit alles heeft mij gruwelijk veel pijn gedaan. En eroverheen zetten kost, en vooral heeft, erg veel moeite gekost. Helemaal overheen ben ik niet; ik ben diep geraakt. Maar het is absoluut niet zo dat zij nog enigzins met verliefde gevoelens in mijn hoofd zit. Ook niet met de gedachten om het goed te maken in de trant van "vrienden".quote:
Wat een psychopathische ex heb jij zeg... ga daar AUB nooit meer naar terug! Het zal tijd kosten om jezelf er overheen te zetten, maar geloof me, het gaat lukken. En dan ben je gelukkiger dan ooit tevoren!
Tja, je hebt gelijk in de zin van teveel ruimte geven. Anderzijds... Ik houd niet van je vriendin allemaal beperkingen opleggen. Je hoort elkaar te vertrouwen, en dat deed (met nadruk op deed) ik ook.quote:Op donderdag 21 juli 2016 21:18 schreef Fera het volgende:
Ik lees dit topic voor het eerst, maar ik werd gewoon bijna kwaad tijdens het lezen. Ongelooflijk dat je dat iemand aan kan doen ... En dan nog wel je partner. Maar goed, zij was dus sowieso al niet helemaal lekker in haar hoofd zo te lezen.
Fijn om te zien dat het goed met je gaat, TS. Je huis ziet er prachtig uit en ik hoop dat je daar ook een stukje geluk uit haalt. De rest komt wel weer. Geniet gewoon van alles wat je hebt en wees blij dat je haar kwijt bent.
Wat me nog wel opviel is dat je haar wel heel veel ruimte gaf om zich zo te gedragen. Je betaalde alles voor haar, tot aan het onredelijke toe. Ik zie nergens in je verhaal terug dat je haar ooit hebt tegen gesproken of een grens hebt getrokken. Ik zou daar in het vervolg wel rekening mee houden. Je kan nog zoveel van iemand houden, maar je moet ook van jezelf kunnen houden. Voor jezelf kunnen zeggen: "Tot hier en niet verder". Je gaf inderdaad aan weinig zelfvertrouwen te hebben, maar dat is wel echt key in toekomstige relaties. Anders herhaalt het riedeltje zich iedere keer weer. Want er lopen wat fucked up mensen rond op deze planeet. De enige die kan voorkomen dat ze je helemaal leeg zuigen ben jij zelf.
Veel geluk toegewenst verder. Je verdient het.
Dat zelfvertrouwen is vooral weg gegaan nadat ze mij zo behandeld heeft. Toen ben ik gaan twijfelen waar ik die behandeling aan verdiende. Zeker ook omdat haar ouders haar (natuurlijk de dochter van etc etc.) haar steunden en gelijk gaven dat ik zo "slecht" was. Dat bracht (en soms nog wel brengt) mij soms aan het twijfelen aan mijn eigen handelen.
Tegen gesproken, ja zeker. Vaak gedaan. Dan werd ze boos dat ik na mijn hersenbloeding last zou hebben van stemmingswisselingen. In het begin absoluut niet de kracht ervoor om er tegen in te gaan; daarna door het twijfelen niet gedaan omdat ik bang was dat ze misschien nog wel gelijk kon hebben.
Want zou ik een ander meisje anders moeten behandelen? Niet iedereen is zoals zij. Niet iedereen heeft de intentie om mij leeg te zuigen.
Verder mijn huis maakt mij enorm gelukkig. Daarnaast heb ik ook een nieuwe lieve vriend in de zin van een erg leuke hond. Dat huis, werk etc etc maakt mij juist erg trots.
Komt. Nu net klaar met werken. Dus even tot rust komen, anders komt het eventueel morgen. Wel bedankt voor je aanbod. Word gewaardeerd.quote:
Zeer heftig verhaal.
Mocht je nog je ei kwijt willen, je kan altijd DM'en.
Wees blij dat je van haar af bent.
Nee, je hebt gelijk. Als goede mensen ook in eikels veranderen wordt de wereld daar niet beter van. Je kunt alleen wel meer voor jezelf opkomen en minder met een roze bril, realistischer naar een partner kijken.quote:
Want zou ik een ander meisje anders moeten behandelen? Niet iedereen is zoals zij. Niet iedereen heeft de intentie om mij leeg te zuigen.
Klopt. Dat zal ik zeker moeten doen.quote:
[..]
Nee, je hebt gelijk. Als goede mensen ook in eikels veranderen wordt de wereld daar niet beter van. Je kunt alleen wel meer voor jezelf opkomen en minder met een roze bril, realistischer naar een partner kijken.
Stukje van afgelopen nacht, vind ik zelf dan, komt vrij negatief over. Natuurlijk gingen veel reacties ook nog over mijn ex, en de waarheid is daar is niet veel positiefs over te vertellen. Vandaar de negatievere toon daar.
Zoals gezegd in het eerdere bericht is alles voor de rest juist positief en voel ik mij juist trots en goed. Ik ben erg trots op de nieuwe omstandigheden en die vind ik fijner maar ook belangrijker dan een gestoorde ex haha. Zij is verleden, nu komt het heden en de toekomst.
O, dat bedoelde ik niet. Ik had niet over ruimte als in vrijheid, maar dat je haar de gelegenheid gaf om gebruik van je maken. Tevens mag je iemand best wijzen op zijn/haar verantwoordelijkheden. Je zit er samen in, dus moet je ook samen aan de slag.quote:
Tja, je hebt gelijk in de zin van teveel ruimte geven. Anderzijds... Ik houd niet van je vriendin allemaal beperkingen opleggen. Je hoort elkaar te vertrouwen, en dat deed (met nadruk op deed) ik ook.
Heel erg begrijpelijk. Alleen ben ik vaak van mening dat iemand al niet te stevig in zijn schoenen staat als iemand hem zo aan het wankelen kan brengen. Niet bedoeld als kritiek overigens, maar het is wel belangrijk om goed naar je zelf te kijken. Misschien had je daarvoor al minder zelfvertrouwen dan je dacht.quote:Dat zelfvertrouwen is vooral weg gegaan nadat ze mij zo behandeld heeft. Toen ben ik gaan twijfelen waar ik die behandeling aan verdiende. Zeker ook omdat haar ouders haar (natuurlijk de dochter van etc etc.) haar steunden en gelijk gaven dat ik zo "slecht" was. Dat bracht (en soms nog wel brengt) mij soms aan het twijfelen aan mijn eigen handelen.
Dat is wel lastig inderdaad. Als je zoiets overkomt weet je natuurlijk niet wanneer jij gelijk hebt, of dat het misschien de effecten van je aandoening zijn die spreken. Zelf ervaar ik dat ook wel. Niet door een hersenbloeding, maar door iets anders.quote:Tegen gesproken, ja zeker. Vaak gedaan. Dan werd ze boos dat ik na mijn hersenbloeding last zou hebben van stemmingswisselingen. In het begin absoluut niet de kracht ervoor om er tegen in te gaan; daarna door het twijfelen niet gedaan omdat ik bang was dat ze misschien nog wel gelijk kon hebben.
Niet precies wat ik bedoel. Natuurlijk zal niet iedereen zo gemeen zijn. Maar er zijn wel veel mensen die neigen gebruik van iemand te maken. Vaak niet eens uit kwade wil en zonder dat ze het doorhebben. Maar soms geef je een vinger en nemen ze je hele hand. Opportunistisch, niet zozeer kwaadaardig of zo.quote:Want zou ik een ander meisje anders moeten behandelen? Niet iedereen is zoals zij. Niet iedereen heeft de intentie om mij leeg te zuigen.
Ah, fijn.quote:Verder mijn huis maakt mij enorm gelukkig. Daarnaast heb ik ook een nieuwe lieve vriend in de zin van een erg leuke hond. Dat huis, werk etc etc maakt mij juist erg trots.
Over die hond kan ik ook meepraten. Echt een maatje die voor wat afleiding kan zorgen als je het even niet zit zitten. Althans, mij helpt het enorm. Ook al heb ik dat niet altijd gelijk in de gaten.Mooi om te zien dat het zo goed gaat.quote:
[..]
Klopt. Dat zal ik zeker moeten doen.
Stukje van afgelopen nacht, vind ik zelf dan, komt vrij negatief over. Natuurlijk gingen veel reacties ook nog over mijn ex, en de waarheid is daar is niet veel positiefs over te vertellen. Vandaar de negatievere toon daar.
Zoals gezegd in het eerdere bericht is alles voor de rest juist positief en voel ik mij juist trots en goed. Ik ben erg trots op de nieuwe omstandigheden en die vind ik fijner maar ook belangrijker dan een gestoorde ex haha. Zij is verleden, nu komt het heden en de toekomst.
Probeer ervan te leren. Ooit ben je voor je ex gevallen, wat vond je zo leuk aan haar? Het is nu wel duidelijk dat je een ander type moet hebben.
Let trouwens ook op je gezondheid, neem niet teveel hooi op je vork en trek aan de bel als er iets is.
Dat je je leven goed op de rails hebt is in ieder geval voor andere vrouwen ook weer aantrekkelijk.
En nee jij bent niet onredelijk geweest, zij is juist onredelijk en ondankbaar geweest..
Laat het los en ga verder met je leven.. Erbij stil blijven staan gaat aan je vreten en blijft aan je vreten..
Top dat het je nu zo goed gaat en dat je zo goed doet!
Dik verdiend!