Bang zijn dat je niet ver komt in het leven

Weten dat angst komt en gaat, regelmatig nergens op slaat, voor niets is het te laat.

Oppakken, aanpakken en neerleggen.

Verkloten is die snuif pep waarvan je spreekt. Maar ook achteraf spijt hebben van wat het dan ook is dat is gebeurd. Wat niet is gebeurd, daarvan mag je spijt hebben.

quote:

Op zaterdag 23 april 2016 21:17 schreef eenzame_kat het volgende:

[..]

Valt er op dat moment nog iets te verkloten dan

Daarom dus. Voor dat punt kan je je leven nog op rit krijgen, maar meestal kunnen mensen hun vastgeroeste patronen niet meer veranderen. Zij die dat wel kunnen worden vaak als voorbeeld aangehaald en bewonderd.

[ Bericht 0% gewijzigd door wiskundenoob op 25-04-2016 14:31:07 ]

Oud gezegde zegt wel : angst is slechte raadgever!

Ja of dit nu waar is weet ik ook niet maar heb wel eens meegemaakt met een ex die heeeeeeel getalenteerd was met kunst maken, dat die opeens rond de 30e levensjaar enorm bang werd om te eindigen zonder cariere! Toen haar kunstenaars leven dropte ( eeuwig zonde ) en onwijs gestrest achter een cariere aan begon te rennen!

Mn ex dus....

Nou ja iig de waarheid ligt vaak beetje in het midden! wacten op je geld van de soos is ook een enorm sloom leven, een joppie nemen kan je enooooooorm veel vrijheid geven!

Realistische verwachtingen hebben..

En daarnaast beseffen dat je het in NL wel héél bont moet maken, om een faalhaas te worden.

In mijn omgeving zie ik ook figuren die 5 studies nooit hebben afgemaakt en aan de coke verslaafd zijn geraakt (na een rehab en weer terug in een stabiel leven) ook hun leven gewoon op orde krijgen met een huisje, enigszins fatsoenlijke baan en een toonbare vriendin.

Nou als hen het lukt, moet het je met een enigszins stabiele en verantwoordelijke karakter en een papiertje van een mbo / hbo / universiteit toch ook ooit wel gaan lukken..

Mensen die in NL echt keer op keer falen, zijn volgens mij (nagenoeg) louter mensen met borderline of andere gare gedragsstoornissen die gewoon altijd op ramkoers leven.

quote:

Op zaterdag 23 april 2016 21:31 schreef El_Chili het volgende:
Realistische verwachtingen hebben..

En daarnaast beseffen dat je het in NL wel héél bont moet maken, om een faalhaas te worden.

In mijn omgeving zie ik ook figuren die 5 studies nooit hebben afgemaakt en aan de coke verslaafd zijn geraakt (na een rehab en weer terug in een stabiel leven) ook hun leven gewoon op orde krijgen met een huisje, enigszins fatsoenlijke baan en een toonbare vriendin.

Nou als hen het lukt, moet het je met een enigszins stabiele en verantwoordelijke karakter en een papiertje van een mbo / hbo / universiteit toch ook ooit wel gaan lukken..

Mensen die in NL echt keer op keer falen, zijn volgens mij (nagenoeg) louter mensen met borderline of andere gare gedragsstoornissen die gewoon altijd op ramkoers leven.

Dit

quote:

Op zaterdag 23 april 2016 21:13 schreef eenzame_kat het volgende:
Hallo medekinders,

Ik hou het liever algemeen want ik denk dat jullie wel op de hoogte zijn van mijn (gegeneraliseerde) faalangst. Je bent 20 en dan is het best spannend wat je allemaal gaat doen, welke keuzes je maakt, hoe dat alles beinvloed etc. Ik ben soms best bang dat ik uiteindelijk alles alsnog verkloot en eindig als een tokkie die voor de AH zit te wachten op z'n uitkering en dan weer een snuif pep kan nemen. Maargoed. Even algemeen dus, wie van jullie was/is hier ook bang voor, hoe kun je dit relativeren, hoe hou je je leven ook leuk naast deze angst? Wat is echt de definitie van je leven verkloten? (Dat wil ik niet denigrerend bedoelen.)

Gr

Net of je ongeschonden de eindstreep zult halen, maar een paar tips
Trouw niet in gemeenschap van goederen en wees voorzichtig met geld.

quote:

Op zaterdag 23 april 2016 21:13 schreef eenzame_kat het volgende:
Wat is echt de definitie van je leven verkloten?

- geen praktische vaardigheden hebben geleerd naast je hoofdstudie (bijvoorbeeld pottenbakken, breien, haken of iets in elkaar kunnen timmeren - vogelhuisje o.i.d.)
- elke dag hetzelfde doen
- (poging tot) zelfmoord plegen vóór je 60ste
- niet jezelf kunnen reflecteren en kunnen verklaren wie je voorstelt

Angst is gezond maar je moet het niet overdrijven.
Oh ja je angst overwin je door succes te hebben.

Je moet het wel heel erg bont maken wil je het helemaal verkloten. En als je het verkloot hebt, kun je het alsnog goed maken.

Ikzelf had MBO verkloot en was daarna fulltime gaan werken. Op mijn 21ste HBO gaan doen en nu een pre-master.

Dat is relatief. Niet alle mensen kunnen zich het zelfde permitteren.

quote:

Op zaterdag 23 april 2016 21:13 schreef eenzame_kat het volgende:
Hallo medekinders,

Ik hou het liever algemeen want ik denk dat jullie wel op de hoogte zijn van mijn (gegeneraliseerde) faalangst. Je bent 20 en dan is het best spannend wat je allemaal gaat doen, welke keuzes je maakt, hoe dat alles beinvloed etc. Ik ben soms best bang dat ik uiteindelijk alles alsnog verkloot en eindig als een tokkie die voor de AH zit te wachten op z'n uitkering en dan weer een snuif pep kan nemen. Maargoed. Even algemeen dus, wie van jullie was/is hier ook bang voor, hoe kun je dit relativeren, hoe hou je je leven ook leuk naast deze angst? Wat is echt de definitie van je leven verkloten? (Dat wil ik niet denigrerend bedoelen.)

Gr

"Ver komen" is compleet afhankelijk van waar je je doelen legt.

Wil je ver komen in de sportwereld, dan zal je de afgelegde afstand wellicht meten in het aantal olympische medailles dat je hebt gehaald.
Wil je ver komen in het bedrijfsleven, wellicht dat je je dan meet aan je positie binnen het door jou geambieerde bedrijf.
Wil je ver komen in het culinaire wereldje, wil je ver komen als onderzoeker/wetenschapper, wil je ver komen in de politiek, het lijstje gaat zo door en door.

Heb je ergens in de loop van je leven je doel ergens gelegd op een plek die voor jou niet (rendabel) haalbaar is, dan kan je besluiten door te ploeteren, of je (ver)legt je doel naar een plek die voor jou beter haalbaar is (zeg maar je secundaire doel).

En ten slotte moet je ook niet vergeten dat het behalen (of zelfs maar naderen) van het door jou gestelde doel, zo lang kan duren, dat je (zodra je halverwege bent) op een gegeven moment totaal andere inzichten krijgt en daardoor dingen anders zal gaan zien, ontdekken wat je werkelijk belangrijk vindt.

Het is maar net wat je belangrijk vindt, wat jou persoonlijke genoegdoening geeft.

Nevermind.

quote:

Op zondag 24 april 2016 02:43 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

"Ver komen" is compleet afhankelijk van waar je je doelen legt.

Wil je ver komen in de sportwereld, dan zal je de afgelegde afstand wellicht meten in het aantal olympische medailles dat je hebt gehaald.
Wil je ver komen in het bedrijfsleven, wellicht dat je je dan meet aan je positie binnen het door jou geambieerde bedrijf.
Wil je ver komen in het culinaire wereldje, wil je ver komen als onderzoeker/wetenschapper, wil je ver komen in de politiek, het lijstje gaat zo door en door.

Heb je ergens in de loop van je leven je doel ergens gelegd op een plek die voor jou niet (rendabel) haalbaar is, dan kan je besluiten door te ploeteren, of je (ver)legt je doel naar een plek die voor jou beter haalbaar is (zeg maar je secundaire doel).

En ten slotte moet je ook niet vergeten dat het behalen (of zelfs maar naderen) van het door jou gestelde doel, zo lang kan duren, dat je (zodra je halverwege bent) op een gegeven moment totaal andere inzichten krijgt en daardoor dingen anders zal gaan zien, ontdekken wat je werkelijk belangrijk vindt.

Het is maar net wat je belangrijk vindt, wat jou persoonlijke genoegdoening geeft.

Persoonlijke doelen dus.

quote:

Op zondag 24 april 2016 11:31 schreef Kamina het volgende:

[..]

Persoonlijke doelen dus.

Veel van de doelen zijn geen persoonlijke doelen, maar zijn wel doelen waaraan men in deze en andere maatschappijen moet voldoen, of geacht wordt aan te voldoen.

Dan word je een bepaalde richting opgeduwd, ook al is het helemaal niet je eigen richting (of niet helemaal).

Als een vrouw in een ander land bijvoorbeeld heel graag chirurg zou willen worden (vraag me niet waarom ), maar in dat land wordt van vrouwen verwacht dat ze "meer vrouwelijke" dingen doen (liefst bijvoorbeeld huisvrouw), dan zou ze kunnen eindigen als bijvoorbeeld een ziekenverzorgende zuster die niet meeer doet dan af en toe een praatje maken en een bed verschonen....terwijl ze veel meer in haar mars heeft en niet aangemoedigd wordt daar gebruik van te maken.

En dit is waarom ik in mijn vorige post meer richting persoonlijke doelen ben gegaan.

quote:

Op zondag 24 april 2016 11:38 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Veel van de doelen zijn geen persoonlijke doelen, maar zijn wel doelen waaraan men in deze en andere maatschappijen moet voldoen, of geacht wordt aan te voldoen.

Dan word je een bepaalde richting opgeduwd, ook al is het helemaal niet je eigen richting.

Als een vrouw in een ander land bijvoorbeeld heel graag chirurg zou willen worden (vraag me niet waarom ), maar in dat land wordt van vrouwen verwacht dat ze "meer vrouwelijke" dingen doen (liefst bijvoorbeeld huisvrouw), dan zou ze kunnen eindigen als bijvoorbeeld een ziekenverzorgende zuster die niet meeer doet dan af en toe een praatje maken en een bed verschonen....terwijl ze veel meer in haar mars heeft en niet aangemoedigd wordt daar gebruik van te maken.

En dit is waarom ik in mijn vorige post meer richting persoonlijke doelen ben gegaan.

Met zoveel woorden nutteloos gebruiken kom je niet ver in het leven, lijkt mij.

Ben jij ver in het leven?

Ja als je de grote boze buitenwereld in gaat na je studie kan dat best overweldigend en eng zijn. Maar het is gewoon een kwestie van vallen, opstaan en weer doorgaan. Als je wat verder bent zal dit ook steeds makkelijker gaan. Beetje cliche, maar wel heel erg waar; je kan beter iets geprobeerd hebben en op je gat zijn gegaan dan het helemaal hebben gelaten. Je kunt over het algemeen meer dan je denkt, dus draai het eens om, wat nou als je keuze wel tot een succes leidt?

quote:

Op zaterdag 23 april 2016 22:32 schreef Metalfrost het volgende:

[..]

- geen praktische vaardigheden hebben geleerd naast je hoofdstudie (bijvoorbeeld pottenbakken, breien, haken of iets in elkaar kunnen timmeren - vogelhuisje o.i.d.)
- elke dag hetzelfde doen
- (poging tot) zelfmoord plegen vóór je 60ste
- niet jezelf kunnen reflecteren en kunnen verklaren wie je voorstelt

Als je voor je 60e nog steeds geen zelfmoord hebt gepleegd betekent het juist dat je gefaald hebt.
Als je voor die tijd al geslaagd ben zou ik er voor kiezen om te stoppen. Vanaf dan wordt toch alles alleen maar kutter.

Echt.. waarom zou je dat in je lijstje opnemen

@TS, maak een eigen lijst, pas die gaandeweg je leven aan en laat alles wat Metalfrost zegt links liggen.

Een andere manier vinden om "ver komen" in te vullen dan een carrière.

Je leven verkloten is jezelf niet recht in de spiegel aan kunnen kijken en zeggen dat je tevreden bent met wat je nu hebt (bereikt) en of je eventueel de kans nog hebt om toekomstige doelen vanuit deze uitgangspositie nog te behalen.

Falen en verkloten zijn relatief. Je kunt heel goed dromen en doelen hebben maar toch gelukkig zijn: je hoeft niet per se je hele wensenlijst afgewerkt te hebben om gelukkig te kunnen zijn (dan pas), maar je hoeft ook niet altijd maar te blijven streven naar meer: ook gelijk blijven en gelukkig blijvne op de manier waarop je nu leeft kan een uitdaging zijn. Het zit 'm allemaal in aanpassen en herevaluaren, en zodra je iets tegenkomt waarvan je denkt 'meh' met jezelf en eventueel vrienden en familie in overleg gaan om te kijken hoe je van dat 'meh'-gevoel af kunt komen.

Ik ben heel vaak bang geweest dat, zeker na het stoppen van mijn studie, ik berooid op drie-hoog-achter zou komen te wonen met een paar halve liters op de bank, geen uitzicht hebbend op iets beters.

Gelukkig pakte het heel anders uit en kan ik je zeggen dat je echt hard je best moet doen om op straat terecht te komen of om je leven grandioos te verkutten. Als je genoeg discipline hebt om naar je werk te gaan en je rekeningen te betalen, niet verslavingsgevoelig bent, een betrouwbare partner kiest en verder dan een paar weken vooruit kunt kijken komt het echt wel goed.

Oh, en hoe je dat relativeert: kijk om je heen op straat en kijk op TV naar mensen die het veel en veel slechter hebben. Zie welke slechte keuzes zij hebben gemaakt die jij niet maakt. Je kunt dan constateren dat het voor jou waarschijnlijk niet zo af zal lopen. Er is ook altijd wel iemand in je omgeving die er niet zo goed van af is gekomen. Ook daaraan zul je zien dat het vaak slechte keuzes zijn die tot die situatie hebben geleid en dat het slechts zelden iemand zomaar overkomt.