[OUD] Hoe gaat het met ons? #19

Ik lees altijd in dit topic mee, maar reageer bijna niet omdat ik zo weinig kan zeggen dat nuttig of behulpzaam is - althans zo voelt het. Dus ik verwacht ook niet dat jullie nu met oplossingen voor mij komen, maar ik wil gewoon graag even ergens m'n ei kwijt, en misschien lucht dat al zoveel op dat dat gewoon al helpt.

Op papier gaat alles goed. Baby doet het goed, dreumes doet het goed, man doet het goed, het huishouden draait redelijk, en praktisch gezien is er met mij eigenlijk ook niks aan de hand. Maar waarom voelt het dan allemaal zo zwaar en heb ik het gevoel dat ik dit niet kan en het niet red? Het is allemaal zo overweldigend, ik geniet er niet genoeg van, ik heb geen enkele reden om verdrietig te zijn maar ik ben het toch. Zullen wel gewoon de hormonen en het ontzwangeren zijn, maar ik vind het zo jammer, ik had zo graag die roze wolk ook een keer gehad.

Amsel hoebheb je dat bij je eerste ervaren? Weet je dat nog?

Amsel ik denk dat heel veel vrouwen het zo ervaren hoor. Daar ben jij natuurlijk niet mee geholpen, maar dat echte rozwolkerige #genieten was hier ook niet meteen aan de orde. Het is ook gewoon keihard werken
Ik hoop wel dat het snel wat minder heftig voelt allemaal. Kan best zijn dat dat pas komt als je weer gaat werken, dus stel niet te hoge eisen aan jezelf

quote:

Op vrijdag 5 augustus 2016 10:56 schreef Twinkle20 het volgende:
Amsel hoebheb je dat bij je eerste ervaren? Weet je dat nog?

Dat waren drie maanden 24/7 krampjeshel

quote:

Op vrijdag 5 augustus 2016 11:10 schreef Amsel het volgende:

[..]

Dat waren drie maanden 24/7 krampjeshel

o daar word je idd ook niet blij van
mja dan een +1 op de oost van sq. Het IS ook gewoon keihard werken. Wat we opvalt aan jepost is dat je het over alles en iedereen hebt.. en als hekkensluiter kom jij een keertje ooit aan de beurt. Denk je dat het mogelijk is om wat me-time in te bouwen als in: lekker even een paar uur/dagje weg met vrienden/moeder/sm/weet ik wie om even weer te voelen dat je naast mama/collega/vrouw van ook gewoon Amsel bent?

Nou wil ik absoluut niet beweren dat een mogelijke depressie 'makkelijk' te verhelpen valt door me-time. Want daar ligt natuurlijk veel meer aan ten grondslag. Maar misschien dat er dan weer even wat licht aan de horizon gaat schijnen voor je?

Take care .. en mocht je toch het gevoel hebben dat het uit de klauwen loopt .. dan zou je een eerste stap richting bv ha kunnen doen?

Wat mooi Bloesem, die ceremonie Veel van wat je schrijft vind ik erg herkenbaar.. Ik vind het juist zo mooi hoe jij er zo goed mee bezig bent

En een dikke ook voor Amsel, en +1 op dat het idee dat er een roze wolk moet zijn je soms zó omlaag kan trekken!
Ik had daar deze week bij de psych een *ploink*-moment over, typ ik nog als ik meer tijd heb!

quote:

Op vrijdag 5 augustus 2016 10:59 schreef Stormqueen het volgende:
Amsel ik denk dat heel veel vrouwen het zo ervaren hoor.

Hm. Dit vind ik wat te bagatelliserend (hoewel je het ongetwijfeld niet zo zult bedoelen SQ! ).
Ik vind de post van Amsel wel 'zorgwekkend'. Alsof je niet in contact staat met je gevoel. En alleen maar aan het bikkelen/overleven bent. Tijd voor jezelf is belangrijk, maar als je gevoel is afgesloten lost dat ook niet zo veel op.

Mevrouw Cactus, hoe is het eigenlijk met jou en je vrouw?

quote:

Op vrijdag 5 augustus 2016 11:43 schreef Moonah het volgende:

[..]

Hm. Dit vind ik wat te bagatelliserend (hoewel je het ongetwijfeld niet zo zult bedoelen SQ! ).
Ik vind de post van Amsel wel 'zorgwekkend'. Alsof je niet in contact staat met je gevoel. En alleen maar aan het bikkelen/overleven bent. Tijd voor jezelf is belangrijk, maar als je gevoel is afgesloten lost dat ook niet zo veel op.

Mevrouw Cactus, hoe is het eigenlijk met jou en je vrouw?

nee, zo bedoel ik het zeker niet Ik refereerde aan het feit dat het gewoon een heel heftige overweldigende periode is waarbij je vaak het idee kan hebben dat je het niet goed (genoeg) doet juist omdat je zo overstroomt met allerhande (hormonale) emoties. En dat ik door gesprekken met anderen wel zeker weet dat veel mensen deze periode als heel zwaar ervaren.

quote:

Op vrijdag 5 augustus 2016 11:43 schreef Moonah het volgende:

[..]

Hm. Dit vind ik wat te bagatelliserend (hoewel je het ongetwijfeld niet zo zult bedoelen SQ! ).
Ik vind de post van Amsel wel 'zorgwekkend'. Alsof je niet in contact staat met je gevoel. En alleen maar aan het bikkelen/overleven bent. Tijd voor jezelf is belangrijk, maar als je gevoel is afgesloten lost dat ook niet zo veel op.

Mevrouw Cactus, hoe is het eigenlijk met jou en je vrouw?

Het is hier bijna voorbij... Vrouw heeft maandag haar laatste chemo (eindelijk) en de één-na-laatste dag van deze maand de grote operatie. Dan nog 6-8 weken revalideren en dan zou het allemaal voorbij moeten zijn. Vrouw is er helemaal klaar mee. Ze was altijd heel sterk in het gevecht en ik merk dat ze echt moe wordt en het uit aan het zitten is.
Zolang ik er niet bij stil sta hoe het met me is, gaat het prima. Ik ben doodmoe, maar iedere keer als ik denk dat ik niet nog vermoeider kan worden, kan dat toch weer. Een mens kan veel hebben, blijkt wel. Ik probeer leuke dingen te blijven doen met Sjaak en in ieder geval te gaan wandelen. Het geeft me wat meer energie. Meer dan de basisdingen doen lukt me in ieder geval niet meer. M'n werk kan ik nog doen (en best goed gelukkig), maar interesse tonen in anderen en onthouden wat er gebeurd is, kan ik niet meer. Ik kom iedere dag met knallende hoofdpijn thuis.
Nog 2 weken...

Pfoeh Cactus, ik vind het zo knap hoe je het gedaan hebt met Sjaak

En een voor Amsel, veel herkenbare dingen.

quote:

Op vrijdag 5 augustus 2016 11:58 schreef Stormqueen het volgende:

[..]

nee, zo bedoel ik het zeker niet Ik refereerde aan het feit dat het gewoon een heel heftige overweldigende periode is waarbij je vaak het idee kan hebben dat je het niet goed (genoeg) doet juist omdat je zo overstroomt met allerhande (hormonale) emoties. En dat ik door gesprekken met anderen wel zeker weet dat veel mensen deze periode als heel zwaar ervaren.

Ik heb getwijfeld of ik wil reageren. Maar doe het nu toch, want misschien kan het een eyeopener zijn voor anderen.

Bij mij oudste had ik dit ook heel erg. Overweldigend, onzekerheid, zwaar. In zo'n mate dat ik lang heb getwijfeld of we wel een tweede kindje wilden. Nu kan ik zeggen: die periode zat ik met name mezelf heel erg in de weg. Achteraf denk ik dat ik wel tegen een depressie aan hikte.

De kraamtijd en eerste maanden in het algemeen bij de tweede waren zó anders. Roze wolk, check! Baby groeide dit keer goed, bv liep direct lekker (dat was bij de oudste steeds getob). Korte nachten hadden we ook en een peuter die erg van slag was, maar toch drukte dat alles dit keer helemaal geen (donkere) stempel op deze periode. Terwijl het echt 10x drukker was dan bij de oudste.

Hiermee wil ik niet zeggen dat het abnormaal is om het ook zwaar te vinden bij een tweede (of derde) kindje. Iedereen beleeft het anders en als je baby het moeilijk heeft, is het ook weer totaal anders natuurlijk. Wat ik wel wil zeggen: het is zo zonde om door te modderen als je het gevoel hebt dat het niet klopt. Misschien had ik bij de oudste ook aan de bel moeten trekken. Door mijn tweede ervaring weet ik wat ik gemist heb, en dat het anders kan. Ik heb er veel door geleerd, maar het is toch jammer dat het zo'n worsteling was.

Sterkte Amsel

quote:

Op vrijdag 5 augustus 2016 21:17 schreef MevrouwCactus het volgende:
Ik kom iedere dag met knallende hoofdpijn thuis.
Nog 2 weken...

Je hoofd boven water houden kost erg veel energie. Ik hoop van harte dat er binnenkort ruimte en aandacht is voor jou. Niet in de laatste plaats vanuit jezelf...

Ik heb de laatste paar dagen in verschillende topics laten merken dat het hier niet denderend liep, en vond het zo lief hoe iedereen reageerde Wil daarom nu ook een soort van update geven.

Nog steeds geen roze wolk, en ik verwacht ook niet dat die nog komt, maar het gaat wel een stukje beter. Ik heb wat meer rust in m'n hoofd. Heb actie ondernomen om een aantal praktische zaken aan te pakken (naar de huisarts voor medicatie tegen reflux voor baby, stoppen met bv zodat ik niet geleefd word van voeding naar voeding) en dat helpt. Maar ik vind het wel heel jammer dat het niet "gewoon" soepel gaat, dat ik mezelf eraan moet herinneren dat ik ook moet genieten. Ik voel echt wat jaloezie ten opzichte van moeders die wel die roze wolk mogen ervaren. Ik krijg nu steeds uit m'n omgeving te horen dat ik de lat wat lager moet leggen, dat het allemaal niet perfect hoeft te zijn, maar ik voel wel die drang, want ik wil óók die fijne verlofperiode waarin alles op rolletjes loopt. Als mensen vragen hoe het gaat weet ik niet zo goed hoe ik moet antwoorden, en kraambezoek houd ik om die reden ook wat af. Ik weet niet goed wat ik moet met vragen als "Hoe gaat het nu??" en "Hoe was je bevalling??" waarop dan eigenlijk een vrolijk en luchtig antwoord wordt verwacht. Maargoed, er is meer rust in huis, meer rust in m'n hoofd, en nu moet ik er zelf alleen nog vrede mee hebben dat dit gewoon is zoals het bij ons gaat. We komen er wel.

Cactus, ik heb volgens mij al 100x gezegd hoeveel bewondering ik voor je heb, maar ik meen het echt. Wat zit ik dan te zeuren om niks als ik kijk naar alles waar jullie je doorheen hebben moeten slaan. Ik hoop dat er een periode aankomt waarin vrouw, Sjaak en jij weer helemaal tot rust kunnen komen, en dat het dan gewoon altijd goed blijft gaan

He wat lastig toch allemaal, Amsel. Ik kan het me allemaal goed voorstellen, vooral ook in de lat voor jezelf hoog leggen. Acceptatie van dat dingen zijn zoals ze zijn en dat het OK is, is super als je dat kunt, maar die knop heb je niet 'zomaar' om. Stoppen met de bv is ook een zware beslissing (ik las het in het bv-topic). Zorg goed voor jezelf. .

MevrouwCactus, heel veel sterkte nog!

Amsel

Tijd voor een update:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik ben zo blij met jullie, jullie zijn altijd zo lief en begripvol en hebben de beste tips en willen altijd helpen . Dit forum betekent nu echt zoveel meer voor me dan gewoon wat mensen die over hun kinderen schrijven. Bedankt allemaal voor jullie steun het afgelopen half jaar

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik denk dat het een hele goede keuze is, MwC! Ik vind het zeker niet raar klinken. Zeker nav wat je hebt geschreven de afgelopen maanden over jou en Sjaak. Jullie zijn geleefd, en nu is het tijd om zelf weer te gaan leven. Het is jullie allemaal zo gegund!

Dat vrouwlief maar snel weer op mag knappen en helemaal de oude worden ;*

voor jullie. De rust die nu komen gaat is jullie zo gegund, heel veel plezier samen met Sjaak en later weer met jullie drietjes.

MevrC ('middle of nowhere' is een fiks understatement )

quote:

Op donderdag 1 september 2016 19:35 schreef MevrouwCactus het volgende:
Tijd voor een update:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik ben zo blij met jullie, jullie zijn altijd zo lief en begripvol en hebben de beste tips en willen altijd helpen . Dit forum betekent nu echt zoveel meer voor me dan gewoon wat mensen die over hun kinderen schrijven. Bedankt allemaal voor jullie steun het afgelopen half jaar

Ik 'hoor' hier niet, maar heb stiekem af en toe meegelezen om te zien hoe het met jullie gaat. Wat fijn dat de hele bende aan behandelingen erop zit! Ik wens jullie heel veel liefde, rust en haar!

MevrC, lieve schat, ik heb alles op de achtergrond gevolgd maar nooit de 'guts' gehad om te reageren. Je doet het goed zoals je het doet meis! Haal dat 'het klink voor een buitenstaander misschien gek' maar gauw weg, want niemand, maar dan ook niemand hoeft te oordelen over wat jullie wel of niet willen doen. Al ga je een jaar op de maan zitten met Sjaak, dat is jullie beslissing en daarmee basta. Jullie hebben een hel van een tijd gehad en dat zal eerst een plaatsje moeten krijgen, op welke manier dan ook.
Heeeeeel veel succes met herstellen, zowel voor je vrouw als voor jou en Sjaakske

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik sluit me helemaal bij de andere dames aan, wat een mooie beslissing MwC En jullie relatie is zo door het gedoe bepaald geweest dat het me heel goed lijkt om over een paar weken echt vanuit rust en ruimte een doorstart te maken. Zoals ik jullie heb leren kennen zijn jullie een prachtig, sterk en liefdevol team, daar verandert een paar weken fysieke afstand niks aan

En NTS

Ik sluit me ook aan bij de andere dames. Goede beslissing cactus!
Alles wat jufM zegt.. dito dito dito. echt.
Zo'n prachtig gezin. Zo sterk. Vrouw draagt niet voor niets Comic shirts. Ze is gewoon een superheld.
Net als jij!
Even aansterken. Fysiek, mentaal en daarna weer heerlijk in elkaars armen vallen. Het is jullie gegund.

Ik moet ook even van me afschrijven. Heb net te horen gekregen dat het zoontje (7) van een goed bevriende kennis komt te overlijden binnen nu en een paar weken.
Ik ben er echt helemaal kapot van. Ouders willen niemand meer zien. Willen geen kaartjes. Geen aandacht. Alleen met elkaar zijn.
Ventje zat vorige week nog op mijn schoot. Ik was nog boos, omdat hij me bleef nat spuiten met zijn waterpistool (zo'n supersoaker he.. niet zo'n lullig waterstraaltje.. ) en nu heeft hij zo'n pijn dat hij soms flauw valt. niet meer wakker wordt. Tumor van 10 cm in zijn hoofd.
hoe kan dit nou.. ik blijf maar janken.
Ze hebben maar 1 zoontje. Deze prachtige jongen. We hebben een grote groep met hen dankzij onze kinderen. ik vind het zo heftig. zo confronterend. wil hen niet verliezen, maar kan me zo goed voorstellen dat zij ons nu (even) niet meer willen zien. bah.