Ben nu al zo'n twee jaar aan het kwakkelen met m'n gezondheid. In het begin gewoon moe. Beetje kortademig, snel verkouden. Kleine, normale dingen die iedereen wel eens heeft. Na dertig jaar gestopt met roken. Moest er een keer van komen. Ik was al gestopt met op regelmatige basis drinken.
Toch leek het me niet meer adem te verschaffen. Vreemd genoeg ging het juist minder.
Na een tijdje toch eens naar de huisarts. Bloed laten prikken. Bloedwaarden waren hier en daar niet 100%, Cholesterol kon ook beter. Vitamine B en D waren te laag. Dat krijg je nu eenmaal als zolderkamer-autist die nooit buitenkomt. Verder torste ik te veel kilo's mee.
Geprobeerd gezonder en regelmatiger te eten, minder koffie te drinken en ook eens naar de Albert Heijn te lopen, een kilometer verderop, i.p.v. gemakzuchtig naar de HEMA aan de overkant. Diëtiste toegewezen. Moest trouwens ook een normaler dag-en nachtritme aan gaan nemen (Je ziet me vrijwel nooit meer 's avonds laat of 's nachts posten). Het bleef toch allemaal achteruit gaan. Tot ik me plots op de grond bevond er een ziekenwagen met sirene voor m'n neus stond. En ik op de positie zat waar ik vlak er voor op de grond lag. In elkaar gezakt terwijl ik stond te pinnen. Gelukkig stond de broer van een goede kennis achter me, waar ik net mee stond te praten.
Eenmaal in het Jeroen Bosch ziekenhuis maar weer eens bloed geprikt, net zoals in de ambulance. Ook het hartritme gecontroleerd, dat dus gevaarlijk te hoog was. Het was een déja vu omdat ik vier jaar geleden op dezelfde wijze in de ziekenwagen was beland. Toen was het leuker, kennis uit Tiel hielp me toen. Hebben we nog samen een biertje gedronken uit het bierinfuus. Lag ik weer aan de draden in m'n arm. Kreeg zo'n blauw hesje aan. Ik denk door Karl Lagerveld ontworpen. De knopen zaten namelijk aan de achterkant. Hij zal wel van de blauwe knoop zijn. Ik kon m'n drijfnatte T-shirtje niet meer aantrekken, dus met de trein terug naar Bommel in het blauwe hesje. In Den Bosch denken ze dan dat je van carnaval houdt.
Stond ik buiten het ziekenhuis aan de verkeerde kant van de weg op de bus te wachten.
Volgens mij moest de chauffeur wel lachen. Zulke dingen herinner ik me nog vaag. Het is me een raadsel hoe ik thuis ben gekomen met de trein. Weet wel dat ik niet wist hoe je een kaartje moest "kopen." Vroeger werd je vriendelijk geholpen door een kassa-juffrouw.
Afijn, heel verhaal nog maar dan wordt het echt te lang. Ziekenhuis opname volgde. Moest er wel zelf achteraan gaan. Werd op advies van velen TIEL. Met Den Bosch had ik al slechte ervaringen. Slangen in m'n reet en maag. Zum scheissen beschissen zum kotzen betrübt
Kleine, niet verontrustende dingetjes gevonden. Lever zou zich herstellen en kleine maagzweer geen blijvend letsel gemaakt
Zat bij een internist waarbij het helemaal niet klikte. Een Iraneze vluchteling die me niet begreep. 'Heb ik weer.' Hierna volgde nog twee interne onderzoeken. Het ging allemaal iets beter. Langzaam vooruit. Maar de laatste tijd is het weer kut met peren. Je zou zeggen, dan krijg je gezond fruit binnen. Zit nu al anderhalve maand op een weer nieuwe afspraak met een nieuwe internist te wachten. Laatste tijd lig ik meer in bed dan dat ik op ben. M'n aantal posts zakt iedere dag weer. Vanmiddag ook weer in bed gelegen. Me nog nooit zo beroerd gevoeld dan de laatste paar dagen. Te beroerd om naar de huisarts te gaan. Begin me nu echt zorgen te maken. Maandag is mijn eigen huisarts er weer. Vroeger wel eens belletje getrokken. Ga ik nu maar eens extra hard doen.
Bedankt voor de aandacht. Nu FF pissen.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !