MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
Dit nummer was natuurlijk een verwacht hoogtepunt door de verwijzing naar Sheffield, maar dit had ik niet verwacht! Iedereen viel Alex echt in de armen en allemaal zo veel mogelijk selfies proberen te maken met hem. Was sowieso een hele rare venue eigenlijk: zitplekken overal maar iedereen stond eigenlijk al wel vanaf het begin, hierdoor stond de eerste rij echt absurd dichtbij en was het podium ook nog laag waardoor er genoeg interactiemomenten waren.quote:Op maandag 4 april 2016 01:39 schreef Aisumasen het volgende:
@ 3:30
En wij maar denken dat we na de 'AM'-tour alle showelementen denkbaar wel gehad hadden!
Setlistspoiler
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Hoogtepunten: Sweet Dreams (Gewoon voor de derde keer instant kippenvel en duidelijk ook een publieksfavoriet), In My Room die echt heerlijk rockend werd gebracht en het algehele geluid: was denk ik de eerste keer dat de strijkers echt goed hard stonden en je ze overal duidelijk kon horen. Hopelijk zal dat donderdag in Paradiso ook zo zijn!
Verslag zal waarschijnlijk wel op Aisu-manier ooit een keer komen
Pfffff dat interview! Met plaatsvervangende schaamte gekeken.quote:
Ze hadden een van de betere interviews, de recensie - “kakt [..] al snel in met een paar matige Alex Turner-ballads” - werd echter helaas in 2 alinea's opgetikt door iemand die het doet vermoeden dat hij slechts eenmaal vluchtig naar een gewatermerkt streampje heeft mogen luisteren, maar hiermee herpakt OOR zich dankzij FaceCulture toch weer:
Het lijkt alsof Turner bij filmpje één naar 4 minuten bij zichzelf denkt 'ok, wakker worden, ik ga opletten, ik ga er wat van maken' of iets in die trant.quote:Op maandag 4 april 2016 20:34 schreef sander26 het volgende:
[..]
Pfffff dat interview! Met plaatsvervangende schaamte gekeken.
edit: ..en ouderwets in een band -shirt...hij hééft ze nog wel
edit II: nope, ik kon ze geen van tweeen uitkijken
[ Bericht 15% gewijzigd door NiceTry op 04-04-2016 21:22:30 ]
Had iets veel meer samenhangend getypt, maar soms lijkt het wel alsof ik hoefjes als handen heb en nu moet ik opnieuw typen, maar daar heb ik te weinig geduld voor. Misschien komen jullie hier goed weg:
Voor het eerst kunnen we zelf oordelen over hoe een interview verliep en wat de invloed van welke partij was. Dit is een mooi voorbeeld van hoe een interview volledig kán ontsporen door de vraagstelling, waarop het onderwerp de concentratie verliest en beide partijen in gebreke zijn. Voorbeeld: ergens in de eerste video heeft de interviewer een mooi aanknopingspunt over wanneer de eerste songs zijn ontstaan, en of dat wel of niet ten tijde van ‘AM’ en de tweede plaat van Miles Kane was. Heel mooi, maar hij vraagt nog net niet om locatie, exact tijdstip en gedragen kledingstuk op het moment van het schrijven van de brug van de opener. Er ontstaat natuurlijk een beetje een pietluttige sfeer en ze willen het afdoen als grapje. Maar aan het eind van de rit weten we wel dat de eerste schrijfsessie voor dit album die in New York eind januari 2014 was, toen Miles Kane zich daarna aansloot met Arctic Monkeys op tournee, en dat de riff voor ‘Aviation’ op Nieuwjaarsdag 2014 is geschreven. Dit soort dingen zijn voor ons heel tof om te weten, maar het zou een artikel niet halen natuurlijk, en of het belangrijk genoeg is om op door te gaan in die 20-30 minuten die je met een artiest hebt is een tweede. Wat ze er zelf altijd van maken, “zo’n 2 jaar geleden”, is dan relevant genoeg.
1:40-2:10 in eerste video is classic natuurlijk, en somt het ook wel een beetje op. Domme vraag, sarcastisch antwoord, interviewer die weggeeft dat hij zich moet herpakken en de gezamenlijke lachsalvo bijna als ijsbreker. Zo zijn er nog wel een paar momenten. Ik denk niet dat je dat anders kunt aanpakken. Het sarcasme als antwoord had niet gehoeven, maar dan was een ijskoud “nee” ook weer niet gepast geweest. Beide partijen wisten hier waar ze aan toe waren, haha.
Of dan de vraag aan een wereldreiziger van 30, geboren en getogen in Liverpool nog geen 2 uur daar vandaan, of hij wel eens in Sheffield is geweest… Daarna kun je het ze ook niet kwalijk nemen dat ze antwoorden met een grapje over zo’n persoonlijke vraag die daarop volgt. Maar die “do you bum”-catchphrase wat elk interview terugkomt, mijn hemel, haha. Maar nogmaals, de interviewer kan het goed hebben.
En ook heerlijk hoe Alex z’n eigen graf graaft door wederom sarcastisch te reageren als hij zegt dat hij natúúrlijk z’n teksten zou willen uitleggen en… de interviewer het daarna ook doet, en het eh… weer… eh… *stilte van 10 seconden* eh… 2006 lijkt. En Miles die ‘em niet even helpt. Daarna Miles die antwoord moet geven op de vraag aan Alex welke teksten van Miles het meeste indruk hebben gemaakt op hem 
... (“En het antwoord zal je verbazen!”)
Behalve dat is de houding natuurlijk wel iets anders. Miles Kane is hetzelfde als altijd: soms net een schooljongen, echter vaak zeer gul in het investeren in een goed gesprek. Het is geen orakel van ingevingen en inspirerende statements, maar neemt zichzelf niet te serieus, is vriendelijk, oprecht en weet er met een lach en een knipoog iets moois van te maken. Turner scheelde daarin altijd al van moment tot moment, dat is echt niet iets van de afgelopen maanden, zelfs niet iets van de afgelopen jaren. Voor elk BBC Breakfast-interview was er in diezelfde week een The Guardian-interview. (YouTube, september 2013). Wat wél anders is, is dat Turner’s stemming ditmaal is beïnvloed door drugs, wat voorheen toch vaak beperkt bleef dat de spotlight.
Maar laten we dat ook niet overdrijven: als je helemaal naar de klote bent, kun je niet 10 jaar lang song na song na song op tafel brengen en 100 goede shows per jaar geven, alle druk ligt op hem. Tot dusver heb ik louter goede verhalen gehoord over de live-shows en de interviews van de afgelopen weken zijn heel leuk. Ik denk de enige periode dat Turner echt even helemaal klaar leek te zijn met zijn beroep en dat het duidelijk te zien was, was in mid-2014.
En tóch, zelfs hier, als hij weer even geprikkeld is, zegt hij hele interessante dingen. Soms veert hij inderdaad even op en benoemt hij zeer specifiek een aantal punten, alsof hij iets recht te zetten heeft. Over ‘The Dream Synopsis’ bijvoorbeeld. Video 2, minuut of 4. Wederom omdat de interviewer - terecht, dat is zijn taak! - maar blijft doorvragen, beginnen ze hem een beetje te plagen. Maar daar kan de interviewer heel goed tegen, hij lijkt het te begrijpen, herpakt zich goed, en de sfeer die daardoor ontstaat komt het alleen maar ten goede. De artiesten beseffen dat de journalist daadwerkelijk goed heeft geluisterd, een eigen idee heeft, en geven hem tot besluit aan het eind toch wel wat voer. En ook op andere momenten zegt Turner genoeg zinnige dingen over bijvoorbeeld het songwritingsproces, waar de andere interviews maar niet toe kwamen. Het gedeelte over hoe de songs voor AM soms ontstaan uit een baslijn of een drumritme van de band. Dat heb ik hem nog nooit eerder horen zeggen, op over ‘R U Mine?’ na.
Goed, dan, om ons helemaal te verwarren, een meer recent interview:
Open, sympathiek en grappig. Het is helemaal goud, maar de laatste minuut is helemaal mooi. Het blijft zeldzaam dat Turner deze kant toont, maar het doodvermoeiende “Arctic Monkeys US festival interview”-masker lijkt voor even afgevallen. En dan ook nog eens de tijd nemen voor fans deze tour. (Nah, dat is altijd hit and miss geweest.)
Dat Alcaline-interview van ergens hierboven is zoals ik zei weer erg Frans gemonteerd en worden we niet veel wijzer van. Die is iets langer dan een week geleden opgenomen, en daar is de Beatles-vergelijking - de Fransen en hun Engelse obsessies... - zelfspot grappig.
Voor het eerst kunnen we zelf oordelen over hoe een interview verliep en wat de invloed van welke partij was. Dit is een mooi voorbeeld van hoe een interview volledig kán ontsporen door de vraagstelling, waarop het onderwerp de concentratie verliest en beide partijen in gebreke zijn. Voorbeeld: ergens in de eerste video heeft de interviewer een mooi aanknopingspunt over wanneer de eerste songs zijn ontstaan, en of dat wel of niet ten tijde van ‘AM’ en de tweede plaat van Miles Kane was. Heel mooi, maar hij vraagt nog net niet om locatie, exact tijdstip en gedragen kledingstuk op het moment van het schrijven van de brug van de opener. Er ontstaat natuurlijk een beetje een pietluttige sfeer en ze willen het afdoen als grapje. Maar aan het eind van de rit weten we wel dat de eerste schrijfsessie voor dit album die in New York eind januari 2014 was, toen Miles Kane zich daarna aansloot met Arctic Monkeys op tournee, en dat de riff voor ‘Aviation’ op Nieuwjaarsdag 2014 is geschreven. Dit soort dingen zijn voor ons heel tof om te weten, maar het zou een artikel niet halen natuurlijk, en of het belangrijk genoeg is om op door te gaan in die 20-30 minuten die je met een artiest hebt is een tweede. Wat ze er zelf altijd van maken, “zo’n 2 jaar geleden”, is dan relevant genoeg.
1:40-2:10 in eerste video is classic natuurlijk, en somt het ook wel een beetje op. Domme vraag, sarcastisch antwoord, interviewer die weggeeft dat hij zich moet herpakken en de gezamenlijke lachsalvo bijna als ijsbreker. Zo zijn er nog wel een paar momenten. Ik denk niet dat je dat anders kunt aanpakken. Het sarcasme als antwoord had niet gehoeven, maar dan was een ijskoud “nee” ook weer niet gepast geweest. Beide partijen wisten hier waar ze aan toe waren, haha.
Of dan de vraag aan een wereldreiziger van 30, geboren en getogen in Liverpool nog geen 2 uur daar vandaan, of hij wel eens in Sheffield is geweest… Daarna kun je het ze ook niet kwalijk nemen dat ze antwoorden met een grapje over zo’n persoonlijke vraag die daarop volgt. Maar die “do you bum”-catchphrase wat elk interview terugkomt, mijn hemel, haha. Maar nogmaals, de interviewer kan het goed hebben.
En ook heerlijk hoe Alex z’n eigen graf graaft door wederom sarcastisch te reageren als hij zegt dat hij natúúrlijk z’n teksten zou willen uitleggen en… de interviewer het daarna ook doet, en het eh… weer… eh… *stilte van 10 seconden* eh… 2006 lijkt. En Miles die ‘em niet even helpt
. Daarna Miles die antwoord moet geven op de vraag aan Alex welke teksten van Miles het meeste indruk hebben gemaakt op hem ... (“En het antwoord zal je verbazen!”)Behalve dat is de houding natuurlijk wel iets anders. Miles Kane is hetzelfde als altijd: soms net een schooljongen, echter vaak zeer gul in het investeren in een goed gesprek. Het is geen orakel van ingevingen en inspirerende statements, maar neemt zichzelf niet te serieus, is vriendelijk, oprecht en weet er met een lach en een knipoog iets moois van te maken. Turner scheelde daarin altijd al van moment tot moment, dat is echt niet iets van de afgelopen maanden, zelfs niet iets van de afgelopen jaren. Voor elk BBC Breakfast-interview was er in diezelfde week een The Guardian-interview. (YouTube, september 2013). Wat wél anders is, is dat Turner’s stemming ditmaal is beïnvloed door drugs, wat voorheen toch vaak beperkt bleef dat de spotlight.
Maar laten we dat ook niet overdrijven: als je helemaal naar de klote bent, kun je niet 10 jaar lang song na song na song op tafel brengen en 100 goede shows per jaar geven, alle druk ligt op hem. Tot dusver heb ik louter goede verhalen gehoord over de live-shows en de interviews van de afgelopen weken zijn heel leuk. Ik denk de enige periode dat Turner echt even helemaal klaar leek te zijn met zijn beroep en dat het duidelijk te zien was, was in mid-2014.
En tóch, zelfs hier, als hij weer even geprikkeld is, zegt hij hele interessante dingen. Soms veert hij inderdaad even op en benoemt hij zeer specifiek een aantal punten, alsof hij iets recht te zetten heeft. Over ‘The Dream Synopsis’ bijvoorbeeld. Video 2, minuut of 4. Wederom omdat de interviewer - terecht, dat is zijn taak! - maar blijft doorvragen, beginnen ze hem een beetje te plagen. Maar daar kan de interviewer heel goed tegen, hij lijkt het te begrijpen, herpakt zich goed, en de sfeer die daardoor ontstaat komt het alleen maar ten goede. De artiesten beseffen dat de journalist daadwerkelijk goed heeft geluisterd, een eigen idee heeft, en geven hem tot besluit aan het eind toch wel wat voer. En ook op andere momenten zegt Turner genoeg zinnige dingen over bijvoorbeeld het songwritingsproces, waar de andere interviews maar niet toe kwamen. Het gedeelte over hoe de songs voor AM soms ontstaan uit een baslijn of een drumritme van de band. Dat heb ik hem nog nooit eerder horen zeggen, op over ‘R U Mine?’ na.
Goed, dan, om ons helemaal te verwarren, een meer recent interview:
Open, sympathiek en grappig. Het is helemaal goud, maar de laatste minuut is helemaal mooi. Het blijft zeldzaam dat Turner deze kant toont, maar het doodvermoeiende “Arctic Monkeys US festival interview”-masker lijkt voor even afgevallen. En dan ook nog eens de tijd nemen voor fans deze tour. (Nah, dat is altijd hit and miss geweest.)
Dat Alcaline-interview van ergens hierboven is zoals ik zei weer erg Frans gemonteerd en worden we niet veel wijzer van. Die is iets langer dan een week geleden opgenomen, en daar is de Beatles-vergelijking - de Fransen en hun Engelse obsessies... - zelfspot grappig.
quote:
[..]
Dit nummer was natuurlijk een verwacht hoogtepunt door de verwijzing naar Sheffield, maar dit had ik niet verwacht! Iedereen viel Alex echt in de armen en allemaal zo veel mogelijk selfies proberen te maken met hem. Was sowieso een hele rare venue eigenlijk: zitplekken overal maar iedereen stond eigenlijk al wel vanaf het begin, hierdoor stond de eerste rij echt absurd dichtbij en was het podium ook nog laag waardoor er genoeg interactiemomenten waren.
SetlistspoilerHaha, laten we er op hopenSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Hoogtepunten: Sweet Dreams (Gewoon voor de derde keer instant kippenvel en duidelijk ook een publieksfavoriet), In My Room die echt heerlijk rockend werd gebracht en het algehele geluid: was denk ik de eerste keer dat de strijkers echt goed hard stonden en je ze overal duidelijk kon horen. Hopelijk zal dat donderdag in Paradiso ook zo zijn!
Verslag zal waarschijnlijk wel op Aisu-manier ooit een keer komen. Dit is een classic filmpje van Turner in het publiek: https://www.instagram.com/p/BDyT4nNJaru/
Leek me sowieso een heel bijzondere show in Sheffield, zeker met alle aanwezigen, van hun ouders tot aan de oude vrienden. Check dit: een fotoserie door... Andy Nicholson! http://twogoldteeth.com/post/142241743438 + http://twogoldteeth.com/post/142241791653
James Ford zat trouwens op een ereplek in Hackney vrijdagavond.
Misschien ben ik een onwijze slowpoke maar ik zag net dat het album van the Little Flames op Spotify online staat, iedereen daar al mee bekend?
Assassin stabs you in your back.
Thanks voor de uitgebreide reactie!
Er komt inderdaad ook wel wat informatie naar boven borrelen, maar de manier waarop de interviewer maar blijft door hameren op wanneer het album gemaakt is, vond ik tenenkrommend.
Misschien heb ik er dan toch iets anders naar gekeken en geluisterd. Dat hele 'Ja, het was geloof ik op 24 januari. O nee, toch niet. De riff ontstond op Nieuwjaarsdag', klonk in mijn oren als sarcasme. Gewoon maar iets randoms roepen om er vanaf te zijn. Maar wat weet ik ervan!
Ik vind het wel bewonderenswaardig dat de interviewer écht z'n best doet en ze (ondanks de grapjes) in het gareel weet te houden. Dat kan niet iedereen, maar sommige vragen waren wel tenenkrommend.
Dat Yahoo interview vond ik behoorlijk grappig, maar over het algemeen is het deze ronde écht kommer en kwel. Behalve wanneer ze in eigen land zijn, lijkt het. Het interview dat ze gisteren deden met Steve Lamacq vond ik héél goed. Waarom kan het daar dan wel? Of bij Zane Lowe? Komt dat omdat deze interviewers uitstekend bekend zijn met hun werk en daarom precies de juiste vragen weten te stellen? Is het omdat Alex en Miles meer respect hebben voor deze personen? Waarschijnlijk is het een combinatie van.
Hier het interview met Steve Lamacq op BBC6: http://www.bbc.co.uk/programmes/p03q0kc6
Er komt inderdaad ook wel wat informatie naar boven borrelen, maar de manier waarop de interviewer maar blijft door hameren op wanneer het album gemaakt is, vond ik tenenkrommend.
Misschien heb ik er dan toch iets anders naar gekeken en geluisterd. Dat hele 'Ja, het was geloof ik op 24 januari. O nee, toch niet. De riff ontstond op Nieuwjaarsdag', klonk in mijn oren als sarcasme. Gewoon maar iets randoms roepen om er vanaf te zijn. Maar wat weet ik ervan!
Ik vind het wel bewonderenswaardig dat de interviewer écht z'n best doet en ze (ondanks de grapjes) in het gareel weet te houden. Dat kan niet iedereen, maar sommige vragen waren wel tenenkrommend.
Dat Yahoo interview vond ik behoorlijk grappig, maar over het algemeen is het deze ronde écht kommer en kwel. Behalve wanneer ze in eigen land zijn, lijkt het. Het interview dat ze gisteren deden met Steve Lamacq vond ik héél goed. Waarom kan het daar dan wel? Of bij Zane Lowe? Komt dat omdat deze interviewers uitstekend bekend zijn met hun werk en daarom precies de juiste vragen weten te stellen? Is het omdat Alex en Miles meer respect hebben voor deze personen? Waarschijnlijk is het een combinatie van.
Hier het interview met Steve Lamacq op BBC6: http://www.bbc.co.uk/programmes/p03q0kc6
Good find!quote:
Misschien ben ik een onwijze slowpoke maar ik zag net dat het album van the Little Flames op Spotify online staat, iedereen daar al mee bekend?
slechte review. Dit is een opsomming waarom het niet op het oude album lijkt en daarom niet goed is.quote:
Nou jongens, Oor is niet zo enthousiast:
http://www.oor.nl/#!/albu(...)me_to_expect-1/album
Een dag niet geleefd, is een dag niet gelachen
Is het uiteindelijk nog gelukt met de naam van het ticket te wijzigen eigenlijk? Ben wel benieuwd hoe het is afgelopen!quote:
[..]
Dat had ik ook op internet gelezen dat het zou kunnen. Maar we hebben contact gehad met beiden maar nog niet voor elkaar gekregen. Terwijl we best bereid zijn te betalen.
By hook or by crook, I'll be last in this book.
Iemand nog ziek, zwak, misselijk die eventueel een kaartje kwijt moet voor donderdag? 
26 oktober - 2 november Frankrijk | 3 feb - 6 feb Hong Kong/6 feb - 26 feb Vietnam
Kaarten staan toch op naam?quote:
Iemand nog ziek, zwak, misselijk die eventueel een kaartje kwijt moet voor donderdag?
Edit: Of was dat een ander concert?
[ Bericht 10% gewijzigd door #ANONIEM op 05-04-2016 15:10:00 ]
36 extra kaarten te koop, NU!
26 oktober - 2 november Frankrijk | 3 feb - 6 feb Hong Kong/6 feb - 26 feb Vietnam
quote:
Iemand nog ziek, zwak, misselijk die eventueel een kaartje kwijt moet voor donderdag?
Hup kopen!quote:
Wat dacht je dat ik aan het doen was?quote:
Nu kan manlief mee
26 oktober - 2 november Frankrijk | 3 feb - 6 feb Hong Kong/6 feb - 26 feb Vietnam
Uhuh, dat viel te verwachtenquote:
Ik had toevallig Facebook aanstaan en zag een popup van "Last Shadow Puppets @ Paradiso" opkomen en had al een sterk vermoeden wat daarin zou staan en yup
26 oktober - 2 november Frankrijk | 3 feb - 6 feb Hong Kong/6 feb - 26 feb Vietnam
Ik heb een naam op een ticket kunnen veranderen, mailtje sturen naar Ticketmaster!
Album is na enige scepsis best wel goed gevallen. Merk dat akkoorden naspelen op de gitaar soms goed werkt om een nummer te 'snappen'. Toppers: Dracula Teeth, She Does The Woods, EYCTE. Enige skipnummer is The Dream Synopsis, wanneer krijgen we weer een afsluiter a la A Certain Romance of 505?
Potverredikkeme wat heb ik zin in donderdag. Lekker geen livefilmpjes of setlists bekeken om de spanning er in te houden
Album is na enige scepsis best wel goed gevallen. Merk dat akkoorden naspelen op de gitaar soms goed werkt om een nummer te 'snappen'. Toppers: Dracula Teeth, She Does The Woods, EYCTE. Enige skipnummer is The Dream Synopsis, wanneer krijgen we weer een afsluiter a la A Certain Romance of 505?
Potverredikkeme wat heb ik zin in donderdag. Lekker geen livefilmpjes of setlists bekeken om de spanning er in te houden
quote:Op dinsdag 5 april 2016 15:37 schreef Aisumasen het volgende:
"Om productionele redenen..." Zeker de memo omtrent het uitgedunde 'orkest' niet meegekregen
Het is allemaal niet meer bij te benen. Voordat de achterstand zo groot is dat ik met dingen uit februari aankom, hier is 'Bad Habits' van Album De La Semaine: https://www.facebook.com/(...)9852/?type=2&theater
En interview op 4:49. Heb me effe niet zo aangesteld en gewoon maar geluisterd, maar ik hoop dat de andere songs live beter klinken? Shit, nu klink ik net zo als die mensen die oordelen aan de hand van een paar tekst-snippets, hahaha. Iig, die kouwe Franse TV-studio is nooit een behoorlijke graadmeter voor live-muziek geweest, maar dit heeft helemaal niets van de impact van de studio-track, en de Turner-vocaal is belabberd. Zal wel goed komen.
En interview op 4:49. Heb me effe niet zo aangesteld en gewoon maar geluisterd, maar ik hoop dat de andere songs live beter klinken? Shit, nu klink ik net zo als die mensen die oordelen aan de hand van een paar tekst-snippets, hahaha. Iig, die kouwe Franse TV-studio is nooit een behoorlijke graadmeter voor live-muziek geweest, maar dit heeft helemaal niets van de impact van de studio-track, en de Turner-vocaal is belabberd. Zal wel goed komen.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |