quote:
Die heb je nauwelijks nodig, want ik kan me eigenlijk geen land bedenken waar het prettiger reizen is. Vooruit, een paar dingen.
Edit: (Ik was van plan een alinea of twee te typen
Nou ja)
Snel geld wisselen, niet bij een bank (gedoe en identificatie), niet bij gasten op straat (de enige plek waar ik het gevoel had dat ik op mijn geld moest letten) maar bij money changing kantoortjes. Er staat een zooi van die bellende gasten voor die allerlei valuta opdreunen, daar herken je ze aan. Gewoon naar binnen lopen, euro's geven, niet generen om het na te tellen en klaar is jpel.
Als je aankomt, heb je dus nog niks. Neem wat euro munten mee (1 euro en 50 cent), daarmee vallen kleine zaken bij aankomst prima te regelen want ze hebben er wat graag euro's.
En verdiep je even in het rial/toman verhaal. Het is verwarrender dan je denkt. Prijzen op biljetten zijn in rial, prijzen op kaarten etc zijn meestal in toman (=10 rial), en in spraak gebruiken ze de eenheid xx (duizend) toman. Dus een biljet van 100.000 rial staat als 10.000 op een menukaart en men noemt het tien. Even op letten, al zijn de Iraniërs zodanig oprecht dat ze als je je een factor tien verrekent, ze je erop wijzen in plaats van de boel de te lichten dus dat komt wel goed. Overigens is het grappen maken om de totale dysfunctionaliteit van het geld daar, je komt er wel achter wat ik bedoel, een goede manier om de mensen te irriteren. Voor ons is het een stapel waardeloos papier en het land is spotgoedkoop, maar de mensen zijn recentelijk economisch hard genaaid dus er dient wel respectvol met dat papier om te worden gegaan. Leer even de cijfers van het Farsi script van tevoren. Is niet moeilijk, evenals de uitspraak en helpt nogal bij prijzen.
Nog iets bij aankomst: ga (indien nog mogelijk) gewoon op visa on arrival. Die krijg je zo en ze helpen je keurig met het aanvragen. Ik had vooraf een e-visa aangevraagd, dat werd 6 uur (!) voor vertrek geweigerd. Ik ben toch op het vliegtuig gestapt en het ging gewoon goed, maar ik heb de hele weg met een dichtgeknepen anus gezeten van de spanning. Bespaar je die ellende, VoA is geen enkel probleem.
Dan als je daar bent: tenzij je zin hebt om te klooien met taxichauffeurs (zelfs in Iran betreft het hier hufters), installeer Snapp op je telefoon. Ik ben persoonlijk geen fan van telefoongebruik op reis, maar in Iran is het érg handig. Bussen werkt ook wel, maar is wat geklooi met bestemmingen die alleen in Perzisch schrift zijn. Is wel te doen, vergt wel wat oefening. Ik heb meermaals de verkeerde gepakt.
Gelukkig wil iedereen je helpen.
Over die telefoon, ik weet niet hoe je reist? Ik ben gaan backpacken en een SIM kaart is dan verdomde handig. In Iran zijn er niet (gelukkig) echt bureautjes die organiseren dat je ergens heen kunt, dat doen mensen zelf, vanuit huis. Wil je dus wat van buiten de steden zien (en dit niet op eigen houtje doen), dan kom je meestal uit bij een local die toevallig als hobby heeft om met een 4x4 door de woestijn te jagen. Stuk leuker moet ik zeggen, maar dan is een Iraans telefoonnummer wel handig. Bij tentjes op straat kan dat vaak zonder paspoort kopie. Whatsapp werkt, is wel aan te raden om thuis alvast een VPN te installeren. Dat mag officieël niet, maar ik heb geen enkele Iraniër gesproken die geen VPN gebruikte en dat scheelt een hoop gedoe met geblokkeerde sites.
Contact met Iraniërs is het beste van Iran. Ik had er op de eerste dag meteen een paar bevriend, en die hebben ervoor gezorgd dat ik echt een prachtige reis had. Iedereen kan je wel helpen met wat je wilt.
Van de andere kant, je zult ook erg veel hebben dat Iraniërs een praatje met je aanknopen. Vaak willen ze hun Engels toefenen, vaak zijn ze ook oprecht geïnteresseerd in waar je vandaan komt. In de meeste landen leidt zo'n conversatie uiteindelijk tot de een of andere toer die niet te missen is of een winkel die je toch echt even moet bezoeken, in Iran is dat zelden het geval. Gebeurt wel natuurlijk, niet zomaar overal intrappen. Maar die gezonde achterdocht die je misschien van andere landen hebt mag in Iran wel een stuk minder. Dan maak je meteen veel meer mee.
Als je ook de kans krijgt om bij een Iraanse familie te komen eten, ik ben twee keer uitgenodigd in een week, doe dat. Dan ga je écht Iran zien. En vergeet dan niet om wat lekkers mee te nemen. Ik neem altijd stroopwafels mee. Beetje cliche, maar dat waardeert men altijd.
Dan krijg je ook altijd wel met wat tarof gedoe te maken. Ze zijn zich er echt wel van bewust dat westerlingen dat niet snappen. Gewoon beleefd zijn, mensen voor laten gaan, etc. Dat wordt gewaardeerd. Als iets je gratis wordt aangeboden altijd aandringen om te betalen. Je kunt ze vragen niet te taroffen. Dan lachen ze even om je sociale onhandigheid en zeggen ze vervolgens gewoon eerlijk wat ze willen
Nou ja, eh, gewoon gaan. Wat een land