ik ben huilend aan het memorylanen geslagen.
Over 2 minuten wordt mijn kleine baby een grote baby.. een dreumes.
Alweer 12 maanden borstvoeding.. 12 maanden mama.. Ik! een MOEDER!
Waar is de tijd gebleven ?
Het eerste lachje, de kakjepakjes, het eerste flesje, het hoofd omhoog houden, de eerste hapjes, die nooit ophoudende onzekerheid.. het lijkt allemaal ZO lang geleden.
Ik heb 5.5 maand thuis van haar kunnen genieten.. ben toen weer gaan werken.
Tijdperk van dagelijks kolven en me verschrikkelijk rot voelen, omdat ik haar zo vreselijk miste tijdens mijn werk. Haar niet uit handen kon geven.
En nu.. nu eet ze mee met de pot. slaapt ze sinds een week of 3 op haar eigen slaapkamer (tot de nachtvoeding en daarna nog bij ons) en gaat ze met plezier naar haar oma en het kdv.
Ze kan kruipen als een pro, vist overal kattenbrokjes vandaan en begint met los te lopen, maar zit toch het liefst bij haar moeder. Legt haar hoofdje zo lief tegen me aan wanneer we elkaar weer zien na een dag werken/kdv. Mijn lieve Ro.
Mijn allerliefste kleine meisje..
Maat 80. Over de 10 kilo. 8 tandjes en een kiesje onderweg.
Gezond. Altijd vrolijk. Zo innemend en vooral zo lief.
Mijn kleine ro'tje.
na mn slaap; foto reeks