Mensen die geen interesse tonen in anderen.

Gisteren na werk nog even een biertje gedronken met een vriend (al van oudsher) die ik maar eens in de paar weken spreek.

Valt me sowieso wel vaak op aan mensen, dat ze eigenlijk maar weinig interesse tonen in elkanders persoonlijkheid / persoonlijke leven. Dit is nog wel één van mijn meest empathische vrienden, maar dan nog..

We hadden elkaar een week of 10 niet gesproken. In die tijd is mijn broertje behandeld met een chemokuur, ben ik zelf afgestudeerd en ben ik begonnen met een nieuwe stage. 100 % zeker dat hij dit weet, want zijn moeder houdt de dorpsroddels op een kladblok bij en hij wist wel te vertellen dat zijn moeder mijn opa vier dagen geleden met zijn rollator had zien lopen Daar begint hij dan wel weer over, maar als het even inhoudelijk dreigt te worden, begint hij allemaal kut verhalen te vertellen.

Enfin, ik ben er niet op uit om hele zware gesprekken te gaan voeren of om de aandacht te trekken met meelijwekkende verhalen, maar kom op hee, als je elkaar al 20 jaar kent, kun je toch wel eens wat interesse in elkaar tonen?

Was net begonnen te vertellen over wat leuke anekdotes over mijn stage, begint hij dwars door mijn verhaal heen over een neef van hem die uit was gegaan in Eindhoven, en die dacht dat hij een lekker wijf had geregeld, maar dit bleek een hoer te zijn. Die hoer had hij mee naar huis genomen, omdat de vriendin van die neef op vakantie was in Amerika, dus toen had hij die hoer geneukt en haar 100 Euro gegeven.

Ben over het algemeen best in voor dat soort verhalen, maar best gaar toch dat mensen niet willen horen hoe het met iemands studie gaat, persoonlijke leven, wat iemand allemaal heeft gedaan de afgelopen tijd, of iemands stage tof is, hoe het gaat met solliciteren: Nee alleen maar verhalen over neven die hoeren neuken willen vertellen. Lekker gesprek is dat

quote:

Op vrijdag 11 maart 2016 00:10 schreef Geerd het volgende:
Dat verhaal van die hoer is het beste uit de hele op

Dat zal best, maar daarvoor hoef je natuurlijk niet ergens helemaal in de stad af te spreken.

Dat is leuk voor een zaterdagavond als je toch al aangeschoten bent, niet als je uit werk nog even ergens in de stad gaat bijpraten 'omdat je elkaar al zo lang niet hebt gesproken' (Zijn woorden).

Als dit bijpraten is eet ik mijn schoen op

quote:

Op vrijdag 11 maart 2016 00:13 schreef Dingflofbips het volgende:
Je bent wel een beetje gevoelig he

Ik ben gewoon normaal, en snap niet waarom het voor veel andere mensen zo moeilijk is om gewoon even normaal te doen.

Wie de fuck bedenkt nou dat het wel een goed idee is om over geneukte hoeren van zijn neef te gaan praten, terwijl iemands broertje van 13 recentelijk is gediagnostiseerd met een ernstige ziekte bijvoorbeeld?

Ik ben helemaal niet dat ik daar langer dan een minuut over zou willen praten, maar als je elkaar al 20 jaar kent en elkaar 10 weken niet hebt gezien, kun je er toch op zijn minst wel even naar vragen

quote:

Op vrijdag 11 maart 2016 00:21 schreef Dingflofbips het volgende:

[..]

er gaat geen belletje rinkelen als niemand in jouw ogen 'normaal' kan doen?

nee