Vertrouw jij hulpverleners?

quote:

Op zaterdag 5 maart 2016 19:54 schreef ToT het volgende:

[..]

In zulke gevallen heb je meestal met een stagiair te maken. Uiteraard hoeft het praten met een stagiair niet per definitie te zeggen dat je slechte hulp krijgt, maar ik merk toch wel erg veel verschil tussen een stagiair en iemand met veel ervaring.

Maar ook buiten dit alles kunnen hulpverleners soms erg dwingend over komen, of juist op cruciale momenten totaal achteloos. Ja, het zijn ook maar mensen, maar als je vertrouwen herhaaldelijk keihard geschaad is, is het moeilijk de draad weer op te pakken.
Ik ben blij dat ik, ondanks mijn vreselijk negatieve gevoelens er over en erg lage verwachtingen ervan, toch heb besloten weer een poging te wagen. En dat was eindelijk echt jackpot!


Edit; oh je had het net over onervaren jonge hulpverleners die net afgestudeerd waren. Beetje zelfde idee als met stagiaires. Ja die moeten het natuurlijk ook nog leren, maar ik heb er onvoldoende aan.

Nou bij ggz een psycholoog die na een verslaving tegen mij zegt, "er is niets leuk aan alcohol" die is wereldvreemd en doet wat mij betreft gelijk een afstand creeeren. En als je dan zegt "ja maar" en hij zegt "ja maar is nee want" snap je het winnen van vertrouwen niet.
Toen heb ik na een uur gezegd bedankt voor je tijd, ik ga een nieuwe vragen.

Ps. Toen was ik al tijd nuchter en zat vol in mijn herstel. Dus een harde hand had ik niet nodig, meer een begripvolle steun.

quote:

Op zaterdag 5 maart 2016 20:12 schreef Droopie het volgende:

[..]

Nou bij ggz een psycholoog die na een verslaving tegen mij zegt, "er is niets leuk aan alcohol" die is wereldvreemd en doet wat mij betreft gelijk een afstand creeeren. En als je dan zegt "ja maar" en hij zegt "ja maar is nee want" snap je het winnen van vertrouwen niet.
Toen heb ik na een uur gezegd bedankt voor je tijd, ik ga een nieuwe vragen.

Ps. Toen was ik al tijd nuchter en zat vol in mijn herstel. Dus een harde hand had ik niet nodig, meer een begripvolle steun.

Ahhh ja herkenbaar, dat ze extreem stellig kunnen zijn zonder jouw kant van het verhaal te willen horen. (Op ander terrein wel.)

En met een harde hand gooi ik het echt van me af. Een keer probeerde een therapiegroep me massaal op een bepaalde gedachte te krijgen, en de therapeute liet hen maar hard hakken (en deed af en toe ook een duit in het zakje). "Ik zou je wel DOOR ELKAAR willen schudden!", "Je LUISTERT niet!"
Ja ehhhh misschien is er wel meer aan de hand, waardoor hun goedbedoelde "suggestie" niet bij mij gaat lukken? Maar nee; vooral massaal op me in blijven hakken. Exact op het moment dat ik wilde schreeuwen dat ze allemaal hun bek moesten houden, greep de therapeut eindelijk in.
Dat was voor mij echter wel het keerpunt van hoe serieus ik dat specifieke therapie-onderdeel nam.

Een paar jaar later ben ik met begeleidende steun en adequate hulp WEL er uit gekomen.

Leuke is dat je na bepaalde tijd en meerdere behandelaars, sessies patronen herkent en dat is wel leerzaam.
Bij de 3e keer 'mindfullness' in verschillende therapie (waar ik niets mee kan) maakte ik de opmerking, maar wat als je je gedachten nou niet bent, want ze komen en ze gaan.

Nou dat werd resoluut afgewezen en de andere werd weer rustig toegepraat naar het uitgangspunt (het dichter bij jezelf komen).

In Mei klaar met alles en wil ik eigenlijk wel opleiding voor counselor gaan doen.

Dat stellige bij psychologen vind ik ook typerend. Ik heb therapie gevolgd tegen borderline-problemathiek. De gedachte achter die therapie is dat borderliners veel sneller dan andere mensen gestressed raken en daarbij het vermogen tot mentaliseren verliezen en dan voornamelijk reageren vanuit hun emoties. Op zich kon ik daar wel iets in zien. Maar elke keer wanneer ik het niet eens was of gewoon niet mee kon gaan met de gedachte van de behandelaars, werd er in eerste instantie gedacht dat ik dus niet mentaliseerde. Hierdoor voelde ik me niet echt serieus genomen; dat gevoel sprak ik meerdere malen uit en dan werd er helemaal in mijn verleden gegraven waar dat gevoel van komt, hoe het komt dat ik zo snel achterdochtig ben en dat het ook de relatie met andere mensen in de weg staat.

Verder heb ik vaak meegemaakt dat psychologen eerst een diagnose stellen / oordeel over je vellen en vervolgens heel stellig daaraan vasthouden. Er lijkt weinig flexibiliteit in hun 'studie' naar jou als patient te zitten.

Ik moet wel zeggen dat therapie me veel positieve dingen heeft opgeleverd die ik niet had kunnen bereiken als ik niet in therapie was gegaan. Maar er kleven dus ook veel nadelen aan.

Over dat stellige gesproken. Ik vermoed al zo'n 10 jaar dat ik mogelijk ADD of trekken daarvan heb, omdat ik er veel in herken. En ik heb er echt wel dieper over nagedacht en me erin verdiept dan "ik kan me weleens niet concentreren, dus ik heb ADD". Maar als ik die vermoedens uitsprak naar de behandelaar, werd er gewoon niet eens op gereageerd. Alsof ik gewoon achterlijk ben.

Dus ik heb het maar zo gelaten, totdat ik nu weer met mezelf vastloop en vooral tegen praktische problemen aanloop. Ik overlegde dat met mijn huisarts: hij neemt me serieus, schrijft een verwijsbrief naar PsyQ om het op dat gebied wat meer uit te zoeken. Maar toen ik werd opgebeld door PsyQ kreeg ik ook weer zo'n zuur wijf met het empathisch vermogen van een geroosterde pinda aan de lijn. Nou, afwachten maar dit.

quote:

Op zaterdag 5 maart 2016 04:35 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Is dat jouw eigen ervaring geweest?

Nee, dat gaf ik al aan. Ik ben een soort mantelzorger geworden voor een jongere met een rugzakje (braakwoord) en ik ben een aantal keer mee geweest - omdat hij absoluut niet meer wilde- naar oa Jeugdzorg. En iedere keer zei ik tegen hem dat het wel goed zou komen, want ze beloofden van alles. Ik werd soms zelfs een beetje boos als hij zijn kop liet hangen, maar nu weet ik beter helaas. Ze doen ècht niks, de instanties en daar loopt hij al vanaf zijn 10e mee rond. Ik kan zoveel voorbeelden noemen maar dan ga ik teveel op de situatie in en dat doe ik niet.

Hij is te neergeslagen al van jongs af aan en dat vind ik zeer triest. Als ik dan lees dat het aan "de klik" ligt dan gaan bij mij de haren overeind zeker als dat vanuit de (jonge) hulpvrager moet komen.

quote:

Op zondag 6 maart 2016 02:35 schreef Impressme het volgende:

[..]

Nee, dat gaf ik al aan. Ik ben een soort mantelzorger geworden voor een jongere met een rugzakje (braakwoord) en ik ben een aantal keer mee geweest - omdat hij absoluut niet meer wilde- naar oa Jeugdzorg. En iedere keer zei ik tegen hem dat het wel goed zou komen, want ze beloofden van alles. Ik werd soms zelfs een beetje boos als hij zijn kop liet hangen, maar nu weet ik beter helaas. Ze doen ècht niks, de instanties en daar loopt hij al vanaf zijn 10e mee rond. Ik kan zoveel voorbeelden noemen maar dan ga ik teveel op de situatie in en dat doe ik niet.

Hij is te neergeslagen al van jongs af aan en dat vind ik zeer triest. Als ik dan lees dat het aan "de klik" ligt dan gaan bij mij de haren overeind zeker als dat vanuit de (jonge) hulpvrager moet komen.

Helaas herken ik dat ook weer. Ik ken een meisje met een drugsverslaafde moeder. Zodoende kwam zij op zeer jonge leeftijd in aanraking met bureau Jeugdzorg, maar het heeft haar weinig goeds opgeleverd. Ze deden zeer weinig voor haar en de moeder manipuleerde de boel zodanig dat het meisje vaak de schuld kreeg van de situatie. Als puber ontspoorde ze en kwam ze bij tig instellingen terecht zonder daar hulp en steun te krijgen.

Ik ben een werker in de ggz , altijd leuk om te horen hoe slecht we het wel niet doen . :p

quote:

Op zondag 6 maart 2016 10:11 schreef N.icka het volgende:
Ik ben een werker in de ggz , altijd leuk om te horen hoe slecht we het wel niet doen . :p

Open een topic waar je vraagt om goede ervaringen
Die zijn er ook zat hoor.

Denk ook dat hulpverleners ook wel te vertrouwen zijn en vaak goede intentie hebben, alleen het blijft mensenwerk en zij kunnen ook fouten maken of niet alles weten.

Verhalen zoals Keith Bakker komen hopelijk niet zo vaak voor.

quote:

Op zondag 6 maart 2016 10:48 schreef Droopie het volgende:

[..]

Open een topic waar je vraagt om goede ervaringen
Die zijn er ook zat hoor.

Denk ook dat hulpverleners ook wel te vertrouwen zijn en vaak goede intentie hebben, alleen het blijft mensenwerk en zij kunnen ook fouten maken of niet alles weten.

Verhalen zoals Keith Bakker komen hopelijk niet zo vaak voor.

Het heeft helaas niet alleen altijd te maken met fouten maken of niet alles weten; sommigen zijn echt nalatig, ongeïnteresseerd, extreem dominant als je heel kwetsbaar bent enz.

Uiteraard zullen ze ook niet altijd 100% mee moeten gaan in wat een cliënt zegt en soms moet er zelfs wat tegengas gegeven worden, maar sommigen zijn gewoon echt niet geschikt voor hun werk. Ook snap ik wel dat het moeilijk is per cliënt meteen in te zien hoe je diegene het best kunt bereiken en bij kunt sturen, maar als hulpverlener woest worden of je afspraken niet nakomen of de cliënt lopen afzeiken terwijl die echt z'n best doet is niet bepaald constructief.

quote:

Op zondag 6 maart 2016 10:11 schreef N.icka het volgende:
Ik ben een werker in de ggz , altijd leuk om te horen hoe slecht we het wel niet doen . :p

Ik heb net ook gezegd dat ik op het laatst wel meerdere ben tegengekomen die wel erg professioneel waren, of waar ik in ieder geval mee op één lijn zat / concreet iets aan had. Mijn leven is ongelooflijk positief veranderd toen ik de juiste hulp had gevonden.
Overigens KÁN met een beetje kwade wil (als je die even over het hoofd zou zien) deze opmerking erg hautain over komen. Zo van: "Cliënten weten niet waar ze het over hebben; ze DENKEN misschien dat we het slecht doen, maar we weten HEUS wel wat goed voor hen is."
Dit omdat je het zo algemeen maakt en jezelf bij de groep betrekt waar het over gaat, terwijl er geklaagd wordt over negatieve ervaringen met hulpverleners waar men hier mee in aanraking gekomen is. Ik heb zo gauw niemand horen zeggen dat letterlijk ALLE hulpverleners slecht zijn.

quote:

Op zondag 6 maart 2016 10:11 schreef N.icka het volgende:
Ik ben een werker in de ggz , altijd leuk om te horen hoe slecht we het wel niet doen . :p

Misschien levert dat een keer bij de GGZ stof tot nadenken op, aangezien zoveel mensen slechte ervaringen hebben.

Psychiatrische patienten zijn zeker niet allemaal achterlijk en begrijpen echt wel dat hulpverleners ook mensen zijn die niet alwetend zijn en er zijn er ook die begrijpen dat een hulpverlener alleen handvaten kan aanreiken en dat de patienten zelf moeten werken aan hun herstel.

Maar er heerst naar mijn idee teveel arrogantie in die wereld. Waarschijnlijk heel onbewust en ik twijfel er niet aan dat de meesten hun patienten ook zo serieus mogelijk willen nemen. Maar ik denk dat de meeste psychologen echter toch teveel denken en handelen volgens hun psychologische kennis en daarmee een te nauwe blik hebben om te zien wat iemand echt nodig heeft.

Wat ikzelf erg jammer vind, is dat ze vaak weinig kennis hebben waar iemand geholpen zou kunnen zijn wanneer hun eigen behandeling niet geschikt blijkt te zijn.

quote:

Op zondag 6 maart 2016 10:11 schreef N.icka het volgende:
Ik ben een werker in de ggz , altijd leuk om te horen hoe slecht we het wel niet doen . :p

Het ligt volgens mij niet aan de medewerkers maar aan het systeem waaraan zij onderhevig zijn. Zoals ik al eerder aangaf, slaagt dit systeem er heel goed in om (DSM) labeltjes te plakken op mensen, maar daarna wordt het in de regel lastiger. Voor persoonlijke aanpak en "achter de labeltjes kijken" is te weinig tijd.

GGZ instellingen zijn dankzij de marktwerking en bezuinigingen in de zorg een strakke "productielijn" geworden. Patiënt X meld zich aan, krijgt diagnose Y, volgt behandelprotocol Z en is geacht na 15-20 gestandaardiseerde behandelingen weer een productief lid van de maatschappij te zijn. Ik denk dat GGZ veel te veel "mensenwerk" is om zo geprotocolleerd te worden.