Aansluiting

Ik heb het gevoel dat ik op de automatische piloot leef. Ik leef mijn eigen leven. met de nadruk op éigen. Studie afronden gaat nu weer goed door afspraken en deadlines, maar het andere probleem in mijn leven blijft: nergens bijhoren, aansluiting missen. Als mens wil je toch ergens bijhoren of het gevoel hebben dat je geaccepteerd wordt, er niet alleen voor staat. Helaas is dit wel zo, mensen spreken mij niet vanzelf aan en ik hen ook niet.

Ik heb geen vrienden, en alle hobby's/activiteiten die ik heb zijn op zich solistisch te doen of komen mensen niet zo zeer om te socialiseren. Momenteel rond ik mijn studie af en ben veel in de bieb en stilteruimtes te vinden. Onbewust kom ik dagelijks veel dezelfde mensen tegen, maar enkel op basis van elkaar zien. Ze zijn een soort van houvast of denkbeeldige vrienden merk ik. Maar wat ik ook zie is dat ze allemaal hun eigen vrienden,studiegenootjes, hobby's e.d. hebben waardoor ik er letterlijk en figuurlijk alleen voor sta. Ik heb ook geen lessen meer dus kan moeilijk random in de pauze ergens aansluiten of 'zomaar' een les bijwonen. Sowieso is de rest van mijn klas al klaar met de studie.

Ook wil ik graag een relatie, maar ja dat kan je niet afdwingen. Datingsite/apps ben ik al talloze maanden aan kwijt zonder resultaat, maar toch iedere keer blijven proberen en hopen. Ik kan erg verdrietig worden als er om mij heen weer iemand aan het daten is, of zelfs met meerdere mensen datet.

Aan de ene kant heb ik mijn leven zo ingericht dat ik naast de verplichte zaken, doe waar ik zin in heb. Daar zie ik veel mensen, maar sociaal contact blijft uit omdat het niet echt geschikte locaties zijn. Als ik 's avonds terug naar huis keer heb ik toch vaak een brok in mijn keel van: en ik ga weer in mijn uppie naar huis en niemand die daar op mij wacht, heel zielig i know, maar langzamerhand ben ik het alleen zijn een beetje zat.

Natuurlijk heb ik ook pogingen gemaakt contact te maken, maar die worden niet altijd positief beantwoord. Of dat ik meer een opvulling ben, maar als ik wat voorstel om wat te gaan doen kunnen ze ineens allemaal niet.

Ik weet niet waar ik heen wil met dit topic, maar mijn leven voelt gewoon heel erg alsof ik er niet bijhoor. Iedereen leeft zijn of haar eigen leven en ik kom nergens in die levens voor, behalve als decor zeg maar. Alsof je in een trein zit waarin iedereen weet wat de eindbestemming is, alleen ik heb geen idee waar de trein eindigt.

Deze gevoelens en ervaringen heb ik eigenlijk al mijn hele leven gehad, maar nu ik ouder wordt, worden ze sterker, ook omdat iedereen gewoon doorgaat met leven en ik maar blijf hangen in het alleen zijn en ik allang had verwacht een relatie e.d. te hebben. Voor je het weet ben ik 30 en dan gaat het hard.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 15:19 schreef appelvla het volgende:
Datingapps/sites zou ik wel blijven gebruiken als je het moeilijk vindt om met mensen in contact te komen. Er hoeft maar net 1 juiste tussen te zitten. Daarnaast zijn op de bekende plekken (bv sportschool etc) genoeg aanknopingen om nieuwe mensen te ontmoeten.

Eens gedacht aan het verwisselen van omgeving? Nieuwe stad, nieuwe mensen...

Bij mij op de sportschool komen vooral stelletjes en fitness is vrij individualistisch. Je hebt wel groepslessen en cursussen maar daar moet je redelijk vaardig voor zijn of iig een grote drempel over.

Die apps kosten gewoon érg veel tijd, ook al zwak ik het af na een paar minuten per dag. Maar als er dan eenmaal een gesprek op gang komt ben je zo twee weken verder en als er dan geen date o.i.d. komt is het weer weggooide tijd, want de intentie van zo'n app is daten en niet in de friendzone geduwd te worden naar mijn idee.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 15:23 schreef Mandéra het volgende:
Goed dat je in ieder geval nu actief bezig bent met het afronden van je studie.

Dat wel ja, maar het 'alleen zijn' gevoel wordt gewoon alleen maar sterker. Het voelt echt als zo'n afsluitingsperiode maar behalve mijn papiertje kijk ik niet echt vrolijk terug op de afgelopen jaren. De meeste mensen sluiten hun studententijd af met een opgebouwde vriendengroep (die dan half uit elkaar valt na de uitreiking) of een relatie. Niet dat ik zo'n huisje boompje beestje ben, maar al die fases waar ik doorheen ga kan ik enkel en alleen met mezelf delen.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 15:20 schreef Copycat het volgende:
En Deezer, ik denk dat het ook voor jou hoog tijd wordt eens met je huisarts te praten over je isolement en hoe je jezelf, met hulp, daaruit kunt trekken. Alleen lukt het je duidelijk niet.

Ik moet nog 6 weken Roa slikken, wat als je gevoelig bent voor depressie of neerwaartse gedachten (wat ik wel heb, ook door de acne), de gevoelens versterkt. Maar voordat het goed uit je lichaam is praten we over begin juni.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 15:23 schreef Koral het volgende:
_{Mensen met het aspergersyndroom hebben vaak het gevoel dat ze niet echt thuishoren op deze wereld.}

Bron: http://www.relatietherapie-brabant.nl/asperger-relaties

Kortom; zoek hulp bij een professional. Dat gevoel van er niet bij horen veranderd niet met het verkrijgen van een relatie.

En ook: ''Ze worden vaak mysterieus, attent, betrouwbaar, rustig, goed geïnformeerd en intelligent gevonden'' Oftewel mijn 'nice guy definitie'.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 15:36 schreef Koral het volgende:
Deezer,

Hoe denk je in een relatie met jouw directheid en gesteldheid op je eigen vrijheid iemand gelukkig te kunnen maken? Je mist de vaardigheden voor het maken van contact en dus ook het onderhouden van een relatie!

En alle aandacht die je hier gegeven wordt herken je ook niet met een gevoel dat je ergens bij hoort. Dus als je al wel een beetje vaardigheden zou opdoen (of iemand met minder genoegen zal nemen) dan herken je de behoeftes van een ander in een relatie nog steeds niet!

Ik zie een relatie als een vriendschap en intimiteit in één. Puur intimiteit (ONS) is voor mij niet weggelegd, iig niet via die apps merk ik. Bovendien moet je daar ook wel een beetje sociaal voor zijn, iig mensen het gevoel geven dat je vertrouwen bent en ze op hun gemak kan stellen.

Ik heb nooit gezegd dat een relatie voor mij makkelijk is, maar als ik nooit de kans krijg om het te proberen zal ik het nooit weten. Het is ook iets waar je geen grip op hebt: niet ik heb zin in boerenkool vanavond, nou dan koop ik een zak boerenkool in de supermarkt. Een relatie kan je niet kopen in de winkel met geld, maar heb je gevoelens voor nodig.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 15:40 schreef Metalfrost het volgende:

[..]

Nou bedankt hè, ik word volgende week 30 en ik kan me aardig vinden in je OP.

Als ik andere topics mag geloven zijn er dan weer genoeg vrouwen met rammelende eierstokken en stukgelopen relaties en eisenlijstjes die genoegen nemen met minder, maar dat lijkt me ook niet zo'n fijn vooruitzicht Maar na je afstuderen is wel een periode dat je er achterkomt waar en met wie je staat in het leven, alleen bij mij is dat al heel lang zo.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 15:43 schreef Koral het volgende:

[..]

Dit ging over hoe je de gevoelens van een ander gaat herkennen en vervullen. En het ontgaan dat je wel ergens bij hoort gezien alle aandacht die je hier ontvangt.

En het feit dat je hier al tig topics hebt geopend over het feit dat het je niet lukt om contact te maken, en dus ook de vaardigheden mist om een relatie te onderhouden.

Werk aan de winkel jongen!
Bij voorkeur met mensen die begrijpen wat de handicaps van asperger kunnen inhouden. Dat zijn er hier denk ik niet veel

Ze raden mij een EMDR-therapie aan, alleen moet ik dat zelf ophoesten en gezien ik van voraf resultaat houdt weet ik niet of een slimme zet is.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 15:49 schreef Koral het volgende:

[..]

Dat heeft toch te maken met traumatische ervaringen?

Ja, maar het gevoel er niet bijhoren of gepest door je uiterlijk vroeger kan dat onbewust misschien zo zijn. Als ik in de spiegel kijk weet ik dat ik niet lelijk ben, maar het wil niet doordringen deze informatie te gebruiken (dus zelfverzekerd over te komen) tijdens het daten of gewoon contact.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 15:50 schreef Elvi het volgende:
Hoezo moet je EMDR zelf ophoesten? Dat valt toch onder GGZ?
Er zijn wel goede resultaten mee behaald, tenminste van de mensen die deze therapie hebben gehad (ervaringsdeskundigen dus) hoor ik veel goeds. Ik zou het gewoon proberen als ik jou was. Wat heb je te verliezen? Alleen geld dan toch? Naja dat kan je toch niet meenemen je graf in dus go for it.

Het kan via de GGZ ja, maar het valt onder je eigen risico en die is van mij heel hoog. Dus de eerste 885 euro kan ik zelf ophoesten. Nou zal het wel niet zoveel kosten schat ik in, maar een keer of vier (dus tussen de 200-350) ben je wel kwijt.