Ben ik transgender? MtF

Ik heb ook heel lang gedacht dat ik eigenlijk een meisje ben. Misschien ben ik dat ook wel, maar ik heb mij er bij neergelegd en heb er vrede mee om een androgyne jongen te zijn die make-up draagt, vrouwengeurtjes op doet, zich vrouwelijk kleed en over het algemeen van veel 'vrouwendingen' houd.

De reden dat ik me er bij neergelegd heb is de realisatie dat ik toch geen vrouw kan worden. Hoeveel ik mezelf ook zou laten verbouwen, uiteindelijk ben ik dan toch maar een man met een gemutileerde penis. Die gedachte beangstigt me en ook onder het mes gaan vind ik zeer onprettig.

Nu geniet ik er van als ik mensen achter me hoor smoezelen van "Is dat nou een jongen of een meisje?" Dat geeft zon kick, dan is gelijk mijn dag goed Bovendien worden ladyboys veelal geaccepteerd in de goth scene waar in ik mij begeef.

Als ik jouw verhaal zo hoor denk ik dat jij in hetzelfde schuitje zit. Mijn advies; hou het nog ff voor jezelf - met het oog op pesten - maar ga wel voor jezelf op zoek naar verhalen van lotgenoten en praat eventueel met ze. Je zit nu in een ontwikkelingsfase, de puberteit. Er is een grote kans dat dit wat je nu voelt later weg-ebt. Is het gevoel over een paar jaar nog steeds aanwezig is, dan kun je gaan nadenken wat je wil gaan doen.

quote:

Op zondag 17 januari 2016 12:54 schreef Zolder het volgende:

[..]

Geen en, dat was de boodschap.

Oh. Lekker belangrijk.

quote:

Op maandag 18 januari 2016 17:57 schreef lampjespizza het volgende:
Ik denk dat ik maar moet proberen om een beetje te experimenteren. Maar hoe kan ik nou onopvallend make up kopen???

Waarom zou je dat onopvallend willen doen? Ze denken waarschijnlijk dat het voor je vriendin is.

quote:

Op maandag 18 januari 2016 17:57 schreef lampjespizza het volgende:
Ik denk dat ik maar moet proberen om een beetje te experimenteren. Maar hoe kan ik nou onopvallend make up kopen???

Gewoon doen, ma boy!

Op jouw leeftijd ging ik daar ook mee experimenteren. Werdt ik mee gepest en had ik in het begin erg moeilijk mee. Maar gaandeweg bouwde ik zelfvertrouwen op en nu lach ik me een kriek als mensen achter me lopen te smoezelen, zo van; Is dat nou een jongen of een meisje? Ik krijg ook wel eens positieve reacties. Ook leuk

Laat je de pis niet lauw maken jongen, jij doet jij en ik doe ik. Als mensen dat niet kunnen hebben kunnen ze opsodemieteren Jezelf durven zijn dwingt ook veel respect af bij mensen.

http://www.transvisie.nl

Je zou hier 's op zoek kunnen gaan voor de hulp die je nodig hebt.

Wees er niet te veel mee bezig, misschien waait het over, misschien maak je gewoon weinig testosteron, probeer eens te gewichtheffen en meer cholesterol rijk voedsel te eten. Sterkte

quote:

Op maandag 18 januari 2016 17:57 schreef lampjespizza het volgende:
Ik denk dat ik maar moet proberen om een beetje te experimenteren. Maar hoe kan ik nou onopvallend make up kopen???

Onopvallend? In de zin van dat je ouders het niet merken? Je kan het via internet bestellen. En dan een webwinkel uitzoeken die het ook bezorgd naar een ophaalpunt zodat je het daar zelf kan ophalen i.p.v. dat het thuis op de mat valt terwijl je ouders thuis zijn

Gewoon lekker experimenteren. Je komt er vanzelf achter of je een vrouw bent of niet.

Zegt de man in vrouwenlichaam. Maar geen haar op mn hoofd die er aan denkt om in transitie te gaan.

quote:

Op maandag 18 januari 2016 17:57 schreef lampjespizza het volgende:
Ik denk dat ik maar moet proberen om een beetje te experimenteren. Maar hoe kan ik nou onopvallend make up kopen???

Je kan bij de Action of andere budget-winkel goedkope make-up kopen; niemand die zich afvraagt waarvoor je het wil gebruiken. Als ze er wat van denken, denken ze dat je het voor je moeder of vriendin koopt.

Al van kinds af aan wist ik dat ik 'anders' was. Alleen wist niet wat het dan was, terwijl ik al wel dingen als meisjes kleding en ballet interessant te vinden. Het woord 'meisje' alleen al vond ik al zo veel leuker dan 'jongen'. Toch kwam het nog niet bij me binnen wat er dan scheelde. Rond m'n 13e a 14e kreeg ik zelfde twijfels als ts, bijna identiek, maar al wel die haat naar het geslachtsdeel wat me in iedergeval geen meisje maakte. Ik werd ook nieuwsgierig en ben gaan experimenteren;

De dinsdagen was ik wat eerder uit school, mobiele telefoons waren nog een unicum en met ouders dus de afspraak of 17:30 thuis, of eerder bellen (telefooncel whatever) dat ik later thuis kwam. Dus ik stapte op de fiets (of nam de trein, vrij naief) en fietste naar plaatsen toe waar ze mij niet konden kennen. Damesmode winkeltjes liep ii met zenuwen binnen en ging glunderend naar buiten = De meeste vrouwen/meiden die in deze winkels zoals H&MM, Didi of Etam werken, werken erg graag mee met je, vinden het erg bijzonder ook en verwennen je onderhand. Niemand die je daar kent, dus schaamte is ook niet nodig. Het werden een soort try-outs in het oefenen van mijn coming-out en heb allerlei kleding en makeup dingen uitgeprobeerd, maar makeup interesseerd mij niet zo en voelde mij toch weer te ongemakkelijk in rok en jurk.

Maar die druk die pizzalampje voelt wat betreft leeftijd en pubertijd, kan ik heel goed begrijpen en juist rustig aan doen kan later resulteren in spijt. Been there, done that

quote:

Op dinsdag 19 januari 2016 18:53 schreef broccoli. het volgende:
Gewoon lekker experimenteren. Je komt er vanzelf achter of je een vrouw bent of niet.

Zegt de man in vrouwenlichaam. Maar geen haar op mn hoofd die er aan denkt om in transitie te gaan.

Dit.

Gewoon eruit zien hoe jij eruit wil zien. Trek je niets aan van anderen die daar dan een negatieve mening over hebben.

quote:

Op dinsdag 17 mei 2016 20:54 schreef lampjespizza het volgende:
Ik heb hier nu al bijna 3 maanden niets meer gezegd, want het gevoel ebte eigenlijk een beetje weg. Ik was ook wel best druk met school bezig dus ik dacht er niet zoveel meer aan. Maar de laatste tijd kreeg ik het gevoel steeds weer meer. En om de één of andere reden kreeg ik mezelf net niet over de streep om iets van makeup ofzo te kopen. Ik word al zenuwachtig genoeg als al bij de kassa van de supermarkt sta. Maar afgelopen zondag had ik makeup besteld online en dat zou ik dan vanmiddag afhalen bij zo'n ophaalpunt. Dat had ik gedaan en ik kon het pakketje nog net in mijn schooltas doen dus het zou niet opvallen als ik binnen in mijn huis zou lopen. Ik had mascara, eyeliner, lippotlood, wenkbrauwpotlood en natuurlijk reinigingsdoekjes gekocht. En ik merk al meteen dat makeup echt best lastig is. Ik heb er niet veel mee gedaan, want ik was niet alleen thuis vandaag dus vond ik toch wel riskant maar heb wel ff snel mascara opgedaan en mn lippen gedaan. Het voelde opzicht wel leuk denk ik. Het voelde niet heel raar ofzo. Weet niet echt hoe ik het moet omschrijven. Maar ik zal het zeker nog vaker doen want ik denk dat ik dit wel leuk ga vinden. Dus ja ff een update, weet niet echt wat de volgende stap is eigenlijk maar ik ga eerst veel proberen.

Heb het topic verder niet gelezen, maar weten je ouders er niets van dan? Kan je het niet met hun bespreken? Wel goed dat je toch wat hebt besteld. Hoe vond je het er uit zien? Paste het bij je qua kleur enzo?

Als je make-up koopt is het overigens wel raadzaam om in de winkel/drogist vast wat te proberen als dat kan. Dan zie je gelijk of het bij je huid past. Kan soms heel anders uitvallen in een bepaalde lichtval.

Heb je goede make-up remover?

Ik heb er ook over getwijfeld. Ik had kort haar en vond het zo gaaf als mensen niet herkenden dat ik een meisje was en me zagen als jongen.

Ik ben verder ook gewoon geen meisje-meisje, hou meer van jongensdingen. Ik heb besloten dat ik het geen van beide ben.

Ik weet niet of het al genoemd is maar je kan ook "genderfluid" zijn. Dit betekend dat je je op het ene moment mannelijker of vrouwelijker voelt dan op het andere moment. Een vriend(in) van me is dit en kleed zich de ene dag vrouwelijk en de andere dag mannelijk. Je kan er heel veel over vinden iig!
Succes nog.

Je komt nog wel twijfelachtig over in je bewoordingen. Het lijkt allemaal nog alle kanten op te kunnen gaan. Ik denk dat je huidige aanpak wel werkt. De ene keer denk je er niet aan, de andere keer wel ... een beetje wisselend. Ik zou geen overhaaste beslissingen nemen. Maar mocht je over een tijd het gevoel hebben dat het niet weg gaat, dan zou ik er toch voor kiezen om eens een gespecialiseerd gesprek te voeren. Kan mij namelijk wel voorstellen dat de twijfels ook vervelend zijn voor iemand in de puberteit. Dan is een beetje duidelijkheid wel weer prettig.

quote:

Op maandag 23 mei 2016 22:58 schreef lampjespizza het volgende:

[..]

Ja, hier had ik al van gehoord. Ik twijfel ook wel of ik dat ook niet gewoon ben. Ik ga er zeker meer over zoeken op internet.

En anders, je bent nog jong. Doe gewoon waar je je goed bij voelt. Kleed je zoals je wilt. Je hoeft geen 'labeltje' te plakken, even though ik wel snap dat het soms fijn is om te weten wie of wat je bent.
Of je nu 5, 10, 18, 35 of 76 bent als je het zeker weet wie je bent, zolang je daarvoor toch ook maar gelukkig bent en hebt gedaan waar je je goed bij voelt is het toch goed?

Aangeleerd gedrag omdat je tussen de vrouwen bent opgegroeid maakt je nog niet gelijk een transgender.