Ik zit nu al jaren op het spoor en heb door de loop van tijd al veel meegemaakt.
leuke dingen zoals achter konijnen aan rennen, leuke contacten opgedaan met goede gesprekken.
Helaas is er ook wel eens rottigheid of iets raars.
Vandaag liep ik door de trein toen ik een melding kreeg dat groep aangeschoten arbeiders (ze droegen werkjassen) die in Utrecht waren ingestapt zich wat luidruchtig gedroegen en andere reizigers hadden daar last van.
nu sta ik in doorlopend contact met de meldkamer van de spoorwegpolitie en besloot ik samen met een een collega even te gaan kijken.
Er was inderdaad een groep van een man of vijf.
Twee waren duidelijk erg aangeschoten, twee wat minder en de vijfde, een enorme kerel met rode baard die gebrekkig Nederlands kon (schijnbaar Russisch) was nog nuchter en probeerde de rest in het gareel te houden.
De grootste moeite hadden ze met de twee die erg dronken waren.
één er van had een stapeltje tijdschriften onder gekotst van iemand die tegenover hem zat en de ander zat aan een paar blikjes bier wat bij ons in ieder geval verboden is.
Verder waren ze wat luidruchtig maar schijnbaar niet agressief of kwaadaardig.
Toen ik op de jassen het woord ''betoncentrale'' zag staan ging er een lampje bij me branden en zei ik ''Werkman?''
één van de half-dronken mannen keek op, een wat langere brede vent met een zwartharige tapijtnek met een ietwat scheve bek.
''Wat zei je?''
Ik moest lachen en stelde mezelf voor ''Ik ben het! Geerd! van Fok!''
Toen moest ie even kijken en daarna barsten we uit in lachen.
Ik tegen mijn collega en de meldkamer dat het oké was en dat er geen sprake was van een bedreigende situatie.
Er ontstond een gezellig gesprek en ze vertelden ons dat ze waren stappen na de laatste werkdag in Utrecht en dat ze nu op weg waren naar Tiel.
Toen ik daarop wat wilde zeggen werd ik onderbroken door een melding betreffende iets in een andere wagon
Met de garantie van Papa grizzly, (Dat bleek de Rus te zijn) dat ie de boel in het gareel zou houden liet ik ze verder alleen en alles verliep verder rustig.
Dat wil zeggen tot er bij een tussenstop een groep van ongeveer vijf hockeyvrouwen instapte en in dezelfde wagon ging zitten als de ploeg van Werkman.
Deze jongedames van begin twintig in kortgerokte sporttenue trokken gelijk de aandacht van de heren en het geflirt en rumoer begon vrijwel gelijk.
ik en mijn collega kregen daar melding van en spoeden ons naar de desbetreffende wagon.
Daar aangekomen ws er een geschreeuw en gekrijs van jawelste en kreeg ik van één van de dames te horen dat aanvankelijk alles gezellig en leuk verliep totdat één van de maties van Werkman gevraagd had of ie even de mobiel van desbetreffende dame mocht lenen om even naar huis te bellen, de hele ploeg had namelijk hun mobiel thuis gelaten.
De maat van Werkman, zo bleek tony de ploegchef die zo zat was als een kanon had zich met de mobiel uit de voeten gemaakt en opgesloten op de wc.
Ik, Werkman en Papa Grizzly begaven ons naar dat toilet en begonnen op de deur te bonzen en te roepen.
Een paar minuten later kwam de ploegchef van Werkman zo zat als een tor lachend de plee af en gaf de mobiel aan mij af die ik na te checken gelijk terug gaf aan desbetreffende dame.
Deze chekte eveneens haar mobiel na en zette het op een schreeuwen!
Tony de ploegchef had namelijk op de wc een foto van zijn penis gemaakt in verheven toestand en dat naar de vriend van de dame gestuurd met de tekst.
''Ik ben haar nieuwe vriendje, dit is mijn totem en jij ligt er uit!''
De dames konden dit niet waarderen!
De dame in kwestie was volledig overstuur, belde haar vriendje terug om het uit te leggen en moest van alle kanten getroost worden door haar vriendinnen.
Ik verzocht de ploeg van werkman om in een andere wagon plaats te nemen wat ze onder begeleiding van Papa grizzly ook deden.
Toen we in de andere wagon plaats namen sloeg Werkman zijn arm om me heen, bood zijn excuses aan en vroeg of hij mijn telefoon even mocht lenen om serieus naar huis te bellen.
Ik gaf hem mijn mobiel en hij trok zich even terug onder het mom van een ''prive-gesprek.''
In tegenstelling tot zijn ploegchef gaf hij hem keurig terug en zei ''hier gaan wij er uit''.
Toen we het eindstation binnen reden stapte het hele gezelschap zwalkend uit en begaf zich op weg.
Toen ik echter mijn mobiel nakeek bleek Werkman een foto van zijn Anus gemaakt te hebben en als achtergrond ingesteld te hebben.
Omdat ik echter tegen een geintje kan en werkman al langer van hier ken kon ik er best om lachen,
Eigenlijk had ik ook de laatste lach...
Werkman vertelde ons namelijk dat ze van Utrecht op weg waren naar huis in Tiel, deze trein was echter het Traject Utrecht-Zwolle
Klacht: Werkman heeft een gebleekte Anus!