MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
Haha, de Franse ticketmaatschappij die toen mijn kaartjes uit de envelop hadden geroofd voordat hij verzegeld was. Goede oude tijd.
Vertrouw nooit op journalistenquote:Op donderdag 11 februari 2016 18:13 schreef Jacobuspower het volgende:
[..]
Haha lekkere linkdump dit ja, maar ze hebben niet stil gezeten dus. Voor wat het waard is alvast een quote van een van de interviewerfans uit Berlijn:" ich find's gut, aber bei weitem nicht so gut wie den vorgänger." Benieuwd naar de artikelen en de andere meningen
. Uiteraard met die grote shows sowieso wel, ja. Ik verbaas me over de prijs in Italië, zou dan logisch zijn dat er daar een uitgeklede versie te zien is. Want je trekt de juiste conclusie, ze zullen twee configuraties van het orkest hebben: met de festivals zal slechts een kleine delegatie meegaan.quote:
[..]
Ja ik vroeg me ook al af in hoeverre ze het orkest mee zouden nemen naar de grotere festivals. Wel ontzettend zonde dat ze dus op de festivals geen volledig orkest hebben (of trek ik nu weer verkeerde conclusies. [..]
Ah ja, Liverpool was er ook nog. Dan ben ik tel kwijtquote:
[..]
Voor zover ik weet niemand naar Liverpool, Londen & Parijs. Of weet jij meer?en van die 10e weet ik ook minder
.Hahaha, yup, daar doelde ik op.quote:
Haha, de Franse ticketmaatschappij die toen mijn kaartjes uit de envelop hadden geroofd voordat hij verzegeld was. Goede oude tijd.
quote:Op donderdag 21 januari 2016 10:51 schreef Aisumasen het volgende:
[..]
Deze zal doorgeschoven zijn naar TLSP, wat met alle overlappende connecties natuurlijk geen verrassing is. Benieuwd of ze überhaupt gecredit zal worden, of dat het toch al stiekem een Turner-song was.
[..]
Ondertussen weet ik dat deze song op het album terecht is gekomen in de versie (qua compositie) die ze samen hebben gedaan, met dus inderdaad een songwritercredit voor haar, en niet voor Miles, op een TLSP-album. En ook mocht ze een onhoorbare, vergalmde, niet gecrediteerde harmonievocaal doen op de track. En ze is niet de enige vocale gast: een bekende drummer met een goede falsetto in zijn mars maakt op maar liefst 3 songs zijn opwachting.quote:
[..]
Ook dit: “When I listen to the record, I think of Paris as much as I think of LA [..], we wrote a bit there…” Dit was in januari 2015, toen Miles ‘ineens’ meekwam met Alex in de Eurostar naar Parijs, waar laatstgenoemde een Mini Mansions-gastoptreden had voor de bekende Franse Canal+-show. Dat strookt met het verhaal dat ‘Miracle Aligner’ een van de eerste tracks is die Turner schreef voor deze tweede plaat. Die song heeft dus een songwriters-credit voor Alexandra Savior, waar hij toen in Parijs voor/mee aan het werk was, maar misschien is de versie die op het album terecht is gekomen een andere versie, we zullen het zien aan de uiteindelijke credits.
[..]
Alexandra Savior’s werk zal er ook snel aankomen, ze heeft laatst een video geschoten.
Cam Avery is denk ik theejongen geweest, want hij heeft niets op het album gespeeld, terwijl hij net zo vaak aanwezig leek als Zach Dawes, en nota bene nog in de trailer opdook. Nee, toch absoluut geen psychedelische invloeden.
Zal ze het voorprogramma gaan doen tijdens de TLSP tour? Lijkt me een reële optie, toch?quote:
Alexandra Savior’s werk zal er ook snel aankomen, ze heeft laatst een video geschoten.
Zou ik nooit doen nee, daar heb ik betere autoriteiten voorquote:
[..]
Vertrouw nooit op journalisten
Aha oke, dat is wel stukken logischer ja. Ja die prijs in Italië is wel goed laag, maar misschien ligt dat ook wel aan andere factoren. Misschien zijn de zaalhuurkosten van die venues wel stukken lager en de capaciteit is natuurlijk bij beiden ook bijna het dubbele van bijvoorbeeld Dublin. Zou toch zonde zijn als ze voor dit concerten niet hun volledige set-up meenemen. Oke, kleine delegatie is natuurlijk altijd nog beter dan niks en misschien past dat geluid stiekem dan ook wel net wat beter op de festivalweides en tenten.quote:
Uiteraard met die grote shows sowieso wel, ja. Ik verbaas me over de prijs in Italië, zou dan logisch zijn dat er daar een uitgeklede versie te zien is. Want je trekt de juiste conclusie, ze zullen twee configuraties van het orkest hebben: met de festivals zal slechts een kleine delegatie meegaan.
Ah nice! Maar wel opvallend dat er dus een nummer zonder Miles op een TLSP album komt, of was dit ook al het geval met het eerste album? Vocale gasten zijn natuurlijk altijd welkom en mooi dat we hem hier ook weer terug zien want ik vind dat ene album...moet natuurlijk weer in het andere topicquote:
Ondertussen weet ik dat deze song op het album terecht is gekomen in de versie (qua compositie) die ze samen hebben gedaan, met dus inderdaad een songwritercredit voor haar, en niet voor Miles, op een TLSP-album. En ook mocht ze een onhoorbare, vergalmde, niet gecrediteerde harmonievocaal doen op de track. En ze is niet de enige vocale gast: een bekende drummer met een goede falsetto in zijn mars maakt op maar liefst 3 songs zijn opwachting.
Alexandra Savior’s werk zal er ook snel aankomen, ze heeft laatst een video geschoten.
Cam Avery is denk ik theejongen geweest, want hij heeft niets op het album gespeeld, terwijl hij net zo vaak aanwezig leek als Zach Dawes, en nota bene nog in de trailer opdook. Nee, toch absoluut geen psychedelische invloeden.
En erg benieuwd naar haar eigen werk, vind 'Risk' nog steeds een uitstekend nummer 
!Haha, dan moet het wel een hele goede theejongen zijn geweest als ie daar al die tijd is geweest. En misschien zaten die psychedelische invloeden dan wel ergens anders in
. Al bekend trouwens wie dan het 5e bandlid gaat worden op de toetsen?Weet niet of ze dat zo snel zullen doen en misschien wil ze ook niet te veel bekend worden via Alex. Maar het lijkt mij in ieder geval een uitstekend planquote:
[..]
Zal ze het voorprogramma gaan doen tijdens de TLSP tour? Lijkt me een reële optie, toch?
Had ik nog helemaal niet bij stilgestaan. Een goede gok inderdaad, zou mooie combinatie zijn.quote:
[..]
Zal ze het voorprogramma gaan doen tijdens de TLSP tour? Lijkt me een reële optie, toch?
The Last Shadow Puppets-gerelateerde artiesten hebben normaal gesproken nooit zo'n probleem met een goed geplaatste kruiwagenquote:
[..]
Weet niet of ze dat zo snel zullen doen en misschien wil ze ook niet te veel bekend worden via Alex. Maar het lijkt mij in ieder geval een uitstekend plan
.Eerste album was in de credits 100% samen geschreven, en in feite 1/3de Alex Turner, 1/3de Miles Kane, 1/3de samen, wat in de meeste gevallen zeer gemakkelijk te onderscheiden was. ('The Time Has Come Again' Alex, 'Standing Next To Me' Miles, 'Black Plant' samen, bijvoorbeeld). Nu is dat op papier zelfs al anders dus, inderdaad heel opvallend. Zonder al te veel weg te geven, 3 songs zijn niet samen geschreven, en staan zelfs expliciet zo vermeld. Uiteraard wel samen gespeeld en gezongen.quote:
[..]
Ah nice! Maar wel opvallend dat er dus een nummer zonder Miles op een TLSP album komt, of was dit ook al het geval met het eerste album?
[..]
Haha, ja! En nee, band is dus op de gehele plaat Alex, Miles, James Ford en Zachary Dawes, en inderdaad zal er live wel een vijfde lid bijkomen. In 2008 was dat Stephen Fretwell, maar die speelde bas, en nu doet Zachary Dawes dat uiteraard. John Ashton is in ieder geval gepasseerd, heel zuur. *insert gejank over Sheffield vs. LA*quote:
[..]
Haha, dan moet het wel een hele goede theejongen zijn geweest als ie daar al die tijd is geweest. En misschien zaten die psychedelische invloeden dan wel ergens anders in
[..]
Hoe kom je aan deze inside information als ik mag vragenquote:
[..]
Had ik nog helemaal niet bij stilgestaan. Een goede gok inderdaad, zou mooie combinatie zijn.
[..]
The Last Shadow Puppets-gerelateerde artiesten hebben normaal gesproken nooit zo'n probleem met een goed geplaatste kruiwagen
[..]
Eerste album was in de credits 100% samen geschreven, en in feite 1/3de Alex Turner, 1/3de Miles Kane, 1/3de samen, wat in de meeste gevallen zeer gemakkelijk te onderscheiden was. ('The Time Has Come Again' Alex, 'Standing Next To Me' Miles, 'Black Plant' samen, bijvoorbeeld). Nu is dat op papier zelfs al anders dus, inderdaad heel opvallend. Zonder al te veel weg te geven, 3 songs zijn niet samen geschreven, en staan zelfs expliciet zo vermeld. Uiteraard wel samen gespeeld en gezongen.
[..]
Haha, ja! En nee, band is dus op de gehele plaat Alex, Miles, James Ford en Zachary Dawes, en inderdaad zal er live wel een vijfde lid bijkomen. In 2008 was dat Stephen Fretwell, maar die speelde bas, en nu doet Zachary Dawes dat uiteraard. John Ashton is in ieder geval gepasseerd, heel zuur. *insert gejank over Sheffield vs. LA*
http://i44.tinypic.com/jh9gch.png
-A Song of Ice and Fire-
-A Song of Ice and Fire-
Ik kan goed Googelenquote:
[..]
Hoe kom je aan deze inside information als ik mag vragen
.
http://www.live4ever.uk.com/2016/02/live4ever-interview-how-alex-turner-and-miles-kane-rekindled-their-last-shadow-puppets-partnership/quote:How Alex Turner and Miles Kane rekindled their Last Shadow Puppets partnership
Spray painted on the red brick walls of British rock and roll are the names of some legendary partnerships.
Miles Kane and Alex Turner, The Last Shadow Puppets, in New York (Photo: Paul Bachmann for Live4ever Media)
John and Paul. Mick and Keith. Ray and Dave. Morrissey and Marr. Ian and John. Liam and Noel. Partnerships which have defined eras, shaped futures, above all soundtracked the lives of millions. In many ways the story of rock and roll is the story of friendship, of brotherly love, of individuals together conjuring up a magic touch to their music which they have never quite been able to recapture once separated.
Look around today though, and you’ll find solo stars. Taking a bit from a producer here, something from an occasional co-writer there, the camaraderie of a life-long buddy is missing, few if any candidates around fit to scribble next to those whose ink has long since dried. For the Millennials, their greatest hope might just be Alex Turner and Miles Kane. Yet here is a partnership of a much rarer variety, only briefly interjecting into careers which for both has brought success thanks to a far more solitary existence.
Without wishing to deny the impact of a drummer fit to stand shoulder to shoulder with the very best, to ignore bandmates who go right back to early high school days, Turner has nevertheless always been the sole public face of the Arctic Monkeys. His own laconic, Cooper Clarke poetry and effortless craftsmanship the undeniable sound of four unassuming Sheffield teenagers who enraptured a generation.
As for Kane, his has been a career of longing for the limelight. Initially stood stage left with The Little Flames, he would venture out front briefly with The Rascals before taking the full plunge into a freeform solo world on 2011’s ‘Colour Of The Trap‘. By 2013, he was hitting the UK’s Top 10 thanks to ‘Don’t Forget Who You Are‘. Collaborations have come and gone in that time, but only one has endured.
Beginning quietly backstage in dressing rooms over a decade ago, it emerged almost immediately from Turner and Kane’s new found friendship. Eventually, as The Last Shadow Puppets , they would release the ‘Age Of The Understatement‘ album to glittering praise in 2008 – its confident, soulful, baroque leanings making their combination distinct and earning a coveted Mercury Prize nomination.
And then, all was quiet once more. Opportunities came. Opportunities went. The timing never quite right. The desire for the partnership to truly reignite never quite there. Until now. Until one spark on one song. “There may have been one or two other moments when we considered it,” Alex Turner tells Live4ever in an exclusive interview.
“We worked together on his first solo record and I remember around that time there was a discussion, because we were writing together, about ‘should we do it again?’. It was pretty soon after the first one and it just didn’t work out, didn’t feel right. The thing with this time was – we were working together again on what was going to be his next solo record and we wrote a song called ‘Aviation‘ – I tried a harmony idea and, hearing the two voices together coming back at us, it was like ‘are you thinking what I’m thinking!?’
“You get in your own groove and we were both obviously doing our own thing; him in the Monkeys and me doing my thing – we both enjoying them,” Miles Kane adds.
‘The Age Of The Understatement’ was no token gesture. It wasn’t merely a Monkeys album taken an extra Mile. For two still very much young musicians sporting the uniform and the hairdos of the countless guitar bands at the time enjoying some fleeting mid-noughties chart success, it brought new sounds and new influences. It set them apart and displayed a maturity grown out of the confidence found in their own company. In Turner’s own words it was an album of ‘firsts’, right down to the first time he donned a suit.
“It was the first time I’d really thought about ‘singing’. It was definitely access to a different part of my voice that I hadn’t tapped into before. And the first time I’d started to write lyrics that weren’t so temporal or story-telling.”
Strings underpin The Last Shadow Puppets . On the debut album they’re a fully rounded character, emotion and depth and gloriously antiquated on the ‘Age Of The Understatement‘ single and its follow-up ‘Standing Next To Me‘, baring the hallmarks of classic 60s Motown. And for all the talk of partnerships, the strings are the fingerprints of a very important third part of the team, Owen Pallet. They’ve made the new album sing too. “He is an important part of the puzzle, and he was pretty hands-on,” Kane tells Live4ever. “I almost see these strings as simpler than the first album. Less bombastic.”
“Definitely, both times, once we’d got done with his contributions it had come to life,” Turner continues. “What he did this time was not only tie all the songs together, but also draw a line back to the last one. That relationship suddenly then made sense; because it had been so long we were worried that it’d drift too far and not sound like it had a relationship with the other one.”
The relationship between the two records is clearly a strong one. Not just because of the team, or the sound, but because of the organic way in which both came in to being. When ‘Everything You’ve Come To Expect‘ is released on April 1st, it won’t be the result of a grand plan, or of Andrew Oldham locking them up in a kitchen for the night. Instead, it will simply be the result of a desire to write music together, of one harmony in one song suddenly flicking a switch and leading them both to ask that crucial question, ‘Are you thinking what I’m thinking?’.
“For me I’d always thought if we were going to do one of these again we’d need a stimulus like we had the first time,” Turner says. “We’d just become friends and were enjoying each others’ company. We had something we were chasing after that we’d just found, and I thought if we were going to do it again, do we need a new thing that we’re going to be chasing after?”
“I realised that’s not the case because, as important as that reference material was for the first record, really it’s about the songs themselves and us creating them together.”
It’s clear being back under the Last Shadow Puppets guise, writing a fully formed body of work for the first time in more than half a decade, has sparked some degree of reflection on their own friendship and its impact on their respective careers. A lot has changed since 2008, of course. A lot has been achieved and a lot of other people’s paths have been crossed, but the time spent in Malibu and beyond seems to have cemented a mutual understanding that for these two, there’s no business like Shadow business.
“I guess I’ve written with more people and collaborated than Alex has, being solo,” Kane tells Live4ever. “That’s been great and turned out good, but anything me and Al write, or when we work together, it’s different. And even though those other things were enjoyable and are great, there’s just something else, the outcome definitely couldn’t happen without doing it together. He rounds off my edges when we sing together.“
“I haven’t really done this with anyone else,” Turner concludes. “I mean, I write with the Monkeys but it’s in a different sort of way. I think when people talk about when siblings sing together there’s something that happens with the harmony, I feel like there’s a bit of that. It clicks into place with the two voices together.”
Which leaves us with a big question for the future: when will the next spark arrive? Another eight years? Next week? Tomorrow? Never? What’s apparent is the last people to ask are probably Alex Turner and Miles Kane, settled as they are in this most unique of songwriting partnerships, accepting it brings out their best but content to allow it to flourish and develop at its own pace.
We can only hope it does arrive. That more records emerge and thus someday, in the future, their own names will be deemed fit to sit alongside those which have gone before them.
There’s plenty of paint left in the can, and certainly plenty of room left on the wall.
Een lang interview, door een goed ingelezen interviewer die veel details uit ze krijgt en met ze lijkt te aarden, opgeschreven in gespreksvorm. Het meest interessante interview tot nu toe. Vele foto's alhier: http://www.qromag.com/concert_gallery/?g2_itemId=734523quote:
In the run-up to the release of their new record, Everything You’ve Come To Expect, The Last Shadow Puppets stopped off in a freezing New York to talk to QRO. In the long conversation, Alex Turner (also of Arctic Monkeys) and (eventually) Miles Kane discussed the new album, working with the likes of Owen Pallett, not to mention fellow super-group members James Ford (Simian Mobile Disco) and Zach Dawes (Mini Mansions), how it compared to making their prior album, The Age of Understatement, how their other work (like Kane’s Colour of the Trap) has informed their Shadow Puppets work, “opening landscape shot,”, a bigger bucket, Alex, Miles & karaoke machine, and much more…
QRO: Cheers on the album, man. I was listening to it over the weekend, and what struck me right away was how concise it was, even with the moments of spontaneity within it. You can get a vivid sense of you guys going into the studio with a vision and executing that. Did that aspect of the experience, the vision aspect, feel tangible?
Alex Turner: I think what’s responsible for any of the concise nature of the songs largely comes from the strings, and what Owen Pallett did on that. I think he ultimately tied it all together in a way, because prior to that I’d say the recordings were a bit all over the place. But the moment he did his thing, it felt, ‘Oh ok, these songs have more of a relationship with one another.’ Before that, I think some of the songs drifted in a few different directions, but I don’t think that’s necessarily a bad thing either.
QRO: I remember reading when Owen came in, he asked what he should do and utilize as reference, and you guys went ‘Have you heard of an album called Age of the Understatement?’ I think what that echoes though is a sense of trust, where you’re really saying, ‘Owen, we want you here, you know what to do’ – do you feel that’s what you were communicating to him?
AT: Yes, I think because of last time we got Owen involved, there was a bit of a clear ‘brief’ on what we wanted the sounds to be. We talked about Scott Walker and Melody Nelson, this John Barry-ish, Americana type of sound. We had a list of references that he was able to draw from, and we were all aware of that.
This time around, we didn’t have that clear stimulus. Not only did we no longer possess the same naivety as we did then, in relation towards those records, but we also… I knew that I didn’t want to stifle him, or his creativity by listing a bunch of things we were chasing after. Specifically because it didn’t come from that this time around, it was more about the songs themselves, the ‘choruses, lyrics, and melodies’ that me and Miles had already written. We didn’t have to have that ‘brief’ as we had to before.
QRO: Do you also feel that because Owen is also a musician that it makes communicating with one another easier? You mentioned how you didn’t want to have him feel stifled, and I wonder if that has to do with him being a peer/colleague, sort to speak?
For example, over the years James Ford has produced the majority of your albums, and time and time again you’ll get asked, ‘Why do you work with James Ford still?’ but to me it’s always made sense because James himself is a musician as well, so who better to produce something?
AT: Yeah, and I was also interested to see where he’d go with it if left alone. I mean, we still had some back and forth, throughout the process, but it was a lot more… he did a lot more interesting moves this time, then on the first record. And also the other difference was that he was ‘there’ this time, physically in the other room. He’d be on this grand piano, while we’d be tracking and arguing in another room. Last time, he did everything after the fact, after we had recorded everything.
QRO: You know, most of the albums you’ve made with the Monkeys have been live/within a room; do you feel that’s the best way to make an album?
AT: Well, the last Monkeys record [AM] actually wasn’t made like that at all. I don’t think there’s one track on that album where we did a full-live take as a band in a room. That is what we did this time, with the Shadow Puppets record, and it’s funny, it felt like I hadn’t done that in ages.
QRO: Really? That’s interesting, AM very much has a live tone to it.
AT: Yeah. All the other Monkeys records were pretty much made in a room, especially Suck It and See, which had very few overdubs utilized, but AM totally came from a different place. I think with that album, we just wanted to approach it differently. We didn’t want to force ourselves to think we had to make a record like a band. But with the Puppets this time we had the room, and also this time we had a bass player, which we didn’t have last time.
QRO: Zach from Mini Mansions!
AT: Yep, Zach from Mini Mansions. We had a little bit of a band going together.
QRO: It’s nice to see that Zach’s style has rubbed off on you quite a bit.
AT: This suit is quite ‘Zach’ actually. [laughs] I hadn’t thought about that.
QRO: I was going to ask this later on, but since we’ve brought him up, how did Zach come into play? I’ve seen/photographed Mini Mansions a handful of times over the years, and they’re such a fiercely talented band. Especially with their most recent album, The Great Pretenders, that was such a massive standout to me last year. The tune “Honey, I’m Home” is fucking massive.
AT: I’m right with you, Ken. It’s surprising it didn’t get the attention I think it deserved. They’ve toured with us a couple of times over the years, opening up for the Monkeys. I’ve watched them play live a lot of those times and yeah, they just mean serious business really. But yeah, I’m right there with you on that album.
I originally met Zach from Joshua [Homme, of Queens of the Stone Age] years ago, and we became friends quite quickly. I think it happened quite naturally. I had some other songs, and I was having Zach play bass on them, but it was really similar to how it was with Miles. We started getting along because of our humour, and to be honest, hanging with Zach reminded me what the Shadow Puppets was all about originally. The fact that you can come in and explore something than you differently would with your main band(s), because it’s outside the sphere of the other things you do. I think because of that, there’s inherently a bunch of different possibilities. Bringing in someone like Zach is an example of that.
QRO: Looking back on the first album, and how it was promoted essentially, I believe that in a way shows the ‘everything can go’ dynamic of the Shadow Puppets. Especially the “Age of Understatement” video/track. It wasn’t about ‘Alex Turner’s new band’ or indie, or alternative, or even strings really, in that video it was, ‘look at these two dudes in Russia?’ [laughs] and that was such a great backdrop to accompany the loud strings, and the rising action of the track. All those tones, especially the cinematic tone, it’s a brave thing to do. It’s almost obnoxious, but obnoxiously beautiful. That’s what The Last Shadow Puppets was to me.
AT: That’s totally what it is to me as well. A big thing that happened as well, after we made that album, is it helped me to…I think you just naturally start thinking that you want to approach everything like that. If I can get away with that, then I can get away with anything.
[Miles Kane enters]
Miles Kane: It’s so cold, my fucking ears are burning!
AT: Nice one.
QRO: Heya, Miles. [laughs] This is perfect timing because the next question was about to be about you, Miles. Before I get into it, I just wanted to say it’s good to have you here, and that Colour of the Trap is…
MK: ONE OF THE BEST ALBUMS OF ALL TIME?
QRO: Yes actually. [laughs] At least I think so. That’s a very brave album to me, in that you didn’t restrain yourself from delving into different avenues, there’s never an aspect of compromise on that album.
MK: It’s fucking me, best artist of all time!
QRO: Yet, you’ve never played shows in the U.S. You’ll play in bloody Russia and South America, but not bloody here, man.
MK: It is a shame, a damn shame. [laughs] I was actually telling this one that I should do the support slot for some of the shows. [laughs]
AT: Oh god…
QRO: That’d be wicked actually. But going back to the question. So I thought it was really smart to have “Bad Habits” as the first single. Especially because it goes without saying, that AM brought about a bunch of new fans, fans that might not be familiar with who Miles is. So to have a very ‘Miles-centric song’…
MK: Yeah man!
QRO: Well hold on, Alex does have “Sweet Dreams, T” so ha. But yeah, what was the thought of having “Bad Habits” as the first single?
MK: Here is a silver platter, and a Scouse boy! [laughs]
AT: Ladies and gents, whatcha think of him? [laughs] ‘I’m dying for you to meet Miles Kane.’ But yeah, we just… I don’t think it was any decision apart from being truly excited towards the song really.
MK: Yeah… but let’s get back to Color of the Trap, can we Alex? Yeah, man?
QRO: [laughs] I love the second album as well (Don’t Forget Who You Are). But yeah, after Age of the Understatement, you guys went back to your previous projects. Alex, you made Suck It and See and AM with the Monkeys and Miles you then went on to do your solo career. Do you feel that after you made the first album that there was a tangible change towards how you approached your other projects?
MK: Yes, definitely me, for sure. I think that first album really helped me figure out how I wanted to approach music.
QRO: That shows loads in your two solo albums, because that element of anything goes is very apparent within them, as well as this new Shadow Puppets album.
MK: It’s a free for all, man.
AT: Yeah, and after doing something like this it really helps you with your other bands to see things differently. This time, we had to remember that attitude came about from The Age of the Understatement, and it was applied here.
QRO: So going to the new album, Everything You’ve Come To Expect, right away it kicks off with “Aviation”, which is such a strong opening. I loved the way it played between your new sound, along with the cinematic tones of Understatement.
[Kane starts clapping]
MK: WE’RE HERE! WE’RE HERE IN NEW YORK CITAY!
QRO: That’s like your opening landscape shot.
AT: Yes! Panning on the horizon.
MK: Widescreen! Black border! Narrow screen!
AT: Stars! Mountains! A Blackened sky!
MK: With a crescent moon!
AT: Is it another planet? We don’t know yet!
MK: But we must suspect that it might be! Let’s look at it! Let’s look at it!
AT: So where are we going to go next from here? We must go into a scenario!
MK: We’re in a car and you’re in the passenger seat!
AT: You’re shouting at me! Why are you shouting at me?
MK: “I’m saying come on! We got to go!”
AT: “Bad Habits!” he’s proclaiming! “Sick Puppet!” he goes on. Things, that don’t make a great deal of sense some times!
[laughs]
MK: I AM THE STRATOSPHERE! YESSSSS!
QRO: Something tells me you’re not like this with other people, just among yourselves. [laughs]
AT: We are like this with other people [laughs] but we’re the only ones who bounce off each other really. [laughs]
QRO: I’m excited that this year will have you guys touring for this album. Something that I don’t think most people have picked up on is that you don’t have to tour for this album if you didn’t want to. It wouldn’t be farfetched to say that if you didn’t want to tour this album, you wouldn’t ‘have to’ in the way most musicians do for albums. Do you feel part of this upcoming tour came from a desire you felt to play live while you were making these songs? Did that desire at all inspire how the album was made?
MK: Yeah, especially Glastonbury, man. In my head, I’d think of fucking Glastonbury, man.
AT: I’d be in the control room going, “Where’s Miles? I need him in here to do a bloody vocal!” and I’d find him air guitar-ing with the bloody mic stand, yelling tracks. [laughs] He’s already at bloody Glastonbury.
QRO: I think Ally Pally is also going to be a good one as well man. That’s a special room. And Webster Hall and the Paradiso in Amsterdam, that’s such a beautiful room.
AT: Yes, I’m very excited especially for the Paradiso. We had a very special moment at the Paradiso last time we were there. There’s going to be some shows spider-man.
MK: Fuck yeah, man.
QRO: How do you think you guys want to approach the live show, this time around?
AT: We have no idea really, [laughs] truth be told, Ken.
QRO: Do you think maybe you guys might take a simple approach then?
AT: Possibly. Maybe just me, Miles, and a karaoke machine. [laughs]
MK: DO YOU HEAR THAT IAN? (Ian: manager)
AT: I do think we want to try it differently/more simply this time around. Last time we chose a different orchestra in each city we were in, which was great but just became a bit of a logistic nightmare at the end of it.
QRO: You could go the Elbow route. I remember when they toured for Build a Rocket, Boy! they had a string section of just four people or so?
AT: We might do that [laughs] we have the whole of March to figure it out. [laughs] Don’t be surprised if it’s me, Miles, and the karaoke machine.
QRO: People love bringing up the gap of time between the records quite a bit, and what’s funny to me about that is that if you paid attention over the last couple of years, it was clear to see that regardless of the album gap, you were a constant in each others lives this whole time. When you started making this new album, did you find yourselves inspired by one another, in a way? Or even when you’d share the stage live over the years as well?
AT: I wouldn’t say it came from watching each other on stage, but there was an element of us always hanging out, and this is something we’d always talk about doing again. It was starting to look less and less likely because…
MK: We’d be within our own bubbles, really.
AT: Actually, when we started writing this, it was in mind that it might actually be Miles next thing…
MK: Colour of the Trap part 2!
AT: [laughs] Yeah but then at some point… I think when we wrote “Aviation”, actually. There was a harmony idea I had, and we were both singing and we went ‘hang on a minute! Maybe this should be a shadow puppets record!’ And then we had the task of getting James involved, because he’s always so bloody busy.
MK: Mr. Big time producer!
AT: Yeah [laughs] so we talked about it a bit more, and over the course of an evening we realized that we wanted to do it again.
QRO: Do you feel they’re things you learned for touring for AM and Don’t Forget Who You Are that you brought with you to recording for Everything You’ve Come To Expect? As well as the feeling for the album being a bit serendipitous.
AT: Yeah, it really was. It helped us to keep sharp with our writing as well, especially because we’re always doing that. I think we really felt comfortable jumping into this, because with the last Puppets record, it was a bit of a splash in the face towards our main projects. It was like tossing a bucket of water over the head, and I think this is just us doing that again… with a bigger bucket.
MK: [laughs] A bigger bucket. [laughs]
QRO: Miles, do you feel that making that first Puppets album in a way helped you figure out the type of musician you wanted to be? Specifically with how you approached those solo albums? There’s been quite an evolution in how you write and perform, especially your character.
MK: Yeah, I definitely agree with that. The thing I loved a lot with this record especially, is that it’s reminded me that there’s so much more room for growth, that there’s still so much that I can be doing, and can do in general. You want to always feel like the current thing you’re working on is better than the last thing, but I can honestly say that’s the case here. I’ve been seeing my career quite in the form of stepping-stones, you know what I mean?
QRO: I remember the iTunes Festival you did years back, when Eugene [McGuinness] was in the band, and I remember thinking ‘wow, now this is a show!’ and I think that was not too long after The Last Shadow Puppets.
MK: Yeah, yeah! That was something else! But even then, that’s evolved quite a lot as well honestly, even with touring for Don’t Forget Who You Are. It does feel nice because over time I’ve become quite known for what happens in the live show, which feels nice.
QRO: Did you guys bring in a lot of materials into the studio that you knew you wanted to form into a record? Do you also feel the way you both play live, somewhat informed how you approached even making this album?
MK: Yes and no really. I think we brought it a couple of things, and ultimately ended up not using a bunch.
AT: Yeah, there’s one tune on the album called “The Pattern”, that was from something we had written years ago, together for… I don’t even know for what. But yeah, on the contrary, the majority of what we had written before, ultimately didn’t make the finished album really.
QRO: I remember something similar happened to Damon Albarn when he made his solo album (Everyday Robots – QRO review). He went into the studio with Richard Russell with a couple of digital scripts and files, and they ended up using only one track. Do you feel that aspect is almost unavoidable, especially when it comes to going towards a new endeavor? Does it help to breathe new life into a project, starting from scratch like that?
MK: Yeah man, I think so. I think you can always have ideas, firm ideas from demos, but when you come to doing a new thing… I think that ends up becoming a bit of a focal point, the aspect of ‘new’. It’s more exciting to do new things. But yeah I think that…
AT: That there’s a reason why they’re in the ‘maybe pile’ any ways.
QRO: Lastly, it’s interesting you brought up “The Pattern”, Alex, and how that was written years ago. This lead me to wonder, what would you say is the oldest song on Everything You’ve Come To Expect, and what would you say is the newest song, in terms of being the last one being written?
AT: “The Pattern” is probably the oldest… yeah definitely the oldest. The last thing was probably… I think it was actually the title track, “Everything You’ve Come To Expect”, actually. It started off as this other thing; it almost felt like it was part of the same world as another tune on the album called “Used To Be My Girl”.
MK: The lyrics ended up standing out quite a bit.
AT: Yeah, it did feel like the lyrics were taking us to a totally different place. It began to feel that if there was a song where the lyrical structure was becoming more interesting, as it went on, that it’d be worth… sticking a pin within the song and figuring it out. Especially because with this song, it wasn’t working at the start, so it felt very important to figure it out.
MK: Yeah, and I remember it was you [Alex] that went into the studio, came back with the chorus, and that was kind of like the last puzzle for getting the song right. It was quite a defining moment really.
AT: Yeah, we also ended up incorporating an organ, and yeah I think that tune ended up being the most out there tune on the album. It’s kind of the most exciting point on there really.
QRO: And what makes that tune standout to me, is it is very different from what you’ve made before, but it does ultimately feel like a Last Shadow Puppets song.
AT: Yeah, I think so too. There’s a sense of exploration there, with us being in the outside of the way people think we ‘should be’ operating.
http://www.qromag.com/interviews/the-last-shadow-puppets/
Als je maar één minuut hebt, een paar key-quotes van Turner:
Over het opname/arrangeer-proces:
"[..] the other difference was that [Owen Pallet] was ‘there’ this time, physically in the other room. He’d be on this grand piano, while we’d be tracking and arguing in another room. Last time, he did everything after the fact, after we had recorded everything. [..] "I don’t think there’s one track on ['AM'] where we did a full-live take as a band in a room. That is what we did this time, with the Shadow Puppets record, and it’s funny, it felt like I hadn’t done that in ages."
Over de totstandkoming van de songs op het nieuwe album:
"When we started writing this, it was in mind that it might actually be Miles next thing [..] but then at some point… I think when we wrote “Aviation”, actually. There was a harmony idea I had, and we were both singing and we went ‘hang on a minute! Maybe this should be a Shadow Puppets record!’ And then we had the task of getting James involved, because he’s always so bloody busy."
"There’s one tune on the album called “The Pattern”, that was from something we had written years ago, together for… I don’t even know for what. But yeah, on the contrary, the majority of what we had written before, ultimately didn’t make the finished album really."
“The Pattern” is probably the oldest… yeah definitely the oldest. The last thing was probably… I think it was actually the title track, “Everything You’ve Come To Expect”, actually. It started off as this other thing; it almost felt like it was part of the same world as another tune on the album called “Used To Be My Girl”.
Over de live-shows:
"I do think we want to try it differently/more simply this time around. Last time we chose a different orchestra in each city we were in, which was great but just became a bit of a logistic nightmare at the end of it."
En tot slot noemt Miles Kane Glastonbury specifiek. Dat hoeft voor niemand een verrassing te zijn.
Maar wacht, er is nog meer, een uitsmijter! Turner: "Yes, I’m very excited especially for the Paradiso. We had a very special moment at the Paradiso last time we were there. There’s going to be some shows spider-man."
Ik heb 'm helemaal gelezen en bij de Paradiso name-check steeg mijn hartslag toch eventjes iets 
Leuk dat ze er zelf ook zo'n zin in hebben!
Leuk dat ze er zelf ook zo'n zin in hebben!
Geweldig interview inderdaad door iemand die echt goed geïnformeerd is, zelf ook fan is en zichtbaar goed met ze klikt. En dan die quote over Paradiso inderdaad, nu nog meer zin in!
Fijn interview! Op welk 'special moment' zal Alex hier doelen? Enig idee iemand?quote:
Maar wacht, er is nog meer, een uitsmijter! Turner: "Yes, I’m very excited especially for the Paradiso. We had a very special moment at the Paradiso last time we were there. There’s going to be some shows spider-man."
Dat hij als een soort doodgraver die op het punt van omvallen op het podium stondquote:
[..]
Fijn interview! Op welk 'special moment' zal Alex hier doelen? Enig idee iemand?
? Ik heb geen idee. Zag 'em die middag nog net niet over het Leidseplein gesleept worden door de tourmanager, had altijd het idee dat alle uppers die dag in Miles Kane's medicijnenkastje terecht waren gekomen . Die belevenis is dus heel erg anders. Maar inderdaad, je mag hopen dat hij na er al 4 keer te hebben gespeeld wel een bepaalde herinnering aan de plaats heeft, ja. Zelfde met Lowlands, waar hij ook dit jaar ongetwijfeld weer de "weet je nog, toen, in 2006?"-vraag krijgt, waar hij in 2009 en 2011 onwetend op moest antwoorden. Trouwens, Lowlands... waarvan er ondertussen net zo veel tijd zit tussen de eerste en meest recente AM-gig aldaar en die gig en de aankomende TLSP-show. De tijd gaat rap.
Pardoes nog een paar zaaltjes aangekondigd voor maart/april, wat het zelfs een nieuwe tour-première maakt, wat wel een beetje een naaienstreek is: Cambridge en Middlesbrough, eind maart. En in Amerika, Philadelphia en Santa Cruz of all places in april. Die laatste is maar 30 dollar - kutwisselkoers! - en d'r schijnt maar 800 man in te passen. Dan al het mini-orkestje...?
Het album: ik zei eerder dat de credits op dit album niet langer in "Lennon/McCartney"-stijl - alles samen op de credits, ongeacht wie wat daadwerkelijk heeft geschreven - zijn. Hier is nog een kruimel aan informatie: we weten het over 'Miracle Aligner', geschreven door Alex Turner en Alexandra Saviour. Maar nog veel opvallender is dat 'Sweet Dreams, TN', 'The Dream Synopsis' plus bonus-track 'The Bourne Identity' alle drie solo-composities door Turner zijn.
Het album: ik zei eerder dat de credits op dit album niet langer in "Lennon/McCartney"-stijl - alles samen op de credits, ongeacht wie wat daadwerkelijk heeft geschreven - zijn. Hier is nog een kruimel aan informatie: we weten het over 'Miracle Aligner', geschreven door Alex Turner en Alexandra Saviour. Maar nog veel opvallender is dat 'Sweet Dreams, TN', 'The Dream Synopsis' plus bonus-track 'The Bourne Identity' alle drie solo-composities door Turner zijn.
Grappig trouwens dat 'Sweet Dreams, TN' een letterlijke referentie lijkt naar Turners vriendin. Op AM was dat natuurlijk ook al zo met 'Arabella', al heeft hij dat nooit officieel bevestigd. Die lag er dan ook wel héél dik bovenop, maar ook nu is het voor de insiders wel duidelijk dat dit een liefdesliedje is voor Taylor Bagley.quote:
Maar nog veel opvallender is dat 'Sweet Dreams, TN', 'The Dream Synopsis' plus bonus-track 'The Bourne Identity' alle drie solo-composities door Turner zijn.
Ja, het kon ook niet anders dan dat zo'n persoonlijke song volledig op Turner's naam zou staan en niet samen is geschreven. Inderdaad, 'Arabella' en al die andere liefdesliedjes daarvoor laat hij het liefste in het midden, maar deze heeft wel een hele directe verwijzing. De romanticus. Ik denk dat hij een héle goede nacht heeft gehad toen hij deze song aan zijn liefde liet horen.quote:
[..]
Grappig trouwens dat 'Sweet Dreams, TN' een letterlijke referentie lijkt naar Turners vriendin. Op AM was dat natuurlijk ook al zo met 'Arabella', al heeft hij dat nooit officieel bevestigd. Die lag er dan ook wel héél dik bovenop, maar ook nu is het voor de insiders wel duidelijk dat dit een liefdesliedje is voor Taylor Bagley.
Haha ja dat zal vast wel, volgens mij heeft ie daar niet over te klagenquote:
[..]
Ja, het kon ook niet anders dan dat zo'n persoonlijke song volledig op Turner's naam zou staan en niet samen is geschreven. Inderdaad, 'Arabella' en al die andere liefdesliedjes daarvoor laat hij het liefste in het midden, maar deze heeft wel een hele directe verwijzing. De romanticus. Ik denk dat hij een héle goede nacht heeft gehad toen hij deze song aan zijn liefde liet horen.
. Staan er trouwens ook nummers op het album die alleen aan Miles gecredit zijn (Bad Habits?)? Dit soort (korte) positieve noten maken me trouwens nog enthousiaster!
Nee, alles is "geschreven door Alex Turner and Miles Kane", behalve track 7 en 11 "geschreven door Alex Turner" en track 2 "geschreven door Alex Turner and Alexandra Savior", dus het is niet andersom.quote:
[..]
Haha ja dat zal vast wel, volgens mij heeft ie daar niet over te klagen
Miles Kane doet ook maar 3 lead-vocals inclusief 'Bad Habits' op het gehele album. Hij opent het album, hij opent kant B. (Zo valt 'Bad Habits' in de lijn van het album ook op z'n plaats.) En slechts op één track delen ze de lead vocals (couplet Miles, couplet Alex, refrein/brug samen). Geen 'The Chamber'/'Separate And Ever Deadly'/'Sequels' enz. zin-voor-zin effect dus. Rest van de songs Turner óf solo of in ieder geval op de voorgrond van de harmonieën.
Maar de songs die Miles doet zijn dan wel weer duidelijk meerendeel zijn composities, op een typische Turner-wending hier en daar na. Hetzelfde geldt voor die teksten, waar een paar keer ineens een greep in het woordenboek gedaan wordt en je al wel weet wie daar weer in Miles z'n vaak ondubbelzinnige teksten heeft lopen schrappen
.
Aha, interessant info dit! Toch wel opmerkelijk dat Alex dus toch een aanzienlijk grotere rol heeft in dit album dan Miles. Wel jammer dat de gedeelde leadvocalen wat minder aanwezig zijn, want dat vond ik toch altijd wel een van de sterkere punten. Al is aan de andere kant meer Alex nooit slecht, hoor je die grotere invloed van hem ook duidelijk terug?quote:
[..]
Nee, alles is "geschreven door Alex Turner and Miles Kane", behalve track 7 en 11 "geschreven door Alex Turner" en track 2 "geschreven door Alex Turner and Alexandra Savior", dus het is niet andersom.
Miles Kane doet ook maar 3 lead-vocals inclusief 'Bad Habits' op het gehele album. Hij opent het album, hij opent kant B. (Zo valt 'Bad Habits' in de lijn van het album ook op z'n plaats.) En slechts op één track delen ze de lead vocals (couplet Miles, couplet Alex, refrein/brug samen). Geen 'The Chamber'/'Separate And Ever Deadly'/'Sequels' enz. zin-voor-zin effect dus. Rest van de songs Turner óf solo of in ieder geval op de voorgrond van de harmonieën.
Maar de songs die Miles doet zijn dan wel weer duidelijk meerendeel zijn composities, op een typische Turner-wending hier en daar na. Hetzelfde geldt voor die teksten, waar een paar keer ineens een greep in het woordenboek gedaan wordt en je al wel weet wie daar weer in Miles z'n vaak ondubbelzinnige teksten heeft lopen schrappen
En nu we het weer over Alexandra Savior hebben, wat een ijzersterk nummer blijft dat toch! Is het ook maar een beetje vergelijkbaar met het album qua sfeer? En Alex die grepen uit woordenboeken doet, ben ik altijd voorstander van
Aha, de adelaar is bij jou geland begrijp ik.quote:
Nee, alles is "geschreven door Alex Turner and Miles Kane", behalve track 7 en 11 "geschreven door Alex Turner" en track 2 "geschreven door Alex Turner and Alexandra Savior", dus het is niet andersom.
Miles Kane doet ook maar 3 lead-vocals inclusief 'Bad Habits' op het gehele album. Hij opent het album, hij opent kant B. (Zo valt 'Bad Habits' in de lijn van het album ook op z'n plaats.) En slechts op één track delen ze de lead vocals (couplet Miles, couplet Alex, refrein/brug samen). Geen 'The Chamber'/'Separate And Ever Deadly'/'Sequels' enz. zin-voor-zin effect dus. Rest van de songs Turner óf solo of in ieder geval op de voorgrond van de harmonieën.
Maar de songs die Miles doet zijn dan wel weer duidelijk meerendeel zijn composities, op een typische Turner-wending hier en daar na. Hetzelfde geldt voor die teksten, waar een paar keer ineens een greep in het woordenboek gedaan wordt en je al wel weet wie daar weer in Miles z'n vaak ondubbelzinnige teksten heeft lopen schrappen .
Erg benieuwd hoe het album klinkt. Ik vind het langzamerhand ook wel tijd worden voor een tweede voorproefje eigenlijk.
Ja, Risk is echt een top nummer. Lijkt me geweldig als haar album ook binnen niet al te lange tijd uitkomt. Twee albums in één jaar door Alex geschreven en door James Ford geproduceerd. Mooi jaar!quote:
En nu we het weer over Alexandra Savior hebben, wat een ijzersterk nummer blijft dat toch! Is het ook maar een beetje vergelijkbaar met het album qua sfeer? En Alex die grepen uit woordenboeken doet, ben ik altijd voorstander van
Ja dat zou ontzettend mooi zijn! Zoals Aisu hiervoor volgens mij al had gezegd heeft ze al een clip geschoten voor haar eerste single, dus die zal wel snel komen. Daarnaast kwam ik via haar Facebook ook nog eens deze samenwerking tegen met..quote:
Ja, Risk is echt een top nummer. Lijkt me geweldig als haar album ook binnen niet al te lange tijd uitkomt. Twee albums in één jaar door Alex geschreven en door James Ford geproduceerd. Mooi jaar!
jawel Cameron Avery! Die volgens de vele foto's wel constant bij het opnameproces aanwezig was, maar uiteindelijk niks heeft ingespeeld voor het album. Maar dus wel een nummer opgenomen met Alexandra Savior voor z'n komende solo-album
Ik had deze ook gehoord inderdaad. Tof nummer en wat zijn die stemmen samen gaaf.quote:
[..]
Ja dat zou ontzettend mooi zijn! Zoals Aisu hiervoor volgens mij al had gezegd heeft ze al een clip geschoten voor haar eerste single, dus die zal wel snel komen. Daarnaast kwam ik via haar Facebook ook nog eens deze samenwerking tegen met..
jawel Cameron Avery! Die volgens de vele foto's wel constant bij het opnameproces aanwezig was, maar uiteindelijk niks heeft ingespeeld voor het album. Maar dus wel een nummer opgenomen met Alexandra Savior voor z'n komende solo-album
Savior doet me ook wel denken aan Florence Welch op haar rustigere momenten.
Maar even terug naar TLSP; zojuist wat beschrijvingen gelezen van wat zekere iemanden op het AMUS forum die het album al hebben gehoord.
"And 'The Dream Synopsis'... Well, it's exactly that. If you love 'No. 1 Party Anthem' or the sweeter sides of for example 'Stuck On The Puzzle' or 'Cornerstone' you're gonna shed one or two tears at this one. Too good to spoil."
"Turner got the touch for a perfect album closer back, something he seemed to have lost for 7 years. It’s melancholic, beautiful, sweet, surprising, satisfying. This song has got ‘Submarine’-like quality sweetness/melancholy. Here in a slow “lighters out” tempo, slower than ‘I Wanna Be Yours’/‘Anthem’, slower than any song in his catalogue bar ‘Only Ones Who Know’. Think ‘Stuck On The Puzzle’, with (partially) the same rhythm and even key. With the big difference, that song is almost quirky, with all the twist and turns and pauses. This song has got a straightforward structure, and is piano-chord driven. Not in the way of ‘Anthem’ at all though, really just chords, which the whole song is build on, with the guitar not coming out until a few short yearning slide solos in between verses/chorusses which got slight echoes of ‘Only Ones Who Know’ (2009 live/Tony Christie-arrangement). This one will be in his Hall Of Fame."
En over Sweet Dreams, TN:
"Alex Turner goes Brel. It's like a triumphal march. Not dreary by any means. The 'Calm Like You'-intro rhythm. A crooner, declaring his love. That's why the out of context lyrical snippets really do this a disfavour, because it's more sweet/funny than horny. It's romantic, very direct. But it's not really a ballad, it's too explosive for that."
Beide tracks kijk ik misschien wel het meeste naar uit. Crooner-Alex is mijn favoriet. Stuck On The Puzzle één van mijn favoriete Alex-liedjes en de brug in No. 1 Party Anthem één van mijn AM-hoogtepunten. KAN-NIET-WACHTEN!!!
[ Bericht 0% gewijzigd door sander26 op 23-02-2016 16:22:18 ]
Op zich vrij logisch, anno 2016 wordt er gewoon wel wat verwacht van iemand van het formaat Alex Turner. Dan moet je Miles in de studio zoveel mogelijk in toom houden en verder live z'n ding laten doen.quote:
[..]
Aha, interessant info dit! Toch wel opmerkelijk dat Alex dus toch een aanzienlijk grotere rol heeft in dit album dan Miles. Wel jammer dat de gedeelde leadvocalen wat minder aanwezig zijn, want dat vond ik toch altijd wel een van de sterkere punten. Al is aan de andere kant meer Alex nooit slecht, hoor je die grotere invloed van hem ook duidelijk terug?
Ten percent faster with a sturdier frame
"And there's a reverbed almost unhearable high harmony in 'Miracle Aligner', which is a bit too high to be a male not being Gerard Joling, from which I can only assume it's co-writer Alexandra Savior."
Nog een mooie vergelijking met Geer van onze Aisu.
Ben ook erg benieuwd naar haar album. Die van Alexandra, niet Gerard.
Nog een mooie vergelijking met Geer van onze Aisu.
Ben ook erg benieuwd naar haar album. Die van Alexandra, niet Gerard.
Ik ook. Zal niet lang meer duren, aanstaande week of vroeg in die week daarna een nieuwe track. Ik denk persoonlijk dat er een stuk of 7 nóg betere tracks op het album staan. En ik denk dat ze dat zelf ook wel weten, want de officiële tweede ‘single’ met video volgt pas daarna.quote:
[..]
Aha, de adelaar is bij jou geland begrijp ik.
Erg benieuwd hoe het album klinkt. Ik vind het langzamerhand ook wel tijd worden voor een tweede voorproefje eigenlijk. [..]
Ja, absoluut, de eerste luisterbeurt dacht ik eerlijk gezegd gelijk "aha, dus vandaar dat Miles de leadsingle heeft, de hoofdrol in de teasers en de eer van de albumopener die ook nog de volgende single zal worden, want ik ben gewoon naar een Alex Turner-soloalbum aan het luisteren". Maar het ligt veel genuanceerder: het is op die 2 hele duidelijke solo-tracks na - plus de 2/3 tracks die ook duidelijk meer van Miles Kane’s hand komen dan van Alex Turner’s - gewoon de samenwerking die het altijd was, waarin je wel degelijk de vingerafdruk van Miles Kane over alles hoort, maar dan ditmaal veel meer op gebied van instrumentatie dan songwriting (en harmonieën). Je hebt het hier over een samenwerking tussen een hele goede songwriter en... de beste songwriter van onze generatie, dan kom je al snel op deze rolverdeling uit. Je kunt dus stellen dat er geen concessies zijn gedaan om alles 50/50 te laten zijn, omwille van dat, wat enkel positief is. Het blijft echt een hele goede samenwerking, ze complimenteren elkaar nog als vanouds, al ligt het er iets minder dik bovenop dan bij het debuut. En je moet het zo zien, als Alex geen onvervangbare muzikale rol in Miles had gezien had hij een soloplaat gemaakt of een paar van deze songs opgespaard voor album 6 van Arctic Monkeys, zo simpel is het. En zijn muzikale toevoegingen klinken door in bijna elke song, want Miles Kane floreert op dat gebied zoals altijd, plus de 3 tracks waar hij het voortouw neemt zijn zoals altijd hoogtepunten, waarvan de opener dus een aanstaande single.quote:
[..]
Aha, interessant info dit! Toch wel opmerkelijk dat Alex dus toch een aanzienlijk grotere rol heeft in dit album dan Miles. Wel jammer dat de gedeelde leadvocalen wat minder aanwezig zijn, want dat vond ik toch altijd wel een van de sterkere punten. Al is aan de andere kant meer Alex nooit slecht, hoor je die grotere invloed van hem ook duidelijk terug?
Nee, helemaal niet, eigenlijk. Die is qua productie en instrumentatie best wel minimalistisch, wat heel goed werkt overigens, maar het TLSP-album is juist heel erg gelaagd en de songs zitten veelal vol wendingen, dus het is niet erg vergelijkbaar.quote:
[..]
En nu we het weer over Alexandra Savior hebben, wat een ijzersterk nummer blijft dat toch! Is het ook maar een beetje vergelijkbaar met het album qua sfeer? [..]
James Ford is druk, ja! Zelfs zo druk, dat hij de TLSP-tour aan zich voorbij zal laten gaan.quote:
[..] Twee albums in één jaar door Alex geschreven en door James Ford geproduceerd. Mooi jaar!
Nog steeds helemaal stil op de lijn wat Alexandra Savior betreft. Songs van haar waar Alex aan heeft meegeschreven: ‘Audeline’, ‘Cupid Shoots To Kill’, ‘Doom’, ‘Frankie’, ‘Girlie’, ‘M T M E’, ‘Mirage’, ‘Mystery Girl’, ‘Risk’, ‘Shades’, ‘Till You’re Mine’, ‘Vanishing Point’. We zullen zien. Het voorprogramma van TLSP, althans in ieder geval in Engeland, zal niet door haar worden gedaan overigens.
[ Bericht 0% gewijzigd door Aisumasen op 27-02-2016 08:38:19 (slordig) ]
Tof! Miles Kane is fan: http://i.imgur.com/7hCJbIC.jpgquote:
Dit wordt het voorprogramma in Paradiso:
Wow, heftig nieuws over Ford. Jammer! Wie gaat er nu drummen? Alex kennende moet het iemand uit het eigen bevriende kamp zijn. Jay Sharrock wellicht? Dat zou ik tof vinden!quote:James Ford is druk, ja! Zelfs zo druk, dat hij de TLSP-tour aan zich voorbij zal laten gaan.
Nog steeds helemaal stil op de lijn wat Alexandra Savior betreft. Songs van haar waar Alex aan heeft meegeschreven: ‘Audeline’, ‘Cupid Shoots To Kill’, ‘Doom’, ‘Frankie’, ‘Girlie’, ‘M T M E’, ‘Mirage’, ‘Mystery Girl’, ‘Risk’, ‘Shades’, ‘Till You’re Mine’, ‘Vanishing Point’. We zullen zien. Het voorprogramma van TLSP, althans in ieder geval in Engeland, zal niet door haar worden gedaan overigens.
Dat Alexandra Savior verhaal; beetje apart is het wel. De songtitels zijn er, je hebt het album zelfs gehoord begrijp ik maar er is verder niets bekend of naar buiten gebracht. Ook haar socials verraden niets. Waar is ze eigenlijk getekend? Op Domino gewoon?
Titels zijn hier te vinden: http://repertoire.bmi.com(...)4282&Affiliation=BMIquote:
[..]
Wow, heftig nieuws over Ford. Jammer! Wie gaat er nu drummen? Alex kennende moet het iemand uit het eigen bevriende kamp zijn. Jay Sharrock wellicht? Dat zou ik tof vinden!
Dat Alexandra Savior verhaal; beetje apart is het wel. De songtitels zijn er, je hebt het album zelfs gehoord begrijp ik maar er is verder niets bekend of naar buiten gebracht. Ook haar socials verraden niets. Waar is ze eigenlijk getekend? Op Domino gewoon?
Kijk, zelfs allemaal geregistreerd. Je kunt daar ook vinden dat er nog een nieuwe Alex Turner-compositie genaamd 'Bones' in de koker zit, en de Mini Mansions-outtake ('Valet') waarin hij een aandeel had staat daar ook tussen.quote:
[..]
Titels zijn hier te vinden: http://repertoire.bmi.com(...)4282&Affiliation=BMI
Haha, ik begin ondertussen te denken dat als ik er nooit iets over had gehoord en hier over had gepost zelfs 'Risk' aan ons voorbij was gegaan en het allemaal een fata morgana - hmmm, 'Mirage', the plot thickensquote:
[..]
Wow, heftig nieuws over Ford. Jammer! Wie gaat er nu drummen? Alex kennende moet het iemand uit het eigen bevriende kamp zijn. Jay Sharrock wellicht? Dat zou ik tof vinden!
Dat Alexandra Savior verhaal; beetje apart is het wel. De songtitels zijn er, je hebt het album zelfs gehoord begrijp ik maar er is verder niets bekend of naar buiten gebracht. Ook haar socials verraden niets. Waar is ze eigenlijk getekend? Op Domino gewoon?
- bleek. Nee, ik heb nog geen (andere) song van haar gehoord, heb slechts de info. Er is verder niet echt een mysterie: ze is onbekend, en dus niet op de radar. Zo ergens rond de jaarwisseling 2014/2015 hoorde ik dat Turner bezig was aan 2 albums: TLSP en een met een jonge, vrouwelijke songwriter uit Amerika. Begin 2015 waren Miles en Alex samen aan het schrijven in Parijs - zinnetjes Frans op 2 tracks op het album en één verwijzing naar Parijs elders en ze wilden het album oorspronkelijk weer in Frankrijk opnemen, hmmm - en was het voor iedereen die beetje optimistisch is ingesteld wel duidelijk waar dit toe zou leiden. Ene Alexandra Savior zou toen ook in Parijs zijn geweest. 1 en 1 was 2. (Zoals eerder gepost komt dat overeen met het 'Miracle Aligner'-verhaal, de song die Alex met haar schreef).
Dat jaar werden de songs met haar afgerond en het album opgenomen onder leiding en instrumentatie van James Ford en Alex Turner, iets wat geen geheim meer was toen het bevestigd werd in een Instagram-post door haar, ook indertijd gepost. Maar we/ik liep(en) te slapen, en kwam(en) er pas maanden later achter dat er ondertussen een "demo" was uitgebracht, wat zelfs onder True Detective te horen was geweest. We hadden nergens op gewacht omdat we het simpelweg niet geweten hadden als we deze info niet hadden gehad, haha. En zie de geregistreerde songs hierboven, klaar om de wereld in gebracht te worden. En trouwens, een video is dus al geschoten in LA.
Ik ook, geweldige rockdrummer is dat. Die speelt op het moment in de band van Jeff "sessiemuzikant wil ook zingen" Wootton, Engeland. Ik verwacht dat de drummer gezocht zal worden in de LA-kliek, net zoals de toetsenist uit de Mini Mansions-hoek zal komen. Ik weet nog geen namen. Misschien doet James Ford nog wel de speciale "volledig orkest"-gigs in het begin?quote:
[..]
Wow, heftig nieuws over Ford. Jammer! Wie gaat er nu drummen? Alex kennende moet het iemand uit het eigen bevriende kamp zijn. Jay Sharrock wellicht? Dat zou ik tof vinden!
