The Last Shadow Puppets #5

quote:

Op donderdag 24 maart 2016 23:45 schreef Jacobuspower het volgende:
Even wat random eerste opmerkingen:
- wauw wauw wauw die nieuwe nummers, Alex was zo geweldig op sweet dreams, en synopsis. Miracle heerlijk catchy en wat is die rif van The element of surprise goud! Pattern ook erg goed en Alex steelt hier stiekem toch weer de show
- zo veel nummers van het eerste album had ik nooit verwacht, en met zo veel energie gespeeld. En Alex' nieuwe stem op my mistakes is alles wat je wilt
- i want you weer is inderdaad een beetje een zwaktebod, maar de versie is nu zo veel beter en langzamer
- Alex had daarnaast weer goed in het glaasje gekeken maar dat was eigenlijk wel prima

quote:

Op donderdag 24 maart 2016 18:28 schreef MilanILF het volgende:
Maandag Miracle Aligner bij Zane Lowe!

The Last Shadow Puppets - Calm Like You + Bad Habbits live @ Corn Exchange (Cambridge UK)

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op vrijdag 25 maart 2016 13:00 schreef Aisumasen het volgende:
Loren Humphrey van de band Guards op drums, speelde ook ooit voor Cults.

quote:

Op vrijdag 25 maart 2016 13:05 schreef sander26 het volgende:

[..]

Wat is de link met TLSP/Mini Mansions?

quote:

Op vrijdag 25 maart 2016 16:59 schreef Vatta het volgende:
Vind alle nummers tot nu toe top en ik ben best een kritisch persoon. Wil The element of surprise graag nog horen (kan hem nergens vinden) of moet het een verassing blijven

quote:

Oke, gisteravond dus, gewoon maar beginnen bij het begin. Al vroeg van tevoren aanwezig en dus lang moeten wachten, maar vond het voor deze ene keer het ontzettend waard om zo’n geweldige plek te hebben. In de tussentijd liepen er zo nu en dan al wat medewerkers langs met TLSP pasjes en kwamen ook al de eerste dames met viool/cellokoffers langs. Daarna kwamen ook Zach en en Tyler (de toetsenist) langs lopen en het duurde daarna natuurlijk niet heel lang voordat mensen Alex en Miles in een straat verderop langs zagen lopen en daar vervolgens redelijk hysterisch achteraan liepen, toch niet echt aan mij besteed.

Maar goed, na al dat gewacht konden we om 7 uur eindelijk de zaal binnen. De zaal zelf was redelijk smal en lang en achter het sta-gedeelte was het balkon, geen ronde zaal waar het publiek meer om het publiek heen zit dus. Leek me niet heel erg ideaal en ben benieuwd hoeveel de mensen helemaal achteraan in de zaal of achterin op het balkon hebben gezien. Dat kwam mede omdat het podium ontzettend laag was, dat vond ik dan weer niet zo erg. Echt stukken lager dan bijvoorbeeld een Paradiso, waardoor je op de eerste rij echt ontzettend dichtbij bent en je ook ontzettend goed zicht hebt en je niet omhoog hoeft te kijken. Voorprogramma was in dit geval dus Jeff Wootton, deed me niet heel erg veel, maar was prima door te komen. En met als pluspuntje een als vanouds rockende Jay Sharrock.

En toen was het tijd voor de comeback na 7,5 jaar. Het moment dat het licht uit ging en de strijksters naar hun plek werden begeleid wist ik dat het toch echt ging beginnen. Jawel hoor, de strijksters begonnen de vioolpartij van Black Plant te spelen en op die klanken kwam het begeleidende trio onder luid gejuich het podium op om vervolgens het intro van Calm Like You in te zetten en enkele maten later kwam het duo onder luid gegil het podium op. Slick gekleed zoals we nu van ze gewend zijn en Miles met een knalgeel overhemd. Als de intro z’n climax heeft bereikt zet Alex zn voet op de speaker die echt recht voor mij stond en begint vervolgens vol met overtuiging: “I Can Still Rember…”. Vanaf dat moment was het al duidelijk hoe goed Alex z’n stem op dit moment in vorm is en hoe het eigenlijk ook zo mooi past bij de oudere nummers.

Het voelde op dit moment wel bijna als een Monkeysconcert met iedereen die alles meeschreeuwt en volgens mij voelde ik zelfs wat gemosh achter me ontstaan. Dit gevoel werd alleen maar sterker toen Miles voor het eerst de hoofdrol op zich nam in Bad Habits. Ben niet de grootste fan van dit nummer, maar hij werkt live toch wel heel goed, jammer dat de strijkers op dit moment nog niet heel lekker in de mix zaten en dat Alex achtergronddingetjes nog niet heel goed uit de verf kwamen. Toen daarna The Age of the Understatement kwam kon het publiek z’n geluk niet op en werd er vrolijk doorgemosht en meegezongen.

Hierna was het tijd voor het eerste hoogtepunt waar Aisumasen mij meerdere keren voor had gewaarschuwd: Miracle Aligner. Toen Alex begon met de eerste noten had ik al direct het vermoeden dat het Miracle Aligner was en toen Alex na een paar zinnen de titel zelf zong was het zeker. Jullie hebben hem nu allemaal ook gehoord dus hier hoeven we niet meer geheimzinnig over te doen. Wat een ontzettende sterke catchy track en Zach maakt deze song echt bij het stukje vanaf ‘sixty feet four’. Gitaar van Alex kwam live ontzettend goed over alleen de strijkers hoorde ik bij deze wat minder duidelijk. Vervolgens weer twee ‘oudjes’ waaronder een van m’n favorieten ‘Seperate’, waarbij het stukje vanaf ‘Please Don’t Tell Me’ natuurlijk altijd een live-hoogtepuntje is.

Daarna weer een nieuwe in de vorm van ‘The Element of Surprise’, op het eerste gehoor misschien wel m’n favoriete live. De gitaren hier zijn zo funky en de vergelijking die iemand maakte met Bowie’s ‘Let’s Dance’ kon ik ergens ver weg wel zien. Volgens mij ook de enige track die nog niet op Youtube staat, dus of die komt morgenavond of dat blijft een mooie verrassing. Vervolgens weer de nieuwe ‘Pattern’ waar Miles weer de hoofdrol heeft. Alex gaat hier los met z’n Whammy Bar, maar het klinkt allemaal heel tof en stiekem neemt Alex op het einde toch nog de hoofdrol op zich met wat fijne vocalen. Hierna kwam mijn favoriet van het vorige album waar ik zo ontzettend op had gehoopt: ‘My Mistakes’. Zoals ik al zei in m’n eerste reactie: Alex’ volwassenere stem past zo ontzettend mooi bij dit nummer, gewoon meemaken dit!

Om het af te maken hield het maar niet op met de oude nummers want hierna kwam Only the Truth. Hierna kwam alweer het derde nieuwe nummer ‘Dracula Teeth’, toffe vibe en had prima in een Bondfilm gepast inderdaad. Deze moet ik wel wat vaker horen denk ik. Deze werd gevolgd door ‘Everything’ die we natuurlijk allemaal al kennen. Ik moet eerlijk zeggen, deze vond ik live toch nog echt niet sterk. Als ik hem niet al had gekend had ie waarschijnlijk helemaal niks gedaan. Het was ook een raar gezicht om zowel Miles als Alex zonder een gitaar op het podium te zien staan. Het refrein blijft natuurlijk sterk, maar kwam nog niet over zoals het zou kunnen.

Hierna volgde het altijd sterke The Meeting Place met het al even mooie strijkersoutro, dan moet die nieuwe drummer alleen niet al beginnen met Aviation als die arme strijksters nog bezig zijn. Miles direct seinend dat ie nog lang niet moest en de drummer die vervolgens de rest van het outro met het schaamrood op z’n kaken over z’n drumstel gebogen zit. Goed, we wisten dus al wat direct na dit outro zou volgen. Aviation was live zo ontzettend sterk: Alex met dat Smiths’ achtige loopje wat meer door blijft gaan, Miles in topvorm en dan vervolgens ook nog een soort uitgesponnen outro met extra gitaardingetjes van Alex, nummer werd ook ontvangen als ware een jarenoude klassieker. Nu al weer zin om hem weer te zien: “Unless you’ll never get it right!”

Had ik al iets gezegd over de opbouw van de setlist? Nee he, nou die was ontzettend goed! Want na dit hoogtepunt kwam een volgend hoogtepunt waar Alex de volledige aandacht op zich gericht krijgt. Sweet Dreams! Ik zal niet teveel verklappen voor de mensen die hem (terecht!) nog niet willen luisteren, maar die laatste minuut is echt instant kippenvel. Brengt het prima nummer naar ongekende hoogtes. Vervolgens afsluiten met ‘In My Room’ met een lekker rockend outro en toen was het hoofdgedeelte al weer over.

Jammer genoeg was het begin van de encore geen echte verrassing meer doordat we al wat tonen hadden gehoord tijdens de soundcheck, al haalde ik het er echt niet uit. Vond het eigenlijk een beetje een zwaktebod om weer hetzelfde Beatles nummer te coveren, maar dit voelde bijna als eerherstel. Waar ik de vorige versie soms nog iets te gehaast vond, pakten ze hier alle tijd en deden ze he veel langzamer en eindigde het uiteindelijk in een 7-minuten durende groove. Goed begin van de encore, maar ook hier moest het hoogtepunt nog komen. ‘The Dream Synopsis’ is eigenlijk te lastig om te beschrijven en heb het idee dat ik het ook verpest als ik te veel m’n best doe, maar wat een waanzinnige song is dat waar Alex half-pratend half-zingend een verhaal vertelt. Het noemen van ‘Sheffield City Centre’ zorgde voor wat gejuich dus dat zal nog wel leuk worden straks in Sheffield. Daarna zit er zo’n komische zin in waarvan ik eerst dacht dat ie hem ter plekke improviseerde, maar het blijkt dus ook echt zo te zijn op het album

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

, niet klikken als je het nummer nog niet hebt beluisterd.
Vervolgens eindigde het concert met het onvermijdelijke Standing Next to Me en kon de zaal nog een keer uit volle borst meezingen. Vervolgens rustig de zaal uit gelopen en toen voelde ik eigenlijk pas hoe speciaal het was om bij zo’n tourpremière aanwezig te zijn. Het is zo tof om nummers voor het allereerst live te horen en je maakt ze echt intens mee.

Dan nog wat algemene dingen die me opvielen: Alex had opvallend vaak geen gitaar om. Als je dit een paar jaar geleden had gezegd had ik je nooit geloofd, maar hij begint er steeds beter in te worden. Tijdens Sweet Dream stond ie er als een echte ‘crooner’. Alex had trouwens ook weer lekker in het glaasje gekeken, maar ik vind het altijd wel werken bij hem. Ze waren sowieso allebei niet heel erg spraakzaam. Voor de rest had ik het idee dat de oude nummers toch wat ‘rockender’ werden gebracht, al zal dat toch ook wel komen door het kleinere orkest, maar dit was voor mij zeker geen nadeel.

Verder zijn de preshow liedjes het weer zeker waard om goed te luisteren en voor de oplettende lezer/luisteraar zijn er veel te herkennen: Twee keer Dr. Hook, Carole King, Wings en Golden Years van Bowie.

Op naar morgen

quote:

Op vrijdag 25 maart 2016 19:22 schreef Jacobuspower het volgende:
Volgens mij is hij echt veel t lang en warrig geworden, maar ik ben geen Aisumasen hé. Heb geprobeerd er geen echte spoilers in te stoppen dus denk dat iedereen dit wel prima kan lezen

[..]

quote:

Op zaterdag 26 maart 2016 04:13 schreef Aisumasen het volgende:

[..]

Heel tof om te lezen. Sfeer, show, alles. Het is grappig dat je het in het begin misschien nog helemaal niet voor je ziet, maar als je dit leest je beseft dat alles prima op z'n plaats is gekomen. Ik hoorde ook dat er een aantal klassieke Turner-gitaren weer uit de mottenballen kwamen. Ik denk dat ze de komende week nog het een en ander zullen uitproberen, en dat dingen als de muzikale kritiekpuntjes hier en daar nog gladgestreken zullen worden. Het zal vooral qua harmonieën, die op de plaat allemaal erg smooth zijn, lastig zijn om het perfect naar het podium te vertalen. Dat blijkt ook uit jouw beschrijving van 'Everything You've Come...'

Setlist tweede gig was overigens dezelfde, zo te lezen hebben ze die prima voor elkaar. Hoe lang was de set nu? Ik geloof dat het in 2008 niet boven het uur en 10 minuten uitkwam.

The Last Shadow Puppets - Aviation live @ Middlesbrough Town Hall

The Last Shadow Puppets - My Mistakes Were Made For You live @ Middlesbrough Town Hall

quote:

Op zaterdag 26 maart 2016 11:22 schreef sander26 het volgende:
Dank voor het verslag man, geweldig om te lezen!
Lekker in de sfeer komen voor Paradiso zo.

Ik lees overigens berichten dat de pre-orders al zijn uitgestuurd door Domino. Misschien wordt a.s. maandag dan toch weer een optie? Laten we het hopen!

quote:

Op zaterdag 26 maart 2016 11:02 schreef Jacobuspower het volgende:

[..]

Dank dank!
Ja denk zeker dat ze ook nog wel wat dingen zullen uitproberen en zullen verbeteren, maar voor een eerste keer moet ik zeggen dat het al erg indrukwekkend was. Heeft dat vele repeteren toch z'n resultaat gehad .

Ze begonnen om 9.10 en denk dat ze rond 10.30 klaar waren, toch zeker wel een uur en 20 minuten dus. Had hem zo lang eigenlijk niet verwacht, maar heel goed dat ze het toch doen en mensen echt absoluut waar voor hun geld geven. Helpt trouwens ook mee dat I Want You stukken langer is gemaakt. [..]