Genderdysforie #54: Waar we ruimdenkend zijn

quote:

Op zaterdag 25 februari 2017 10:14 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Oh oke ja ik snap het wel iets beter nu denk ik bedankt voor de reacties. De reden dat ik deze vraag stelde is omdat ik zelf als ik bijv (sorry voor het detail) ongesteld moet worden het idee heb dat ik mij vrouwelijker voel dan op de dagen dat ik dat niet ben. Vandaar dat ik mij afvroeg in hoeverre hormonen ook invloed konden hebben op mensen die transgender zijn. Maar ja, als het hormoon niveau al gewoon normaal was voor jullie biologische geslacht, dan heeft dat er inderdaad niets mee te maken. Ik had verwacht dat hormonen een veel grotere impact op mensen zouden hebben. Wel interessant weer wat geleerd.

[..]

Je vrouwelijker voelen staat niet gelijk aan vrouw zijn. Hormonen hebben weldegelijk invloed op hoe je je voelt, maar als je man bent en oestrogenen maken dat je je vrouwelijker voelt, is dat alleen maar extra erg omdat het nog meer haaks staat op je identiteit.

quote:

[..]

Als die gebruiksaanwijzing er is zou ik die ook wel willen hebben. Of niet inderdaad, want er zijn al regels genoeg waar je je aan moet houden. Ik heb regelmatig opmerkingen gekregen dat mijn gezicht te mannelijk zou zijn. Daarom begrijp ik wel weer hoe vervelend het is als mensen je veroordelen. Maar nu ik haar en makeup tips heb gevonden van MtF transgenders om er vrouwelijker uit te zien pas ik die zelf ook toe en dat geeft meer zelfvertrouwen. Mensen kunnen denken wat ze willen. Ik vind ook dat vrouwen net zoveel moeten kunnen doen als mannen zonder daar gelijk voor veroordeeld te worden als 'niet vrouwelijk genoeg'. Omgekeerd natuurlijk ook, maar het lijkt wel alsof daar minder animo voor is, alsof mannen minder zoals vrouwen willen zijn dan andersom. Hoewel ik het wel steeds meer zie dat mannen parttime gaan werken om voor de kinderen te zorgen, dus misschien is dat een vooroordeel. Maar ja dat is weer iets heel anders dan transgender zijn. Ik ben iig blij voor de mensen hier die succesvol kunnen leven als hun echte geslacht. Dat is mooi.

Vrouwelijkheid (en vrouwen) wordt in onze maatschappij als minderwaardig gezien. Ik denk dat best veel mannen meer zouden willen toegeven aan hun "vrouwelijke" kanten, maar daar worden ze dan keihard op afgerekend. Tot op zekere hoogte wordt het bij vrouwen toegejuicht, want mannelijkheid is beter, maar het moet niet te erg worden, want dan zijn ze niet meer neukbaar en dat is toch wel het primaire doel van vrouwen op deze aarde: ze zijn er voor de man, niet voor zichzelf.

Maar dit topic gaat ook over mannen die eigenlijk vrouwen zijn omdat zij zich vrouw voelen dus hoezo heeft het gevoel er niets mee te maken dan? Of begrijp ik het nu verkeerd. Wat is voor jou dan het verschil tussen gevoelens en identiteit?
Ik voel ook nog steeds om mij heen, en in mijzelf (omdat ik het heb geïnternaliseerd waar ik nu wel weer grotendeels vanaf ben gelukkig) heel sterk die minachting voor alles wat vrouwelijk is of als vrouwelijk wordt gezien wat ik soms best lastig vind. Daarom verbaasd het mij eigenlijk überhaupt (in positieve zin) dat er MtF transgenders bestaan. Iemand had een keer ergens op een blog geschreven 'gender is een hiërarchie'.. en dat gevoel heb ik nog steeds heel sterk zelfs in 2017... Maar ik heb wel het idee dat de samenleving gelijker wordt, dat niet alleen vrouwen meer zoals mannen worden maar andersom ook. Of dat het verschil steeds minder uitmaakt.

[ Bericht 1% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 26-02-2017 20:19:52 ]

quote:

Op zondag 26 februari 2017 19:46 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Maar dit topic gaat ook over mannen die eigenlijk vrouwen zijn omdat zij zich vrouw voelen dus hoezo heeft het gevoel er niets mee te maken dan? Of begrijp ik het nu verkeerd. Wat is voor jou dan het verschil tussen gevoelens en identiteit?
Ik voel ook nog steeds om mij heen, en in mijzelf (omdat ik het heb geïnternaliseerd waar ik nu wel weer grotendeels vanaf ben gelukkig) heel sterk die minachting voor alles wat vrouwelijk is of als vrouwelijk wordt gezien wat ik soms best lastig vind. Daarom verbaasd het mij eigenlijk überhaupt (in positieve zin) dat er MtF transgenders bestaan. Iemand had een keer ergens op een blog geschreven 'gender is een hiërarchie'.. en dat gevoel heb ik nog steeds heel sterk zelfs in 2017... Maar ik heb wel het idee dat de samenleving gelijker wordt, dat niet alleen vrouwen meer zoals mannen worden maar andersom ook. Of dat het verschil steeds minder uitmaakt.

Je voelt je (ff als voorbeeld) nóg vrouwelijker dan dat je al bent, maar ja, je ziet er nog uit als man , mensen zien je nog als man, dat is juist tegenstrijdig. Althans, zo ervaar ik het. Dit kun je ook doortrekken naar het andere geslacht en alles er tussenin.

Oh op die manier, ja nu begrijp ik het wel, bedankt voor de uitleg. Maar wat ik bedoelde, was dat iemand die zich bijv. vrouw voelt, of iemand die zich man voelt als dat niet overeenkomt met hun biologische geslacht zich dan zich mss meer zoals het biologische geslacht zou gaan voelen door middel van hormonen zodat het probleem van genderdysforie weg is en een operatie niet nodig is. Niet om het te bagatalliseren maar ik vroeg mij dit gewoon af. Maar ja als dat had gewerkt dan was het natuurlijk allang bekend en dat is dan eigenlijk iemands persoonlijkheid veranderen (als dat al mogelijk is) en dan is het lichaam waarschijnlijk minder belangrijk. het lijkt mij enger om te veranderen van persoonlijkheid dan van lichaam dus zelfs al was het mogelijk om de innerlijke identiteit te veranderen dan begrijp ik wel waarom mensen die transgender zijn liever een operatie willen.

quote:

Op zondag 26 februari 2017 19:46 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Maar dit topic gaat ook over mannen die eigenlijk vrouwen zijn omdat zij zich vrouw voelen dus hoezo heeft het gevoel er niets mee te maken dan? Of begrijp ik het nu verkeerd. Wat is voor jou dan het verschil tussen gevoelens en identiteit?
Ik voel ook nog steeds om mij heen, en in mijzelf (omdat ik het heb geïnternaliseerd waar ik nu wel weer grotendeels vanaf ben gelukkig) heel sterk die minachting voor alles wat vrouwelijk is of als vrouwelijk wordt gezien wat ik soms best lastig vind. Daarom verbaasd het mij eigenlijk überhaupt (in positieve zin) dat er MtF transgenders bestaan. Iemand had een keer ergens op een blog geschreven 'gender is een hiërarchie'.. en dat gevoel heb ik nog steeds heel sterk zelfs in 2017... Maar ik heb wel het idee dat de samenleving gelijker wordt, dat niet alleen vrouwen meer zoals mannen worden maar andersom ook. Of dat het verschil steeds minder uitmaakt.

Je voelt je geen vrouw/man, je bent een vrouw/man. Daar ligt het verschil. Je kunt je vrouwelijk voelen, en je vrouwelijk uiten, maar je bent vrouw. Het is een subtiel verschil, maar identiteit is iets wat je bent, niet wat je voelt. Dat je je dóór die identiteit iets voelt, is de stap die daarna komt.

Dus wat je bent is dus eigenlijk hoe anderen jou zien, hoe je overkomt op de maatschappij? Ja ik begreep die term niet zo goed maar nu meer denk ik.

Het meest irritante aan genderdysforie was, dat ik mij niet kon identificeren met mijn gewenste geslacht, omdat ik er nog uit zag als jongen, maar daarmee kon ik mij ook niet identificeren, omdat ik ergens in mijn achterhoofd wist dat ik geen jongen kon zijn. Toch had ik wel die uiterlijke kenmerken. En dan moet je de vinger nog op de juiste plaats leggen = Ben ik nou knetter gestoord? Is dit normaal? Komt dit vaker voor? Hoe heet dit waarmee ik rondloopt? Wie ben ik dan? En dat allemaal in een tijd dat internet nog niet vanzelfsprekend was Het enige wat mij echt hielp is door op school of thuis namenlijstjes te maken, hoe zou ik willen heten als ik zelf de keuze had, gaandeweg kwam ik echt op alleen maar 'meisjesnamen' uit

Die ontdekking van je eigen identiteit, zonder er een gender aan vast te hangen, is enorm leerzaam. Klinkt zweverig, maar dat valt wel mee. Het is gewoon (bijna) hardop denken 'Wat wil ik nou eigenlijk? Voor wie leef ik nu?' In de periode daarna, aanmelding VU etc ben ik ook egoïstischer geworden. Tijd voor mijzelf gemaakt. Vroegen mensen, mijn ouders bijvoorbeeld wat aan mij, zei ik nee, waar ik normaal geen nee durfde te zeggen, was het die periode vooral 'fuck it, nu niet'. Het heeft mij mondiger gemaakt, zelfverzekerder en gek genoeg ook weer socialer (mede ook door chats en forums zoals hier). Gewoon even een jaartje of twee tegen van alles aanschoppen. Niet dat ik die periode nu echt mis, maar wel leuk, ik luister net als in die periode weer wat meer naar punk/rock, laatst het album gekocht van CallItOff en dat brengt wel weer wat naar boven..

*Leest het nu nog eens terug.. Sjoohee wat een opstel

quote:

Op maandag 27 februari 2017 21:51 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Dus wat je bent is dus eigenlijk hoe anderen jou zien, hoe je overkomt op de maatschappij? Ja ik begreep die term niet zo goed maar nu meer denk ik.

Wat je bent is wat je weet te zijn. Anderen zien juist alleen de buitenkant, die (voor transitie) niet overeenkomt met je identiteit.

Voor mij gold al van heel jong (jaar of twee) dat ik instinctief naar mannen keek om te zien hoe ik me moest gedragen. Met mannen en mannelijkheid identificeerde ik me, dat klopte bij wie ik was, toen. Nu nog steeds, maar wat genuanceerder, lang niet alles wat mannen doen past bij mij. Ik voel me niet per se mannelijk, maar ik weet wel dat ik een man bén.

Overigens is het niet zo vreemd dat je een beetje in de war raakt. Woorden kunnen heel subtiel van betekenis veranderen en het cliche "hij/zij voelt zich xxx" in plaats van "zij/hij is xxx" zie je overal, dus dat neem je dan vanzelf over. Ook "zij wil een man worden" of "hij wil een meisje worden" klopt niet. Dat zijn ze al, dat kan de buitenwereld alleen niet zien omdat het lichaam daar niet bij past.

Dus goed dat je ernaar vraagt!

quote:

Op maandag 27 februari 2017 22:29 schreef Meike26 het volgende:
Het meest irritante aan genderdysforie was, dat ik mij niet kon identificeren met mijn gewenste geslacht, omdat ik er nog uit zag als jongen, maar daarmee kon ik mij ook niet identificeren, omdat ik ergens in mijn achterhoofd wist dat ik geen jongen kon zijn. Toch had ik wel die uiterlijke kenmerken. En dan moet je de vinger nog op de juiste plaats leggen = Ben ik nou knetter gestoord? Is dit normaal? Komt dit vaker voor? Hoe heet dit waarmee ik rondloopt? Wie ben ik dan? En dat allemaal in een tijd dat internet nog niet vanzelfsprekend was Het enige wat mij echt hielp is door op school of thuis namenlijstjes te maken, hoe zou ik willen heten als ik zelf de keuze had, gaandeweg kwam ik echt op alleen maar 'meisjesnamen' uit

Die ontdekking van je eigen identiteit, zonder er een gender aan vast te hangen, is enorm leerzaam. Klinkt zweverig, maar dat valt wel mee. Het is gewoon (bijna) hardop denken 'Wat wil ik nou eigenlijk? Voor wie leef ik nu?' In de periode daarna, aanmelding VU etc ben ik ook egoïstischer geworden. Tijd voor mijzelf gemaakt. Vroegen mensen, mijn ouders bijvoorbeeld wat aan mij, zei ik nee, waar ik normaal geen nee durfde te zeggen, was het die periode vooral 'fuck it, nu niet'. Het heeft mij mondiger gemaakt, zelfverzekerder en gek genoeg ook weer socialer (mede ook door chats en forums zoals hier). Gewoon even een jaartje of twee tegen van alles aanschoppen. Niet dat ik die periode nu echt mis, maar wel leuk, ik luister net als in die periode weer wat meer naar punk/rock, laatst het album gekocht van CallItOff en dat brengt wel weer wat naar boven..

*Leest het nu nog eens terug.. Sjoohee wat een opstel

Dat is wel zeer apart. Maar wel mooi voor je dat net als bij de anderen hier voor jou toch uiteindelijk de puzzel compleet werd. Ben blij dat het je meer zelfvertrouwen heeft gebracht. Denk dat het vinden van de eigen 'identiteit' los van gender iets is waar veel mensen moeite mee hebben daarom vind ik het knap dat je dat nu mede dmv je transitie proces hebt gevonden.

quote:

Op maandag 27 februari 2017 23:24 schreef wonderer het volgende:

[..]

Wat je bent is wat je weet te zijn. Anderen zien juist alleen de buitenkant, die (voor transitie) niet overeenkomt met je identiteit.

Voor mij gold al van heel jong (jaar of twee) dat ik instinctief naar mannen keek om te zien hoe ik me moest gedragen. Met mannen en mannelijkheid identificeerde ik me, dat klopte bij wie ik was, toen. Nu nog steeds, maar wat genuanceerder, lang niet alles wat mannen doen past bij mij. Ik voel me niet per se mannelijk, maar ik weet wel dat ik een man bén.

Overigens is het niet zo vreemd dat je een beetje in de war raakt. Woorden kunnen heel subtiel van betekenis veranderen en het cliche "hij/zij voelt zich xxx" in plaats van "zij/hij is xxx" zie je overal, dus dat neem je dan vanzelf over. Ook "zij wil een man worden" of "hij wil een meisje worden" klopt niet. Dat zijn ze al, dat kan de buitenwereld alleen niet zien omdat het lichaam daar niet bij past.

Dus goed dat je ernaar vraagt!

Ja, dat lijkt mij wel lastig inderdaad dat de buitenwereld het niet ziet. Ik kijk vooral naar het innerlijk van mensen, dat vind ik belangrijker dan de buitenkant. Je moet mensen wel eerst leren kennen om het innerlijk te zien en dan is een mening snel gevormd natuurlijk. Ik probeer zelf altijd mijn eerste indruk bij te stellen en daar ben ik lang niet de enige in denk ik. Maar het lijkt mij vermoeiend om steeds maar weer met vooroordelen/verkeerde verwachtingen of afwijzing vanwege je uiterlijk te maken te krijgen. Als ik het goed begrijp, ben jij nu ook qua uiterlijk een man? Dat is wel fijn. Bedankt voor de uitleg.

[ Bericht 13% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 28-02-2017 07:34:49 ]

quote:

Op dinsdag 28 februari 2017 07:17 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Dat is wel zeer apart. Maar wel mooi voor je dat net als bij de anderen hier voor jou toch uiteindelijk de puzzel compleet werd. Ben blij dat het je meer zelfvertrouwen heeft gebracht. Denk dat het vinden van de eigen 'identiteit' los van gender iets is waar veel mensen moeite mee hebben daarom vind ik het knap dat je dat nu mede dmv je transitie proces hebt gevonden.

[..]

Ja, dat lijkt mij wel lastig inderdaad dat de buitenwereld het niet ziet. Ik kijk vooral naar het innerlijk van mensen, dat vind ik belangrijker dan de buitenkant. Je moet mensen wel eerst leren kennen om het innerlijk te zien en dan is een mening snel gevormd natuurlijk. Ik probeer zelf altijd mijn eerste indruk bij te stellen en daar ben ik lang niet de enige in denk ik. Maar het lijkt mij vermoeiend om steeds maar weer met vooroordelen/verkeerde verwachtingen of afwijzing vanwege je uiterlijk te maken te krijgen. Als ik het goed begrijp, ben jij nu ook qua uiterlijk een man? Dat is wel fijn. Bedankt voor de uitleg.

Helaas zijn er veel meer mensen die alleen op uiterlijk afgaan. Voor hen is het te veel moeite om iemand te leren kennen, dus die plakken allerlei vooroordelen op hoe je eruitziet. Dus ik ben blij dat jij wel moeite wilt doen

Mijn uiterlijk en rol in de maatschappij passen nu een stuk beter bij wie ik ben dan vroeger ja Soms een beetje te goed, want nu worden er weer allerlei andere aannames gedaan die óók niet kloppen, maar die zijn beter dan vroeger.

Vraagje: zijn er wetenschappelijke bewijzen voor het bestaan van agender/genderqueer?

quote:

Op dinsdag 28 februari 2017 21:49 schreef SupportIceland het volgende:
Vraagje: zijn er wetenschappelijke bewijzen voor het bestaan van agender/genderqueer?

Voor zover ik weet niet, maar dat zegt niet zo veel want ik ben daar niet echt naar op zoek. Doe eens een google of zo, misschien vind je wat leuks

quote:

Op zondag 26 februari 2017 16:05 schreef wonderer het volgende:

[..]

Je vrouwelijker voelen staat niet gelijk aan vrouw zijn. Hormonen hebben weldegelijk invloed op hoe je je voelt, maar als je man bent en oestrogenen maken dat je je vrouwelijker voelt, is dat alleen maar extra erg omdat het nog meer haaks staat op je identiteit.

[..]

Vrouwelijkheid (en vrouwen) wordt in onze maatschappij als minderwaardig gezien. Ik denk dat best veel mannen meer zouden willen toegeven aan hun "vrouwelijke" kanten, maar daar worden ze dan keihard op afgerekend. Tot op zekere hoogte wordt het bij vrouwen toegejuicht, want mannelijkheid is beter, maar het moet niet te erg worden, want dan zijn ze niet meer neukbaar en dat is toch wel het primaire doel van vrouwen op deze aarde: ze zijn er voor de man, niet voor zichzelf.

Vertel? en naar mijn weten zijn veel mannen en vrouwen daar helemaal niet mee bezig. Ik ben (als man) gewoon mijzelf. Niet meer, niet minder.

quote:

Op dinsdag 28 februari 2017 21:51 schreef wonderer het volgende:

[..]

Voor zover ik weet niet, maar dat zegt niet zo veel want ik ben daar niet echt naar op zoek. Doe eens een google of zo, misschien vind je wat leuks

Genderdysforie bestaat , maar sommige mensen lijken er een geheel bijeengeraapte theorie van te maken. Echt, op sommige sites spreken ze over 20 verschillende genders . Dat is erg problematisch in mijn optiek, aangezien je de mensen die daadwerkelijk genderdfysforie niet serieus neemt.

Begrijp je wat ik bedoel?

quote:

Op dinsdag 28 februari 2017 21:53 schreef SupportIceland het volgende:

[..]

Vertel? en naar mijn weten zijn veel mannen en vrouwen daar helemaal niet mee bezig. Ik ben (als man) gewoon mijzelf. Niet meer, niet minder.

Jezelf als maatstaf nemen, voor wat dan ook, is heel gevaarlijk.

Ik zie in de media, zowel fictief als verslaggeving, hoe mannen worden afgerekend op vrouwelijk gedrag. Homo en mietje zijn veelgebruikte scheldwoorden, "je gooit/loopt/ruikt/klinkt als een wijf" is niet bepaald een compliment, roze is uit den boze, net als huilen, een deel van de mannen is steeds maar bezig met hun mannelijkheid te bewijzen door agressief op te treden, etc. Jongens leren al heel snel wat ze niet mogen en als je het toch doet, word je gepest.

Tegelijk worden vrouwen ontmoedigd om typisch mannelijke dingen te doen, zoals wiskunde studeren of met lego spelen. Meisjesspeelgoed is enorm eenzijdig.

Genderrollen zijn zo ontzettend diep in de maatschappij doorgedrongen dat mensen niet eens doorhebben dat ze onderdrukt worden.

quote:

Op dinsdag 28 februari 2017 21:56 schreef SupportIceland het volgende:

[..]

Genderdysforie bestaat , maar sommige mensen lijken er een geheel bijeengeraapte theorie van te maken. Echt, op sommige sites spreken ze over 20 verschillende genders . Dat is erg problematisch in mijn optiek, aangezien je de mensen die daadwerkelijk genderdfysforie niet serieus neemt.

Begrijp je wat ik bedoel?

Iedereen heeft recht op zijn eigen identiteit. Dat nog niet iedereen kennis heeft genomen van het bestaan van die identiteit, wil toch niet zeggen dat het onzin is?

Jij hebt, naar ik aanneem, het voordeel dat je nooit over gender hebt hoeven nadenken, net als het gros van de mensheid. Nu komt er opeens een bootlading nieuwe informatie op je af en moet je gaan selecteren om niet te verzuipen. Eerst waren het de homoseksuele mensen, dat is nu inmiddels wel bekend en daar hoef je niet meer zo veel over na te denken. Toen kwamen de transseksuele mensen, en dat begint ook wat vertrouwder te worden. Maar er zijn nog een hoop anderen.

Waar ik het wel enigszins mee eens ben, is dat de dosering acceptatie misschien wat in de weg staat. Ik krijg het idee dat alles nu tegelijk moet, en dat gaat niet werken, omdat de maatschappij niet alles tegelijk kan verwerken, dat moet in stapjes. Maar wie ben ik om tegen een ander te zeggen, jouw identiteit moet even wachten want de wereld is nog niet klaar met het leren accepteren van de vorige generatie?

quote:

Op dinsdag 28 februari 2017 22:30 schreef wonderer het volgende:

[..]

Jezelf als maatstaf nemen, voor wat dan ook, is heel gevaarlijk.

Ik zie in de media, zowel fictief als verslaggeving, hoe mannen worden afgerekend op vrouwelijk gedrag. Homo en mietje zijn veelgebruikte scheldwoorden, "je gooit/loopt/ruikt/klinkt als een wijf" is niet bepaald een compliment, roze is uit den boze, net als huilen, een deel van de mannen is steeds maar bezig met hun mannelijkheid te bewijzen door agressief op te treden, etc. Jongens leren al heel snel wat ze niet mogen en als je het toch doet, word je gepest.

Tegelijk worden vrouwen ontmoedigd om typisch mannelijke dingen te doen, zoals wiskunde studeren of met lego spelen. Meisjesspeelgoed is enorm eenzijdig.

Genderrollen zijn zo ontzettend diep in de maatschappij doorgedrongen dat mensen niet eens doorhebben dat ze onderdrukt worden.

[..]

Iedereen heeft recht op zijn eigen identiteit. Dat nog niet iedereen kennis heeft genomen van het bestaan van die identiteit, wil toch niet zeggen dat het onzin is?

Jij hebt, naar ik aanneem, het voordeel dat je nooit over gender hebt hoeven nadenken, net als het gros van de mensheid. Nu komt er opeens een bootlading nieuwe informatie op je af en moet je gaan selecteren om niet te verzuipen. Eerst waren het de homoseksuele mensen, dat is nu inmiddels wel bekend en daar hoef je niet meer zo veel over na te denken. Toen kwamen de transseksuele mensen, en dat begint ook wat vertrouwder te worden. Maar er zijn nog een hoop anderen.

Waar ik het wel enigszins mee eens ben, is dat de dosering acceptatie misschien wat in de weg staat. Ik krijg het idee dat alles nu tegelijk moet, en dat gaat niet werken, omdat de maatschappij niet alles tegelijk kan verwerken, dat moet in stapjes. Maar wie ben ik om tegen een ander te zeggen, jouw identiteit moet even wachten want de wereld is nog niet klaar met het leren accepteren van de vorige generatie?

1: Ik zie dit juist totaal niet. En geloof mij, mijn omgeving is divers. Maar ook de 'macho' mannen in mijn omgeving zullen je echt niet raar aankijken als je een traantje moet laten als je verdriet hebt, hoor. Zij die dat wel doen, zijn gewoon klootzakken.

2: Natuurlijk heeft iedereen recht op zijn gender. Maar de typische internet-SWJ's doen dit ook vaak af als wetenschap. Echt, ik ben liberaal in hart en nieren, als identificeer jij je met een helikopter. Maar doen alsof daar wetenschappelijke consensus over is is natuurlijk nonsens.

Het eerste wat ik tegenkwam was dit en dat gaf wel goede antwoorden vond ik https://www.quora.com/Is-(...)nces-of-FtM-and-MtFs
Ik heb hier zelf geen geslacht ingevuld, maar dat komt gewoon omdat het mij niet veel interesseert of dat zichtbaar is en ik niet echt begrijp waarom mensen het nuttige informatie vinden, een (misschien onterecht) gevoel van discriminatie/vooroordelen speelt ook mee. Misschien om reacties te begrijpen als ze anders niet zouden weten waarom iemand op een bepaalde manier reageert of zo. Of omdat mensen altijd iets willen hebben om elkaar op te beoordelen net als met die plaatjes? Hoewel ik het gevoel heb dat mensen er irl ook steeds neutraler uit gaan zien.

quote:

Op dinsdag 28 februari 2017 22:35 schreef SupportIceland het volgende:

[..]

1: Ik zie dit juist totaal niet. En geloof mij, mijn omgeving is divers. Maar ook de 'macho' mannen in mijn omgeving zullen je echt niet raar aankijken als je een traantje moet laten als je verdriet hebt, hoor. Zij die dat wel doen, zijn gewoon klootzakken.

2: Natuurlijk heeft iedereen recht op zijn gender. Maar de typische internet-SWJ's doen dit ook vaak af als wetenschap. Echt, ik ben liberaal in hart en nieren, als identificeer jij je met een helikopter. Maar doen alsof daar wetenschappelijke consensus over is is natuurlijk nonsens.

Typische internet-SWJ's zijn irritant en doen de zaak meestal geen goed. Die kun je dus beter negeren.

Sowieso is bijna nergens wetenschappelijke consensus over, ook niet over zwaartekracht, dus als je dat als maatstaf neemt, zijn we snel uitgepraat.

Wat dat eerste betreft, fijn dat jij dat niet of nauwelijks tegenkomt in je omgeving, maar sekse-ongelijkheid en -onderdrukking bestaat zeer zeker en is schadelijk voor individuen en de maatschappij.

quote:

Op woensdag 1 maart 2017 10:00 schreef wonderer het volgende:

[..]

Typische internet-SWJ's zijn irritant en doen de zaak meestal geen goed. Die kun je dus beter negeren.

Sowieso is bijna nergens wetenschappelijke consensus over, ook niet over zwaartekracht, dus als je dat als maatstaf neemt, zijn we snel uitgepraat.

Wat dat eerste betreft, fijn dat jij dat niet of nauwelijks tegenkomt in je omgeving, maar sekse-ongelijkheid en -onderdrukking bestaat zeer zeker en is schadelijk voor individuen en de maatschappij.

1: Het bestaan van zwaartekracht is 'bewezen', daar is wel degelijk consensus over (op wat pseudo wetenschappers na).

2: Natuurlijk bestaat dat. Maar ongelijkheid is een evident gegeven, het is de vraag in hoeverre dat relevant is.

Die vraag stelde ik mezelf ook altijd geeninspiratie, als mijn transgenderzijn een hormonale oorzaak heeft, waarom kan ik dan niet net zo goed mijn oestrogeen level oppompen. Maar als het wezenlijk de oorzaak was, dan zou die therapie voor transgenders al bestaan. Zo lees ik wel eens over biologische mannen met een laag testosterongehalte die een testosteronbehandeling krijgen. En deze mannen voelen zich wel nog steeds man.

Er zullen vast wel transgenders zijn die hormonaal wat afwijken van de rest, maar daar heb ik maar 1 geval over gevonden. En ook nog dit: ''Transgender jongeren hebben geen hormonale stoornissen'' http://www.livescience.co(...)monal-imbalance.html

Dat is dan alleen dit onderzoek. Er zijn al wel subtiele verschillen te zien tussen de hersenscans van transgender mensen en mensen van hetzelfde biologische geslacht. Het probleem is dat er waarschijnlijk niet 1 oorzaak is. Ik denk zelf dat die subtiele verschillen in de hersenen er voor zorgen dat een man bijvoorbeeld zich meer identificeert met het vrouwzijn en dat de omgevingsfactoren dat versterken.

In mijn geval: Ik ben biologisch vrouw en zover ik weet hormonaal in orde. Ik ben maandelijks ongesteld en rond die tijd voel ik me dan ook vrouwelijker(Ik ben dan wat emotioneler en vermijd dan ook liever negatieve artikelen op het internet )

En dan kunnen SJW mensen natuurlijk weer zeggen dat mannen ook emotioneel zijn, maar ik merk toch echt wel verschil wanneer ik wel of niet ongesteld ben. Ik ben te luit om het bij te houden in mijn agenda, maar weet wel wanneer ik me wat gevoeliger voel, de ongesteldheid eraan zit te komen. Ik ben ook razendblij dat wanneer ik de hormoontherapie krijg, die tijd voorbij is.

quote:

Op woensdag 1 maart 2017 11:18 schreef SupportIceland het volgende:

[..]

1: Het bestaan van zwaartekracht is 'bewezen', daar is wel degelijk consensus over (op wat pseudo wetenschappers na).

2: Natuurlijk bestaat dat. Maar ongelijkheid is een evident gegeven, het is de vraag in hoeverre dat relevant is.

https://phys.org/news/2016-12-verlinde-theory-gravity.html

Maar daar ging het natuurlijk niet over. Er is geen wetenschappelijke consensus over non-binaire genderidentiteiten, daar heb je gelijk in, maar daar kun je verder niet zo veel conclusies uit trekken. De identiteit van de betrokken personen wordt daar niet minder echt van.

quote:

Op woensdag 1 maart 2017 11:22 schreef wonderer het volgende:

[..]

https://phys.org/news/2016-12-verlinde-theory-gravity.html

Maar daar ging het natuurlijk niet over. Er is geen wetenschappelijke consensus over non-binaire genderidentiteiten, daar heb je gelijk in, maar daar kun je verder niet zo veel conclusies uit trekken. De identiteit van de betrokken personen wordt daar niet minder echt van.

Correct. Maar je kan niet vragen aan de maatschappij dat de maatschappij zich aan al deze non-binaire genderidentiteiten gaat aanpassen. Zo werkt dat nu eenmaal niet. Iets wat tumbrl SWJ's niet echt begrijpen .

quote:

Op woensdag 1 maart 2017 11:31 schreef SupportIceland het volgende:

[..]

Correct. Maar je kan niet vragen aan de maatschappij dat de maatschappij zich aan al deze non-binaire genderidentiteiten gaat aanpassen. Zo werkt dat nu eenmaal niet. Iets wat tumbrl SWJ's niet echt begrijpen .

Waarom niet? Wat is er gebeurd met human decency? Met een beetje rekening houden met elkaar?

quote:

Op woensdag 1 maart 2017 11:33 schreef wonderer het volgende:

[..]

Waarom niet? Wat is er gebeurd met human decency? Met een beetje rekening houden met elkaar?

Individueel niveau =/= collectief. Ik als individu probeer rekening te houden met een ander individu, maar dit van de maatschappij vragen (in zijn geheel) is echt wereldvreemd. Er zijn ook zaken die ik hinderlijk vind aan de maatschappij waarin ik leef, maar ik ga niet aan de meerderheid vragen of zich aan mij aan te passen. Hoe arrogant zou dat zijn?

Dan verschillen we daarin van mening.