R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik hoop dat jullie misschien mij een advies zouden kunnen geven op het volgende verhaal, want ik weet het zelf niet echt meer.
Ik heb 4 jaar geleden een meisje ontmoet tijdens de vakantie. Ik was toen 17 en heel erg onzeker. Dat meisje was mijn vakantieliefde en woonde niet zo ver van mijn woonplaats vandaan. Na de vakantie wou ze graag daten maar ik durfde niet. We spraken elkaar wel om de zoveel weken en het voelde altijd alsof we elkaar een dag geleden nog gesproken hadden.
Na jaren om elkaar heen gedraaid te hebben zijn we de afgelopen 2 maanden op date gegaan. Het voelde weer zoals vanouds en ik ben (weer) verliefd op haar geworden. Ik denk dat het wederzijds was omdat we eigenlijk niet echt zonder elkaar konden.
Nu komt mijn situatie op dit moment:
Haar belangrijkste persoon in haar leven ligt op sterven. Op het moment dat ik haar het meest wil steunen drukt ze me weg. Ze is door deze situatie niet meer haar zelf en ze zit niet lekker in haar vel. Ze zei dat ze me leuk vindt, en dat altijd wel zou blijven doen, maar dat dit niet de juiste situatie is.
Op dit punt gaat het er niet eens meer om of ze me leuk vindt of niet, ik wil er voor haar zijn in deze periode. Ik wil haar een schouder bieden om op te huilen, maar het is moeilijk voor haar om dit te accepteren.
Ik voel me gewoon zo machteloos, en ik kijk toe vanaf de zijlijn. Ik kijk toe hoe ze beetje bij beetje zal aftakelen.
Ik heb tegen haar gezegd dat ik haar de ruimte zal geven en dat ik haar maar al te goed begrijp. Ik zal de pijn nooit voelen wat zij zou voelen. Ik zal haar niet loslaten, maar ik neem wat afstand.
Maar wat moet ik nu. Ik ga er kapot aan dat ik alleen maar kan toekijken. Revisie #0 (origineel bericht) - ingevoerd op 22-11-2015 17:04
Ik hoop dat jullie misschien mij een advies zouden kunnen geven op het volgende verhaal, want ik weet het zelf niet echt meer.
Ik heb 4 jaar geleden een meisje ontmoet tijdens de vakantie. Ik was toen 17 en heel erg onzeker. Dat meisje was mijn vakantieliefde en woonde niet zo ver van mijn woonplaats vandaan. Na de vakantie wou ze graag daten maar ik durfde niet. We spraken elkaar wel om de zoveel weken en het voelde altijd alsof we elkaar een dag geleden nog gesproken hadden.
Na jaren om elkaar heen gedraaid te hebben zijn we de afgelopen 2 maanden op date gegaan. Het voelde weer zoals vanouds en ik ben (weer) verliefd op haar geworden. Ik denk dat het wederzijds was omdat we eigenlijk niet echt zonder elkaar konden.
Nu komt mijn situatie op dit moment:
Haar belangrijkste persoon in haar leven ligt op sterven. Op het moment dat ik haar het meest wil steunen drukt ze me weg. Ze is door deze situatie niet meer haar zelf en ze zit niet lekker in haar vel. Ze zei dat ze me leuk vindt, en dat altijd wel zou blijven doen, maar dat dit niet de juiste situatie is.
Op dit punt gaat het er niet eens meer om of ze me leuk vindt of niet, ik wil er voor haar zijn in deze periode. Ik wil haar een schouder bieden om op te huilen, maar het is moeilijk voor haar om dit te accepteren.
Ik voel me gewoon zo machteloos, en ik kijk toe vanaf de zijlijn. Ik kijk toe hoe ze beetje bij beetje zal aftakelen.
Ik heb tegen haar gezegd dat ik haar de ruimte zal geven en dat ik haar maar al te goed begrijp. Ik zal de pijn nooit voelen wat zij zou voelen. Ik zal haar niet loslaten, maar ik geef haar afstand.
Maar wat moet ik nu. Ik ga er kapot aan dat ik alleen maar kan toekijken.
[ Bericht 25% gewijzigd door Copycat op 23-11-2015 13:08:02 (OP's verwijderen is niet de manier. TS) ]
Ik heb 4 jaar geleden een meisje ontmoet tijdens de vakantie. Ik was toen 17 en heel erg onzeker. Dat meisje was mijn vakantieliefde en woonde niet zo ver van mijn woonplaats vandaan. Na de vakantie wou ze graag daten maar ik durfde niet. We spraken elkaar wel om de zoveel weken en het voelde altijd alsof we elkaar een dag geleden nog gesproken hadden.
Na jaren om elkaar heen gedraaid te hebben zijn we de afgelopen 2 maanden op date gegaan. Het voelde weer zoals vanouds en ik ben (weer) verliefd op haar geworden. Ik denk dat het wederzijds was omdat we eigenlijk niet echt zonder elkaar konden.
Nu komt mijn situatie op dit moment:
Haar belangrijkste persoon in haar leven ligt op sterven. Op het moment dat ik haar het meest wil steunen drukt ze me weg. Ze is door deze situatie niet meer haar zelf en ze zit niet lekker in haar vel. Ze zei dat ze me leuk vindt, en dat altijd wel zou blijven doen, maar dat dit niet de juiste situatie is.
Op dit punt gaat het er niet eens meer om of ze me leuk vindt of niet, ik wil er voor haar zijn in deze periode. Ik wil haar een schouder bieden om op te huilen, maar het is moeilijk voor haar om dit te accepteren.
Ik voel me gewoon zo machteloos, en ik kijk toe vanaf de zijlijn. Ik kijk toe hoe ze beetje bij beetje zal aftakelen.
Ik heb tegen haar gezegd dat ik haar de ruimte zal geven en dat ik haar maar al te goed begrijp. Ik zal de pijn nooit voelen wat zij zou voelen. Ik zal haar niet loslaten, maar ik neem wat afstand.
Maar wat moet ik nu. Ik ga er kapot aan dat ik alleen maar kan toekijken. Revisie #0 (origineel bericht) - ingevoerd op 22-11-2015 17:04
Ik hoop dat jullie misschien mij een advies zouden kunnen geven op het volgende verhaal, want ik weet het zelf niet echt meer.
Ik heb 4 jaar geleden een meisje ontmoet tijdens de vakantie. Ik was toen 17 en heel erg onzeker. Dat meisje was mijn vakantieliefde en woonde niet zo ver van mijn woonplaats vandaan. Na de vakantie wou ze graag daten maar ik durfde niet. We spraken elkaar wel om de zoveel weken en het voelde altijd alsof we elkaar een dag geleden nog gesproken hadden.
Na jaren om elkaar heen gedraaid te hebben zijn we de afgelopen 2 maanden op date gegaan. Het voelde weer zoals vanouds en ik ben (weer) verliefd op haar geworden. Ik denk dat het wederzijds was omdat we eigenlijk niet echt zonder elkaar konden.
Nu komt mijn situatie op dit moment:
Haar belangrijkste persoon in haar leven ligt op sterven. Op het moment dat ik haar het meest wil steunen drukt ze me weg. Ze is door deze situatie niet meer haar zelf en ze zit niet lekker in haar vel. Ze zei dat ze me leuk vindt, en dat altijd wel zou blijven doen, maar dat dit niet de juiste situatie is.
Op dit punt gaat het er niet eens meer om of ze me leuk vindt of niet, ik wil er voor haar zijn in deze periode. Ik wil haar een schouder bieden om op te huilen, maar het is moeilijk voor haar om dit te accepteren.
Ik voel me gewoon zo machteloos, en ik kijk toe vanaf de zijlijn. Ik kijk toe hoe ze beetje bij beetje zal aftakelen.
Ik heb tegen haar gezegd dat ik haar de ruimte zal geven en dat ik haar maar al te goed begrijp. Ik zal de pijn nooit voelen wat zij zou voelen. Ik zal haar niet loslaten, maar ik geef haar afstand.
Maar wat moet ik nu. Ik ga er kapot aan dat ik alleen maar kan toekijken.
[ Bericht 25% gewijzigd door Copycat op 23-11-2015 13:08:02 (OP's verwijderen is niet de manier. TS) ]
Je bent 17. Je zit te diep in haar. Luvudduhverdriet etc. En ze houdt je aan het lijntje, anders zou ze je wel toelaten. Gewoon contact verbreken.
Over paar jaar sla je jezelf voor je kop, hoe zo stom je kon zijn en kan je er nog alleen maar om lachen.
Over paar jaar sla je jezelf voor je kop, hoe zo stom je kon zijn en kan je er nog alleen maar om lachen.
Lees eens goed.quote:Op zondag 22 november 2015 17:10 schreef Rene_Froger het volgende:
Je bent 17. Je zit te diep in haar. Luvudduhverdriet etc. En ze houdt je aan het lijntje, anders zou ze je wel toelaten. Gewoon contact verbreken.
Over paar jaar sla je jezelf voor je kop, hoe zo stom je kon zijn en kan je er nog alleen maar om lachen.
Slecht advies dit..quote:
Je bent 17. Je zit te diep in haar. Luvudduhverdriet etc. En ze houdt je aan het lijntje, anders zou ze je wel toelaten. Gewoon contact verbreken.
Over paar jaar sla je jezelf voor je kop, hoe zo stom je kon zijn en kan je er nog alleen maar om lachen.
Ze zit even in een kut situatie en weet misschien ook niet heel goed wat ze wel en niet precies wil, geef haar die ruimte en wie weet komt zij vanzelf naar jou toe. Als jij constant gaat pushen (ookal is het goed bedoeld) dat je haar kan helpen o.i.d. denk ik eerder dat dat haar een beetje afschrikt dan dat jij je gewenste effect bereikt.
Je kan natuurlijk zeggen dat je er voor haar bent, maar dat ze zelf naar je toe moet komen en dat dat ook altijd mag.
Ik heb ook gezegd dat ik dag en nacht voor haar klaar sta, en als er wat is dat ze naar me toe moet komen.
Ik ga niet pushen, ik neem mijn afstand. Ik ben gewoon bang dat ik 1 van de belangrijkste personen in mijn leven kwijt raak. Naast de liefde is het ook al die jaren een goede vriendschap geweest, en nu sta ik aan de zijlijn
Ik ga niet pushen, ik neem mijn afstand. Ik ben gewoon bang dat ik 1 van de belangrijkste personen in mijn leven kwijt raak. Naast de liefde is het ook al die jaren een goede vriendschap geweest, en nu sta ik aan de zijlijn
Hij was 17, nu dus jaren ouderquote:
Je bent 17. Je zit te diep in haar. Luvudduhverdriet etc. En ze houdt je aan het lijntje, anders zou ze je wel toelaten. Gewoon contact verbreken.
Over paar jaar sla je jezelf voor je kop, hoe zo stom je kon zijn en kan je er nog alleen maar om lachen.
'Ego te absolvo peccatis tuis in nomine patris et filii et spiritus sancti.'
Ik denk niet dat je aan de zijlijn staat, ik denk eerder dat je gewoon momenteel op een wat lager pitje staat wat betreft aandacht. Verplaats je eens in haar situatie, ze heeft momenteel een hoop aan d'r kop en ze denkt wss alleen maar aan die ene persoon. Dan is het niet zo gek toch?quote:Op zondag 22 november 2015 18:57 schreef Lamabal het volgende:
Ik heb ook gezegd dat ik dag en nacht voor haar klaar sta, en als er wat is dat ze naar me toe moet komen.
Ik ga niet pushen, ik neem mijn afstand. Ik ben gewoon bang dat ik 1 van de belangrijkste personen in mijn leven kwijt raak. Naast de liefde is het ook al die jaren een goede vriendschap geweest, en nu sta ik aan de zijlijn
Daar heb je ook wel gelijk in, dat is alles behalve gek. Maar als je zo iets ergs meemaakt, dat verandert je hele leven toch. En dan kan ik haar zo weinig in steunen, voelt zo kutquote:
[..]
Ik denk niet dat je aan de zijlijn staat, ik denk eerder dat je gewoon momenteel op een wat lager pitje staat wat betreft aandacht. Verplaats je eens in haar situatie, ze heeft momenteel een hoop aan d'r kop en ze denkt wss alleen maar aan die ene persoon. Dan is het niet zo gek toch?
Je steunt haar al.quote:
[..]
Daar heb je ook wel gelijk in, dat is alles behalve gek. Maar als je zo iets ergs meemaakt, dat verandert je hele leven toch. En dan kan ik haar zo weinig in steunen, voelt zo kut
Je hebt haar gezegd altijd voor haar klaar te staan en dus geef je heel duidelijk aan dat ze op je kan rekenen, dan ligt het balletje bij haar wat zij daar verder mee doet. Snap dat 't kut voelt, maar probeer er niet teveel over na te denken, als jij positief blijft is dat meer bevoordelijk voor jezelf, maar ook voor haar.
Dat je voelt dat de ander pijn heeft en jij daar weinig of niks aan kunt doen en je je daar machteloos om voelt is op zich logisch. Maar het kan ook gevaarlijk zijn als je dat doet vanuit een soort angst om haar kwijt te raken bijvoorbeeld en daardoor juist toenadering zoekt terwijl zij daar op dat moment niet aan toe is. Want dan draait het meer om jouw pijn dan die van haar.quote:
[..]
Daar heb je ook wel gelijk in, dat is alles behalve gek. Maar als je zo iets ergs meemaakt, dat verandert je hele leven toch. En dan kan ik haar zo weinig in steunen, voelt zo kut
Het kan sowieso geen kwaad om het wat meer los te laten en te ontspannen. Zij zal dan ook sneller geneigd zijn om contact met je te zoeken omdat ze dan even uit de situatie waar ze nu in zit kan ontsnappen. Dat is minder aantrekkelijk als jij je teveel om haar bekommert zeg maar en ze er alsnog over moet praten terwijl ze dat juist even niet wil doen.
Veel meer dan je hebt gedaan kun je niet doen.
Je bent ook gewoon niet of nog niet één van de belangrijkste personen in haar leven. Waarschijnlijk ken jij degene waar ze over piekert niet eens. Jij bent misschien simpelweg niet degene op wiens schouder ze momenteel wil uithuilen, dat kan, dat mag. En dat kun je maar beter respecteren, anders heb je kans dat haar dusdanig wegduwt dat ze niet weer terug wil komen. Geef haar ruimte, laat haar weten dat je wel beschikbaar bent als ze je nodig heeft en laat het daarbij. Vraag eventueel af en toe even hoe het gaat (eens per week of twee weken) of stuur eens een kaartje. Vrijblijvend, dus zonder vraag of hoop op reactie.quote:
[..]
Daar heb je ook wel gelijk in, dat is alles behalve gek. Maar als je zo iets ergs meemaakt, dat verandert je hele leven toch. En dan kan ik haar zo weinig in steunen, voelt zo kut
Your opinion of me is none of my business.
Ik ken degene waar ze over piekert wel. Het probleem is dat ze zich ook amper uit, ze kropt alles op en zegt het tegen bij niemand. De enige waar ze dit soort dingen tegen vertelt is de persoon in kwestie.quote:
[..]
Je bent ook gewoon niet of nog niet één van de belangrijkste personen in haar leven. Waarschijnlijk ken jij degene waar ze over piekert niet eens. Jij bent misschien simpelweg niet degene op wiens schouder ze momenteel wil uithuilen, dat kan, dat mag. En dat kun je maar beter respecteren, anders heb je kans dat haar dusdanig wegduwt dat ze niet weer terug wil komen. Geef haar ruimte, laat haar weten dat je wel beschikbaar bent als ze je nodig heeft en laat het daarbij. Vraag eventueel af en toe even hoe het gaat (eens per week of twee weken) of stuur eens een kaartje. Vrijblijvend, dus zonder vraag of hoop op reactie.
Maar jullie hebben allemaal wel gelijk, ik moet het leren iets los te laten. Ik zal haar een lief kaartje sturen en af en toe wat van me laten horen. Even tho het wel moeilijk is.
Bedankt voor jullie adviezen
|
|
