R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Als oudere maagd (25) omgaan met je achterstand en frustratie
Ik ga niet hele vorige topic doorworstelen, maar ik kan nu al wel concluderen dat TS heel wat andere problemen heeft dan z'n maagdelijkheid.
Ten eerste ga in godsnaam op jezelf wonen, dat lost wel degelijk een deel van het probleem op. Je wordt zelfstandig, zelfverzekerder en je hebt minder tijd om te besteden aan je frustratie.
Ik was zelf nog maagd tot m'n 28ste, op zich natuurlijk lachwekkend, maar voor mij was het nooit een serieus probleem. Natuurlijk had ik soms wel wat genante momenten, maar heb het nooit als een echte frustratie gezien. Verder is 25 niet eens zo'n extreem late leeftijd, je kunt dan nog best aan jezelf werken (en dat hoeft niet per se in de sportschool)
Intussen ben ik 33 en woon ik samen met een leuke knappe vriendin. En nog een mogelijke geruststelling, als man ga je er meestal wel op vooruit qua uiterlijk, dus misschien ben je op je 30ste wel een stuk knapper.
Ten eerste ga in godsnaam op jezelf wonen, dat lost wel degelijk een deel van het probleem op. Je wordt zelfstandig, zelfverzekerder en je hebt minder tijd om te besteden aan je frustratie.
Ik was zelf nog maagd tot m'n 28ste, op zich natuurlijk lachwekkend, maar voor mij was het nooit een serieus probleem. Natuurlijk had ik soms wel wat genante momenten, maar heb het nooit als een echte frustratie gezien. Verder is 25 niet eens zo'n extreem late leeftijd, je kunt dan nog best aan jezelf werken (en dat hoeft niet per se in de sportschool)
Intussen ben ik 33 en woon ik samen met een leuke knappe vriendin. En nog een mogelijke geruststelling, als man ga je er meestal wel op vooruit qua uiterlijk, dus misschien ben je op je 30ste wel een stuk knapper.
٩๏̯͡๏)۶
quote:Op vrijdag 20 november 2015 10:51 schreef Ronaldsen het volgende:
Ik ga niet hele vorige topic doorworstelen, maar ik kan nu al wel concluderen dat TS heel wat andere problemen heeft dan z'n maagdelijkheid.
Ten eerste ga in godsnaam op jezelf wonen, dat lost wel degelijk een deel van het probleem op. Je wordt zelfstandig, zelfverzekerder en je hebt minder tijd om te besteden aan je frustratie.
Ik was zelf nog maagd tot m'n 28ste, op zich natuurlijk lachwekkend, maar voor mij was het nooit een serieus probleem. Natuurlijk had ik soms wel wat genante momenten, maar heb het nooit als een echte frustratie gezien. Verder is 25 niet eens zo'n extreem late leeftijd, je kunt dan nog best aan jezelf werken (en dat hoeft niet per se in de sportschool)
Intussen ben ik 33 en woon ik samen met een leuke knappe vriendin. En nog een mogelijke geruststelling, als man ga je er meestal wel op vooruit qua uiterlijk, dus misschien ben je op je 30ste wel een stuk knapper.
Ah zo, je werkt er. Dan zal je ongetwijfeld een beter beeld hebben van supermarkten dan ik, want ik kom er maar heel even en ben dan weer zo weg. Meestal kom ik er tussen 17:00 en 19:00, dus dan is iedereen gehaast en zie ik maar weinig mensen die op aanspraak zitten te wachten.quote:Op donderdag 19 november 2015 22:42 schreef Charleville het volgende:
Ik werk zeg maar als medewerker bij een supermarkt, die ligt in een studentenwijk, en naast middelbare scholen.
Dus we krijgen veel studenten van scholen over de vloer bij onze supermarkt.
Die vragen wel eens waar een bepaald product ligt, en dan wijs ik ze de weg, en vandaag heb ik tijdens deze vraag het meisje in kwestie aangekeken ipv. dat ik naar de grond keek en de vraag aanhoorde zoals vroeger.
Maar je bent dus best wel verlegen als ik het zo begrijp. Heb je wel vrouwelijke collega's waar je het goed mee kan vinden of waarmee contact soepel verloopt?
Toen ik op kamers ging was ik constant omringd met studenten en daardoor kan jaloezie, constant jezelf vergelijken met leeftijdsgenoten en peer pressure veel sneller optreden dan als je thuis woont. Thuis hoor je alleen de verhalen van je ouders aan en af en toe komt een vriend over de vloer, dus dat is minder confronterend. Tegenwoordig werk ik aan de uni, dus ik beschouw studenten ook niet meer als leeftijdsgenoten en is er niet meer die "concurrentiestrijd", dus dat scheelt.quote:
Ten eerste ga in godsnaam op jezelf wonen, dat lost wel degelijk een deel van het probleem op. Je wordt zelfstandig, zelfverzekerder en je hebt minder tijd om te besteden aan je frustratie.
Maar op jezelf wonen lijkt me niet altijd de oplossing van het probleem. Misschien als je hele strenge ouders hebt die je binnenhouden zoals bij syndroom het geval is, zal het een verbetering zijn. En natuurlijk als je werkend bent, is op jezelf wonen ook beter mits het financieel toelaatbaar is. Verder mee eens wat je zegt over de voordelen van op jezelf wonen, zoals zelfstandigheid en volwassenheid.
Ik weet bijna zeker, dat het voor de meeste mensen juist wel positief werkt om op jezelf te gaan wonen. Zeker voor de wat meer verlegen maagdelijke types, ik zie vaak genoeg onzekere magere pubertjes die tijdens hun studie helemaal opbloeien tot zelfverzekerde volwassen mannenquote:
[..]
Toen ik op kamers ging was ik constant omringd met studenten en daardoor kan jaloezie, constant jezelf vergelijken met leeftijdsgenoten en peer pressure veel sneller optreden dan als je thuis woont. Thuis hoor je alleen de verhalen van je ouders aan en af en toe komt een vriend over de vloer, dus dat is minder confronterend. Tegenwoordig werk ik aan de uni, dus ik beschouw studenten ook niet meer als leeftijdsgenoten en is er niet meer die "concurrentiestrijd", dus dat scheelt.
٩๏̯͡๏)۶
Doordat ik op kamers ging, ging ik twijfelen aan mezelf wie ik was. Voor de focus op mijn studie was het beter geweest om thuis te blijven omdat de twijfels aan mijn zelfbeeld agv de confrontatie met leeftijdsgenoten alleen maar mentaal vermoeiend was en afleidde van het werkelijke doel van op kamers gaan, namelijk studeren.quote:
[..]
Ik weet bijna zeker, dat het voor de meeste mensen juist wel positief werkt om op jezelf te gaan wonen. Zeker voor de wat meer verlegen maagdelijke types, ik zie vaak genoeg onzekere magere pubertjes die tijdens hun studie helemaal opbloeien tot zelfverzekerde volwassen mannen
Maar zoals je zegt, anderen pakken het wellicht beter op en hebben er meer profijt van.
Voor syndroom wat minder relevant, aangezien hij op zichzelf kan wonen ipv op kamers.quote:
[..]
Doordat ik op kamers ging, ging ik twijfelen aan mezelf wie ik was. Voor de focus op mijn studie was het beter geweest om thuis te blijven omdat de twijfels aan mijn zelfbeeld agv de confrontatie met leeftijdsgenoten alleen maar mentaal vermoeiend was en afleidde van het werkelijke doel van op kamers gaan, namelijk studeren.
Maar zoals je zegt, anderen pakken het wellicht beter op en hebben er meer profijt van.
Klopt, ik gaf hierboven al aan dat als je werkende bent zoals syndroom het wellicht verstandig is om zelfstandig te gaan wonen. Althans dat is mijn ervaring. Maar ik neem aan dat er in dit topic ook nog gasten zijn die studeren waarbij het dilemma thuiswonen vs kamers weer aan de orde komt. Op dat laatste reageerde ik dan voornamelijk mbt mijn ervaring.quote:
[..]
Voor syndroom wat minder relevant, aangezien hij op zichzelf kan wonen ipv op kamers.
Dan moet je toch meer een middenweg zoeken dan deze uitersten. Al zou je zo een uiterste wel in kunnen zetten door haar de keuze te geven dat je of vertrekt of dat jullie thuis dingen wat anders aan gaan pakken. Bespreek het eerst met je pa, die vast enigszins begrip zal hebben aangezien hij ook nog weleens klaagt. Hij zal vast ook geen extra drama willen, dus als jullie dan samen een front kunnen vormen, zodat de middenweg wat aantrekkelijker wordt en jullie met kleinere stapjes kunnen werken aan vooruitgang.quote:
[..]
Nou ja, dan blijf ik ook met alle problemen zitten. De ene kant van het spectrum is om mezelf helemaal voor haar op te offeren, met het gevolg dat ik me hele leven een baby blijf zonder seks of relaties, of de andere kant van het spectrum door volledig voor mezelf te kiezen, met de noorderzon te vertrekken en in het andere kant van het land of buitenland ga wonen en niks meer van mezelf laat horen. Het zijn twee uitersten, en ik probeer alleen maar een goede balans te vinden.
Maar je kiest niet volledig voor jezelf door thuis te blijven, want je houdt je moeders ongezonde gedrag zo in stand en dan hoeft zij niet aan zichzelf te werken. In de categorie tough love kun je haar een zetje geven om ook zichzelf te ontwikkelen zodat zij misschien ook eens iets anders kan gaan doen dan leven voor en door haar zoon.quote:Diep van binnen zou ik natuurlijk wel vogelvrij willen zijn en met rust gelaten willen worden maar daar doe ik anderen verschrikkelijk veel pijn mee. Ik ben gelukkig niet narcistisch genoeg om volledig voor mezelf te kiezen ten koste van anderen.
-even weg-
Als je ermee een eigen topic wilt openen maar even laten weten, dan stuur ik je het bericht na.
[ Bericht 93% gewijzigd door motorbloempje op 22-11-2015 01:05:04 ]
Als je ermee een eigen topic wilt openen maar even laten weten, dan stuur ik je het bericht na.
[ Bericht 93% gewijzigd door motorbloempje op 22-11-2015 01:05:04 ]
Yo, dit is niet echt de plek voor jouw persoonlijke verhalen en belevenissen, dit is syndroom's topicquote:
Vandaag voor een dillema gestaan,
Ja doei.
Het spijt me, ik dacht dat het een beetje een centraal topic was. Ik zal het ontopic houden!quote:
[..]
Yo, dit is niet echt de plek voor jouw persoonlijke verhalen en belevenissen, dit is syndroom's topic
Dank! En geen probleem verder. We zijn alleen een beetje van de ladingen centrale topics af, maar open gerust je eigen topic om daar eventueel wat persoonlijke ervaringen te delen en wellicht om tips te vragen! Vinden we leuk!quote:
[..]
Het spijt me, ik dacht dat het een beetje een centraal topic was. Ik zal het ontopic houden!
Ja doei.
Harde truthbom wordt hier gedropt. Helaas gericht tegen dovemansoren.quote:
[..]
Heb je dezelfde huisarts als je moeder? Want dan is dit zeker iets wat je met hem/haar kunt bespreken. Volgens deze redenatie kan het namelijk best zijn dat je je verplicht voelt om thuis te blijven wonen, de rest van je leven. Dat wil je toch ook niet?
Als ze er niet mee om kan gaan, dan heeft ze professionele hulp nodig. Het is niet jouw verantwoordelijkheid om mee te gaan in haar ziekelijke wensen zodat zij niet instort. Zij moet doen wat het beste voor jou is. Thuis wonen is dat absoluut niet. Het is emotionele manipulatie van het kaliber "als je het uitmaakt dan spring ik voor een trein". Dan zeg je toch ook niet dat iemand in een ongelukkige relatie moet blijven hangen?
It's my life, it's now or never, I ain't gonna live forever.
-
Headstrong to take on anyone.
-
Headstrong to take on anyone.
Heb je er persoonlijk ervaring mee? Er zijn een hoop coaches actief, reeds ook op tv geweest bij 3Onderzoekt en ik kreeg er niet echt een goede indruk van. Vooral erg prijzig.quote:
[..]
Waarom betaal je voor online 'versierlessen'? Er is zoveel gratis advies te vinden op het internet dat het zonde van je geld is.
De enige meerwaarde van een datingcoach zou kunnen zijn als hij je daadwerkelijk 'in het veld' coached. Daar lijkt hier echter geen sprake van.
Het lijkt alsof die onzekere jongetjes als een soort melkkoe gebruikt worden door een beetje op hun problemen in te spelen denken dat ze even leren hoe ze een vrouw het bed in kunnen praten.
Zo breed heb ik het ook weer niet. Eerst ander werk zoeken, dan 10 jaar wachten voordat je er kan wonen.quote:
[..]
Zoek gewoon een leuk kamertje/sociale huurwoning in een stad met een vrouwenoverschot (Amsterdam, Utrecht, Leiden, Groningen, Nijmegen, Maastricht) en begeef je daar onder de mensen. Dan zijn al je problemen als sneeuw voor de zon verdwenen.
www.cbs.nl/nl-NL/menu/the(...)e-4-grote-steden.htm
[ Bericht 38% gewijzigd door syndroom op 21-11-2015 01:56:30 ]
Ik zal kijken wat ik daaraan kan doen.quote:
[..]
Heb je dezelfde huisarts als je moeder? Want dan is dit zeker iets wat je met hem/haar kunt bespreken. Volgens deze redenatie kan het namelijk best zijn dat je je verplicht voelt om thuis te blijven wonen, de rest van je leven. Dat wil je toch ook niet?
Als ze er niet mee om kan gaan, dan heeft ze professionele hulp nodig. Het is niet jouw verantwoordelijkheid om mee te gaan in haar ziekelijke wensen zodat zij niet instort. Zij moet doen wat het beste voor jou is. Thuis wonen is dat absoluut niet. Het is emotionele manipulatie van het kaliber "als je het uitmaakt dan spring ik voor een trein". Dan zeg je toch ook niet dat iemand in een ongelukkige relatie moet blijven hangen?
Op korte termijn ga ik wel knopen doorhakken, want ik word met de dag chagrijniger als ik moet toezien hoe anderen wel een meisje hebben.
Recent was ik nog alleen even wat wezen eten, komt er even later een jong stelletje op een afstandje tegenover me zitten die overduidelijk verliefd waren.
Ze zaten naast elkaar en begonnen na het eten op een gegeven moment steeds meer aan elkaar te zitten en steeds te zoenen. Op dat moment ben ik maar weg gegaan want het gaf me een naar gevoel om dat maar te moeten zien.[ Bericht 6% gewijzigd door syndroom op 21-11-2015 00:44:57 ]
doe het ook echt. jouw probleem is misschien dat je nog maagd bent, maar veel meer dat je een eigen leven moet gaan leiden, op jezelf gaan wonen en zo volwassen moet gaan worden.quote:Op vrijdag 20 november 2015 23:59 schreef syndroom het volgende:
[..]
Ik zal kijken wat ik daaraan kan doen.
Op korte termijn ga ik wel knopen doorhakken, want ik word met de dag chagrijniger als ik moet toezien hoe anderen wel een meisje hebben.
Recent was ik nog alleen even wat wezen eten, komt er even later een jong stelletje op een afstandje tegenover me zitten die overduidelijk verliefd waren.
Jij gaat zo erg teleurgesteld zijn na je "eerste meisje". Als het er al van komt.quote:
[..]
Ik zal kijken wat ik daaraan kan doen.
Op korte termijn ga ik wel knopen doorhakken, want ik word met de dag chagrijniger als ik moet toezien hoe anderen wel een meisje hebben.
Recent was ik nog alleen even wat wezen eten, komt er even later een jong stelletje op een afstandje tegenover me zitten die overduidelijk verliefd waren.
Ga naar je huisarts en bespreek twee zaken; Je moeders emotionele chantage en je eigen problemen met vrouwen.quote:
[..]
Ik zal kijken wat ik daaraan kan doen.
Op korte termijn ga ik wel knopen doorhakken, want ik word met de dag chagrijniger als ik moet toezien hoe anderen wel een meisje hebben.
Recent was ik nog alleen even wat wezen eten, komt er even later een jong stelletje op een afstandje tegenover me zitten die overduidelijk verliefd waren.
Dit is niet gezond.
Zou me inderdaad niks verbazen als TS dan denkt "Is dit het nou? Mijn moeder probeert me nog steeds emotioneel te chanteren, mijn baan betaald nog steeds kut..."quote:Op zaterdag 21 november 2015 09:20 schreef Gray het volgende:
[..]
Jij gaat zo erg teleurgesteld zijn na je "eerste meisje". Als het er al van komt.
Het is fijn om iemand te hebben, maar daarnaast is het nog gewoon same old shit.
[ Bericht 6% gewijzigd door Sick_Little_Monkey op 21-11-2015 10:21:00 ]
Het onderliggende probleem is eenzaamheid en een gebrek aan erkenning. Dat zijn wel dingen waar ik van vind dat ze weinig tot niets van doen hebben met het niet hebben van seks. Als dat laatste een frustratie oplevert: investeer dan een paar tientjes en ga naar de Wallen. Maar dat vormt dus in wezen het probleem niet. Ik denk dat in alle gevallen het beter is als eenzame mensen meer doen om vriendschap te sluiten waardoor het makkelijker wordt om uberhaupt met andere mensen om te gaan. En meisjes versieren is - als je zelfvertrouwen hebt en een beetje kan communiceren - eigenlijk helemaal niet zo moeilijk. De meeste vrouwen willen ook een vriendje als ze die nog niet hebben.
Dat. Mijn hemel. Deze fixatie is wrsch het probleem, en niets anders. Los dat eerst, met hulp, op.quote:
[..]
Ga naar je huisarts en bespreek twee zaken; Je moeders emotionele chantage en je eigen problemen met vrouwen.
Dit is niet gezond.
Ja doei.
Wat?quote:
De meeste vrouwen willen ook een vriendje als ze die nog niet hebben.
Als oudere maagd (25) omgaan met je achterstand en frustratie
