quote:Ik wil verder niet aan je verhaal tornen, maar als rechtgeaarde cure-fan en met een oudere broer die alles had van ze, wil ik dit zeker tegenspreken!
Op vrijdag 24 oktober 2003 02:31 schreef dvr het volgende:
Een ander keerpunt was de LP Pornography van de Cure, die voor die band een nieuwe richting bevestigde. Naar Pornography werd erg uitgekeken want hun 'Faith' was voor fans van Three Imaginary Boys en Boys don't Cry een tegenvaller, en met Pornography waren ze definitief een andere kant ingeslagen, met dromerige depressieve klanken, heel anders dan die quirky, energieke eerste LPs.
Voor mij en veel andere curefans gingen ze juist de mist in met de plaat erna, japanese whispers, waarop smith en de zijnen een soort cliniclown probeert uit te hangen met wrang vrolijke deuntjes en geforceerde keelkreetjes (waar ik nog steeds moeite mee heb ondanks dat ik bijna alles van the cure opvreet).
De albums daarna bevatten ook veel van dat soort ongein, die door de meeste echte curefans absoluut niet meer geslikt werden, dit is dan ook het moment dat the cure een band voor "het grote publiek" werd en niet meer de gekoesterde underground band van weleer.
In jouw optiek vinden mensen maar 2 platen sterk van the cure, en dat is natuurlijk enorme onzin! Je kunt op zijn hoogst zeggen dat de band in de loop van de tijd een verloop van soorten publiek heeft gehad. Hun materiaal is op een paar albums na eigenlijk altijd sterk gebeleven, want het is gewoon een erg goede band.
quote:Ja, maar met "Cure-fans" zeg je het misschien al. Vóór Pornography had de Cure een heel grote aanhang onder mensen die verder naar U2, Simple Minds e.d. luisterden. Kortom, de New Wave scene. Na Faith en Pornography werden ze een heel ander bandje en gingen ze zwartgallige muziek maken die meer aansloot bij liefhebbers van andere 'depri' bands zoals Japan en dergelijke, en die uiteindelijk hun handelsmerk is geworden. Ik denk dat goths die van The Cure houden de eerste paar platen juist minder interessant vinden.
Pornography word door veel (zo niet de meeste) curefans nog steeds geheiligd als de beste plaat die ze ooit maakten. Hij is zo nihilistisch, compromisloos en donker dat hij de uitzichtloze periode van de 80s die achter hen lagen prima beschrijft/ samenvat.
quote:Nou, Seventeen Seconds was ook goed, dus dat zijn drie sterke albums. Ik kan alleen voor mezelf en mijn vriendenkring van destijds spreken en voor ons gold dat The Cure na Faith en Pornography niet meer was wat ze geweest waren. Daarmee kwam in mijn beleving ook een eind aan de New Wave periode. Dat er daarnaast ook specifieke Cure-fans waren die ze steeds goed zijn blijven vinden wil ik graag geloven.
In jouw optiek vinden mensen maar 2 platen sterk van the cure, en dat is natuurlijk enorme onzin!
Een heel andere Engelse band die ik trouwens nog vergat te noemen is Fischer-Z. Vooral het soloalbum The Iceberg Model van hun zanger John Watts was ontzettend goed. In 2e hands platenzaken is hij nog wel te vinden.
Ik begreep jou anders, dvr, volgens mij vinden de meeste Cure liefhebbers, waaronder ook veel new wave liefhebbers, wel degelijk Pornography en Faith de betere Cure-albums. Ik heb ze (net als de meeste new wave) relatief laat ontdekt, maar voor mij geldt dat zeker. De middenperiode is wel een stuk minder interessant, dat wel, met als dieptepunt natuurlijk High. Bloodflowers daarentegen vind ik weer briljant, en het komende album zal ook weer zwart en donker zijn hoorde ik laatst. Dat ze met Pornography een nieuw tijdperk ingeluid hebben, daar ben ik het wel mee eens. Al had je in die tijd natuurlijk ook al Sisters of mercy en Bauhaus.
quote:17 seconds is ook al vrij donker.. maar het klopt dat er een ommezwaai was met de 2 platen erna. Echter, daarna was er dus reeds weer een ommezwaai richting commercie die ook weer veel fans van hun pornography/faith periode heeft laten afknappen. De cure heeft dus per fase steeds andere doelgroepen aangeboord. Knappe prestatie eigenlijk.
Op vrijdag 24 oktober 2003 14:40 schreef dvr het volgende:
Nou, Seventeen Seconds was ook goed, dus dat zijn drie sterke albums. Ik kan alleen voor mezelf en mijn vriendenkring van destijds spreken en voor ons gold dat The Cure na Faith en Pornography niet meer was wat ze geweest waren. Daarmee kwam in mijn beleving ook een eind aan de New Wave periode. Dat er daarnaast ook specifieke Cure-fans waren die ze steeds goed zijn blijven vinden wil ik graag geloven.
Nummers van faith/pornography als primary, doubt en the hanging garden zijn nog wel representatief voor hun eerdere platen.
Heb gister Duran Duran - Duran Duran (remastered 2003) gekocht, en hij is echt
En The Sound is natuurlijk die altijd onbekend gebleven band die lokaal weer ZEER bekend is, zanger: Adrian Borland, (??-??-?? tot 26-04-'99)
Naja, zoiets
Duran Duran - Friends Of Mine
& Night Boat ook
quote:heb je ook nog liedjes als toevoeging?
Op zaterdag 8 november 2003 16:33 schreef rooierooie het volgende:
Het is The whole of the moon (van de Waterboys), niet The hole of the moon.
quote:Ja, The whole of the moon, maar die was al een aantal keren genoemd hier, maar dan verkeerd gespeld. Whole spellen als hole is een bietje dom want daardoor krijgt de titel een totaal andere betekenis. Het nummer gaat niet over een gat op de maan ofzo. I saw the crescent, you saw the whole of the moon: ik zag de halve maan, jij zag de maan in z'n geheel. Tot zover deze summiere les in Engels.
Op zaterdag 8 november 2003 17:37 schreef s00z het volgende:
heb je ook nog liedjes als toevoeging?
Ik vind Duran Duran trouwens in de verste verte geen new wave...
quote:Ik zag de rand, jij zag het gat in de maan... mwah.. had ook nog best gekund hoor
Op zondag 9 november 2003 10:20 schreef rooierooie het volgende:[..]
Ja, The whole of the moon, maar die was al een aantal keren genoemd hier, maar dan verkeerd gespeld. Whole spellen als hole is een bietje dom want daardoor krijgt de titel een totaal andere betekenis. Het nummer gaat niet over een gat op de maan ofzo. I saw the crescent, you saw the whole of the moon: ik zag de halve maan, jij zag de maan in z'n geheel. Tot zover deze summiere les in Engels.
Ik vind Duran Duran trouwens in de verste verte geen new wave...
Ik vind een aantal nummers van duran duran absoluut wave Wat is het dan? Spaanstalige mamba-muziek
He Geweldig dat iemand TC-Matic en Jo Lemaire aanhaalt.quote:[b]België verdient ook een eigen plaats, met Jo Lemaire & Flouze, TC-Matic, de Honeymoon Killers en een hoop andere (te) gekke acts. TC-Matic is trouwens een heel mooie brug tussen de mechanische Duitse Welle en de meer melodischere Engelse New Wave.
Nee nee, was inderdaad van de VPRO maar in 1990 bestond het programma al niet meer.quote:Op zaterdag 29 januari 2005 19:25 schreef ranja het volgende:
Gokje, bedoel je Crapuul de lux met Lux Janssen? Of is dat te nieuw... ben pas in 1990 naar de vpro gaan luisteren eigenlijk.
dat was een kro - programma. luisterde ik ook vaak naar. als ik de naam weer weet (eens in de zoveel tijd schiet de naam door mijn hoofd), post ik m wel.quote:Op zaterdag 29 januari 2005 19:22 schreef Charmian het volgende:
Ff een vraagje tussendoor. Vroeger had je op dinsdagmiddag de Verrukkelijke 15 waar je aardig aan je trekken kon komen qua dit soort muziek.
Nu had je op woensdagavond ook zoiets maar daar kwam eigenlijk meer artiesten als Fad Gadget, Anne Clark en Pere Ubu en live-concerten aan bod, ik weet alleen niet meer hoe dat programma heette, iemand?
quote:"Frontlijn" on VPRO Radio with Gerard J. Walhof. En vogue at the time were bands like Sonic Youth, Big Black, Nick Cave, Foetus and Coil, all of which sounded very exotic and dangerous to me, but I also remember them playing somewhat older postpunk stuff like Tuxedomoon, Suicide, Pere Ubu, Wire and This Heat, which made a big impression and led to exploring the obscure world of cassette labels like Touch and Staalplaat.
quote:Eén van de weinige platen uit wat ik maar mijn Frontlijn-tijd noem – de tijd waarin ik als zestien-, zeventienjarige hartstochtelijk luisterde naar het gelijknamige VPRO-radioprogramma van Gerard J. Walhof. Waar hele generaties De Wilde Wereld als mijlpaal in hun muzikale opvoeding noemen, ben ik gevormd door de ondergrondse geluiden van de woensdagavond. Walhof, met zijn snerende stem, draaide combo’s als Scraping Foetus Off The Wheel, Tuxedomoon, Cabaret Voltaire, Wire en Coil.
Grauzone - Wutendes Glas en Moskau zijn ook erg goed!quote:Op zaterdag 29 januari 2005 21:37 schreef Bosbeetle het volgende:
haha ik wou grauzone - eisbär noemen is dat gewoon het eerste nummer dat genoemd wordt
Scaping Foetus of the wheel?!?quote:Op zaterdag 29 januari 2005 21:37 schreef tong80 het volgende:
Ik zie Scraping Foetus of the wheel weer eens passeren.
Sisters of Mercy mogen hem dankbaar zijn.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |