Bij ons op de betoncentrale hebben we een ''betonhond''
Het gaat hier om de één jaar oude Duitse dog van onze voorman Tony.
Omdat ie moeilijk alleen kan zijn heeft Tony hem een keer meegenomen en dat is ons en hem schijnbaar zo goed bevallen dat ie vanaf die dag nu hier iedere dag over het terrein loopt.
Het is een hartstikke lollig beest.
We zijn iedere pauze wel met hem bezig en we hebben hem geleerd te apporteren!
Omdat we hier alleen grof en zwaar gereedschap hebben maar een overvloed aan vette zure poetslappen leggen we hier vaak knopen in om er een ''bal'' van te maken en in de kleine koffiepauze gooien we die weg en rent ie er als een dolle er achter aan om hem vervolgens kwispelend gelijk weer bij de werper te brengen.
Vandaag was het een regenachtige dag maar omdat de kantine helemaal aan de andere kant van het terrein ligt brachten we onze koffiepauze zoals altijd toch in de productiehal door.
We zitten dan meestal op krukken en kisten in de opening van de hal naar buiten te kijken en onder het genot van een bakkie koffie laten we Menno (zo heet ie) tot ons en zijn plezier de hele pauze op en neer rennen, het maakt niet uit waar je die lappen naar toe gooit, hij geeft niet op tot ie 'm heeft en komt er braaf mee terug.
Nu hadden ze in loods 2 naast ons toevallig twee uitzendmiepen (die daar dus meestal op kantoor de boel regelen) op visite die een keer een dagje mee wilden draaien, dat gebeurt wel eens.
Het ging hier om twee niet onaantrekkelijke dames van begin twintig met kort pittig kapsel.
Omdat de dames er op stonden dat ze niet gespaard werden en de hele productiecyclus mee wilden lopen kregen ze een bouwhelm op en staken de handen uit de mouwen.
Ze wilden hun girl power bewijzen en niets was hen te veel, sjouwen, hameren, slijpen met de slijptol, ze lieten van alles de revue passeren.
Alleen één ding bleek de dames te ver te gaan en dat was gebruik maken van de smerige dixies naast de loodsen. (bekend verhaal voor diegenen die mijn topics volgen.)
Omdat het hoofdgebouw een teringeind lopen is besloot één van de dames dat het ondanks de wisselvallige neerslag dan maar op de spartaanse manier kon en besloot een plekje op te zoeken tussen twee stapels betonnen vloeren alwaar ze redelijk uit het zicht zat.
Ondertussen genoten wij van loods 1 op dat moment van onze koffiepauze en zoals gebruikelijk waren we weer vol op bezig met Menno die zich door weer en wind niet liet beletten iedere keer op keer weer trouw de smerige voddenlappen met knoop er in retour te komen brengen.
Ondertussen had eerder genoemde jongedame op haar hurken plaats genomen tussen de betonplaten en zat op haar enkels even de spreekwoordelijke aardappelen af te gieten.
Terwijl ze daar nietsvermoedend zo zat presteert Tony het om uitgerekend daar in de buurt de lap van Menno neer te gooien.
Deze springt tussen de betonplaten en gaat ijverig snuffelen naar zijn doel.
Terwijl hij een hoek om loopt doemt ie ineens op achter die nietsvermoedende kantoormiep die daar nog steeds op hoge hakken gehurkt zit.
Als bij donderslag schrikt ze zich de tering als Menno ineens bij haar achterwerk komt snuffelen en pardoes haar slipje in zijn bek pakt die op haar enkels hangt en er aan begint te trekken!
Onder luid gegil probeert ze op te staan waarbij ze gillend en tierend haar evenwicht verliest en met haar smoeltje voorover in de bagger dondert.
Ondertussen blijft Menno doorzetter als ie is aan haar slipje trekken en trekt deze over haar enkels heen los.
In de tussentijd vroegen wij ons af waar dat ontiegelijke gekrijs vandaan kwam en toen we elkaar afvragend aankeken komt Menno daar kwispelend aan met een witte slip in zijn bek die tot onze verbazing niet de weggeworpen lap is.
Terwijl we dat ding uit zijn bek pakken zien we een hysterische vrouw met grote sprongen en met haar handen haar rokje dicht houdend als de bliksem naar het hoofdgebouw rennen.
Een paar minuten later gaat bij ons de telefoon, of we even naar kantoor willen komen.
Aldaar aangetroffen treffen we de directeur en de bedrijfsleider aan en de vrouw die daar onder de bagger ons met grote ogen met doorgejankte make-up aan zit te kijken terwijl ze een lange jas om heeft.
Er word gevraagd om tekst en uitleg en naar gelang de toedracht boven water komt hebben de hoge heren zowel als wij de grootst mogelijke moeite om de lach in te houden, ondertussen is het personeel van loods 2 en de andere uitzendmiep ook op de toestand afgekomen.
Na de zaak duidelijk is geworden worden er formeel excuses aangeboden, (wat niet echt van harte word aangenomen) en men komt jammerlijk tot de conclusie dat men hier niets aan kan doen, een hond kan men niet echt aansprakelijk stellen en bovendien had de vrouw tegen de regels in gehandeld (terwijl wij negen van de tien keer zelf ook buiten staan te zeiken)
Afijn, er word in een akward sfeertje afscheid van elkaar genomen..
Klacht: Kreeg Tony me toch nog een rotklap in zijn gezicht van die uitzendmiep alleen omdat ie haar haar eigendom terug gaf en (omdat het geregend had) vroeg ie haar of haar slipje niet te nat was geworden en daar achteraan hakkelend vertelde ie dat Menno normaliter alleen maar smerige zure stinklappen apporteert...
[ Bericht 0% gewijzigd door Werkman op 17-10-2015 15:51:02 ]