Ik moest blij wezen dat meneer zo flexibel is geweest dat ik 2 dagen bij hem mocht werken ipv de 5 ochtenden waar hij me voor aan nam.
Hij vergeet alleen even dat ik ontslag had genomen omdat die 5 ochtenden niet meer gingen. Alles was getekend en klaar. Toen hij de laatste dag zei dat hij me toch wel graag wilde houden en hoeveel ik dan kon werken. 2 dagen dus. Of ik dan alsjeblieft 2 dagen wilde blijven. Prima. Top.
En dat gebruikte (of wilde hij) tegen me. Zijn papadag was volgens hem van bedrijfsbelang. En mijn vrij niet

Dat hij geen oppas kon vinden op donderdagmiddag vertelde hij dan later.
Daarom heeft hij er nu een hele Papadag van gemaakt.
Toen ik zei dat dat dus geen bedrijfsbelangen waren en ik daar niet mee akkoord ging was het pech. En toen ik zei dat ik toch niet zou komen volgende week zei hij dat ik dan maar de consequenties moet accepteren. En toen ik vroeg wat die waren zei hij ontslag. Ik zei hem dat ik het vreemd vond dat ik wel ontslagen kon worden maar geen vrij kon krijgen. Daar had hij geen antwoord op en riep: hier gaan we toch niet uitkomen. Nee idd hier gaan we niet uitkomen. Ik gaf aan dat het kolder was dat wij op donderdag geen vrij meer konden nemen. Hij wil een bemiddelaar. Prima als jij het er anders door gaat zien prima maar mijn visie veranderd niet. En heeft dat ontslag tot gevolg dan is dat maar zo.
Ik ben hetnu gewoon zo zat. Is namelijk niet het eerste geintje wat hij me flikt dat ik nu gewoon mijn poot stijf houdt en ook koppig blijf.