SEX Seksualiteit
Seks! Vrijwel iedereen doet het of heeft het erover. Maar wat betekent seks nu voor jou (en je partner)? Meningen, ideeën, vragen en discussies zijn welkom. Geen puberaal gedrag aub.
Soms als ik aan het seksen ben met mijn lief denk ik; 'dit is toch het leukste wat je met iemand kan delen? Wat raar dat dat beperkt moet zijn tot degene met wie je bent' Toch ben ik nog niet zover dat ik het los kan laten. Ik weet dat mijn lief (in elk geval eventjes) verliefd wordt op degene met wie hij lichaamssappen uitwisselt en dat vind ik een naar idee.
Prrrrr
Een maal bij m'n ex. Zat aan medicijnen en was erg hormonaal. Maar verder ken ik het oprecht niet. En sowieso, als iets niet goed voelt luistert mijn vriend altijd en zal dus ook serieus nemen. Dus is ook echt niet nodig.quote:Op zondag 6 september 2015 19:26 schreef Xa1pt het volgende:
[..]
Gewoon helemaal niet? Geen momenten van onzekerheid o.i.d.?
Dat komt ook wel eens in mij op en ik kan me daar ook niet zoveel bij voorstellen.quote:Op zaterdag 5 september 2015 11:42 schreef erodome het volgende:
Tijdje geleden had ik een gesprek die ging over wat als je partner dood gaat, wanneer en hoe zou je weer een nieuwe relatie aangaan.
Nog los van het feit dat ik niets van het daten bak en misschien wel 1000 kikkers moet kussen voordat er een nieuwe prins tussen zit.
Zou ik dan ook weer iemand kunnen treffen met wie ik zoveel deel, met wie zoveel lach, die aan een half woord van mij genoeg heeft en zowat elkaars zinnen kunnen afmaken?
Aan de andere kant hoeft anders ook weer niet minder te zijn, maar nee ik kan het me niet zo goed voorstellen. Ik zou bij kikker nr 10 waarschijnlijk al afhaken en dan maar alleen blijven.
Dus hem mag niets overkomen, want dan doe ik hem wat aan.
Nog 5 dagen en een uur en dan is hij weer in het land. Niet dat ik aan het aftellen ben hoor.
It's great to be a blonde. With low expectations it's very easy to surprise people.
If someone shows you who they are, believe them the first time.
The best part of being blonde is forgivable momentary lapses of common sense.
If someone shows you who they are, believe them the first time.
The best part of being blonde is forgivable momentary lapses of common sense.
Ik heb er natuurlijk geen empirisch-wetenschappelijke benadering tegenaan gegooid of open relaties nou significant vaker stuklopen dan 'gesloten relaties', maar de risico's zijn theoretisch wel groter in het eerste geval. Puur omdat jaloezie en verliefdheid menselijke eigenschappen zijn, die toch wel hun intrede kunnen doen bij het 'swingen'.quote:Op zaterdag 5 september 2015 23:22 schreef erodome het volgende:
[..]
Gaat het echt vaker stuk dan gesloten relaties? Of is dat iets wat je jezelf graag verteld?
Ik ken iig meerdere open relaties van 10+ jaar, heb zelf al meer dan 20 jaar een relatie. Ken vele gesloten relaties die stuk zijn gegaan, daarin zie ik in de praktijk amper verschil om eerlijk te zijn.
De moraal zit in een crisis, niemand weet meer wat van wie is.
Mijn broer Tinus zeker niet; de minkukel neemt steeds ongevraagd bezit van mijn FOK!account. Beste vent wel verder, overigens: http://fotoboek.fok.nl/Tinus_O..
Mijn broer Tinus zeker niet; de minkukel neemt steeds ongevraagd bezit van mijn FOK!account. Beste vent wel verder, overigens: http://fotoboek.fok.nl/Tinus_O..
Zover ik weet is dit gewoon niet waar. Kan hem zo snel niet terugvinden, maar wat jaren terug was er een onderzoek (amerikaans) waaruit bleek dat swingers gemiddeld genomen langere relatie's hadden dan monogamen. Was geen enorm verschil, maar men was erg verbaasd over die uitkomst.quote:
[..]
Ik heb er natuurlijk geen empirisch-wetenschappelijke benadering tegenaan gegooid of open relaties nou significant vaker stuklopen dan 'gesloten relaties', maar de risico's zijn theoretisch wel groter in het eerste geval. Puur omdat jaloezie en verliefdheid menselijke eigenschappen zijn, die toch wel hun intrede kunnen doen bij het 'swingen'.
Ik zie niet in waarom de risico's zoveel groter zijn. Verliefdheid en jaloezie spelen ook zonder seks met anderen te hebben. Denk dat goede afspraken en openheid juist de risico's verkleinen. Vandaar dat bij beide vormen van relatie's geld dat als partners goed communiceren met elkaar en niet gelijk veroordelen ze veel beter bestand zijn tegen problemen en langer duren (met tevredenheid in die relatie).
Bij open relatie's geld dat niet goed communiceren, geen goede afspraken en geen openheid snel de doodssteek zijn, die vorm dwingt dus wat meer af dat aan die voorwaarden wordt voldaan. Maar bij beide vormen is het even essentieel.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Leer eerst eens het verschil tussen swingen, open relaties, polygamie, polyamorie. Er zijn vele vormen van niet traditionele relaties.quote:
[..]
Ik heb er natuurlijk geen empirisch-wetenschappelijke benadering tegenaan gegooid of open relaties nou significant vaker stuklopen dan 'gesloten relaties', maar de risico's zijn theoretisch wel groter in het eerste geval. Puur omdat jaloezie en verliefdheid menselijke eigenschappen zijn, die toch wel hun intrede kunnen doen bij het 'swingen'.
Verliefd worden op een ander in een monogame relatie, betekent al gauw een punt achter de relatie. Verliefd worden in een open relatie hoeft niet het einde van die relatie te betekenen. En jaloezie komt in alle relaties voor en als dat te erg wordt maakt het niet uit hoe je je relatie noemt, dan ga je toch wel rennen.
Uiteindelijk is het inderdaad ook niet echt nodig als je er met je partner open over communiceert en er kan vertrouwen dat dat gebeurt. Ben er zelf wel gevoeliger en me er ook van van bewust dat dat meer eigen onzekerheid is wat je ergens op projecteert. Maar wel mooi dat je dat verder niet kent.quote:
[..]
Een maal bij m'n ex. Zat aan medicijnen en was erg hormonaal. Maar verder ken ik het oprecht niet. En sowieso, als iets niet goed voelt luistert mijn vriend altijd en zal dus ook serieus nemen. Dus is ook echt niet nodig.
Is het verschil tussen 'open' en 'gesloten' (monogame) relaties niet ergens (en ook spiritueel) eerder het vraagstuk van ons ego (van onze angsten, van de zekerheden die we willen behouden) ?
IK heb het zo goed met mijn vriend. Ik wil dat plezier niet verliezen door de komst van een ander. IK wil die vriend bij mij houden. In onze exclusieve gevangenis samen.
Ipv van. Ik heb het goed met mijn vriend. Maar kan het ook goed hebben met een andere vriend. En mijn vriend met een andere vriendin. Waarom elkaar die ervaringen (dat plezier) ontzeggen ? Waarom het gordijn niet wat opentrekken. Ipv een exclusieve gevangenis, wat ramen en deuren in het huis voorzien, die 'onder samen besproken voorwaarden' open kunnen.
Zo komt er terug eens wat licht in de kamer, wat nieuwe zuurstof. En werkt het alvast minder verstikkend. Een risico dat je bij monogame (gesloten) relaties dan weer veel meer hebt.
En je weet ook niet altijd wat een ander doet of verlangt. Hoeveel mannen gaan er bv niet vreemd, terwijl hun vrouwelijke partner in haar illusie van monogamie leeft. Een monogamie die er feitelijk niet is. Maar ze gelooft van wel. Al is haar geloof (waar ze zich goed bij voelt) een illusie.
Ik heb ooit een homo vriend (die vrijgezel was) eens horen vertellen met hoeveel mannen hij al niet iets seksueel had beleefd. Blijkbaar hetero mannen (in een relatie met een vrouw), met een bi kantje, die zo dat kantje een uitdrukking konden geven. Wat binnen de normale parameters van een monogame relatie niet lukt. Die vrouwen moesten eens weten. En omgekeerd kan en bestaat het ook natuurlijk...
Om maar te zeggen, veel 'monogame' relaties (langs de buitenkant) zijn het daarom in de werkelijkheid ook niet. Een laatste 'wetenschappelijk' boek, legde het percentage vreemdgaan op 60 percent. Dat is vrij hoog. Niet ?
Vanuit deze optiek, elkaar dan maar eens te bedriegen (omdat men de ander emotioneel niet kwetsen wil, maar tegelijk met zichzelf ook zo niet verder kan en daarbij toch de ander ook niet kwijt wil) zou de keuze voor een "open" relatie eigenlijk veel eerlijker zijn. Althans 60 percent pleit in dat voordeel. Natuurlijk die 60% is gedeeld. Daarvan wil de één eens seksueel iets anders. Maar daarom de wederhelft nog niet natuurlijk...
IK heb het zo goed met mijn vriend. Ik wil dat plezier niet verliezen door de komst van een ander. IK wil die vriend bij mij houden. In onze exclusieve gevangenis samen.
Ipv van. Ik heb het goed met mijn vriend. Maar kan het ook goed hebben met een andere vriend. En mijn vriend met een andere vriendin. Waarom elkaar die ervaringen (dat plezier) ontzeggen ? Waarom het gordijn niet wat opentrekken. Ipv een exclusieve gevangenis, wat ramen en deuren in het huis voorzien, die 'onder samen besproken voorwaarden' open kunnen.
Zo komt er terug eens wat licht in de kamer, wat nieuwe zuurstof. En werkt het alvast minder verstikkend. Een risico dat je bij monogame (gesloten) relaties dan weer veel meer hebt.
En je weet ook niet altijd wat een ander doet of verlangt. Hoeveel mannen gaan er bv niet vreemd, terwijl hun vrouwelijke partner in haar illusie van monogamie leeft. Een monogamie die er feitelijk niet is. Maar ze gelooft van wel. Al is haar geloof (waar ze zich goed bij voelt) een illusie.
Ik heb ooit een homo vriend (die vrijgezel was) eens horen vertellen met hoeveel mannen hij al niet iets seksueel had beleefd. Blijkbaar hetero mannen (in een relatie met een vrouw), met een bi kantje, die zo dat kantje een uitdrukking konden geven. Wat binnen de normale parameters van een monogame relatie niet lukt. Die vrouwen moesten eens weten. En omgekeerd kan en bestaat het ook natuurlijk...
Om maar te zeggen, veel 'monogame' relaties (langs de buitenkant) zijn het daarom in de werkelijkheid ook niet. Een laatste 'wetenschappelijk' boek, legde het percentage vreemdgaan op 60 percent. Dat is vrij hoog. Niet ?
Vanuit deze optiek, elkaar dan maar eens te bedriegen (omdat men de ander emotioneel niet kwetsen wil, maar tegelijk met zichzelf ook zo niet verder kan en daarbij toch de ander ook niet kwijt wil) zou de keuze voor een "open" relatie eigenlijk veel eerlijker zijn. Althans 60 percent pleit in dat voordeel. Natuurlijk die 60% is gedeeld. Daarvan wil de één eens seksueel iets anders. Maar daarom de wederhelft nog niet natuurlijk...
Nee, wil dit niet hangen aan ik heb minder ego dan de ander. Dit gaat niet over een exclusieve gevangenis voor monogamen, het grootste deel van de mensen die wel een monogame relatie wil ziet dat niet als gevangenis, die zou een geforceerd open relatie juist als gevangenis ervaren, 1tje waarin gemarteld wordt zelfs.
Alhoewel er mensen zijn die wat eerlijker naar zichzelf toe zouden moeten zijn heeft het niets met een verheven ego te maken. Als je niet monogaam wil zijn, hou dan ook een ander niet de illusie van monogamie voor, dat is oneerlijk. Geef dat persoon dan de kans iemand te vinden die ook monogaam wil zijn, zodat het geen illusie, geen leugen is.
Ik ben niet beter of meer verlicht, ik heb mijn ego niet meer losgelaten dan de ander, ik heb gewoon een andere smaak op dit gebied. Het is niet meer of minder dan dit.
Alhoewel er mensen zijn die wat eerlijker naar zichzelf toe zouden moeten zijn heeft het niets met een verheven ego te maken. Als je niet monogaam wil zijn, hou dan ook een ander niet de illusie van monogamie voor, dat is oneerlijk. Geef dat persoon dan de kans iemand te vinden die ook monogaam wil zijn, zodat het geen illusie, geen leugen is.
Ik ben niet beter of meer verlicht, ik heb mijn ego niet meer losgelaten dan de ander, ik heb gewoon een andere smaak op dit gebied. Het is niet meer of minder dan dit.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Dankjewel.quote:
Nee, wil dit niet hangen aan ik heb minder ego dan de ander. Dit gaat niet over een exclusieve gevangenis voor monogamen, het grootste deel van de mensen die wel een monogame relatie wil ziet dat niet als gevangenis, die zou een geforceerd open relatie juist als gevangenis ervaren, 1tje waarin gemarteld wordt zelfs.
Alhoewel er mensen zijn die wat eerlijker naar zichzelf toe zouden moeten zijn heeft het niets met een verheven ego te maken. Als je niet monogaam wil zijn, hou dan ook een ander niet de illusie van monogamie voor, dat is oneerlijk. Geef dat persoon dan de kans iemand te vinden die ook monogaam wil zijn, zodat het geen illusie, geen leugen is.
Ik ben niet beter of meer verlicht, ik heb mijn ego niet meer losgelaten dan de ander, ik heb gewoon een andere smaak op dit gebied. Het is niet meer of minder dan dit.
Ik vind het echt super dat mensen op heel unieke manieren een seksleven hebben. Ik veroordeel niemand, ook al begrijp ik het soms met moeite.
Maar monogame relaties mogen echt niet verward worden met 'gevangenissen'.
Mijn man en ik hebben na 15 jaar samen nog steeds een actief en leuk seksleven, nog nooit is het in ons opgekomen om er anderen bij te betrekken.
Terwijl ik weet wat het is, in een vorige relatie ging het er 'ruimdenkender' aan toe. Inclusief een keertje parenclub. Maar nee bedankt, dat is toch niet wat ik zoek in een relatie.
Toch vind ik het een 'kunst' anderen zoveel mogelijk vrij te kunnen laten. Zowel liefdevol als seksueel. En ja, dat ligt voor ieder mens anders.
Ik associeer dit vrijlaten wel ergens met 'ego'. Hoe meer je vrij laten kan, hoe lichter je 'ego'. Wat niet betekent dat dit voor iedereen hoeft noch moet. Uiteindelijk moet je jezelf er goed bij voelen, dat zelf aankunnen. Als zoiets niet bij je past, kies je beter voor een andere weg.
Een open relatie kun je niet forceren. Als je ego (je ik) dit niet aankan. Zoiets past bij je of niet. Net zoals een monogame relatie bij je past of niet. En alle mogelijke schakeringen ertussen in.
Een ego is voor mij niet verheven. Een ego zoekt binding, zekerheid en vermijd angst. Het is een vorm van weerstand. Die gerespecteerd dient te worden. Je kan enkel duiden op het bestaan ervan. Meer niet. Erover oordelen heeft verder ook niet veel zin. Ben ik helemaal akkoord met je.
Ik associeer dit vrijlaten wel ergens met 'ego'. Hoe meer je vrij laten kan, hoe lichter je 'ego'. Wat niet betekent dat dit voor iedereen hoeft noch moet. Uiteindelijk moet je jezelf er goed bij voelen, dat zelf aankunnen. Als zoiets niet bij je past, kies je beter voor een andere weg.
Een open relatie kun je niet forceren. Als je ego (je ik) dit niet aankan. Zoiets past bij je of niet. Net zoals een monogame relatie bij je past of niet. En alle mogelijke schakeringen ertussen in.
Een ego is voor mij niet verheven. Een ego zoekt binding, zekerheid en vermijd angst. Het is een vorm van weerstand. Die gerespecteerd dient te worden. Je kan enkel duiden op het bestaan ervan. Meer niet. Erover oordelen heeft verder ook niet veel zin. Ben ik helemaal akkoord met je.
Ik ben van mening dat je bepaalde eigenschappen kan veranderen. Volgens mij hebben sommige dichte/gesloten relaties met jaloezie te maken. Ik lees wel eens op andere fora, maar ook hier in het verleden dat mensen zeggen; Ja dat kan ik echt niet, hij is van mij of zij is van mij. Ook getuige sommige r&p topics zijn veel mensen jaloers/afgunstig/wantrouwend. Als een jongen al naar een ander meisje kijkt is er al een probleem.quote:
Toch vind ik het een 'kunst' anderen zoveel mogelijk vrij te kunnen laten. Zowel liefdevol als seksueel. En ja, dat ligt voor ieder mens anders.
Ik associeer dit vrijlaten wel ergens met 'ego'. Hoe meer je vrij laten kan, hoe lichter je 'ego'. Wat niet betekent dat dit voor iedereen hoeft noch moet. Uiteindelijk moet je jezelf er goed bij voelen, dat zelf aankunnen. Als zoiets niet bij je past, kies je beter voor een andere weg.
Een open relatie kun je niet forceren. Als je ego (je ik) dit niet aankan. Zoiets past bij je of niet. Net zoals een monogame relatie bij je past of niet. En alle mogelijke schakeringen ertussen in.
Een ego is voor mij niet verheven. Een ego zoekt binding, zekerheid en vermijd angst. Het is een vorm van weerstand. Die gerespecteerd dient te worden. Je kan enkel duiden op het bestaan ervan. Meer niet. Erover oordelen heeft verder ook niet veel zin. Ben ik helemaal akkoord met je.
Als je echt wilt, denk ik dat een open relatie kan werken. Als je echt wilt kan een gesloten relatie ook werken. Maar al die jaloezie helpt in geen enkele relatie. Mensen zijn geen bezit. Die moet je loslaten. Maar volgens mij zijn veel mensen bang dat hun partner iets anders uitzoekt en dat ze alleen komen te staan. Dus klampen ze zich vast aan regels en grenzen. Wat niet helpt. Nooit.
I wonder if the stars sign, the life that is to be mine. - Enya
Im hen best een groot ego denk ik. Maar ben realistisch en naïef tegelijk. Seks met andere maakt onze relatie niet minder, misschien zelfs juist beter, en ik ga met niemand nu leukere seks hebben en vriend ook niet. Het is gewoon de spanning, de vrijheid en het moment waar we van genieten. Het is ook nooit bewust begonnen als laten we dit doen maar vanzelf zo gelopen en dat is juist zo mooi en uniek tussen ons.
*zwijmelmodus uit*
*zwijmelmodus uit*
Sluit ik me bij aan. En is ook wat ik met het "ego" gedeelte bedoel. Jaloezie is een reflex van het ego. Vanuit een "angst" de ander te verliezen, kan men die ander niet vrijlaten (en maakt men van de ander zijn bezit, zijn "object"). Zoiets maakt de "liefde" lelijk, vind ik.quote:
[..]
Ik ben van mening dat je bepaalde eigenschappen kan veranderen. Volgens mij hebben sommige dichte/gesloten relaties met jaloezie te maken. Ik lees wel eens op andere fora, maar ook hier in het verleden dat mensen zeggen; Ja dat kan ik echt niet, hij is van mij of zij is van mij. Ook getuige sommige r&p topics zijn veel mensen jaloers/afgunstig/wantrouwend. Als een jongen al naar een ander meisje kijkt is er al een probleem.
Als je echt wilt, denk ik dat een open relatie kan werken. Als je echt wilt kan een gesloten relatie ook werken. Maar al die jaloezie helpt in geen enkele relatie. Mensen zijn geen bezit. Die moet je loslaten. Maar volgens mij zijn veel mensen bang dat hun partner iets anders uitzoekt en dat ze alleen komen te staan. Dus klampen ze zich vast aan regels en grenzen. Wat niet helpt. Nooit.
Liefde (vanuit het utopisch ideaal bekeken) tracht de ander zoveel mogelijk vrij te laten. Liefde is vrijheid. Vriendschap is vrijheid. En geen bezit.
Die reflex de ander te willen bezitten, komt vanuit ons ego. Heeft te maken met 'psychologische' hechting. Met identiteit. Men kan de pijn en het verlies niet aan. Men heeft de ander (als liefdesobject) nodig. Net zoals een kind zijn moeder en vader (voor zijn ontwikkeling en bescherming) nodig heeft.
Is dit erg ? Nee. We zijn uiteindelijk allemaal maar mensen. Waarbij de één al wat meer last heeft van jaloersheid, dan een ander.
Wat is uiteindelijk een ander "graag" zien ?.
(1) Is dit de ander graag "zien" zolang die ander je geen pijn aandoet. Maar wie doet wie pijn aan ? In geval van bv een "jaloers" gevoel ? Jij zelf (draag je daarin zelf ook een aandeel en mogelijke schuld) of ligt het enkel en alleen bij die ander. Die zich daarin maar dient aan te passen aan je ?
(2) Of is dit de ander zoveel mogelijk vrij laten. Gelukkig zijn, dat een ander gelukkig met iets is of iemand anders is. Ook al ben jij het niet zelf of er zelf niet bij betrokken. Dat geluk van die ander hoeft toch niet op jezelf te slaan ? Je kan toch ook gelukkig zijn in die ander zijn plaats. Je ziet hem of haar gelukkig en bent zelf gelukkig. Beetje zoals een kind laten spelen in een badje met water. Je ziet de vreugde op zijn gezicht. Je laat hem vrij. Het is ok voor je. Ipv het kind dit te verbieden, omdat je geen zin hebt al dat water op te kuisen, or whatever. Wat voor reden ook, het mag niet van je.
Liefde lijkt ook soms ergens zo. Daarin dan meer van een "gevangenis" dan een echt en diep "contact" te getuigen.
Gezien al die 'ego' problematieken echter met 'weerstand' te maken hebben. En ieder mens voor een stuk recht heeft op zijn eigenheid (zijn weerstand), kun je niet anders dan ergens ook begrip voor die weerstand (die eigenheid) van de ander op te brengen. Anders wens je zonodig een ander te veranderen (bv een open relatie te forceren zoals hier vermeld) en daarmee doe je de ander terug "geweld" aan. En liefde is geen geweld. Meer een bewustzijnswording en zijn.
Ik reageer later even wat meer. Maar mooi verhaal in de Volkskrant:
http://www.volkskrant.nl/(...)re-vrouwen~a4137611/
http://www.volkskrant.nl/(...)re-vrouwen~a4137611/
I wonder if the stars sign, the life that is to be mine. - Enya
Nog steeds benieuwd naar die 'meer' van jequote:
Ik reageer later even wat meer. Maar mooi verhaal in de Volkskrant:
http://www.volkskrant.nl/(...)re-vrouwen~a4137611/
Leuke insteek (het artikel). Inhoudelijk vind ik het wel pure onzin. Wat heeft Monogamie nu met een overschot aan onvruchtbare vrouwen te zien ?
Precies alsof een 'onvruchtbare' vrouw niet zou kunnen genieten van seks. Met één of meerdere mannen. Idem met een man. Stel dat het zaad van een man onvruchtbaar is, doet dergelijk aspect dan iets af aan zijn mogelijk verlangen dit 'onvruchtbaar' zaad met zoveel mogelijk vrouwen te willen en kunnen delen. Dit niet exclusief aan één vrouw te binden. Is een man/vrouw zijn seksuele (on)vruchtbaarheid ? Of meer dan dat ?
Ik vraag me af welke rare axioma's (bepaalde veronderstellingen) dergelijke onderzoekers in hun hoofd hadden, toen ze dit 'onderzoek' maakten.
Gisteren zag ik op tv Eline De Munck, die vanuit een experiment, zich 30 dagen lang niet gaat wassen (noch tanden poetsen, etc). Interessant hierbij (naast het bacteriële onderzoek) is de vraag in welke zin "mensen" nu anders naar haar zullen kijken. Nu met haar omgaan. Gezien (veel) mensen bepaalde vaste 'normale' patronen verwachten (t.t.z. zoals de meesten het doen, of we het 'horen' te doen).
Hetzelfde lijkt me van toepassing bij een discussie over "open" versus "monogame" relaties. Hoe kijkt de omgeving (de cultuur) hier naartoe ? Stel dat de omgeving van een vrouw verwacht dat ze bij meerdere mannen inwoont, een man meerdere vrouwen heeft, of men zich in het algemeen seksueel niet aan één partner verbindt. Dan ben ik zo goed als zeker dat heel veel mensen die "weg" zouden volgen.
Gewoon omdat het dan ergens de 'norm' is. De (boven)stroom. Wat normaal is. Wat wij horen te doen. De onderzoekers hadden daar beter eens bij stil gestaan (vind ik zelf). Dan onzin ivm vruchtbaarheid te zitten uitkramen.
Zo. Even een paar keer gelezen. Ik vind het een grote lap tekst. Maar ik begrijp je en denk dat ik het met je eens ben.quote:
[..]
Sluit ik me bij aan. En is ook wat ik met het "ego" gedeelte bedoel. Jaloezie is een reflex van het ego. Vanuit een "angst" de ander te verliezen, kan men die ander niet vrijlaten (en maakt men van de ander zijn bezit, zijn "object"). Zoiets maakt de "liefde" lelijk, vind ik.
Liefde (vanuit het utopisch ideaal bekeken) tracht de ander zoveel mogelijk vrij te laten. Liefde is vrijheid. Vriendschap is vrijheid. En geen bezit.
Die reflex de ander te willen bezitten, komt vanuit ons ego. Heeft te maken met 'psychologische' hechting. Met identiteit. Men kan de pijn en het verlies niet aan. Men heeft de ander (als liefdesobject) nodig. Net zoals een kind zijn moeder en vader (voor zijn ontwikkeling en bescherming) nodig heeft.
Is dit erg ? Nee. We zijn uiteindelijk allemaal maar mensen. Waarbij de één al wat meer last heeft van jaloersheid, dan een ander.
Wat is uiteindelijk een ander "graag" zien ?.
(1) Is dit de ander graag "zien" zolang die ander je geen pijn aandoet. Maar wie doet wie pijn aan ? In geval van bv een "jaloers" gevoel ? Jij zelf (draag je daarin zelf ook een aandeel en mogelijke schuld) of ligt het enkel en alleen bij die ander. Die zich daarin maar dient aan te passen aan je ?
(2) Of is dit de ander zoveel mogelijk vrij laten. Gelukkig zijn, dat een ander gelukkig met iets is of iemand anders is. Ook al ben jij het niet zelf of er zelf niet bij betrokken. Dat geluk van die ander hoeft toch niet op jezelf te slaan ? Je kan toch ook gelukkig zijn in die ander zijn plaats. Je ziet hem of haar gelukkig en bent zelf gelukkig. Beetje zoals een kind laten spelen in een badje met water. Je ziet de vreugde op zijn gezicht. Je laat hem vrij. Het is ok voor je. Ipv het kind dit te verbieden, omdat je geen zin hebt al dat water op te kuisen, or whatever. Wat voor reden ook, het mag niet van je.
Liefde lijkt ook soms ergens zo. Daarin dan meer van een "gevangenis" dan een echt en diep "contact" te getuigen.
Gezien al die 'ego' problematieken echter met 'weerstand' te maken hebben. En ieder mens voor een stuk recht heeft op zijn eigenheid (zijn weerstand), kun je niet anders dan ergens ook begrip voor die weerstand (die eigenheid) van de ander op te brengen. Anders wens je zonodig een ander te veranderen (bv een open relatie te forceren zoals hier vermeld) en daarmee doe je de ander terug "geweld" aan. En liefde is geen geweld. Meer een bewustzijnswording en zijn.
Naar mijn mening gaat het leven constant over geluk. Iedereen wilt gelukkig zijn. Als iemand anders gelukkig is en jij niet, volgens mij wordt dan jaloezie opgewekt. Omdat iemand anders ' iets' heeft wat jij niet hebt. Kan in de vorm van een relatie, maar ook qua spullen zijn. Wat ik in de loop der jaren heb gezien is dat het bij een relatie vooral mis gaat als een partner het leuk heeft met iemand anders. Dan krijgen we namelijk het idee; heeft hij het leuker bij die en die dan bij mij?!
Maar zodra je als partner beide ergens heen gaat, dan is het volgens mij prima. Als jij jouw vrienden hebt en hij de zijne bv, waarom zou je het dan erg vinden? Dan ben je zelf ook ergens anders. En kom je samen weer terug. Maar vaak zie je dat er een alleen blijft. En dan begint volgens mij het gemekker.
Bovendien is het maar de vraag in hoeverre je kan aanpassen voor iemand/voor een relatie. Het is bewezen dat als je zelf niet wilt veranderen en er het meest extrinsieke motivatie is, dat je het niet lang volhoudt. Dus op den duur krijg je daar dan toch weer last van.
Voor mij is liefde maar ook geluk sowieso loslaten. Als je vast blijft klampen aan dingen en mensen, dan word je daar niet blijer van omdat je niet volledig open in het leven staat en dat met je mee draagt. Sta je open voor nieuwe dingen, heb je spontaan nieuwe herinneringen en ervaringen, wat je gelukkiger maakt. Het is immers bewezen dat je niet het meest gelukkig wordt van spullen, maar van mooie herinneringen.
I wonder if the stars sign, the life that is to be mine. - Enya
Er staat in het artikel dat er zelf ook een slag om de arm wordt gehouden he. Maar het is denk ik een van de verklaarbare redenen waarom monogamie de norm is. Als je kinderen wilt, wil je het liefst ook een man die bij je blijft om het kind op te voeden. Veel vrouwen willen dat niet alleen doen en veel vrouwen zitten met die kinderwens en willen daar een geschrikte partner voor vinden.quote:
[..]
Nog steeds benieuwd naar die 'meer' van je
Leuke insteek (het artikel). Inhoudelijk vind ik het wel pure onzin. Wat heeft Monogamie nu met een overschot aan onvruchtbare vrouwen te zien ?
Precies alsof een 'onvruchtbare' vrouw niet zou kunnen genieten van seks. Met één of meerdere mannen. Idem met een man. Stel dat het zaad van een man onvruchtbaar is, doet dergelijk aspect dan iets af aan zijn mogelijk verlangen dit 'onvruchtbaar' zaad met zoveel mogelijk vrouwen te willen en kunnen delen. Dit niet exclusief aan één vrouw te binden. Is een man/vrouw zijn seksuele (on)vruchtbaarheid ? Of meer dan dat ?
Ik vraag me af welke rare axioma's (bepaalde veronderstellingen) dergelijke onderzoekers in hun hoofd hadden, toen ze dit 'onderzoek' maakten.
Gisteren zag ik op tv Eline De Munck, die vanuit een experiment, zich 30 dagen lang niet gaat wassen (noch tanden poetsen, etc). Interessant hierbij (naast het bacteriële onderzoek) is de vraag in welke zin "mensen" nu anders naar haar zullen kijken. Nu met haar omgaan. Gezien (veel) mensen bepaalde vaste 'normale' patronen verwachten (t.t.z. zoals de meesten het doen, of we het 'horen' te doen).
Hetzelfde lijkt me van toepassing bij een discussie over "open" versus "monogame" relaties. Hoe kijkt de omgeving (de cultuur) hier naartoe ? Stel dat de omgeving van een vrouw verwacht dat ze bij meerdere mannen inwoont, een man meerdere vrouwen heeft, of men zich in het algemeen seksueel niet aan één partner verbindt. Dan ben ik zo goed als zeker dat heel veel mensen die "weg" zouden volgen.
Gewoon omdat het dan ergens de 'norm' is. De (boven)stroom. Wat normaal is. Wat wij horen te doen. De onderzoekers hadden daar beter eens bij stil gestaan (vind ik zelf). Dan onzin ivm vruchtbaarheid te zitten uitkramen.
Zo ook de vraag die veel mensen krijgen; wanneer komen er kinderen? Het lijkt alsof kinderen krijgen de norm is. Als jij geen kinderen wilt, moet je jezelf uitleggen en alles beredeneren.
Dus natuurlijk hebben we met bepaalde normen en wellicht waarden te maken. Met een stuk vooroordelen ten opzichte van polyamorie. Maar dat is met alles zo, wat niet past in het huisje-boompje-beestje plaatje. Waar kinderen dus ook deel van zijn.
I wonder if the stars sign, the life that is to be mine. - Enya
Bij deze heb je meteen het axioma (of vooropgestelde bepaling) genoemd, waar die onderzoekers volgens mij aan het werk mee zijn gegaanquote:
wat niet past in het huisje-boompje-beestje plaatje. Waar kinderen dus ook deel van zijn.
. Binnen dat axioma kan die theorie best geldig/interessant zijn.Echter verwerp ik zelf dat axioma. Omdat ik niet uitga van een bepaalde "norm" (of referentiekader als huisje, boompje, beestje). Mensen gaan voor mij niet enkel een monogame relatie aan, om een vruchtbare partner aan zich te binden. Dat is onzin.
Dat is een beetje hetzelfde als zeggen, dat "geel" een citroen is. Echter zijn er ook gele kanaries, gele auto's en wat nog allemaal.
Misschien kiezen veel mensen voor monogamie vanuit een gevoel van zekerheid. Een zekerheid die niets met het aan de haak slaan van een vruchtbare vrouw/man te zien heeft (want wat dan met al die koppels die bewust geen kinderen willen). Maakt dit hun relatie er minder monogaam geldig op ? Gezien die vruchtbaarheidsbinding er niet is (of spelen kan). Ik vind van niet.
Ik hecht aan dergelijk 'wetenschappelijk' onderzoek evenveel waarde, als aan mijn eigen gelul hier
Echter wie het gelooft, die wetenschappelijke onzin, die is verkocht natuurlijk. Onder het 'mom' van. Ja, maar het is wetenschap...
Mijn man en ik zijn bewust kinderloos, op dat vlak vallen we al uit de boot.
Maar we zijn ook monogaam... Dat matcht dus blijkbaar ook al niet...
Het scheelt niet veel of we zijn aliens
Misschien moeten we eens stoppen om voor elkaar hokjes en verklaringen te vinden.
Een open relatie is geen gebrek aan liefde voor elkaar en een monogame relatie is geen gevangenis, soms zijn de dingen gewoon zoals ze zijn. Uniek.
Maar we zijn ook monogaam... Dat matcht dus blijkbaar ook al niet...
Het scheelt niet veel of we zijn aliens
Misschien moeten we eens stoppen om voor elkaar hokjes en verklaringen te vinden.
Een open relatie is geen gebrek aan liefde voor elkaar en een monogame relatie is geen gevangenis, soms zijn de dingen gewoon zoals ze zijn. Uniek.
Dat ben ik helemaal met je eens, maar dan zou het topic een beetje dood bloeden....quote:
Mijn man en ik zijn bewust kinderloos, op dat vlak vallen we al uit de boot.
Maar we zijn ook monogaam... Dat matcht dus blijkbaar ook al niet...
Het scheelt niet veel of we zijn aliens
Misschien moeten we eens stoppen om voor elkaar hokjes en verklaringen te vinden.
Een open relatie is geen gebrek aan liefde voor elkaar en een monogame relatie is geen gevangenis, soms zijn de dingen gewoon zoals ze zijn. Uniek.
I wonder if the stars sign, the life that is to be mine. - Enya
Same. Of nouja, hoeft niet, ervaringen zullen er altijd zijn toch?quote:Op woensdag 9 september 2015 20:58 schreef Tamashii het volgende:
[..]
Dat ben ik helemaal met je eens, maar dan zou het topic een beetje dood bloeden....
Ik had een paar weken terug een date met vriend en een leuke man. Gewoon kennismaken en gezellig naar de kroeg geweest. Klik was er zeker. Vriend vond het maar spannend. Hij is hetero, zonder mij zou ie nooit een vent doen maar hij had iets van ach, een keer proberen kan geen kwaad. En dat we beide iemand interessant vonden was al heel wat. Date daarna afgezegd omdat we beide ziek waren en nu kunnen we echt niets meer plannen met z'n 3e. Onze roosters gaan zo compleet langs elkaar heen
Dus nu zie ik date alleen zaterdag, ook leuk.
*weg*
[ Bericht 51% gewijzigd door MissStevie op 10-09-2015 14:41:34 ]
[ Bericht 51% gewijzigd door MissStevie op 10-09-2015 14:41:34 ]
No hour of life is wasted, that is spent in the saddle..
