Mijn ongezouten mening over Until Dawn na 2 playthroughs.
+/- Graphics zijn okayish voor een PS4 spel, gemiddeld tot bovengemiddeld.
+ Butterfly effect zit goed in elkaar, je gaat nadenken over je daden. Al denk je vaak dat je iets goed doet, terwijl dat later verkeerd uitpakt. Dit is niet nieuw in games, maar hier is er echt goed aandacht aan besteed. Het is zelfs visueel gemaakt in het menu, waar je ziet wat oorzaak en gevolg zijn.
+ Lengte van de game is prima voor dit genre. Niet te kort en niet te lang.
+/- Het verzamelen van collectibles is als opvulling toegevoegd, en hadden mogen wegblijven. De manier waarop deed me denken aan The Order 1886, ze liggen er en je kunt ze pakken, maar verder wordt het geheel ook wel duidelijk zonder deze collectibles.
- De totems maken het misschien mysterieus, maar je hebt er niets aan. Je krijgt een flash te zien wat er (mogelijk) gaat gebeuren als een waarschuwing, maar het zal je keuzes niet gaan veranderen, omdat je niet weer hoe je deze situatie vermijdt door het maken van de juiste keuzes.
- De personages hadden zo uit Geordie Shore geplukt kunnen zijn. Hun gedrag past ook niet bij de situatie. Als je bang bent en er gaat ineens uit het niets zomaar een deur open reageer je niet met "Hey, let's go!"

-- Het verhaal is normaal maar een onderdeel van een game, maar in dit genre vind ik het toch wel zwaarder meetellen, omdat de game vrijwel alleen om het verhaal draait. Als eerste is het raar waarom deze jongeren naar dit oord toe willen gaan. Als je echt in deze situaties terecht zou komen, zou je heel anders reageren en bij elkaar blijven totdat hulp zou komen. Kort samengevat: Het hele verhaal voelt ongeloofwaardig en onlogisch aan. Maar misschien is dit kenmerkend voor "cabin-in-the-wood-horrorfilms". Na de tweede sessie werd het allemaal wat beter te begrijpen waarom bepaalde dingen zijn zoals ze zijn, maar het hangt allemaal vaag samen.
+ De sessies met Dr. Hill zijn leuk bedacht en volgens mij hebben je keuzes tijdens deze gesprekken ook invloed op details in het verhaal. Als je bijvoorbeeld zegt dat je bang bent voor injectienaalden, dan word je bijvoorbeeld door iemand met een injectienaald achterna gezeten.
+ Vanaf hoofdstuk 7/8 kan het verhaal pas echt "spannend" genoemd worden. Bij de eerste 3 hoofdstukken had ik zoiets van "waar ben ik mee bezig?", maar dit wordt meer dan goed gemaakt. Als je door het cheesy gedrag van de personages heen kan kijken i.c.m. de cliché setting is het een vermakelijke "game".
As aanvuling op het stuk over het verhaal vind ik dat de voor 1 ding echt wat originelers hadden mogen bedenken:
SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn
ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis
Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Het ligt niet aan dit genre, want Heavy Rain vond ik wel duidelijk beter dan deze game.
Ik wil het verhaal nog 1 keer spelen waarin iedereen doodgaat, en mogelijk de platinum pakken en dan is het tijd voor de game van het jaar: Metal Gear Solid V: The Phantom Pain!