Etappe 2: Alhaurín de la Torre - Caminito del Rey, 158,7 kmNa de vreemde ploegentijdrit van gisteren krijgen we nu de eerste rit in lijn. Met BMC als winnaar, zonder tijd te pakken op de concurrentie. De Slowaak Peter Velits in de rode trui. Velits heeft sowieso wel iets met de Vuelta, tijdens zijn vorige deelname werd hij derde. Stiekem zelfs tweede, omdat je Mosquera weg kan strepen. Velits tweede in een grote ronde, klopt niks van maar toch is het zo. Normaal begint een grote ronde met een vlakke rit, maar daar heeft de Vuelta een beetje maling aan. De ronde wordt direct begonnen met een rit over geaccidenteerd terrein met een lastige finale. Aankomst op een redelijk flinke muur. De Rodriguezjes en Moreno's van deze wereld kunnen meteen hun duivels ontbinden. Broekje hoeft pas heel laat uit, want eerst wordt zo'n nietszeggende koers uit Duitsland uitgezonden.
![CARTE.jpg]()
![PROFIL.png]()
De start van de eerste rit in lijn is in Alhaurín de la Torre, een stadje met een inwoner of 30.000 dat nog nooit eerder is voorgekomen in de Vuelta. De stad ligt in de provincie Málaga, niet al te ver van de gelijknamige stad af. Alhaurín de la Torre is vooral een groene stad, wat in deze streek al opvallend genoeg is. Het ligt niet aan de kust, dus qua toerisme is er net even wat minder te doen. Het schijnt ook de woonplaats te zijn van Antonio Tejero, dat is een voormalig Spaanse luitenant-kolonol die leider was van twee mislukte staatsgrepen in 1978 en 1981. Hij schijnt ook in het Baskenland te hebben gewerkt, waar hij zich negatief had uitgelaten over de Baskische vlag. Een ontzettende lul dus, deze Antonio. Verder is er niet veel te melden over Alhaurín de la Torre, behalve dat de Torre dan nog wel kicken is.
![01-toree-alhaurin-de-la-torre.jpg]()
De renners verlaten de kuststreek al vrij snel en fietsen eerst een stuk naar het westen om na een tijdje wat noorderlijkere oorden op te zoeken. Na 8,5 kilometer wordt Alhaurín el Grande gepasseerd, dan weten de renners zeker dat ze in Andalucía zijn. Zo'n typisch dorpje met alleen maar witte huizen. Het gaat de hele rit een beetje op en af, maar in het begint valt het nog mee. De eerste serieuze klim krijgen de renners als ze na 36 kilomter richting Alozaina fietsen. Hoewel je dat serieuze ook weer niet moet overdrijven, uiteindelijk gaat het maar aan een paar procent omhoog voor een paar kilometer. Is allemaal nog wel te overzien, het wordt nog moeilijker vandaag. Alozaina is ook weer zo'n typisch Andalusisch dorpje.
![Beautiful-View-Alozaina-Andalucia-900x675.jpg]()
Na Alozaina blijven de renners even op een plateautje fietsen, om daarna af te dalen. Het wordt even wat makkelijker. Na 52 kilometer wordt Zalea gepasseerd en komen de renners op een lokaal rondje terecht. Een rondje van een kilometer of 100, weer eens wat anders. Na 66 kilometer passeren de renners het dorpje Álora. Hier gaan ze later nog eens langskomen en dan zal er in dit dorpje een tussensprint zijn. De renners fietsen vrolijk verder en komen langs dorpjes als Bermejo en El Chorro. Ze zijn nu bijna in de buurt van de finish, maar die kant gaan we desalniettemin niet op. Er wordt een stukje verder richting het noorden gefietst, waar het weer even wat vlakker wordt. Nadat Bermejo werd gepasseerd kwamen de renners al in de buurt van het gebied Caminito del Rey en daar is het terrein vrij glooiend te noemen. Een paar kleine klimmetjes hebben we dan al gehad. De eerste echte klim van deze Vuelta komt na 108 kilometer. Als de renners Ardales passeren begint de Aldo de Ardales. Kilometer of 5 lang en amper 5% gemiddeld, stelt al bij al ook niet zo gek veel voor.
![Ardales_Spain.jpg]()
Boven op de Alto de Ardales hebben de renners al 113 kilometer gehad van de 158. De renners dalen nu lange tijd af, richting Zalea. In de buurt van Zalea komen de renners weer op bekend terrein terecht. Ze gaan weer fietsen langs Pizzara, op weg naar Álora, waar nu dan de tussensprint zal zijn. Geen makkelijke tussensprint, het loopt nog aardig omhoog in Álora, richting de tussensprint. Álora is ook wel weer een mooi dorpje. Volledig wit, op het kasteel na dan. Dat ligt net buiten het dorp en ziet er wel aardig fraai uit. Als Álora voor de tweede keer gepasseerd wordt hebben we 139 kilometer gehad en is het nog een kilometer of 20 tot de finish. Zal ongetwijfeld vanaf dit moment een flinke sprint worden richting Caminito del Rey.
![MVC050410030alora-village.jpg]()
De renners passeren weer Bermejo en El Chorro. In El Chorro begint het al langzaam omhoog te lopen, de renners zijn dan ook al heel dicht in de buurt van Caminito del Rey. Caminito del Rey is overigens niets de finishplaats, dit is heel wat anders. El Caminito del Rey mag je vertalen als het koningspad en is een wandelpad dat loopt door de kloof van El Chorro. Het is een pad van drie kilometer lang, dat maximaal een meter breed is maar vaak veel smaller. Het ligt 100 meter boven de rivier op sommige punten in de kloof. De weg loopt tussen twee dammen. De weg was alleen erg vervallen geraakt, zoals alles in Spanje zo'n beetje. Eind 2014 is men begonnen met de restauratie van deze weg en in maart 2015 werd de weg weer heropend. Alle bruggen zijn gerepareerd en alle andere weggeslagen stukken pad zijn ook weer in ere hersteld. Het is nu weer verantwoord om dit pad aan te doen. Voor de mensen die geen zin hebben om helemaal naar Spanje af te reizen maar dit wel willen zien: het hele pad staat op Google Streetview. Tik even Caminito del Rey in en je kan zo alles bekijken.
![anu_1744_v4_o.jpg]()
![rtr4tg29.jpg]()
Caminito del Rey is dus helemaal niet de finishplaats, die ligt een aantal kilometer verderop op de Alto de la Mesa. Dat is alleen een wat minder aansprekende naam. Nu de Spanjaarden ergens geld in hebben gestoken willen ze er ook wel meteen goede reclame voor maken. De slotklim begint op iets meer dan drie kilometer van het eind. In totaal is deze klim nog een stuk langer, maar we fietsen niet helemaal door tot de top. Dat heeft een typisch Spaanse reden, richting de top vlakt de klim wat af. We nemen nu alleen de steile stroken mee, zoals het hoort in de Vuelta. 3,3 kilometer en iets meer dan 8% gemiddeld, dat is al een aardige muur. De klim begint nog redelijk makkelijk, maar al snel wordt het steil. Er zitten enorm veel stukken boven de 10% bij, maar het is wel een onregelmatige klimmetje. Het wordt ook met enige regelmaat wat vlakker. Na iets meer dan één kilometer klimmen krijgen de renners een strook aan 20% voor hun kiezen. Die strook duurt toch een paar 100 meter, voor het weer wat afvlakt. Op iets meer dan een kilometer van de streep wordt het even helemaal vlak, maar daarna volgt de zwaarste klap. Een strook aan 25% zit er gewoon tussen. Niveautje Valdepeñas de Jaén dit. Toch is de slotkilometer nog wel iets makkelijker dan het werk daarvoor. Na dat stuk van 25% zitten er nog wel wat stroken aan 10% bij, maar het vlakt ook iets af richting de streep. Vrij smal weggetje richting de top, om het nog wat lastiger te maken.
![PROFILKMS.png]()
Er zitten ook nog een paar bochten in de finale, maar dat zal minder uitmaken als het zo steil is. De finish ligt naast het Embalse Superior Tajo de la Encantada, een stuwmeer. Dit meertje staat in contact met het meertje naast El Chorro, dat een paar 100 meter lager ligt. Die Spanjaarden beginnen ook al ingenieus te worden, niet normaal. Hoe dan ook, het is het debuut van dit klimmetje in de Vuelta. Iedere aankomst bergop dit jaar komt voor het eerst voor in de ronde. Dat is nog wel leuk op zich, de standaardaankomst op Lagos de Covadonga en consorten hebben we ondertussen ook wel gezien. Alto de la Mesa dus, tot ergens halverwege. Kort en steil. Op de top is er een mooi uitzicht over de omgeving en een restaurant, voor de liefhebbers. Ook het stuwmeertje is best mooi.
![106992016.jpg]()
We zitten nog steeds in Andalusië dus het is nog steeds warm. Boven de 30 graden, best voorspelbaar. Redelijk weinig wind, dus daar hoeven we niet veel van te verwachten. Neerslagkans exact nul, dat is ook wel lekker. De renners zijn vandaag om 13:28 vertrokken uit Alhaurín de la Torre en worden tussen 17:28 en 17:53 verwachten op de Alto de la Mesa. Hoe laat het uitgezonden wordt weet ik niet, dat is afhankelijk van de Vattenfall Cyclassics.
Dit wordt een rit voor de punchers, dat is wel duidelijk. Het is alleen een beetje onduidelijk welke punchers goed in vorm zijn. Een aantal mannen heeft al vrij lang geen koers meer gereden, dan is het lastig in te schatten hoe ze uit die rustperiode zijn gekomen. Een van de namen die je met zekerheid kan noteren is die van Dani Moreno. Hij was vrij sterk in de Ronde van Burgos en dat is niet al te lang geleden. Won op Lagunas de Neila, altijd de belangrijkste beklimming van de Ronde van Burgos. Toch werd hij ook twee keer verslagen, op andere beklimmingen. Een keer door Miguel Angel Lopez, maar die is er nu niet bij. Hij werd ook een keer verslagen door Carlos Barbero en die is er wel bij. Deze klim lijkt mij alleen iets te lang voor Barbero, hij is meer in zijn element op de kortere muurtjes. Dit is met drie kilometer toch nog redelijk lang. Iemand die je ook altijd moet noemen op dit soort werk is Joaquim Rodriguez. Hij heeft alleen wel al de Tour gereden, met zo'n oude man altijd afwachten of hij er dan een maand later weer meteen staat. Waarschijnlijk wel, het hele jaar pieken is het nieuwe periodiseren.
1. Moreno. Typische aankomst voor Moreno en hij is ook goed in vorm. Heeft met Rodriguez een sterke ploeggenoot, die twee gaan het waarschijnlijk uitmaken. Moreno is in ieder geval wel goed in vorm, dat liet hij in Burgos zien. Zoals altijd zal hij in de eerste week in de Vuelta ook weer sterk zijn om daarna door het ijs te zakken. Door het ijs zakken met vast een rit op zak is dan weer minder erg, zijn ronde zal na vandaag ongetwijfeld al geslaagd zijn.
2. Rodriguez. Katusha gaat gewoon even bazen, moet allemaal kunnen. Als ze slim zijn gooien ze de overgebleven Russen ook vol met drank en beuken die iedereen van de fiets af. Brilliant tactics by Team Katusha.
3. Valverde. Piti wordt ook wel vrolijk van muurtjes, kan op een goede dag ook gewoon winnen. De man die al drie jaar achter elkaar piekt kan er vast nog wel een paar extra sterke weken uitpersen. Kan hij daarna ook meteen zeggen dat hij toch echt de kopman is. Arme Nairito.
4. Martin. Is normaal ook heel sterk op muurtjes, maar heeft ook al een tijd geen wedstrijden meer gereden. Beetje een gok, maar zou zomaar vooraan kunnen verschijnen. Hij krijgt het alleen altijd voor elkaar om zich totaal verkeerd te positioneren op zulke korte klimmetjes. Begint altijd helemaal achteraan om dan in de laatste meters nog naar voren te schieten en een ereplaats op te halen. Kan ook aan zijn ploeg liggen, misschien dat hij daarom naar een andere ploeg gaat.
5. Gonçalves. Iedere dag een baas van Caja Rural noemen. Vandaag de beurt aan de Portugees José Gonçalves. Hij reed een paar weken terug ontzettend sterk in de Volta a Portugal, tussen de opgevoerde Spaanse en Portugese brommers. Als je daar ereplaatsen kan rijden, met de absurde wattages die daar werden getrapt, moet je hier ook aardig mee kunnen doen. Dit is net even iets te zwaar voor Barbero, dus lijkt het me dat Caja Rural voor deze jongeman gaat. Of voor Pello Bilbao, dat kan ook nog, maar die was matig in Burgos. In ieder geval, hup Caja Rural.