---TLDR---
TS leefde zijn "ongezonde" leven tot hij een paniek stoornis kreeg. Door de onzekerheden die hierbij kwamen kijken kon TS niet genoeg aandacht geven aan de relatie/ Het gevolg hiervan is dat zijn "relatie" kapot is gegaan, iets wat hem meer raakt dan hij had verwacht. TS weet nu niet meer hoe hij met haar om moet gaan, omdat hij haar dus wel leuk vind, maar ook haar keuze moet respecteren en voor zichzelf moet kiezen.
Hier begint mijn verhaal.
Een paar maanden geleden had ik een druk leven dat bestond uit
* School (2 zware projecten en normale school uren)
* Intensief fitness
* Weekend baan
* "Relatie"
Ik heb mijzelf altijd al als een nacht mens beschouwd en het gevolg was dat ik vaak pas om 3 uur in mijn bed lag en er dan 6 uur later weer uit moest. Ikzelf had hier een lange tijd geen probleem mee want door alle drukte had ik genoeg dingen te doen en had ik dus het gevoel dat ik leefde. Ik woon op mijzelf in een stad waar ik behalve "vrienden/kennissen" geen familie leden heb wonen en aangezien mijn op emotioneel gebied gesloten persoonlijkheid ik vaak op mijzelf was aangewezen als ik ergens mee zat. Dit resulteerde in het opkroppen en niet uitspreken van mijn emoties, maar door de drukte die ik had had ik hier vrede mee.
Zo'n 2,5 maand geleden veranderde mijn leven zoals ik die kende. Tijdens een intensieve workout kreeg ik een paniek aanval. Ik had het gevoel dat ik geen adem kon krijgen en dat ik dood zou gaan. Ik was hier ontzettend van geschrokken, maar dacht dat het door eventuele supplementen zou komen dus die heb ik de deur uitgedaan. Met volle hoop ging ik weer verder en een week later was het weer zo ver, paniek aanval nummer 2. Dit heeft mijn fundering doen breken, ik durfde niks meer. Op straat gaan was voor op een gegeven moment al te intensief.
Gelukkig heb ik hulp ingeschakeld bij mijn ouders, vrienden en mijn "vriendin". Ook heb ik professionele hulp ingeschakeld om keihard te werken aan mijn paniekstoornis. Samen met de therapist heb ik terug kunnen blikken naar mijn leven en was ik tot de conclusie gekomen dat ik leefde als een robot en zwaar ongelukkig was.
Toen ik mijn "vriendin" leerde kennen was ik dus nog "gezond" en begonnen wij een friends with benefits relatie. Na verloop van tijd wilde zij mee en ik was bang om toe te geven, maar werd voorzichtig de kant van een relatie opgeduwd en hiel dat niet meer tegen. Toen ik dus mijn aanvallen kreeg heb ik dit meteen aan de kant geschoven en wist ik niet meer wat ik met haar wilde, onbewust heb ik haar hier veel pijn mee gedaan en was ik behoorlijk lomp naar haar toe. Het kwam door mijn onzekerheden en de "ziekte" waarmee ik dus nu te kampen heb dat ik geen relatie aan durfde te gaan. Lang heeft zij aan mijn zijde gestaan en mij gesteund, maar het ging maar slechter en slechter tussen ons. Op een dag was voor haar de emmer overgelopen en besloot zij er een punt achter te zetten. Tot de dag van vandaag heb ik hier tot mijn grote verbazing geen vrede mee kunnen hebben.
Dat zij er een punt achter zette heeft mij doen beseffen dat ik haar leuker vind dat ik durfde toe te geven, maar voor is het nu echt "voorlopig" over, en dat wijt ik allemaal aan mijn onzekerheden aangewakkerd door mijn ziekte. Ik heb begrip voor haar keuze en ik moet zelf ook voor mijzelf kiezen op dit moment, maar het doet mij pijn. Ik wil graag bij dr zijn, maar als ik haar zie en spreek voel ik mij echt emotioneel een wrak. Ik weet nu simpelweg niet hoe ik met haar om moet gaan.
Nogmaals jullie inzichten zijn welkom, ik heb het best zwaar op het moment en ik wil echt niet de zielepiet uithangen, maar soms moet ik gewoon om hulp vragen aan anderen.
Want dat is wat "friends with benefits" inhoudt. Een neprelatie. Wel doen alsof je wat met elkaar hebt (neuken), maar als het erop aankomt vooral geen verantwoordelijkheid willen dragen.
Als jij haar echt zo leuk vond of nog steeds vind, dan zou je die relatie wel anders benoemen. En je daden daar ook op afstemmen.
Je vindt vast wel weer een andere friend with benefits. Zonder verantwoordelijkheid natuurlijk.
Sorry wellicht kwam het verkeerd over, het was begonnen met wederzijdse instemming. Beide waren we aan het begin niet op zoek naar een relatie, maar wel tot elkaar aangetrokken. Vanuit haar kant is daar iets gigantisch gaan bloeien en van mijn kant is er eits gaan bloeien, maar met mindere mate dan bij haar. Als het een nep relatie was puur voor seks zou ik hier nu ook niet moeite mee hebben, toch is iets in mij wakker geschud en mis ik toch wel iets in haarquote:Op woensdag 19 augustus 2015 23:19 schreef Tayu het volgende:
Je kunt het allemaal nu wel wijten aan haar keuze, maar in beginsel is het je eigen keuze geweest. Jij hebt in beginsel de relatie met je vriendin beschouwd als "friends with benefits". Wat niets meer of minder betekent, dat je haar wel wilde neuken maar verder geen enkele verantwoordelijkheid wilde dragen in deze neprelatie.
Want dat is wat "friends with benefits" inhoudt. Een neprelatie. Wel doen alsof je wat met elkaar hebt (neuken), maar als het erop aankomt vooral geen verantwoordelijkheid willen dragen.
Als jij haar echt zo leuk vond of nog steeds vindt, dan zou je die relatie wel anders benoemen. En je daden daar ook op afstemmen.
Je vindt vast wel weer een andere friend with benefits. Zonder verantwoordelijkheid natuurlijk.
Welk "iets" is het precies wat je mist?quote:
[..]
Sorry wellicht kwam het verkeerd over, het was begonnen met wederzijdse instemming. Beide waren we aan het begin niet op zoek naar een relatie, maar wel tot elkaar aangetrokken. Vanuit haar kant is daar iets gigantisch gaan bloeien en van mijn kant is er eits gaan bloeien, maar met mindere mate dan bij haar. Als het een nep relatie was puur voor seks zou ik hier nu ook niet moeite mee hebben, toch is iets in mij wakker geschud en mis ik toch wel iets in haar
quote:
[..]
Welk "iets" is het precies wat je mist?
Dit vind ik een sterke van jou Devil. We hadden de laatste 2,5 week al geen seks meer, ik had hier geen behoefte meer aan omdat ik gewoon echt niet goed in mijn vel zat. En wat ik precies mis is misschien inderdaad iemand die mij lief heeft en mij het gevoel geeft dat er liefde is. Misschien is zij inderdaad niet de ware, maar denkt mijn hoofd dat nu constant van wel. Er spelen ook constant "wat nou als ik niet die paniekstoornis kreeg" scenario's in mijn hoofd. Zouden we dan wel een relatie kunnen hebben of was ik er misschien wel klaar mee. Die vragen waar ik nu alleen maar naar kan speculeren maken mij kapot.quote:
Nu klink je alsof je vooral de sex mist. "Je voelde wel wat voor haar, maar minder dan zei voor jou". Volgens mij voel je je nu gewoon kut en heb je niemand om je heen. Uit je tekst komt niet over dat dit de vrouw van je dromen was/is, maar meer dat je nu ze er niet meer is, je haar mist. Niet echt het juiste fundament. (daarbij is er volgens mij nog steeds geen keuze, gezien zei er klaar mee is)
*edit* schiet mij ineens te binnen, wat ik nu mis is dat ik mij nu niet meer "Speciaal" voel, omdat ik nu geen vriendin heb die mij waardeert om wie ik ben. Binnenkort is zij jarig en ben ik bijv. niet meer DE vriend van, maar gewoon een "kennis"
Ok, ik kan je daarin wel volgen. Ik heb PTSS. Mijn huidige partner is zo ontzettend lief en begripvol, dat hij nooit schrikt als ik ineens vele beren op de weg zie. En hij neemt het me ook nooit kwalijk, Hij begrijpt het, en dan stelt hij me gerust. Dat is ook alles wat ik nodig heb.quote:
[..]
[..]
Dit vind ik een sterke van jou Devil. We hadden de laatste 2,5 week al geen seks meer, ik had hier geen behoefte meer aan omdat ik gewoon echt niet goed in mijn vel zat. En wat ik precies mis is misschien inderdaad iemand die mij lief heeft en mij het gevoel geeft dat er liefde is. Misschien is zij inderdaad niet de ware, maar denkt mijn hoofd dat nu constant van wel. Er spelen ook constant "wat nou als ik niet die paniekstoornis kreeg" scenario's in mijn hoofd. Zouden we dan wel een relatie kunnen hebben of was ik er misschien wel klaar mee. Die vragen waar ik nu alleen maar naar kan speculeren maken mij kapot.
Ja is dat dan niet gewoon DE definitie van een relatie? Dat je elkaar bijzonder laat voelen. Zo ervaar ik dat nu dus achteraf. Nu ik het niet heb weet ik pas wat ik mis, en nu ik weet wat er mis was tussen ons wil ik het juist proberen, maar ik denk ook dat ik gewoon eerst moet zorgen dat ik zelf stabiel ben.quote:
[..]
Ok, ik kan je daarin wel volgen. Ik heb PTSS. Mijn huidige partner is zo ontzettend lief en begripvol, dat hij nooit schrikt als ik ineens vele beren op de weg zie. En hij neemt het me ook nooit kwalijk, Hij begrijpt het, en dan stelt hij me gerust. Dat is ook alles wat ik nodig heb.
Maar als jouw "friend with benefits" jou zo bijzonder liet voelen, dan is het denk ik ook wel noodzakelijk om dat uit te spreken naar haar toe. Want anders doe je haar, en ook jezelf, tekort.quote:
[..]
Ja is dat dan niet gewoon DE definitie van een relatie? Dat je elkaar bijzonder laat voelen. Zo ervaar ik dat nu dus achteraf. Nu ik het niet heb weet ik pas wat ik mis, en nu ik weet wat er mis was tussen ons wil ik het juist proberen, maar ik denk ook dat ik gewoon eerst moet zorgen dat ik zelf stabiel ben.
Noem de dingen zoals ze zijn, wees eerlijk.
Dankje, ik vind dit een mooie tip. Ongeacht wat de uitkomst zou zijn, vind ik inderdaad dat ik best mijn gevoel mag uitspreken naar haar toe. Wat er dan zou gebeuren neem ik voor lief.quote:
[..]
Maar als jouw "friend with benefits" jou zo bijzonder liet voelen, dan is het denk ik ook wel noodzakelijk om dat uit te spreken naar haar toe. Want anders doe je haar, en ook jezelf, tekort.
Noem de dingen zoals ze zijn, wees eerlijk.
Ik sluit af voor vandaag, wellicht komen andere users nog met goede inzichten morgen.
Op hoeveel kilometer afstand ook weer?quote:
Ok, ik kan je daarin wel volgen. Ik heb PTSS. Mijn huidige partner is zo ontzettend lief en begripvol, dat hij nooit schrikt als ik ineens vele beren op de weg zie. En hij neemt het me ook nooit kwalijk, Hij begrijpt het, en dan stelt hij me gerust. Dat is ook alles wat ik nodig heb.
Ik ben 22 jaar. Hoe bedoel je precies angst van het leven?quote:
hoe oud ben je eigelijk? als ik dit lees , merk ik ook beetje angst van het leven
Ik heb je een bericht terug gestuurd. maar nu lees ik inderdaad jou verhaal er ook achter. Naar dat je ''relatie'' voorbij is. Hoelang heb je de friends with benefit relatie gehad? Je voelt je er heel kut bij natuurlijk, maar ik kan je garanderen dat dat gevoel langzaam beter wordt.
Weet je wat dit voor perfect moment is? om eens goed aan jezelf te gaan werken. Alle tijd die je in je relatie stopte kan je nu gebruiken om van je ''ziekte'' af te komen! Niet zielig
Bedenk je eens wat voor moois het leven weer brengt als je er vanaf bent.
Dat maakt toch niet uit? Op dit moment leven we nog op afstand en kunnen we slechts 1 maand per jaar samen zijn, maar dat is tijdelijk. Mijn partner staat zelfs op afstand veel dichter bij me dan wie dan ook in mijn directe omgeving.quote:Op donderdag 20 augustus 2015 08:34 schreef Copycat het volgende:
[..]
Op hoeveel kilometer afstand ook weer?
Nou, lijkt mij qua ergernissen en begrip toch wel een verschil of je elkaar vaak of amper ziet.quote:
Dat maakt toch niet uit? Op dit moment leven we nog op afstand en kunnen we slechts 1 maand per jaar samen zijn, maar dat is tijdelijk. Mijn partner staat zelfs op afstand veel dichter bij me dan wie dan ook in mijn directe omgeving.
Of juist niet. Het hebben van een relatie op afstand is ook niet erg gemakkelijk. Dan heb je ook te maken met angsten en ergernissen en behoeften. Ik vond het vooral het eerste jaar erg moeilijk.quote:Op donderdag 20 augustus 2015 11:10 schreef Copycat het volgende:
[..]
Nou, lijkt mij qua ergernissen en begrip toch wel een verschil of je elkaar vaak of amper ziet.
Tuurlijk. Alleen je ziet elkaar niet constant, waardoor de dagelijkse ergernissen niet zo snel zullen doorsijpelen.quote:
Of juist niet. Het hebben van een relatie op afstand is ook niet erg gemakkelijk. Dan heb je ook te maken met angsten en ergernissen en behoeften. Ik vond het vooral het eerste jaar erg moeilijk.
Maar misschien is dit een ideaal onderwerp voor een nieuw topic?
Het zijn andere ergernissen die dan van dagelijkse aard kunnen zijn.quote:
[..]
Tuurlijk. Alleen je ziet elkaar niet constant, waardoor de dagelijkse ergernissen niet zo snel zullen doorsijpelen.
Maar misschien is dit een ideaal onderwerp voor een nieuw topic?
Ik herken dit wel, ik kwam zelf tot deze conclusie toen ik een jaar of 27 was.quote:
Samen met de therapist heb ik terug kunnen blikken naar mijn leven en was ik tot de conclusie gekomen dat ik leefde als een robot en zwaar ongelukkig was.
Bij mij was het alsof ik *plotsling* tot de ontdekking kwam dat ik 1 helft van mezelf nieteens kende, ik was me er nieteens van bewust (het ging verder dan negeren). Ik had ook een soort muur om mezelf gebouwd.
Ik denk dat je die "aanvallen" ook kreeg omdat op die momenten (je was energiek bezig op die momenten) de deksel even niet meer op de pan kon drukken en er toch een beetje stoom uit kwam (dat wat je (onbewust) onderdrukt heb, kwam er toch even uit).
Verder kan ik je alleen vertellen dat (mocht het bij jou ook zo zitten) het vreselijk zwaar voor mij was, maar dat ik wel keihard gewerkt heb om dat herontdekte deel van mezelf te integreren in mijzelf en te accepteren dat dat er ook bij hoort. Maar toen dat eenmaal begon te lukken...opeens was alles mooier. Leven is ook voelen.
TLDR: Het gaat moeilijk worden maar het is alle moeite waard
En dan je 'ziekte' als excuus gebruiken.
Zorg eerst maar dat je je eigen leven op de rit krijgt voordat je weer het leven van een ander gaat vergallen met je smoesjes.
Ook al is je post met een aantal ferme steken omkleed, en niet echt sympathiek. Ben ik het in essentie met je eens.quote:Op donderdag 20 augustus 2015 14:33 schreef fathank het volgende:
Zij wil jou. Jij wil haar niet, zij gaat weg jij doet huilie.
En dan je 'ziekte' als excuus gebruiken.
Zorg eerst maar dat je je eigen leven op de rit krijgt voordat je weer het leven van een ander gaat vergallen met je smoesjes.
Ongezond leven en nachtdiensten of nachtbraken zijn naar mijn mening klote.
Ik sta nu elke dag om half 7 op als ik vrij ben, douchen, ontbijten. Daarna gezond fruit halen op de markt/winkel (ook om er even uit te zijn). Lekker gezond leven, voel me de laatste paar dagen echt fantastisch.
Paniekaanvallen nemen bij mij al een tijdje af gelukkig. Ik merk sinds ik geen alcohol meer drink dat ik steeds minder aanvallen krijg en ook minder 'vreemde' gedachtes heb.
Alcohol is dan ook funest bij paniekaanvallen.quote:
iekaanvallen nemen bij mij al een tijdje af g
Daar kwam ik dus ook achter een tijdje terugquote:Op donderdag 20 augustus 2015 15:15 schreef EggsTC het volgende:
[..]
Alcohol is dan ook funest bij paniekaanvallen.
Try sporten.quote:
[..]
Daar kwam ik dus ook achter een tijdje terug
Die dingen die jij opnoemt, daar ben ik nu ook inderdaad mee bezig en ik heb nu echt goede stappen gezet door het ritme om te gooien. Ik vind zelf juist een biertje op zn tijd wel lekker en ontspannend, alleen het probleem is dat vaak met bier drinken ook laat opblijven komt en dat is inderdaad funest voor vooruitgangquote:
Herkenbaar TS. Ik heb precies hetzelfde als jou, zonder de kapotte relatie.
Ongezond leven en nachtdiensten of nachtbraken zijn naar mijn mening klote.
Ik sta nu elke dag om half 7 op als ik vrij ben, douchen, ontbijten. Daarna gezond fruit halen op de markt/winkel (ook om er even uit te zijn). Lekker gezond leven, voel me de laatste paar dagen echt fantastisch.
Paniekaanvallen nemen bij mij al een tijdje af gelukkig. Ik merk sinds ik geen alcohol meer drink dat ik steeds minder aanvallen krijg en ook minder 'vreemde' gedachtes heb.
Goede zaak, ritme en structuur is belangrijk. Blijf met je therapeut praten en houd jezelf elke dag een spiegel voor.quote:
[..]
Die dingen die jij opnoemt, daar ben ik nu ook inderdaad mee bezig en ik heb nu echt goede stappen gezet door het ritme om te gooien. Ik vind zelf juist een biertje op zn tijd wel lekker en ontspannend, alleen het probleem is dat vaak met bier drinken ook laat opblijven komt en dat is inderdaad funest voor vooruitgang
Daarnaast is het als dichtbij staande heel lastig. De omgeving (ouders vrienden kennissen noem maar op..) heeft geen idee wat er eigenlijk aan de hand is! Mijn vriend is heel open naar de omgeving dus iedereen weet er wel van maar niemand weet wat voor impact het heeft op de persoon zelf en de gene die ermee leven! Dit geeft het gevoel er alleen voor te staan (of samen) maar in mijn geval is dat dus alleen.
Ik wil hiermee niet zeggen dat het voor de gene met een paniekstoornis niet zwaar is btw!!
Ik hoop dat je hier misschien iets aan hebt dat je weet hoe zij er (misschien) tegen aan kijkt, en dat je, nu je dit weet, er misschien iets mee kan om haar terug te winnen. Want als ik nu weg zou gaan bij mijn vriend doe ik dat meer omdat het teveel word, en niet omdat ik niet meer van hem houd!!