R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hi allemaal,
Sinds december eerste baan, toentertijd relatie van bijna 3 jaar, raakte verliefd op een Franse man van 29 op mijn werk. Hij relatie van 7 jaar. Ik wilde niks dubbel doen, Fransman wilde me wel beter leren kennen en allemaal afspreken. Lange tijd afgehouden maar moeite mee gehad. Niks gebeurd. Mijn relatie liep al maanden slecht want diegene wilde niet met mij samenwonen, wilde geen serieuze stappen ondernemen (nog niet klaar voor), maakten daardoor veel ruzie, en had al vanaf het begin het gevoel niet gek genoeg op diegene te zijn maar meer voor veiligheid.
Eind maart dit jaar stopte ik deze relatie, Fransman zag dit als zijn kans en beloofde me de hele wereld. Hij zei dat dit anders was, dat wat hij voor me voelde echt speciaal was, dat hij het dolgraag met me wilde proberen, enz enz. Ik was ook dolverliefd en was natuurlijk alleen... Ik zei alleen te willen beginnen/proberen als hij vrijgezel zou zijn, omdat het sowieso belachelijk zou zijn iets hier te beginnen en in Frankrijk nog iets af te moeten " handelen ". In april zette hij een stap naar diegene door te zeggen niet meer happy genoeg te zijn en te willen stoppen. Dat was het moment dat ik met hem kuste.
We zijn nu maanden verder en staan op het volgende: ik ben niet voorgesteld aan zijn ouders (ik besta niet in Frankrijk, voor niemand volgens mij), ik heb zijn vrienden hier in NL wel af en toe gezien. Hij is steeds meer gesloten geworden over zijn "ex" en ik durf er ook niks meer over te vragen. Het laatste wat we erover besproken hebben is dat het uit is en dat hij hun huis aanhoudt (dus nog iedere maand voor betaald) omdat hij haar het huis niet wil afnemen. Hij wil "ons" nog niet introduceren aan zijn ouders omdat hij he nog te vroeg vindt en om niet teveel bombarie te maken (ze zouden het niet begrijpen - dit is niet het goede moment). Zit ook geld van zijn opa in het huis van hun dus zn ouders hadden hem al gewaarschuwd niet te overhaaste stappen te nemen (want ze waren al eens uit elkaar gegaan en wat niemand volgens mij weet is dat hij haar ook twee keer heeft bedrogen hier in NL).
Als we samen zijn in NL dan gaat alles goed en zie ik dat hij wel om me geeft. Maar zodra het moeilijk wordt of zodra ik bv. mijn maandelijkse periode heb kan hij er niet mee om gaan. Toch vraagt hij vaak of ik nog van hem hou en qua intimiteit heb ik niks te klagen. Maar er zitten zoveel ogen en haken aan dit verhaal. Zo heeft hij geen geld voor een vakantie voor ons (1 weekje is al te duur) dus hebben we paar dagen aan zee in NL geboekt (B&B). Hij had wel een week vrijgevraagd voor een vakantie met zijn ex en die ouders (al maanden geleden) maar die week was natuurlijk geannuleerd volgens hem, alleen hadden zijn ouders gevraagd of ie mee op vakantie wilde in FR samen met zijn broer enz. Veel foto's tijdens die week ontvangen, geen enkele van zijn familie. Ik vroeg hem eens een foto van die moeder te sturen, maar die kwam niet.
Nu vertrouw ik ondertussen niets meer. Er worden ook geen serieuze plannen meer uitgewisseld verder. In het begin was he nog van: ik zie ons snel samenwonen , dat scheelt ook in de centen. Hoeveel kinderen wil je, waar wil je wonen in je leven, enz enz. Nu praten we nergens meer over en is het vooral leuke dingen doen samen. Normaals ik zie echt wel dat hij gek op me is, maar het lijkt (ik denk) dat hij zijn leven daar niet kan afsluiten met haar. Dat hij haar geen pijn kan doen? Niet durft tov die ouders (zijn schijnbaar moeilijk mensen maar dat is hij zelf ook).
Ik kan zo nog een hele rits andere dingen neerpennen, maar dat wil ik jullie niet aandoen. Ik kom er gewoon niet uit en het slurpt energie op. Iedere keer als ik dreig ermee op te houden zegt hij dat hij van me houdt en dat ik geduldig moet zijn. Maar ik geloof er niet meer in... Maar hem aan de kant zetten? Dat kan ik niet. Probleem daarbij is dat ik moeilijk op mezelf kan zijn en heel veel bevestiging nodig heb van een man. Beetje een verlatingsangst ontwikkeld door andere exen. Dat helpt natuurlijk ook niet.
Wat zouden jullie doen, wat denken jullie?
Sinds december eerste baan, toentertijd relatie van bijna 3 jaar, raakte verliefd op een Franse man van 29 op mijn werk. Hij relatie van 7 jaar. Ik wilde niks dubbel doen, Fransman wilde me wel beter leren kennen en allemaal afspreken. Lange tijd afgehouden maar moeite mee gehad. Niks gebeurd. Mijn relatie liep al maanden slecht want diegene wilde niet met mij samenwonen, wilde geen serieuze stappen ondernemen (nog niet klaar voor), maakten daardoor veel ruzie, en had al vanaf het begin het gevoel niet gek genoeg op diegene te zijn maar meer voor veiligheid.
Eind maart dit jaar stopte ik deze relatie, Fransman zag dit als zijn kans en beloofde me de hele wereld. Hij zei dat dit anders was, dat wat hij voor me voelde echt speciaal was, dat hij het dolgraag met me wilde proberen, enz enz. Ik was ook dolverliefd en was natuurlijk alleen... Ik zei alleen te willen beginnen/proberen als hij vrijgezel zou zijn, omdat het sowieso belachelijk zou zijn iets hier te beginnen en in Frankrijk nog iets af te moeten " handelen ". In april zette hij een stap naar diegene door te zeggen niet meer happy genoeg te zijn en te willen stoppen. Dat was het moment dat ik met hem kuste.
We zijn nu maanden verder en staan op het volgende: ik ben niet voorgesteld aan zijn ouders (ik besta niet in Frankrijk, voor niemand volgens mij), ik heb zijn vrienden hier in NL wel af en toe gezien. Hij is steeds meer gesloten geworden over zijn "ex" en ik durf er ook niks meer over te vragen. Het laatste wat we erover besproken hebben is dat het uit is en dat hij hun huis aanhoudt (dus nog iedere maand voor betaald) omdat hij haar het huis niet wil afnemen. Hij wil "ons" nog niet introduceren aan zijn ouders omdat hij he nog te vroeg vindt en om niet teveel bombarie te maken (ze zouden het niet begrijpen - dit is niet het goede moment). Zit ook geld van zijn opa in het huis van hun dus zn ouders hadden hem al gewaarschuwd niet te overhaaste stappen te nemen (want ze waren al eens uit elkaar gegaan en wat niemand volgens mij weet is dat hij haar ook twee keer heeft bedrogen hier in NL).
Als we samen zijn in NL dan gaat alles goed en zie ik dat hij wel om me geeft. Maar zodra het moeilijk wordt of zodra ik bv. mijn maandelijkse periode heb kan hij er niet mee om gaan. Toch vraagt hij vaak of ik nog van hem hou en qua intimiteit heb ik niks te klagen. Maar er zitten zoveel ogen en haken aan dit verhaal. Zo heeft hij geen geld voor een vakantie voor ons (1 weekje is al te duur) dus hebben we paar dagen aan zee in NL geboekt (B&B). Hij had wel een week vrijgevraagd voor een vakantie met zijn ex en die ouders (al maanden geleden) maar die week was natuurlijk geannuleerd volgens hem, alleen hadden zijn ouders gevraagd of ie mee op vakantie wilde in FR samen met zijn broer enz. Veel foto's tijdens die week ontvangen, geen enkele van zijn familie. Ik vroeg hem eens een foto van die moeder te sturen, maar die kwam niet.
Nu vertrouw ik ondertussen niets meer. Er worden ook geen serieuze plannen meer uitgewisseld verder. In het begin was he nog van: ik zie ons snel samenwonen , dat scheelt ook in de centen. Hoeveel kinderen wil je, waar wil je wonen in je leven, enz enz. Nu praten we nergens meer over en is het vooral leuke dingen doen samen. Normaals ik zie echt wel dat hij gek op me is, maar het lijkt (ik denk) dat hij zijn leven daar niet kan afsluiten met haar. Dat hij haar geen pijn kan doen? Niet durft tov die ouders (zijn schijnbaar moeilijk mensen maar dat is hij zelf ook).
Ik kan zo nog een hele rits andere dingen neerpennen, maar dat wil ik jullie niet aandoen. Ik kom er gewoon niet uit en het slurpt energie op. Iedere keer als ik dreig ermee op te houden zegt hij dat hij van me houdt en dat ik geduldig moet zijn. Maar ik geloof er niet meer in... Maar hem aan de kant zetten? Dat kan ik niet. Probleem daarbij is dat ik moeilijk op mezelf kan zijn en heel veel bevestiging nodig heb van een man. Beetje een verlatingsangst ontwikkeld door andere exen. Dat helpt natuurlijk ook niet.
Wat zouden jullie doen, wat denken jullie?
Vragen wanneer je mee mag naar Frankrijk?quote:Op zaterdag 15 augustus 2015 14:00 schreef mayonaisee het volgende:
Hi allemaal,
Sinds december eerste baan, toentertijd relatie van bijna 3 jaar, raakte verliefd op een Franse man van 29 op mijn werk. Hij relatie van 7 jaar. Ik wilde niks dubbel doen, Fransman wilde me wel beter leren kennen en allemaal afspreken. Lange tijd afgehouden maar moeite mee gehad. Niks gebeurd. Mijn relatie liep al maanden slecht want diegene wilde niet met mij samenwonen, wilde geen serieuze stappen ondernemen (nog niet klaar voor), maakten daardoor veel ruzie, en had al vanaf het begin het gevoel niet gek genoeg op diegene te zijn maar meer voor veiligheid.
Eind maart dit jaar stopte ik deze relatie, Fransman zag dit als zijn kans en beloofde me de hele wereld. Hij zei dat dit anders was, dat wat hij voor me voelde echt speciaal was, dat hij het dolgraag met me wilde proberen, enz enz. Ik was ook dolverliefd en was natuurlijk alleen... Ik zei alleen te willen beginnen/proberen als hij vrijgezel zou zijn, omdat het sowieso belachelijk zou zijn iets hier te beginnen en in Frankrijk nog iets af te moeten " handelen ". In april zette hij een stap naar diegene door te zeggen niet meer happy genoeg te zijn en te willen stoppen. Dat was het moment dat ik met hem kuste.
We zijn nu maanden verder en staan op het volgende: ik ben niet voorgesteld aan zijn ouders (ik besta niet in Frankrijk, voor niemand volgens mij), ik heb zijn vrienden hier in NL wel af en toe gezien. Hij is steeds meer gesloten geworden over zijn "ex" en ik durf er ook niks meer over te vragen. Het laatste wat we erover besproken hebben is dat het uit is en dat hij hun huis aanhoudt (dus nog iedere maand voor betaald) omdat hij haar het huis niet wil afnemen. Hij wil "ons" nog niet introduceren aan zijn ouders omdat hij he nog te vroeg vindt en om niet teveel bombarie te maken (ze zouden het niet begrijpen - dit is niet het goede moment). Zit ook geld van zijn opa in het huis van hun dus zn ouders hadden hem al gewaarschuwd niet te overhaaste stappen te nemen (want ze waren al eens uit elkaar gegaan en wat niemand volgens mij weet is dat hij haar ook twee keer heeft bedrogen hier in NL).
Als we samen zijn in NL dan gaat alles goed en zie ik dat hij wel om me geeft. Maar zodra het moeilijk wordt of zodra ik bv. mijn maandelijkse periode heb kan hij er niet mee om gaan. Toch vraagt hij vaak of ik nog van hem hou en qua intimiteit heb ik niks te klagen. Maar er zitten zoveel ogen en haken aan dit verhaal. Zo heeft hij geen geld voor een vakantie voor ons (1 weekje is al te duur) dus hebben we paar dagen aan zee in NL geboekt (B&B). Hij had wel een week vrijgevraagd voor een vakantie met zijn ex en die ouders (al maanden geleden) maar die week was natuurlijk geannuleerd volgens hem, alleen hadden zijn ouders gevraagd of ie mee op vakantie wilde in FR samen met zijn broer enz. Veel foto's tijdens die week ontvangen, geen enkele van zijn familie. Ik vroeg hem eens een foto van die moeder te sturen, maar die kwam niet.
Nu vertrouw ik ondertussen niets meer. Er worden ook geen serieuze plannen meer uitgewisseld verder. In het begin was he nog van: ik zie ons snel samenwonen , dat scheelt ook in de centen. Hoeveel kinderen wil je, waar wil je wonen in je leven, enz enz. Nu praten we nergens meer over en is het vooral leuke dingen doen samen. Normaals ik zie echt wel dat hij gek op me is, maar het lijkt (ik denk) dat hij zijn leven daar niet kan afsluiten met haar. Dat hij haar geen pijn kan doen? Niet durft tov die ouders (zijn schijnbaar moeilijk mensen maar dat is hij zelf ook).
Ik kan zo nog een hele rits andere dingen neerpennen, maar dat wil ik jullie niet aandoen. Ik kom er gewoon niet uit en het slurpt energie op. Iedere keer als ik dreig ermee op te houden zegt hij dat hij van me houdt en dat ik geduldig moet zijn. Maar ik geloof er niet meer in... Maar hem aan de kant zetten? Dat kan ik niet. Probleem daarbij is dat ik moeilijk op mezelf kan zijn en heel veel bevestiging nodig heb van een man. Beetje een verlatingsangst ontwikkeld door andere exen. Dat helpt natuurlijk ook niet.
Wat zouden jullie doen, wat denken jullie?
En wat geeft hij daar voor reden voor?quote:
Hij zegt mij deze zomer zeker nog niet voor te stellen aan zijn ouders.
Dat het nu absoluut " niet het moment is ".quote:Op zaterdag 15 augustus 2015 14:15 schreef Burdie het volgende:
[..]
En wat geeft hij daar voor reden voor?
Ik denk persoonlijk dat zijn ouders en hij niet zo'n goede en hechte band hebben dus hij hoeft ook niet op hun steun te verwachten. Zijn familie zal nooit achter deze " keuze " staan. Dus ik denk simpelweg niet durven. Daarbij komt dat dus een boel geld van een van zijn grootouders in het huis zit van hem en zijn " ex " en die ouders hadden hem vlak voor het kopen van dat huis al gewaarschuwd het niet te snel te kopen (omdat ze dus al eens eerder uit elkaar waren gegaan enz).
Ik zie het zelf iig niet snel meer gebeuren...
Lastig, maar als je het vertrouwen in hem al volledig kwijt bent geraakt, kan de relatie nooit echt werken. Ik snap je gevoel, en zou dat ook zeker niet negeren. Misschien kan je een ultimatum stellen, voor jezelf. Als ik voor dan en dan niet meer duidelijkheid heb, nog steeds twijfel, hij me nog steeds niet wil voorstellen aan m'n ouders, dan is het gewoon klaar. Deze situatie lijkt me voor jou ook niet fijn namelijk.
Overigens moet ik er misschien bij vermelden dat hij al vrij snel een sleutel van mijn appartement had en ook al snel verschillende spullen van hem bij mij thuis neerzette. Ook had hij eerst veel meer oog op samen hier leven. Een aantal weken geleden had ik hem in een boze bui alle spullen teruggegeven die hier stonden. Maar uiteindelijk komen we dan toch weer bij elkaar. Hij heeft mijn ouders en broers ook al een enkele keer gezien maar ook dat komt er de laatste tijd niet meer vna. Ook omdat mijn familie er twijfels over krijgen (door mijn verhalen).
Dus misschien ben ik het wel , I don't know. Ik weet echt niet hoe ik de situatie moet aanpakken of inschatten. Erover praten durf ik schijnbaar ook niet.
Dus misschien ben ik het wel , I don't know. Ik weet echt niet hoe ik de situatie moet aanpakken of inschatten. Erover praten durf ik schijnbaar ook niet.
Gewoon recht op de man vragen wat nu de bedoeling is, dat je dit een hele vreemde gang van zaken vind. Dat je een volwassen vrouw bent en je niet van de zandbak spelletjes bent, die tijd heb je gehad.
Ik weet dat dit voor mij makkelijk zeggen is, maar hem maar voor het blok zetten.
Ik weet dat dit voor mij makkelijk zeggen is, maar hem maar voor het blok zetten.
Voor het blok zetten kan inderdaad prima werken.quote:
Gewoon recht op de man vragen wat nu de bedoeling is, dat je dit een hele vreemde gang van zaken vind. Dat je een volwassen vrouw bent en je niet van de zandbak spelletjes bent, die tijd heb je gehad.
Ik weet dat dit voor mij makkelijk zeggen is, maar hem maar voor het blok zetten.
Er moet een confrontatie plaats vinden.
Je zou kunnen eisen dat je een gesprek krijgt met zijn ex.
Als je haar spreekt weet je misschien meer wat er speelt.
Misschien houdt hij jullie beiden aan het lijntje?
Hahaha effe de referenties checkenquote:
[..]
Voor het blok zetten kan inderdaad prima werken.
Er moet een confrontatie plaats vinden.
Je zou kunnen eisen dat je een gesprek krijgt met zijn ex.
Als je haar spreekt weet je misschien meer wat er speelt.
Misschien houdt hij jullie beiden aan het lijntje?
Que?quote:
[..]
Hahaha effe de referenties checken
Dat kan gedeeltelijk waar zijn. Maar, zeker gezien het feit dat hij eerder vreemd ging, denk ik dat hij gewoon nog een verhouding met zijn zg. ex heeft.quote:
[..]
Dat het nu absoluut " niet het moment is ".
Ik denk persoonlijk dat zijn ouders en hij niet zo'n goede en hechte band hebben dus hij hoeft ook niet op hun steun te verwachten. Zijn familie zal nooit achter deze " keuze " staan. Dus ik denk simpelweg niet durven. Daarbij komt dat dus een boel geld van een van zijn grootouders in het huis zit van hem en zijn " ex " en die ouders hadden hem vlak voor het kopen van dat huis al gewaarschuwd het niet te snel te kopen (omdat ze dus al eens eerder uit elkaar waren gegaan enz).
Ik zie het zelf iig niet snel meer gebeuren...
Die kans zit er dik in, of dat het iig niet helemaal " over en uit " is. Maar hoe kun je nou een paar dagen met iemand weggaan of hier een leven hebben met iemand anders maar dan in Frankrijk ook? Ik kan er en wil er gewoon niet bij dat mensen zoiets kunnen doen. En ook dat als hij ook maar iets voor mij of voor haar voelt hij twee mensen zoiets aan kan doen. Hoe kun je nou zo zijn?!quote:
[..]
Dat kan gedeeltelijk waar zijn. Maar, zeker gezien het feit dat hij eerder vreemd ging, denk ik dat hij gewoon nog edn verhouding met zijn zg. ex heeft.
Het gekke is dat telkens als ik het stop wil zetten hij zegt dat ik geduldig moet zijn, telkens als hij bij mij is hij echt laat zien dat hij gek op me is, hij is ook regelmatig jaloers. Zo ga ik vanavond naar een feestje en dan stuurt hij me vanuit Frankrijk (daar zit hij nu weer anderhalve week...) dat ik vooral geen telefoonnummers moet uitwisselen...
Gaat toch nergens over? Ik voel me een dom schaap maar schijnbaar kan ik hem niet confronteren. Iedere keer als ik recht op de man zeg dat ik hem niet vertrouw en dat ik weet dat hij me gebruikt dan ontkent hij dat glashard en wordt hij ook juist pissig op mij.
Die verbazing snap ik niet. Je wist toch al dat hij zo was?quote:
[..]
Die kans zit er dik in, of dat het iig niet helemaal " over en uit " is. Maar hoe kun je nou een paar dagen met iemand weggaan of hier een leven hebben met iemand anders maar dan in Frankrijk ook? Ik kan er en wil er gewoon niet bij dat mensen zoiets kunnen doen. En ook dat als hij ook maar iets voor mij of voor haar voelt hij twee mensen zoiets aan kan doen. Hoe kun je nou zo zijn?!
Het zou ook mij gezien zijn gedrag niets verbazen als ex niet volledig ex is.
Met zoveel wantrouwen een relatie opbouwen lijkt me haast onmogelijk.
Met zoveel wantrouwen een relatie opbouwen lijkt me haast onmogelijk.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Lekker verstandig ook, letterlijk van relatie naar relatie en dan verwachten dat zijn oude relatie geschiedenis is.
Wat denk je, dat gevoelens meteen ophouden met bestaan als het uit is en de ander de label 'ex' krijgt?
Pfrt.
.
Enneh, je weet de oplossing zelf ook wel: een alles-of-niets-gesprek (ook wel een doorgaan-of-stoppen-gesprek) waar je duidelijke vragen stelt en duidelijke antwoorden wil; geloof je hem en heb je er een goed gevoel bij, dan ga door met de relatie, zo niet, dan stop je.
Maar ja, aangezien jij verliefd bent kan hij je van alles maken, dus weet je wat..? Geniet ervan totdat het drama is.
Wat denk je, dat gevoelens meteen ophouden met bestaan als het uit is en de ander de label 'ex' krijgt?
Pfrt.
.Enneh, je weet de oplossing zelf ook wel: een alles-of-niets-gesprek (ook wel een doorgaan-of-stoppen-gesprek) waar je duidelijke vragen stelt en duidelijke antwoorden wil; geloof je hem en heb je er een goed gevoel bij, dan ga door met de relatie, zo niet, dan stop je.
Maar ja, aangezien jij verliefd bent kan hij je van alles maken, dus weet je wat..? Geniet ervan totdat het drama is.
Liefde maakt blind he..
Tijd om je ogen te openen, TS.
Tijd om je ogen te openen, TS.
Herb is the healing of a nation, alcohol is the destruction.
Ik vind het altijd walgelijk, maar in dit geval, doe eens wat onderzoek op internet. Heeft hij facebook? Of vrienden uit Frankrijk waarvan jij de naam kent?
Maar de beste optie is natuurlijk gewoon open je twijfels uitspreken over de stand van zaken met zijn ex.
Maar de beste optie is natuurlijk gewoon open je twijfels uitspreken over de stand van zaken met zijn ex.
Die ouders zijn geen moeilijke mensen. Dat zegt hij om het verhaal meer sluitend te maken. En veel van de rest is al gezegd (hij heeft gewoon nog die meid, huis).
Fylax is op televisie geweest
Kennelijk is hij te zwak om spijkers met koppen te slaan, wil hij mensen niet kwetsen, gaat ie te makkelijk mee met de wensen van anderen. wil hij problemen en conflicten vermijden, is hij te bang om alleen te zijn om echt een stap te maken... zoiets zou ik me erbij voor kunnen stellen.quote:
[..]
Die kans zit er dik in, of dat het iig niet helemaal " over en uit " is. Maar hoe kun je nou een paar dagen met iemand weggaan of hier een leven hebben met iemand anders maar dan in Frankrijk ook? Ik kan er en wil er gewoon niet bij dat mensen zoiets kunnen doen. En ook dat als hij ook maar iets voor mij of voor haar voelt hij twee mensen zoiets aan kan doen. Hoe kun je nou zo zijn?!
Het gekke is dat telkens als ik het stop wil zetten hij zegt dat ik geduldig moet zijn, telkens als hij bij mij is hij echt laat zien dat hij gek op me is, hij is ook regelmatig jaloers. Zo ga ik vanavond naar een feestje en dan stuurt hij me vanuit Frankrijk (daar zit hij nu weer anderhalve week...) dat ik vooral geen telefoonnummers moet uitwisselen...
Gaat toch nergens over? Ik voel me een dom schaap maar schijnbaar kan ik hem niet confronteren. Iedere keer als ik recht op de man zeg dat ik hem niet vertrouw en dat ik weet dat hij me gebruikt dan ontkent hij dat glashard en wordt hij ook juist pissig op mij.
Ik denk wel dat hij echt gek op je is, maar dat hij geen afscheid van die andere dame kan nemen.
Dat ie jaloers is zegt niks over of ie echt van je houdt of over dat hij wel of niet liegt. Iemand die een ander alleen voor de seks gebruikt, kan ook jaloers zijn.
En een kerel van 29 die bang is voor zijn ouders?
Ik vrees voor je dat hij het helemaal niet uit heeft gemaakt met zijn 'ex'.....
Goed van je dat je zelf inziet wat je eigen tekortkomingen zijn in relaties met mannen. Nu nog er naar handelen, de enige die er voor kan zorgen dat je gelukkig wordt ben jij zelf! Laat je niet gebruiken.
En een kerel van 29 die bang is voor zijn ouders?
Ik vrees voor je dat hij het helemaal niet uit heeft gemaakt met zijn 'ex'.....
Goed van je dat je zelf inziet wat je eigen tekortkomingen zijn in relaties met mannen. Nu nog er naar handelen, de enige die er voor kan zorgen dat je gelukkig wordt ben jij zelf! Laat je niet gebruiken.
Misschien heeft hij een diepgaander relatie gehad met zijn ex dan je het beseft ts en weet dat zijn ouders het niet zouden goedkeuren.
Het is een ander cultuur enzo.
Het is een ander cultuur enzo.
|
|
