Het peutertopic (2-4 jaar) deel 167

Hier heb ik een Frozen loopfietsje. Ze wil er alleen niet opzitten en loopt er dus naast

Zag nog leuke foto's

Mm

Loj, misschien dąt er nog een kindje weg gaat na de vakantie? Of is het geen verticale groep?

Spark, misschien een idee om een ledikantje op jullie kamer te zetten? Of heb je daar geen ruimte voor? Dan slaapt ze bij jullie maar in haar eigen bed.

Uitnodiging laatste afspraak consternatiebureau binnen. 3 jaar 9 maanden, ze is alleen dan al 3 en 10 maanden Weet iemand of ze dan ook weer een prik gaat krijgen? Stond niet duidelijk in de brief. Wel dat ze weer de ogentest krijgt.

Vanmorgen bij de tandarts geweest. Ikzelf eerst bij de mondhygiėniste, die vind Anouk niet leuk "wil niet naar de bloedtandarts" (blijkbaar pulkt de dame nogal al wat tandsteen weg enzo en dat gaat gepaard met bloed en dat heeft ze gezien). Dat hoeft Anouk uiteraard niet. Ze deed het zo goed bij de tandarts, gewoon mondje open enzo, helemaal trots op dr. Wel een stuk kies afgebroken? Maar dat kon geen kwaad zei ze.

Ah thanks. Kan ik haar beetje voorbereiden.

Herkenbaar Spark. Alleen in slaap vallen lukt hier ook ineens niet meer. Eerst was ze heel erg overstuur en moest ik haar echt op schoot houden en pas halfslapend terugleggen. Nu lig ik er naast tot ze slaapt (op een oud peutermatrasje dat ik van een vriendin heb gekregen).

Ze wordt ook vaak wakker 's nachts. Tegenwoordig lukt het vaak wel om na een slokje water weer weg te gaan, alleen richting de ochtend niet meer (vanaf 4 of 5 uur), dan ga ik er naast liggen. Later dan 6u opstaan lukt vrijwel nooit, dan is ze echt wakker.

Soms is ze zo onrustig en zo vaak wakker 's nachts dat ik de puf niet heb om terug te gaan naar ons eigen bed. Dan slaap ik de hele nacht naast haar op een matrasje. Mijn rug vindt dat alleen iets minder geslaagd, maar bij ons in bed nemen lukt echt niet; dan slaapt niemand meer.

Ik heb het idee dat ze ineens heel veel droomt. Ze jammert en praat ook vaak in haar slaap. Is dat bij jullie ook?

Ja heel herkenbaar, ging hier duidelijk samen met de nieuwe peutergroep op het kdv, en alle nieuwe indrukken (en vaardigheden) die ze daar in rap tempo opdeed.

Vaarwater is nu weer rustiger!

Ja Sylver, hier ook dromen volgens mij! Ze wordt vaak half wakker terwijl ze huilend nee nee roept
Ik vind het wel zwaar dat slechte slapen moet ik bekennen, ik hoop ook dat het geen maanden meer duurt.

Shandaly, Ikea is voor kinderen een prima dagje uit volgens mij! Als iedereen zich vermaakt is het prima toch

Luc heeft al sinds hij 1.5 jaar is dat hij een soort van nachtmerries heeft & daarbij ook praat. Altijd in periodes dat hij veel mee maakte / grote veranderingen. Ik denk echt dat die kleintjes veel verwerken tijdens hun slaap.

Dat geloof ik ook skoap! Ze zit natuurlijk wel in een periode met veel buikpijn en doktersbezoekjes, dat zal wel indruk maken allemaal.
En ik vind het niet zo vervelend dat ze niet zelf in slaap kan vallen, wel dat het ten koste gaat van vele uren slaap. Dat is slecht voor haar humeur, er is niets mee te beginnen momenteel

Nu ligt ze ook al 1,5 uur in bed te spelen en afwisselend huilen en roepen om ons, als ik dan bij haar kom zitten gaat ze zitten dollen en grapjes maken. Ze is wel heel erg moe, dat merk ik aan haar maar dan gaat ze toch niet slapen.

Hoe kan ik dit nou het beste aanpakken?

Oh ja, aanvulling: ik ben niet van het laten huilen. Ik ga haar niet laten huilen tot ze vanzelf in slaap valt. Denk dat niemand me in dit topic dat zal aanraden maar goed, even voor de zekerheid

Vermoeiend Spark! Ik zou willen dat ik "de" tip had, maar helaas.

Bij Luc loop ik altijd heel snel weer weg (inclusief uitleg waarom) als ik dan binnenkom en hij gelijk smerig begint de lachen van "haha gelukt" Maar ja dat komt zo zelden voor dat ik makkelijk praten heb...

En uhm, even uit haar slaapkamer halen, maar wel boven blijven natuurlijk. Even op jullie kamer gaan zitten en er even over praten, dat je ziet dat ze heel moe is en waarom ze nou toch niet wil gaan slapen. Daarna nog even een slokje water en inclusief verhaaltje voorlezen of iets weer terug in haar eigen bed? Bij Luc werkte dat ook nog wel eens.

quote:

Op woensdag 5 augustus 2015 21:10 schreef Skoap het volgende:
Vermoeiend Spark! Ik zou willen dat ik "de" tip had, maar helaas.

Bij Luc loop ik altijd heel snel weer weg (inclusief uitleg waarom) als ik dan binnenkom en hij gelijk smerig begint de lachen van "haha gelukt" Maar ja dat komt zo zelden voor dat ik makkelijk praten heb...

Oh, dit vind ik echt enorm rot klinken

Spark, hier precies hetzelfde. Hij komt tegenwoordig in een soort van tiener-on-speed-modus, echt bizar. Is dan echt zijn eigen vermoeidheid aan het overschreeuwen. Wat hier helpt is rust, rust, rust, uiteindelijk geeft hij zich dan over. Dus zelf rustig blijven, voor het slapen een lekker warm badje met lavendelolie, dan kalm aankleden, een boekje lezen. Een van ons blijft bij hem, we knuffelen veel en hebben wel de regel dat hij niet mag spelen in zijn kamer, want het is tijd om te slapen. Als hij niet moe lijkt gaat hij overigens gewoon mee naar beneden tot hij vermoeidsheidssignalen afgeeft (of tot wij moe zijn ) En opletten met wat er gegeten wordt voor het slapen gaan, een toetje met veel suiker is lekker maar doet je niet makkelijk in slaap vallen zeg maar

Oh Spark we hebben hier echt precies hetzelfde! Zal wel bij de leeftijd horen Ze is doodmoe, maar slapen ho maar. Kletsen, roepen, nephuilen zodat wij maar komen en dan met zo'n grijns op haar bekkie liggen, slokje water willen maar niet drinken, noem maar op. De eerste keer dat ze roept ga ik en vraag ik wat er is en dan wil ik daar nog best aan tegemoet komen mits ze in bed blijft (knuffel of liedje zingen ofzo). De tweede keer gaat man, zelfde riedel. De derde keer gaan we weer en leggen we uit dat ze echt moet gaan slapen en we nu niet meer komen als ze roept. 9 van de 10 keer is het dan ook echt klaar en gaat ze slapen. Als ze wel blijft roepen, gaan we er niet meer heen. Als ze echt overstuur is natuurlijk wel, of als het heel lang duurt... Heel soms als het echt niet wil, dan ga ik bij haar op bed zitten, met haar op schoot en gaan we liedjes zingen een paar minuutjes terwijl ik haar rugje kriebel. Ik denk dat het echt nog even honger naar papa en mama is, wat extra aandacht.

quote:

Op woensdag 5 augustus 2015 21:32 schreef L-E het volgende:

[..]

Oh, dit vind ik echt enorm rot klinken

Tja ik laat hem nooit huilen, hij heeft hij al heel wat nachten tussen ons in geslapen, of ik heb naast hem gezeten en hem over zijn hoofd gekriebelt tot hij sliep...

Maar hij heeft soms dat hij het er gewoon om doet en daar begin ik echt niet aan. Je ziet het ook overduidelijk aan hem. (Wanneer hij het er gewoon om doet). Ik stop hem dan weer onder (wat meestal niet lukt omdat hij gelijk weer gaat zitten) Geef een aai over zijn bol & een kus & zeg tegen hem dat ik hem zo niet ga troosten omdat hij mij uitlacht en loop dan weer weg.
Meestal gaat hij keihard huilen en ga ik op de zoldertrap zitten en tegen hem praten door een dichte deur... En zeg dat ik hem nog 1x onder kom stoppen, als hij tenminste rustig kan doen & mij niet gaat uitlachen. Meestal werkt dat gelukkig wel. Maar zo niet dan herhaalt dit zich soms nog een paar keer. En zo heb ik ook al eens 1 uur op de zoldertrap gezeten *pffff*

Zijn kamer moet voor hem een veilige vertrouwde plek zijn, dus ik wil ook niet dat hij overstuur in slaap valt. Maar jeetje wat kunnen ze het je (en zichzelf) moeilijk maken.

Ik vind ook wel dat sinds deze week de peutertantrums naar the next level zijn gegaan. Naar super mario meets bowser in wereld 9-level

Wij hebben net zo'n 8 weken achter de rug. Hij was vandaag voor het eerst sinds tijden weer eens zijn vrolijke zelf. Echt alles ging vanzelf & zonder drama's. Ik hoop echt dat we nu weer even uit een bepaalde fase zijn. Pfff ik ben er zo moe van. De hele dag over alles mega drama's

Hier is t nu vooral een kwestie van 's middags wakker houden, zodat ze rond 19:30 ook echt moe is. Dan bedritueel, waarbij ik constant moet schipperen tussen even doorpakken en E wat regie laten houden. Boekjes lezen en dan dr bedje in. En dan het magische zingen; daar wordt ze bijna altijd rustig van, soms vraag ik of ze meezingt (en dan ga ik dood van liefde ), en dan kan ik zonder problemen weglopen.

Als ze wel eens wat begint te piepen, leg ik uit dat ik naar beneden ga, maar dat ik haar kom troosten als ze verdrietig is. En dat lijkt te landen.

Wij hebben M eigenlijk altijd gewoon uit bed gehaald en mee naar beneden genomen. Even water drinken, aandacht, knuffelen, tv kijken. En daarna ging hij eigenlijk gewoon weer slapen. Nu gaat hij zelf s avonds uit bed om op de IPad op onze slaapkamer filmpjes te kijken. Als we vinden dat het klaar is dan hoeven we maar 1 voet op de trap te zetten en we horen rennende voetstapjes en een plof en als je dan gaat kijken ligt hij half in zijn bed, te doen alsof hij slaapt

Maar goed, hier hoeft ook niks s ochtends dus hij kan 6 van de 7 keer ook gewoon uitslapen.

quote:

Op woensdag 5 augustus 2015 21:55 schreef Kyara het volgende:
Wij hebben M eigenlijk altijd gewoon uit bed gehaald en mee naar beneden genomen. Even water drinken, aandacht, knuffelen, tv kijken. En daarna ging hij eigenlijk gewoon weer slapen. Nu gaat hij zelf s avonds uit bed om op de IPad op onze slaapkamer filmpjes te kijken. Als we vinden dat het klaar is dan hoeven we maar 1 voet op de trap te zetten en we horen rennende voetstapjes en een plof en als je dan gaat kijken ligt hij half in zijn bed, te doen alsof hij slaapt

Maar goed, hier hoeft ook niks s ochtends dus hij kan 6 van de 7 keer ook gewoon uitslapen.

Omg wat enorm schattig

Zolang bram zelf naar bed mag rennen en een glaasje water krijgt hebben we nooit problemen.

Ik durfde daar juist nooit aan te beginnen (mee naar beneden nemen) Ik doe dat alleen als hij ziek is of mega overstuur door een nachtmerrie ofzo. Ik ben altijd zo "bang" dat hij dan steeds mee naar beneden wil.

LB, dat geschipper herken ik met de meiden. Soms ook zo irritant, dan bedenkt de 1 dat ze nog iets wil en dat wil de ander dus ook meteen. Eisen niet honoreren is eigenlijk meteen drama.

Moet zeggen dat mijn man het laatst wel heel goed aanpakte. Hij ging niet volledig mee in hun wensen, liet ze uitrazen, bleef erbij en rustig en gaf daarna wel iets toe door nog een extra verhaaltje voor te lezen. Beetje geven en nemen.